[นิยายแปล] Kanojo ga Senpai ni NTR-reta node, Senpai no Kanojo wo NTR-masu 30 จิ้งจอกกับแรคคูนง่าวหลอกกันเอง (ตอนปลาย)

(โทวโกะ) ยกเลิกนัดเที่ยว T สำเร็จตามแผนค่ะ

 

(ยูว) รับทราบครับ ถ้า K ตอบกลับมาเมื่อไร จะติดต่อไปครับ

 

(โทวโกะ) T เขาหลบจากฉันไปตะกี้นี้เอง ดูเหมือนว่าจะติดต่อเลิกนัดเที่ยวกับ K บางที อีกสักพัก K น่าจะติดต่อมาละมั้งคะ

 

(ยูว) ทันทีทันใดขนาดนั้นเลยหรอครับ? ก่อนหน้านี้ยังวางแผนไปเที่ยวนอกใจกับผู้ชายคนอื่นอยู่เลยนะครับ เป็นผมคงจะกระอักกระอ่วนใจบ้าง

 

(โทวโกะ) น่าจะมาเลยค่ะ ทางนี้เชื่อจิตใต้สำนึกของฉันนะ หลังจากนี้บอกไว้ก่อนเลยนะ อย่าพูดเย็นชาใส่ K เด็ดขาดเลยนะ เข้าใจนะว่ายูวของขึ้น แต่ต้องข่มไว้ให้ได้ อ่อนโยนเท่านั้น คอยอยู่เคียงข้างรับฟังความรู้สึกของเธอ มอบ ‘ความรู้สึกไว้วางใจอย่างเต็มอก’ ให้เธอนะ

 

(ยูว) เข้าใจแล้วครับ

 

 

 

แทบจะทันทีที่พิมพ์ตอบเสร็จ

มือถือก็มีสายเรียกเข้า

 

—— เป็นอย่างที่รุ่นพี่โทวโกะพูดไม่มีผิด ——

 

ด้วยคิดอย่างนั้น ผมก๋็รับสาย

 

“ฮัลโหล”

 

“ฮัลโหล ยูวคุง?”

 

“อา มีอะไรรึเปล่า?”

 

“ฟังนะ ใจร้ายที่สุดเลย! เรื่องเที่ยวพรุ่งนี้ จู่ ๆ วันนี้ก็โดนบอกเลิกนัดเฉยเลยอ้ะ!”

 

—— ผู้หญิงใจร้าย ที่กำลังจะทำเรื่องชั่ว ๆ พอโดนบอกเลิกเรื่องนั้นนี่มัน ‘ใจร้าย’ งั้นเหรอ? ——

 

ผมฟังด้วยความอัศจรรย์ใจ

 

“อ้าวหรอ? ทั้งที่เป็นทริปเที่ยวที่ตั้งตารอแท้ ๆ โดนยกเลิกกระทันหันแบบนี้โหดร้ายมากเลยเนอะ”

 

ผมเอ่ยปากไปโดยที่ไม่ได้ใส่อารมณ์เข้าไปเลยสักนิด

 

“ใช่มั้ยล่ะ? ใจร้าย แย่มากเลยเนอะ? อุตส่าห์ตั้งตารอสุด ๆ แล้วมาบอกเลิกก่อนนัดเอาวันนี้เนี่ย”

 

คงเพราะโทรคุยกันแหละ ขนาดคำพูดที่ดูไร้ใจของผม คาเรนตอนนี้ก็ดูไม่ได้สะทกสะท้านอะไรนัก

แต่ก็เพราะรุ่นพี่โทวโกะบอกเอาไว้นั่นแหละ

ให้อยู่กับความรู้สึกของคาเรนตรงนี้ น่ะ

 

“นั่นสินะ เราเสียใจด้วยนะ คาเรน”

 

อา แย่แล้ว ไม่ค่อยเต็มใจพูดเอาซะเลย ประโยคนี้

 

“ขอบใจนะ ยูวคุง คาเรน เสียใจมากเลยอะ เหมือนน้ำตาจะไหลแล้ว”

 

