“ ต่อจากนี้จะเป็นการเลือกตัวแทนห้อง มีใครอยากเป็นบ้างไหม? ”มอร์แกน
พออาจารย์มอร์แกนพูดจบ แทบทุกคนในห้องต่างก็ยกมือขึ้นไม่เว้นกระทั่งรามที่นั่งข้างๆ ยกเว้นผมเพียงคนเดียว.. ซึ่งผมก็เข้าใจพวกเขาในระดับนึงเลยล่ะนะ เพราะถ้าจำไม่ผิดห้องนี้จะมีแต่พวกราชวงศ์เข้ามาศึกษา ด้วยเหตุนั้นพวกเขาส่วนมากจึงต้องการที่จะเป็นตัวแทนห้องเพื่อฝึกฝนด้านการเป็นผู้นำ
ยกเว้นผมล่ะนะ เพราะที่ผมเข้ามาเรียนที่นี่นั้นไม่ได้ต้องการที่จะมาทำแบบนั้น อีกอย่างและเป็นสาเหตุสำคัญเลยเพราะผมถูกแม่บังคับมาเรียนน่ะ.. เลยไม่ค่อยอยากจะยุ่งสักเท่าไหร่ แล้วก็นะ ดูแล้วตัวแทนห้องน่าจะเป็นตำแหน่งที่วุ่นวายเลยทีเดียว
“ ก็คิดไว้แล้วว่ามันต้องเป็นแบบนี้ เพราะงั้นฉันมีทางออกให้พวกนาย ”มอร์แกน
“ เราจะจัดการแข่งขันเพื่อเลือกตัวแทนห้องกัน และคนที่ถูกเลือกจะมีเพียง 2 คนเท่านั้น นั่นก็คือตัวแทนห้องและรอง ”มอร์แกน
“ เอาล่ะทุกคน ตามฉันมา ”มอร์แกน
สถานที่ที่อาจารย์พาไปต่อจากนี้คือสนามต่อสู้ ที่ตั้งอยู่กลางอาคาร ซึ่งสนามต่อสู้นี้มีพื้นที่เทียบเท่ากับสนามกีฬาโอลิมปิกได้เลย เพื่อรองรับเวทมนตร์ต่างๆ รวมถึงท่าใหญ่ๆที่พวกนักเรียนห้องพิเศษชอบใช้กัน ที่แห่งนี้เลยจะถูกปกคลุมด้วยอาคมป้องกันระดับพิเศษของอาจารย์ใหญ่อิลแวนด้วยอีกทีหนึ่ง
“ สุดยอดไปเลย!!! ”ราม
“ เนาะบี๋!! แม่งโคตรใหญ่อ่ะ!! ”ราม
“ ใช่! โคตรสุดยอดเลย!! ”
ผมเองก็ไม่คิดว่าอาคารของห้องพิเศษมันจะพิเศษขนาดนี้เหมือนกัน ทั้งทางเข้าที่พิเศษ อีกทั้งสนามต่อสู้สำหรับนักเรียนภายในห้องเรียนแต่ละชั้นเรียน เพื่อให้นักเรียนได้ปลดปล่อยกันบ้างอะไรแบบนี้
“อย่างแรกเลยครูขอแนะนำตัวเองก่อน ครูมีชื่อว่า มอร์แกน เดย์ เมแกน เป็นอาจาย์ประจำชั้นของพวกเธอ และเป็นอาจารย์ประจำภาควิชาปฏิบัติอีกด้วย”มอร์แกน
“ใครมีคำถามอะไรไหม? “มอร์แกน
“ครับ! ถ้าแบบนั้นแล้วจะมีนักเรียนจากห้องอื่นมาเรียนรวมกับเราไหมครับ? ” ???
