205 ผู้หญิงที่ถูกเก็บเกี่ยว
–มุมมองเอเกอร์–
「ฟังอยู่มั้ย? ในฐานะขุนนางของโกลโดเนีย เราสู้เป็นดาบของอาณาจักระหว่างเวลาสงคราม และในแง่นั้น นายนั้นไร้ที่ติ มันพูดได้ว่านายคือดาบอันแข็งแกร่งที่สุดของอาณาจักร…… อย่างไรก็ตาม ชาติจะไม่ไปเกี่ยวข้องกับสงครามตลอด หลังจากยึดเมืองเหล่านั้นมาจากมากราโด น่าจะมีสันติสุขดำเนินต่อไปสักพัก และระหว่างเวลานั้นเราควรมีเป้าหมายเป็นพลเมืองตัวอย่างสำหรับผู้คนแห่งอาณาจักร……」
「ฮ่าา…… แน่นอน……」
อีริชและผมกำลังคุยกันในห้องรับแขก หรือ เขาสอนผมฝ่ายเดียวระหว่างผมตอบไปครึ่งจิตครึ่งใจ
「เฮ้ นายเป็นคนที่ทำให้นักเรียนหญิงเหล่านั้นทั้งหมดท้อง」 「ฉันขอโทษ ฉันจะรับผิดชอบ」
ผมอยากให้การสนทนาจบเช่นนี้ แต่อีริชลากไปต่ออย่างยาวหลังจากตะคอกใส่ผม
เหล้าถูกมอบในความหวังว่าเขาจะรู้สึกดีขึ้นนิดหน่อยและความโมโหของเขาจะบรรเทาลง แต่มันอาจทำให้เขาทำงานหนักขึ้นแทน
เขาพล่ามไม่หยุดไม่หย่อน
「นายได้สนุกที่กิดสาวๆอายุหลักสิบแล้ว ดังนั้นทำไมฉันต้องตามเช็ดก้นนาย?」
ตอนนี้ เขาแค่บ่น
「เกี่ยวกับลูกสาวคนที่สองของเคานต์บูมเลอร์……」
เมื่อผมเอียงหัวในความสับสน อีริชกลายเป็นยิ่งอารมณ์เสีย
「คุณเฮกี้…… สาวบลอดน์สูง」
「อาา สาวคนนั้น ฉันสงสัยว่าขนเพชรเธอน้อยหรือไม่……」
「ดั่งฉันจะรู้บางอย่างแบบนั้น! ตระกูลบารอนเกี่ยวข้องกับความปลอดภัยเมืองหลวงมาหลายรุ่น จนเคนเน็ธพยายามเอาบารอนไปฝั่งเขาเพราะความสัมพันธ์ทางกองทัพ ฉันสามารถเก็บเขาไว้อยู่ข้างฉัน เขาพูดว่าลูกสาวบารอนท้องลูกไม่ถูกครรลองและมันจะเป็นข่าวลือดัง」
「เธอเป็นสาวน่ารัก เธอจริงจังและมีทักษะ」
เพิ่มเติม เฮกี้เป็นสาวที่เต็มไปด้วยความสงสัย
เธอพูดว่าครอบครัวเธอตำแหน่งสูงและพ่อแม่เข้มงวด ดังนั้นผมกำลังจะดึงออก ณ วินาทีสุดท้ายตอนแรก อย่างไรก็ตามเจี๊ยวของผมจับความสนใจเธอได้และเธอรัดขารอบๆผมและร้องดังใส่ผมให้ผมแตกข้างใน
หลังจากเธอพูดมากขนาดนั้น ผมปฏิเสธข้อเสนอเธอไม่ได้ในฐานะผู้ชาย
ไม่ต้องพูดถึง ขาเธอไม่ผ่อนแม้ว่าหลังจากผมน้ำแตกดังนั้นสุดท้ายผมเติมเต็มท้องเธอปริ่มๆ
มันไม่แปลกที่เธอจะท้องเมื่อพิจารณาจำนวนที่ผมแตกข้างใน บวกกับร่างกายที่แข็งแรงและอายุที่น้อย
「……ครั้งต่อไปที่นายไปเมืองหลวง ฉันจะจัดการให้นายพบกันเพื่อแนะนำตัวเองกับพ่อและแม่ของสาวๆคนอื่น」
ผมจะทำมากเท่าที่ผมทำได้เพื่อดูแลสาวๆที่ท้อง แต่ผมไม่มีความสนใจในการเจอพ่อแม่ของพวกเธอ
แต่ถ้าผมพูดนั่น เขาอาจจะพูดต่อ ผมจึงเก็บไว้กับตัวผมเอง
มันน่าจะเป็นความคิดที่ดีที่จะเปลี่ยนประเด็นตอนนี้
「ยังไงก็ตาม มันดูเหมือนนายยุ่งหลังๆ ฉันได้ยินมาว่านายไม่สามารถกลับดินแดนได้ด้วยเหมือนกัน」
「……มันอาจสงบสุขตอนนี้ แต่การเสริมกำลังกองทัพยังคงดำเนินอยู่ ฉันมีงานต้องทำเป็นภูเขา บวกกันไอ้เคนเน็ธนั่นเข้ามาแทรกแซงด้วยเหมือนกัน และเหนือนั่นไปอีก คนขึ้เงี่ยนบางคนไปหว่านน้ำเชื้อเสียทุกที่และฉันต้องตามเช็ดก้นเขา」
อืม ผมค่อนข้างเสียใจเกี่ยวกับนั่น
ผมได้ยินจากการคุยกันสบายๆกับรีเบคก้าว่าอีริชและเคนเน็ธยังคนสู้เพื่อรักษาอิทธิพลครึ่งเมืองหลวง
การต่อต้านฝ่ายอีริชมีศูนย์กลางอยู่กับขุนนางใหม่ในกองทัพ ฝ่ายเคนเน็ธมีศูนย์กลางอยู่กับขุนนางดั้งเดิมในระบบรัฐบาล
ทั้งสองฝ่ายดูแลกลุ่มการเมืองแต่ละกลุ่มและขุนนางเครียดทุกวันกับการเลือกว่าจะเลือกฝั่งไหนดีขึ้นอยู่กับผลประโยชน์ส่วนตัว
「ฉันจะพูดว่าเพราะฉันกำลังคุยกับนาย แต่เคนเน็ธเริ่มเหนือกว่าฉันไม่นานนี้ ไม่นานมานี้ เขาก็สามารถชิงตัวหนึ่งของขุนนางผู้ดั้งเดิมมาจากปีกแห่งรุ่งอรุณ เขาบอกฉันว่าเขาเป็นกัปตันของยามหลวงดีกว่าผู้บัญชาการกองทัพ」
「โอ้ฉัน……」
เขาจะบัญชาคนมากขึ้นและมีตัวเลือกอุปกรณ์มากขึ้นในฐานะผู้บัญชาการกองทัพ แต่มันเป็นคนละประเด็นเมื่อเป็นเรื่องรายได้
ถ้าเขากลายเป็นกัปตันของยามหลวง เขาจะได้รับเงินเดือนดี บวกได้โอกาสปฏิสัมพันธ์กับขุนนางคนอื่นด้วย
「ตราบใดที่ส่วนเหนือของที่ราบถูกควบคุม จะไม่มีการสู้ใดๆไปสักพัก ด้วยสงครามที่ไม่อยู่ ความแข็งแกร่งของกองทัพจะลดลงไปอย่างช้าๆ…… ไม่ ฉันเดาว่านี่เป็นข้ออ้าง ฉันพูดนั่นกับเคนเน็ธเพราะฉันไม่เชี่ยวชาญการต่อรองหลังจากทั้งหมด เราอยู่ในการกินกันไม่ลงแบบเกือบตัดสิน」
อีริชกระเดือกเหล้าที่เหลือในแก้วลง
เขาดื่มเหมือนเขาทำระหว่างวันที่เป็นทหารรับจ้างแทนการดื่มระที่เก้าอี้ในสภาพแวดล้อมสังคมชั้นสูงสักที่
「ฉันแน่ใจเลยว่าเขาน่าจะแทรกแซงกับนายด้วย ไม่ใช่เรอะ?」
「ใช่ มีหลายอย่าง เขาส่งน้ำหอมแพงๆให้นนน่า…… เมียของฉันด้วย」
แล้วเขาก็พูดบางอย่างเกี่ยวกับการส่งโล่ทองคำมาให้ผมเพื่อฉลองวันเกิดของผม
แต่โชคร้าย ไม่จำไม่ได้ว่าวันไหนที่ผมเกิด ไม่ต้องพูดถึงปีสองปีกลับไปตอนนั้น
นอกจากนี้ โล่ทองนั่นน่าจะเหมาะกับเกราะทองที่หลับไหลอยู่ในโรงเก็บของผม ซึ่งก็คือทำไมผมปฏิเสธอย่างชัดเจน
อีริชหัวเราะคิกคัก
「ดูเหมือนนายมีหลักตัดสินใจ ฉันไม่คิดว่าฉันจำเป็นต้องกังวลว่าเขาจะชิงตัวนายไป」
อีรีชดูเหมือนอารมณ์ดีขึ้น ยืนขึ้นพร้อมเหล้าในมือหนึ่งและมองไปทั่วห้อง
「นายได้ยินเกี่ยวกับอะไรที่เกิดขึ้นกับสหพันธรัฐ ถูกมั้ย?」
「ใช่ จักรวรรดิรุกรานและสงครามเริ่มขึ้น」
ผมกำลังจะพูดถึงที่พวกเขาแพ้อย่างไรในที่ราบตะวันตก แต่หยุดตัวเองลง
มันจะถูกเปิดเผยว่าเครือข่ายข้อมูลของเราเร็วแค่ไหนดังนั้นลีโอโพลต์บอกผมว่าอย่าพูดอะไรทั้งสิ้น
ถ้าผมดื่มอีกแก้วผมอาจจะหลุดปากไปแล้ว นั่นเกือบไป
「ใช่ มันเกิดขึ้นที่อีกฝั่งของทวีป…… มันเป็นสงครามระหว่างอำนาจใหญ่และไม่ใช่อะไรที่เราแทรกแซงได้ ดังนั้นมันไม่ได้เกี่ยวกับเราโดยตรง」
ผมได้ยินว่าทั้งสองฝั่งมีทหารหนึ่งล้าน
โกลโดเนียรีดหามาได้ห้าหมื่นหรือหกหมื่นในฐานะการเสริมกำลัง แต่แม้แต่นั่นจะไม่มีประโยชน์ใดๆ
「ยังไงก็ตาม ถ้ามีการทำลายพื้นที่ใหญ่ ความร้อนของสงครามจะแพร่ไปที่ไกลๆด้วย ความขัดแย้งในเมืองหลวงก็จะได้รับการเปลี่ยนบางอย่างด้วยเหมือน」
จากเรี่องราวอีริชผู้หน้าแดง เคนเน็ธและเขาหลักๆแล้วให้ความสำคัญกับการสู้เพื่อคนเหล่านั้นผู้มีดินแดนหรือบ้านอยู่ใกล้ๆ
มันไม่ได้หมายถึงว่ามีแค่ขุนนางชั้นสูงอยู่ในเมืองหลวง
ขุนนางผู้ยิ่งใหญ่ลาออกอย่างทรงเกียรติในแคว้นห่างไกลเป็นลอร์ดศักดินาผู้ยิ่งใหญ่แต่พวกเขาเน้นอยู่บนดินแดนของตัวเองหรือภูมิภาคใกล้ๆมากกว่าแทนการดิ้นรนอำนาจในเมืองหลวง ทำให้มันยากที่จะเอาเขาไปอยู่ฝ่ายใดๆ
มากกว่านั้น ขุนนางสภาเป็นแค่ไอบ้าที่มีตำแหน่งและมีความชอบทำตัวเองโง่ๆ
ในทางกลับกัน แม้ว่าจำนวนผู้คนที่พวกเขาปกครองและกองทัพส่วนตัวใหญ่ พวกเขาไม่มีอิทธิพลมากในเมืองหลวง
ตั้งแต่แรก ขุนนางผู้ยิ่งใหญ่แค่ปรากฏตัวในเมืองหลวงทุกปีใหม่เท่านั้นเพื่อทำการทักทาย ดังนั้นมันเป็นไปไม่ได้สำหรับพวกเขาที่จะเริ่มตั้งฝ่าย
จนถึงตอนนี้ ขุนนางในเมืองหลวงไม่ได้มีความสัมพันธ์ใกล้ชิดกับลอร์ดศักดินาของภูมิภาค แต่สงครามกำลังเกิดขึ้นอีกฝั่งของทวีปและกำลังเปลี่ยนทั้งหมดนั่นอย่างช้าๆ
「สินค้าแลกเปลี่ยนจากสหพันธรัฐลดลงอย่างเห็นได้ชัด มันรู้สึกเหมือนทุกอย่างในบริเวณอยู่กับที่…… บวกกับฉันก็ได้ยินว่าการเก็บเกี่ยวในชาติเราไม่ดีด้วย ถ้ามีการขาดเสบียง ถ้าอย่างนั้นคนเหล่านั้นผู้มีเก็บจะทรงพลัง」
「ถ้าอย่างนั้นนั่นทำไมนายพยายามเติมลอร์ดศักดินาพื้นที่เป็นพวกเดียวกันเหรอ?」
「นั่นใช่แล้ว เพราะพื้นฐานนั้นเงินเดือนของขุนนางถูกตัดสินไว้แล้ว พวกเขาจะได้รับประสบการณ์การลดเงินถ้าราคาของเพิ่มขึ้น ถ้าการค้าขายทำได้ไมดี ถ้าอย่างนั้นภาษีธุรกิจในเมืองหลวงก็ลดลงด้วย…… และมันจะยากสำหรับขุนนางในเมืองหลวง ถ้าลอร์ดศักดินาพื้นที่เคลื่อนไหวเพื่อแบ่งเสบียง ฉันแน่ใจว่าหลายคนจะอยู่แทบเท้าของเขา」
「เงินทำให้โลกหมุน」
「นั่นเป็นวิถีของขุนนาง แม้แต่งานเลี้ยงและงานเลี้ยงเต้นรำ คนหนึ่งจะไม่สามารถหาเพื่อนหรือมีความสัมพันธ์รักใคร่ได้โดยไม่เกี่ยวกับเงิน」
ช่างเป็นโลกที่แสนแสบ
ความสัมพันธ์ระหว่างผู้ชายและผู้หญิงควรเกี่ยวกับแค่การเชื่อมต่อไม้และรูเท่านั้น
「ถ้าอย่างนั้นไม่ใช่ว่านั่นจะทำให้นายได้เปรียบเหรอ?」
ตัวอีริชเองไม่ได้ดูมากมาย แต่เขามีดินแดนที่ใหญ่มาก
ในทางตรงกันข้าม เคนเน็ธเป็นขุนนางสภาเต็มตัวและไม่ควรมีที่ดินใดๆ
「นายพูดถูก พยายามจะฟื้น ฉันลองเรียกลอร์ดศักดินาเล็กใหญ่ของทิศตะวันออกเฉียงใต้ในพื้นที่ข้างเคียง」
ถูกเชิญโดยอีริช, มาร์เควสและหนึ่งในอำนาจของชาติ, ลอร์ดศักดินาควรกระโดดใส่โอกาสและรับ
คนเหล่านั้นผู้มีดินแดนใกล้กับเขาควรไม่มีสัญญาณไม่เป็นมิตรใดๆ
「อย่างน้อยฉันก็อยากลองชิงตัวทั้งภูมิภาคตะวันออกเฉียงใต้…… แต่คำตอบไม่ดีนัก」
「อืมนั่น…… น่าตกใจ」
อีริชหรี่ตาและชำเลืองผม
「ตอนแรก ฉันคิดว่าเคนเน็ธเอาชนะฉันและชิงตัวพวกเขาทั้งหมดไปแล้ว แต่มันไม่ใช่อย่างนั้น ลอร์ดศักดินาดูเหมือนซื้อเวลา มันดั่งว่าพวกเขากำลังรอบางอย่าง」
「ฮ๋าา……」
ฉันจะรู้สึกมีปัญหาถ้านายพูดระหว่างที่มองฉัน
อีริชถอนหายใจเมื่อเขาเห็นหน้าตาแปลกๆอยู่บนหน้าผม
「พวกเขากำลังรอนาย ลอร์ดฮาร์ดเลตต์ และดูว่านายจะทำยังไง」
「ทำไมเป็นฉันล่ะ?」
「เอาตัวเองไว้ในตำแหน่งพวกเขาและคิด นายเป็นลอร์ดศักดินาผู้ยิ่งใหญ่ที่สุดในบริเวณและไม่ได้บ่งบอกเจตนานายชัดเจน พิจารณาว่าบางคนเข้าฝ่ายฉันและจากนั้นนายตัดสินใจเข้าฝ่ายเคนเน็ธทันทีหลังจากนั้น ทุกคนรอบนายจะทำตาม เว้นคนหนึ่งนั้นไว้คนเดียวและล้อมเขาด้วยศัตรู…… มันไม่ได้เป็นเรืองตลกสักนิด」
「อาา ฉันว่าอะไรแบบนั้นเกิดขึ้นได้」
นั่นทำให้ผมนึกได้เมื่อเวลาที่ผมเข้างานเลี้ยงเต้นรำ ขุนนางคนอื่นนำชื่อเคนเน็ธและอีริชมาค่อนข้างบ่อยครั้ง
ผมจำได้ว่าทุกคนดูค่อนข้างมีปัญหาเมื่อผมบอกพวกเขาว่าเรื่องเกี่ยวกับการต่อสู้ด้วยกันกับอีริชระหว่างดื่มไวน์ที่เคนเน็ธนำมา
「ถ้าให้พูดตรงๆ ลอร์ดศักดินาไม่ได้มีความสนใจมากระหว่างเคนเน็ธและฉัน มันเป็นเพียงเรื่องของดินแดนและตำแหน่งของพวกเขาเอง ลอร์ดศักดินาทิศตะวันออกเฉียงใต้จะเทกันมาเหมือนหิมะถล่มใส่ฝ่ายที่นายเลือก」
ผมไม่ได้สนใจจริงๆ ดังนั้นเอาเลยและเลือกฝั่งไหนก็ได้ที่นายอยากทำ
「ทุกคนน่าจะรู้ว่านายสนิทกับฉัน แต่ยกเว้นว่าพวกเขาแน่ใจว่าตระกูลไหนที่นายจะตัดสินใจ พวกเขาจะไม่ทำการเคลื่อนไหว…… พูดถึงแล้ว ฉันแน่ใจว่านายรู้ว่าใครไปทั่วพ่อแม่ของสาวๆและอธิบายว่าอะไรเกิดขึ้น」
「อ่ะฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า」
「หัวเราะไม่ช่วยอะไร! ……ปรกติแล้ว คนเหล่านั้นผู้ตั้งท้องระหว่างเทอมเรียนจะไม่สามารถมีตำแหน่งห้องทำงานสาธารณะ แต่พวกเธอทำอะไรไม่ได้เกี่ยวกับการถูกทำให้ท้องโดยสัตว์ป่าบ้ากาม คนเหล่านั้นผู้มีจดหมายแนะนำจากนายได้ถูกอนุญาตให้กลับไปโรงเรียน นายรู้ดีว่านี่หมายถึงอะไร ถูกมั้ย!?」
มันดูเหมือนผมติดค้างอีริช
หลังจากเขาพูดอะไรที่เขาอยากพูด สีหน้าของอีริชผ่อนคลายและมองออกไปนอกหน้าต่าง ณ เมืองราเฟน
「ฉันคิดว่านายมีดินแดนห่างไกลมากกว่าฉัน…… กระนั้นนี่ค่อนข้างพัฒนา」
เขายังชี้สะพานน้ำที่ยังอยู่ระหว่างก่อสร้างและถามว่ามันคืออะไร
นั่นยืดไปใต้กำแพงเมืองและยืดใกล้กับคฤหาสน์
มันยังคงต้องการการก่อสร้างแบบละเอียดแต่มันใกล้เสร็จแล้ว
「สิ่งนั่นดึงน้ำจากทะเลสาบใกล้ๆ」
「ดึงน้ำ? นายไม่ได้ดึงจากบ่อหรือแม่น้ำแต่ในสิ่งนั้นที่ทำจากหินเรอะ……?」
อีริชมองด้วยความสงสัย และมันเป็นเวลาสมบูรณ์แบบที่สนใจราเฟน
「เรียกอดอล์ฟมาที่นี่」
เขาน่าจะรู้ว่าที่ไหนเอาให้ดูได้และที่ไหนไม่ได้
ผมจะให้เขาเป็นคนนำทาง
ระหว่างผมมีความสุขกับภรรยาใหม่สามคน
「ฉันจะหาคนนำทางให้นาย ได้โปรดดูรอบๆเมืองตามสบายจนกว่าจะอาหารค่ำ」
อีริช ผู้มีดินแดนตัวเองด้วยเหมือนกัน ดูเหมือนอยากตรวจสอบการพัฒนาของราเฟน
ผมจะให้อดอล์ฟรับมือกับที่เหลือ……
มีการเคาะเบาๆก่อนประตูเปิดและแม่บ้านเข้ามาอย่างรู้สึกผิด
แต่ผมคิดว่าผมบอกพวกเธอว่าอย่างเข้าห้องนี้จนกว่ามันฉุกเฉิน
「นายท่าน คุรุนซังในอาคารเสริมนั้น-……」
「เธอจะคลอดเหรอ? เธอกำลังรอฉันอยู่เหรอ?」
เธอเป็นแม่บ้านเก่าที่ผมลงมือและทำให้ท้อง
ผมสัญญาจะตั้งชื่อลูกเธอเพราะนี่เป็นลูกคนแรกของเธอ อย่างน้อยผมน่าจะควรจับมือเธอ
「ยังไงซะ ถ้าฉันจะขอตัว อดอล์ฟจะนำทางลอร์ดราดาห์ลรอบเมือง」
ด้วยนั่นพูด ผมออกจากห้อง
「……เขาลงมืออย่างไม่เลือกหน้ากับคนรับใช้ด้วยเหรอ?」
「มันอย่างน้อยตกลงทั้งสองฝ่าย……」
ผมได้ยินอดอล์ฟและอีริชถอนหายใจ
ที่ผมทำมันมีอะไรผิด ถ้าสาวต้องการให้ผมโอบกอดพวกเธอและมีลูกของผม นั่นผิดตรงไหนเล่า?
