[นิยายแปล] ฮีลเลอร์สุดเมพโดนไล่ออกจากตี้ (สุดกาก) ผันตัวมาเป็น ดาร์กฮีลเอร์ 119 เริ่มเล่ม 4 – 125

 

 

 

ตอนที่ 119　ความทรงจำยามสนธยา

ทั้งในอดีตและปัจจุบันมีกระท่อมร้างมากมายในสลัม

 

 

 

หากมีของมีค่า ก็จะหายไปในทันตา แต่บ้านร้างที่มีแต่เสาผุพัง หลังคาหลุดร่อน ไม่มีที่กำบังฝน นั้นไร้ซึ่งคุณค่า ซากอาคารถูกปล่อยไว้ตามธรรมชาติไม่มีใครมารื้อถอน

 

 

 

สถานที่แห่งหนึ่งคือสนามฝึกซ้อมในสมัยนั้น

 

 

 

「ไฮ ฮีล！」

 

 

 

ด้วยเสียงตะโกน เด็กผมสีน้ำเงินยื่นมือออกมา รูปรางค่อนข้างผอมเพรียว สวมเสื้อผ้าขาดๆดูไม่ได้ แต่ดวงตาของเธอที่เป็นเช่นเดียวกับสีผม กลับเต็มไปด้วยแสงที่เจิดจ้า

 

แสงสีขาวที่ส่องอยู่ที่ปลายแขนเรียวยาวนั้นมันเปล่งประกาย

 

 

 

「สุดยอดเลยนะ เวลริตต้า ทำได้แล้วนี่」

 

 

 

ชายคนหนึ่งพูดโดยเอาหลังพิงผนังที่มีเขม่า

 

เขานั่งอยู่บนพื้นที่ๆมีลมและฝนกัดเซาะสวมเสื้อคลุมสีดำสนิท

 

สายตาของชายคนนั้นหันไปมองเด็กอีกคน

 

 

 

「แต่น่าแปลกใจจริงๆเลยนะ เจ้าเซนอส เพื่อนของแกเรียนรู้ได้ไวมากเลยนะเนี่ย」

 

「ก็บอกแล้วไง เวลริตต้าน่ะเจ๋ง」

 

 

 

เซนอสมองเพื่อนของเขาและพูดอย่างภูมิใจ

 

หลังจากได้รับงานจากสถานเลี้ยงเด็กกำพร้าให้ขโมยของมีค่าจากผู้ล่วงลับ เซนอสก็พยายามดึงชีวิตของเหล่าผู้อาภัพเหล่านั้นกลับมามีชีวิตอีกครั้ง ด้วยการสังเกตร่างกายของเผ่าต่างๆ จินตนาการถึงชิ้นส่วนในร่างกาย จดจ่ออยู่กับมัน ใช้เวทย์และเหมือนกับว่าเขาจะชุบชีวิตคนเหล่านั้นได้

 

 

 

แต่ก่อนที่จะได้ร่ายเวทย์ชุบชีวิต

 

 

 

「อย่าใช้พลังนั้นกับคนที่ล่วงลับไปแล้ว ควรใช้กับผู้ที่ยังมีชีวิตอยู่เท่านั้น!」

 

 

 

ชายสวมเสื้อคลุมสีดำก็ยืนอยู่ตรงหน้าเขาและเขกหัวเขาอย่างรุนแรงด้วยใบหน้าน่ากัลว

 

ชายคนนั้นค่อนข้างตกใจ แต่ด้วยใบหน้าราวกับเข้าใจบางอย่างจึงได้พูดออกมาว่า

 

 

 

「ไม่เคยคิดเลยว่าจะมีเด็กแบบเจ้าอยู่ แกทำอะไรที่มันเสี่ยงอันตรายเกินไปแล้ว อย่างน้อยก็เรียนรู้วิธีควบคุมพลังอย่างเหมาะสม」

 

「ควบคุมพลัง……？」

 

 

 

ตั้งแต่นั้นมา ชายผู้นี้ก็อาศัยอยู่ในกระท่อมหลังหนึ่งในสลัมแห่งนี้ และสอนเวทย์รักษาให้แก่เซนอสเป็นครั้งคราว เมื่อเซนอสถามว่าเขาเป็นใคร ชายคนนั้นก็จะแสดงสีหน้าสับสนและตอบกลับมาว่า

 

 

 

「ข้างั้นเหรอ? ข้าก็แค่ฮีลเลอร์ชั้นสี่ผู้ถ่อมตนเท่านั้นเอง」

 

 

 

 

 

　หลังจากนั้น――

 

เซนอสก็แทบจะโดดงานของสถานเลี้ยงเด็กกำพร้าเป็นครั้งคราวและมาฝึกเวทย์รักษา

 

นอกเหนือจากการได้เรียนเวทย์แล้ว เป็นเรื่องน่าสนใจที่เขาได้ยินเรื่องราวเกี่ยวกับโลกภายนอก

 

เวลริตต้าซึ่งเป็นสมาชิกในกลุ่มเดียวกันที่เขาสนิทด้วย เขาจึงพามาเจอกับอาจารย์ของเขา

 

 

 

「นี่คือเวทย์รักษางั้นเหรอ น่าทึ่งมากจริงๆ」

 

 

 

เวลริตต้าขยับตัวและมองไปที่มือของเขา

 

เขาเป็นสมาชิกของกลุ่มเพียงคนเดียว แม้ว่าจะเป็นคนดื้อรั้นในบางครั้ง แต่ก็เป็นคนที่สุภาพเรียบร้อยและใจดี

 

แม้ว่าบุคคลิกของทั้งสองจะแตกต่างกัน แต่เขาก็คล้ายคลึงกับเซนอส

 

 

 

「นี่มันเรื่องใหญ่เลยนะเนี่ย แค่สอนสองครั้งก็สามารถใช้งานได้แล้ว」

 

「เอ่อไม่ใช่แบบนั้นหรอกครับ เพราะวิธีการสอนเข้าใจง่ายต่างหาก……」

 

 

 

ชายคนนั้นหัวเราะเบาๆกับคำพูดแก้ตัวของเวลริตต้า

 

 

 

「ฮ่าฮ่าฮ่า ยกยอข้าเกินไปแล้ว แต่ก็ไม่มีอะไรให้หรอก เจ้าเรียนด้านทฤษฏีได้อย่างรวดเร็ว อัจฉริยะตัวจริง」

 

「เอออ๋ ?อาจารย์พูดกับหมอนั่นหลายครั้งแล้วนะ」

 

「เซนอส เจ้านี่มันเจ้ากี้เจ้าการจริงๆเลย」

 

 

 

จากนั้นชั้นก็โดนดุ แต่ไม่รู้สึกแย่เลยเพราะเพื่อนของชั้นได้รับคำชม

 

เมื่อเขามองมาที่เซนอส ชายคนนั้นก็ถอนหายใจ

 

 

 

「เจ้าน่ะตรงกันข้ามกับเวลริตต้าโดยสิ้นเชิง พอใจลอยนิดหน่อยเจ้าก็จะควบคุมพลังไม่ได้ซึ่งมันอันตรายมาก」  

 

「ก็ชั้นไม่เก่งกับการทำความเข้าใจอะไรยากๆนี่น่า หากกำลังพูดถึงเวทย์รักษา แสดงให้ดูมันง่ายกว่าไม่ใช่เหรอ」

 

 

 

แม้ว่าชายคนนั้นจะเรียกตัวเองว่าฮีลเลอร์ แต่เขาก็ไม่เคยใช้เวทย์รักษาเลยสักครั้ง

 

เมื่อชั้นพูดแบบนั้นด้วยความไม่พอใจ ชายคนนั้นก็หัวเราะด้วยเหตุผลบางอย่าง

 

 

 

「ฮะฮะฮะ  ยังเร็วไปอีกร้อยปีไอ้พ่อหนุ่มตัวแสบ ไว้แกโตเมื่อไรข้าจะแสดงให้เห็นเอง」

 

「คร้าบคร้าบบบบบบบ……」

 

 

 

ช่วงนี้ได้แต่เริ่มคิดว่าตาแก่คนนี้เป็นพวกต้มตุ๋นเพราะไม่ยอมใช้เวทย์รักษาให้ดูเลย แต่ช่างมันเถอะ อย่างน้อยเวลริตต้าก็สามารถใช้เวทย์รักษาได้จริงๆ ดังนั้นมันก็แค่นั้น

 

 

 

「เซนอส ผมต้องไปแล้วล่ะ」

 

「อืม นั่นสินะ กลับกันเถอะ」

 

 

 

เมื่อพูดคุยกับเวลริตต้า ชายคนนั้นก็พูดแทรก

 

 

 

「พวกเจ้าอาศัยอยู่ในสถานเลี้ยงเด็กกำพร้าใช่ไหม？ มังฟังดูเป็นสถานที่แย่มากเลยไม่ใช่รึ พวกเจ้าจำเป็นต้องกลับไปที่นั่นจริงๆเหรอ?」

 

「ถ้าพวกชั้นไม่กลับไป เพื่อนๆของชั้นต้องทรมานเพราะพวกเราทำงานเป็นทีม」

 

「……งั้นเหรอ…..ถ้างั้นข้าก็ไม่อยู่ในฐานะที่เข้าไปแทรกแซงอะไรได้สินะ」

 

 

 

บางครั้งเขาก็พูดเหมือนกับยอมแพ้กับบางสิ่ง

 

 

 

「แต่ว่าจะกลับมาอีกครั้ง」

 

 

 

เมื่อออกจากที่พัก เวลริตต้าหันกลับมาแล้วพูดว่า

 

มันเป็นเสียงที่ดังกว่าปกติ

 

 

 

「แล้วผมควรจะเรียกคุณว่าอะไรดีครับ……？」

 

 

 

เวลริตต้าถามอย่างสุภาพ และชายคนนั้นก็เงยหน้าขึ้นมาด้วยท่าทางประทับใจ

 

 

 

「นี่ เซนอส ดูเพื่อนแกสิ? เขาสุภาพแค่ไหน แตกต่างจากแกเลยที่เรียกข้าว่าตาแก่」

 

「ไม่เลย ก็เพราะตาแก่ไม่ยอมบอกชื่อกับชั้นต่างหาก……」

 

 

 

ขนาดชั้นถามชื่อหลายรอบเขาก็ไม่ยอมบอก

 

ตอนแรกก็เรียกเขาว่า「ลุงฮีลเลอร์」แต่พอผ่านมาสักพักก็เรียกว่า”ตาแก่”  

 

 

 

「เป็นอย่างงั้นเหรอ อะไรๆก็ดีไปหมด อยากจะเรียกอะไรก็แล้วแต่เลย จะเรียกว่าพี่ชายสุดเจ๋งก็ได้นะ？」

 

「โหหหห แก่ขนาดนี้ยังพูดแบบนั้นอีกเหรอ」

 

「หนวกหูน่าเซนอส เพราะแกนั่นแหละเอาแต่เรียกข้าว่าตาแก่? เดี๋ยวสักวันแกก็แก่เหมือนข้า」

 

「……ตาแก่อายุเท่าไร？」

 

「ฮะฮะฮะ ลองเดาดูสิ？」

 

「แย่แล้ว……！」

 

「เซนอส โชคไม่ดีดูเหมือนวันนี้จะเป็นวันตายของเจ้าแล้วล่ะ」

 

 

 

ขณะที่ทั้งสองคนกำลังต่อสู้กัน เวลริตต้าพูดอย่างเขินอายจากด้านข้าง

 

 

 

「เอ่อ…ถ้าอย่างงั้นจะเรียกว่าอาจารย์ได้ไหมครับ……？」

 

 

 

เมื่อได้ยินคำพูดเหล่านั้น สีหน้าของชายคนนั้นดูเหงาไปสักครู่หนึ่ง

 