ไม่นานนัก ชายคนหนึ่งที่มีผมสีดำมัดผมหางม้าก็ได้ยกมือขึ้น และถามกับอาจารย์ จากที่ผมสังเกตดูแล้ว เขาเหมือนกับคนเอเชียเลย ทั้งสีผม ท่าทาง และสีผิว
ดูเหมือนว่าเขาจะมีแฝดต่างเพศอยู่ด้วยนะ ถ้าดูจากตำแหน่งการยืนแล้ว.. นักเรียนสองคนนั้นแทบจะเหมือนกันเปี๊ยบเลยล่ะ
” ถามได้ดี นายชื่ออะไร? “มอร์แกน
“นัมกุงยูครับ “นัมกุงยู
“นายคงจะมาจากมูริมสินะ “มอร์แกน
“ครับ! “นัมกุงยู
“ฉันจะตอบคำถามของนายให้- เนื่องจากสถาบันเราเป็นที่ที่เปิดกว้าง จึงมีบ้างบางครั้งที่จะมีนักเรียนตั้งแต่ห้อง E ขึ้นไปจนถึงห้อง S มาเรียนร่วมกับพวกนายเพื่อเรียนรู้วัฒนธรรมซึ่งกันและกันน่ะนะ “มอร์แกน
” หมายความว่าพวกเธอจะได้ทำความรู้จักกับพวกเขาอย่างแน่นอนไงล่ะ “มอร์แกน
“ ทีนี้ มาเข้าเรื่องของเรากัน ”มอร์แกน
หลังจากนั้นครูมอร์แกนก็แนะนำเกี่ยวกับการแข่งขันในการเป็นตัวแทนห้อง ซึ่งนักเรียนทุกคนจะถูกจับคู่ให้สู้กัน และนั่นก็ไม่เว้นแม้แต่คนที่ไม่อยากเป็นแบบผม
ในเมื่อห้องเรามีนักเรียนอยู่ 16 คน การแข่งขันจะจัดขึ้นแบบทัวร์นาเม้น ที่คนที่แพ้จะถูกตัดสิทธิ์ในการเป็นตัวแทนห้อง แล้วในทัวร์นาเม้นครั้งนี้จะเลือกผู้ชนะเพียง 2 คนเท่านั้น นั่นก็คือที่ 1 กับที่ 2 นั่นเอง
ดูเหมือนว่าการที่ครูจัดการแข่งขันให้แสดงพลังของตัวเองขึ้นมามันจะมีนัยบางอย่างอยู่ด้วย
“ สำหรับการจับคู่นั้น ทุกคนจะต้องหยิบกระดาษสุ่มเลขจากในกล่องนี้ และคนที่ได้เลขเดียวกันจะต้องมาต่อสู้กันเพื่อหาผู้ชนะต่อไป เข้าใจไหม? ”มอร์แกน
บางคนพยักหน้า บางคนก็เงียบ แสดงว่าเข้าใจในสิ่งที่ครูพูดเป็นอย่างดี
“ กฏก็คือ… สามารถทำได้ทุกอย่าง ยกเว้นทำให้คู่ต่อสู้ตาย เข้าใจกันใช่ไหม? ”มอร์แกน
มีนักเรียนบางคนเริ่มไม่มั่นใจในการต่อสู้ในรอบนี้ซะแล้ว แต่ในเมื่อพวกเขามากันขนาดนี้แล้วก็ช่วยไม่ได้ มีแต่จะต้องตกลงที่จะเข้าร่วมเท่านั้น
“ น่าสนุกเนอะว่ามั้ย ”ราม
“ นั่นสิ อาจจะสนุกจริงๆก็ได้ ”
ถือว่าผมได้มีโอกาสแลกเปลี่ยนวิชาการต่อสู้กับนักเรียนคนอื่นเลยล่ะ มันอาจจะไม่ได้แย่อย่างที่คิดก็ได้
แต่ผมคงต้องเตือนตัวเองเอาไว้อย่าง.. หวังว่าผมจะไม่ติดลมจนขึ้นไปในอันดับสูงๆนะ ไม่งั้นผมได้ว้าวุ่นแน่
“ ครูมีเวลาให้เตรียมตัว 10 นาที ก่อนที่จะเริ่มจับฉลาก เตรียมตัวกันให้ดีๆล่ะ ”มอร์แกน
ระหว่างนั้นผมก็คุยเล่นกับรามไปพลางๆ เล่าเรื่องนั้น เรื่องนี้ให้เจ้านี่ฟังและดูเหมือนว่ารามจะชอบเอามากๆเลยล่ะ แต่ทว่า.. ในขณะที่ผมกำลังเล่าเรื่องอยู่ก็มีคนมาสะกิดไหล่ผม
ผมหันไปตามทิศทางที่มีคนมาสัมผัสตัวของผม และตรงหน้าของผมคือเด็กสาวที่มีอายุราวๆเดียวกับผม มีความสูงไล่เลี่ยกันกับผมเลย เธอมีผมสีดำแซมสีแดงปลายๆ มีดวงตาสีทองแววตาดุดันเหมือนกับจือหนาน และเธอยังสวมโชคเกอร์สีดำ มัดผมหางม้า
เธอมองมาที่ผมด้วยแววตาหาเรื่อง ซึ่งผมเองก็ไม่น้อยหน้าเธอเช่นกัน ผมมองกลับด้วยสายตาที่เย็นชา..(มันทำยังไงแว้??)