สำหรับคาเรนที่อยู่ใน ‘โหมดนางเอกโศกเศร้า’ ทั้งใจแบบนี้ ลำพังแค่ปลอบประโลมด้วยปากเราแค่นั้นก็พอแล้ว

 

“ไม่ต้องร้องนะ ถ้าอยู่ใกล้ ๆ เราจะไปปลอบใจให้เองนะ”

 

เรานี่ก็มีความนักแสดงอยู่พอตัวเลยน้า

 

“อื้ม คาเรน อยากเจอยูวคุงนะ ถ้าเป็นยูวคุงล่ะก็ คงจะไม่ทำอะไรโหดร้ายกับคาเรนใช่มั้ย?”

 

จั๊ดง่าว แกคิดมั้ยว่าทำเรื่องโหดร้ายกับเราไว้มากแค่ไหน?

แต่จนถึงตอนนี้ เป็นอย่างที่รุ่นพี่โทวโกะคาดการณ์ไว้เลย

พอได้ยินอย่างนั้น ผมก็เผลอยิ้มออกมา

ทว่ามีแค่ปากเท่านั้น ที่ยังเล่นละครเป็นแฟนหนุ่มใจดีของคาเรนต่อไป

 

“แน่นอนสิ เราสัญญาจะอยู่เคียงข้างคาเรนเสมอนี่นา”

 

เสียงร่ำไห้ของคาเรน ‘ฮืออ’ ยังได้ยินมาจากโทรศัพท์

แต่เทียบกันกับเสียงร่ำไห้ของรุ่นพี่โทวโกะที่ได้ยิน ‘ตอนที่คาเรนไปอพาร์ทเมนต์ของคาโมกุระ’ แล้ว ถือว่ายังจิ้บจ้อยกว่ามาก

 

“คาเรน ดีใจจังที่มียูวคุงเป็นแฟนนะ…”

 

โอ้ะ พูดแบบนี้ก็หมายความว่า เริ่มให้ความสำคัญกับเรามากขึ้นแล้วสิ?

บอกเลยว่าทางนี้เนี่ย เป็นแฟนหนุ่มชนิดที่ทรามที่สุดของแกเลยเชียวล่ะ

 

“แล้วค่ายกเลิกเที่ยวเนี่ยไม่เป็นไรใช่มั้ย? ถ้าก่อนหน้าวันเดียวต้องจ่ายเต็มเลยไหมน่ะ”

 

ด้วยความไม่รู้จะพูดอะไร ก่อนอื่นก็พูดแสดงความเป็นห่วงอีกฝ่ายดู

จากนั้นความเงียบก็ครอบงำอยู่ชั่วขณะหนึ่ง

คำพูดของคาเรนดูติดขัดนิดหน่อย

 

“ค่ายกเลิกน่ะไม่น่ามีปัญหาอะไรเท่าไรหรอก… ตั้งใจว่าขับรถไปกันด้วยสิ…”

 

อะ หรือว่าเราแกว่งเท้าหาเสี้ยนซะแล้ว?

คาโมกุระจ่ายค่าที่พักให้ หรือว่าหาที่พักไม่ได้ก็เลยตั้งใจว่าจะไปนอนเลิฟโฮเท็ลถูก ๆ เอางั้นเรอะ?

 

“งั้นหรอ ไม่สิ คิดว่าถ้าคาเรนต้องจ่ายค่ายกเลิกด้วยเนี่ย น่าสงสารแย่เลย”

 

ก่อนอื่นตามน้ำไปก่อนละกัน

แต่ว่าคาเรนก็ดูจะประทับใจ

 

“ขอบใจนะ ยูวคุง ที่เป็นห่วงกันน่ะ”

 

อย่างง่ายอะ~ เจ้านี่ ง่ายจริง ๆ เลยเว้ย

 

“ถ้างั้น ยูวคุง พรุ่งนี้ มาเจอกันมั้ย?”

 

“เอ้ะ?”

