บทที่ 8 ตอนที่ 8
หลังจากทานอาหารเสร็จ โนโซมุและผองเพื่อนก็ถูกนำไปยังห้องที่เตรียมไว้หลังอาบน้ำ
มันเป็นห้องพักแขกนี่โนโซมุเคยมาค้างสมัยตอนช่วยโซเมีย และได้รับการต้อนรับเป็นอย่างดีด้วยห้องที่สะอาดตา มีธีมสีขาวบริสุทธิ์
ในขณะนั้นโนโซมุนั่งลงบนเตียงที่เตรียมเอาไว้ หลับตาและหายใจเข้าลึกๆสงบสติอารมณ์ปล่อยออร่าตรวจจับออกไป
เวทวิญญาณที่โนโซมุได้ร่ำเรียนมาในตอนนี้เขาเริ่มจะทำความคุ้นเคยกับมัน
ซอนเน่บอกให้โนโซมุพัก แต่เขาเองก็ไม่ใช่พวกที่จะหลับง่ายๆถ้าไร้ซึ่งการฝึกเลย
「……อืม สุดท้ายแล้วถ้าจะอยากสัมผัสจริงๆก็ต้องปลดพันธการเท่านั้นงั้นเหรอ？」
โนโซมุนั่งสมาธิประมาณยี่สิบนาที แต่ผลลัพธ์ก็ออกมาไม่ดีนัก
สัมผัสได้ถึงตัวตนของมาร์และคนอื่นๆที่อยู่ข้างๆเท่านั้น แต่ที่มากกว่านั้นคือสัมผัสได้ถึงนกที่เกาะอยู่บนต้นไม้ในสวน แต่สัมผัสถึงวิญญาณไม่ได้เลยแม้แต่นิดเดียว
อย่างที่ซอนเน่กล่าว พลังในการพันธนาการของผนึกวิญญาณมันรุนแรงมากจนสามารถตัดขาดโนโซมุจากโลกภายนอกได้
นั่นเป็นเหตุผลที่ว่าทำไมว่า ถ้าหากอยากสัมผัสวิญญาณจะต้องปลดปล่อยผนึกออก
แต่หากปลดผนึกออก ก็ทำให้เขาต้องควบคุมร่างกายที่รับภาระอย่างหนักเพราะควบคุมพลังไม่ได้
ในกรณีนั้น พยายามสัมผัสวิญญาณโดยไม่ปลดผนึก แต่ก็ไม่สามารถรับรู้อะไรได้จนได้แต่ถอนหายใจ
ในเวลานั้นก็มีเสียงเคาะประตูดังขึ้น
「โนโซมุคุง ขอเวลาสักครู่ได้ไหมคะ？」
「เอ๊ะ？ ซีน่างั้นเหรอ มีอะไรเหรอครับ？」
ได้ยินเสียงซีน่าผ่านประตู
มาหาตอนดึกแบบนี้มีอะไรกันแน่ เขาเปิดประตูและได้แต่ยืนงง เขาเห็นซีน่ายืนหน้าประตูก็อดไม่ได้ที่จะกลั้นหายใจ
ซีน่ายืนอยู่ในโถงทางเดินที่มีไฟสลัว พร้อมกับสวมชุดนอนที่มีโทนสีฟ้าอ่อน
แก้มของเธอย้อมเป็นสีแดง อาจจะเพิ่งอาบน้ำเสร็จ ผมสีฟ้ายาวเรียบลื่นก็ดูชุ่มชื้น และกลิ่นหอมหวานก็โชยออกมาจากตัวของเธอ
และในขณะที่เธอกำลังจับแขนของเธอราวกับพยายามปิดบังเรือนร่างของเธอและมองไปมาด้วยความเขินอาย แต่การจ้องมองของเธอก็มองมาที่โนโซมุตาไม่กระพริบ
「พอดีมีเรื่องอยากจะคุยด้วยน่ะ ขอเข้าไปในห้องได้ไหมคะ？」
「อ่า เอ่อ ได้สิ」
แม้ว่าโนโซมุจะพูดอะไรไม่ออกกับคำขอกะทันหันของเธอ แต่เขาก็พาเธอเข้าห้องมา
ซีน่าเดินไปรอบๆห้องสักพัก จ้องมองไปในอากาศ จากนั้นก็นั่งลงตรงขอบเตียงข้างหน้าต่าง