โดยบังเอิญ คุรุนรู้สึกโล่งใจหลังจากที่ผมจับมือเธอและมันไม่ได้ใช้เวลานานกว่าสิบนาทีเพื่อให้เธอคลอดได้อย่างปลอดภัย
หลังจากเข้าไปหาคุรุนที่คลอด ผมเชิญภรรยาใหม่มาเรีย, มิตี้, และแคทเธอรีนสู่ห้องนอนผม
นี่ทั้งหมดเพื่อเลี้ยงความรักระหว่างเมียน้อยสามคนแน่นอน
เดชะบุญ มาเรียและมิตี้สนิทกันระหว่างแคทเธอรีนกับมาเรียใช้เวลาใกล้ชิดกันบ่อยครั้งกับเมลิสซ่า
พวกเธอสามคนไม่ควรมีปัญหาอะไรถ้าผมโอบกอดพวกเธอทั้งหมดทีเดียว
「พี่ใช้เวลาอยู่กับผู้หญิงคนอื่นระหว่างการคลอดจนถึงตอนนี้……… และตอนนี้เธอจะท้องต่อ」
「ใช่ พูดถึงแล้ว…… จะชอบมันถ้าพี่กอดแต่ละคนแยกกันมั้ย?」
สาวๆมองกัน
「อืมเมื่อคืนหนูถูกโอบกอดอย่างหลงใหล……」
「หนูก็ทำมันกับเมลิสซ่าตลอดดังนั้นหนูใจเย็นไม่ได้เมื่อหนูอยู่คนเดียว」
「……ถ้ามันรู้สึกดี ถ้าอย่างนั้นหนูได้หมดกับอะไรก็ได้」
มันดูเหมือนพวกเธอแต่ละคนชอบบางอย่างที่ต่างกัน
「อ๊ะ หนูทำนี่」
มาเรียวางตะกร้าข้างเตียง
เมื่อดูข้างใน ผมพบว่ามันอัดไปด้วยแซนด์วิช
「หลังจากที่เราทำเยอะๆ พี่หิว ถูกมั้ย? ดังนั้นกินนั่นและแสดงความรักให้เราเห็นมากขึ้น」
การทำอาหารของมาเรียไม่ได้หรูหราที่สุด แต่มันเหมาะกับรสนิยมของผม
「แน่ใจนะ? ถ้าพี่ไม่หิว ถ้าอย่างนั้นเราจะไม่หยุดมีเซ็กส์ เธอสาวๆ…… น่าจะไม่สามารถยืนได้」
สามเมียกระโดดใส่อกผมและฝังหน้าโดยไม่พูดอะไรสักอย่าง
ได้เลย เตรียมตัว
「ถ้าอย่างนั้นมาเริ่มทันทีเถอะ」
ผมรีบถอดเสื้อผ้าผมออกและเผยเรือนร่างเปลือยเปล่าของผม ทำให้สาวๆกรี๊ดเบาๆดังขึ้นมาทีหนึ่งอย่างเร็ว
「เฮ้ตอนนี้ มันคือบางอย่างที่เธอคุ้นเคยด้วย ไม่ใช่เหรอ?」
ผมแสดงเรือนร่างของผมสู่สามคนเหล่านี้ไปกี่ครั้งแล้ว มาเรียและแคทเธอรีนคลอดแล้วด้วย
「นั่นจริง ฉันแค่อดไม่ได้นอกจากคิดว่าจริงๆมันใหญ่แค่ไหนเมื่อฉันเห็นมันอีกครั้ง」
「เรายังไม่ได้ทำอะไรสักอย่างกระนั้นมีน้ำหวานหยดจากมันแล้ว อยากได้พี่มากขนาดนั้นเลยเหรอ?」
「ฮ่าา…… ฮ่าา…… เอ็น…… กลิ่น…… ช่างสมชาย……」
มิตี้วางมือไว้บนหน้าของเธอเบาๆระหว่างมาเรียแดงอาย
แคทเธอรีน…… อืม พรสวรรค์เรื่องลามกของเธอบานอย่างสมบูรณ์หลังจากถูกซั่มโดยผมอย่างต่อเนื่อง
「เราเก็บแรงๆไว้ทีหลังได้ ก่อนอื่น พี่จะสร้างความรักกับหนูแต่ละคนทีละคน」
ผมมองไปรอบๆ ณ พวกเธอสามคนและจากนั้นจับมือมาเรียและลากเธอสู่เตียง
ผมคะยั้นคะยอให้เธอเปิดเรือนร่างและเธอแหวกขาออกอย่างเชื่อฟัง แม้ว่ามือเธอยังคงไม่ไปไหนจากหน้าอกของเธอ
「เฮ้ตอนนี้ อย่าซ่อนส่วนสำคัญสิ เพราะทั้งหมดพี่จะเลียและดูดที่เหล่านั้นเยอะๆ」
ผมเคลื่อนที่ไประหว่างขาเธอจับมือเธอและจากนั้นยกมันเหนือหัวเธอ
มาเรียครวญเล็กน้อยและอนุญาติให้มือเธอถูกเคลื่อนไหวอย่างไม่เต็มใจ
「……มันไม่เหมือนว่าหนูมีให้ซ่อนมากอยู่ดี」
เธอพองแก้มอย่างกล้าๆกลัวๆหน้าอกมาเรียอาจไม่ใหญ่พอเรียกว่าหน้าอก
ผมน่าจะมองหน้าหลังผิดถ้ามันค่อนข้างมืด
「อย่ากังวลเกี่ยวกับมัน นมเธออาจเล็ก แต่เธอเอาคืนด้วยหัวนม」
「พรืดด!」
แคทเธอรีนพรืดหัวเราะและมาเรียแยกเขี้ยวยิ่งกว่านั้น
「นั่นไม่ได้ทำให้หนูดีใจเลยสักนิด! เอเกอร์ซัง ช่างไม่อ่อนไหว」
ระหว่างมือเธอทุบหัวของผมสุดเบาเหมือนไร้แรง ผมเคลื่อนที่เข้าไปและมอบจูบให้หัวนมใหญ่
ผมดูดพวกมันอย่างอ่อนโยนเหมือนเด็กทารก จากนั้นใช้ลิ้นของผมเพื่อวาดวงกลมรอมมัน
「โอ้ว…… ฮ๊านนน……」
มือที่โดนหัวผมเริ่มอ่อนแอและในท้ายที่สุดกอดหัวผม
หัวนมที่อยู่ในปากแข็งขึ้นและใหญ่ขึ้นอย่างช้าๆ
มาเรียหน้าอกเล็กแต่หัวนมใหญ่ค่อนข้างเสียวง่าย
ในอดีต มีครั้งหนึ่งที่ผมดูดมันต่อเนื่องในการนอนของผมหลังจากมีเซ็กส์ และสุดท้ายเธอฉีดน้ำ
「โอ้ว…… รู้สึกดีมากเลย ทำแรงกว่านี้อีกหน่อย……」
「แบบ…… นี้!?」
หลังจากเห็นเธอปิดตาและได้ยินเสียงครางทางจมูก ผมวางฟันสู่หัวนมแข็งของเธอ
จู่ เธอร้องเสียงแหลมและเรือนร่างแข็งเกร็ง
「โอ้วววว! อ๊าาา–!!」」
นั่นรุนแรงพอจนมันจะไม่แปลกถ้าเธอบ่น แต่มันไม่ได้ดูเหมือนเธอทำอย่างนั้นได้
ผมยั้งมือเมื่อผมกัดเธอแล้ว กระนั้นเธอยังขยำผ้าปูเตียงและร้องไม่หยุด
「หนูแตกจากหัวนมหนูอีกแล้ว? ได้เลย…… ถ้าอย่างนั้นข้างนี้ด้วย」
ผมนำหัวนมอีกข้างเข้าปากและกดฟันใส่มัน
ขาเธอเตะไปทั่วในอากาศและเธอครางยิ่งมากขึ้น
「ฮู้ววว…… น-นิสัยไม่ดีมากเลย…… แล้วหนูบอกแล้วด้วยว่าไม่ให้กัด」
ผมแค่หยุดไม่ได้เพราะหนูบอกพี่ เพราะนี่ทำให้หนูแตก
「อืม พี่จะใส่เข้าไปข้างในแล้วตอนนี้」
ผมจับขามาเรียและซ้อนว่างขาเธอ
ผมไม่จำเป็นต้องลูบไล้รูเพราะเธอควรจะเอ่อล้นแล้วจากการตะโกนทั้งหมดนั่น
「มาเรีย หนูเป็นเมียของพี่แล้วตอนนี้!」
หลังจากประกาศในเสียงดัง ผมแทงเธอลึกๆ
「เอเกอร์ซัง! พี่เป็นผัวหนู!!」
แน่นอน ส่วนนั้นของเธออาบไปด้วยน้ำหวานแห่งรัก
แขนและขามาเรียรัดรอบผมทันทีเมื่อผมมุดเธอ
「พี่จะเหวี่ยงเอวแล้ว มาเรีย พี่จะไม่หยุดจนกว่าหนูจะหมดสติ」
「ใช่! ทำให้หนูแตกนับครั้งไม่ถ้วนและให้หนูได้ทำเอเกอร์ซังแตกด้วย และจากนั้นมอบน้ำเชื้อให้หนูมากเท่าที่พี่ต้องการเลย!」
มันยากที่จะเคลื่อนไหวถ้าเรากอดกันอย่างแน่น แต่ผมควงเอวเพือควงข้างในเธอและเธอส่งเสียงครางหวานลามก
การครางเซ็กซี่เหล่่านั้นทำให้เจี๊ยวผมยิ่งแข็งมากขึ้นและการเคลื่อนไหวของสะโพกเราเข้มข้นขึ้นด้วย
「มาเรีย! แม้ว่าหนูคลอดแล้ว รูหนูยังรู้สึกแน่น มันเสียวมาก!!」
「เอเกอร์ซังแค่ใหญ่เกินไป! มันกดกับท้องหนูหนูรู้สึกเหมือนมันออกปากได้ของจริง」
การมีเซ็กส์ของเราไปถึงจุดสำคัญและมันจวนได้เวลาปลูกน้ำเชื้อในเธอแล้ว
「พี่จะแตกแล้ว…… ท้องลูกอีกคน!」
「หนูโดนซั่มสดแตกใน! หนูถูกทำให้ท้องโดยพี่ที่รักของหนู!」
ด้วยทั้งแขนและขารัดกายผม ผมยกสะโพกเธอขึ้นและกระแทกเจี๊ยวใส่เธอจากข้างบน
เตียงลั่นดังอย่างไม่เป็นธรรมชาติและแม้แต่มิตี้ก็ดูกังวลว่ามันจะพังหรือไม่
หลังจากทำซ้ำหลายครั้ง ผมรู้สึกถึงความเสียวจากฐานของเอ็นของผมสู่ปลาย
ผมง้างกระแทกกับมาเรียครั้งสุดท้ายก่อนประจำตำแหน่ง
「มาเรีย พี่รักหนู」
「หนูก็รักพี่ด้วย หนููจะอยู่กับพี่ไปตลอดชีวิต」
เรากระซิบรักหากัน จากนั้นจูบกันก่อนน้ำเชื้อของผมวิ่งเข้ามดลูกของมาเรีย
「่นั่นมหัศจรรย์ มาเรีย」
ผมจูบคอและหลังของสาวผู้กำลังนอนอย่างมีความสุขบนเตียง
แต่มันยังเร็วไปสำหรับการนอนคุย
「มานี่ แคทเธอรีน」
「ค่ะ ได้โปรดปฏิบัติกับหนูอย่างรักใคร่」
แคทเธอรีนคลานมาหาผมก่อนขณะผมนอนหงายหน้าและกลืนเอ็นลึกลงคอเธอ
ณ เวลาเดียวกัน เธอแทงนิ้วไปที่จิ๊ของเธอเองและเกี่ยวมันเสียงดัง
ปรกติแล้ว ความสวยงามสง่าและเชื่อฟังจะเงี่ยนโดยการดูดผมระหว่างเกี่ยวตัวเอง
ทุกครั้งที่เธอทำนี่ มันเป็นการเล้าโลมแห่งเซ็กส์และเห็นได้ชัดว่าความไวต่อเสียวเธอจะเพิ่มขึ้น
「แต่มันดูเหมือนเธอกลัวนิดหน่อยจากอีริช หือ」
แคทเธอรีนไม่ได้อยู่ในตำแหน่งที่เธอแสดงหน้าตาเธอได้อย่างกล้าหาญ
เธอซ่อนตัวเธอเองด้วยสัญชาตญาณ
「ปุ่ฮ่า! ใช่……หนูซ่อนจริง แต่คนนั้นจำหนูไม่ได้ ถูกมั้ย?」
นั่นทำให้ผมนึกได้
อีริชควรรู้จักชื่อแคทเธอรีน แต่ไม่ใช่หน้าของเธอ
「จริงๆแล้วเขาจะสงสัยผู้หญิงที่ฉันนำมาด้วยมั้ย?」
「เป็นไปไม่ได้」
「พี่มีเยอะเกินไป」
「นั่นทำให้พี่สงสัยเมืองเลยล่ะ」
พูดนั่น ผมดำเนินการสร้างความรักกับแคทเธอรีน
「มันเป็นไรมั้ยถ้าหนูอยู่บน? หนูอยากได้น้ำเชื้อหลังจากทำให้พี่เสียว」
ฟุมุ ถ้านั่นคืออะไรที่เธอต้องการถ้าอย่างนั้นนั้นผมยินดีไม่ว่าอะไรที่เธออยากทำ
「นี่…… หนูว่า อีกนิด…… อ๊าาาาาาาาาาา!!!」
แคทเธอรีนขึ้นบนผมงอตัวไปข้างหน้าครึ่งหนึ่งและจากนั้นเรียงรูของเธอกับเอ็นของผมก่อนทิ้งสะโพกของเธอ
แคทเธอรีนดูเหมือนตัวเล็กกว่ามาเรีย แต่เพราะประสบการณ์เซ็กส์รุนแรงที่เธอมี ช่องคลอดเธอบานมากกว่า
แม้อย่างนั้น มันดูเหมือนเธอยังคงดิ้นรนอยู่ในท่าหญิงอยู่บน
「โอ้วววว…… โอออออออ้……」
เอ็นของผมบวมและเต้นเป็นจังหวะขณะมันเติมเต็มมดลูกของเธอ แม้ว่านั่นไม่หยุดผู้หญิงจากการกลืนผมเข้าไป
ด้วยแรงส่งจากน้ำหนักของเธอ ผมสอดใส่สู่ส่วนลึกของเธอลึกมาก
「ม-มันเข้าไปข้างในแล้ว……」
「ขอบคุณ หนูทำได้ดีพี่จะแทงเองดังนั้นแค่นอน」
แคทเธอรีนล้มมาข้างหน้าและจากนั้นมือผมยืดออกไปเพื่อกอดเธอระหว่างแทง
อย่างไรก็ตามเธอต่อต้านและขยับสะโพกของเธอขึ้นและลงเหมือนเธอกำลังขี่ผมของจริง
「ฮิ๊กกกกก! อ๊าาาา–! ห-หนาและยาวมาก!」
แคทเธอรีนร้องขณะเธอกระแทกสะโพก เคลื่อนที่ไปข้างหน้าและถอยหลังระหว่างการเคลื่อนไหวขึ้นและลงเธอแรงกล้ามากขึ้น ผมรู้สึกถึงเจี๊ยวของผมโดนส่วนที่ลึกที่สุดของร่างกายเธอขณะเธอเคลื่อนไหว
การร้องของเธอเหมือนเธอถูกข่มขืน แต่เธอไม่หยุดเคลื่อนไหว
เมื่อผมประสานมือกับมือของเธอเพื่ออย่างน้อยมอบการช่วยยกตัวเธอได้ เธอยิ้มอย่างมีความสุข
「มันเป็นยังไง!? มันเสียวมั้ย!?」
เมียแต่งใหม่นำศัพท์มาติดกันอย่างสุดพยายามขณะเธอดีดกระแทกขึ้นและลงเด้งดัง แม้ว่าเธอไม่ได้เพียงแค่เคลื่อนไหวสะโพกของเธอ เธอขมิบรัดหัวไม่ว่าเมื่อไหร่ก็ตามที่เธอดึงออกเพื่อกระตุ้นผมมากขึ้น
ผมแค่นอนที่นี่ มีความสุขกับหน้าอกเด้งดิ้นระหว่างดื่มด่ำกับความเสียวที่เธอมอบให้ผม
「นี่ยอดเยี่ยม แต่อย่าทำเกินตัว」
「หนูไม่เป็นไร ร่างกายหนูค่อนข้างทนทาน」
ผมรู้นั่น
ร่างกายแคทเธอรีนไม่ได้ว่องไวหรือแข็งแกร่ง
อย่างไรก็ตามด้วยเหตุผลบางอย่าง เธออึดมากล้นเมื่อเป็นเรื่องเซ็กส์ มีหลายครั้งเมื่ออิริจิน่า, คาร์ล่า, และคนอื่นๆจะนอนหมดสติบนเตียงแต่เธอจะใคร่เอาผมโดยตัวเธอเองต่อ
「พี่รู้มั้ย จริงๆแล้วหนูอาจเกิดมาเพื่อกลืนพวกผู้ชาย……」
「อย่าพูดบางอย่างน่ากลัวสิ หนูลามกนิดหน่อย แต่หนูเป็นเมียที่น่ารักของพี่」