ผู้ชายที่ปกติจะพูดแต่เรื่องบ้าๆ ตอนนี้หยุดและหลับตาลง

 

อย่างไรก็ตาม เขาพยักหน้าช้าๆและยิ้มออกมา

 

 

 

「……อ่าได้สิ เรียกข้าว่าอาจารย์ก็ได้นะ」

 

 

 

มันเป็นความทรงจำยามสนธยาในวันวานอันห่างไกล

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

ตอนที่ 120　เพื่อนสมัยเด็กที่หายไป

 

「ใช่ หายดีแล้วล่ะ ตอนนี้สามารถไปทำกิจกรรมได้ตามปกติแล้ว」

 

 

 

คลินิกแห่งหนึ่ง ณ เมืองล่มสลาย

 

ในห้องรักษาที่ยายล้อมไปด้วยการตกแต่งภายในที่เรียบง่ายและเฟอร์นิเจอร์ที่ใช้งานได้จริง เมื่อเซนอสปล่อยมือ เข่าที่ถลอกของเด็กคนหนึ่งก็สะอาดหมดจด

 

 

 

「ขอบคุณนะคะอาจารย์เซนอส」

 

 

 

เด็กน้อยขอบคุณชั้นอย่างร่าเริงและวิ่งออกจากคลินิกอย่างมีความสุข

 

 

 

「อืม หมดแล้วสินะสำหรับช่วงเช้า」

 

「ค่า ขอบคุณพี่พยายามอย่างหนักนะคะ」

 

 

 

พนักงานต้อนรับ/พยาบาลสาว เอลฟ์ตัวน้อย ลิลลี่นำชาเย็นมาเสริฟ์ใส่ถาด

 

ก้อนน้ำแข็งที่สั่นในแก้วทำให้เกิดเสียงเบาๆ

 

 

 

「ขอบคุณนะลิลลี่ วันนี้ค่อนข้างจะร้อนเลยนะ」

 

 

 

หลังจากดื่มชาในอึกเดียว เซนอสก็ลุกจากโต๊ะและเปิดหน้าต่าง

 

เสียงจั๊กจั่นประกาศถึงฤดูร้อนทำให้ห้องสว่างมากขึ้น

 

 

 

「ช่วงนี้เงียบสงบดีจังเลยนะคะ คุณเซนอส」

 

「อืม」

 

 

 

มีเหตุการณ์ต่างๆมากมายตั้งแต่เปิดคลินิกมา ดังนั้นวันแบบนี้ก็ไม่เลวร้ายนักหรอก

 

คนที่อยู่ตรงหัวมุมคือคามิลล่าซึ่งนั่งอยู่บนขอบเตียงและแกว่งขาไปมา

 

 

 

「บางทีอาจจะเป็นความสงบก่อนพายุลูกใหญ่โหมกระหน่ำมาก็ได้น้อ」

 

「อย่าพูดอะไรที่มันไม่พึงประสงค์แบบนั้นสิฟะ ว่าแต่นั่นเป็นลางของเรธหรือไง？」

 

 

 

ไม่อยากจะยอมรับหรอกนะ แต่ลางสังหรณ์ของคามิลล่ามักถูกเสมอ

 

จากนั้นอันเดดผู้ยืนอยู่จุดสูงสุดก็ส่ายหัว

 

 

 

「ไม่หรอก ข้าก็แค่หวังลึกๆละน้อ」

 

「นั่นมันยิ่งแย่ไปเลยไม่ใช่เหรอไง⁉」

 

「หึหึหึ….ข้าน่ะชอบมองหาประสบการณ์ที่ทำให้ตัวข้าสนุกกับตัวเองก็เท่านั้นเองละน้อ ข้าละอยากให้เลือดสูบชีดบ้างจริงๆ」

 

「แต่เธอไม่มีเลือดหรือกายเนื้อไม่ใช่เหรอไง……？」

 

 

 

อย่างไรก็ตามคามิลล่ายังคงพูดต่อ

 

 

 

「นี่ก็เข้าหน้าร้อนแล้วน้อ เซนอสใยเจ้ายังใส่ชุดคลุมสีดำที่มันร้อนอบอ้าวแบบนั้นล่ะ」

 

「เอ๊ะ？　อ่า นั่นสินะ」

 

 

 

หลังจากจ้องมองชุดคลุมสีดำที่เขาสวม  เซนอสก็ถอดมันออกแล้วแขวนไว้บนผนัง

 

 

 

「พอดีว่าใส่มันจนเป็นนิสัยไปแล้ว ดูเหมือนมันจะกักเก็บความร้อนสุดๆ พอถอดออกก็คลายร้อนได้ดีเลย」

 

「ยังจะมีหน้ามาพูดแบบภาคภูมิใจอีกเน้อ ไม่คิดจะซื้อเสื้อผ้าหน่อยเหรอไง เงินก็มีตั้งเยอะ」

 

「เอ่อ…บอกตามตรงชั้นค่อนข้างจะผูกพันกับมันน่ะ」

 

「คุณเซนอส เสื้อผ้าพวกนั้นเป็นของอาจารย์คุณใช่ไหมคะ？」

 

 

 

เซนอสพยักหน้าตอบคำถามของลิลลี่

 

 

 

「อา เขาเป็นตาแก่ที่ชอบทำตัวชิวๆ แต่ก็เป็นผู้มีพระคุณของชั้นด้วย」

 

「เป็นเหมือนของดูต่างหน้าสินะ」

 

「อืม ก็ประมาณนั้น」

 

 

 

เซนอสตอบคามิลล่าที่นั่งไขว่ห้างอยู่บนเตียง

 

สิ่งเดียวที่เชื่อมตัวเขากับอาจารย์ทำให้ยังคงนึกถึงได้ก็คือเสื้อคลุมสีดำตัวนี้

 

อย่างไรก็ตามจดหมายจากเบ็คก้าที่โรงพยาบาลหลวงซึ่งครั้งหนึ่งเคยเป็นเพื่อนกับอาจารย์ของชั้น ทำให้รู้ว่ามีอีกสิ่งหนึ่งที่เป็นของดูต่างหน้าเช่นกัน

 

 

 

「บันทึก……」

 

 

 

สมุดบันทึกหนังสีดำที่อาจารย์พกติดตัวอยู่ตลอดเวลา เหตุผลที่อาจารย์ของชั้นเป็นอดีตฮีลเลอร์ระดับพิเศษซึ่งยอมแพ้ทุกสิ่งอย่างและตกต่ำจนมาอยู่ที่สลัมแห่งนี้เห็นได้ชัดว่าเขาน่าจะไปเกี่ยวพันกับเวทย์ต้องห้าม เวทย์ชุบชีวิต และถูกคำสาป ทำให้แม้แต่เพื่อนสนิทก็จดจำเรื่องราวของเขาได้ไม่มาก

 

 

 

จดหมายบอกว่า ถ้าอยากรู้เรื่องราวให้กระจ่าง ก็จงหาสมุดบันทึกของเขา

 

 

 

「ถ้าให้ข้าเดาล่ะน้อ คงอยู่กับเพื่อนสมัยเด็กของเจ้านั่นแหละ」

 

「มันก็มีความเป็นไปได้」

 

 

 

เพื่อนสมัยเด็กของชั้นจากสถานเลี้ยงเด็กกำพร้า เวลริตต้า

 

เพื่อนและหนึ่งในลูกศิษย์ของอาจารย์คนเดียวกัน

 

หากใครมีบันทึกของอาจารย์ ก็คงเป็นเวลริตต้า

 

 

 

「แล้วตอนนั้นเจ้านั่นอยู่ที่ไหนกันละคะ คุณเซนอส？」

 

「ถ้าชั้นรู้ก็คงไม่มานั่งลำบากแบบนี้หรอก……」

 

 

 

หลังจากเกิดเหตุเพลิงไหม้ ทุกคนก็กระจัดกระจายกันไปหมด

 

ชั้นเองก็อยากจะตามหา แต่ทั้งสลัมและเมืองหลวงต่างกว้างใหญ่ มันคงยากที่จะออกตามหา

 

เมื่อชั้นตอบลิลลี่ด้วยการถอนหายใจ คามิลล่าก็ยิ้มที่มุมปาก

 

 

 

「หึหึหึ…. แต่ถ้าเราโชคดีวันนี้อาจจะได้รู้เลยก็ได้น้อ」

 

「……หมายความว่าไง？」

 

 

 

ทันทีที่ชั้นสงสัย ประตูคลินิกก็เปิดออก

 

 

 

「อาจารย์ อยู่ไหม？」

 

「ริงก้ามาหาแล้วนะ」

 

「วันนี้แดดแรงมากเลยล่ะ」

 

 

 

โซเฟีย ริงก้า ลีฟ โผล่หน้ามาพร้อมกัน

 

ผู้นำของกองกำลังกึ่งมนุษย์หลักทั้งสามเผ่าที่ปกครองสลัม

 

 

 

วันนี้เกิดอะไรขึ้น? ไม่จำเป็นต้องถามด้วยซ้ำ

 

แม้ว่าจะไม่มีอะไรทำแต่พวกเธอก็มักจะแวะมาที่นี่บ่อยๆราวกับเป็นบ้านของตัวเอง

 

 

 

「มื้อเที่ยงใกล้จะเริ่มทำแล้ว ขอเชิญเลือกมนูได้เลยครับคุณผู้หญิง」

 

 

 

เมื่อพูดอย่างนั้นโซเฟียก็ยิ้มอย่างขมขื่น

 

 

 

「ไม่มีทางน่า อาจารย์ พวกเราไม่ได้มาที่นี่เพื่อมาทานข้าวกลางวันสักหน่อยนะ」

 

「ก็ปกติก็มาเพื่อทานอาหารกลางวันกันไม่ใช่เหรอ？」

 

「ฮะฮะฮะ ก็ไม่ปฏิเสธหรอก แต่วันนี้มีเรื่องจะต้องทำค่ะ」

 

「เรื่องต้องทำ？」

 

 

 

ริงก้ากล่าวโดยรับช่วงต่อจากโซเฟีย

 

 

 

「ริงก้าและคนอื่นๆไปตรวจสอบมาแล้วล่ะ เกี่ยวกับเพื่อนสมัยเด็กของท่านเซนอส」

 

「เอ๊ะ？」  

 

 

 

เมื่อชั้นทำหน้างุนงง ลีฟก็เริ่มพูดต่อ

 

 

 

「เมื่อเดือนที่แล้ว พวกเราสามคน ลิลลี่และคามิลล่าได้ประชุมกันเกี่ยวกับเรื่องเพื่อนสมัยเด็กของเซนอสและได้ยินมาว่าเพื่อนสมัยเด็กของเซนอสอาจจะมีสมุดบันทึกอยู่」

 

 

 

อันที่จริงเคยบอกลิลลี่และคามิลล่า

 

เมื่อหันไปมองเรธ คามิลล่า ก็ยักไหล่เบาๆแล้วพูด

 

 

 

「ไม่น่าจะมีปัญหาอะไรนี่ เจ้าพวกนี้เองก็เป็นส่วนหนึ่งของครอบครัวเรานะ ดังนั้น ก็น่าจะให้พวกเธอช่วยหน่อยไม่ใช่เหรอไง」

 

「เฮ้อ ช่างมันเหอะ……」

 

 

 

พวกเธอต่างพูดพร้อมกัน

 

 

 

「เราไม่สามารถช่วยเรื่องคาถาและคำสาปต้องห้ามได้ แต่หากกำลังมองหาใครสักคนฉันช่วยได้ค่ะ」

 

「ท่านเซนอส ริงก้าเป็นหนี้ท่านอยู่ ดังนั้นริงก้าจะพยายาม」

 

「ทุกคนต่างแยกกันไปหาข้อมูลเป็นเวลาหนึ่งเดือนวันนี้ก็เลยมารวมตัวกันเพื่อแชร์ข้อมูลน่ะ」