โนโซมุขยับเก้าอี้ใกล้ๆเข้ามาใกล้เธอแล้วเขาก็นั่งลง
「โนโซมุคุง มาทางนี้สิ……」
「เอ๊ะ？」
ซีน่าตบเตียงที่ว่างอยู่ข้างๆเธอเพื่อกระตุ้นให้เขามานั่งข้างๆ
หลังจากกระพริบตาอยู่หลายครั้ง โนโซมุก็เข้าใจสิ่งที่ซีน่าพูดและเริ่มตื่นตระหนก
ขณะที่ซีน่าจ้องมองราวกับอ้อนวอน เขาก็ไปนั่งลงข้างๆซีน่า แม้ว่าตัวเองจะเขินอายก็ตาม
ระยะห่างระหว่างทั้งสองคนแทบจะไม่มีเลย เรียกได้ว่าแทบจะตัวติดกันอยู่แล้ว
หัวใจของโนโซมุเต้นแรงเมื่อรู้สึกว่าซีน่าเข้ามาซบไหล่เขา และกลิ่นหอมหวานก็กระทบไปทั่วจมูกเขา
「แล้วมีธุระอะไรงั้นเหรอครับ？」
「โนโซมุคุงช่วงนี้นายได้ฝันแปลกๆบ้างไหม? โดยเฉพาะความฝันเกี่ยวกับมังกรดำนั่น」
สีหน้าของโนโซมุเปลี่ยนไปด้วยความตกใจ ดวงตาของเขาเบิกกว้าง
「ทำไมถึงคิดแบบนั้นล่ะ？」
「นี่……」
「นั่นมันคริสตัลของมิคาเอลไม่ใช่เหรอ？」
สิ่งที่ซีน่าหยิบออกมาคือคริสตัลที่มีต่างหูสีทองคำ มันเป็นคริสตัลวิญญาณของมิคาเอล
「อืม พอดีฉันได้ยินเรื่องราวส่วนใหญ่จากท่านซอนเน่แล้วน่ะ
ถึงตอนนี้ฉันจะมีมันแล้ว แต่ถ้าโนโซมุอยากรู้เรื่องราวเกี่ยวกับเทียแมตก็ควรจะเป็นคนถือเจ้าสิ่งนี้ไว้」
ซีน่ายื่นคริสตัลไปทางโนโซมุ
ตอนที่โนโซมุสัมผัสมิคาเอล หัวใจของเขาก็เต้นแรง แรงกระตุ้นที่จะบดขยี้คริสตัลในมือเพิ่มขึ้นเหมือนลาวาที่ปะทุออกมา
การแทรกแซงจากเทียแมตมันชัดเจนมาก โนโซมุหายใจเข้าลึกๆพยายามควบคุมการหายใจ จากนั้นก็เริ่มหายใจออกอย่างช้าๆ
เขาหายใจเข้าลึกๆหลายครั้งและในที่สุดก็กลับมาสงบลง ความเกลียดชังได้จางหายไป
「แล้วก็อีกอย่างหนึ่งคือโนโซมุคุงอยากจะใช้เวทวิญญาณใช่ไหมล่ะ？」
「ดังนั้นหากควบคุมพลังของเทียแมตได้……」
โนโซมุมองตรงไปยังซีน่าและจับหน้าอกที่ร้อนผ่าว
ไม่มีความสับสน ลังเล ในจิตใจและดวงตาของเขา เขาพร้อมที่จะเผชิญหน้ากับเทียแมต
「แม้ว่าจะกลายเป็นดราก้อนสเลเยอร์ แต่ก็แทบไม่มีโอกาสได้ใช้เวทวิญญาณเพราะตัวนายแทบจะไม่ต่างจากมนุษย์ธรรมดาในสภาพปกติ แต่สำหรับฉันแล้วก็รู้สึกถึงวิญญาณได้อยู่」
ซีน่าสูดหายใจเข้าลึกๆ
คืนแห่งความเงียบงัน ด้วยความมุ่งมั่นในสายตาของเธอ ซีน่าจึงพูดขึ้น
「ฉันจะชี้ทางสว่างให้กับโนโซมุคุงเอง」
ซีน่าคุกเข่าลงบนเตียงแล้วเดินไปรอบๆด้านหลังโนโซมุ
