(นิยายแปล)ผลลัพธ์จากการที่โอตาคุผู้ชื่นชอบรายการเช้าวันอาทิตย์เกิดใหม่เป็นตัวร้ายทำให้ธงหายนะพังทลาย 99 Side:ตัวละครหลัก (เรื่องราวของชายที่ได้เผชิญหน้ากับสถานการณ์เหนือความคาดหมาย)

Side:ตัวละครหลัก (เรื่องราวของชายที่ได้เผชิญหน้ากับสถานการณ์เหนือความคาดหมาย)

「ห๊ะ? หา? หา!? ดะ เดี๋ยวสิ! ทำไมมันถึงเพิ่มเป็นสามตัวได้ล่ะ!?」

ไอแซคที่เห็น“พวก”บูลโกเลมวิ่งมาทางนี้ตื่นตระหนกและปั่นป่วนอย่างเห็นได้ชัด

เขาคิดว่าน่าจะมองผิดพลาดอะไรบางอย่างแต่ไม่ว่าจะตรวจสอบกี่ครั้งจำนวนของบูลโกเลมก็ยังคงเป็นสามตัว

แถมหนึ่งตัวภายในนั้นยังเหมือนจะเป็นผู้นำฝูง ขนาดตัวใหญ่กว่าอีกสองตัวอื่น

เมื่อไอแซคเห็นบูลโกเลมซึ่งมีองค์ประกอบเหมือนปาร์ตี้ภายในเกม ที่ว่าบอสหนึ่งตัวและผู้ติดตามสองตัว ความไร้กังวลที่มีมาจนถึงก่อนหน้านี้ก็หายไปโดยสิ้นเชิง

(สะ สามตัว? นี่เองก็เป็นผลกระทบจากการกระทำของเซน่อนเหมือนกันเหรอ? อะ อะเร๊ะ? หรือมันจะเป็นซีนาริโอ้เกมที่มีมาแต่เดิมแล้ว? พะ เพราะไม่ค่อยได้เลือกรูททางนี้ คะคะคะ ความทรงจำเลยเลือนราง……!)

แต่ไม่ว่ายังไงบูลโกเลมที่ยุ่งยากก็ไม่ใช่หนึ่งตัวแต่เป็นสามตัว แถมหนึ่งตัวในนั้นมีสถานะเป็นบอสอย่างที่เห็น

ไอแซคที่คิดว่าจะต้องจัดการเรื่องนี้ตัวคนเดียว ตกอยู่ในสภาพตื่นตระหนกไปแล้ว

ไอแซคไม่สามารถบอกได้ว่าสิ่งนี้คือผลกระทบที่เกิดขึ้นเพราะเซน่อนไปเปลี่ยนแปลงซีนาริโอ้เกม หรือเป็นเพียงแค่การจำผิด เขามีสีหน้าปั่นป่วนพร้อมกับตื่นตระหนก

ศัตรูที่เข้ากันได้ไม่ดีกับดาบคู่สามตัว ถึงทางนี้สเตตัสจะสูงแต่ ทางคู่ต่อสู้มีจำนวนมาก

นอกจากนี้ สเตตัสของตนเองยังมุ่งเน้นไปที่ความคล่องตัวแต่พลังกายและพลังป้องกันต่ำ ถ้าโดนการโจมตีของบูลโกเลมซึ่งเป็นประเภทสมองกล้ามไปทีเดียว แค่นั้นก็อาจทำให้ถึงแก่ชีวิตได้

สถานการณ์ไม่เอื้ออำนวยโดยสมบูรณ์ แม้แต่ทางออกก็มองไม่เห็น

ถ้าจะกลายเป็นแบบนี้ละก็ ควรจะโค่นโครงกระดูกในการต่อสู้ก่อนหน้านี้ไปซะก็ดี อย่างการเพิ่มค่าความชื่นชอบของแองเจิล ไม่น่าไปคิดเรื่องแบบนั้นเลย

(ถะ ถอนตัว! ถอนตัวแล้วกัน! กฏเหล็กของการเล่นโซโล่คือห้ามทำเกินตัว! ถ้าคิดว่าไม่ไหวต้องถอยทันที หลังจากที่เตรียมตัวใหม่แล้วก็ค่อยเข้าท้าทายอีกครั้ง――อ๊ะ)