อะแฮ่ม- เอาเป็นว่าผมมองเธออย่าง งงๆละกัน
“ คนที่ชื่อ เ ฉิ น จื อ ห น า น อยู่กับแก ใช่ไหม? ”???
แหม่ เน้นคำซะ ชัดเจนแจ่มแจ้งเลยทีเดียว
“ มีปัญหาอะไรกับคนคนนั้นงั้นหรอ? ”
“ ตอบซะ!!! ” ???
ดูเหมือนว่าเธอจะเอาเรื่องผมให้ได้เลยนะเนี่ย
“ อ- อึ่ก!??? ” ???
อยู่ๆ เธอก็ชะงักไป ผมสังเกตเห็นถึงรอยช้ำเป็นจ้ำๆคล้ายกับนิ้วที่คอของผู้หญิงคนนั้น และมันก็ค่อยๆเด่นชัดขึ้น
ทันใดนั้นเฉินจือหนาน คนใช้ของผมก็ปรากฏตัวขึ้นมาจากความว่างเปล่าราวกับเงา อีกทั้งรอบๆตัวของเธอยังมีออร่าของเงาอยู่อีกต่างหาก แต่แววตาของเธอที่จ้องมองที่ผู้หญิงคนนั้นเนี่ย ไม่น่ารักเลยนะนั่น
“ ก- ก้าวเงาลวง…ตา !!?? ” ???
“ หลิงฉือ พี่จำได้ว่าไม่เคยสอนให้ไปจ้องหน้าหาเรื่องคนอื่นเขาแบบนี้นะ ”เฉินจือหนาน
“ พ- พี่จือหนานจริงด้วย!! ” เฉินหลิงฉือ
ทันใดนั้น ทันทีที่ครูรู้เรื่องก็รีบเข้ามาหยุดทันที
“ พวกเธอ หยุดเดี๋ยวนี้!!! ”มอร์แกน
แค่เสียงตะโกนของเขา ก็ทำเอาจือหนานถึงกับชะงักเลยล่ะ แต่มันก็ไม่มากพอที่จะทำให้เธอหยุด แม้ว่าเด็กคนนั้นที่มีชื่อว่าหลิงฉือจะเป็นน้องสาวแท้ๆของเธอก็ตาม
และสิ่งที่ทำให้เธอโกรธน้องของตัวเองนั้น.. คงเป็นเพราะว่ามาหาเรื่องผมที่เป็นมาสเตอร์นั่นแหละ
แล้วคือผมดันเป็นคนที่ช่วยเธอมาจากตลาดทาสนั่นด้วยไง สิ่งนั้นอาจจะเป็นจุดเปลี่ยนอย่างนึงในชีวิตของเธอเลยล่ะ เพราะงั้นไม่ว่าจะมีอะไรเกิดขึ้น “ผมต้องมาก่อนเสมอ” บางทีสิ่งนี้อาจจะอยู่ในหัวของเธอก็ได้
“ พอแล้วล่ะจือหนาน ”
เธอหันมาหาผม ด้วยสีหน้าของความไม่เข้าใจ ผมจึงตอบเธอไป
“ อีกอย่างน้า ก็เธอคนนั้นน่ะยังไม่ได้ทำอะไรฉันเลยนี่นา ”
“ … ก็ได้ ”เฉินจือหนาน
“ …คราวหลังก็หัดดูแลคนใช้บ้างนะ อัลเลียน ”มอร์แกน
“ ครับครู ”
ถึงจือหนานจะไม่ได้บีบคือหลิงฉือแล้ว เธอก็ยังไม่หยุดมองพวกเรา อีกทั้งยังยิ้มมุมปากก่อนที่จะโดดเข้าใส่จือหนานทันที
เธอคงจะคิดถึงพี่ของเธอมากเลยสินะ.. งั้นก็ ปล่อยไปสักพักก็แล้วกัน
ด้วยความที่ผมเป็นคนไม่คิดอะไรมาก จึงได้ปล่อยให้สองคนนั้นอยู่ด้วยกันไปสักพัก ก่อนที่คนใช้ของหลิงฉือจะมาโค้งให้กับผมทั้งน้ำตา