「ถอดเสื้อคลุมออกแล้วโชว์แผ่นหลังให้ฉันดูทีสิคะ」
「เอ๊ะ？」
โนโซมุอ้าปากค้างกับคำพูดของซีน่า
โนโซมุได้แต่สงสัยว่าเธอจะทำอะไร แต่เขารู้สึกว่าซีน่าเข้าใกล้ด้านหลังเขามากขึ้น และค่อยๆพับชายเสื้อผ้าของเขาขึ้น
「แบบนี้เหรอ？」
「ทั้งฉันกับนายต่างเชื่อมโยงกันด้วยพันธสัญญา หากพวกเราสองคนยิ่งมีความลึกซึ้งต่อกันและกันมากเท่าไร ก็อาจจะสามารถแบ่งปันความรู้สึกและรับรู้วิญญาณร่วมกันได้」
ซีน่าวางมือลงบนหลังของโนโซมุ ร่างกายของโนโซมุสั่นเทาขณะรู้สึกถึงความเย็น
คำพูดของซีน่านั้นก็เป็นไปได้ในทางทฤษฏีเวทวิญญาณวิธีการที่ดีที่สุดคือทั้งสองคนจะต้องใกล้ชิดกันมากๆ และเอลฟ์เป็นเผ่าเดียวที่สามารถสัมผัสถึงภูติได้
ปัญหาคือจะสามารถสร้างวงจรวิญญาณอันแข็งแกร่งโดยที่เขาไม่ต้องปลดพันธนาการได้รึเปล่า
「…………」
「อืม」
พลังเวทสีน้ำเงินไหลออกจากร่างของซีน่าและค่อยๆไหลผ่านมือที่สัมผัสตัวโนโซมุ
โนโซมุรู้สึกได้ถึงความอบอุ่นที่ไหลเข้าตัวเขา แต่เขามุ่งความสนใจไปที่การสัมผัสวิญญาณ
「……อะเร๊ะ？」
「……เอ่อ คือผมไม่รู้สึกอะไรเลยนะครับ」
โนโซมุส่ายหัว ราวกับว่าเขาสัมผัสอะไรไม่ได้เลย
ซีน่าปล่อยมือของเธอออกจากหลังโนโซมุและกอดอกราวกับคิด
「อืม “พันธนาการวิญญาณ”ทรงพลังเกินไปแล้วมั้ง……」
「งั้นจะยอมแพ้ดีไหม?」
ซีน่าส่ายหัวกับคำแนะนำของโนโซมุ
「ไม่ ถ้าฉันยอมแพ้และให้โนโซมุปลดปล่อยพันธนาการมันจะเป็นความโกลาหลครั้งใหญ่ เพราะฉะนั้นรอสักครู่……」
「？ ซีน่า นี่เธอกำลังทำอะไรเนี่ย！？」
เมื่อโนโซมุหันกลับมา เขาเห็นซีน่าที่อยู่ในชุดนอนของเธอ เนินเขาอันเรียบง่ายแต่สวยงามได้รูป สว่างไสวด้วยแสงจันทร์ที่ส่องผ่านหน้าต่าง
นอกจากนี้ซีน่ายังเอานิ้วชี้ของมือซ้ายเข้าปากและกัดมันเข้าไป เลือดสีแดงเข้มหยดลงมาจากนิ้วของซีน่า
จากนั้นซีน่าก็จับมือซ้ายของโฯโซมุจากด้านหลังแล้วเอาหัวแม่มือเขาเข้าปากเธอและกัดลงไปในลักษณะเดียวกัน
เลือดไหลซึมจากนิ้วของโนโซมุ
ซีน่าวางนิ้วชีที่เปื้อนเลือดทับกับนิ้วหัวแม่มือของโนโซมุและเลื่อนมันไปในฝ่ามือของเธอจากนั้นก็โผกอดโนโซมุจากด้านหลัง
「…………」
「เอ๊ะ เอ๋ ทำบ้าอะไรของเธออยู่เนี่ย」
「อย่ามองมาที่ฉัน ตั้งสมาธิซะ」
「เอ่อ แต่ว่าาาาาาา……」
โนโซมุตัวสั่นจากการกระทำของซีน่า
ในทางกลับกันซีน่ายังคงแนบแน่นกับหลังของโนโซมุและไม่ขยับและจับมือที่ซ้อนกันไว้แน่น