 

「ที่บอกว่าวันนี้เหรอ……」  

 

 

 

จริงๆแล้ว เนื่องจาก อาจารย์ของชั้นและเวลริตต้าเป็นเรื่องส่วนตัวก็เลยไม่ได้พึ่งพาพวกเธอเลย

 

ถึงกระนั้น แน่นอนว่าคอนเนคชั่นของพวกเธอแน่นหนามากในการหาคนในสลัม

 

 

 

「เอ่อ ขอโทษด้วยนะที่ต้องให้ทุกคนเสียเวลาเพื่อชั้นแบบนี้」

 

「พูดอะไรกัน? ปัญหาของอาจารย์คือปัญหาของพวกเราค่ะ ถ้าบอกพวกเราล่วงหน้า ว่าไม่ต้องการความช่วยเหลือพวกเราก็จะไม่ยุ่งค่ะ ดังนั้นขอโทษด้วยนะคะที่ดำเนินการตามอำเภอใจแบบนี้」

 

 

 

ดูเหมือนว่าจะทำให้พวกเธอกังวลมากเกินไป

 

เซนอสหายใจออกและนั่งลงที่โต๊ะ ยืดตัวตรงเล็กน้อย

 

 

 

「เข้าใจแล้ว ถ้างั้นช่วยแชร์ข้อมูลที่พวกเธอรู้มาที」

 

 

 

 

 

 

ตอนที่ 121　เบาะแส

 

สามหัวหน้าเผ่ามารวมตัวกันที่คลินิกรักษา

 

 

 

เมื่อลิลลี่ปิดหน้าต่างอย่างระมัดระวัง เสียงจั๊กจั่นก็ร้องรำไร

 

ความรู้สึกตึงเครียดที่อธิบายไม่ได้ปะปนอยู่ในอากาศอันเงียบสงบในห้อง

 

 

 

「เริ่มจากฉันก่อนนะคะ โดยรวมสรุปแล้ว――」

 

 

 

โซเฟียมองไปรอบๆทุกคน จากนั้นหยุดชั่วครู่และพูดต่อ

 

 

 

「จริงๆแล้ว ฉันไม่ได้อะไรมาเลย ขอโทษด้วยค่าาาาาาาาาาา」

 

 

 

ชั้นถึงกับหัวกระแทกกับโต๊ะและรู้สึกเหมือนฝันสลาย

 

 

 

「ทำไม นี่ข้าต้องมาเสียเวลาอะไรไร้สาระเช่นนี้ล่ะน้อ」

 

 

 

เมื่อคามิลล่าจ้องเขม็งใส่โซเฟียด้วยความโกรธเคือง เธอตัวสั่น

 

 

 

「น่าอายจริงๆค่ะ ฉันคิดว่าน่าจะพบบางสิ่งบางอย่างหลังจากตรวจสอบแล้ว แต่ไม่มีข้อมูลอะไรเป็นชิ้นเป็นอันเลย ฉันพยายามขยายขอบเขตไม่เพียงแต่ในสลัมเท่านั้นแต่รวมยังเขตเมืองด้วย แต่ก็หาอะไรไม่ได้เลยค่าาาาาา」

 

 

 

แล้วเธอล่ะ โซเฟียมองไปด้านข้างราวกับโยนภาระให้อีกฝั่ง

 

 

 

「หืม ก็แบบเดียวกับโซเฟียล่ะน้าาาา? จริงๆแล้วก็ตรวจสอบไปยังกิลด์ใต้ดินแล้วด้วย แต่ก็ไม่พบข้อมูลใดๆ」

 

 

 

ลีฟยังพูดด้วยความเสียใจ

 

ในบรรยากาศที่หนักหน่วงเล็กน้อย เซนอสพูดด้วยน้ำเสียงเบาๆ

 

 

 

「งั้นเหรอ ไม่ต้องกังวลหรอก ขอบใจที่พยายามช่วยค้นหานะ」

 

 

 

ปฏิเสธไม่ได้ว่ามันค่อนข้างกว้างขวาง แต่ไม่คิดว่ามันง่ายตั้งแต่ต้น

 

โซเฟียและลีฟขมวดคิ้วขอโทษ

 

 

 

「ขอโทษด้วยนะอาจารย์ หากฉันหาหลังจากนี้ไม่เจออีกก็แสดงว่าน่าจะออกจากเมืองหลวงไปแล้ว」

 

「ข้าเองก็รู้สึกแย่กับเซนอสน่ะบางทีเขาอาจจะลาโลกนี้ไปแล้วรึเปล่าข้าก็ไม่แน่ใจ」

 

「คุณเซนอส……」

 

 

 

ลิลลี่มองชั้นด้วยความกังวล

 

คามิลล่าที่จิบชาผสมน้ำผึ้งอยู่นานก็เรียกริงก้า

 

 

 

「แล้วเจ้าล่ะ ริงก้า เห็นนั่งเงียบอยู่นานได้อะไรบ้างไหม?」

 

「เช่นเดียวกันกับริงก้า ได้ให้ลูกน้องไปตรวจสอบแล้ว ไม่พบเจออะไรแต่ว่า――」

 

「แต่？」

 

 

 

หลังจากคิดสักครู่หนึ่งริงก้าก็พูด

 

 

 

「ในทางตรงกันข้ามริงก้ารู้สึกว่าการที่ไม่มีข้อมูลหลุดออกมาเลยมันเป็นเรื่องผิดธรรมชาติ มันเหมือนกับถูกลบทิ้งอยู่ตลอดเวลา……」

 

「ถูกลบทิ้ง？」

 

「ใช่ อันที่จริง ดังที่โซเฟียและลีฟกล่าวไปแล้ว มีความเป็นไปได้ที่เขาอาจจะออกจากเมืองหลวงหรือเสียชีวิตไปแล้ว แต่ก็มองในมุมอื่นได้เหมือนกัน」

 

 

 

หลังจากได้รับความสนใจจากทุกคนริงก้าก็พูดต่อ

 

 

 

「เป็นระดับบริหารของกิลด์ใต้ดิน」

 

 

 

ลีฟมองไปที่โซเฟีย

 

 

 

「แต่ริงก้า ข้าให้ลูกน้องไปตรวจสอบกิลด์ใต้ดินแล้ว」

 

「นั่นก็เท่าที่คนนอกจะสืบค้นได้ใช่ไหม? ผู้บริหารของกิลด์ใต้ดินน่ะ ยิ่งระดับสูงเท่าไรความลับก็ยิ่งมีคนรู้น้อยมากเท่านั้น หากเพื่อนสมัยเด็กของท่านเซนอสมีระดับถึงขั้นนั้น ริงก้าก็คิดว่าน่าจะเป็นไปได้ที่ทางเราจะหาตัวไม่พบเลย」

 

「เวลริตต้าเป็นผู้บริหารระดับสูงของกิลด์ใต้ดินงั้นเหรอ……？」  

 

 

 

รอยยิ้มของเพื่อนสมัยเด็กที่ครั้งหนึ่งใจดีและอ่อนโยนและเซนอสก็มวดคิ้ว

 

ลองคิดดูสิ ลิซบอกว่ามีใครสักคนในกิลด์ใต้ดินสามารถใช้เวทย์รักษาขั้นสูงได้….

 

 

 

โซเฟียถอนหายใจแล้วมองขึ้นไปบนเพดาน

 

 

 

「ถ้าเป็นเช่นนั้น ข้อมูลก็คงไม่หลุดออกมาแน่ ยังไงก็ตาม หากพูดถึงผู้บริหารระดับสูง เป็นเรื่องยากที่จะทำการตรวจสอบ」

 

「แน่นอนว่าคนนอกย่อมมีขีดจำกัด แต่ไม่ใช่ว่าริงก้าจะไร้ซึ่งความคิดเลย」

 

 

 

หลังจากที่ได้รับความสนใจจากทุกคนอีกครั้ง ริงก้าก็พูดออกมาเสียงดัง

 

 

 

「ถ้างั้นก็ทำการโจมตี【หน่วยข่าวกรอง(情報屋)】เลย」

 

「【หน่วยข่าวกรอง】……เข้าใจแล้ว」  

 

「หน่วยข้อมูลอะไรเหรอ？」

 

 

 

ลิลลี่เอียงคอสงสัยและโซเฟียก็ตอบเชิงให้ความรู้

 

 

 

「พวกนี้น่ะเป็นพวกที่เลี้ยงชีพโดยการซื้อขายข้อมูล อาจจะมีคอนเนคชั่นเป็นของตัวเอง ดังนั้นมันก็ดีต่อเราด้วย」  

 

「แต่ก็มีปัญหา คำถามคือจะทราบได้ไงว่า【หน่วยข่าวกรอง】อยู่ที่ไหน」

 

 

 

เพื่อตอบคำถามต่อมาของลีฟ ริงก้าจึงหันหน้าอย่างภาคภูมิใจ

 

 

 

「หุหุหุ สำหรับเรื่องนี้ริงก้ามีแผน」

 

「ว่ามา？」

 

「เพราะ【หน่วยข่าวกรอง】คนนั้นชอบมาเยือนบ่อนของริงก้าเป็นครั้งคราว」

 

「เห้ย！　นั่นมันข้อมูลสำคัญเลยไม่ใช่เหรอ ริงก้า」

 

 

 

โซเฟียปรบมือด้วยความชื่นชม

 

 

 

「ฮ่ะฮ่า จะสรรเสริญริงก้ามากกว่านี้ก็ได้นะ」

 

 

 

ริงก้าที่เป็นผู้รวบรวมข้อมูลแล้วหันศีรษะไปมองทางเซนอส

 

 

 

「……อะไรงั้นเหรอ？」

 

「ท่านเซนอส จะสรรเสริญริงก้าก็ได้นะที่นำข้อมูลชั้นเยี่ยมมาให้ ลูบหัวหน่อยสิ」

 

「ฮะฮะฮะ……」

 

 

 

อาจเป็นข้อมูลที่มี่ประโยชน์จริงๆ เมื่อชั้นลูบหัวเธอ เธอก็พึมพำบางอย่างว่า “มัฟฟุ”

 

ช่วงเวลาต่อมา ลีฟเองก็เสนอหน้ามาด้วย

 

 

 

「เอ่อ ลีฟมีอะไรงั้นเหรอ？」

 

 

 

ลีฟมองด้วยความไม่พอใจเล็กน้อย

 

 

 

「อึก ข้าเองก็พยายามอย่างมากเพื่อให้เซนอสชมข้า แต่คงไม่ได้สินะ」

 

「นี่ อย่ามาจุ้นมากนักจะได้ไหมเนี่ย แพ้แล้วอย่าพาลสิ？」

 

「อย่ามายุ่งนะลีฟ คราวนี้เป็นความดีความชอบของริงก้านะ」

 

 

 

ถัดจากโซเฟียที่กำลังกัดฟันด้วยความเจ็บใจ ลิลลี่กำลังทำความสะอาดด้วยสีหน้าสดใส

 

 

 

「เวลาลิลลี่นอนไม่หลับ ก็จะให้คุณเซนอสลูบหัวให้ทุกคืนเลยค่ะ」

 

「ว่าไงน้าาาาาาาา……！　เฮ้อ ก็คงแบบนั้นแหละ」

 

「หุหุ คิดว่าริงก้าคนเดียวคงจะไม่พอหรอกนะ」

 

「ข้าเองก็จะอยู่กับเซนอสด้วย」

 

「หึหึหึ….ไม่มีอะไรดีกว่าการดื่มชาโดยเห็นเหล่าสาวๆทะเลาะกันเพื่อแย่งผู้ชายคนเดียวอีกแล้ว」

 

「ช่วยสงบสติอารมณ์กันก่อนได้ไหมเนี่ย？」

 

 

 