 

ผมเผลอหลุดเสียงตกใจนิด ๆ ไป

 

ไม่สิ ถ้าแค่เสียงโทรศัพท์ล่ะก็ยังพอแสดงได้อยู่หรอก

ถ้าต่อหน้าเนี่ย ให้ทำทีท่าอ่อนโยนกับหญิงร่านใจคดคนนี้เนี่ยไม่ไหวหรอก

ถ้าคาเรนมาทำทรงเด็กน้อยให้เห็นต่อหน้าต่อตาตอนนี้เนี่ย คงจะซัดหน้าเข้าให้แล้วจริง ๆ

 

เอาจริง ๆ จนถึงเมื่อกี้นี่ยังคิดจะไปเที่ยวนอกใจกับผู้ชายคนอื่นอยู่เลยนี่?

แถมยังเป็นรุ่นพี่ของผมที่รู้จักกันอีก

ลำพังแค่โทรมาหานี่ก็ถือว่าหน้าหนาแล้วนะ ขนาดอยากเจอผมเพราะแค่นัดเที่ยวโดนเลิกเนี่ย ต้องหน้าด้านแค่ไหนวะ

พูดอย่างนี้มาได้ไร้ยางอายจริง ๆ

 

“โทษนะ เราก็อยากเจอคาเรนเหมือนกันนะ แต่ว่าพรุ่งนี้เรามีนัดไว้แล้วอะ”

 

ผมบอกอย่างนั้นเอาไว้ก่อน

ช่วงเวลาที่ว่าจะได้ทำกับผู้ชายคนอื่น แต่พอโดนบอกเลิกก่อนนัดก็เรียกมาแทนเนี่ยเกินไปนะ

 

“งั้นหรอ…”

 

คาเรนพูดอย่างเศร้า ๆ

 

“ขอโทษนะ คาเรน ไว้ครั้งหน้าจะหาเวลามานะ”

 

ผมพูดอย่างนั้นแล้วตัดสายไป

 

 

 

หลังจากนั้น ผมก็รีบติดต่อรุ่นพี่โทวโกะไปทันที

ผมอยากจะคุยเบื้องลึกเบื้องหลังของเรื่องนี้กันตรง ๆ

 

“เป็นอย่างที่รุ่นพี่โทวโกะบอกไว้เลย เจ้าคาเรน โทรมาหาผมทันทีเลยล่ะครับ!”

 

ทว่ารุ่นพี่โทวโกะยังคงใจเย็น

 

“จริงด้วยนะ คงเพราะเธอยังติดภาพลักษณ์ ‘คนน่ารัก’ ของตัวเองไว้อยู่นั้นแหละ ตัวเธอที่เป็น ‘นางเอกโศกเศร้า’ อยู่ตลอด เพราะงั้นถึงได้มองหาใครสักคนที่คอยช่วยเธอ เห็นใจเธออยู่น่ะ”

 

“แต่เรื่องแบบนั้น มาถามหาผมที่เป็น ‘เหยื่อที่ถูกนอกใจ’ เนี่ย ไม่เกินไปหน่อยหรอครับ?”

 

“สำหรับเธอ ‘ฝ่ายที่โดนนอกใจ’ คงไม่ใช่เหยื่อหรอกมั้ง? น่าจะเป็น ‘แฟนหนุ่มที่ไม่ยอมเข้าใจเธอ’ ‘แฟนหนึ่งที่ปล่อยให้ฉันอยู่ลำพัง’ ‘แฟนหนุ่มที่ไม่เคยให้สิ่งที่ฉันต้องการเลย’ ล่ะมั้งนะ”

 

อืม~ม เป็นความรู้สึกที่ผมไม่อาจจะเข้าใจได้เลย

 

“จะว่าไปรุ่นพี่โทวโกะ ไปบอกยกเลิกนัดเที่ยวกับรุ่นพี่คาโมกุระได้ยังไงน่ะครับ?”

 

“ก็ง่าย ๆ แค่บอกไปว่า ‘ฉันอยากไปเที่ยวด้วยจัง’ แค่นั้น”

 

“แค่นั้นเองหรอครับ?”