「ตอนนี้ฉันกำลังเสริมพลังให้พันธสัญญาชั่วคราว ดังนั้นเงียบหน่อยได้ไหม ฉันเองก็เขินเป็นเหมือนกันนะ……」
ด้วยความที่เสียงของซีน่าดังขึ้นและสัมผัสอันนุ่มนิ่มบนแผ่นหลังของเขา โนโซมุเองก็เริ่มที่จะหน้าแดง
บนฝ่ามือที่ประสานกัน เลือดที่ไหลออกมาผสมหลอมรวมกัน
ความรู้สึกเหนียวๆของเลือดที่ละลายพร้อมกับบรรยากาศผิดศีลธรรมได้ทำให้สติของโนโซมุหลุดลอยไป
「ไม่มีทางอื่นแล้วจริงๆเหรอครับ？」
「เอาจริงๆมันก็มีวิธีอื่นนะ แต่แบบนั้นฉันยังไม่เตรียมใจเลย จะทำงั้นเหรอ……」
ดูเหมือนว่าจะมีวิธีอื่น แต่มันคงน่าอายกว่านี้แน่ๆ
ร่างกายที่เย็นของซีน่าเริ่มร้อนขึ้นและมือของเธอก็กำแน่นมากขึ้น
โนโซมุดบิดตัวขณะที่อยู่ในสภาพที่น่าเขินอายเช่นนี้
「อะ อื้อ……」
「ตั้งสติและทำสมาธิให้ได้มากที่สุด หากมีอะไรมากวนใจ ฉันเองก็ไม่สามารถส่งสัมผัสที่รู้สึกได้หรอกนะ」
「อืม เข้าใจแล้ว……」
โนโซมุหายใจเข้าลึกๆหลับตาและพยายามทำใจให้สงบ
ในเวลาเดียวกัน โนโซมุก็รู้สึกเหมือนกับจมดิ่งไปกับตัวเอง แต่ตอนที่ความรู้สึกนั้นมาถึงจุดหนึ่ง ก็เปลี่ยนไป
ความรู้สึกหดหู่กลายเป็นความรู้สึกที่ร่าเริงและจิตสำนึกของเขาก็เริ่มขยายไปทั่วภายนอก
ในเวลาเดียวกัน เขาเริ่มรู้สึกถึงบางสิ่งในจิตสำนึกที่ถูกขยายออกไป
การปรากฏตัวที่จู่ๆก็เพิ่มขึ้น มีสัตว์เล็กๆหลายตัวใต้ชายคาและมีนกที่กำลังหลับอยู่ทางต้นไม้ด้านนอก
รู้สึกได้ถึงสัญญาณของสิ่งมีชีวิตมากมาย แต่ว่ามีบางอย่างที่เขาสัมผัสได้มากขึ้นกว่าครั้งก่อน
บางอย่างเช่นเมฆหมอกที่ลอยไปอย่างเงียบๆ ในมุมหนึ่งของห้อง
「……อาาา」
「รู้สึกได้รึยัง？」
「อืมรู้สึกเหมือนมีบางอย่างอยู่ตรงนั้น……」
โนโซมุชี้ไปทางมุมห้องที่เขาสัมผัสได้ เมื่อเห็นสิ่งนั้นสีหน้าก็ยิ้มออกมาเล็กน้อย
「อืม วิญญาณแห่งความมืดกำลังเฝ้ามองเราอยู่ เพราะนายเป็นคนประหลาดยังไงล่ะ
จากตรงนั้นมีวิญญาณแห่งแสงว่างที่ส่องแสงด้วยแสงจันทร์ วิญญาณแห่งสามลมที่กำลังพักผ่อนอยู่บนต้นไม้นอกหน้าต่าง พอจะสัมผัสได้ไหม？」
โนโซมุเริ่มตั้งสติอีกตรั้ง
จากนั้นก็รู้สึกถึงบางอย่างที่กระพือปีกในสวนอันหรูหรา สว่างไสวด้วยแสงจันทร์ และบางสิ่งที่วนเวียนรอบกิ่งก้านของต้นไม้ที่มีนกตัวเล็กๆอาศัยอยู่
「อืมมม…..พอสัมผัสได้แล้วล่ะ…แต่ไม่รู้ว่าพวกนั้นกำลังคิดอะไรอยู่……」
