นางบำเรอเติมใจ 17

หลังจากรับประทานอาหารเสร็จแกริคก็บอกให้หญิงสาวขึ้นไปเปลี่ยนชุดเป็นชุดว่ายน้ำ พิรุณรักชั่งใจอยู่นานกว่าจะตัดสินใจใส่ได้

เอาวะอยู่กับเขาแค่สองคนจะไปอายอะไร ชุดว่ายน้ำที่เธอเอามาด้วยนั้นเป็นบิกินี่สีแดงสด บอกเลยว่าเธอไม่ได้เลือกเอง หทัยรัตน์เป็นคนเลือกให้

ร่างบางเดินลงมาข้างล่างโดยไม่ลืมหยิบชุดคลุมทับลงมาด้วย พอมาถึงก็เห็นฉลามตัวใหญ่แหวกว่ายอยู่ในสระแล้ว พิรุณรักเดาว่าเขาคงแค่ถอดเสื้อและกางเกงออกเหลือแค่กางเกงชั้นใน

เธอเดินไปที่ขอบสระ ร่างใหญ่ก็ว่ายเข้ามาหาผมสีน้ำตาลเข้มเปียกลู่ลงหยดน้ำเกาะพราวเมื่อโผล่พ้นขึ้นเหนือน้ำ ภาพนั้นมันทำให้สายตาเธอพร่ามัว เขาเซ็กซี่มาก พิรุณรักกลืนน้ำลายลงคอเฮือกใหญ่

“ลงมาสิ” แกริคเอ่ยขึ้น มองหญิงสาวที่อยู่บนฝั่งไม่วางตา

“หนูว่ายน้ำไม่ค่อยแข็งนะคะ”

“ไม่เป็นไร” เมื่อเขาพูดแบบนั้นเธอก็ค่อยๆ ถอดชุดว่ายออก แกริคมองภาพนั้นไม่วางตา เมื่อเห็นผู้หญิงร่างเล็กที่อะไรๆ ของเธอไม่เล็กด้วยเลย ก็กลืนน้ำลายเหนียวๆ ลงคอ

“ลงมาสิ”

ถึงแม้จะเขินอายกับสายตาของเขาที่เหมือนจะกลืนกินเธอเข้าไปทั้งตัว เธอก็ต้องก้าวลงไปในสระว่ายน้ำเพื่อเอาใจคนตัวโต เมื่อร่างบางที่ยั่วตายั่วใจลงมาในสระร่างแกร่งก็คว้าเอวเธอเข้ามาแนบอก ร่างสองแนบชิดโดยไม่มีเสื้อผ้า ทำให้เกิดความวาบหวาม

พิรุณรักหน้าร้อนกับสายตาคมที่จ้องเธอไม่เลิก

“ว่ายน้ำนะคะ” เธอพูดกับเขาเสียงอ่อย

“ว่ายสิ” เขาบอกเธอเสียงพร่า แล้วปล่อยให้ร่างบางที่ยั่วยวนเป็นอิสระ พิรุณรักพอผละออกมาได้เธอก็ว่ายน้ำไปอีกฝั่งของสระ ดีที่สระน้ำไม่ลึกมาก เธอจึงเดินได้ ว่ายบ้างเดินบ้างโดยไม่หันไปมองข้างหลัง ที่จ้องแม่เงือกน้อยตาไม่กะพริบ

จนอดทนไม่ไหว

พ่อเงือกหนุ่มก็พุ่งทะยานไปหาเงือกสาวทันที

“อุ้ย” พิรุณรักตกใจเมื่อโดนกอดจากด้านหลัง แนบชิดกันทุกสัดส่วน

“ตกใจอะไร หืม” ปากเปียกชื้นกระซิบที่ใบหูขาว ทำให้หญิงสาวหดคอหนีการคุกคามของเขา

ทำไมเขาถึงคิดแต่เรื่องหื่นๆ นะ ก็ใช่สินะ เขาจ้างเธอมาเพื่อเรื่องแบบนี้โดยเฉพาะ

“เปล่าค่ะ”

“อยากทำอะไรตื่นเต้นไหม” คำถามของเขาทำให้เธอเสียววูบในช่องท้อง และเข้าใจความหมายของเขาทันที พิรุณรักมองซ้ายมองขวากลัวว่าจะมีคนมาเห็น

“ไม่ทำได้ไหมคะ” เธอต่อรองกับเขา

“ไม่มีใครเห็นหรอก ที่นี่มีแค่เราสองคน”

“อือ” เขาไม่ปล่อยให้เธอพูดอะไรอีก มือแกร่งฉุดร่างบางลงไปใต้น้ำแล้วจับใบหน้าสวยหันมารับจูบจากตน ถ่ายทอดอากาศหายใจให้กันและกันเขาจูบเธอเนิ่นนานก่อนจะโผล่ขึ้นมา

“อ๊า” พิรุณรักหอบหายใจ สูดอากาศเข้าปอดลูบน้ำออกจากใบหน้า เมื่อหายใจได้สะดวกเธอก็ตีน้ำแรงๆ

“ทำบ้าอะไรของคุณ” เธอโวยเขาเสียงดัง แกริคไม่ได้โกรธกับท่าทางหาเรื่องของเธอสักนิดเพราะรู้อยู่แล้วว่าเธอต้องโวยวายแน่ และเขาต้องการให้มันเป็นอย่างนั้น แกริคหัวเราะในลำคอเบาๆ