สะโพกแคทเธอรีนถูกแยกออกอย่างลามกขณะเธอกระแทกสะโพกของเธอ
ผมดึงมือมาทางผมและทำเธอเสียหลักทำให้เธอหล่น ทั้งหมดเพื่อที่ผมจะจูบเธอได้
「แคทเธอรีนที่น่ารักของพี่ พี่จะไม่ปล่อยหนูไป ไม่สำคัญว่าหนูจะลามกหรืออะไรก็ได้」
「หนูมันผู้หญิงไม่ดีและน่าจะหิวผู้ชายอย่างบ้าคลั่งถ้าพี่ปล่อยหนูไว้ตามลำพัง ดังนั้นรักหนูเยอะๆ」
แคทเธอรีนยกตัวขึ้นอีกครั้งและฟาดสะโพกเธอต่อ
ผมกำลังจะจับมือเธออีกครั้งแต่เธอวางมือไว้ที่หน้าอกของผม
「หนู…… จะไม่ไหวแล้ว หนูจะให้พี่มอบการแทงสุดท้าย」
ผมแทกอย่างดุร้ายทันที กระแทกใส่สะโพกของเธอแรงพอทำหัวทั้งห้องนอนเสียงก้องด้วยเสียงเนื้อฟาดเนื้อ
เมียลามกคลายตัวและในท้ายที่สุดไปถึงขีดจำกัดของเธอ
「โฮ๊ววว! อ-เอามันมาให้หนู!!」
ผมแทงแคทเธอรีนอีกครั้งก่อนหยุดสะโพกไว้อยู่กับที่ค้างไว้ลึกๆ ตรงที่ผมรู้สึกถึงช่องคลอดเธอทั้งหมดขมิบ ผมปล่อยเธอไว้แบบนี้ได้และเธอจะถึงจุดสุดยอดเสร็จในไม่กี่วินาที แต่มันเป็นงานผู้ชายที่ต้องนำพาเธอไปหาความสูงที่ยิ่งเหนือกว่า
「อาา แบบ…… นี้! ฮึ่ม!」
ผมจับเอวแคทเธอรีนและดันสะโพกผมออกไป
แน่นอน รูเธอกลืนไปมากเท่ามันจะเป็นความยาวของผมและผมไม่ควรดันได้ไกลกว่านี้
แม้ว่า มีที่ซึ่งอยู่ข้างในผู้หญิงที่เด็กน้อยถูกสร้าง ที่นั้นอยู่ลึกมากกว่าสุดรูของเธอ
ผมรู้สึกถึงเจี๊ยวของผมถูกดูดเข้าไปข้างในลึกขึ้นดั่งส่งสัญญานการยึดครองผู้หญิงคนนี้อย่างเต็มอำนาจ
ขณะปลายของเอ็นผมมุดเข้าไปในมดลูกของผู้หญิง ผมรู้สึกถึงแรงดันมหาศาลรอบแท่งของผมจากการดิ้นขมิบของรูของเธอ
「อ่ะ……. อั่กกก…… นนนนนนนนนนนนนนนนู๊!!」
「ว้าย!」
「ค-แคทเธอรีนซัง!?」
ตามเสียงเหมือนสัตว์ป่าลั่นเสียงคำราม แคทเธอรีนมาถึงการแตกสุดจิ๊ที่เสียวที่สุดเท่าที่ผ่านมา
หลังเธองอกลับไป เกือบทำให้มันดูเหมือนสันหลังของเธอหัก และหัวนมเธอแข็งจัดจนดูตลก
และท้ายที่สุดน้ำฉีด ซึ่งแม้แต่ฉีดยาวมาถึงหน้าผม ไม่หยุด
หลังจากมอบความเสียวซึ่งส่งเหตุผลเธอบินหายลับไป ร่างกายของผมก็ถึงขีดจำกัดและเอ็นของผมเริ่มฉีดน้ำเชื้อ
「มดลูกหนู…… มดลูกหนู…… อั่กกกกก……」
ปลายที่เข้าห้องเด็กทารกได้ติดอยู่ข้างในนั้นและไม่ออกมา อสุจิผมเทอย่างไม่มีวันจบสิ้น จนท้องแคทเธอรีนบวม
「เมียของพี่ แคทเธอรีนของพี่ ท้อง! ให้กำเนิดลูกอีกคนของพี่!」
ผมฉีดสเปิร์มอีกชุดเข้าสู่เธอระหว่างที่ตะโกน
หลังจากในที่สุดเสร็จหน้าที่ของมัน เจี๊ยวผมนุ่มลงและพอใจไหลออกจากร่างกายผู้หญิงที่โดนปราบ
แม้ว่าหลังจากการช่วงเวลาสืบพันธุ์เข้มข้น แคทเธอรีนลามกไม่หมดสติ
ในความเป็นจริงๆ เธอชี้ตูดมาใส่ผม รอคอยยกต่อไป
「ฮ่าฮ่าฮ่า มิตี้คนต่อไป พี่จะโอบกอดหนูหลังจากนั้น แคทเธอรีน」
「ต-แต่หนูเปลี้ยแล้ว……」
ผมรับมือของมิตี้ผู้กังวลและนำมันสู่เจี๊ยวของผม ให้เธอชักมันเบาๆสองหรือสามครั้ง
ในพริบตา เอ็นของผมเต้นและอัดฉีดตัวมันเองด้วยเลือด กับสู่ขนาดก่อนหน้าของมันอย่างบิดงอไม่ได้
「พี่ปล่อยผู้หญิงไปโดยไม่ทำให้เธอพอใจไม่ได้แล้วตอนนี้ ใช่มั้ย? มิตี้……. พี่จะสร้างความรักกับหนู」
「อ๊านน! อ๊า…… ออ๊าาาาาาาาาา–!! อ่ะฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮิ๊–!!」
นี่คือแค่คืนแรกกับเมียใหม่ทั้งสาม
ผมต้องมอบความรักให้พวกเธอพอจนกว่าพวกเธอสลบ และดังนั้นช่วงเวลาเราหลงใหลกันดำเนินต่อไป
「แซนด์วิชมาเรียอร่อยมากๆ มันทำให้พี่นึกถึงวันเก่าๆ」
ผมนั่งบนเดียงและยัดแซนด์วิชใส่ปากของผม
ผมรู้สึกหิวโหยมากๆจากการออกกำลังกายนั้นและมันอร่อยกว่าปรกติ
「นั่น…… ทำให้หนูดีใจมากๆ」
เสียงอันอ่อนแอนขึ้นมาจากมาเรียผู้นอนอยู่ข้างผมระหว่างมิตี้ส่งเสียงแหลมอ่อนเป็นระยะข้างเธอ พวกเธอทั้งสองคนรู้สึกเหนื่อยมากจนพวกเธอทั้งคู่ไม่สามารถขยับนิ้วได้
「หนึ่บบบบบุ หนึก หนึกุ่!」
และคนผู้อยู่ระหว่างขาผมและโยกหัวของเธอขึ้นและลงบนเอ็นผมคือแคทเธอรีน
เธอยังดูเหมือนยินดีที่จะทำต่อแต่ร่างกายเธอถึงขีดจำกัดของมันแล้ว
รูของเธอบวมจากการถูกใช้มากเกินไปและมันอาจพังได้ถ้ามันใช้มากกว่านี้อีก ซึ่งคือทำไมเธอใช้แค่ปากของเธอตอนนี้
「ทุกคน มา」
ผมจับแคทเธอรีนไว้และกลิ้งเธอบนเตียง จากนั้นนำมาเรียและมิตี้เข้าใกล้ด้วย
「พวกเธอทั้งหมดเป็นเมียของพี่ มาจูบกันเถอะ」
ผมพันลิ้นกับพวกเธอแต่ละคนทีละคนในการจูบดูดดื่มหลงใหลกัน ตอนแรกมันเป็นแค่การจูบที่จะผนึกคำสาบานและจับมือกระซิบรักกัน แต่หลักๆแล้วมันเป็นแคทเธอรีนผู้ทำให้การจูบดูไม่เหมาะสมและลามก ซึ่งเพิ่มความต้องการทางเพศสาวๆคนอื่นมากขึ้นอย่างเลี่ยงไม่ได้ มันนำไปส่ที่พวกเราทั้งหมดร่วมมือกันในการจูบเละจนไร้สาระที่เราทั้งสี่พันลิ้นเข้าด้วยกัน
「เฮ้นาย…… นายทำมันตลอดเวลานี้เหรอ?」
ผมตอบเสียงแขยงของอีริชด้วยรอยยิ้มขมขื่น
「ปรกติแล้ว ฉันควรแนะนำเมียใหม่ทั้งสามของฉันในที่ซึ่งเรากินอาหารค่ำกัน…… แต่พวกเธอยืนไม่ไหวจริงๆและพวกเธอยังค่อนข้างหมดสติ」
「อะไรก็ช่าง…… ฉันไม่มีอะไรอย่างอื่นจะพูด」
ได้เลย ตอนนี้ผมไม่ต้องแนะนำตัวแคทเธอรีน
แม้ว่าอีริชเป็นคนที่ไว้ใจได้ ผมบอกความลับเขาไม่ได้
อะไรๆเหมือนกลายเป็นอิจฉาเกี่ยวกับการเก็บเกี่ยวอันอุดมสมบูรณ์ของดินแดนผม, การไล่ผู้ว่าเสื่อมทรามซ้ำๆแต่ไม่สามมารถเจอตัวแทน, และที่ข้าราชการมีแผนจะเพิ่มภาษีลอร์ดศักดินาพื้นที่
และจากนั้นอีริชเริ่มเขียนบางอย่างบนกระดาษ
「นี่อะไร?」
「เหรียญเกียรติยศที่ระงับผู้คลั่งไคล้มากราโดจะถูกมอบออกไปไม่นานนี้ อย่างไรก็ตาม เขาถูกทำเป็นกบฏที่ฉันแน่ใจว่านายรู้」
「โอ้ใช่ อธิบดีกิจการภายในจะส่งมันให้ฉันอย่างเป็นทางการอีกไม่นานหรือหรือสักอย่าง?」
「นายไปได้ยินนั่นมาจากไหน……?」
เวร นี่เป็นบางอย่างที่รีเบคก้าบอกผม
ผมแน่ใจว่ามันจะเป็นปัญหาถ้าความจริงว่ารีเบคก้ามาหาผมในดินแดนผมถูกเปิดเผย
「ฉันจะไม่สืบสวนมันตอนนี้ แน่นายพูดถูก ปรกติแล้วนี่คือความรับผิดชอบเจ้าเคนเน็ธนั่น ดั้งเดิมแล้วตัวแทนจะมาในชื่อของราชาและมอบรางวัลให้นาย แต่มันถูกทำให้ล่าช้าลงไปนิดหน่อย」
「บางทีมันเพราะคลังแห่งชาติไม่ค่อยจะดี?」
อีริชหัวเราะคิกคัก
「โกลโดเนียไม่ได้ร่วงลงไปไกลขนาดนั้น มันไม่ใช่นั่น เพราะมันไม่ธรรมชาติสำหรับเคนเน็ธ ผู้ปรกติแล้วจะพยายามเอาชนะนายแบบทำเกินไปโดยให้รางวัลเหรียญแห่งเกียรติยศแนาย เพื่อทำอะไรแบบนี้ให้ล่าช้า พูดอีกอย่าง มันอาจเป็นไปได้ว่าตัวเขาเองปรับกำหนดการ」
“เขาน่าจะเหมือนฉันและยุ่งมากเกินไปตอนนี้” – อีริชพูดเบาๆอย่างไม่มีความสุขหลังจากนั้น
「นั่นหมายถึงมีความเป็นไปได้ว่าอธิบดีเองจะปรากฏตัวเหรอ?」
「พอแล้วกับเคนเน็ธ พอ! ฉันบอกนายแล้วว่ามันสำคัญแค่ไหนที่จะชิงตัวลอร์ดศักดินาพื้นที่ ถูกมั้ย? เขาควรยังไม่รู้ว่าการพานายลงไปจะลากทั้งฝั่งตะวันออกเฉียงใต้ไปสู่ฝ่ายเขา เขาต้องพยายามใช้โอกาสนี้จากการมอบเหรียญเกียรติยศเพื่อแทรกแซงสมดุลหรือบางอย่าง」
「ฮ๋าา……」
「และนั่นทำไมฉันมีนี่!」
อีริชยื่นบางอย่างที่ดูเหมือนจดหมายขอบคุณแบบคิดสดมาหน้าผม
ที่เขียนอยู่บนมันเป็นคำเชยชม และชื่นชมผมสำหรับการปราบกบฏแทนกองทัพหลวง
「ฉันไม่สามารถให้ราชามอบรางวัลให้นายหรือส่งจดหมายขอบคุณให้นาย แต่นี่เป็นจดหมายจากฉันในฐานะบางคนที่ถูกไว้วางใจเรื่องกองทัพ วางมันบางที่ซึ่งเคนเน็ธเห็นได้ระหว่างเขามาหา」
ผมเดาว่าเขาอยากบอกเคนเน็ธว่าเขาอยู่ที่นี่ก่อน
มันเกือบดั่งเขาเป็นเด็กซนผู้อยากจะประกาศการชิงดินแดนโดยการทิ้งลูกโอ๊กไว้ข้างหลัง
「ฉันรู้ว่านี่ไร้สาระด้วย แต่ความขัดแย้งในเมืองหลวงคือการต่อสู้แบบนี้」
「ดูเหมือนปัญหา」
แม้ว่าสามารถตอบโต้ในสภาพแวดล้อมการเมืองทั้งหมดนี้ รากอีริชยังคงอยู่ในทหาร
เขาต้องเหนื่อยทางจิตใจหลังจากทำนี่ทุกวัน
「อาา…… จริงๆแล้วฉันรู้สึกสงบในบางรูปแบบกับนายที่นี่」
อีริชจะอยู่ที่นี่แค่สำหรับคืนนี้และจะกลับไปทันทีในวันต่อไป
เพราะทั้งหด มันใช้รถม้าสามวันที่จะเดินทางเดียวจากเมืองหลวงสู่ราเฟน
อีริชไม่มีเวลาว่าทิ้งเมืองหลวงนานเกินไป
ผมก่อเรื่องให้อีริชรายวัน
ดังนั้นทำไมผมไม่ให้เขาสนุกบ้างระหว่างอยู่ที่นี่
「ถ้าอย่างนั้น อยากจีบกับสาวแถวนี้คืนนี้มั้ย?」
「อ่ะแฮ่ม」
นนน่าหันหัวไปทางอื่นกระทันหันและแกล้งทำเป็นไม่ได้ยินอะไร
อีริชมอบคำตอบค่อนข้างคุมเครือเพื่อทำเป็นม่านหมอก แต่ตอนหลังกระซิบให้ผมลับๆหลังจากกินอาหารค่ำ
「นายไม่มีวันรู้ว่าผู้คนอาจกำลังมองนายอยู่ในเมืองหลวงดังนั้นฉันไปเล่นทั่วไม่ได้…… นั่นทำไม ได้โปรดจัดหาสาวๆสี่หรือห้าคน ฉันไม่สนใจถ้าพวกเธอคือโสเภณี」
「ปล่อยมันให้ฉันได้เลย」
อีริชมอบความประทับใจว่าเป็นคนรักษาเกียรติและมือสะอาด
ถ้าผู้คนพบว่าเขาชอบซั่มหมู่กับผู้หญิงหลายคนตอนกลางคืน จะมีชุดปัญหาอื่นเด้งมาซ้ายขวา
แต่ถึงอย่างนั้น อย่างที่คาดกับมาร์เควสที่ขอห้า
ผมเดาว่าผมจะพึ่งพาโสเภณีชั้นสูงที่รู้จัก
นั่นทำให้ผมนึกได้ มีดารามาใหม่ที่ฝึกโดยลิเลียนผู้อยากไปเมืองหลวง
พวกเธอจะทำทุกอย่างเพื่อเป็นใหญ่ในโลก แม้ว่าต้องใช้นอนจนได้เป็นใหญ่ ดังนั้นอย่างน้อยผมจะถามพวกเธอเผื่อพวกเธอสนใจ
หน้าของมาดามกอนซาเลสจากสวนดอกเบญจมาศเปิดปรากฏขึ้นยในใจผมมาอย่างเร็ว แต่ผมส่ายหัวเพื่อลบความคิด
ถ้าผมส่งคนนั้นสู่ห้องนอนอีริช ผมแน่ใจว่าเขาจะปฏิบัติเป็นกบฏและถูกจัดการ
ผมพยายามเก็บเขาจากการเสียสติ
วันต่อมมา สาวๆผู้ไปห้องออีริชมาและมอบการรายงานกับผมแม้ว่าโดยไม่ได้ถามพวกเธอ
「เขามีทักษะ แม้ว่ามันท่าทางแรงเล็กน้อยที่เขาทำในนั้นหนูได้เท่าไหร่ก็ไม่พอ~ หนูจะให้เขา 70 แต้ม」
「เธอล้อเล่น ใช่มั้ย!? เขาทำให้ฉันแตกเป็นสี่ครั้ง! 100 แต้ม」
ผมควรจัดว่านี่เป็นข้อมูลสำคัญไหม?
