พอทานเสร็จผมก็เอ่ยถาม
“จะเสิร์ฟมื้อนี้ในวันชี้ชะตาใช่ไหมครับ?”
สีหน้ารุ่นพี่โทวโกะหุนหันจริงจังขึ้นมา
“นั่นสินะคะ แต่ว่าก่อนหน้านั้น มีสิ่งนึงที่ต้องทำก่อนอยู่น่ะ”
“อะไรหรอครับ สิ่งนั้น?”
“ต้องคุยกับประธานชมรม คุณนากาซากิเอาไว้ก่อนน่ะ”
“กับคุณนากาซากิ?”
ผมนึกสงสัย
ประธานชมรม คุณนากาซากิ จุมเปย์เอง ก็จบจากโรงเรียนมัธยมปลายประจำจังหวัดไคฮินมากุฮาริเหมือนกับพวกเรา นอกจากนี้ยังอยู่ชั้นปีสาม ภาควิชาวิศวกรรมไฟฟ้าด้วย
แม้เป็นคนหนักแน่นและเชื่อใจได้ แต่ก็เป็นเพื่อนและคนในชมรมฟุตบอลเหมือนกันกับคาโมกุระมาตั้งแต่สมัยมัธยมปลาย
สรุปก็คือ ‘เป็นคนที่อยู่ข้างคาโมกุระ’ ก็ว่าได้
“จำเป็นต้องบอกคุณนากาซากิด้วยหรอครับ? ก็คุณนากาซากิอยู่กับรุ่นพี่คาโมกุระในชมรมฟุตบอลมาตั้งแต่สมัยมัธยมปลายนี่ครับ? ไม่กลายเป็นว่าแผนการจะรั่วไหลไปถึงรุ่นพี่คาโมกุระเอาหรอครับ?”
รุ่นพี่โทวโกะเองก็ทำสีหน้ายุ่งยาก
“เรื่องนั้นมันก็ใช่อยู่หรอก… แต่ว่าถ้าเกิดมีอะไรขึ้นมา คนที่จะสามารถหยุดเทตสึยะได้ก็ต้องคุณนากาซากินี่นะ? อีกอย่างเขาเป็นคนที่มองทุกสิ่งอย่างเป็นธรรมแล้วก็เกลียดสิ่งที่ไม่ถูกต้องมากด้วย เป็นคนยึดมั่นในความถูกต้องล่ะค่ะ เพราะงั้นบอกไปคิดว่าจะต้องเข้าใจแน่”
ผมครุ่นคิดอยู่พักหนึ่ง
“เข้าใจแล้วครับ แต่ว่าเรื่องนั้นผมจะไปด้วยนะครับ แทนที่จะคุยกับคุณนากาซากิเลย ก่อนอื่นขอให้เริ่มจากผมก่อนเถอะครับ อยากให้รุ่นพี่โทวโกะมาเมื่อผมเรียกน่ะครับ”
เรื่องแบบนั้น มันคงจะพูดออกมาจากปากผู้หญิงอย่างรุ่นพี่โทวโกะยากอยู่
“เข้าใจแล้วค่ะ”
จากนั้นความเงียบก็ครอบงำอยู่พักหนึ่ง
ทางผมเกิดติดใจเรื่องที่ว่า ‘คู่ที่จะได้ใช้เวลาร่วมกับรุ่นพี่โทวโกะ ณ วันชี้ชะตา’ ขึ้นมา
ทว่า ก็ได้เวลาบอกคำตอบได้แล้วไม่ใช่หรือไงกัน?
“รุ่นพี่โทวโกะ…”
ถึงผมกำลังลังเล แต่ก็ตัดบทอย่างนั้น
“อะไร?”
“เรื่องคืนวันชี่้ชะตาน่ะครับ…”
รุ่นพี่โทวโกะจ้องที่ผม
คิดไปเองหรือเปล่านะว่ามองมาอย่างเป็นกังวล
“คู่ที่จะได้ใช้เวลาร่วมกันในตอนท้าย…”
“เดี๋ยวก่อน! อย่าเพิ่งพูดเรื่องนั้นตอนนี้เลยนะ!”
