ตอนที่ 638 ไม่เป็นประโยชน์กับผู้ใด
“เสี่ยวหรู ถ้าลูกไม่เชื่อ เราไปตรวจดีเอ็นเอกันเดี๋ยวนี้เลยก็ได้” ผู้อาวุโสหลินลุกขึ้นยืนพร้อมประกาศวิธีที่ชัดเจน “ฉันสาบานได้ว่าลูกเป็นลูกสาวของฉัน เป็นความจริงไม่ว่าลูกจะเชื่อหรือไม่ก็ตาม นี่หมายความว่าลูกเป็นส่วนหนึ่งของตระกูลหลิน ถ้าพวกเราจบ ลูกก็จบด้วยเช่นกัน ถ้าข่าวว่าลูกไม่ใช่ลูกสาวคนที่สองของตระกูลหลินถูกเปิดโปง ลูกคิดว่าอะไรจะเกิดขึ้น”
เฉินหรูหยุดฝีเท้าของตัวเองและยืนแข็งทื่อ ความหวาดกลัวภายในเกาะกุมหัวใจของเธอ เฉินหรูรู้สึกราวกับท้องฟ้ากำลังถล่มและแผ่นดินที่พื้นกำลังสั่นสะเทือน ชีวิตของเธอผกผัน เฉินหรูเข้าใจดีถึงสิ่งที่จะตามมาหากตัวตนของเธอถูกเปิดโปง!
…
เฉินหรูตัดสินใจที่จะทำการตรวจดีเอ็นเอกับตระกูลหลิน หลังเสร็จสิ้น เธอเดินทางกลับบ้านอย่างไร้เรี่ยวแรงก่อนที่สาวรับใช้จะเข้ามารายงานเธอ “คุณหญิงคะ คุณหนูไม่ยอมกินอาหารอีกแล้วค่ะและทำลายข้าวของอีกหลายอย่างด้วยค่ะ”
นับตั้งแต่ถงเยียนถูกกักบริเวณ เธอก็เป็นทุกข์อย่างมาก ถงเยียนต้องการไปพบหลินเซวียนแต่ไม่มีใครในครอบครัวอนุญาตให้เธอทำเช่นนั้น นอกจากนี้พวกเขายังขังเธอไว้แต่ในบ้านราวกับนักโทษและนี่ทำให้เธอโกรธมากยิ่งขึ้นไปอีก
ในตอนแรกเธอกล้ำกลืนยอมรับเพราะเธอได้ทำบางอย่างที่ผิดอยู่บ้างแต่หลังจากเวลาผ่านไปไม่นานเธอก็ทนไม่ไหว เมื่อไม่มีใครอยู่ในบ้านเธอเริ่มสร้างปัญหา
เธอทำลายสิ่งของมีค่ามากมายและข่มขู่บรรดาสาวรับใช้และพ่อบ้าน “พวกแกคิดว่าตัวเองเป็นใครถึงได้กล้ามาขังฉันไว้แบบนี้ ออกไปให้พ้นไม่งั้นฉันจะฆ่าพวกแกทิ้งซะ ฉันเป็นคุณหนูตระกูลถง ไม่มีใครกล้าเอาผิดกับฉันต่อให้ฉันฆ่าพวกแกทุกคนก็เถอะ ถ้ายังกลัวตายก็ออกไปให้พ้นหน้าฉัน!”
เมื่อถงเยียนพูดจบ น้ำเสียงเย็นชาของเฉินหรูดังขึ้น “พวกเธอทั้งหมดออกไปแล้ว”
บรรดาคนรับใช้ต่างถอนหายใจด้วยความโล่งอกเมื่อเห็นว่าเฉินหรูได้เดินทางกลับมาแล้ว
“รับทราบ คุณผู้หญิง” ทุกคนรีบออกจากห้องในทันทีและปฏิเสธที่จะเสียเวลาเพิ่มอีกแม้แต่วินาทีเดียวให้ผู้หญิงร้ายกาจแสนเอาแต่ใจคนนี้
“ทำไมแม่ถึงขังหนูไว้ไม่ยอมให้หนูออกไปแบบนี้ล่ะคะ” ถงเยียนบ่นด้วยความไม่พอใจ “เรื่องของหนูก็แก้ปัญหาไปแล้วนี่แถมตระกูลสีเองยังบอกเลยว่าเขาจะไม่เอาเรื่องอะไรหนูอีก แล้วทำไมทุกคนถึงยังชังหนูไว้แบบนี้อีก แม่คะ ออกไปซื้อของกันเถอะนะคะ หนูเบื่อจะตายอยู่แล้ว!”