เมื่อชั้นยื่นมือออกไปปลอบทุกคน โซเฟียก็สงบสติอารมณ์และกระแอมในลำคอ

 

 

 

「อืม นั่นสินะคะ ฉันไม่ได้มาที่นี่เพื่อทะเลาะสักหน่อย อย่างไรก็ตามพวกเราสามารถซื้อข้อมูลของหัวหน้าระดับสูงของกิลด์ใต้ดินจาก【หน่วยข่าวกรอง】」

 

「อืม ใช่แล้วล่ะ ครั้งที่แล้วตอนที่สืบสวนคดีของลิซ เพื่อนสมัยเด็กของท่านเซนอส ริงก้าก็ใช้ประโยชน์จากการซื้อข้อมูล」

 

「ถ้างั้นก็คงจะคาดหวังได้อยู่สินะ」

 

 

 

เมื่อลีฟเห็นด้วย ริงก้าก็ลังเลเล็กน้อยและกอดอก

 

 

 

「แต่ว่านะ เจ้านั่นค่อนข้างเหลี่ยมจัดเลยขอบอก」

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

ตอนที่ 122　บ่อน

 

ตอนเย็นสามวันต่อมา เงาของเซนอสและกลุ่มของเขาทอดยาวไปตามถนนด้านหลังของสลัม

 

ความร้อนของวันบรรเทาลง และลมเย็นๆพัดผ่าน

 

 

 

「ขอโทษด้วยนะที่ทำให้ทุกคนรู้สึกแย่เพราะชั้นเลยแท้ๆ」

 

 

 

พวกลิซาร์ดแมนต่างส่ายหัว

 

 

 

「พูดอะไรกันคะ? บอกแล้วว่าปัญหาของอาจารย์ก็คือปัญหาของเรา」

 

「อืม เพราะคอยดูแลพวกเราอยู่เสมอเลย」

 

「อันที่จริง ริงก้า มีความสุขเพราะดูหมือนจะประโยชน์เลยนะ」

 

「งั้นเหรอ งั้นเหรอ ขอบคุณน้า」

 

 

 

หากเวลริตต้ามีส่วนร่วมกับกิลด์ใต้ดินจริงๆ คงเป็นเรื่องยากที่จะค้นหาด้วยตัวเขาคนเดียว ริงก้าซึ่งนิสัยหนักแน่นไม่ฟังใคร ไม่ใช่เรื่องง่ายเลยที่เธอจะให้ความร่วมมือกับคนอื่น

 

 

 

ถึงกระนั้นสถานการณ์ก็จะไม่เปลี่ยนแปลงเว้นแต่เราจะได้พบกัน

 

　一ริงก้านำทางไปยังบ่อนที่เปิดโดยเผ่ามนุษย์หมาป่า

 

 

 

「พอมาลองคิดดูแล้ว ไม่เคยเข้าบ่อนของพวกมนุษย์หมาป่ามาก่อนเลยนะ」

 

「แน่นอนชั้นเองก็เหมือนกัน」

 

「ลิลลี่ด้วย ฉันรู้สึกประหม่านิดหน่อย คุณเซนอส」

 

「ถูกต้อง」

 

 

 

ลิลลี่ดูประหม่าและกำไม้เท้าไว้บนมือทั้งสองข้าง

 

มันค่อนข้างเก่าและมีลวดลายที่ประณีตแกะสลักอยู่

 

 

 

「นี่ ลิลลี่ ไม้เท้านั่นอาจเป็นของคามิลล่าเหรอ？」

 

 

 

เนื่องจากดวงอาทิตย์ยังอยู่เหนือพื้นดิน คามิลล่าจึงไม่สามารถออกไปข้างนอกได้ในสภาพปัจจุบันของเธอ อย่างไรก็ตาม เนื่องจากเธอเป็นวิญญาณ ดูเหมือนว่าจะสามารถเข้าสิงในสิ่งที่ผูกพันได้ ดังนั้นจึงอาศัยอยู่ในไม้เท้าที่ครั้งหนึ่งเป็นเจ้าของและให้ลิลลี่นำมา

 

 

 

「ใช่แล้วค่ะ คามิลล่าซังบอกให้ฉันพาเธอมาด้วย ถ้าไม่พาเธอมาด้วยเธอจะอาละวาดค่ะ」

 

「เอ๊ะ ยัยนี่ขู่อะไรเด็กเนี่ย……？」

 

「หึหึหึ….ข้าน่ะรอเวลานี้มานานมากแล้วล่ะ ดูเหมือนว่าจะถึงเวลาที่ข้าจะใช้โชคของข้ามาเล่นการพนันแล้วล่ะน้อ สายลมแห่งการพนันได้พัดผ่านมาแล้ว」

 

 

 

ไม้เท้าสั่นเล็กน้อยและมีเสียงคามิลล่าเล็ดลอดออกมา

 

 

 

「สายลมแห่งการพนัน อะไรฟะนั่น ยังพูดได้อีกเหรอแม้จะสิงอยู่ในไม้เท้า」

 

「หึหึหึ…สามารถทำอะไรก็ได้ถ้ามีแรงจูงใจ」

 

 

 

ยิ่งเรารู้จักกันมากขึ้นเท่าไร ระบบนิเวศน์ของอันเดดก็ยิ่งลึกลับมากขึ้นเท่านั้น

 

 

 

「ครั้งนี้หนูจะรออยู่ตรงนี้ อันที่จริง เดาว่าไม่ควรจะเข้าไปยังสถานที่ต้องห้ามสำหรับเด็กค่ะ」

 

「ไม่ได้สิเอ้อ ถ้าเจ้าไม่เข้าไปข้าก็เข้าไปไม่ได้เลยน่ะสิ พวกเราคู่หูกู้โลก ลุยโลด！」

 

「ฮะ？」

 

「โกหกใช่ไหม」

 

「ไม่ได้โกหกสักหน่อย！」

 

「มาถึงทางเข้าแล้ว」

 

 

 

คามิลล่ากำลังแลกเปลี่ยนคำพูดอย่างไร้เหตุผล ริงก้าที่นำทางมาก็มาถึงบ้านหลังเก่าทางตรอกด้านหลัง

 

 

 

「ที่นี่เหรอ？」

 

「ดูเหมือนบ้านพักธรรมดาเลย」

 

「เป็นเรื่องยากหากมองจากภายนอก แต่มีหลายคนที่เข้ามารวมทั้ง【หน่วยข่าวกรอง】ก็ด้วยเช่นกัน」

 

 

 

หลังจากตอบคำถามนี้กับโซเฟียและลีฟ ริงก้าก็เปิดประตูดังเอี๊ยด

 

 

 

ห้องที่มีแสงสลัวส่งกลิ่นอับ แสงแดดยามพลบคล่ำส่องเข้ามาทางประตู ที่เปิดอยู่ ส่องพื้นกระดานที่เน่าเปื่อย โต๊ะและชั้นหนังสือที่ผุพังและมีใยแมงมุมนับไมถ้วนอยู่บนเพดาน

 

 

 

「แล้วบ่อยอยู่ตรงไหนเนี่ย ที่นี่มันโครตจะสกปรกเลย」

 

「หึหึ คอยดูนะโซเฟีย」

 

 

 

ริงก้าลูบจมูกของเธอแล้ววางมือบนชั้นหนังสือที่อยู่ด้านหลัง

 

เมื่อเธอเอียงหนังสือหนาๆเหมือนพจนานุกรมมาข้างหน้า ชั้นหนังสือก็เปิดออกส่งเสียงดังเอี๊ยดอ๊าด มีบันไดซ่อนอยู่ไปยังชั้นใต้ดิน

 

 

 

ลีฟผิวปาก

 

 

 

「มาทางนี้」

 

 

 

เมื่อเดินตามริงก้าไปสิบกว่าก้าว ประตูบานใหญ่ก็รอพวกชั้นอยู่

 

 

 

「โอ้ววว……！」

 

 

 

เมื่อริงก้าค่อยๆดันมันออกด้วยมือทั้งสองข้าง พื้นที่อันแวววาวก็แพ่ขยายออกไปเกินกว่าที่จะจินตนาการได้จากภายนอก

 

 

 

จากประตูที่เปิดอยู่ มีแสงสีเสียง ความร้อนอบอ้าวแผ่ซ่านออกมา

 

โคมไฟระย้าหลายอันห้อยลงมาจากเพดาน ส่องแสงสว่างเจิดจ้าบนพรมแดง

 

ลูกค้าจำนวนมากแห่กันมาเล่นไพ่และรูเล็ตและเสียงสนทนาดังก้องกังวานไปทั่วบาร์ที่ตั้งอยู่ทางด้านหลัง

 

กลิ่นบุหรี่และแอลกอฮอล์มีมากขึ้นและอากาศร้อนๆไปทั่วทุกมุมของชั้นใต้ดิน

 

 

 

「ว้าว สุดยอดไปเลยนะ」

 

「หึหึหึ จะชมริงก้าก็ได้นะท่านเซนอส」

 

 

 

หูสัตว์ของเธอยื่นออกมาจากผมสีขาว

 

 

 

「เอาล่ะ เข้าไปลุยกันเลยดีกว่า」

 

「แย่จังเลยนะ ริงก้า ไม่มีทางที่เธอจะได้รับรางวัลอีกแล้วเพราะเธอดันเปิดบ่อน」

 

「ใช่แล้ว รางวัลของท่านเซนอสจะได้รับก็ต่อเมื่อบรรลุเป้าหมายที่ใหญ่กว่านั้น」

 

「ก่อนหน้านี้พูดถึงบ้าอะไรเนี่ย？」

 

「หึหึหึ…..การต่อสู้อันน่ารังเกียจเริ่มขึ้นแล้ว」

 

 

 

โซเฟียก้าวไปข้างหน้าและมองออกไปเหนือพื้นที่ใต้ดินอันกว้างขวาง

 

 

 

「เอาล่ะ ริงก้า【หน่วยข่างกรอง】คนนั้นอยู่ไหน？」

 

「เธอจะมาที่นี่เดือนละครั้ง หากเป็นไปตามปกติ น่าจะมาวันนี้นี่แหละ」

 

 

 

ริงก้ายืดตัวออกและมองไปรอบๆ

 

 

 

「อืม….หาไม่เจอเลยแหะ」

 

「จะเอายังไงดีคะ คุณเซนอส？」

 

「อืม ตอนนี้ก็ยังพอมีเวลาเหลือ รออีกสักหน่อยนะลิลลี่」

 

 

 

เซนอสมุ่งหน้าไปยังพื้นที่บาร์โดยลิลลี่ดึงแขนเสื้อเขาไว้

 

 

 

「หึหึหึ ถ้างั้นข้าควรไปถล่มที่ไหนดีน้อ」

 

 

 

ก่อนที่ชั้นจะรู้ตัว คามิลล่าก็โผล่ออกมาจากไม้เท้าและมองไปรอบๆ

 

 

 

「เธอรู้ใช่ไหมว่าพวกเรามาที่นี่เพื่ออะไร？」

 

「หืมมม？　แน่นอนสิ」

 

「ถ้างั้นก็ดี」

 

「มันก็จะต้องมาเล่นพนันสิน้อ ใครที่เข้าบ่อนแล้วไม่เล่นพนันก็บ้าแล้ววล้าาาาาา！」  

 

「โอ้ยตรูละปวดหัวกับหล่อนนนนน！」

 

 

 

 

 

 

 

 

ตอนที่ 123　หน่วยข่าวกรองของกิลด์ใต้ดิน

 

ณ บ่อนใต้ดินที่ดำเนินการโดยพวกเผ่ามนุษย์หมาป่า เต็มไปด้วยลูกค้านักพนันอันหลากหลาย

 

เสียงกรีดร้องแห่งความยินดีและเสียงครวญครางแห่งความพ่ายแพ้ผสมผสานกัน ทำให้เกิดบรรยากาศที่ไม่เหมือนใคร ในสถานที่ๆใช้ซึ่งโชคและเงินทุนเป็นเดิมพัน