 

ผมถึงกับค้าง

นึกว่าจะใช้เทคนิคชั้นสูงกว่านี้ซะอีก

 

“ช่าย พูดไปว่า ‘มีที่ ๆ นึงที่ยังไงก็อยากจะไปด้วยกันสองคนอยู่น่ะ’ เร้าหรือตื้อเอาว่ามีแต่ช่วงนี้เท่านั้นแหละที่เราจะได้ไปเที่ยวสบาย ๆ ด้วยกันแค่สองคนน่ะ”

 

โห~ ผู้หญิงนี่มันสุดยอดจริง ๆ เลยน้า

แต่ว่าสำหรับผมตอนนี้ ปัญหามันไม่ได้อยู่ตรงนั้น

 

“แล้วแบบนี้ รุ่นพี่โทวโกะกับรุ่นพี่คาโมกุระจะไปเที่ยวด้วยกันหรอครับ?”

 

ทว่าเรื่องนั้นเธอปฏิเสธทันควัน

 

“ไม่ไปหรอกค่ะ ว่าจะบอกเลิกก่อนนัดซะ พอพรุ่งนี้จะอ้างว่า ‘ไม่ค่อยสบาย’ น่ะ ใครมันจะไปอยากเที่ยวกับผู้ชายที่กำลังนอกใจไปกับผู้หญิงคนอื่นแบบนี้กันคะ!”

 

อย่างที่คิดเลยว่ารุ่นพี่โทวโกะเอง ก็บอกว่าจะเทตอนท้าย

 

—— โล่งอกไปที ——

 

ผมลดอกลงด้วยความโล่งใจ

 

“ผมเองก็โดนคาเรนบอกมาว่า ‘อยากเจอกันพรุ่งนี้’ น่ะครับ แต่ว่าผมไม่มีอารมณ์จะไปเจอจริง ๆ ครับ ก็เลยปฏิเสธว่า ‘พรุ่งนี้มีนัดแล้ว’ ไปครับ”

 

ทันใดนั้นรุ่นพี่โทวโกะก็เอ่ยเสียงแข็ง

 

“ไม่ได้นะ เธอไปเจอกับคุณคาเรนเลยนะ แล้วก็ต้องไปปลอบเธออย่างอ่อนโยนด้วย”

 

คำพูดนั้นทำเอาผมตกใจทีเดียว

 

“เอ้ะ ก็รุ่นพี่โทวโกะก็ไม่อยากไปเจอรุ่นพี่คาโมกุระนี่ครับ? ผมเองก็เหมือนกันนะ”

 

“ฉันกับเธอมันคนละกรณีกันค่ะ สถานการณ์ของฉันยังถือไพ่เหนือกว่าเทตสึยะอยู่ แต่เธอยังไม่ได้มีไพ่ตายในมือกับคุณคาเรนขนาดนั้น เพราะงั้นเธอยังต้องดึงดูดความรู้สึกของคุณคาเรนให้มากกว่านี้อีก ฉะนั้นไปเจอกับคุณคาเรนวันพรุ่งนี้ซะ เธอจำเป็นต้องเอาชนะใจเธอมาให้ได้”

 

—— ไพ่เหนือกว่า? ——

 

ผมรู้สึกสนใจความหมายของคำ ๆ นั้นอยู่

ทว่าก่อนผมจะได้เอ่ยถาม รุ่นพี่โทวโกะก็เอ่ยต่อ

 

“อีกอย่าง ถ้าเทตสึยะ ‘ไปเที่ยวกับฉันไม่ได้’ แล้ว ไม่แน่อาจจะชวนคุณคาเรนไปอีกก็เป็นได้? เพื่อไม่ให้เป็นอย่างนั้น พรุ่งนี้เธอจงไปเก็บคาเรนเอาไว้ซะนะ!”

 

“เข้าใจแล้วครับ ถ้ารุ่นพี่โทวโกะพูดอย่างนั้นล่ะก็…”

 

ผมตอบไปอย่างนั้น ทว่าใจจริงกลับผิดหวังขึ้นมา

 

—— รุ่นพี่โทวโกะ คงไม่ได้นึกเลยว่า ถ้าผมกับคุณคาเรนเจอกันขึ้นมาจะเกิดอะไรขึ้น ——

Favorite