「อืม ถ้าให้เดานั่นคือขีดจำกัดของนายล่ะนะ……」
「อืม เพราะแบบนั้นผมเลยสัมผัสถึงวิญญาณได้มากขึ้น ถือเป็นความก้าวหน้าอย่างมากเลย ขอบคุณนะซีน่า」
「อืม ไม่เป็นไรหรอก」
ซีน่าลดสายตาลงด้วยความเสียใจ แต่ปากของเธอกลับผ่อนคลายเมื่อได้ยินเขาพูดแบบนั้น
ซีน่าถอนหายใจด้วยความโล่งอกและค่อยๆแยกตัวออกจากโนโซมุและจัดชุดนอนของเธอ
หลังจากที่ซีน่าจัดเสื้อผ้าเสร็จแล้ว เธอก็แสดงสีหน้าลึกลับขณะจับหน้าอกของเธอที่สัมผัสโดนตัวโนโซมุด้วยมือทั้งสองข้าง
สีหน้าของโนโซมุตึงเครียดขึ้นหลังจากเห็นภาพตรงหน้าของซีน่า
「โนโซมุคุง ตอนนี้นายก็สามารถสัมผัสวิญญาณได้แล้วและมีท่านมิคาเอลอยู่เคียงข้างด้วย ฉันคิดว่าคงจะมีโอกาสอีกมายมายที่นายจะได้เห็นอดีตของเทียแมต」
「…………」
โนโซมุพยักหน้าตามคำพูดของซีน่า
การสัมผัสวิญญาณ การมีอยู่ของมิคาเอล ทั้งสองสิ่งเป็นตัวกระตุ้นเทียแมตและโนโซมุ ทำให้ความสัมพันธ์ของพวกเขาแข็งแกร่งมากยิ่งขึ้น อาจเนื่องจากผลของพิธีกรรมก่อนหน้านี้
ในขณะเดียวกันความเสี่ยงที่โนโซมุจะได้รับแรงกระตุ้นจากเทียแมตก็เพิ่มมากขึ้น
อันตรายนั้นฝังอยู่ในร่างกายของเขาอย่างไม่มีสิ้นสุด
「ได้โปรดทำตามที่ฉันแนะนำด้วยนะคะ นายจะเฝ้าดูความทรงจำในอดีตของเธอก็ได้ แต่อย่าได้ปล่อยให้ความทรงจำเหล่านั้นกลืนกินนาย นายจะต้องเป็นตัวของนายเองต่อไป……」
「อืม ขอบคุณสำหรับคำแนะนำ ขอบคุณมากนะซีน่า」
โนโซมุพยักหน้าอย่างหนักแน่นตอบรับคำขอของซีน่า ซีน่าก็ยิ้มในขณะที่ดวงตาซ่อนความมุ่งมั่นอันแรงกล้าเอาไว้
「ดีล่ะถ้าอย่างงั้น……」
ซีน่ารีบลุกขึ้นยืนและออกจากห้องไปอย่างเงียบๆ
หลังจากที่เห็นซีน่าออกจากห้อง โนโซมุก็ค่อยๆมองลงไปในฝ่ามือของเขา
เลือดที่ไหลออกมาแห้งและกลายเป็นของเหลวและเหนียว
ความคิดที่ว่าเลือดของซีน่าผสมลงไปในเลือดของโนโซมุทำให้ไม่สบายใจ
「อืม ออกไปเดินเล่นหน่อยดีกว่า……」
เพราะต้องสงบสติในหลายๆด้าน เมื่อคิดแบบนั้นเขาจึงลุกจากเตียงและยื่นมือไปยังประตูที่ซีน่าจากไป
★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★
หลังจากออกจากห้องของโนโซมุ ซีน่าก็เดินไปตามทางเดินสีขาว
เมื่อเธอมาถึงหน้าห้องเธอก็หายใจเข้าลึกๆ
สิ่งที่แพร่กระจายผ่านหน้าอกของซีน่าคือความสุขอันล้นเหลือ ความโล่งใจ และความรู้สึกผิดเล็กน้อย