“ทำอะไรที่ตื่นเต้นไงคนสวย เธอคิดว่าฉันจะทำอะไร” รอยยิ้มของแกริคทำให้ตาเธอพร่ามัว ความโกรธก่อนหน้านี้หายวับกับตา

“คุณยิ้มบ่อยๆ สิคะ”

“อะไรนะ”

“ยิ้มค่ะ คุณยิ้มแบบนี้บ่อยๆ สิคะ” ไม่ใช่เอาแต่ทำหน้าบึ้ง ทำเสียงดุๆ ใส่เธอ

เมื่อได้ยินแบบนั้นแกริคก็ตีหน้านิ่ง เขายิ้มงั้นเหรอ ไม่ใช่ไม่เคยยิ้มแต่น้อยนักที่จะเห็นนักธุรกิจหนุ่มมาดขรึม แกริค ซีคีเลียโน ยิ้ม

“ไปเดินเล่นกันเถอะ” แกริคไม่พูดอะไรต่อ ขึ้นจากสระแล้วไปใส่กางเกงเพื่อที่จะไปเดินเล่นอย่างที่บอก พิรุณรักตามเขาขึ้นจากสระอย่างงงๆ แกริคยื่นเสื้อเชิ้ตของเขาให้เธอ เธอก็รับมันมาใส่อย่างว่าง่าย

แล้วก็ออกเดินไปยังชายหาดที่ทอดยาว พิรุณรักก้าวตามเขาไป เธออยากจะเกาะแขนเขาอยากเดินข้างกายเขา แต่เธอก็ไม่กล้าที่จะเดินเข้าไปเคียงข้าง ได้แต่มองอยู่ข้างหลัง

ร่างใหญ่หยุดเดินแล้วหันกลับมามองร่างเล็กที่เดินตามเขามา

“มานี่สิ”

พิรุณรักชะงักไปนิดหน่อยเมื่อเขาเรียก พอได้สติเธอก็รีบเดินเข้าไปหาเขาโดยไม่อิดออด มือใหญ่คว้าเข้าที่เอวเล็กดึงเธอให้เดินเคียงข้าง การกระทำของเขาทำให้หัวใจของหญิงสาวเต้นไม่เป็นจังหวะ เขาพาเธอเดินเลียบไปตามชายหาดเงียบๆ หน้าบ้านพักส่วนตัวหลังนี้หน้าหาดไม่ค่อยมีคนเพราะบ้านห่างจากที่พักอื่นๆ พอสมควร และเกาะนี้ก็ไม่ใหญ่มาก

แต่ก็มีคนมาลงทุนทำโรงแรมรีสอร์ตรองรับนักท่องเที่ยวอยู่ไม่น้อย เพราะทะเลทางตอนใต้ของไทยสวยงามทุกหมู่เกาะ

“อีกกี่ปีถึงจะเรียนจบ” อยู่ๆ แกริคก็ถามในสิ่งที่ไม่คิดว่าเขาจะถาม หญิงสาวเงยหน้าขึ้นมองเขา

“สองปีค่ะ”

“แล้วคิดยังไงถึงมาทำงานนี้” แกริคก้มมองคนที่เดินเคียงข้าง เขาอยากรู้เหตุผลจากปากเธอ ว่าทำทำไมทั้งที่ไม่เคยทำ

“ก็…”

“ก็อะไร” เขาหยุดเดินแล้วหันมามองเธอซึ่งๆ หน้า

“เหตุผลของหนูมันอาจจะดูงี่เง่าสำหรับคุณ” พิรุณรักไม่คิดจริงๆ ว่าเขาจะถาม แล้วเธอควรจะตอบเขาว่ายังไง เขาจะหาว่าเธอบ้าผู้ชายรึเปล่า

“ต้องการเงินหรือว่ามีอะไรที่สำคัญกว่า” ผู้หญิงที่ยอมนอนกับผู้ชายที่ไม่รู้จักจะมีอะไรสำคัญกว่าเงิน

“ค่ะ….หนูต้องการเงิน” พิรุณรักเค้นเสียงตอบ ใช่สินะ เธอควรจะตอบว่าอย่างนี้ ถ้าบอกว่าเธอหลงใหลชื่นชอบเขาจนยอมมีครั้งแรกกับเขา เขาคงไม่เชื่อ

“เอาไปทำอะไร” ผู้หญิงก็เป็นแบบนี้หมดสินะ

“ในวัยแบบหนู คุณคิดว่ายังไงล่ะคะ ถ้าคิดว่าหนูยอมนอนกับคุณเพราะมีเหตุจำเป็น เรื่องบ้านหรือพ่อป่วยแม่ป่วยเหมือนในละคร หนูบอกเลยค่ะว่าไม่ใช่ หนูก็แค่เด็กใจแตกคนหนึ่งที่อยากได้เงินให้ตัวเองสบาย” ในเมื่อเขาคิดแบบนั้นไปแล้ว มันทำให้พิรุณรักอดไม่ได้ที่จะประชดประชันเขา

“เด็กใจแตกงั้นเหรอ” แกริคทวนคำพูดของเธอ เขาเข้าใจในสิ่งที่เธอพูด เพราะเจอมาเยอะกับผู้หญิงแบบนี้

“ใช่ค่ะ หนูร้อนขอตัวเข้าบ้านก่อนนะคะ” ปากบางเม้มเข้าหากันแล้วเอ่ยขอตัวกับเขา เดินหันหลังเข้าไปในบ้าน

แกริคมองหญิงสาวที่เดินเข้าไปในบ้าน เด็กยังไงก็ยังเป็นเด็ก