หลังๆ ผมรู้สึกว่าบางคนมองผม
「มีอะไร?」
「หืม…… ไม่มีอะไร」
หลังจากยืดตัวนาน ผมลูบหัวเมลขณะเธอเอียงซบไหล่ผม
เธอปิดตาและบ่งบอกว่ามันรู้สึกสบายมากเพียงไร
และจากนั้น ผมรู้สึกว่าบางคนกำลังมองผมอีกครั้ง
「ฮ่ะ-ฮู้ว」
ผมรีบหันไปและเห็นมาร์เซลีนกำลังแอบมองจากช่องว่างของประตู
「มีอะไร มีบางอย่างที่ต้องการฉันเหรอ?」
「ม-ไม่…… มันไม่มีอะไร」
เธอจากไปรีบๆ
ผมสงสัยว่าอะไรเกิดขึ้นกับเธอ
ตอนนี้ที่ผมคิดเกี่ยวกับมัน ผมรู้สึกถึงการมองมากขึ้นเมื่อผมคุยกับเมลหรือแม่บ้านอายุมากไหนๆ
「……บางทีไฟติดใต้ความใคร่ของคุณนายอายุมากหรือ?」
เมลออกความคิดเห็นอย่างไม่ใส่ใจ
ฟุมุ มันอาจได้เวลาเก็บเกี่ยว
ผมไปเยือนมุมของคฤหาสน์ที่มาร์เซลีนและลูกสาวเธออาศัยอยู่ ใต้ข้ออ้างว่าผมได้ไวน์ใหม่อร่อยๆ
「มันรสชาติดี ไม่ใช่เหรอ?」
「ใช่…… มันรสชาติที่ฉันไม่เคยได้ลิ้มรสมาก่อน」
หน้ามาร์เซลีนเริ่มแดงจางๆ
เรานั่งด้วยกันบนโซฟา แต่มีที่ว่างสำหรับคนหนึ่งระหว่างเรา
「พูดถึงแล้ว มาร์เซลีน……」
ผมชิดระยะและเข้าใกล้พอที่เธอรู้สึกถึงลมหายใจของผมได้
ตอนแรก เธอจะหดตัวหนีจากผมและการรุกของผมจะหยุดที่นี่ แต่ตอนนี้เธอไม่เคลื่อนไหว
「มันมีอะไร?」
「มันเป็นบางอย่างที่ฉันนำขึ้นมาก่อนด้วย แต่เธออยากไปข้างนอกกับลูกสาวเธอนานๆครั้งมั้ย? เธอน่าจะรู้สึกอึดอัดเล็กน้อยจากการอยู่ในคฤหาสน์ตลอดเวลานี้ มันไม่ดีต่อสุขภาพที่เธอไปข้างนอกเพื่อดูสวนกุหลาบอย่างเดียวเท่านั้น」
วงจรกิจกรรมของสาวๆจำกัดอยู่ข้างในคฤหาสน์และสวนกุหลาบที่อยู่ในลานหน้า
ผมรู้ว่าคนอาจแค้นมากมายกับพวกเธอ แต่มันควรไม่เป็นไรถ้าผมไปกับพวกเธอด้วย ถ้าเป็นไปได้ ผมอยากให้พวกเธอไปเที่ยวไกลๆบ้างนานๆครั้ง
「ฉันอับอายที่จะพูดว่าเราจะไม่สามารถทนสายตาเกลียดชังทั้งหมดนั้น ดังนั้น…… อืม……」
มาร์เซลีนตัดคำพูดเธอลงและมองดูผม
อุมุ มันดูเหมือนเธอรู้แล้วว่าผมกำลังถูต้นขาของเธอ
「ฉันจะกินอีกแก้วถ้าอย่างนั้น」
ผู้หญิงไม่ได้ดึงตัวกลับในความตื่นตกใจหรือวางมือทับของผมเพื่อปฏิเสธผมเหมือนแรกๆที่เธอทำ
มันดูเหมือนเธออยู่ในอารมณ์ค่อนข้างดีวันนี้
「ถ้าเธออยาก เราอยู่ค้างคืนได้ ถ้าเรามุ่งหน้าออกไปข้างทะเลสาบ เธอจะสดใสขึ้นอย่างแน่นอน」
มือผมคลานขึ้นขาไปไกลขึ้นทีละคืบและเข้าไปใต้กระโปรงเธอ
นี่เป็นไกลสุดที่ผมขึ้นไปได้จนถึงตอนนี้ เพราะปรกติแล้วเธอจะปฏิเสธการรุกส่วนใหญ่ด้วยเสียงอ่อนแอและหน้าตามีปัญหา
「ไวน์นี่ค่อนข้างอร่อย มันมีกลิ่นค่อนข้างกลมกล่อม」
「แน่นอนว่ามันมีกลิ่นหอม」
ผมรู้สึกถึงการเต้นในกางเกงของผม
แม้ว่าเมื่อมือผมเข้ากระโปรงเธอและนิ้วของผมไล้บนกางเกงในของเธอ เธอไม่ได้ปฏิเสธผมด้วยคำพูดหรือดวงตาของเธอ
ผมอาจสามารถไปตลอดทางได้ในครั้งนี้
「มาร์เซลีน……」
นิ้วของผมไปไกลขึ้น ดิ้นตามทางไปใต้กางเกงในของเธอ
รูซึ่งนิ้วของผมพบร้อนและเริ่มเปียกขึ้น
เธอมองไปทางอื่นเมื่อผมสัมผัสปีกช่องคลอด น่าจะรู้สึกอายแทนที่ไม่ชอบมัน
「ฉันอยาก…… ชิมไวน์หรูหราที่เธอมีด้วย」
ในที่สุดนิ้วชี้ของผมก็เจาะประตูช่องคลอดของเธอ
ระหว่างนั้น อีกมืออ้อมไปรอบคอเธอเพื่อยกคางเธอขึ้น เพื่อให้ผมได้ขโมยริมฝีปากเธอเพื่อการจูบ
「นืออ……」
มาร์เซลีนปิดตาในการยอมรับ แม้แต่เปิดปากของเธออย่างเงียบๆเมื่อผมแทงเข้าริมฝีปากเธอด้วยลิ้นของผม
ผมรัดลิ้นรอบลิ้นที่กลัวอันแอบซ่อนอยู่ภายในส่วนลึกของปากเธอและได้ลิ้มรสชาติผู้หญิงที่อร่อยและเข้ม
โดยไม่ต้องสงสัย สุดท้ายเธอยอมรับผมแล้ว
ช่องคลอดของเธอไหม้และผมรู้สึกถึงน้ำเหนียวลื่นเริ่มเอ่อล้นด้วยเหมือนกัน
「ฮู้ว…… อู้วววว! หนึมุ!」
ผมเกี่ยวจิ๊เธอข้างเธอบนโซฟาระหว่างจูบอย่างหลงใหล
ผมแยกจากริมฝีปากจากเธอนิดเดียวและการครางยั่วยวนหนีจากริมฝีปากของผู้หญิงสุกงอมหน้าผม
「นือออ!」
มือบนคางเธอลดลงไปสู่หน้าอกเธอ จับมันแน่นเหนือเสื้อผ้าของเธอ
มาร์เซลีนตอบสนองกลัวๆวินาทีหนึ่ง แม้ว่าตอนหลังเธอผ่อนคลายและให้ผมทำอะไรที่ผมอยากทำ
ผมไม่มีความสงสัยไปมากกว่านี้
ในท้ายที่สุด อดีตราชินีมเหสีคนนี้ คุณนายอายุมากที่สวยงามคนนี้เป็นของผมแล้ว
「มาร์เซลีน!! ถ้าอย่างนั้นเธอยอมแล้วเหรอ!?」
ผมผลักเธอลงบนโซฟาและเปิดปลายกระโปรง
เธอแสดงการต่อต้านเล็กน้อยมากแต่กางเกงในเธอเปียกโชกอย่างสิ้นเชิง บอกผมว่าร่างกายเธอพร้อม
「อาา อย่าแรงมาก! เพราะทั้งหมดมันเป็นสักพักแล้ว」
เธออยากให้ผมอ่อนโยน หมายถึงเธออนุญาติให้แก่นกายของผมแทงเข้าไปสู่เธอ
ผมไม่ไหวอีกแล้ว เจี๊ยวเด่ของผมกำลังจะฉีกกางเกงของผม
「ได้โปรดจจับเอ็นของฉัน」
ผมลดกางเกงลงเล็กน้อยเพื่อปลดปล่อยความเป็นชายของผมและเธอร้องเสียงแหลมที่จะยังไม่ดังที่สุด
「น-นี่อะไร!? นี่เป็นอุปกรณ์ของท่าน? มันใหญ่มากๆ…… มันมหัศจรรย์เกินไป……」
ทั้งสองมือปิดปากเธอและเธอจ้องอย่างว่างเปล่าใส่ไม้เนื้อเต้นตุบ ผมรับมือเธอและวางบนลำ เคลื่อนที่ขึ้นและลงอย่างช้าๆ
มือแดงๆนุ่มๆชักความยาวสุดประทับใจของผมระหว่างมือผมจับนมและลูบไล้ช่องคลอดของเธอ
ห้องเติมเต็มด้วยเสียงเนื้อและน้ำและเสียงเนื้อแห้งถูกันและมาร์เซลีนพึมพำกับตัวเองเป็นบางครั้ง
「มันยังใหญ่ขึ้น…… น่าทึ่ง มันไม่มีอะไรเหมือนของเขาเลยสักนิด…… ทุกคนก็มีอุปกรณ์ใหญ่มากๆนี้อยู่ข้างในพวกเขาหรือ?」
หน้ามาร์เซลีนเข้าใกล้เอ็นผมมากขึ้นและมากขึ้นอย่างไม่ได้ตั้งใจ
ถ้าผมดันหัวเธอไปข้างหน้า ผมน่าจะให้เธอกลืนผมได้
「ว้าย บางอย่างออกมา! ท่านแตกหรือ?」
ผมยื่นมือไปสู่หัวเธอลับๆและผู้หญิงส่งเสียงร้องกระทันหัน
「หืม? ไม่ นั่นแค่น้ำหล่อลื่น ไม่มีทางที่ฉันจะแค่ปล่อยอสุจิน้อยๆเท่านี้」
「น้ำนี่แค่น้ำเงี่ยน? ม-มากเหลือเกิน?……ถ้าอย่างนั้นมันจะมีอสุจิมากกว่านี้?」
มาร์เซลีนมอบการเลียน้ำซึ่งเปื้อนมือเธอเล็กน้อย
ผมไม่จำเป็นต้องยั้งมืออีกแล้ว
「พี่รอไม่ได้อีกแล้ว พี่อยากจะเชื่อมสัมพันธ์กับหนู」
ขณะผมเคลื่อนที่ไปเพื่อถอดเสื้อผ้าของเธอ เธอวางมือทับของผมเพื่อหยุดผม
มาไกลขนาดนี้หนูจะไม่เอาไว้ก่อนอีกแล้ว ใช่ไหม?