ทำไมเธอถึงรู้สึกผิดงั้นเหรอ? อันที่จริงมีบางอย่างที่ซีน่าไม่ได้บอกโนโซมุในพิธีกรรมที่เธอทำก่อนหน้านี้
「นี่ฉันขี้ขลาดเกินไปสินะ……」
「ขี้ขลาดอะไรเหรอ？」
「เอ๊ะ？」
เมื่อซีน่าได้ยินสิ่งที่เธอพูดกับตัวเองและหันกลับมาก็พบมิมูรุในชุดนอนของเธอ กำลังถือหมอน
ซีน่าพยายามระงับอาการตื่นตระหนกของเธอ
「มะมะมิมูรุมีอะไรงั้นเหรอ？」
「อืม ก็ว่าจะมาเข้าห้องน้ำงะ……」
「ทั้งๆที่มีห้องน้ำในห้องเนี่ยนะ แล้วถือหมอนมาทำไม？」
「เอะเฮะเฮะเฮะ……」
มิมูรุยิ้มอย่างขมขื่นขณะที่ซ่อนหมอนไว้ด้านหลัง
เหมือนกำลังจะย่องไปที่ไหนสักแห่ง
「ซีน่าล่ะออกมาทำอะไรดึกดื่นป่านนี้? แล้วกลิ่นนี้มัน กลิ่นเลือดนี่?」
เมื่อเห็นมิมูรุทำด่าดมกลื่น ซีน่าจึงเอามือซ้ายไปไขว้หลัง
「เอ่อ ไม่มีอะไรหรอก ฉันเองก็จะไปนอนแล้ว ดังนั้นราตรีสวัสดิ์」
「ดะเดี๋ยวก่อนสิ！」
ซีน่ารีบปิดประตูและเข้าไปในห้องนอนก่อนที่มิมูรุจะตามเข้ามา
เมื่อซีน่าปิดประตู เธอก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอก
ชื่อของพิธีกรรมที่พวกเราทำลงไปคือพิธีกรรมพันธสัญญาโลหิต
มันเป็นพิธีกรรมทำพันธสัญญาทีทรงพลังที่สุดจนเทียบไม่ได้กับเวทพันธสัญญาทั่วไป
ผู้ที่มีสายสัมพันธ์นี้สามารถสัมผัสถึงตัวตนของอีกฝ่ายได้ ไม่ว่าจะอยู่ห่างไกลกันแค่ไหน โดยไม่ต้องใช้พลังเวท
แน่นอนว่าสัญญาที่ทรงพลังเช่นนี้ไม่ใช่พันธสัญญา “ชั่วคราว” มันเป็นพันธสัญญาที่ทรงพลังและจะคงอยู่ตลอดไปเว้นแต่อีกฝ่ายจะเสียชีวิต
นอกจากนี้การเชื่อมโยงวิญญาณยังมีความหมายพิเศษสำหรับเหล่าเอลฟ์
ซีน่าทำพิธีกรรมนี้โดยไม่บอกความหมายต่อโนโซมุ
นี่เป็นเพราะว่าเวทพันธสัญญาธรรมดาไม่เพียงจะกระชับความสัมพันธ์ทางวิญญาณของทั้งคู่ แถมตัวโนโซมุยังมีพันธนาการวิญญาณอีกด้วย
ไม่มีวิธีอื่นที่จะทำได้นอกจากพันธสัญญาโลหิตที่สามารถทำสัญญาที่ทรงพลังที่สุดได้
“ถ้าฉันบอกความหมายที่แท้จริงของพิธีกรรมนี้ให้เขาฟัง โนโซมุอาจจะรู้สึกว่าต้องรับผิดชอบต่อสิ่งที่ตัวเองต้องทำและอาจจะต้องหาวิธีทางใดทางหนึ่งเพื่อระงับ”
ถ้าเป็นแบบนั้นโนโซมุคงจะปฏิเสธความรู้สึกของเธอที่มีให้แน่ๆเลยล่ะ
「ฉันเป็นเอลฟ์และเขาเป็นมนุษย์ การที่ได้ทำพันธสัญญาโลหิตโดยไม่บอกความหมายก็เพียงพอแล้ว……」