รุ่นพี่โทวโกะแม้จะเงียบ แต่ก็พูดด้วยเสียงที่หนักแน่น
“ทางฉันเองถ้าจำเป็นก็ต้องเตรียมตัวน่ะ เพราะงั้นขอร้องล่ะนะ อยากให้รอก่อนอย่าเพิ่งพูดอะไรเลยนะ”
รุ่นพี่โทวโกะมองผมด้วยสายตาอ้อนวอน
ผมที่ถูกมองด้วยสายตาอย่างนั้น ก็ไม่อาจจะพูดอะไรต่อไปได้อีก
สามวันต่อมาหลังจากกิจกรรมชิมอาหารฝีมือรุ่นพี่โทวโกะ
เหลือเวลาก่อนจะถึงวันชี้ชะตา คริสตมาส อีฟ ไม่ถึงหนึ่งสัปดาห์
ผมเรียกคุณนากาซากิ ประธานชมรมมาที่ร้านอาหารครอบครัวซึ่งไกลจากวิทยาลัยเล็กน้อย
สายจากเวลานัดหมายประมาณสิบห้านาที คุณนากาซากิก็ปรากฎตัว
“โทษที มาสายน่ะ”
“ไม่เป็นไรครับ ยิ่งไปกว่านั้น ไม่ได้บอกใครใช่ไหมครับว่าจะมาที่นี่?”
“อา ก็นายเขียนข้อความมาว่า ‘อยากจะปรึกษาเรื่องส่วนตัว ไม่อยากให้บอกคนอื่น’ นี่นะ”
พอว่าอย่างนั้นก็นั่งลงที่เก้าอี้ตรงหน้าแล้ว คุณนากาซากิก็สั่งกาแฟร้อน
“แล้ว มาคุยเรื่องอะไรล่ะ?”
ได้ยินมาจากทางคุณนากาซากิ
“เรื่องที่ผมกับมิตซึโมโตะ คาเรนกำลังคบกันอยู่ ทราบดีใช่ไหมครับ?”
“อา คาเรนเป็นเด็กที่โดดเด่นเลยแหละนะ”
“ถ้างั้น คู่ที่กำลังคบหากับรุ่นพี่คาโมกุระล่ะครับ?”
คุณนากาซากิทำสีหน้าแปลกใจ
“ทำไมถึงมีชื่อคาโมกุระโผล่มาตรงนี้ได้ล่ะ?”
“ขอโทษนะครับ ไว้ผมจะอธิบายให้ฟังทีหลัง ช่วยกรุณาตอบคำถามของผมได้ไหมครับ?”
“คุณซากุระจิมะ โทวโกะสินะ ‘เงามิส ม.โจโต’ เทพธิดาของชมรมของเราล่ะ”
ผมพยักหน้าเงียบ ๆ
“แล้วทราบไหมครับว่า รุ่นพี่คาโมกุระกับคาเรน มีไปเจอกันแค่สองคนบ้างบางครั้งน่ะครับ”
คุณนากาซากิมองผมด้วยสีหน้าประหลาดใจ
“เห้ย ‘เจอกันสองคน’ เนี่ย หมายความว่ายังไงน่ะ?”
“หมายความว่าอย่างนั้นเลยครับ หมายความว่าความสัมพันธ์ของชายหญิงที่เกินเพื่อนน่ะครับ”
“อิชชิกิ แก พูดอะไร…”
ตอนนั้นกาแฟก็มาเสิร์ฟ
คุณนากาซากิมองพนักงานเสิร์ฟด้วยสีหน้าร้ายอยู่ชั่วขณะหนึ่ง
หลังจากที่พนักงานเสิร์ฟจากไป คุณนากาซากิก็พูดต่ออีกครั้ง
“ไม่ว่าคาโมกุระมันจะยังไงแค่ไหน การที่จะไปยุ่มย่ามกับแฟนสาวของแกที่อยู่ชมรมเดียวกัน ยิ่งไปกว่านั้นยังเป็นรุ่นพี่ที่โรงเรียนมัธยมปลายเนี่ย…”
“ไม่เชื่อหรอครับ?”
“คงจะมีหลักฐานงั้นสินะ?”