ถ้าหนูจะหยุดก่อนการแทง ถ้าอย่างนั้นพี่อาจต้องทำมือสกปรกโดยการข่มขืนหนู
「นี่เป็นห้องนั่งเล่น ที่ใครก็ได้มาได้ทุกเวลา แต่ถ้ามันเป็นห้องของหนู」
「ไปกันเถอะ!!」
ผมเคลื่อนที่ด้วยความเร็วเพื่อที่ผมจะแทงเจี๊ยวเข้าไปข้างในจิ๊แฉะของผู้หญิงคนนี้ได้เร็วที่สุดเท่าที่เป็นไปได้
อุ้มมาร์เซลีน ผู้ที่ตอนนี้เสื้อผ้าเละเทะ ผมมุ่งหน้าไปสู่ห้องสาวๆ
「ได้โปรดรอเดี๋ยว! ลูกสาวฉันหนูอาจยังอยู่ในนั้น ดังนั้นแอบเข้าไป!」
「อย่ากังวล พี่มีความคิด」
ฟุฟุฟุ ในที่สุดหัวใจของแม่ก็ละลายแล้ว
ทำไมเราไม่ใช้โอกาสนี้กลืนกินตระกูลราชวงศ์เทรียทั้งหมด
ห้องนอนมาร์เซลีน
「เกิดอะไรขึ้น แม่……?」 「ไอ้บ้ากาม! ไปห่างๆจากแม่นะตอนนี้」 「ฮาร์ดเลตต์ซามะ?」
ตอนนี้ ผมอยู่ในห้องมาร์เซลีนด้วยกันกับเธอและลูกสาวของเธอสามคน
ผมเพิ่งเรียกพวกเธอทั้งหมดมาที่นี่โดยไม่ได้อธิบายอะไรสักอย่างดังนั้นพวกเธอสับสนกับสถานการณ์ปัจจุบัน
「อาา ฮาร์ดเลตต์ซามะ อะไรที่ท่านพยายามจะทำที่ทำให้หนูอับอายแบบนี้?」
ผมอยู่บนเตียง กำลังทับกับมาร์เซลีน ผู้นอนคว่ำหน้า
เธอคร่ำครวญว่ามันน่าอายเพียงใดที่ได้อยู่ต่อหน้าลูกสาวของเธอ ดังนั้นผมแม้แต่ปิดหลังผมด้วยผ้าห่ม แต่สามสาวยังคงจ้องใส่เธอ
มีการขยุกขยิกอยู่ข้างในผ้าห่มและเสื้อผ้าเธอถูกนำออก จากนั้นถูกโยนออกไป
พร้อมทุกชิ้นผ้า เหล่าลูกสาวร้องขึ้นมาด้วยความอาย
「อย่าบอกฉันนะว่า ท่านจะมีเซ็กส์ตรงนี้!?」
ลูกสาวคนโตสุดสเตฟานีปิดหน้าแดงของเธอด้วยมือ
เธออายเกี่ยวกับการกระทำที่กำลังจะเริ่มขึ้นต่อหน้าต่อตาเธอของแท้
เธอ 25 แล้วและแต่งงานแล้ว ดังนั้นนี่ควรคุ้นเคยกับเธอ
「ออกไปให้ไกลจากแม่นะ ไอ้บ้ากาม! นายอยากกระทำชำเราเธอตั้งแต่แรกหลังจากทั้งหมด!!」
เหมือนเคย ลูกสาวคนที่สองบริดเจ็ตแสดงความไม่เป็นมิตรสู่ผมอย่างเปิดเผย ขึ้นเสียงของเธอและก่นด่ามาทางผม
ถ้ามาร์เซลีนเองไม่หยุดผม ผมอยากกระโจนใส่เธอ
เธอตัวสูงที่สุดในครอบครัว…… กระนั้นเธอไม่มีการกินพื้นที่ด้วยหน้าอกเธอสำหรับสำหรับให้ผมมีความสุขถ้าผมให้เธออยู่ข้างบน
「แม่…… จะ…… มีเซ็กส์กับฮาร์ดเลตต์ซามะ?」
ลูกสาวคนเล็กสุดเฟลิซี่มีสีหน้าค่อนข้างซับซ้อนแม้ว่ามีท่าทางกับผมอ่อนโยนกว่า
เธอดูไม่ค่อยมีความสุขเล็กน้อย แม้ว่าสายตาเธอตั้งใจมองตรงไปที่มาร์เซลีนแทนที่จะเป็นผม
ไม่ว่าอย่างไร มันเหลือเชื่อว่าลูกสาวคนเล็กสุดมีหน้าอกหน้าใจดูหนักที่สุดและมีการกินพื้นที่มากที่สุด
มันไม่ยิ่งใหญ่เท่านนน่า แต่ผมเมินบางอย่างเหมือนของเธอไม่ได้
「ให้ฉันพูดนี่ก่อน วันนี้มาร์เซลีนและฉันจะพัฒนาความสัมพันธ์ทางกาย」
เมื่อผมประกาศเจตนาของผมอย่างกล้าหาญ มาร์เซลีนปิดหน้าของเธออย่างอายระหว่างลูกสาวสามคนของเธอส่งเสียงอุทานต่างๆกัน
「เหตุผลที่ฉันเรียกเธอทุกคนมาที่นี่นั่นเพื่อให้ทุกคนได้เป็นพยานรักของเรา และถ้าพวกเธอคนไหนรู้สึกว่ามีอารมณ์…… ฉันอยากสานสัมพันธ์กับทุกคนให้ลึกซึ้ง」
「ฮ๋าาา!? ท่านโง่เหรอ!?」
ผมเมินการรังแกจากบริดเจ็ต
「ฉันสัญญญาจะรักพวกเธอทุกคนและรับประกันว่าพวกเธอจะมีชีวิตอยู่อย่างหรูหรา นั่นทำไมฉันอยากให้เธอลืมเกี่ยวกับที่เธออยู่ที่นี่เพราะเป็นราชวงศ์ของเทรียและเป็นของฉัน」
「น-นั่นกระทันหัน」 「ถ้ามันกับฮาร์ดเลตต์ซามา ถ้าอย่างนั้นหนูไม่-…..」 「ไอ้โง่! ไอ้บ้า! แกล้อเล่นกับใคร!?」
ลูกสาวคนเล็กสุดเฟลิซี่ดูเหมือนตกลงปลงใจเรียบร้อยแล้ว ดังนั้นผมจะให้เธอเฝ้าดูความรักของเราก่อน
「เอาล่ะนะมาร์เซลีน พี่จะสร้างความรักกับหนูต่อหน้าลูกสาวของหนู」
「อาา นี่น่าอายมาก ฉัน 46 แล้วและฉันจะรับผู้ชายต่อหน้าลูกสาว ฉันช่างเป็นแม่ไม่เหมาะสม」
ผมจะต้องทำให้เซ็กส์นั้นน่าทึ่งมากมันจะทำให้ใจเธอโล่งจากความอายใดๆ
ผมไต่ขึ้นบาร่างของผู้หญิงที่ลูกสาวทั้งหมดคอยมองอยู่และจากนั้นกระซิบสู่หูของแม่
「ฉันจะรับเรือนร่างผู้ใหญ่นี่แล้วตอนนี้ เจี๊ยวซึ่งหนูทำให้แข็งจะเข้าไปข้างในหนู」
「บางอย่างใหญ่มากจะเข้า……. รู…… หนู…… อาาา…………」
มาร์เซลีนดึงผ้าห่มเข้าไปข้างในจนไหล่ของเธอปิด
ผมจับสะโพกเธอและปรับตำแหน่งของร่างกายเธอเพื่อให้เจี๊ยวของผมตรงกับทางเข้าช่องคลอดของเธอ
ลูกกสาวทั้งสามกลืนน้ำลายในความคาดหวัง ยกเว้นบริดเจ็ตผู้ด่าทอผมต่อไป
ผมใส่น้ำหนักของผมลงมาร์เซลีนผู้นอนราบ สิ่งเดียวเท่านั้นที่ลูกสาวเธอเห็นได้คือหน้าของเราและไหล่มาร์เซลีนเล็ดรอดออกไปเล็กน้อยมากๆเพียงเท่านั้น
อย่างไรก็ตาม พวกเธอยังสามารถบอกได้เมื่อผมเข้าไปในเธอ
「เอาล่ะนะ…… ด้วยนี่ หนูจะเป็นผู้หญิงของพี่!」
ผมจับไหล่เธอและดันสะโพกไปข้างหน้า
องคชาติของผมรุกรานรูเธอซึ่งคลอดเด็กสามคนแล้วและไหลไปถึงหลังสุดในพริบตา
「อ๊าอักกกกก่ะ!!」
「แม่!?」 「แกเพิ่งทำอะไรกับแม่!?」 「ช่างทำหน้าสุดยอด……」
ผมกำลังจะแทงอย่างแรงนิดหน่อย แต่มาร์เซลีนเด้งขึ้นหลังจากปล่อยเสียงกรีดร้องแหลมสูง
ดวงตาเธอเปิดกว้าง ลิ้นของเธอห้อยอออกมาจากปากของเธอและเธอกำผ้าปูเตียงอย่างแน่น
「เป็นอะไรมั้ย? มันเจ็บมั้ย?」
「โอออออ้…… อ่ะโออออ่ะ……」
ไม่มีการตอบ
อย่างน้อยผมไม่เห็นเลือดใดๆ ดังนั้นผมแค่จะเคลื่อนไหว
มันไม่ใช่ไม่ปรกติสำหรับผู้หญิงที่จะสลบจากความทรมานหลังจากรับเจี๊ยวของผมเป็นครั้งแรก
ผมจับไหล่มาร์เซลีนและถูสะโพกเข้ากับสะโพกของเธอเพื่อมีความสุขกับความรู้สึกของช่องคลอดของเธอ
ผมบอกได้จากการอยู่ใกล้กับเธอ นี่ไม่ใช่ร่างกายของผู้หญิงอายุ 40
เธออยู่ในช่วง 30 ปลายๆ…… ไม่ ร่างกายเธอสดใหม่และยังเยาว์วัยเหมือนบางคนกลาง 30
「มันรู้สึกยิ่งใหญ่ มาร์เซลีน! หนูบ่มอายุอย่างดี หนูเป็นผู้หญิงมหัศจรรย์!」
ผมดูดคอเธอแล้วเอามือลงไปสู่เรือนร่างของเธอและบีบนมเธอ
เธอยังดูเป็นเด็กแต่ความนุ่มฟูของร่างกายเธอนั้นเด่นชัดสำหรับคุณนายมีอายุเท่านั้น
ทำให้เธอได้ส่วนดีที่สุดของทั้งสองโลก
「ตูดและนมของหนูนุ่มมากด้วย ช่างเป็นร่างกายที่ดี อุ่โออออ้!!」
ด้วยความเงี่ยนของผมที่เพิ่มขึ้น การเคลื่อนไหวของผมกลายเป็นแรงกล้าขึ้น
เตียงลั่นดังและร่างเปลี้ยของเธอเริ่มโยกไปหลังมาหน้า
ก่อนผมรู้ ลูกสาวเธอเข้าใกล้เตียงสุดขีดและดูเหมือนอยากขออะไรผมบางอย่าง
「ฮาร์ดเลตต์ซามะ แม่หนูจะพัง…… ถ้าท่านได้โปรดอ่อนโยนมากกว่านี้อีกหน่อย」
「แกอยากซั่มแม่ให้ตายหรืออะไรบางอย่างเรอะไง!? ถ้าแกทำอย่างนั้นฉันจะแค้นแกไปจนตลอดชาติ!」
「แม่…… เธอน้ำลายไหลอ่ะ」
มันรู้สึกดีมากจนผมลืมตัวไป
ผมอยากรั้งนิดหน่อยและเพลาการแทงแต่ผมกำลังได้รับความรู้สึกแปลกประหลาด
อย่างน่าตกใจ มาร์เซลีนบดสะโพกของเธอด้วยตัวเธอเองและดันเข้ากับของผมอย่างเต็มใจ
「แม่ไม่เป็นอะไร แม่แค่ตกใจนิดหน่อย……」
「แต่…… หน้านั่นที่แม่ทำ…… เขาทำอะไรบางอย่างไม่ดีกับแม่เหรอ?」
「นั่นใช่แล้ว! มันไม่ได้ดูเหมือนหน้าหรือเสียงของบางคนผู้แค่มีเซ็กส์」
ถ้าอย่างนั้นบริดเจ็ตมีประสบการณ์ด้วย
「เขาไม่ได้ทำอะไรบางอย่างแปลกๆ เขาแค่เพิ่งใส่อุปกรณ์ของเขาเข้ามาในแม่ เท่านั้นเอง」
「แต่……」
มาร์เซลีนตอบสเตฟานี่ผู้ยังกังวลด้วยหน้าหลงเอ็น
「เห็นมั้ยว่า…… เอ็นของฮาร์ดเลตต์ซามะนั้น…… ใหญ่อย่างไม่น่าเชื่อและเมื่อมันถูกับหม้อเนื้อสุกงอมของแม่นี้ ทั้งตัวของแม่ชาด้วยความเสียว รูของแม่ถูกทำให้บานและแม่รู้สึกได้ถึงการกระตุ้นตรงจากช่องคลอด เอ็นของเขาไม่ใช่แค่ใหญ่ด้วยเหมือนกัน มันแข็งและขรุขระบวกกับหัวกว้าง…… ผู้หญิงคนหนึ่งจะไม่สามารถทนไหวเมื่อเขาสีเจี๊ยวของเขาเข้าออก」
「ม-แม่?」
การพูดความคิดของมาร์เซลีนออกมาดังๆดำเนินต่อไปแม้ว่าลูกสาวเธอกลายเป็นสับสน
「ไม่ต้องพูดถึงทักษะของเขา น่าจะเพราะเขาอยู่กับผู้หญิงมากมายมาก่อน แทงครั้งเดียวนะ เขาเจอจุดอ่อนแม่และจิ้มๆสีๆมันอยู่นั่น!」
ดีจัง เธอชื่นชมผม
ผมต้องเร่งเครื่องถ้าอย่างนั้น
「เอาล่ะนะ พี่จะเอามันให้พวกเธอดู」
แขนผมมุดไปใต้วงแขนเธอและดึงเธอครึ่งบนของเธอขึ้นมา
ผ้าห่มพลิก เปิดเผยทุกอย่างข้างบนเอวและเปิดเผยเนินอุดมสมบูรณ์บนหน้าอกของเธอแด่เหล่าลูกสาวทั้งสาม
หน้าอกยานเล็กน้อยของเธอโยกหน้าหลังด้วยทุกการแทงที่ผมทำ
「ร-รู้สึกเสียวมาก!! ทำมันแรงกว่านี้! มันนานเหลือเกิน! หนูไม่ได้อยู่กับผู้ชายนานเหลือเกิน! แทงเข้ามาในหนู แทงจนกว่าท่านทำหนูพังงงง!!」
「อย่ากังวล พี่จะทำให้หนูแตก! เตรียมตัว!!」
ผู้หญิงไม่ใส่ใจเกี่ยวกับการอยู่หน้าลูกสาวเธออีกแล้วและเธอร้องออกมาอย่างงดงามระหว่างนมและหัวของเธอโยกไปมา
ผมจับหน้าอกเด้งไปเด้งมาของเธอจากข้างหลังและยกเธอขึ้นจากเตียง กระแทกสะโพกใส่เธอและกดเธอลงเหมือนข่มขืนเธอ
เหล่าลูกสาวของเธอไม่พูดอะไรไปมากกว่านี้ แค่ดูเราสร้างรักในความทึ่งอย่างเดียวเท่านั้น
「จะแตกแล้ว! หนูจะแตกแล้ว จะแตก จะแตกกกกกกก–!! บีบนมหนู! หนูไม่สนถ้ามันเจ็บ」
「เอาสิแตกเลย มาร์เซลีน ชอบนี่ไหมเล่า!?」
ผมจับนมเธอแรงพอที่มันจะทำให้เธอร้องเสียงแหลมด้วยความเจ็บและแม้แต่หยิกหัวนมของเธอ
อย่างไรก็ตาม ผู้หญิงคนนี้เกือบถึงจุดสุดยอดแล้วและเธอรู้สึกถึงอะไรไม่ได้เลยนอกจากความเสียวที่จุดนี้
「ฮฮิ๊–……หนึฮฮฮฮฮฮฮฮิ๊!!」
รูของเธอขมิบใส่ผมขณะเธอร้องเสียงแหลมแสบแก้วหู
หัวนมอวบของเธอที่อยู่ในฝ่ามือของผมกลายเป็นนุ่มลงอีกครั้งเสียงของเธอลดลงไป
น้ำหยดจากหว่างขาเธอน่าจะจากการฉี่แตกหรือจากการน้ำแตก
เธอมีความสุขกับการแตกสุดจิ๊อยู่ตอนนี้
「「「อ, โอ้ว…… ถ้าอย่างนั้นนี่คือเซ็กส์ระหว่างผู้ชายและผู้หญิง」」」
เหล่าลูกสาวของเธอส่งเสียงแหบแห้งออกมาขณะมาร์เซลีนหล่นลงไปที่เตียงอย่างมีความสุข
แต่ผมยังไม่เสร็จ ผมยังไม่ได้มอบการเก็บรายละเอียด
หลังเหงื่อไหลของเธอติดกับอกของผมขณะผมกระซิบสู่หูของเธอ
「มันเสียวมั้ย? มันเป็นตาพี่เสียวต่อ พี่จะฉีดน้ำเชื้อเหลือเฟือเข้าไปในหนู」
เธอกระตุกเมื่อเธอได้ยินคำพูด
「น้ำเชื้อ…… ซึ่งหมายถึงหนูจะท้อง…… แต่……」
「แม่ ยาคุม……」
สเตฟานี่นำขวดยาออกมาจากกระเป๋าถือของเธอ
มันดูเหมือนเธอเตรียมตัวสำหรับความเป็นไปได้ว่าถูกกระทำชำเราเมื่อถูกเรียกโดยผม
อย่างไรก็ตาม ยาแบบนั้นไม่จำเป็น
「ยาไม่จำเป็น ถ้าเรารักกันและทำลูก ถ้าอย่างนั้นให้มันเป็นไป」
สเตฟานี่ยังพยายามพูดบางอย่างแต่ถูกหยุดโดยมาร์เซลีน
「มันไม่เป็นไร…… แม่หนู 46 แล้ว และไม่มีทางที่แม่จะท้องได้ที่อายุเท่านี้」
อืมผมปล่อยคำพูดนั้นไปไม่ได้
「คิดอย่างนั้นจริงๆเหรอ? เธอไม่ได้หยุดเป็นผู้หญิง ใช่มั้ย?」