(TN:สำหรับพันธสัญญาโลหิตสำหรับเผ่าเอลฟ์แล้วก็คือการใช้ชีวิตอยู่ด้วยกันตราบชั่วฟ้าดินสลาย)
ขณะที่เธอล้มตัวลงนอนบนเตียง ซีน่ามองดูมือซ้ายของเธอซึ่งซ้อนทับกับมือเขาก่อนหน้านี้
เลือดที่ไหลออกจากนิ้วชี้แห้งสนิทแล้ว
ขณะที่ค่อยๆเอาปากไปเลียแผล เธอก็โค้งหลังและนอนหลับไป
ลึกเข้าไปในอกของเธอ มีทั้งความสุขและความรู้สึกผิดที่ถูกล่ามเอาไว้ในเวลาเดียวกัน
★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★
โนโซมุกำลังเดินไปรอบๆคฤหาสนฟรานซิสเพื่อทำให้ใจสงบและสังเกตเห็นว่ามีไฟเปิดที่ห้องครัว
ด้วยความอยากรู้อยากเห็นก็พบเมดคนหนึ่งกำลังหั่นส้มใส่จาน
มีน่าที่สังเกตเห็นโนโซมุจึงเงยหน้าขึ้นมอง
「ท่านโนโซมุมาทำอะไรที่นี่งั้นเหรอคะ？」
「เอ่อ คือผมนอนไม่ค่อยหลับ ก็เลยออกมาเดินเล่นว่าแต่มีน่ากำลังทำอะไรอยู่เหรอครับ？」
「นายท่านและมาดามมาซาริเน็ตกำลังดื่มเหล้าอยู่ในห้องค่ะ ดังนั้นก็เลยเตรียมของล้างปากไว้ให้พวกเขาทั้งคู่」
มีน่ากลับมาทำอาหารอีกครั้ง คราวนี้วางชีสและเนื้อรมควันไว้บนขนมปังหั่นหนาๆ
มีน่าจดจ่ออยู่กับการทำอาหารมาสักพักแล้ว แต่ทันใดเธอก็มองไปที่โนโซมุราวกับนึกถึงบางอย่างออก
「ท่านโนโซมุ ดิฉันต้องขออภัยด้วยนะคะ แต่ถ้าไม่ว่าอะไรช่วยดิฉันยกอาหารไปห้องนายท่านได้ไหมคะ？」
มีจานสองจานพร้อมของว่างอยู่ แม่มันค่อนข้างใหญ่และใหญ่เท่าแขนโนโซมุ
ปริมาณอาหารเองก็ค่อนข้างสมเหตุสมผล ผู้หญิงคนเดียวจะถือไปมันคงหนักน่าดู
「เข้าใจแล้วครับ ก็แค่ถืออาหารไปใช่ไหมครับ」
「ขอบคุณมากนะคะ ตอนนี้ดิฉันเตรียมอาหารเสร็จแล้วไปกันเถอะค่ะ」
ทั้งสองต่างถือจานและมุ่งหน้าไปยังห้องของวิคเตอร์
แขนของโนโซมุนั้นแข็งแรงมาก แม้จะถือในปริมาณมากก็ไม่ใช่ปัญหา
โนโซมุเหลือบมองมีน่าที่กำลังเดินอยู่ข้างๆ แต่เธอก็ถือได้ไม่มีปัญหาอะไร
ในที่สุดทั้งสองก็มาถึงที่ห้อง
ก่อนหน้านี้โนโซมุโดนวิคเตอร์สอบถามซะอ่วม และการยืนอยู่ที่นี่ก็นึกถึงตอนที่เขาโดนทดสอบ
“อยากรู้ว่าตอนนี้จะเป็นยังไงบ้างนะ……”
เมื่อเขาโดนอาเซลเข้าจู่โจมก็ตระหนักได้ว่าเขาต้องแข็งแกร่งขึ้นและถ้าเขาปรับปรุงตัวเองไม่ได้เพื่อนของเขาก็จะตกอยู่ในอันตราย
นั่นเป็นเหตุผลที่ต้องฝึกฝนและจิตวิญญาณของผมต้องก้าวหน้ามากขึ้นเพื่อใช้พลังวิญญาณได้มากขึ้น
ด้วยการสนับสนุนจากเพื่อนๆ เขาเพิ่งสามารถสัมผัสวิญญาณได้