เฉินหรูมองดูใบหน้าลูกสาวของตัวเองด้วยตาไม่กระพริบ หัวใจของเธอเต็มไปด้วยความรู้สึกต่างๆ มากมาย
เธอไม่มีเรี่ยวแรงหรือเวลาที่จะมาปลอบโยนลูกสาว เธอพูดด้วยความนุ่มนวล “นี่เพื่อตัวของลูกเองนะ ลูกจะได้รับอิสระหลังจากเวลาผ่านไปสักพัก แต่ยังไม่ใช่ตอนนี้”
“ทำไมล่ะคะ” ถงเยียนเรียกร้อง เธอไม่เข้าใจว่าทำไมพวกเขาถึงทำกับเธอแบบนี้ “คุณแม่ หนู่ไม่สน วันนี้หนูจะออกไปข้างนอก ถ้าไม่อย่างนั้นหนู่จะอดข้าวจนตายไปเลยในเมื่อไม่มีใครสนใจหนูอยู่แล้วนี่!”
หากเป็นเมื่อก่อน ด้วยวิธีการเช่นนี้ ถงเยียนจะสามารถทำให้แม่ของเธอใจอ่อนและยอมให้เธอทำทุกอย่างที่เธอต้องการ แต่ตอนนี้เฉินหรูไม่มีแรงจะมาเอาอกเอาใจความเอาแต่ใจของถงเยียน
“ถ้างั้นก็เอาเลย แต่คราวนี้ลูกจะไม่ได้ก้าวออกจากบ้านหลังนี้ ถ้าลูกยังไม่ยอมฟัง แม่จะส่งลูกไปอยู่โรงเรียนของกองทัพแล้วลูกจะไม่มีวันได้รับอิสระอีกเลย”
ถงเยียนมองแม่ของตัวเองด้วยตาถลน เธอคิดว่าเฉินหรูจะปลอบโยนเธอและให้ในสิ่งที่เธอเรียกร้อง เธอไม่คิดว่าเฉินหรูจะไม่แยแสเธอเช่นนี้และถึงขนาดขู่ว่าจะส่งเธอไปอยู่โรงเรียนของกองทัพ
ตอนที่ 639 โชคดีที่ยอมแพ้
โรงเรียนของกองทัพนั้นเป็นสถานที่แห่งฝันร้าย แม่ขู่ว่าจะส่งเธอไปยังสถานที่แบบนั้นได้ยังไงกัน ถงเยียนน้ำตาเอ่อ “แม่ไม่รักหนูแล้ว แม่ขู่หนูแบบนี้ได้ยังไง ทุกคนไม่รักหนูแล้วใช่ไหม ทุกคนเปลี่ยนไป”
เฉินหรูถอนหายใจและรู้สึกปวดหัว “แม่บอกแล้วไงว่านี่ก็เพื่อตัวลูกเอง ดังนั้นหยุดสร้างเรื่องไม่งั้นแม่จะส่งลูกไปโรงเรียนของกองทัพจริงๆ!”
เฉินหรูยื่นคำขาดก่อนลุกขึ้นเพื่อเดินออกไป ถงเยียนอึ้งอีกครั้งแต่เธอฉลาดพอที่จะรู้จักเปลี่ยนกลยุทธ เธอกอดแขนแม่ของตัวเองเอาไว้และพูดด้วยน้ำเสียงเว้าวอน “แม่ โอเคค่ะ ตั้งแต่นี้หนูจะเป็นเด็กดี แม่อย่าโกรธหนูเลยนะคะ แต่หนูเบื่อมากจริงๆ แม่ช่วยพาหนูออกไปทีได้ไหม หนูสัญญาว่าหนูจะไม่ไปไหนนอกจากไปเยี่ยมคุณตา หนูคิดถึงคุณตาจังเลย หนูขอไปเจอคุณตาหน่อยไม่ได้เหรอคะ”
“ไม่ได้!” เฉินหรูสะดุ้งราวกับถูกแทงด้วยเข็ม ท่าทีไม่ปกติของเธอทำให้ถงเยียนสะดุ้งตามไปด้วย
เฉินหรูรู้ตัวทันทีว่าทำตัวบ้าบอแค่ไหนออกมา เธอจึงปรับโทนเสียงให้นุ่มนวลขึ้นและพูดกับลูกสาว “ตอนนี้คุณตาของลูกกำลังยุ่งมาก ลูกไม่ควรไปรบกวนท่านนะจ้ะ ลูกไม่มีการบ้านต้องไปทำอย่างนั้นเหรอ ไปทำเสียสิ”
“ถ้างั้นหนูอยากไปพบคุณป้าที่บ้านท่านประธานาธิบดีได้ใช่ไหมคะ”
“ไม่ได้!” เฉินหรูเดือดดาลขึ้นอีกครั้ง เธอเลิกแกล้งทำและกล่าวเตือนถงเยียนด้วยน้ำเสียงดุดัน “ลูกไม่ได้รับอนุญาตให้ออกจากบ้านหลังนี้และเจอใครทั้งนั้น ไม่งั้นเราตัดแม่ตัดลูกกัน!”