ผมถามเธอระหว่างยกสะโพกของเธอขึ้น จมเจี๊ยวของผมที่เกือบระเบิดลึกเข้าไปในรูรอยพับและหยุดมันไว้กับที่ และ ณ เวลาเดียวกันถูหน้าอกของเธอด้วย
「มันจริงหนูยังมีประจำเดือน…… แต่แม้อย่างนั้น มัน 16 ปีตั้งแต่การคลอดสุดท้าย」
การมีตำแหน่งของมันเองลึกเข้าไปในมาร์เซลีน เจี๊ยวของผมเริ่มกระตุก ก่อให้กายมาร์เซลีนเกร็ง
「แต่น้ำเชื้อพี่ค่อนข้างข้นนะ…… รู้เกี่ยวกับสาวๆในอาคารเสริม ถูกมั้ย?」
น้ำเสียงของเธอเริ่มดังขึ้น
「น-นั่น……」
ผมไม่ได้สร้างความรักกับสาวๆในอาคารเสริมบ่อยเท่าผมทำกับผู้หญิงในคฤหาสน์ กระนั้นมีผู้หญิงหลายคนท้องโต
ในหมู่ผู้หญิงเหล่านั้น ผมมีเซ็กส์กับพวกเธอส่วนใหญ่แค่ครั้งเดียวเท่านั้นและพวกเธอยังคงท้อง
「แม้อย่างนั้น พวกเธอเป็นผู้หญิงอายุน้อยไม่ใช่เหรอ?」
「โดโรเธีย」
「ฮฮฮฮิ๊-…….」
มาร์เซลีก็ควรรู้ว่าผมทำโดโรเธียที่อายุ 44 ท้อง
ผมรู้สึกได้ว่าเธอพยายามดึงร่ายกายเธอไปข้างหน้าทีละน้อย
ความเป็นไปได้จริงที่จะท้องต้องปรากฏกับเธอและเธอพยายามวิ่งหนีตอนนี้
แน่นอนผมจับเอวของเธอยั้งไว้ ดังนั้นเธอดึงผมไปข้างหน้าแทนและไม่สามารถหนีจากผมได้สักนิด
「ในที่สุดหนูก็ให้พี่เข้าไปในกายหนูวันนี้ พี่ค่อนข้างมีอารมณ์วันนี้ รู้สึกมัน」
ผมนำมือมาร์เซลีนมาและเอื้อมไปข้างล่างที่เจี๊ยวของผมเชื่อมต่อกับเธอ เพื่อจับไข่ของผมซึ่งเริ่มกระตุก
「……กลมๆเหล่านี้คือไข่ของพี่? พวกมันน่าประทับใจขนาดนี้เหรอ!?」
「นั่นใช่แล้ว ทุกอย่างในพวกมันจะถูกเทเข้าไปในหนู น้ำหวานข้นอย่างเหลือเชื่อและจะมีมันอยู่เยอะ」
ร่างกายของมาร์เซลีนสั่นไหว
ผมไม่รู้ว่าเธอกลัวหรือตื่นเต้นที่จะได้ท้อง
「ไข่หนูหนีไม่ได้ มันมาแล้ว」
ผมเคลื่อนไหวช้าแต่ทำระยะไกล ดันทั้งกายผมเข้ากับเธอและดันเธอลงเตียง
「ไม่…… หนูทำไม่ได้ หนูจะท้อง แม่จะท้อง!」
「แม่……」 「อ-เอามันอออก! ลูกท่านไม่ไหวนะ!」 「จะท้อง…… ดีจัง」
การเคลื่อนไหวของสะโพกของผมไม่ได้เข้มข้นเลยกับมาร์เซลีน ผู้ไต่สู่การถึงจุดสุดยอดอีกครั้ง เราจะค่อยๆไปถึงอย่างช้าๆและเก็บสติเราไว้
ในท้ายที่สุด เจี๊ยวของผมกระตุกและไข่ผมเกร็ง
เพราะเราติดกันแนบ นั่นก็ส่งต่อไปถึงเธอด้วย
「สเตฟานี่ บริดเจ็ต เฟลิซี่……」
มาร์เซลีนยื่นมือของเธอเพื่อจับมือของลูกสาวของเธอ
และจากนั้น ณ ช่วงเวลานั้น ผมรู้สึกถึงความเสียวเป็นไฟฟ้าของการแตกสุดเอ็นวิ่งลงหว่างขาของผม
「อุ่โอออ้!」
ผมเงี่ยนมากกว่าปรกติและผมรู้สึกได้ถึงมวลอสุจิที่หนักและเกือบแข็งขึ้นมาจากไข่ของผม
น้ำเหนียวขาวดันออกรูปัสสาวะและผมรู้สึกได้ถึงความเจ็บแบบทื่อๆ เรียกการครวญเบาๆออกมาจากผม
「ม-มันขยับ! น้ำเชื้อของเขา…… น้ำเชื้อของเขาไหลเข้ามาข้างใน!」
「แม่!」 「ไม่ อย่าให้น้ำเชื้ออะไรกับเธอ!」 「ถ้าอย่างนั้นหนูอาจได้น้องสาว」
ณ เวลาเดียวกันกับที่เมล็ดพันธุ์ของผมพุ่งออกไป ผมดึงเจี๊ยวกลับจนปลายติดทางเข้า
แต่มาร์เซลีนไม่ได้ดูเหมือนมีเจตนาใดๆที่จะให้ผมทำจนหลุด
เธอแค่จับหามือลูกสาวของเธอ ปิดตาของเธอและเตรียมรับแรงกระแแทกอันเลี่ยงไม่ได้
「ฮึ่มม!」
ทันทีก่อนน้ำแตก ผมกระแทกสะโพกของผมลึกพอที่ปลายจะแทงกดคากำแพงด้านในเธอ
มดลูกของเธอซึ่งไม่ได้เปิดประตูของมันมานานมาก ในที่สุดก็ตื่นขึ้น
การกระแทกนั้นแม้แต่นำผมหยุดเคลื่อนไหว
「อ๊าาาา–!!」
「โออออออ้—!!」
ผมดูดคอเธอ จับนมทั้งสองเธอเธอและแทงสะโพกไปข้างหน้าไกลเท่าที่มันจะไปได้
ทั้งกายของผมเน้นอยู่กับการรู้สึกถึงร่างกายของคุณนายมีอายุนี้ละหว่างพ่นน้ำหวานเด็กน้อยยขาวข้น
ผมแน่ใจว่ามันไม่ใช่แค่ผมและเธอผู้ได้ยินกระแสของน้ำถูกยิงใส่ท้องของเธอ
「อ่ะฮฮฮฮฮฮฮิ๊—อ๊าาาาาา!!」
「อุโอออออออ้!! โออออออ้!!」
ไม่มีคำพูดถูกแลกเปลี่ยนอีกแล้ว มีแค่การครางและครวญของเราที่ได้ยินได้
ณจุดนี้ อสุจิของผมดูเ้หมือนยาหลอดและความรู้สึกของมันพุ่งออกไปจากเจี๊ยวของผมถูกส่งต่อมาที่ผมและเธอ
「เขากำลังแตก? เขาแตกข้างในแม่」
「อะไรกับเสียงนั่นกันเนี่ย…… บิ้ววววนั่น…… น่าแขยงอ่ะ」
「แม่…… เขาทำเด็กน้อยเหรอ?」
「มันยังไม่จบ พี่ยังแตกอยู่! อุโออ้……」
「ก้อนของน้ำเชื้อ……มันสะสมอยู่ในท้องของแม่…… แม่ท้อง โดนเติมเต็มด้วยน้ำเชื้อข้นเช่นนี้นั้นไม่ดี คุณนายอายุ 46 ท้องจากชายครึ่งอายุของเธอ…… ท้องแม่กำลังขยาย」
การน้ำแตกของผมดำเนินต่อไปสักพัก พื้นฐานแล้วมันอยู่สิบนาที
มันเป็นสักพักแล้วตั้งแต่ผมมีการแตกสุดเอ็นเช่นนี้
ด้วยแค่หนึ่งน้ำ เจี๊ยวของผมนุ่มแล้ว
ผมสงสัยว่าจริงๆแล้วผมยิงออกไปมากแค่ไหน
「ฟฟฟู่ นั่นยอดเยี่ยม จากวันนี้เป็นต้นไป หนูเป็นผู้หญิงของพี่」
ผมจูบและโอบกอดมาร์เซลีนผู้จ้องอย่างว่างเปล่า
อสุจุเอ่อล้นกลับออกมาจากอวัยวะเพศของเธอ แต่ว่าอย่างเบา
เพราะมันข้นมาก ทั้งหมดของมันติดอยู่ข้างในมดลูกของเธอและไม่มีมากมายที่สุดท้ายกลับออกมา
ถ้าเธอยังสามารถกำเนิดลูกได้ ถ้าอย่างนั้นเธอท้องจากนั่นแน่นอน
มาร์เซลีนผู้เหนื่อยกายนอนอยู่ขอบเตียงระหว่างผมกวักมือเรียกสาวๆคนอื่นให้มา
「ใครต่อ? พี่จะทำให้หนูรู้สึกดี」
「ฮฮฮฮิ้เอ๋!」 「ท่านยังอยากมีเซ็กส์หลังจากปล่อยทั้งหมดนั่นเรอะ!?」 「……」
ผมมีแผนใช้เวลากับทุกคน
อสุจิผมจะบางลงเล็กน้อย แต่พวกเธอจะต้องยอมกับนั่น
ลูกสาวคนโตสุดดึงตัวกลับไประหว่างลูกสาวคนที่สองทำตัวลึกลับเหมือนแมว
นั่นทำให้ลูกสาวคนเล็กสุดก้าวมาข้างหน้า
「ห-หนูอยากได้ฮาร์ดเล็ดซามะ…… ไม่ พ่อเลี้ยงโอบกอดหนู」
「พ่อเลี้ยง?」
「ยังไงซะ แม่จะเป็นผู้หญิงของพ่อเลี้ยงและมีลูก ใช่ไหมล่ะ? นั่นทำไมเขาจะเป็นพ่อเลี้ยงของเรา」
หืมม บรรยากาศในอากาศกลายเป็นแปลก
มันรู้สึกผิดศีลธรรมที่ถูกเรียกว่าพ่อระหว่างโอบกอดพวกเธอ แม้ว่านั่นอาจตื่นเต้นนิดหน่อย
แต่ซีเลียอาจโกรธถ้าเธอรู้เกี่ยวกับนี่เข้า
「รอเดี๋ยวก่อน! เขามีสิ่งสัตว์ประหลาดนี่ซึ่งทำให้แม่ร้องเหมือนสัตว์ รู้มั้ย!? ถ้าเธอรับบางอย่างแบบนั้น เธอจะพังแน่นอน! ตั้งแต่แรก เฟลิซี่ยังซิงอยู่เลย!」
บริดเจ็ตตะโกนอย่างไม่หยุดหย่อน
การวิ่งผ่านความซิงของสาวผู้เรียกผมว่าพ่อ…… ผมรู้สึกได้ถึงเจี๊ยวของผมแข็งอีกครั้ง
「หนูจะรับเขา หนูมั่นใจว่ามันจะนุ่มหลังจากปลดปล่อยน้ำเชื้อมากกว่านี้」
สเตฟานี่ที่กลัวครั้งหนึ่งตอนนี้ยืนอยู่หน้าผมกำลังดูเหมือนมั่นอกมั่นใจแล้ว
เธอต้องทำเก่งเพื่อให้น้องสาวของเธอผ่อนคลาย เพราะผมบอกได้ว่าเธอกลัวโดยดูว่าขาเธอสั่นมากเท่าไหร่
「ไม่ต้องกังวล พี่ไม่มีความสุขกับการทำให้ผูัหญิงทุกข์ ดังนั้นพี่จะปฏิบัติกับหนูๆทั้งหมดอย่างทะนุถนอม พี่จะให้มั่นใจว่าหนูรู้สึกดี」
ยิ้ม ผมเชิญสเตฟานี่สู่เตียงและเข้าสู่ผ้าห่ม
เธอก็ต้องอายที่จะปล่อยให้น้องสาวของเธอเห็นที่ซึ่งเธอเชื่อมต่อกับผมดังนั้นเธอดิ้นไปทั่วข้างในและนำเสื้อผ้าอันถอดแล้วของเธอไว้นอกเตียง
「อยากได้แบบเดียวกับแม่มั้ย? หรือบางทีหนูอยากให้พี่รักหนูจากข้างหลัง?」
「ทำมัน……จากข้างหลัง ได้โปรด」
ผมรับรู้คำขอของเธอและกดเข้ากับสเตฟานีจากข้างหลัง
ถูเจี๊ยวของผมระหว่างแก้มก้นของเธอ
เธอ 25 ถ้าผมจำไม่ผิด และเธอแต่งงานแล้วแม้ว่าเธอไม่ได้มีลูก หมายถึงเธอควรชินกับเซ็กส์
อย่างไรก็ตามร่างกายเธอดูเหมือนสั่นอย่างควบคุมไม่ได้……. ถ้าอย่างนั้นเธอขี้กลัว ไม่ต้องกังวลพี่จะอ่อนโยน
「สเตฟานี่? อย่ากังวลนักเลย พี่จะไม่แทงหนูเร็วๆ มาคุยกันสักนิดก่อน」
ผมกอดเธอจากข้างหลังระหว่างถูเจี๊ยวของผมกับตูดของเธอ
เธอดูเหมือนกลัวว่าผมใหญ่เพียงไร แต่ผมยังไม่ครึ่งแข็งด้วยซ้ำ
เธอมีกายนุ่มคล้ายกับแม่ของเธอและหน้าอกและตูดใหญ่เธอรู้สึกค่อนข้างดี
กลิ่นน่าพึงพอใจโชยสู่จมูกของผมจากผมสีบลอนด์ออกแดงเล็กน้อย
เพื่อทำให้เธอรู้สึกค่อนข้างปลอดภัยมากกว่านี้ ตอนแรกผมคุยเกี่ยวกับประเด็นไม่สำคัญระหว่างลูบผมของเธอและดูดไหล่ของเธอ ให้เธอได้ผ่อนคลาย
อย่างไรก็ไม่รู้การสนทนาสุดท้ายมันเกี่ยวกับอะไรเกิดขึ้นหลังจากเทรียล่มสลาย
「สามีของฉันเป็นขุนนางผู้โดดเด่นในเทรีย เขาทำหลายอย่างให้ฉัน แต่จริงๆแล้วมันทั้งหมดเพื่อเอาใจตระกูลราชวงศ์…… เขาไม่เคยเปิดใจให้กับฉัน」
「เข้าใจแล้ว…… ไม่มีอะไรที่พี่ทำเกี่ยวกับมันได้แล้วตอนนี้ แต่พี่จะฟังหนู บอกพี่มากเท่าที่หนูอยากบอก」
ระหว่างแนบชิดกัน ผมโยกร่างกายเธอเหมือนเปลไกวและให้เธอพูดต่อไป
「หลังจากเทรียถูกทำลาย พ่อฉันนำฉันไปและหนีไปที่มากราโด แต่…… แต่คนนั้น สามีของฉัน เชื่อว่าเขาเอาชนะโกลโดเนียไม่ได้แล้ว เขาจากได้วยจดหมายหย่ากับฉันและกลายเป็นบริวารของโกลโดเนีย」
ถ้าผู้ปกครองของเทรียเปลี่ยนจากราชวงศ์มาเป็นโกลโดเนีย ถ้าอย่างนั้นเธอจะถูกปฏิบัติเหมือนสิ่งกีดขวาง
「ช่างเป็นชายที่ไร้สาระเขาทิ้งผู้หญิงสวยเช่นนี้ไปได้ยังไงเพื่อแค่ปกป้องตัวเขาเอง?」
ผมกอดสเตฟานี่ผู้มีน้ำตาและขโมยริมฝีปากของเธอ
ไม่มีการต่อต้านกับเธอมาอย่างแน่นอนที่สุด
「เขาแค่เป็นชายไม่มีอะไรดี พี่แน่ในว่าเจี๊ยวของเขาเป็นแค่ปากนกเล็กๆ เหมือนขนาดของความสามารถของเขาทุกอย่าง」
สเตฟานีระเบิดหัวเราะ
「จริงๆแล้ว มันยังมีหนังหุ้มปลาย และเขาเสร็จเร็วเกินไป」
「เขามีเจี๊ยวติ่งเนื้อ บวกกับหลั่งไวด้วยเหรอ!? เขาเป็นแค่ท่อเล็กและน้ำก็น้อยด้วย แต่แล้วหัวและกายของเขาล่ะ?」
「ทั้งสองอย่างธรรมดา ไม่ต้องพูดถึงเขาหัวล้านด้วย เขาโอบกอดหนูมาสามปีแต่เขาทำหนูท้องไม่ได้」
เธอต้องเก็บหลายอย่างอัดอั้นไว้ข้างในและตอนนี้สเตฟานีล้อเกี่ยวกับสามีเก่าของเธออย่างมีความสุข
เนื้อหานั้นหดหู่ แต่หัวใจเธอเริ่มละลายอย่างเห็นได้ชัด
จนมาถึงตอนนี้ ร่างกายเธอจะแข็งทุกครั้งที่เจี๊ยวของผมถูกเข้ากับตูดเธอ ตอนนี้ มันแค่ทำให้เธอหายใจแรงขึ้นกว่าเดิมเล็กน้อยเท่านั้น
「เฮ้สเตฟานี่ ลืมเกี่ยวกับชายคนนั้นและเป็นผู้หญิงของพี่ พี่จะปกป้องหนูและพี่จะไม่ทิ้งหนูด้วยเหมือนกัน นอกจากนี้ พี่ให้หนูมีเวลาที่ยิ่งใหญ่ตอนกลางคืนด้วย」
ผมดึงมือสเตฟานี่สู่เอ็นของผมและให้นิ้วของเธอรัดรอบไม้ของผม
มันยังแข็งแค่ 70% เท่านั้น กระนั้นมันหนากว่าข้อมือของเธอและควรใหญ่กว่าไอ้ปากนกจิ๋วที่ชายคนนั้นมี
「อา…… มันใหญ่…… ช่างดีจัง……」
ผมบอกได้แล้วว่าอะไรคือการตอบเธอที่จุดนี้ แต่ผมอยากได้ยินมันจากปากของสาว
「ถ้าอย่างนั้น ตอบพี่ได้มั้ย? หนูจะกวาดล้างความคิดของผัวเก่าและเป็นผู้หญิงของพี่มั้ย?」
ผู้หญิงในแขนยิ้มและหันมาหาหน้าของผมระหว่างผมยังอยู่ข้างบนเธอ
「ค่ะ หนูจะเป็นผู้หญิงของพ่อ พ่อเลี้ยง」
เฮ้ตอนนี้ สเตฟานี่แก่กว่าผม
อา ทำไมเจี๊ยวผมบวมมากเพียงนี้?