ผมหยิบมือถือออกมา แล้วเปิด ‘บทสนทนา SNS ระหว่างคาเรนกับคาโมกุระ’ ที่แคปมาตอนแรกสุด
แล้วก็ยื่นให้คุณนากาซากิ
คุณนากาซากิดูมือถือ แล้วเบิกตากว้าง
จากนั้นก็ค่อย ๆ เลื่อนดูภาพทีละรูป ๆ
“ไม่ใช่แค่เท่านั้นนะครับ ยังมีภาพที่ถ่ายฉากที่ทั้งสองคนเข้าไปในอพาร์ตเมนต์ของรุ่นพี่คาโมกุระด้วยกันไว้ด้วยครับ แล้วก็มีพยานด้วยนะครับ”
คณนากาซากิมองดูมือถือโดยไม่พูดอะไรอยู่พักหนึ่ง ในที่สุดก็พึมพำ
“ไอคาโมกุระ… ทั้ง ๆ ที่บอกว่ามีคุณโทวโกะอยู่แล้ว… ทำไมเรื่องแบบนี้…”
“เชื่อใจได้หรือยังครับ?”
คุณนากาซากิคืนมือถือให้ผม
“แล้วนายอยากจะทำยังไงต่อไปล่ะ? อยากให้เราไปบอกคาโมกุระว่า ‘เลิกนอกใจกับคาเรนได้แล้ว’ งั้นหรอ?”
“ไม่ใช่อย่างนั้นครับ”
“ถ้าแล้วยังไงล่ะ?”
“ที่งานปาร์ตี้คริสต์มาส อีฟ ผมจะเปิดเผยความจริงเรื่องนี้ของทั้งสองคนต่อหน้าทุกคนครับ”
คุณนากาซากิที่ได้ยินอย่างนั้นก็พลันหุนหัน
“เดี๋ยวก่อน อิชชิกิ เรื่องนั้นให้คิดใหม่อีกรอบ มันจะเป็นเรื่องใหญ่เอานะ”
“ก็คงอย่างนั้นครับ”
“ก่อนอื่นเลย ถ้าเปิดเผยเรื่องนั้นล่ะก็ คุณโทวโกะจะคิดยังไง? ได้คิดถึงความรู้สึกของเธอแล้วหรือเปล่า?”
“ถ้าเป็นรุ่นพี่โทวโกะล่ะก็ รู้สึกเหมือนกับกับผมล่ะครับ”
ผมที่ว่าอย่างนั้น ก็ผายมือไปทางผู้หญิงที่นั่งอยู่ที่เก้าอี้ข้างหลัง
ตรงนั้นมีผู้หญิงซึ่งสวมแว่นกันแดดนั่งอยู่
ผู้หญิงลุกจากเก้าอี้แล้วเข้ามาทางพวกเรา แล้วนั่งข้างผม
ถอดแว่นกันแดดออก
รุ่นพี่โทวโกะนั่นเอง
“คุณนากาซากิ ฉันเองก็คิดเหมือนกับอิชชิกิคุงค่ะ เรื่องแบบนี้ไม่คิดจะให้อภัยเลย ฉะนั้นในวันคริสต์มาส อีฟ ฉันจะประกาศเรื่องนี้ต่อหน้าทุกคน แล้วเลิกกับเทตสึยะค่ะ”
“ผมก็ด้วยครับ ผมไม่คิดตั้งใจจะให้อภัยคาเรนที่หลอกลวงผมมาโดยตลอด ผมจะเปิดโปงความสัมพันธ์ของทั้งสองคนต่อหน้าทุกคน แล้วก็ตั้งใจจะตัดขาดจากคาเรนครับ”
“ขนาดคุณโทวโกะก็ยัง…”
คุณนากาซากิมองหน้าผมกับรุ่นพี่โทวโกะสลับกันไปมาอย่างตกตะลึง
ในที่สุดก็ถอนลมหายใจดัง ‘ฟู่ว~’
“ไม่ว่ายังไง ความรู้สึกของเธอทั้งสองก็คงจะหนักแน่นสินะ ไม่ใช่ที่ที่ผมจะพูดอะไรได้เลยล่ะนะ”
ผมกับรุ่นพี่โทวโกะพยักหน้าพร้อมกัน
“แล้วทั้งสองคน บอกเรื่องนี้กับผมด้วยเหตุผลอะไรงั้นหรอ? เหมือนว่าอยากให้ผมมีบทบาทอะไรงั้นสินะ?”