“ ขอบคุณ.. ที่ทำให้พวกเราได้พบกับองค์หญิงใหญ่อีกครั้งนะเจ้าคะ.. ”ซือถู(คนใช้ของหลิงฉือ)
ผมเกาหัว แล้วตอบเธอไปเฉยๆ
“ มันเป็นแค่เรื่องบังเอิญน่ะ ไม่มีอะไรหรอก ”
เหตุการณ์ตรงนั้น คงจะทำให้ผมถูกคนในห้องจดจำไปอีกสักพักเลยล่ะ เพราะทุกคนน่ะ.. เอาแต่มองมาทางนี้กันทั้งนั้นเลยน่ะสิ จริงๆผมก็ไม่ได้อะไรเท่าไหร่นักหรอก ก็เลยปล่อยเรื่องนั้นไป
ส่วนเจ้ารามน่ะ ก็เข้ามาคุยโวใหญ่เลยล่ะ
“ สุดยอดเลย!! ผู้หญิงคนนั้นโคตรเท่ห์อ่ะ!!! ”ราม
นี่ล่ะนะ เพื่อคนแรกในโรงเรียนของผม ผมชอบเขาที่เป็นแบบนี้นะ มันอบอุ่นดีเวลาอยู่ใกล้กับคนแบบนี้น่ะ
“ ก็นะ จือหนานน่ะก็เท่ห์จริงๆนั่นแหละ ”
“ ตรงสเป๊คเลยใช่ไหมคะบอส? ”เฉินจือหนาน
อยู่ๆเธอก็มาปรากฏตัวข้างผมอีกครั้ง
“ อึ่ก-.. ช- ใช่ ”
“ (ยิ้ม~) ”เฉินจือหนาน
แหม ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่เลยนะแม่คุณ
…
ตัดมาที่เรื่องวุ่นๆในห้อง S
“ เม… เธอไม่ได้ทำอะไรแปลกๆกับอัลเลียนใช่ไหม!! ”เร็กซ์
อะไรฟระยัยนี่ อยู่ๆก็เข้ามาจับบ่าพร้อมดราม่าอะไรมัน
“ อะไร? ก- ก็ไม่หนิ ”เมเดียร์
“ หุหุ ”ลูอิส
ส่วนยัยลูอิส มึงก็นั่งมองจากที่นั่งอยู่อย่างสบายใจเลยนะเฮ้ย
“ อรุณสวัสด์จ้ะบี๋ ”พานาร์
แล้วพานาร์ก็เข้าเดินเข้าห้องมาจากทางด้านหลังของฉัน
“ สวัสดี ”เมเดียร์
คือตอนนี้ฉันกำลังยืนอยู่หน้าประตูน่ะ ก็ถูกเร็กซ์กันไว้อยู่นี่แหละเลยเข้าไปไม่ได้.. แหมยัยนี่ อะไรจะเป็นห่วงไอ้หมอนั่นขนาดนั้น ว่างๆคงต้องถามสักหน่อยว่ารู้จักกันได้ยังไง
ตอนนี้คงต้องพายัยควายถึกนี่ไปนั่งที่ก่อนล่ะนะ
ไม่นานนักอาจารย์ประจำชั้นเรียนก็เข้าห้องมา พร้อมกับออร่าน่าเกรงขาม
“ นั่งที่กันได้แล้วไอ้พวกเด็กเวร ” ???
เมื่ออาจารย์คนนั้นได้เอ่ยปาก ทุกคนต่างก็เงียบกริบแล้วกลับไปนั่งที่ของตนในทันที แต่สำหรับฉันแล้วการข่มขู่กระจอกๆแบบนั้นไม่สามารถทำให้ฉันขนลุกได้เลยด้วยซ้ำ
หรือว่าฉันจะแข็งแกร่งเกินไปกันนะ? ว่าไปนั่น
“ ฉันมั่นใจว่าพวกเธอรู้จักฉันกันอยู่แล้ว ” ???