 

 

 

「ตอนนี้ก็ทำตัวตามสบายจนกว่าจะเจอ【หน่วยข่าวกรอง】ก็แล้วกันนะ」

 

 

 

ริงก้าเรียกลูกน้องของเธอและให้นำเครื่องดื่มมาให้เซนอสที่อยู่ในบาร์

 

 

 

「มันกำลังเรียกร้อง สายลมแห่งการพนันมันกำลังเรียกข้า ฮ่าฮ่าฮ่า」

 

 

 

ราวกับถูกดึงดูดด้วยความร้อนแรง คามิลล่ามุ่งไปยังลานคาสิโน

 

 

 

「เฮ้ย รอเดี๋ยว? ขอโทษด้วยแต่คราวนี้รบกวนเล่นเงียบๆด้วยล่ะ」

 

「หาา……」

 

「แล้วทำไมถึงทำหน้าไม่พอใจฟะ！」

 

 

 

ลูกค้าที่นี่ไม่ใช่แค่พวกผีพนันแต่เป็นคนเอาเงินมาจ่ายที่คลินิกด้วย

 

สำหรับตอนนี้ จิตใจของเหล่าลูกค้าที่มุ่งเน้นไปที่การพนัน แต่ถ้าพวกนั้นสังเกตเห็นว่าเธอเป็นเรธ มีหวังได้วงแตกกันแน่นอน

 

จากนั้นคามิลล่าก็บ่นออกมา

 

 

 

「เข้าใจแล้ว แค่ทำตัวไม่ต้องเด่นก็พอใช่ไหม จู้จี้ซะจริงเลย」

 

「ตราบใดที่ไม่ก่อปัญหาความไม่แตกจะทำอะไรก็เชิญ」  

 

「ก็ได้ ก็ได้ ข้าจะกลับเข้าไปในไม้เท้าก็ได้ลิลลี่ แบกข้าไปด้วยโอเคไหม」

 

 

 

หลังจากพูดแบบนั้นคามิลล่าก็กลายเป็นควันและเข้าไปในไม้เท้าที่ลิลลี่ถืออยู่

 

 

 

「เอาล่ะ ลุยเลย คู่หู่กู้โลก! ไปเล่นรูเล็ตโลดดดด」

 

「เอ๊ะ อ่า ค่าาาาาาาาา」

 

 

 

ด้วยความกังวลใจ ลิลลี่จับไม้เท้าด้วยมือทั้งสองข้างแล้วก้าวเข้าไปในดงรูเล็ตที่มีคนเล่นเยอะมากๆ

 

 

 

「ชั้นเองก็จะไปเหมือนกัน」

 

「ท่านเซนอส ไม่ต้องกังวลไปลิลลี่น่าจะสบายดี ลูกน้องทุกคนของริงก้ารู้จักลิลลี่เป็นอย่างดี ไม่มีเรื่องร้ายๆเกิดขึ้นหรอก」

 

「อืม ก็ได้……」

 

 

 

หลังจากริงก้าบอกแบบนั้น เซนอสก็นั่งลงหากมองใกล้ๆจะเห็นว่าพวกมนุษย์หมาป่าหลายคนก็ดูคุ้นเคยกันดี แน่นอนว่าหากเป็นแบบนี้ก็ไม่ต้องกังวลเรื่องลิลลี่จะถูกทำร้าย แถมยังมีพนักงานบางคนไปคุยกับลิลลี่ด้วย

 

 

 

「เฮ้อ ไหนๆก็เข้ามาที่แห่งนี้ทั้งที ข้าเองก็ลองไปเล่นบ้างดีกว่า」

 

 

 

ลีฟยืนขึ้นและแฝงตัวเข้าไปในหมู่นักพนัน

 

ริงก้า เซนอสและโซเฟียถูกทิ้งไว้ที่บาร์

 

 

 

「เอาล่ะริงก้างั้นจะขอถาม【หน่วยข่าวกรอง】คนนั้นที่เธอพูดถึงไว้ใจได้มากแค่ไหน？」

 

 

 

เมื่อโซเฟียถามโดยกอดอกริงก้าวางนิ้วชี้ลงระหว่างคิ้วทำสีหน้าลำบากใจขึ้นมา

 

 

 

「อืมมม ถ้าถามว่าไว้ใจได้ไหม ก็ไว้ใจได้ แต่ถ้าบอกว่าไม่ได้ก็คงไม่ได้」

 

「ฮะ? เอาให้เคลียร์สิ」

 

「แต่ว่าเส้นสายน่ะมั่นใจได้เลยเจ้านี่น่ะเป็นหนึ่งใน【หน่วยข่าวกรอง】ที่เก่งกาจมากของกิลด์ใต้ดินเลยนะ」

 

「เข้าใจแล้ว……」

 

 

 

เซนอสกอดอกพยักหน้า

 

สำหรับคนขายข้อมูล ความน่าเชื่อถือของข้อมูลเป็นสิ่งสำคัญ

 

หากมีประสบการณ์ทำงานระดับหนึ่ง ดูเหมือนว่าจะสามารถไว้ใจข้อมูลที่ได้รับมาได้

 

ข้อมูลลับๆมากมายมารวมอยู่ในบ่อนแห่งนี้

 

สาเหตุที่มาปรากฏตัวที่นี่เป็นครั้งคราวก็เพื่อมารวบรวมข่าวในสลัม

 

 

 

「ยังไงก็ตามหวังว่าจะคาดหวังกับข้อมูลเกี่ยวกับเพื่อนสมัยเด็กของอาจารย์ได้นะ」

 

「ริงก้าได้ยินมาเพื่อนสมัยเด็กของท่านเซนอสมีบันทึกของท่านอาจารย์อยู่」

 

「เป็นแค่ความเป็นไปได้น่ะแต่…」  

 

 

 

ชั้นเองก็ไม่ได้เจอเวลริตต้านานแล้วตั้งแต่เกิดไฟไหม้ที่สถานเลี้ยงเด็กกำพร้า

 

เมื่อก่อนบอกได้เลยว่าเขาคิดอะไรหากมองตาเขา แต่ตอนนี้ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเขาอยู่ที่ไหน

 

ขณะที่กำลังพูดคุยและคิดถึงเวลาที่ผ่านไป พนักงานร้าน มนุษย์หมาป่าก็กระซิบข้างหูริงก้า

 

 

 

ริงก้าค่อยๆยืนขึ้นและหันไปหาเซนอส

 

 

 

「ท่านเซนอส【หน่วยข่าวกรอง】คนนั้นมาถึงแล้ว」

 

「เอาล่ะไปกันเลย」

 

「ฉันเองก็จะไปด้วยค่ะ」

 

 

 

เซนอสและโซเฟียเดินตามริงก้าไปที่ทางเข้าบ่อน

 

อย่างไรก็ตามไม่พบบุคคลดังกล่าว ริงก้าตะโกนเรียกลูกน้องที่แผนกต้อนรับ

 

 

 

「【หน่วยข่าวกรอง】คนนั้นอยู่ไหน」

 

「เอ่อ บอส ขอโทษด้วย เธอมาถึงที่นี่สักพักแล้วก็เลยเข้าไปด้านในแล้วครับ」

 

「อืม ยังเป็นคนที่ใจร้อนไม่เปลี่ยนเลยนะ」

 

 

 

ริงก้าหันหลังกลับและเดินไปรอบๆบ่อน

 

อย่างไรก็ตามมีลูกค้ามากมายจนยากที่จะหาคนที่กำลังมองหาเจอ

 

หลังจากค้นหาไปรอบๆสักพักลีฟก็เดินมาหาจากอีกด้านหนึ่งอย่างช้าๆ

 

 

 

「มีอะไรเหรอคะลีฟ หน้าซีดเชียว」

 

 

 

เมื่อโซเฟียตะโกนเรียก ลีฟก็พูดเหมือนเห็นบางสิ่งที่น่ากลัว

 

 

 

「นี่ ฟังข้านะโซเฟีย มีเรื่องอัศจรรย์เชื่อเกิดขึ้นด้วย」

 

「เรื่องอัศจรรย์เหรอคะ？」

 

「พวกนักพนันทั้งหลายเข้ามาหาข้า และข้าก็เล่นเกมทายเลขบนไพ่แล้ว……」

 

 

 

ชั้นกระแอมไอในลำคอ

 

 

 

「กว่าจะรู้ตัว เงินก็หมดเกลี้ยงไปแล้วอะ」

 

「พูดบ้าอะไรฟะ ยัยลีฟ เธอก็แค่ติดพนันไม่ใช่เหรอไง」

 

「ให้ตายเหอะถ้าเป็นการชกต่อยข้าไม่แพ้ใครแน่！」

 

「ถ้าแบบนั้นก็ไม่ใช่การพนันแล้วสิ……」  

 

 

 

ในขณะนั้นเกิดเสียงเชียร์เล็กๆในมุมที่ห่างไกล

 

 

 

「……เกิดอะไรขึ้น？」

 

 

 

เมื่อเซนอสกำลังจะเดินไปดู ทันใดนั้นเขาก็ได้ยินเสียงดังเข้าหู

 

 

 

「ลุยเลย」

 

「ว้าว นั่นน่าทึ่งไปเลยนะเนี่ย」

 

 

 

เมื่อหันไปด้านข้างก็เห็นผู้หญิงร่างกึ่งโปร่งใสคนหนึ่งยิ้มอยู่มุมปาก

 

 

 

「คามิลล่า ทำบ้าอะไรฟะเนี่ย? ช่วยอย่าเข้าหาทีเผลอจะได้ไหมหัวใจจะวาย ว่าแต่พูดถึงอะไร？」

 

「หึหึหึ….ก็นะลิลลี่น่ะดันโชคดีชนะรางวัลหลุมใหญ่รูเล็ตน่ะสิ」

 

「ทำไมลิลลี่ถึงไปนั่งเล่นรูเล็ตล่ะ?」

 

「ถามโง่ๆ เจ้าพานางมาถึงบ่อนทำไมไม่ให้นางลองเสี่ยงโชคเล่นบ้างล่ะ?」

 

 

 

อันที่จริงตอนงานเทศกาลในสลัม ลิลลี่เองก็แสดงเรื่องโชคด้วยการทอยลูกเต๋าห้าลูกได้เลข 6 ในเวลานั้นดันโชคไม่ดีเจอคามิลล่าทอยออกหน้าเลข 1 หมดเลย

 

 

 

「รู้ไหม….อย่าลากเด็กตัวน้อยมาเล่นการพนันสิเฟ้ย」

 

「ไหนๆก็มาแล้ว สอนเชิงให้สักหน่อยก็ไม่เห็นเสียหาย ทุกคนล้วนมีครั้งแรกกันทั้งนั้น」

 

「เหอะ เธอก็แค่อยากจะเล่นไม่ใช่เหรอไง?」

 

「หึหึหึ….ข้าค่อนข้างมั่นใจสายลมแห่งการพนัน ข้ากำลังมองหาการแข่งขันที่ดุเดือดกว่านี้ ครั้งต่อไปข้าจะเดิมพันเป็นสองเท่า！」

 

 

 

ยัยนี่เป็นผีพนันและชอบทำตัวเองหมดตัวรึเปล่าเนี่ย?