ลึกๆในใจของเขา โนโซมุรู้สึกว่ามีบางอย่างขาดหายไป
“แล้วก็เรื่องของไอริส……”
ความจริงที่ว่าผมสีดำเงางามของไอริสเปลี่ยนไปเป็นสีขาวเพราะความประมาทของโนโซมุ
วิคเตอร์ผู้รักลูกสาวมากกว่าใครๆ อดไม่ได้ที่จะโมโหกับรูปลักษณ์ของไอริส
โนโซมุคิดว่าเหตุผลที่เขาไม่ถูกตำหนิจนถึงตอนนี้ก็เพราะว่าไอริสและคนอื่นๆอยู่ที่นั่น
อย่างไรก็ตาม พวกเขาไม่ได้อยู่เคียงข้างโนโซมุในขณะนี้และหากพวกเขาต้องเผชิญหน้ากับวิคเตอร์ พวกเขาอาจจะถูกฉีกเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อยเลยก็ได้เพราะไปทำลูกสาวเขา
ในแง่หนึ่งโนโซมุตัดสินใจยอมรับผิด และเมื่อเขากำลังจะเปิดประตู
「ฮะ ฮื้ออออออออออออออออออ！」
เสียงทุ้มลึกและหยาบกระด้างดังก้องมาจากด้านหลังประตู
「เอ๊ะ？」
มือของโนโซมุที่กำลังจะเคาะหยุดกะทันหัน
「ท่านโนโซมุมีอะไรงั้นเหรอคะ？」
「เอ่อมีเสียงร้องไห้ดังออกมา……」
「ไม่ต้องกังวลหรอกค่ะ เข้าไปกันเถอะ」
มีน่าเคาะประตูและเปิดประตูเข้าไป
「ขอโทษที่ทำให้รอนะคะนายท่าน」
「โอ้ยินดีต้อนรับกลับนะมีน่า แหม เธอก็มาด้วยเหรอ?」
ณ ห้องของวิคเตอร์ที่มีแสงเทียนสว่างไสว
มาดามพัลรีนนั่งอยู่บนโซฟาของห้องถือแก้วไวน์ในมือ
แต่ว่าสิ่งที่ดึงดูดความสนใจของเขาคือขวดเหล้าหลายสิบขวดอยู่บนพื้นเช่นเดียวกับหนังสือและเฟอร์นิเจอร์ที่กระจัดกระจาย และเจ้าของห้องก็นั่งคุกเข่าต่อหน้ามาดามพัลรีน
มันช่างน่าเศร้าราวกับผ่านสมรภูมิ ท่ามกลางเหตุการณ์ทั้งหมดนี้ สายตาของเธอหันไปมองกระจุกด้วยท่าทางอันสง่างามแปลกๆ มันทำให้รู้สึกแปลกมากยิ่งขึ้น
「เอาล่ะ ไม่ต้องเกรงใจมาดื่มด้วยกันสิ」
มาดามพัลรีนกวักมือเรียกโนโซมุราวกับจะเข้ามา เหงื่ออันไม่พึ่งประสงค์หยดลงบนหลังของโนโซมุ
สนับสนุนได้ที่ 097-005-6950 ภารดร บุญมา พร้อมเพย์//True Wallet
![[นิยายแปล]โซ่ผนึก “หัวใจ” สายใยผนึก “มังกร”](https://i1.wp.com/www.xn--q3cmiag1gmn.com/wp-content/uploads/2023/12/นิยายแปลโซ่ผนึก-หัวใจ-สายใยผนึก-มังกร.jpg?resize=150,150 "[นิยายแปล]โซ่ผนึก “หัวใจ” สายใยผนึก “มังกร”")
![เจ้าของร้านพิศวง [我真不是邪神走狗]](https://i2.wp.com/www.xn--q3cmiag1gmn.com/wp-content/uploads/2022/08/bmn54u2yvhx9x9it.jpeg?resize=60,85 "เจ้าของร้านพิศวง [我真不是邪神走狗]")