ช่าย ช่ายยย อาจารย์สาวที่มีเส้นผมสีแดงเพลิงสุดร้อนแรงและมีร่างกายกำยำจนถึงขนาดที่สามารถล้มผู้ชายได้ด้วยมือเปล่าน่ะมีคนเดียวในสถาบันเท่านั้นล่ะ
“ แต่สำหรับคนที่ไม่รู้จักฉันหรือไม่ฟังที่อาจารย์ใหญ่พูด ฉันจะแนะนำตัวอีกครั้ง ฉันมีชื่อว่า สคาร์ เฮลไรซิ่ง เป็นจอมเวทระดับ 8 และเป็นอาจารย์ประจำชั้นของพวกแกต่อจากนี้ไปจนจบปีการศึกษาหน้า เตรียมตัวให้ดีล่ะ เพราะเรายังต้องเจอกันไปอีก 2 ปี ”สคาร์
ฮึ ดูสีหน้าเจ้าพวกนี้สิ ฉันมั่นใจเลยล่ะว่าเจ้าพวกนี้จะไม่อยากอยู่ในชั้นเรียนของยัยสัตว์ประหลาดนี่แน่นอน ก็การฝึกของยัยนี่มันโคตรจะหฤโหดเลยนี่นา แต่สำหรับฉันแล้ว ยิ่งโหดเท่าไหร่ก็ยิ่งดีเท่านั้น เพราะความเหนื่อยล้าพวกนั้นจะเปลี่ยนมาเป็นพลังให้กับฉันยังไงล่ะ คิคิ
“ หลังจากที่พวกแกเลือกสายวิชาที่จะเรียนได้แล้ว ให้ตามฉันมาที่สนามกีฬาด้านหลังล่ะ ฉันจะทดสอบดูว่าพวกแกแข็งแกร่งสักแค่ไหน จะได้จัดตารางการฝึกให้ถูก ”สคาร์
พูดจบ เธอก็แจกกระดาษให้กับนักเรียนทุกคนพร้อมปากกา ก่อนที่จะเดินออกไปรอที่สนามกีฬาขนาดใหญ่ด้านหลัง ที่นั่นจะเป็นที่ที่รวมการฝึกทุกประเภทที่เกี่ยวกับร่างกายเอาไว้ ไม่เว้นต่อการต่อสู้กัน และที่นั่นเองก็เป็นที่ที่ดีที่สุดแล้วที่จะให้นักเรียนได้ทดสอบความสามารถ
ส่วนเรื่องสายวิชานี่.. ต้องเรียนด้วยเรอะ?
ไม่สิ พูดแบบนั้นก็ไม่ถูก คงเป็นเพราะฉันเข้าใจมันทุกอย่างเลยล่ะมั้งเลยจะดูไม่สนใจอะไรพวกนี้สักเท่าไหร่
“ หืม? ”เมเดียร์
“ บี๋แกเลือกอะไรอ่ะ! ”เร็กซ์
“ คุณเมเรียนสายไหนหรอคะ? ”ลูอิส
ยัยลูกคุณหนูสองคนที่นั่งข้างฉันต่างก็เสนอหน้าเข้ามาถาม ว่าฉันต้องการจะเรียนอะไรกันแน่
จริงๆทุกอันมันก็ไม่ได้สำคัญสำหรับฉันอะไรขาดนั้น เอาเป็นว่าฉันกามั่วไปเลยก็แล้วกัน
“ แปรธาตุ ปรุงยา แล้วก็สัตว์อสูร ”เมเดียร์
หวังว่าเจ้าหมอนั่นจะเลือกเรียนหนึ่งในวิชาที่ฉันเลือกไปนะ เพราะฉันเองก็หวังจะเจอเขาอยู่เหมือนกัน
น่าเสียดายที่หมอนั่นไม่ได้มาอยู่ห้อง S ของเรา ไม่งั้นฉันจะดูแลอย่างดีเลยล่ะ
“ มีแต่อันยากๆทั้งนั้นเลยนี่! ”เร็กซ์
“ แปรธาตุก็น่าสนใจนะคะ ”พานาร์
แล้วพานาร์ที่นั่งอยู่ข้างหลังฉันก็เข้าร่วมวงสนทนาด้วย
“ แต่ฉันชอบสัตว์อสูรมากกว่า! พวกมันน่ารักมาก! ”ลูอิส
ปกติแล้วหลายๆคนคงจะคิดว่าพวกคริสตจักรเนี่ย ไม่ถูกกับพวกสัตว์อสูร ประเด็นคือ.. มันตรงกันข้ามกันเลย ไอ้พวกคริสตจักรน่ะโคตรจะรักสัตว์น่ารักๆพวกนั้นเลยต่างหาก รักถึงขั้นที่ว่าอัศวินศักดิ์สิทธิ์รวมไปถึงบิชอบ หรือแม้แต่คาร์ดินัลบางคนยังเลี้ยงสัตว์อสูรไว้ไม่ห่างตัวราวกับลูกของตัวเองเลย