 

 

 

เมื่อมาคิดเรื่องนี้แล้ว จำได้ว่าอาจารย์ชั้นเองก็ติดการพนันอยู่บ่อยๆ เขาบอกว่าทุกสิ่งทุกอย่างคือการเรียนรู้ แต่เขาพยายามจะสอนอะไรให้เด็กๆเนี่ย

 

ที่หน้าโต๊รูเล็ตลิลลี่โบกมืออย่างเขินอายให้ชั้น

 

 

 

「นี่คุณเซนอส ! ลิลลี่อาจจะช่วยเรื่องการเงินของครอบครัวเราก็ได้นะคะ！」

 

 

 

เธอรีบวิ่งเข้ามาหาชั้น ถือถ้วยที่เต็มไปด้วยชิป

 

อย่างไรก็ตาม ทันใดนั้นก็มีลมพัดต่อหน้าลิลลี่

 

 

 

「……เอ๊ะนั่น？」

 

 

 

แต่ก่อนที่จะรู้ตัวชิปของลิลลี่ก็หายไปหมดถ้วยแล้ว

 

 

 

「ฮ่าฮ่าฮ่า วันนี้ฉันจะขอรับชิปทั้งหมดไปล่ะ」

 

 

 

 

เด็กสาวร่างเล็กส่งเสียงพึงพอใจขณะที่หัวเราะออกมา

 

ดวงตาที่เหมือนกับลูกแมวน้อย หูแมวที่ยืนออกมาจากผมสีน้ำตาลเข้มที่นุ่มฟูของเธอ

 

เป็นพวกมนุษย์แมว(猫人族)ตามที่เห็น

 

ในมือของเธอถือถ้วยที่เต็มไปด้วยชิปอย่างระมัดระวัง

 

 

 

「อ่า แกกกกกกกกกกกก！」

 

 

 

ลีฟมองไปที่เธอและส่งเสียง

 

 

 

「ยัยนั่นขโมยเงินของเธอไปนะ！」

 

「ฮ่าฮ่า ขอบคุณนะคุณพี่สาวที่ช่วยทำกำไรให้กับฉันเนี๊ยว~」

 

 

 

เธอคนนั้นแลบลิ้นออกมาและทำท่าจะออกไป

 

 

 

「รอก่อนสิ ชิปนั่นเป็นของเธอคนนี้ เอาคืนมานะ」

 

 

 

โซเฟียตบไหล่ลิลลี่และเข้าหาแม่สาวหูแมวด้วยน้ำเสียงโมโห

 

แต่อีกฝั่งเกาหัวโดยไม่มีคำขอโทษใดๆ

 

 

 

「กล่าวหากันนี่เนี๊ยว ชิปพวกนั้นฉันหยิบขึ้นมานะเนี๊ยว」    

 

「พวกมนุษย์แมวมันก็มือเร็วแบบนี้ ถึงถูกเหล่ามนุษย์เรียกขานกันว่าแมวขโมยไงล่ะ เป็นแมวนิสัยเสีย」

 

「แล้วมีหลักฐานเหรอเนี๊ยว？」

 

「คิดว่าพฤติกรรมลับๆล่อๆแบบนี้จะหลอกพวกฉันได้รึไง」

 

「รอก่อนสิโซเฟีย」

 

 

 

จากนั้นหัวหน้ามนุษย์หมาป่าก็มาห้ามปรามโซเฟียไว้

 

 

 

「อย่ามาห้ามฉันนะริงก้า ฉันไม่ทำอะไรเสียๆหายให้กับบ่อนของเธอหรอก」

 

「ฉันไม่ได้หมายถึงแบบนั้นนะโซเฟีย」

 

「โอ้ ริงก้าจัง ไม่เจอกันนานเลยน้าเนี๊ยว」

 

 

 

คนนั้นซึ่งโซเฟียคว้าคอเสื้อไว้โบกมือให้ริงก้า ด้วยรอยยิ้มบนใบหน้าของเธอ

 

 

 

「พอแค่นั้นแหละ โซเฟีย」

 

「เอ๊ะ？」

 

 

 

ริงก้าชี้ไปที่เด็กสาวหูแมวผู้ร่าเริงพร้อมกับถอนหายใจ

 

 

 

「เธอคนนี้ไง【หน่วยข่าวกรอง】ที่ตามหาน่ะ」

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

ตอนที่ 124　ข้อมูลผู้บริหารระดับสูง

 

「สวัสดีเนี๊ยว【หน่วยข่าวกรอง】ของกิลด์ใต้ดิน มีนามว่าพิสต้า(ピスタ) เนี๊ยว」

 

 

 

สาวน้อยมนุษย์แมวเรียกตัวเองว่าเป็นหน่วยข่าวกรองก้มหัวโค้งแนะนำตัวเอง

 

เธอยื่นถ้วยที่บรรจุชิปให้ลิลลี่และพูดสองสามคำ

 

 

 

「อืม ขอโทษด้วยจริงๆที่มือไวใจเร็วไปหน่อย แต่ว่าเรียนรู้ไว้หน่อยก็ดีนะเนี๊ยว ว่าควรระวังรอบข้าง」

 

「อะค่า」

 

 

 

เมื่อลิลลี่พยักหน้า โซเฟียที่อยู่ข้างๆก็พูดด้วยความโกรธเคือง

 

 

 

「ยัยแมวขี้ขโมยเนี่ยนะ【หน่วยข่าวกรอง】มือไวใจเร็วแบบนี้เชื่อถือได้เหรอคะ」

 

「เนี๊ยวนั่นก็แค่แกล้งกันนิดหน่อยเท่าเอง แต่ว่าเข้าใจเรื่องความไวของฉันไว้ก็ดีเน้อ เพราะฉันสามารถย่องเข้าไปที่ไหนก็ได้ด้วยความรวดเร็วและรวบรวมข้อมูลมาได้ง่ายๆเลยละเนี๊ยว」

 

「ฉันล่ะรู้สึกเป็นมิตรกับเธอไม่ลงจริงๆ」

 

 

 

โซเฟียพูดเคืองๆใส่พิสต้า แต่พิสต้าก็ยิ้มให้

 

 

 

「อุฮะฮะ น่าเสียดายนะ ฉันอยากเป็นเพื่อนกับสายลมแห่งโซเฟียจังเนี๊ยว」

 

「……」

 

 

 

โซเฟียหรี่ตาสีเขียวอ่อนของเธอ

 

 

 

「รู้จักฉันด้วยเหรอคะ？」

 

「ก็บอกแล้วไงฉันเป็น【หน่วยข่าวกรอง】รู้หมดแหละใครเป็นใคร ส่วนพี่สาวนักพนันที่โดนฉันกินหมดหน้าตักก็หัวหน้าเผ่าออร์ค ลีฟซัง ที่มีกำลังกายอันสุดยอดใช่ไหมล่ะเนี๊ยว」

 

「ให้ตายเหอะ ถ้าเป็นการทะเลาะวิวาทข้าไม่แพ้แน่」

 

 

 

ลีฟกัดฟันด้วยความหงุดหงิด

 

พิสต้านั่งลงบนโซฟา พร้อมกับไขว่ห้าง และหันคางเล็กๆของเธอมาทางเซนอส

 

 

 

「แต่สิ่งที่ฉันสนใจคือพี่ชายสุดหล่อตรงนั้นต่างหากละเมี๊ยว」

 

「เอ๊ะ」

 

 

 

พิสต้าพูดต่อโดยมองลิลลี่ที่ทำหน้าสีหน้าบูดบึ้งไม่พอใจ

 

 

 

「ยินดีที่ได้รู้จักเนี๊ยว ดาร์กฮีลเลอร์แห่งเมืองล่มสลาย」

 

 

 

　一เกิดความเงียบชั่วครู่หนึ่ง และเซนอสก็พูด

 

 

 

「รู้จักชั้นด้วยเหรอ」

 

「【หน่วยข่าวกรอง】น่ะแค่หาข้อมูล เรื่องจิ๊บๆ ข้อมูลเกี่ยวกับดาร์กฮีลเลอร์ที่ได้ยินมาก็คือ เขาเป็นเผ่ามนุษย์สวมชุดคลุมสีดำ ผมสีดำ แถมยังได้รับความชื่นชอบจากทั้งสามเผ่าที่เป็นเสาหลักของสลัม แต่ก็ไม่เคยเห็นตัวจริงมาก่อน ดังนั้นพิสต้าประทับใจมากเลยเนี๊ยว ! ชิปที่ได้ก่อนหน้านี้ก็เป็นสัญญาณว่าคุณอยู่ใกล้ๆนี่ล่ะเนี๊ยว」

 

「ไปเลยชิ่วๆๆ ยัยแมวขี้ขโมย อย่ามายุ่งกับชิปของลิลลี่จังนะ」

 

 

 

โซเฟียไล่พิสต้าให้ไปไกลๆ ส่วนพิสต้าก็มองมาทางนี้ด้วยใบหน้าเยือกเย็น

 

เห็นได้ชัดว่าดั่งที่ริงก้าพูดไว้ เป็นคนที่รับมือยากจริงๆ

 

 

 

「แล้วดาร์กฮีลเลอร์ที่ลือกันหนาหูต้องการอะไรจากฉันล่ะเนี๊ยว？」

 

「อ่า ชั้นอยากจะซื้อข้อมูลสักหน่อย ต้องจ่ายเท่าไหร่？」

 

 

 

พิสต้าเลียริมฝีปากและนั่งกอดอก

 

 

 

「ราคาขึ้นอยู่กับข้อมูลที่อยากได้ แล้วต้องการรู้เรื่องอะไรล่ะเนี๊ยว? หากจำเป็น ก็สามารถให้ค้นหาข้อมูลของเป้าหมายเพิ่มเติมได้ เช่น งานอดิเรก ความชอบ แนวโน้มของเป้าหมายและแม้กระทั่งจำนวนครั้งที่เป้าหมายเข้าห้องน้ำ รู้ได้ถึงขนาดนั้นเลยละเนี๊ยว」

 

「ข้อมูลเกี่ยวกับผู้บริหารระดับสูงของกิลด์ใต้ดิน」

 

「……เหหหหหหหห？」

 

 

 

รอยยิ้มจางหายไปจากใบหน้าของพิสต้าซึ่งผ่อนคลายจนกระทั่งเมื่อครู่

 

 

 

「ใบบรรดาผู้บริหารระดับสูงมีคนที่เคยอยู่ในสถานเลี้ยงเด็กกำพร้าเวล――」

 

「เดี๋ยวก่อน รอสักครู่！」

 

 

 

ราวกับขัดจังหวะสนทนาของเซนอส พิสต้ายื่นมือขวาออกมาต่อหน้าเซนอส

 

 

 

「อย่าพูดเรื่องแบบนั้นออกมาในที่สาธารณะชนจะได้ไหมเนี๊ยว」

 

「……หมายความว่ายังไง？」

 

「ไม่รู้เหรอว่านั่นเป็นข้อห้ามของกิลด์ใต้ดิน ในการทำงานโลกใต้ดินมันเป็นเรื่องยากที่จะขายข้อมูลระดับผู้บริหารได้นะเนี๊ยว？」

 

「ไม่รู้หรอก」

 

「เอาล่ะ ถ้างั้นก็ถือโอกาสนี้มาทำความรู้จักกันดีกว่า」

 

「นั่นหมายความว่าเป็นข้อมูลที่ไม่สามารถซื้อขายได้ใช่ไหม？」

 

「มันไม่ใช่เกมง่ายๆเลยนะ การปล่อยข้อมูลแบบนั้นมีกี่ชีวิตก็ไม่พอหรอกเนี๊ยว」

 

 

 

ริงก้าซึ่งยืนอยู่ข้างๆพูดแทรก

 

 

 

「พิสต้า ริงก้าอยู่ภายใต้การดูแลของท่านเซนอส เป็นไปได้ไหมที่จะช่วยขายข้อมูลแก่เพื่อนคนนี้」

 

「ไม่ว่าริงก้าจะขอร้องออนวอนยังไงก็ไม่ได้เนี๊ยว เพราะว่าทำไม่ได้ยังไงล่ะ」

 

「……」

 

 

 

ดูเหมือนว่ากำแพงเข้าสู่โลกใต้ดินจะสูงชะมัด

 

ขณะที่กำลังคิดว่าจะทำอะไรพิสต้าก็ได้ยินเสียงจากข้างๆหูของเธอ

 