รุ่นพี่โทวโกะพยักหน้าอีกรอบ
“ค่ะ คุณนากาซากิ ถ้าหากเทตสึยะเกิดมีปากเสียงขึ้นมา อยากให้ช่วยยั้งไว้ทีน่ะค่ะ ถ้าประกาศเรื่องนอกใจของทั้งสองคนต่อหน้าทุกคน แล้วถูกฉันบอกเลิกเข้าล่ะก็ เทตสึยะจะทำอะไรขึ้นมาก็ไม่รู้น่ะค่ะ”
คุณนากาซากิเขย่าหัวขึ้นลงอย่างเหนื่อยใจ
“เข้าใจละ ว่าแต่เรื่องนี้ มีใครคนอื่นที่รู้อีกบ้างมั้ย?”
“ค่ะ เพื่อนสนิทของฉัน คาซุมิ คาโนะ กับเพื่อนสนิทของอิชชิกิคุง โยตะ อิชิดะคุง สองคนนี้อยู่ด้วยกันตอนที่จับตาดูฉากนอกใจของเทตสึยะกับคุณคาเรน จึงจะมาเป็นพยานให้ค่ะ”
ตอนนั้นผมก็เอ่ยปาก
“คุณนากาซากิครับ ได้โปรดอย่าเปิดปากเรื่องนี้กับใครเด็ดขาดเลยนะครับ ถ้าไม่อย่างนั้น จะเป็นการเปิดโอกาสให้หลุดรอดไปถึงสองคนนั้นได้ครับ”
ทว่าคุณนากาซากิปิดปากทำสีหน้ายุ่งยาก
พอเห็นสภาพอย่างนั้น รุ่นพี่โทวโกะก็เอนตัวไปข้างหน้า
“ขอร้องล่ะค่ะ พวกเราเชื่อใจคุณนากาซากิถึงได้เล่านะคะ เพราะจะประกาศในงานกิจกรรมในชมรม เลยคิดว่าอย่างน้อยให้อธิบายให้คุณนากาซากิที่เป็นประธานชมรมไว้ก่อนน่ะค่ะ”
นอกจากนั้นรุ่นพี่โทวโกะก็เสริม
“จริง ๆ แล้วอิชชิกิคุง ก็คัดค้านที่จะให้บอกกับคุณนากาซากินะคะ แต่ว่าฉันก็พูดโน้มน้าวว่า ‘ถ้าเป็นคุณนากาซากิล่ะก็เชื่อใจได้ เพราะคุณนากาซากิเป็นคนยึดมั่นในความถูกต้อง’ เลยนะคะ!”
ถูกรุ่นพี่โทวโกะพูดมาถึงขนาดนี้ คุณนากาซากิเองก็คงไม่อาจจะพูดว่า ‘NO’ ได้แล้ว
ในที่สุดก็เปิดปากพูดอย่างไม่เต็มใจ
“เข้าใจแล้วครับ เรื่องนี้ผมจะเก็บเอาไว้ในอก แล้วจากนี้ถ้าคาโมกุระโวยวายขึ้นมา เรื่องนั้นผมสัญญาว่าจะหยุดให้ แต่จะบอกเอาไว้อย่างนึง อย่าใช้ความรุนแรงเชียว สมมติต่อให้คาโมกุระจะลงไม้ลงมือ ทั้งสองคนห้ามทำซ้ำอีกเด็ดขาด จะบอกไว้แค่นั้นแหละ”
“”เข้าใจแล้วครับ/ค่ะ””
ผมกับรุ่นพี่โทวโกะตอบพร้อมกัน
ทว่าผมไม่คิดจะรักษาสัญญานั้นหรอก
ถ้าผมโดนทุบตีเข้าก็ไม่ได้ว่าอะไร แต่ว่าถ้าลงไม้ลงมือกับรุ่นพี่โทวโกะล่ะก็ ต่อให้จนสุดตัวก็ลองหยุดผมให้ได้แล้วกัน!
![[นิยายแปล] Kanojo ga Senpai ni NTR-reta node, Senpai no Kanojo wo NTR-masu](https://i1.wp.com/www.xn--q3cmiag1gmn.com/wp-content/uploads/2021/10/10238_cover.jpg?resize=150,150 "[นิยายแปล] Kanojo ga Senpai ni NTR-reta node, Senpai no Kanojo wo NTR-masu")
![เจ้าของร้านพิศวง [我真不是邪神走狗]](https://i2.wp.com/www.xn--q3cmiag1gmn.com/wp-content/uploads/2022/08/bmn54u2yvhx9x9it.jpeg?resize=60,85 "เจ้าของร้านพิศวง [我真不是邪神走狗]")