ไม่มีเหตุผลที่ต้องยั้งมือแล้วตอนนี้
ผมปรับตำแหน่งของร่างกายผมจากการถูเจี๊ยวใส่ตูดเธอสู่การดันเจี๊ยวสู่ทางเข้าของเธอ
「พี่จะใส่มันเข้าไป สเตฟานี่」
ผมกอดหลังของผู้หญิงผู้ยิ้มให้ผมอย่างเงียๆ
จากนั้นแทงสะโพกของผมไปข้างหน้า
「โอ้ว!」
「นึ๊ นี่คือ-……」
เมื่อสะโพกของผมดันไปข้างหน้า ผมพบแรงดันมากและจากนั้นได้ยินเสียงฉีกที่ปรกติแล้วได้ยินเมื่อผมฉีกผ่านพรหมจรรย์ของบางคน
คิดว่าเธอควรไม่เป็นไร ผมดันไปข้างหน้าด้วยกำลังมากขึ้น ซึ่งทำให้สเตฟานีร้อง
「ว้ายย! มันเจ็บ!!」
「เป็นอะไรมั้ยย!? ทำไมมันแน่นมาก?」
สเตฟานี่หายใจรวยระรินพยายามทนความเจ็บปวดและตอบระหว่างฝืนตัวเองให้ยิ้ม
「ชายคนนั้นแค่เล็กเกินไป…… มันไม่เคยได้มีวันทำหนูบานมากเท่านี้ดังนั้นหนูไม่รู้สึกเจ็บจากการเสียซิงที่ครั้งแรก……」
เข้าใจแล้ว เจี๊ยวน้อยของสามีเธอดันกำแพงไม่ได้ขณะที่เจี๊ยวของผมยืดเธอมากเท่าที่มันเป็นไปได้
อย่างไรก็ตาม นี่เพิ่งทำให้เธอเป็นซิงที่ไม่มีเยื่อพรหมจรรย์ ผมจะต้องอ่อนโยนยิ่งมากกว่านี้
「ไม่ แค่ขยับไปแบบนี้ เปลี่ยนร่างกายของหนู…… เปลี่ยนรูของหนูให้เป็นรูส่วนตัวของพ่อ พ่อเลี้ยง」
「แน่ใจหรือ?」
「ใช่ สเตฟานี่เป็นผู้หญิงของพ่อเลี้ยงจากวันนี้เป็นต้นไป ดังนั้น หนูอยากให้พี่ปฏิบัติกับร่างกายของหนูอย่างนั้น」
ถ้าเธอจะพูดถึงขนาดนี้ ถ้าอย่างนั้นผมไม่จำเป็นต้องขอมากกว่านี้
ผมจะทำให้ร่างกายของลูกเลี้ยงที่แก่กว่านี้เป็นของผมและผมคนเดียวเท่านั้น
อย่างแรกผมในหัวเธอมาใกล้เพื่อให้พันลิ้นกับเธอในการจูบหลงใหลได้
เจี๊ยวของผมดื่มด่ำกับเลือดแล้วดังนั้นมันแข็งเต็มที่
ผ้าห่มนั้นแค่รำคาญแล้วที่จุดนี้ ดังนั้นผมพลิกเปิดมันและให้มันไปไกลๆ ผมจับสเตฟานี่, ผู้อยู่บนเข่าของเธอ, ที่ตูดและทิ่มตรงเข้าไปในส่วนลึกของเธอ
「โอ๊ว! มันเจ็บ! เนื้อของหนูกำลังแยก! รูหนูกำลังบานและร่างกายของหนูกำลังเปลี่ยน!」
ผมดึงตูดสเตฟานี่กับและแทงไร้ปรานีเข้าสาวกำลังร้อง
นั่นต้องเป็นเหงื่อเย็นบวกกับเหงื่อปรกติกับทั้งหมดบนหลังของเธอ
ผมจะใช้หนึ่งช่วงเวลานี้และทำให้ทั้งเนื้อทั้งตัวของเธอเป็นของผม
「ชอบเจี๊ยวพี่มั้ย!? สิ่งนี้จะเข้าไปข้างในหนูตลอดเวลาแล้วจากตอนนี้ไป!」
「ค่ะ! หนูจะแค่กลืนเจี๊ยวพ่อเลี้ยงเท่านั้น! มันเจ็บ…… แต่มันสนุกเมื่อคิดเกี่ยวกับช่องคลอดหนูกำลังถูกหล่อหลอมสู่ทรงพ่อเลี้ยง! อ๊าาาา! น่าทึ่ง!」
การเสพสมของเรายิ่งมีเสียงดังมากขึ้นและเข้มขึ้นกว่าเวลาที่ผมมีกับมาร์เซลีน ปล่อยให้สองพี่น้องไร้คำพูด
「พ่อเลี้ยง! โอ้ พ่อเลี้ยงงงงงงง! ไม่เอาแล้ว!」
สเตฟานี่ทรุดลงไปบนมือและเข่าด้วยตูดที่ยื่นขึ้นเท่านั้น
ผมใช้โอกาสนี้เพื่อขี่เธอและแทงมากขึ้น
「หืม…… นี่คือ-」
ผมรับรู้บางอย่างไม่ชอบมาพากล
รูของเธอไม่ได้รู้สึกลึก จริงๆแล้วมันรู้สึกตื้นกว่าเมื่อผมแทงเธอก่อนหน้า
จากนั้นผมยิ้มขณะมันกระจ่างเอง
「สเตฟานี่ มดลูกหนูลงมา หนูอยากท้องมากขนาดนั้น?」
「เอ๋!? ห-หนูจะรู้ได้ไงเล่า!?」
เป็นครั้งแรกในชีวิตของเธอที่ร่างกายเธอได้รับประสบการณ์เซ็กส์ของจริงและมันพร้อมที่จะถูกทำให้ท้องด้วยสัญชาตญาณบริสุทธิ์
ผมพิจารณาที่จะให้เธอใช้ยาคุมถ้าเธออยากทำ แต่ตอนนี้ผมเปลี่ยนใจ ร่างกายของเธออยากท้อง ดังนั้นแน่นอนมันเป็นหน้าที่ผู้ชายที่ต้องเสนอน้ำเชื้อ
「เอาล่ะนะ สเตฟานี่ รับน้ำเชื้อพ่อหนูและท้องซะ!」
เธอเริ่มปฏิเสธผมและดิ้นรนเพื่อเอาร่างของเธอไปไกล
แต่เมื่อเธอเห็นมาร์เซลีน…… ผู้กำลังนอนอย่างมีความสุขพร้อมท้องเต็มด้วยน้ำเชื้อของผม เธอกลายเป็นเชื่อฟัง
「ถ้านั่นคืออะไรที่พ่อเลี้ยงอยากทำ ถ้าอย่างนั้นได้โปรดทำให้แน่ใจว่าหนูมีความสุขหลังจากหนูท้องด้วย เข้าใจ๋?」
「นั่นโดยไม่ต้อง…… พูด!!」
ผมแทงสุดท้ายก่อนน้ำแตกและปล่อยน้ำน้อยกว่าเดิมเพราะทั้งหมดที่มันปล่อยไปก่อนหน้านี้ การน้ำแตกของผมยาวนานแค่ 10 วินาที เธอจะท้องถ้าเธอโชคดี
「ฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮิ๊–!!」
สเตฟานี่กรี๊ดขณะเธอน้ำแตก กำลังรับความรู้สึกจากน้ำเชื้อของผมสาดมดลูกของเธอ จากนั้นทรุดไปอย่างไร้เรี่ยวแรง
ผมแหวกขาเธอออกเพื่อดูริมปากช่องคลอดบวมแดง
มันไม่ได้ดูเหมือนมันจะกลับไปเป็นรูน้อยน่ารักที่มันเคยเป็น หมายถึงเธอกลายเป็นผู้หญิงของผมผู้สามารถรับเอ็นของผมเท่านั้นแล้ว
「ฝันดี สเตฟานี่ พี่จะมอบความรักให้หนูมากกว่านี้ตั้งแต่ตอนนี้เป็นต้นไป」
ผมจูบเธอเบาๆและเธอตอบด้วยตาเปิดครึ่งหนึ่ง
「พ่อเลี้ยง……. หนูรักพ่อ」
หลังจากพูดคำเหล่านั้น เธอหมดสติไปอย่างสมบูรณ์
「ได้เลย ต่อไปคือ-……」
「หนู หนู หนนนู!」
ฟุลิซี่ยกทั้งสองมือและกระโดดขึ้นและลง
มันดูเหมือนเธอค่อนข้างติดผมแล้ว
เห็นได้ชัดว่า เธอเป็นสาวบริสุทธิ์…… ผมจะแค่รับเธออย่างอ่อนโยน
เธอชอบท่ามิชชันนารีมากกว่า และเราก็ปิดเรือนร่างของเราด้วยผ้าห่มด้วยดังนั้นมีแค่หน้าอกของเราถูกเห็นได้เท่านั้น
「พวกมันให้ เหมือนที่พี่คิดทุกอย่าง หนูเพิ่ง 16 เพียงเท่านั้นและหนูมีนมเหลือเชื่อเหล่านี้แล้ว」
ขึ้นอยู่กับการเติบโตในอนาคตของเธอ เธอมีโอกาสเป็นคู่แข่งนนน่า
เธอเหลือประมาณอีกสองขนาด
「องคชาติของผมแม้แต่ไปถึงหน้าอกเฟลิซี่เลย…… น่าทึ่ง」
เมื่อผมแยกขาสาวน้อยและเข้าไประหว่างพวกมัน ระยะของผมไปถึงหน้าอกของเธอ
เธอมีหน้าอกใหญ่แม้ว่าร่างกายเธอค่อนข้างเล็ก ถ้าผมไม่ระวัง ผมน่าจะทำให้ช่องคลอดของเธอบาดเจ็บ
อย่างแรกผมทำให้ช่องคลอดของเธอเปียกด้วยลิ้นของผม
ไม่เพียงแค่นั้น ผมเลียเข้าไปข้างในรูและทำให้มันเปียกน้ำลาย
「เนี้ยะฮ่าฮ่า! นั่นจั๊กจี๋!」
สาวกลายเป็นขี้ขลาดและกลัวเมื่อคนรับใช้มองเธอด้วยความไม่เป็นมิตร แต่ตอนนี้เธอกำลังหัวเราะเหมือนเธอกำลังสนุก
นั่นใช่แล้ว ผมอยากเห็นหน้านี้
มันดีกว่าเมื่่อสาวๆหัวเราะ ร้องไห้นั้นไว้เพื่อตอนพวกเธอถึงจุดสุดยอดจากเจี๊ยวของผมกำลังแทงพวกเธอเท่านั้น
「พ่อ…… เขาไม่เคยมีวันได้สนใจเฟลิซี่เลยสักนิด」
ผมเดาว่ามันจะยากสำหรับราชาที่จะสนใจลูกสาวคนเล็ก
ผมต้องระวังตัว เพราะผมไม่เก่งกับการดูแลและเล่นกับเด็กๆและได้ปล่อยให้ผู้หญิงทำมันเพื่อผม
ถ้าพวกเธออย่างน้อยสิบปีผมเล่นกับพวกเธอได้
「พี่ไม่รู้ว่าจะมอบความสนใจในแบบพ่อเลี้ยงยังไง แต่พี่รู้ว่าจะหนูบันเทิงได้ยังไงในฐานะผู้ชาย」
ด้วยเฟลิซี่ที่ตอนนี้นอนหงายหน้า ผมดันเจี๊ยวของผมเข้าไปข้างในเธอ
「อ-โออ้ย! นั่นเจ็บมากๆ!」
ผมใช้น้ำลายเพื่อจมลงไปลึกกว่า หยุดสะโพกผมก่อนผมถึงสัญลักษณ์ความบริสุทธิ์ของเธอ
อย่างที่คาดกับสาวบริสุทธิ์ของแท้ สเตฟานี่แน่น แต่เฟลิซี่ยิ่งแน่นกว่า
ผมจะทำให้เธอเกือบตายถ้าผมใส่มันเข้าไปตอนนี้
「เฟลิซี่ หนูต้องเสียงดัง」
「ดัง?」
「ใช่ มันไม่สำคัญว่าหนูร้องอะไร แต่มันจะช่วยผ่อนความเจ็บเล็กน้อย ในระหว่างเวลานั้น พี่จะรับความบริสุทธิ์ของหนู」
เฟลิซี่ไม่ได้ลังเลที่จะหายใจเข้าลึกๆ
คนรอบๆเราต้องได้ยินเสียง แต่มันไม่สำคัญเพราะทุกคนที่นี่จะเป็นของผม
「พ่อเลี้ยง หนูรักพ่อ! ได้โปรดอยู่กับหนูตลอดไปจากตอนนี้ไป ป่าป๊า ป่าป๊าาาา!!」
อะไรที่เธอตะโกนเหนือความคาดหมายของผม
ผมใส่เจี๊ยวของผมเข้าไปข้างในเพื่อให้เวลาพอดีกับคำพูดของเธอ แม้ว่าสถานการณ์ทั้งหมดนี้ทำให้ผมนึกได้อย่างมากถึงเวลาที่ผมสร้างความรักกับซีเลีย
「มันเจจจจจจจจ็บบบบบบบ!!」
มีเสียงฉีกขณะเยื่อฉีกขาด
เจี๊ยวของผมเพิ่งบวมปูดและยิ่งดังจากการร้องค่อนข้างน่ารักของเธอ
ขณะเจี๊ยวของผมเพิ่มขนาดในเฟลิซี่ต่อ เธอเริ่มร้องไห้
「ม-ไม่ดี พูดบางอย่างให้มันอ่อน!」
「มันเจ็บ แต่หนูจะทนมัน! เฟลิซี่อยากเป็นของพ่อเลี้ยง~! รักหนูมากกว่านี้!」
「อย่าพูดบางอย่างน่ารักสิ! โอออ้…… มันใหญ่ยิ่งขึ้น!」
เอ็นของผมดูเหมือนบวมไม่หยุดและเส้นสายของเฟลิซี่ดูเหมือนขาดสะบั้น
ทำเธอหมดสติ
ผมสามารถดึงออกจากช่องคลอดของเธอได้ด้วยวิธีใดวิธีหนึ่งและรับเจี๊ยวทีปกคลุมไปด้วยเลือดของความบริสุทธิ์ของเธอ แต่ ผมไม่เห็นสัญญาณใดๆของรูสวยบริสุทธิ์หลังจากทำมันบานมากขนาดนี้
มันไม่ได้ดูเหมือนผมทำเธอฉีกขาดหรือมอบบาดแผลให้เธอ แม้ว่าเจี๊ยวขนาดทั่วไปน่าจะใส่ไม่พอดีสบายตัวข้างในรูหลวมแล้วตอนนี้
「มีแค่พี่เท่านั้นที่จะนอนกับเธอจากตอนนี้เป็นต้นไป ดังนั้นพี่เดาว่านั่นไม่เป็นไร」
เมื่อผมจูบเฟลิซี่และกระซิบคำรักในหูของเธอ เธอตอบอย่างอ่อนโยนในความหลับใหล พูดว่า “ได้โปรดปกป้องหนู…… พ่อเลี้ยง”
ไม่มีความจำเป็นต้องกังวล พี่จะเลี้ยงหนูต่อไป พี่ก็จะให้หนูคลอดลูกเยอะๆด้วย
「และสุดท้ายคือ……」
「ไม่อย่างแน่นอน! ฉันจะ กัดลิ้นตายแทนการถูกกอดโดยแก!」
ด้วย ‘ฮึ่ม’ บริดเจ็ตจ้องอย่างลึกลับใส่ผมเหมือนแมว
ผมยื่นมือของผมไป เสนอการแค่คุยกับเธอ แต่เธอปัดผมออกไป
เธอเข้าหาไม่ได้และโชคร้ายที่ผมรุนแรงไม่ได้
ผมว่าผมจะรอโอกาสอื่น
「ไม่ ได้โปรดโอบกอดเธอวันนี้!」
「คิ่ย้าา!」
มาร์เซลีนลุกขึ้นและผลักบริดเจ็ดสู่เตียง
「ทำอะไรน่ะ แม่!?」
「แม่ควรจะถามลูก! ฮาร์ดเลตต์ซามะเป็นคนที่ช่วยชีวิตเราและพาเรามาที่นี่ กระนั้นลูกยังใช้คำพูดโหดร้ายเพื่อคุยกับเขา! แม่จะไม่ทนนั่น」
ด้วยการพูดนั่น มาร์เซลีนจับและยั้งขาซ้ายบริดเจ็ต
「นั่นถูกแล้ว!」
สเตฟานี่ตื่นขึ้นคนต่อไป
「เขาดูแลนี่และนั่นให้เราและเธอพูดแบบนั้นเรอะ!?」
「เฮ้พี่สาว แต่เขา-……」
「พ่อเลี้ยงของเรา! และพี่จะไม่ยกโทษให้หนูถ้าหนูพูดไม่ดีกับสุภาพบุรุษที่มีค่าของแม่กับพี่สาว」
สเตฟานี่จับและยั้งขาขวาของบริดเจ็ต
「นั่นใช่แล้ว พ่อเลี้ยงให้อะไรๆเราตั้งหลายอย่าง」
โออ้ เฟลิซี่ฟื้นคืนชีพด้วย
「เขาทำนั่นเพราะเขามีเป้าหมายกับร่างกายของเรา! เพื่อพิสูจน์ความจริงนั้น เขากินพี่กับแม่ทั้งสามคนแล้ว ไม่ใช่เหรอ!?」