 

 

「หึหึหึ….มีน้ำยาแค่นี้รึ【หน่วยข่าวกรอง】」

 

「เนี๊ยว？」

 

 

 

พิสต้าขมวดคิ้วทันที

 

 

 

「เมื่อกี้ใครน่ะเนี๊ยว？」  

 

「ไร้ประโยชน์ชะมัด」

 

「เฮ้ รอก่อนสิ！」

 

「หืม？」

 

 

 

พิสต้าตะโกนใส่เซนอสที่เงยหน้าขึ้นมอง

 

 

 

「……ไง คิดว่าเจ๋งนักเหรอ กล้ามายั่วยุกันซะได้นะ? กล้ามาพูดกับฉันว่าเป็นคนไร้ค่างั้นเหรอ แบบนี้มันทำธุรกิจเสียหายนะเนี๊ยว」

 

「ไม่ ไม่ได้หมายความแบบนั้น ยังจะขายข้อมูลให้ชั้นไหม？」

 

「คือ――」

 

 

 

พิสต้าลังเลเล็กน้อยแล้วยิ้มที่มุมปากพูดขึ้นมา

 

 

 

「……ก็ได้ถ้ายั่วกันซะขนาดนั้น ถ้าดาร์กฮีลเลอร์จังชนะ ฉันจะขายข้อมูลให้ก็ได้」

 

 

 

อย่างไรก็ตาม เธอยังเพิ่มกฏ

 

 

 

「หากแพ้จะต้องกลายมาเป็นของเล่นของฉัน โอเคไหมเนี๊ยว?」

 

「หา？」

 

「ว่าไงนะ！」

 

 

 

เซนอสและลิลลี่ขึ้นเสียงพร้อมกัน

 

 

 

「มีปัญหายังงั้นเหรอ? ให้ฉันเสี่ยงชีวิตคนเดียวมันไม่แฟร์เลยนะ ดังนั้นอยากให้ฉันเสี่ยง ตัวเองก็ต้องกล้าเสี่ยงด้วยสิ หากอยากได้ข้อมูลล่ะก็นะ」  

 

「ไม่ แย่แล้วนะ คุณเซนอส」

 

 

 

ลิลลี่พยายามพูดห้ามแต่เซนอสบอกปัด「ชั้นไม่สน」

 

พิสต้ายิ้มทันที

 

 

 

「กล้าหาญมากเลยนี่น่าดาร์กฮีลเลอร์จัง มาเริ่มเกมกันเลยดีกว่าไหมเนี๊ยว?」

 

「เอ่อ ทำไมล่ะคะ คุณเซนอส」

 

「อาจารย์ไหวแน่นะคะ？」

 

「เอ่อ เค้าไม่เกี่ยวน้า……」

 

 

 

มีคนตอบกลับแทนเขา แต่ว่านั่นก็คือคนร้ายตัวดีนั่นเอง

 

เซนอสตะโกนไปยังพื้นที่ว่างเปล่า

 

 

 

「เธอเองเรอะ ยัยเรธเฮงซวย」

 

「หึหึหึ ช่วยไม่ได้นี่น้อ ถ้าไม่เข้าถ้ำเสือ แล้วจะได้ลูกเสือเหรอ เพราะงั้นเจ้าต้องเดิมพันชีวิต」

 

「บางครั้งเธอก็พูดเรื่องจริงได้หน้าตาเฉยเลยนะ」

 

「ข้าไม่ได้มีชีวิตอยู่มาสามร้อยปีอย่างไร้ค่าหรอกน้อ」

 

「แต่จริงๆแล้วเธอก็แค่หาเรื่องสนุกๆทำใช่ไหมล่ะ？」

 

「……รู้ตัวแล้วเหรอ?」

 

「รู้อยู่แล้วละโว้ย」

 

「คามิลล่าซัง ไปยั่วเขาถ้าคุณเซนอสแพ้ขึ้นมา――」

 

 

 

ต่อหน้าลิลลี่ที่กังวล ร่างกายโปร่งแสงของคามิลล่าก็ปรากฏขึ้นอย่างคลุมเครือ

 

 

 

「หึหึหึ ไม่ต้องกังวลไปลิลลี่ เจ้านั่นชนะแน่นอน！」

 

「เอ๊ะ ทำไมเหรอคะ？」

 

「เพราะมีวิธีที่ชนะอย่างแน่นอนอยู่ไงล่ะ【หน่วยข่าวกรอง】ที่เพิ่งหาเรื่องกับลีฟไปถ้าจำไม่ผิดเล่นเกมทายเลขสินะ」

 

「อ่า ใช่แล้วค่ะ เป็นเกมที่ผู้เล่นจะทายเลขตามไพ่ที่เขาจั่วได้ค่ะ」

 

 

 

คามิลล่าวางนิ้วชี้บนหน้าผากอย่างภาคภูมิใจ

 

 

 

「หึหึหึ……ศัตรูน่ะอาจจะเอาเกมเดียวกันมาเล่นอีกครั้งก็ได้ ถือเป็นฤกษ์ดีที่เธอเอาชนะลีฟได้ก่อนหน้านี้ ยังไงก็ตามข้าเป็นวิญญาณ หากข้าหายตัวไป ก็สามารถขโมยไพ่ของ【หน่วยข่าวกรอง】ได้มากเท่าที่ต้องการเลยล่ะ และถ้าแอบบอกตัวเลขให้เซนอสขณะที่ยัยนั่นล่ะสายตา ยังไงก็ชนะแบบใสๆ！」

 

「ว้าวสุดยอดไปเลยนะคะ……！」

 

 

 

ลิลลี่ขยับตัวแล้วทำหน้าสงสัยทันที

 

 

 

「แต่นั่นมันโกงไม่ใช่เหรอคะ……？」

 

「โกงเหรอ ไม่เลย ข้าเป็นวิญญาณ ราชาแห่งวิญญาณ เรธผู้ปกครองเหนืออันเดดทั้งปวง การดำรงอยู่ของข้าไม่อยู่ในกฏเกณฑ์ของพวกมนุษย์หรอกนะ ข้าจะทำอะไรก็ได้ไงล่ะ」

 

 

 

ช่างมั่นหน้าเสียเหลือเกิน

 

อย่างไรก็ตามโซเฟียชี้ไปที่พื้นที่พิสต้า กำลังแข่งขัน ตรงนั้นมีผู้ชมกำลังให้ความสนใจ

 

 

 

「แต่ว่าเธอไม่สามารถไปตรงนั้นได้ไม่ใช่เหรอ？」

 

「……เอ๋？」

 

 

 

บ่อนอยู่ชั้นใต้ดิน แต่บางทีเพื่อระบายอากาศก็ได้มีพื้นที่ส่วนหนึ่งซึ่งเป็นเพดานโปร่งใส่ให้แสงอาทิตย์สาดส่องลงมาตรงช่องว่าง

 

ไม่สามารถโดนแสงแดดได้ คามิลล่าจ้องมองแสงแดดอยู่สักพักหนึ่ง

 

 

 

「ริงก้า ไปเล่นเกมตรงที่อื่นไม่ได้เหรอไง」

 

「มีเพียงที่เดียวที่ให้ผู้เข้าร่วมสามารถแข่งขันกันเองได้ ริงก้าคิดว่าการพาไปที่อื่นมันจะผิดธรรมชาติและทำให้ถูกสงสัยได้」

 

「เฮ้ สิ่งมีชีวิตผู้อยู่เหนือกฏเกณฑ์สามัญสำนึกทั้งหลาย ชั้นควรทำไงดี？」

 

 

 

ขณะที่เซนอสจ้องมองเธอ คามิลล่าก็ยิ้ม และใบหน้าของเธอก็จางลงทันที

 

 

 

「ไปละน้า ถ้าโชคดีเจ้าก็รอดนะเซนอส ถ้าเจ้าดวงไม่ดีก็ล่าก่อย！」

 

 

 

หลังจากผลักเซนอสเข้าไป เซนอสก็ยักไหล่ราวกับยอมแพ้และหายใจเข้าลึกๆ

 

 

 

「……เฮ้อช่วยไม่ได้นะ อยากได้ลูกเสือ ก็ต้องเข้าถ้ำเสือ」

 

「เซนอส นั่นอะไรน่ะ？」

 

「เป็นหนึ่งในสิบสามอันดับที่อาจารย์ของชั้นพูดบ่อยๆน่ะ」

 

 

 

ไม่ว่ากรณีใด การหาเบาะแสของเวลริตต้าก็คือการต่อสู้ที่เลี่ยงไม่ได้

 

เซนอสส่ายหัวช้าๆ เดินไปยังสนามแข่ง

 

   

 

【หน่วยข่าวกรอง】　VS　ดาร์กฮีลเลอร์ การพนันครั้งนี้กำลังจะเริ่มขึ้น

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

ตอนที่ 125　เกมเดิมพัน【บทเริ่ม】

 

「ลิลลี่กังวลจังเลยค่ะ……」

 

「อาจารย์ ยังเป็นมือใหม่สำหรับการพนันด้วย ต้องพยายามทำอะไรสักอย่างแล้ว」

 

「เอ่อ ให้ข้าได้ล้างแค้นเหอะ！」

 

 

 

　เซนอส ปะทะ【หน่วยข่าวกรอง】การแข่งขันเดิมพันกับพิสต้า เพื่อการซื้อขายข้อมูลของผู้บริหารระดับสูงของกิลด์ใต้ดิน คามิลล่าที่เป็นตัวการสำคัญก็แอบซ่อนอยู่ใต้เมฆ ส่วนลิลลี่และคนอื่นๆก็ได้แต่ยืนลุ้น

 

 

 

「ไม่เลย เรื่องเกี่ยวกับอาจารย์และเวลริตต้าเป็นเรื่องส่วนตัวของชั้น ชั้นจะให้คนอื่นมาเสี่ยงไม่ได้หรอก」

 

 

 

การแข่งขันเริ่มต้นด้วยการยั่วยุของคามิลล่า แต่หากพลาดโอกาสนี้ไปหัวข้อที่จะเชื่อมโยงกับเพื่อนรักในอดีตได้สะบั้นลงแน่

 

 

 

เซนอสก้าวไปข้างหน้าอย่างไร้ความลังเล มุ่งหน้าไปยังสนามแข่งกับพิสต้าที่กำลังรอ

 

 

 

「เอาล่ะเรามาแข่งกันตรงนี้นะเนี๊ยว เนี๊ยวขอฝั่งนี้นะเพราะเป็นที่นั่งโปรด」

 

 

 

พิสต้านั่งลงโดยเอาหลังพิงกำแพง และสั่งให้เซนอสนั่งข้างหน้า

 

 

 

「นี่คือสถานที่ๆเหล่าลูกค้าสามารถสร้างกฏเกมของตัวเองได้อย่างอิสระ แลัเพื่อป้องกันไม่ให้เกิดปัญหา จะมีเจ้าหน้าที่มาเก็บค่าธรรมเนียมด้วยละเนี๊ยว」

 

「เข้าใจแล้ว」

 

 

 

เซนอสและพิสต้าวางชิปที่ขอบโต๊ะ ริงก้าก็ก้าวไปข้างหน้าและหยิบมันขึ้นมา

 

 

 

「คราวนี้ริงก้าจะเป็นกรรมการเอง」

 

「อืม ริงก้าจังเป็นเพื่อนของดาร์กฮีลเลอร์จังนี่ จะประเมินผลการแข่งได้อย่างโปร่งใสเหรอเนี๊ยว？」

 

「อืม เป็นเรื่องจริงที่ริงก้าและท่านเซนอสเป็นคนรักกันและสาบานว่าจะแต่งงานกัน แต่ก็ไม่ปล่อยให้ความรู้สึกส่วนตัวมาเกี่ยวข้องกับงานหรอก」