ขณะเต็มไปด้วยความรู้สึกเสียใจภายหลัง ไอแซคตัดสินใจว่าการผ่านตรงนี้ด้วยตัวคนเดียวมันเป็นไปไม่ได้และตัดสินใจล่าถอยในท้ายที่สุดทว่า……ดูเหมือนจะช้าไปเล็กน้อย

พอเขารู้ตัวอีกทีบูลโกเลมสามตัวก็ไล่มาถึงตรงหน้าแล้ว เนื่องจากกำลังตื่นตระหนกไอแซคจึงไม่ได้คิดถึงระยะห่างของศัตรู ชั่วพริบตาที่ลืมตาขึ้นมา ร่างกายของเขาก็ลอยไปบนอากาศอย่างงดงามแล้ว

「อ๊ากกกกกกกกก!?」

เป็นโชคดีสำหรับเขาที่สกิล【ลอบเร้น】กำลังเปิดใช้งานอยู่

ถ้าหากพวกบูลโกเลมสังเกตเห็นไอแซคละก็ คงจะหยุดและเข้าต่อสู้กับเขาเป็นแน่

ที่เรื่องนั้นไม่เกิดขึ้นต้องขอบคุณผลลัพธ์ของสกิล【ลอบเร้น】ทำให้พวกมันไม่รู้สึกถึงร่องรอยของตัวเขา

ถ้าหากไอแซคต่อสู้กับพวกบูลโกเลมละก็ คงจะเลี่ยงการต่อสู้อันยากลำบากไม่ได้

และเป็นโชคร้ายสำหรับเขาด้วยที่สกิล【ลอบเร้น】กำลังเปิดใช้งานอยู่

ตามที่กล่าวไปข้างต้น ถ้าพวกบูลโกเลมรู้สึกถึงตัวตนของไอแซคละก็ จะต้องหยุดและเข้าต่อสู้กับเขาอย่างไม่ต้องสงสัย

อย่างไรก็ตาม พวกสัตว์เกราะมารไม่ได้รู้สึกถึงตัวตนของเขา……จึงเป็นสาเหตุให้พวกบูลโกเลมสามตัววิ่งผ่านไปทั้งๆแบบนั้น

ผลลัพธ์นั้นทำให้เหล่าสัตว์เกราะมารขนาดเท่ารถยนต์ที่ประกอบไปด้วยกล้ามเนื้อและหิน พุ่งชนเข้าด้านหน้าไอแซคในสภาพที่วิ่งด้วยความเร็วสูงสุด

เป็นเรื่องแน่นอนอยู่แล้วที่เขาจะไม่มีทางต้านทานแรงกระแทกนั้นได้ ไอแซคถูกซัดปลิวไปอย่างงดงามและหลังจากลอยไปบนอากาศเป็นเส้นโค้งก็กระแทกเข้ากับพื้นอย่างแรง

「แอ๊ก!?  อะ อั๊ก……!!」

ไอแซคคลานไปบนพื้นพร้อมเสียงครวญครางต่อความเจ็บปวดที่ดังไปทั่วร่าง

เขาควรจะโจมตีอย่างประหลาดใจใส่สัตว์เกราะมาร แต่ตนเองกลับได้รับความเสียหายหนักเพราะการโจมตีอย่างประหลาดใจแทน เขาซึ่งกำลังสับสนกับสถานการณ์นี้พึมพำออกมาอย่างเสียดาย

「มะ มันไม่ควร เป็นแบบนี้……! แม่งเอ๊ย! ตอนนั้นโค่นโครงกระดูกไปซะก็ดี……」

ไอแซคที่ระบายความขุ่นเคืองออกมาเช่นนั้นในตอนท้าย ทรุดลงบนพื้นอย่างไร้เรี่ยวแรง

โชคดี ต้องขอบคุณการยึดมั่นในการเล่นโซโล่ ทำให้คนที่จะได้เห็นสภาพอันน่าสมเพชนั้นของเขาจึงไม่มีอยู่เลยแม้แต่คนเดียว……ทว่าคนที่จะช่วยเหลือเขาที่บาดเจ็บเองก็ไม่มีอยู่เลยเช่นกัน

———————————————-

-เอาละ หลังจากนี้ได้เวลาฮีโร่แล้ว