ที่ศริสตจักรเป็นศัตรูจริงๆคือพวกที่ทำผิดศีลธรรมหรือจริยธรรมต่างๆ ถึงจะเป็นมอนสเตอร์แต่หากพวกมันสามารถสื่อสารรู้เรื่องและทำตัวดี พวกเขาก็ปล่อยไปเหมือนกัน
นับว่าพวกเขาก็ไม่ได้เลวร้ายอะไร แค่จะน่ารำคาญก็ตอนที่พวกยั้นสืบพบอะไรที่มันผิดๆนั่นแหละ
แล้วยิ่งเป็นยัยนักบุญแห่งความจริงลูอิสนี่ยิ่งแล้วใหญ่ เพราะไม่ว่าจะเป็นตัวอะไรยัยนี่มันก็รักหมด
คือ.. มันเป็นพวกรักสัตว์น่ะว่าง่ายๆ
“แล้วเราจะไปกันยัง? ”เร็กซ์
“ เอาดิ ”เมเดียร์
ทันทีที่พวกฉันลุกขึ้น เอากระดาษใบนั้นไปส่งไว้ที่ตะกร้าส่งเอกสารบนโต๊ะครูที่ตั้งอยู่ข้างหน้า แล้วเดินออกไป คนอื่นๆก็ทยอยตามกันมา
…
กลางสนามกีฬาขนาดใหญ่
“ การทดสอบนั้นง่ายมาก ”สคาร์
“ พวกแกจะต้องสู้กันเอง จนกว่าจะมีฝ่ายใดฝ่ายนึงยอมแพ้ ”สคาร์
“ มีใครอยากจะเสนออะไรไหม? ”สคาร์
ฉันยกมือขึ้น
“ ว่าไง คุณหนูกุหลาบดำ ”สคาร์
… ฉันไม่ชอบไอ้ฉายากุหลาบดำอะไรนั่นเลยแฮะ
แม้ว่าคนอื่นๆจะเห็นฉันเป็นกุหลาบก็ตาม แต่ถ้าเป็นพวกลูกดยุคคนอื่นๆล่ะก็พวกนั้นจะรู้จักฉันกันในชื่อความป่าเถื่อนแห่งเจเนซิสกันล่ะ
และฉันเองก็จะใช้ความโหดร้ายนั่นกับที่นี่ด้วย
“ ฉันมีข้อเสนอ ”เมเดียร์
“ ว่ามาเลย ”สคาร์
“ จะขอเปลี่ยนกฏเป็น คนทั้งห้องรุมฉัน จะได้ไหมคะ อ า จ า ร ย์ ”เมเดียร์
ให้เดา ไอ้พวกนักเรียนในห้องนี้ส่วนใหญ่คงจะมีจากที่ห่างไกลล่ะสินะ ถึงได้ดูมีความหยิ่งพยองกันนัก
ถึงพวกแกจะแข็งแกร่งกันก็ตาม พวกแกก็ไม่อาจแท้ทายฉันได้หรอก
คุคุ ดูสีหน้าพวกแกสิ หัวร้อนใช่ไหมล่ะ? หัวร้อนล่ะซิ่~? ฉันไม่ได้เจออะไรแบบนี้มานานแล้วแฮะ ตื่นเต้นดีย์
“ มันก็ได้อยู่หรอก แต่เธอแน่ใจนะว่าจะรับไหว? ”สคาร์
“ ฮึ- พวกกระจอกน่ะ ไม่มีวันมาเทียบฉันได้หรอก ”เมเดียร์
ดีล่ะ ใส่ไฟไปแบบนี้คงจะพอ ชักจะเริ่มสนุกซะแล้วสิ
“ ไม่ว่าจะท่าทางแบบไหน… ท่านเมเดียร์ก็ยังคงงดงาม!!.. ”จูปิเตอร์(องค์ชายที่1)
“ เอาจริงดิ้.. ”สการ์เล็ต(องค์หญิงที่2)
“ ยัยนี่… ยังชอบปั่นหัวคนเหมือนเดิม.. ”เร็กซ์
“ คืออาจารย์คะ.. พวกหนูขอถอนตัวได้มั้ย… ”ลูอิส
“ เห็นที คงจะไม่ได้ เพราะครูต้องการจะประเมินความสามารถของพวกเธอแต่ละคน ”สคาร์
คุคุ ดูเหมือนว่าพวกนักเรียนเริ่มจะไม่พอใจกันแล้วแฮะ
“ งั้นเริ่มได้เลยก็แล้วกัน ”สคาร์
อาจารย์ถอยห่างออกจากตรงนั้นไปไกลพอสมควร
“ อย่าอวดดีให้มากนักนะ! ถึงจะเป็นถึงคุณหนูตระกูลดัง แกก็ไม่อาจะสู้เราที่รวมพลังกันได้หรอก! ”ตปก.