 

「ริงก้า นี่เธอตั้งใจปล่อยข้อมูลเท็จงั้นเหรอ？」

 

 

 

　【หน่วยข่าวกรอง】อย่าปล่อยข้อมูลแปลกๆออกไปล่ะ

 

พิสต้าหรี่ตาลงเล็กน้อยแล้วยักไหล่

 

 

 

「……ก็ไม่เป็นไรนะสำหรับฉัน ฉันอยากให้เธอตัดสินเนื้อหาการแข่งขัน ทางดาร์กฮีลเลอร์จังโอเคไหมเนี๊ยว？」

 

「ชั้นไม่มีปัญหา แต่ช่วยสร้างกฏที่มันง่ายๆหน่อยล่ะ ยัยนี่เป็นพวกไม่ถนัดจำเท่าไหร่น่ะ」  

 

「ไม่ต้องห่วง เกมคือการทายเลขบนไพ่ เป็นเกมที่หยิบไพ่จากกองและทายเลขของฝ่ายศัตรู มันเป็นเกมที่ใช้ดวงล้วนๆ」

 

 

 

ตามที่คามิลล่ากล่าวไว้ เธอได้เลือกเกมการแข่งเดียวกันแบบที่แข่งกับลีฟ

 

 

 

ริงก้าให้ลูกน้องของเธอนำไพ่สำรับใหม่มาใช้พร้อมแกะกล่องโชว์ต่อหน้าพวกเรา

 

เราทั้งคู่ต่างพลิกไพ่ดูว่ามีอะไรอยู่ข้างใน

 

 

 

เครื่องหมายมีทั้งหมดสี่แบบ : โพดำ หัวใจ ข้าวหลามตัด(เพชร) และดอกจิก(ใบโคลเวอร์) และจัดเรียงตามลำดับตั้งแต่ หนึ่ง ถึง สิบสาม พิสต้าพลิกกองไพ่แล้วส่งให้กับเซนอส

 

 

 

「ถ้างั้นจะเริ่มจากการสุ่มทีละอัน」

 

「ชั้นสับไพ่ไม่เป็นเพราะงั้นเธอเชิญสับไพ่และแจกไพ่ได้เลย」

 

 

 

พิสต้าพยักหน้า ตัดไพ่ประมาณสิบครั้ง และวางคว่ำหน้าลงตรงกลางโต๊ะ

 

 

 

「ตอนนี้จั่วจากตรงไหนก็ได้และดาร์กฮีลเลอร์จังจะเป็นคนจั่วก่อนส่วนฉันเป็นฝ่ายทายนะเนี๊ยว」

 

 

 

ตามที่เธอบอก เซนอสจั่วไพ่ออกมาจากกลางสำรับไพ่

 

หลังจากตรวจสอบในมือก็วางไพ่คว่ำหน้าลงตรงหน้า

 

 

 

「อืม เลขอะไรกันน้า? ตัวเลขบนไพ่คือ หนึ่ง ถึง สิบสาม ความน่าจะเป็นก็ 1/13 เนอะ ฉันไม่มีทางเลือกนอกจากเดาแล้วล่ะ」

 

 

 

พิสต้ายิ้มขณะมองไปที่ไพ่เซนอส

 

 

 

「ลีฟ เธอคนนั้นแข็งแกร่งขนาดไหนคะ？」

 

 

 

โซเฟียถามลีฟจากโต๊ะที่อยู่ห่างจากโต๊ะเล่นเกมเล็กน้อย

 

บางทีอาจจะสัมผัสได้ถึงการแข่งขันอันน่าสนใจ ลูกค้ารายอื่นๆต่างก็เริ่มล้อมด้วยความสนใจ

 

 

 

「ตอนที่เราเล่นกัน เราทั้งคู่พลาดสองครั้งแต่เธอฮิต(เดาถูก)ในใบที่สาม」

 

「อืม ก็ปกตินะ」

 

 

 

เมื่อพิจารณนาความน่าจะเป็นดูเหมือนจะยังเร็วเกินไปที่จะฮิตในใบที่สาม แต่ก็ไม่ใช่ว่าเป็นไปไม่ได้

 

โซเฟียพูดด้วยความโล่งอกเล็กน้อย แต่ลีฟก็พูดว่า「แต่――」

 

 

 

「ฉันไม่คิดว่าเธอจะจริงจังในสองตาแรกหรอกนะ」

 

「หือ？」

 

 

 

โซเฟียถามจากนั้นพิสต้าก็ยิ้มและพูด

 

 

 

「คราวนี้เป็นแมตซ์ที่เดิมพันชีวิต เค้าจะจริงจังตั้งแต่เริ่มเลยละน้า」

 

 

 

ดวงตาของเธอหรี่ลงและพิสต้าก็เงยหน้าขึ้นราวกับสังเกตเซนอส

 

 

 

「การ์ดใบนี้มีโอกาสเป็น หก เจ็ด แปด ใช่ไหมเนี๊ยว？」

 

「ชั้นจำเป็นต้องตอบคำถามที่เธอถามด้วยเหรอ? ไม่เห็นมีกฏแบบนั้นเลยนะ」

 

「เปล่าหรอกก็แค่พูดลอยๆน่ะ ไม่จำเป็นต้องตอบและถ้าอยากจะบลัฟก็บลัฟ(โกหก)ได้นะ」

 

「เอาล่ะ ถ้างั้นชั้นขอเลือกที่จะเงียบดีกว่า」

 

「ฮะฮะฮะ ฉันไม่รังเกียจหรอกน้า ถ้างั้นมีโอกาสเป็น สอง สาม สี่ ใช่ไหมเนี๊ยว?」

 

「……」

 

 

 

ขณะที่จ้องมองใบหน้าเซนอสที่เงียบงัน พิสต้าก็ถามคำถามซ้ำกันหลายครั้ง

 

จากนั้นเธอก็ยิ้มออกมา

 

 

 

「ฮะฮะฮะ ยังไงมันก็เป็นเกมวัดดวงอยู่แล้ว ถ้าคิดแบบนั้นล่ะก็นะ――」

 

 

 

เมื่อถึงตอนนั้นพิสต้าก็หยุดและพูดด้วยสีหน้ากุมชัย

 

 

 

「ถ้าอย่างงั้นก็เตรียมใจแพ้ได้เลยนะดาร์กฮีลเลอร์จัง」

 

「หะ？」

 

「ไพ่นั่น สาม โพดำ เมี๊ยว！」

 

 

 

ประกาศเสียงดัง พิสต้าก็พลิกไพ่ที่เธอทาย

 

 

 

　สาม โพดำ。

 

 

 

คำตอบถูกต้องทำให้ทุกคนต่างตื่นตระหนก

 

พิสต้าหัวเราะขณะโบกไพ่ที่เธอถือ

 

 

 

 

「ลืมไปแล้วงั้นเหรอ？　ฉันคือ【หน่วยข่าวกรอง】ไม่ว่าจะเงียบหรือโกหก หากรวบรวมอากัปกิริยาเล็กๆน้อยๆเช่นการเคลื่อนไหวของดวงตา การหดตัวของกล้ามเนื้อใบหน้า และการหายใจ ความจริงก็จะโผล่ออกมาให้เห็นเอง ดาร์กฮีลเลอร์จังแสร้างทำเป็นสงบ แต่ดวงตาของเธอแดงก่ำเล็กน้อยเพราะกำลังอารมณ์เสียอยู่ใช่ไหมล่ะเนี๊ยว? เพราะแบบนั้นฉันไม่พลาดหรอกเมี๊ยว」

 

 

 

พิสต้ากลายด้วยรอยยิ้มผ่อนคลายต่อหน้าเซนอสที่เงียบงัน

 

 

 

「เอาล่ะ ตาแรกของฉันจบลงแล้ว ถ้าดาร์กฮีลเลอร์จังตอบผิด ฉันก็ชนะทันที ฮะฮะฮะ」

 

「……」

 

 

 

ตอนนี้ถึงคราวพิสต้าเลือกไพ่

 

เธอดึงไพ่จากด้านล่างสุดของสำรับ ตรวจสอบตัวเลขและคว่ำหน้าลง

 

 

 

「ฮะฮะฮะ ถ้าดารกฮีลเลอร์จังตอบผิด ฉันก็จะได้นายมาครองล่ะ」

 

 

 

ลิลลี่ที่กำลังดูอยู่แสดงสีหน้ากังวล

 

 

 

「ทำยังไงดีคะ⁉」

 

「อืม หมายความว่าอีกฝ่ายกำลังอ่านอากัปกิริยาของฝ่ายตรงข้ามเพื่อให้ได้ข้อมูลที่ถูกต้อง สิ่งนั้นเป็นไปได้ด้วยเหรอ」

 

「ไม่หรอก มันก็เหมือนกับที่คาดไว้เลย【หน่วยข่าวกรอง】หากสามารถอ่านใจคนได้ก็เป็นเรื่องลำบากที่จะชนะ」

 

 

 

ลีฟพึมพำขณะที่ลิลลี่ได้แต่เจ็บใจ

 

 

 

「ทำยังไงดีคะ ถ้าคุณเซนอสกลายเป็นของเธอคนนั้นล่ะก็」

 

「หึหึหึ….อย่ากังวลไปเลยลิลลี่」

 

 

 

ไม้เท้าของลิลลี่สั่น และได้ยินเสียงของคามิลล่า

 

 

 

「ตื่นตระหนกไปก็ไม่ช่วยอะไรหรอกน้อ เชื่อมั่นในตัวเซนอสสิ！」

 

「เอ่อ ใช่แล้ว ลิลลี่ เชื่อในตัวเซนอสสิ！」

 

「ไม่เลย นั่นเป็นการต่อสู้ที่เธอปลุกปั่นขึ้นมาเองไม่ใช่เหรอคามิลล่า」  

 

 

 

โซเฟียพูดแทงใจดำคามิลล่า จากนั้นเธอก็เงียบ

 

เซนอสพูดกับไม้เท้าที่อยู่ข้างหน้าเขาและได้ยินบทสนทนาจากด้านหลังอย่างคลุมเครือ

 

 

 

「เอาล่ะ มาเริ่มเกมกันเถอะ」

 

「ฮะฮะฮะ ถ้าอ้อนวอนฉัน ฉันอาจจะให้ข้อมูลก็ได้น้าเนี๊ยว」

 

「เฮ้อมันคือเกมจิตวิทยาที่แสร้งทำเป็นเกมวัดดวงเท่านั้นเองเนี่ยสิ」

 

「ก็แบบนั้นล่ะน้า ยังไงก็ตามแม้ว่าจะเข้าใจ แต่ก็ไม่มีอะไรที่มือสมัครเล่นจะทำได้หรอกเนี๊ยว」

 

 

 

จากนั้นเซนอสก็ยิ้มออกมา

 

 

 

「ก็ไม่เชิงหรอกนะ จริงๆแล้วชั้นน่ะโครตเก่งเกมประเภทนี้เลยนะจะบอกให้」

 

「เอ๊ะ？」

 

「ไพ่ของเธอคือ แปด ใช่ไหมล่ะ」

 

 

 

เซนอสประกาศเสียงดังและพลิกไพ่ต่อหน้าพิสต้า

 

 

 

เลขก็คือ แปด

 

 

 

ผู้ชมที่อยู่ข้างหลังต่างส่งเสียงปรบมือ

 

 

 

「ทำไมถึงได้รู้ล่ะเมี๊ยว……」

 

 

 

เซนอสยิ้มให้กับพิสต้าซึ่งมีดวงตาเป็นแมวเบิกกว้าง

 

 

 

「เอาล่ะ มาต่อกันเลยไหม?」

 

 

วันนี้ได้แค่นี้แหละ

 

สนับสนุนค่าชานมได้ที่ 097-005-6950 ภารดร บุญมา พร้อมเพย์/True wallet

Favorite