ตำนานเทพยุทธ์ 96

ขณะที่เป่าฮู่ได้กล่าวออกไป ก็ได้ลอบคลายผนึกของลมปราณของนางออกมาด้วยกัน สามส่วน พอให้นางได้ดิ้นรนและใช้มุกข์พิษสวรรค์ได้ เพียงนางผู้ไร้เดียงสา และถูกเลี้ยงดูมาอย่างตามใจจึงแสดงกิริยาและการกระทำตรงตามที่เป่าฮู่คาดการณ์

“คิดถูกถูกข้ามู่เจี้ยนหลิง ตายซะ”

พิษมากมายจากมุกข์พิษที่ถูกกระตุ้นและหลั่งไหลออกมา แม้จะเป็นเพียง 3 ส่วน แต่ก็นับว่าหนักหนาเอามากๆ ด้วยครั้งแรกที่เป่าฮู่ฝ่าทลายกำแพงพิษของมู่เจี้ยนหลิงไปได้ในคราแรก ก็เพราะการใช้เกราะลมปราณเทพเต่าดำในระดับแรกช่วยต้านทาน และเสริมการป้องกันด้วยลมปราณพิษของตน แต่บัดนี้ เป่าฮู่ได้เปิดจุดลมปราณทั่วร่างดูดซับพิษจากมุกข์พิษสวรรคืเข้ามาในร่างแบบเต็มๆ

ทันใดที่มู่เจี้ยนหลิงได้เห็น แม้นางจะไม่อาจสลายผนึกที่ผูกมัดร่างของนางออกไปได้ แต่การที่ได้เห็นไอ้บ้าที่กล้าหยามศักดิ์ศรีคุณหนูเช่นนางตกตายเพราะพิษที่นางภาคภูมิใจ นั่นก็มากพอที่จะทำให้นางมีความสุขยิ่งกว่าสิ่งใดแล้ว

แต่สิ่งที่เกิดขึ้นกลับไม่ได้เป็นดั่งที่นางคาดคิด เพราะเป่าฮู่ที่ดิ้นทุรนทุรายไปกับพิษที่รุนแรงพร้อมค่าชีวิตของเขาไปทุกเสี้ยวลมหายใจ แต่เพียงไม่นาน มุกข์พิษที่สร้างมาจากจิตวิญญาณของมังกรเขียว ก็ได้ดูดกลืนพิษที่พยายามแทรกซึมเข้ามาในร่างกายที่เป็นเหมือนที่สถิตของมุกข์พิษดวงนี้

จนเกิดสิ่งที่เรียกว่าดูดกลืนและหลอมรวม พิษที่เป็นกลุ่มหมอกสีเขียวได้หมุนวนด้วยความแปลกประหลาดรอบร่างที่กำลังร่องลอยอยู่ในอากาศ

เป่าฮู่หายใจด้วยความทรมาน พร้อมคำรามออกมาดั่งผู้ที่สามารถกำราบพิษชุดนี้ไว้ได้ด้วยพิษที่มีในร่างของตน…

“((((เฮือก!))))) อ่า! เยี่ยม เยี่ยมจริงๆความทรมานนี้ ใบหน้าที่เคยภาคภูมิใจของมู่เจี้ยนหลิงที่เคยยิ่งยโสกับพิษที่คร่าชีวิตของผู้คนที่นางคิดว่าเป็นเพียงของไร้ค่า แต่บัดนี้พิษที่นางมีกลับถูกสยบด้วยชายผู้แปลกประหลาดคนนี้

แม้จะไม่เห็นรูปลักษณ์ที่แท้จริง หากแต่ว่า คงเป็นเฒ่าพิษที่คิดดูดพิษจากตัวนางไปแน่ๆและยั่งกว่านั้นอาจรู้ว่าตัวนางมีมุกข์พิษสวรรค์อยู่ในครอบครอง

“ไม่จริง ไม่จริง เจ้า! เจ้าต้องตาย”

เพียงการชำระกายที่อยู่ไปไม่ไกล ทำให้หญิงสาวตัวน้อยที่ฟื้นคืนสติได้เห็นรูปโฉมของเฒ่าพิษที่ตัวนางคิดเป็นบุรุษรูปงาม ที่นางไม่เคยพบเจอมากก่อน

แม้นางจะเป็นคุณหนูที่เอาแต่ใจและมองชายทุกคนเป็นดั่งของไร้ค่า แต่สำหรับชายผู้ที่กำราบตัวตนของนางลงได้ทั้งยังมีชีวิตอยู่นั่นทำให้นางเริ่มคิดว่า คนเช่นไรกันที่อยู่กินกับพิษทั่งยังไม่ตายไป หรือว่าเขาก็มีมุกข์พิษสวรรค์ด้วยเช่นกัน

ทันใดนั้นในโลกแห่งจิตวิญญาณของนาง เจ้ามังกรเขียวก็เล่าทุกอย่างที่มันและเป่าฮู่เคยเผชิญร่วมกันมา จนนางได้รู้ว่าแท้จริงแล้ว คนที่มีสิ่งเดียวกับนางทั้งยังหลอมรวมมันขึ้นมาเองเช่นเดียวกับนางนั้นมีอยู่จริง

นางที่เคยเป็นตัวน่ารังเกียจสังหารได้กระทั่งมารดา นั่นทำให้ทุกคนในตระกูลไม่กล้าที่จะใกล้นาง แม้จะเกรงกลัวนาง แต่ก็ชิงชังนางในเวลาเดียวกัน นั่นจึงทำให้นางกลายเป็นคนที่โดดเดี่ยว และเป็นเพียงเครื่องมือของปู่ของนางที่ต้องการให้นางครอบครองสัตว์เทพ เพื่อส้างความยิ่งใหญ่ให้แก่ตระกูลเท่านั้น

“เขาเหมือนข้า เป็นเช่นท่านว่าเช่นนั้นจริงหรือ ท่านเทพมังกร?”

นางกล่าวถามมังกรเขียวที่นางเรียกมังกรฟ้า สัตว์อสูรคู่กายของนาง หลังจากทีได้รู้ความจริงและเรื่องราวของเป่าฮู่ ท่าทีของนางก็เปลี่ยนไป ในตอนที่เป่าฮู่เดินขึ้นมาจากลำธาร

“นี่พี่ชาย ท่านช่วยแก้มัดข้าได้หรือไม่ ข้าต้องการชำระร่างกาย ข้าไม่หนีท่านไปไหนหรอก เพราะข้ายังต้องการทดลองพิษของข้ากับท่านอยู่”

คำกล่าวนั้นทำให้เป่าฮู่คิดว่า คุณหนูจอมยโสคนนี้คงถูกรีดพิษจนสติไม่ดีไปแล้ว

จากนั้นเป่าฮู่ก็ใช้ผนึกอักขระกับนางอีกครั้งโดยลดทอนพลังลมปราณของนาง ไม่ให้นางใช้ลมปราณได้นั่นเอง

“นี่ท่านทำอะไรกับข้า ทำไมพลังลมปราณข้าถึงหายไป?”

มู่เจี้ยนหลิงได้กล่าวถามไป เป่าฮู่ได้ฟังก็หันมามองขณะที่กำลังใช้ผ้าเช็ดผมของตนให้แห้งเช่นกัน

“นักโทษเช่นเจ้า ไม่สมควรที่จะรู้”