จากนั้นเฉินหรูเดินจากไปปล่อยถงเยียนที่กำลังอึ้งจนพูดอะไรไม่ออกไว้เบื้องหลัง ถงเยียนทั้งเสียใจและปวดร้าว เกิดอะไรขึ้นกับแม่? ทำไมม้าถึงโกรธเรามากขนาดนี้? แม่ไม่เคยเป็นแบบนี้มาก่อน… ที่จริงแล้วเกิดอะไรขึ้นกับทุกคนกันแน่
หรือทุกคนจะไม่รักเธอแล้วเพราะความผิดพลาดเล็กน้อยเพียงครั้งเดียวนั่นจริงๆ เธอเป็นเจ้าหญิงของทุกคน เป็นที่รักของพวกเขาไม่ใช่เหรอ? ทำไมพวกเขาถึงทำกับเธอเลวร้ายแบบนี้ล่ะ
ถงเยียนรู้สึกโกรธและไม่พอใจ เธอต้องหาใครสักคนมาป้ายความผิดและซิงเหอเป็นเป้าหมายที่ง่ายที่สุด ถ้าไม่มีนังสารเลวซิงเหอนั่น ทุกอย่างนี่ก็จะไม่เกิดขึ้น!
แต่ไม่ว่าถงเยียนจะเกลียดชังซิงเหอมากแค่ไหน เธอก็ไม่อาจทำอะไรได้เพราะเธออยู่ในระหว่างถูกกักบริเวณ
อีกด้านหนึ่ง ซิงเหอกำลังรอให้ตระกูลหลินเริ่มโจมตี แต่เวลาผ่านไปหลายวัน ตระกูลหลินก็ยังไม่เคลื่อนไหว
“คุณกำลังคิดอะไรอยู่งั้นเหรอ” มู่ไป๋เอ่ยถามด้วยน้ำเสียงอันน่าดึงดูด
ซิงเหอดึงตัวเองออกจากห้วงความคิดและตอบ “แค่กำลังคิดว่าทำไมตระกูลหลินถึงยังไม่เคลื่อนไหว”
มู่ไป๋ยิ้ม “ไม่ต้องห่วงหรอก อีกไม่นานพวกนั้นต้องขยับตัวแน่”
“ฉันรู้ค่ะ แต่ฉันแค่สงสัยว่าทำไมพวกนั้นถึงรอนานนัก”
มู่ไป๋อดขำไม่ได้ “งั้นนี่คุณกำลังรอให้พวกเขามาหาเรื่องเรางั้นเหรอ”
ดวงตาสีเข้มของซิงเหอเฉียบคมขึ้น “แน่นอน ไม่งั้นเราจะทำให้พวกเขามาติดกับได้ยังไงถ้าพวกเขาไม่เคลื่อนไหว”
แววตาที่มู๋ไป๋จ้องมองซิงเหอสดใสขึ้น “คงมีแต่คุณที่ต้องการให้ศัตรูเป็นฝ่ายโจมตี”
คนส่วนใหญ่คงหวาดกลัวว่าศัตรูของตัวเองจะกลับมาแก้แค้นแต่ซิงเหอนั้นกลับตรงกันข้าม เธอกลัวว่าศัตรูของเธอจะไม่ทำเช่นนั้น เธอมีแต่จะโต้กลับอย่างรุนแรงยิ่งขึ้นหากมีการประชัน ดังนั้นบรรดาศัตรูของเธอมักพบจุดจบที่น่าสลดใจ ซิงเหอเป็นคนที่ไม่มีวันหลบหลีกจากการท้าทาย ความมุ่งมั่นอย่างไม่ย่อท้อของเธอเป็นพลังที่แท้จริงที่ต้องคำนึงถึง
มู่ไป๋มองดูอีกฝ่ายอย่างถี่ถ้วนและลึกซึ้ง ก่อนพูดขึ้นอย่างกะทันหันพร้อมถอนหายใจ “โชคดีที่ผมยอมแพ้คุณมาตั้งนานแล้ว แถมยังขออยู่ข้างคุณมาตลอด”
ไม่อย่างนั้นเขาอาจจะต้องพบจุดจบที่น่าสยดสยองหลังจากต้องเผชิญหน้ากับซิงเหอก็เป็นได้
![เจ้าของร้านพิศวง [我真不是邪神走狗]](https://i2.wp.com/www.xn--q3cmiag1gmn.com/wp-content/uploads/2022/08/bmn54u2yvhx9x9it.jpeg?resize=60,85 "เจ้าของร้านพิศวง [我真不是邪神走狗]")
