ตำนานเทพยุทธ์ 70

เมื่อเป่าฮู่และหลั่วจื่อเดินมา และเป็นหลั่วจื่อเองที่กล่าวออกไปอย่างเป็นมิตร

“เรียนศิษย์พี่ ข้าหลั่วจื่อ ศิษย์ลำดับที่ 2 ของอาวุโสผิงเหยียน กลับมาจากการท่องยุทธ์ขอเข้าสำนัก เพื่อนำตัวยาบางอย่างไปรักษาคนไข้ ขอให้ท่านพี่เปิดประตู”

เพียงรายนามของศิษย์จากหมู่ตึกที่ 4 ของอาวุโส ผิงเหยียนดังขึ้น ใบหน้าของศิษย์ทั้งหลายก็มืดคล้ำลง เพราะในวันที่สำนักลุกเป็นไฟ อาวุโสผิงหยียนนางมีบทบาทที่ต่อต้านท่านเจ้าสำนักมากที่สุด

หลังจากที่ศิษย์เฝ้าประตูนำความไปเรียนอาวุโสเจิ้ง

ตัวอาวุโสเจิ้งก็มาด้วยตนเองและก็มองไปยังชายหนุ่มสองคนเบื้องหน้าและที่พักอยู่ไม่ไกลอีกกลุ่มหนึ่ง

เมื่ออาวุโสเจิ้งได้เห็นศิษย์สวมใส่ชุดสีขาวขลิบเขียวด้านล่างก็เข้าใจทันทีถึงอาภรณ์ชุดที่สวมใส่ชุดนี้ และยิ้มขึ้นมาเพราะตนเองเคยใฝ่ฝันที่จะสวมใส่ชุดแบบนี้มาตลอด

จนสำนักมีการเปลี่ยนแปลงและสิ่งเหล่านั้นก็หายไปหลงหลือเพียงภาพแห่งความทรงจำ และศิษย์จากหมู่ตึกที่ 4 นั้นขึ้นชื่อเรื่องความสามารถและใบหน้าของศิษย์ผู้นั้นก็คือ ชายหนุ่มที่เคยมีชื่อเสียงจนได้รับการยอมรับให้ออกท่องยุทธ์ก่อนเวลาอันควรหลั่วจื่อนั่นเอง

“ฮ่าๆๆๆ ที่แท้นึกว่าใคร เป็นศิษย์น้องหลั่วจื่อผู้โด่งดัง แต่ว่าตอนนี้ ข้าขอบอกเจ้าก่อนว่าสำนักเราเปลี่ยนไปแล้ว และเจ้าไม่สมควรสวมใส่ชุดอาภรณ์ของเรา สำนักเทพโอสถอีก

เนื่องด้วยอาจารย์ของเจ้าและอาวุโสฝ่ายขวา ได้คิดร้ายก่อการมิซื่อ จนสำนักเกิดความวุ่นวาย เจ้าและศิษย์สำนักรุ่นเก่าที่ไม่ยอมเข้าร่วมกับท่านเจ้าสำนัก ฮ่านเผิง ก็ไม่มีสิทธ์สวมใส่เครื่องแบบนี้อีก”

“ไม่มีทาง ในเมื่อตึกที่ 4 ของนางแพษยาผิงเหยียนมีแต่คนเก่งๆก็ไปปรุงยาแก้พิษ 9 วิญญาณของท่านเจ้าสำนักเอาเองเถอะ”

เท่านั้นเป่าฮู่ที่ได้ฟังไม่อาจระงับโทสะได้อีกคนหน้าด้านหน้าทนเช่นไรกล้าใช้พิษร้ายกับคนบริสุทธิ์แล้วยังมายิมได้อย่างหน้าตาเฉย วันนี้โทสะที่มีมาจะขอระบายกับสำนักไร้ค่าเช่นนี้

เมื่อเจิ่งเสียนเห็นร่างเงาสีดำเลือนรางพุ่งขึ้นมาจากเนินเขาเบื้องล่าง มันรีบหนไปสั่งการศิษย์ด้านข้าง

“รีบส่งสัญญาณแก่เหล่าอาวุโสในสำนัก มีคนร้ายบุกสำนัก”

เพียงสัญญาณเตือนภัยดังขึ้น เป่าฮู่ก็รู้ได้ทันทีและหันหน้าไปสั่งหลั่วจื่อว่า

“ไปบอกอาวุโสหย่วนปง คุ้มกันหลานสาวของเขาให้ดี และหากข้าไม่อาจต้านพวกมันได้ค่อยหท่านลงมือ ส่วนเจ้าเมื่อมีโอกาสไปหายาแก้พิษมา และจงทำให้ได้ หากไม่แล้วจงอย่าได้เสนอหน้ามาพบข้า มิเช่นนั้นข้าจะฆ่าเจ้าด้วย เพราะสำนักเช่นนี้คนบริสูทธิ์ถึงต้องตายไปมากมาย”

เป่าฮู่ไม่สนใจกับสิ่งตรงหน้าเรียกใช้อสูรลมปราณของตนเองทันทีและราชาอสรพาฟ้าครามก็เผยตัว ด้วยลำตัวที่ใหญ่โต กำแพงหินของสำนักได้พังพินาศ เหล่าศิษย์น้อยใหญ่ ได้เห็น ก็ตกใจ เพราะนั่นคือ

ราชาของพิษลำดับที่ 3 ที่ต้องล่าจากหุบเขาอสรพิษเท่านั้นแล้ว มันมาปรากฏได้เช่นไรแถมยังเป็นตัวเต็มวัยที่กำลังแข็งแรงเต็มที่ด้วยนั่นเอง

เมื่อเป่าฮู่เริ่มอาละวาด หย่วนปงก็หันไปสั่งการองครักษ์ด้านข้างและที่กำลังตามมาติดๆทั้ง 5 คนให้ลงไปร่วมมือกับนายท่านของพวกมัน ตรงนี้ตาเฒ่าจะดูแลเอง

เพียงเท่านั้นมหกรรมฆ่าล้างบางก็เกิดขึ้น และหลั่วจื่อได้เห็นการลงมือของคนเหล่านี้ช่างกล้าแกร่งเพื่อคุณธรรมต่อให้มือเปื้อนเลือดก็ต้องยอมทำ นี่คือสิ่งที่หลั่วจื่อได้ค้นพบในวันนี้และหลั่วจื่อจะเป็นหมอที่ดีและใช้วิชาความรู้มาต่อสู้กับหมอเลวๆเช่นฮ่านเพิงนั่นเอง….แก้แค้นให้อาจารย์และกอบกู้สำนักเทพโอสถที่มีคุณธรรมกลับมาอีกครั้ง

“ฝากด้วยนะ คุณชายเป่าฮู่ สังหารพวกมันให้ราบคราบ ไอ้หมอเลวๆพวกนั้น ส่วนเรื่องของนางต่อให้ตายข้าต้องตาย ก็จะหาต้นตนของยาพิษนี้ให้ได้”