「และนั่นผิดตรงไหน? เฟลิซี่และเราที่เหลือมีความสุขที่พ่อเลี้ยงโอบกอดเรา รู้มั้ย? หนูไม่สนใจเกี่ยวกับความเห็นแก่ตัวของพี่สาวบริดเจ็ตอีกแล้ว」
เฟลิซี่ไต่ขึ้นสู่เตียงและกดทั้งสองแขนของบริดเจ็ต
「เดี๋ยวก่อนะ! ทุกคน กำลังทำอะไร…….」
ขณะบริดเจ็ตดิ้นรนเพื่อเป็นอิสระ สามคนที่ยั้งเธอไว้ขยิบตาให้ผม
ถ้าอย่างนั้นนั่นคืออะไรที่พวกเธอทำ
อย่างไรก็ตามผมจะทำมันโดยกำลัง
「มันไม่เป็นไร เมื่อฮาร์ดเลตต์ซามะใส่ของเขาเข้าไปในเธอ หนูแน่ใจว่าสาวนี้จะเข้าใจด้วย」
「ฟุ่เหว๋!? แม่!?」
「ใช่ ได้โปรดทำให้พี่สาวรู้สึกดีด้วย」
「เฟลิซี่ ไม่ต้องพูดอะไรสักอย่างไม่จำเป็น!」
「พี่ไม่ต้องยั้งมือ สาวคนนี้อาจไม่ได้มีหน้าอกใหญ่ที่สุด แต่เรือนร่างเธองาม นอกจากนี้ เธออยู่กับคนรับใช้ผู้ชายมาพอตัวแล้วเมื่อเธอยู่ในวัง ดังนั้นร่างกายเธอควรค่อนข้างคุ้นเคยกับผู้ชาย」
「พี่สาวสเตฟานี่!? พี่รู้ได้ยังไง-!!?」
「น้องคิดว่าพี่ไม่รู้เกี่ยวกับที่เรียกและขึ้นไปบนลินัวเหรอ คนนั้นที่ดูแลเรื่องงานบ้าน ทุกคืน?」
อืม คนหนึ่งจะรู้อะไร ผมคิดว่าเธอไม่มีผลเพราะการตะโกนของเธอ แต่น่าตกใจที่เธอมีบางคนที่เธอชอบ ในกรณีนั้น ผมไม่ต้องยั้งมือ
พร้อมการไม่มีอะไรให้ซ่อน ผมยืนขึ้น
พวกเธอสามคนส่งถอนหายใจยั่วยวนระหว่างพวกเธอหนึ่งคนร้อง
「มันใหญ่จริงแท้……」
「บางอย่างแบบนั้นเข้าไปในเฟลิซี่」 「ตอนนี้ เอาเลย ใช้หอกยักษ์ของพี่และกระแทกมันข้างใน」
「ม่ายยยย–! บางอย่างใหญ่ขนาดนั้นจะไม่พอดีข้างใน! หนูจะพัง มันจะฉีกหนู หนูจะตายยยย—!!」
อย่ากังวล ร่างกายหนูค่อนข้างทน
พี่จะให้หนูเสียวอย่างทั่วถึง
ผมจับขาของเธอและวางเจี๊ยวของผมใส่เธอ
มันไม่เปียกจริงๆ แต่มาร์เซลีนและสเตฟานี่ใช้น้ำลายเพื่อหล่อลื่นผมโดยไม่ล่าช้าไปเลย
「ได้เลย พร้อมรึยัง?」
「แน่นอนว่าม่ายยยยย–!!」
「หนูไม่ถือ แม่จะอนุญาต!」
「ฟฟฟู่!」
ผมแทงเจี๊ยวของผมเข้าไปข้างในบริดเจ็ต ผู้ตะโกนอย่างดังต่อไปเรื่อยๆ
「ฟู่นนนกิย้าาาาา!!」
การกรีดร้องของเธอน่าทึ่ง แต่ข้างในเธอก็น่าทึ่งเหมือนกัน
เมื่อผมเข้าช่องคลอดของเธอ เธอเริ่มขมิบลงอย่างแน่นและกำแพงเธอถูไม้ของผมค่อนข้างดี
นี่เป็นจิ๊หรูหรา ทำให้สะโพกผมเคลื่อนไหวเหมือนมีชีวิตจิตใจของตัวเอง
ผมจับข้อมือทั้งสองของเธอและทุครั้งที่ผมแทงวงกว้าง ร่างบริดเจ็ตสั่นไหวและเธอกรีดร้อย
เอาน่า นี่มันทำให้ดูเหมือนพี่ข่มขืนหนู
อยากทำให้เธอรู้สึกดี ผมเอื้อมไปหาหน้าอกของเธอ แม้ว่าไม่ได้มีมากให้ผมได้จับที่นั่น
「ฟุมุ มันไม่มีตัวตน」
「หุบปาก ปล่อยฉันไป!」
มันเป็นบ่อยครั้งที่คนเหล่านั้นผู้มีหน้าอกเล็กมีหัวนมเสียวง่าย
ผมไม่หยุดเคลื่อนไหวสะโพกและเริ่มดูดหัวนมเธอ เมื่อผมทำอย่างนั้น ผมรู้สึกได้ว่าเธอเปียกและทำการเข้าและการเข้าซ้ำของเจี๊ยวของผมไหลลื่นขึ้น
「หนูมีประสบการณ์จริงๆ และเหนือสิ่งนั้น หนูค่อนข้างบ้ากาม」
「ฟุ่เกี๊ยะะะ–!」
เธอกัดไหล่ผม…… แต่นั่นก็เป็นทำเป็นการกระตุ้นที่ดี
ผมโยกสะโพกและดูดหัวนมของเธอต่อไม่ค่อยได้สนใจการต่อต้านของเธอและกระซิบกับเธออย่างรักใคร่ในหูของเธอ
ตอนแรก บริดเจ็ตอาละวาดดั่งมันไม่ไหวแล้วและเริ่มกลายเป็นอ่อนโยน
เธอครางในความเจ็บเสียวๆเมื่อผมดูดหัวนมเธอ เธอเริ่มมีอารมณ์มากขึ้นเมื่อผมถูตูดของเธอ เธอร้องเสียงแหลมเมื่อผมหยิกคลิตอริสของเธอ และเธอรัดแขนรอบหลังผมอย่างไม่ได้ตั้งใจและกัดไหล่ผมเล่นๆ
「จริงๆแล้วหนูรักการถูกซั่ม ไม่ใช่เหรอ」
「ดูเหมือนอย่างนั้น…… เธอเงี่ยนไม่สำคัญว่าอะไรทำกับเธอ」 「เธอไม่เปียกเมื่อตอนเริ่ม…… แต่ตอนนี มันเป็นเละเทะใหญ่เลยดูดิ」
「ไม่มีทางที่นั่นจริง!」
ถ้าหนูยังจะพูดอย่างนั้น พี่ต้องทำให้หนูตกหลุมรักหัวปักหัวปำเพื่อที่หนูจะต่อต้านไม่ได้แม้ว่่าหนูอยากทำ
ผมยกทั้งสองแขนของเธอขึ้นเหนือหัวของเธอและทับทั้งร่างเข้ากับเธอ
「แล้ว…… นี่ล่ะ!?」
「ฮู้นนนน!」
ผมบดทั้งตัวของผม ถูหัวนมเธอด้วยหน้าอกขงผมและคลิตอริสของเธอด้วยขนเพชรของผมระหว่างกระตุ้นข้างในเธอด้วยการแทงลึกต่อเนื่อง
ผมไม่ลืมจูบเธอและกระซิบสู่หูเธอ
มันไม่ได้ใช้นานมากไปกว่าห้านาทีให้บริดเจ็ตหยุดใช้คำพูดรังแกใจ
「ฟุฟุฟุ มันดี ไม่ใช่เหรอ?」
「กำลังพูดอะไรน่ะ!? ทั้งหมดที่ท่านำมันข่มขืน……」
ผมเลียหูและคอของเธอ
เพิ่มเติม ผมทำการจิ้มเล็กๆใส่จุดจีของเธอ
「นี่ยังเป็นการข่มขืนอยู่มั้ย?」
หน้าของบริดเจ็ตเปลี่ยนเป็นแดงหลังจากเงียบลงสักพัก ไหล่เธอห่อ
「อออออุ่ ดีจัง! หนูไม่เคยได้อะไรแบบนี้เลย…… นี่เป็นกาตกลงปลงใจ!」
สาวเสียงสิ้นหวังรู้สึกว่ามันน่ารัก
「อย่าพูดหยาบๆแบบนั้นจากตอนนี้ไป ได้ยินมั้ย」
ไม่ใช่ว่าผมถือ แต่มัจะทำให้คนอื่นรอบเธอ เหมือนคนรับใช้ของเธละสาวๆคนอื่นๆ ปฏิบัติเย็นชากับเธอ
「……หนูเข้าใจ…… อืม…… พ่อเลี้ยง」
「ไม่ หนูไม่ต้องเรียกพี่ว่าพ่อเลี้ยง」
บริดเจ็ตเปลี่ยนเป็นแดงกระทันหันและเริ่มอาละวาดอีกครั้ง แต่ผมใช้การแทงแรงกล้าเพื่อสยบให้เธอใจเย็น
ผมเกือบถึงขีดจำกัดแล้ว
และผมค่อนข้างแน่ใจว่าเธอก็ใกล้ด้วย
「พี่จะแตกแล้ว เราท้องสองจะแตกด้วยกัน และพี่จะแตกข้างใน」
「เอ๋…… ข้างใน?」
หน้าตาแห่งความกลัวสุดใจจากการตั้งท้องปรากฏไวๆบนหน้าของเธอ
เธอยังไม่ได้ดูเหมือนเตรียมตัวมีลูก
「พี่จะแตกแล้ว」
「โอ้ว! ม่ายยยย!!」
ผมทำให้เธอแตกสุดจิ๊จากการแทงสุดท้าย จากนั้นผมดึงเจี๊ยวผมอย่างเร็ว
「โอ้วววววว—! แตกแล้ววววววว–!!」
ผมชี้เจี๊ยวของผมใส่หน้าเธอระหว่างเธอแตกสุดจิ๊และร่างผมโค้งไปข้างหลัง
「หนูก็…… เป็นผู้หญิงของพี่!」
เสียงเหนียวๆดังก้องในห้องและหน้าทรงสวยๆของบริตเจ็ตถูกทาด้วยสีขาวด้วยน้ำเชื้อของผม ด้วยน้ำหวานมากขนาดนี้ฉีดออกไปเป็นระยะและทำให้หน้าของเธอเลอะด้วยความเละสีขาว ทำให้มันเห็นผมสีบลอนด์สตอเบอรี่ของของเธอยาก จนในที่สุดมันก็หยุดลง
「ฟฟฟู่」
「……」
หลังจากรู้สึกพอใจจากการทำน้ำหมด ผมทิ้งตูดลงไปบนเตียงแล้วยืตตัวผม
บริดเจ็ต หลังจากโดนระเบิดหน้าด้วยน้ำอสุจิเป็นถังจ้องผม
「หนูไม่อยากได้มันข้างใน ใช่มั้ย?」
「แต่ท่านไม่เห็นต้องยิงมันใส่หน้าหนูเลย! ทั้งท่อนบนของหนูเปื้อนมันแล้วตอนนี้」
「นั่นแค่พิสูจน์ว่าหนูเป็นของพี่ หนูไปอาบน้ำได้ทีหลัง」
「ท่าน…… หนูจะกัดท่าน!」
บริดเจ็ตผู้โมโหมุดไปที่หว่างขาของผม
อีกสามสาวกรีดร้อง คิดว่าเธอจะกัดเจี๊ยวของผม อย่างไรก็ตามผมไม่รู้สึกเจ็บใดๆ ผมรู้สึกถึงความรู้สึกนุ่มและอุ่นห่อรอบระยะยาวของผม
「แค่สำหรับวันนี้ หนึบ หนูยกโทษให้พี่ได้ หนึบบุ่ มากเท่านี้ แต่ถ้าพี่ทำอะไรสักอย่างแปลกๆอีกครั้ง หนูจะ นื้อออออ กัดเจ้านี่ขาด เข้าใจมั้ย!?」
ตรงข้ามกับอะไรที่เธอพูดว่าเธอจะทำ เธอทำความสะอาดเจี๊ยวของผมจากน้ำหวานทั้งหมดอย่างระวัง
ผมกังวลนิดหน่อย แต่บริดเจ็ตเป็นของผมสำเร็จแล้ว
ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป ผมให้ราชวงศ์ของเทรียทั้งสี่กินอาหารกับสมาชิกครอบครัวคนอื่นในที่เดียวกันและผมก็พาพวกเธอออกไปข้างนอกกับผมไม่ว่าเมื่อไหร่ที่เราอยู่ด้วยกัน
ยังมีคนรับใช้ไม่กี่คนผู้มองพวกเธออย่างโหดร้าย แต่พวกเธอถูกเลี่ยงได้โดยการซ่อนข้างหลังผม
ผมปล่อยอะไรเป็นเป็นแบบนี้ไม่ได้
ผมต้องกำจัดความไม่เป็นมิตรจากส่วนหนึ่งของคนรับใช้ที่เหลือ
โอ้ใช่ ผมสัญญาว่าจะทำให้พวกเธอเป็นแม่บ้านในอดีต มาใช้นั่นเถอะ
ตัวเอก: เอเกอร์ ฮาร์ดเลตต์ 23 ปี ฤดูใบไม้ร่วง
สถานะ: มาร์เกรฟอาณาจักรโกลโดเนีย ลอร์ดศักดินาผู้ยิ่งใหญ่ของบริเวณตะวันออก ราชาแห่งภูเขา เพื่อนของดวอร์ฟ เพื่อนของราชาแห่งอเลส
พลเมือง: 162,000 เมืองหลัก – ราเฟน: 24,000 ลินต์บลูม: 4000
ครอบครัว: นนน่า (นนน่าผู้งดงาม), คาร์ล่า (ภรรยาน้อย), เมล (ภรรยาน้อย), มิตี้ (ภรรยาน้อย), มาเรีย (ภรรยาน้อย), แคทเธอรีน (ภรรยาน้อย), คุ (คนรัก), รุ (คนรัก), มิเรล (คนรัก), ลีอาห์ (คนรัก), เคซี่ (ผี), ริต้า (หัวหน้าแม่บ้าน), โยกุริ (นักแต่งบทละคร), ปีปี้ (คนรัก), อลิส (สาวน้อยเวทมนตร์), มาร์เซลีน (คนรัก), ลูกสาว – สเตฟานี่ (คนรัก), บริดเจ็ต (คนรัก), เฟลิซี่ (คนรัก), เซบาสเตียน (พ่อบ้าน), โดโรเธีย (คนรัก ในเมืองหลวง), เมลิสซ่า (คนรัก กำลังออกไปเมืองหลวง), อัลม่า (กำลังออกไปเมืองหลวง)
ลูก: ซู, มิว, เอคาเทรีน่า, อมาต้า, อนาสตาเซีย (ลูกสาว); แอนโตนิโอ, คลอดด์, กิลบาร์ด, ไรเนอร์, บาร์โตโลม (ลูกชาย); โรส (ลูกสาวบุญธรรม)
ลูกน้อง: ซีเลีย (ผู้ช่วยขี้อิจฉา), กิโด้ (หน่วยติดตามคุ้มกัน), ครอล ( ), อิริจิน่า (ผู้บัญชาการ), ลูน่า (ผู้บัญชาการ ), รูบี้, ไมล่า (เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัย), โพลเต้ (ผู้กำกับนักเรียน), เกรเทล (สุนัข), ลีโอโพลต์ (เจ้าหน้าที่ระดับสูง), อดอล์ฟ (เจ้าหน้าที่กิจการภายใน), ทริสตัน (นักกลยุทธ์?), แคลร์ & ลอรี่ (รวบรวมแผนการ), ชวอร์ซ (ม้าลามก), ลิเลียน (ดาราหญิง)
กองทัพ: 5500 คน
ทหารราบ: 3000, ทหารม้า: 1000, พลธนู: 1000, ทหารม้าธนู: 500
ปืนใหญ่: 19
สำรอง: 3000
หน่วยรักษาความปลอดภัย: 100
สินทรัพย์ 9100 ทอง (ฉลองการแต่งงานสำหรับครอบครัวเท่านั้น) (ค่าใช้จ่ายอีริช -30) (ขยายกองทัพ 200 คน -800)
คู่นอน: 213, เด็กผู้เกิดแล้ว: 47
แปลโดย: wayuwayu
tipme : tipme.in.th/wayuwayutl
ได้โปรดโดเนทเพื่อสนับสนุนผู้แปล ติดตามข้อมูลข่าวสาร, ติดต่อ: http://linktr.ee/wayuwayu
![เจ้าของร้านพิศวง [我真不是邪神走狗]](https://i2.wp.com/www.xn--q3cmiag1gmn.com/wp-content/uploads/2022/08/bmn54u2yvhx9x9it.jpeg?resize=60,85 "เจ้าของร้านพิศวง [我真不是邪神走狗]")