“ …. ”เมเดียร์
“ เด็กน้อยซะไม่มี ”เมเดียร์
“ ใครก็ได้… เอาตูออกไปจากตรงนี้ที! ”บิล
“ หนีมั้ยลู ”อีวาน
“ ไม่พ้นยัยนั่นจะตามมาเจื๋อนทิ้งอ่ะดิ ”ลู
ดูเหมือนว่าเจ้าพวกนี้จะไม่มีกะจิตจะใจจะสู้กันสักเท่าไหร่ แต่ช่างมันเถอะ ตอนนี้ขอแค่ฉันได้สั่งสอนให้พวกแกได้รู้ละกัน ว่าที่นี่ใครคุม!!
ART – อ สุ ร า
ราวกับอาร์ตประจำตัวของมหาอสูรอย่างกอร์ ไม่คิดว่าเธอเองก็จะใช้มันได้เหมือนกัน
ออร่าสีแดงที่เข้มข้นจนน่าขนลุกรอบๆตัวของเธอแปรสภาพไปเป็นเกราะแขนทั้งสี่ข้างให้กับเจ้าตัว ทั้งออร่าที่ดุดันและน่าเกรงขาม แววตาที่กระหายในชัยชนะ อีกทั้งรอยยิ้มแสยะที่เหมือนกับปีศาจ
เมเดียร์ในตอนนี้ดูเหมือนกับตัวแทนของกอร์ในอุดมคติไม่มีผิด ทั้งอาร์ตที่เธอใช้ ออร่าสีเดียวกัน และความกระหายเลือดที่ถ่าโถมในจิตสังหารอันมหาศาลนั้นมันไม่ต่างกันเลย ต้องบอกว่าคนที่คู่ควรจะได้รับนามแท้ของกอร์คือเมเดียร์ไม่ใช่บี๋
เพียงแค่การใช้ออร่าเพื่อข่มขวัญ กลับทำให้นักเรียนหลายคนถึงกับทรุดในทันที นักเรียนบางคนที่ไม่สามารถนำออร่าออกมาใช้งานได้ก็จะไม่สามารถขยับไปไหนได้เนื่องจากแรงกดทับอันมหาศาล
เรียกได้ว่า ในศึกนี้สาวเจ้าชนะใสๆ
“ หือ? ”เมเดียร์
แต่ว่าภายในหมู่นักเรียนกลับมีใครสักคนกำลังรวบรวมและขับเคลื่อนออร่าภายในร่างอยู่ มันเป็นออร่าสีขาวที่ขัดแย้งกับออร่าของเธอจนสามารถสังเกตเห็นได้อย่างชัดเจน
เมื่อออร่าของคนคนนั้นได้ถูกเปิดใช้งานมาในระยะหนึ่ง มันกลับสามารถต้านทานพลังงานที่แข็งแกร่งอย่างท่วมท้นของเมเดียร์ได้ในทันที จนเกิดเป็นแรงปะทะระหว่างสองพลังอันมหาศาลที่แทบจะทำเอาคนอื่นๆปลิวไปตามลมที่เกิดจากแรงปะทะนั้น
“ ฉันเคยเห็นสิ่งนั้นมาก่อน ” ???
“ ใคร? ”เมเดียร์
เธอไม่คิดว่าจะมีใครในที่นี้สามารถต่อกรกับเธอได้ เร็กซ์เห็นดังนั้นจึงได้แนะนำให้เธอได้รู้จัก
“ หึ- นั่นก็คือมือหนึ่งของวาคิวเรียเราไง วิกตอเรีย แฟงก์ น่ะ ”เร็กซ์
“ เร็กซ์จัง! ให้ฉันเข้าไปหลบหลังโล่ด้วยคนสิ! ”ครูว์
“ เธอเองก็กางโล่กันได้เหมือนกันไม่ใช่รึไงยะครูว์!! ”เร็กซ์
“ แฮะๆ ซะงั้นอ่ะ~ ”ครูว์
ภาพที่เมเดียร์เห็นก็คือ คนที่สามารถทนแรงกดดันของเธอได้มีมากกว่าสิบคนซะอีก นั่นมันทำเอาเธอหัวเราะออกมาอย่างกับคนบ้าเลยล่ะ ดูเหมือนว่าเธอจะไม่ได้เจอเรื่องอะไรแบบนี้มานานแล้วจริงๆ
“ งั้นสินะ คนที่เจ้าหมอนั่นเคยเล่าให้ฟัง ฺวิกตอเรีย ออร่ามาสเตอร์งั้นหรอ? ”เมเดียร์
“ ค่อยน่าสนใจหน่อย!! ”เมเดียร์
ดูเหมือนว่าเมเดียร์เริ่มจะเอาจริงแล้ว วงแหวนเวทปรากฏขึ้นและคลอบคลุมที่ร่างของเธอในแต่ละส่วนโดยที่ไม่ต้องร่ายด้วยซ้ำ
“ ระวังด้วยนะวี! ยัยนั่นมันเป็นคนที่เกิดมาพร้อมกับสกิลแรงก์ SS สามสกิล!!! ”เร็กซ์
“ (แรงก์ S สกิลเดียวตั้งแต่เกิดว่าเวอร์แล้ว แต่นี่มีถึง 3 สกิล แถมยังเป็นแรงก์ S ขึ้นไปทั้งหมดเลย) ”วี
“ สัตว์ประหลาดชัดๆ ”วี
“ เค้าเรียกคนอย่างชั้นว่านางเอกโว้ย!! ”เมเดียร์
แต่ถึงวีจะได้รู้เรื่องแบบนั้นแล้ว เธอก็ยังยืนหยัดต่อหน้าเมเดียร์โดยที่ไม่ถอย อีกทั้งยังตั้วท่าเตรียมที่จะชักดาบออกมาอีก
“ สกิลของฉันคือ ฟันดาบ F แรงก์ ”วี
เมื่อเมเดียร์ได้รู้ถึงสกิลของวีก็ถึงกับชะงัก เธอไม่คิดว่าวีจะมาไกลได้ขนาดนี้ มีพลังมากมายแบบนี้ด้วยสกิลเพียงแค่แรงก์ F เธอไม่ได้ดูถูกคู่ต่อสู้ของตัวเองต่ออย่างใด กลับกัน ยังนับถือซะด้วยซ้ำ ที่คนมีพรสวรรค์ขนาดนั้นมาอยู่ใต้อาณัติของตัวเธออีกคนหนึ่ง
“ ว่าแล้วเชียว เจ้าหมอนั่นไม่เคยมองคนผิด ”เมเดียร์
“ ฉันอยากรู้เกี่ยวกับคนที่อยู่กับเธอ ”วี
“ แล้วแกรู้ได้ยังไงล่ะว่าใครอยู่กับชั้น? ”เมเดียร์
ทั้งคู่เริ่มชาร์จพลังของตัวเอง วีใช้ดาบของเธอเป็นศูนย์รวมออร่าทั้งหมดก่อนที่ตั้งใจไว้ว่าจะปล่อยมันออกไปในทีเดียว ส่วนเมเดียร์ก็ตั้งใจไว้ว่าหลังจากรวมออร่าเพื่อกันการโจมตีนั่นแล้ว จะโจมตีต่อเนื่องด้วยเวทลำแสงสายฟ้าพิฆาตที่เป็นเวทระดับ 7
“ เห้ย… เห้ย!!!! ”เร็กซ์
“ ทุกคน วิ่งค่ะ!!!! ”ลูอิส
เพียงแค่ความรู้สึกจากสัญชาตญาณในการเอาตัวรอด ก็รู้ได้เลยว่าหากโดนวีฟันเข้าไปล่ะก็ อาจจะไม่ได้กลับมาอีกเลยก็ได้ ทุกคนที่ยังสามารถวิ่งอยู่ได้จึงต้องรีบถอยห่างจากตรงนั้นโดยด่วน
“ อาจารย?!! อาจารย์ต้องหยุดสองคนนั้นนะครับ!! ”บิล
“ ไม่ได้หรอก ”สคาร์
“ … ทำไมล่ะจารย์!! ”บิล
“ แค่มองก็รู้แล้วไม่ใช่เรอะว่าออร่านั่นไม่ธรรมดา ฉันยังไม่อยากเสียแขนไปนะเฟ้ยเจ้าเด็กบ้า ”สคาร์
ART – ดาบประกาสิทธิ์
“ ผ่าสามพันโลก ”วี
ART – อสุรา
“ มืออสูร”เมเดียร์
เพียงแค่การฟาดฟันเพียงครั้งเดียว….
ถึงกับทำให้ ผอ. มาหยุดการต่อสู้ในครั้งนี้ด้วยตัวเองเลย
สุดท้ายแล้ว..
ทั้งคู่ก็ถูกจับเข้าไปอยู่ในห้องปรับทัศนคติด้วยกันเต็ม 4 ชั่วโมง
ตัดจบตอน
เมื่อนางเอกที่โดนบัฟกับว่าที่นางเอกที่ฝึกมาล้วนๆ ตีกันก็จะประมาณนี้
![เจ้าของร้านพิศวง [我真不是邪神走狗]](https://i2.wp.com/www.xn--q3cmiag1gmn.com/wp-content/uploads/2022/08/bmn54u2yvhx9x9it.jpeg?resize=60,85 "เจ้าของร้านพิศวง [我真不是邪神走狗]")
