ดั่งรักบันดาล 386

ผู้กำกับไม่ได้คาดหวังว่าหร่วนซือซือจะเข้ามาพูดคุยเกี่ยวกับเรื่องนี้อย่างจริงจัง เขารีบลุกขึ้นและชักชวนว่า "มา ซือซือ ดื่มน้ำก่อน"

"เรายังรับรู้ถึงความสามารถของคุณที่นี่ แต่อวี้อี่มั่วไม่ต้องการทำให้คุณภาพดีขึ้น หรือเราทุกคนทำงานร่วมกัน เราทุกคนเข้าใจซึ่งกันและกันไม่มีอะไรที่เราสื่อสารกันไม่ได้ใช่ไหม?"

หร่วนซือซือหายใจเข้าลึก ๆ หลังจากได้ยินคำพูดและยังคงยืนกรานว่า "ถึงเวลาแล้ว ฉันจะร่วมมือที่นี่ แต่ถ้ามันใช้เวลานานเกินไป เราก็ทำได้แค่รอครั้งต่อไปที่จะร่วมมือกัน"

ด้วยเหตุนี้เธอจึงหันกลับมาและเดินไปในทิศทางที่เซนเซนและซาซาอยู่

สิ่งที่เธอตัดสินใจจะต้องไม่เปลี่ยนแปลงง่าย ๆ ยิ่งเวลาผ่านไปนานเท่าไหร่ความเป็นไปได้ของเหตุการณ์ที่ไม่รู้จักก็ยิ่งมากขึ้นเท่านั้น เธอไม่กล้าเดิมพันได้

ฉันไม่รู้ว่าเป็นเพราะคำพูดของเธอหรือเปล่าที่หัวหน้าผู้กำกับส่งภาพถ่ายสองชุดที่ถ่ายในวันนั้นถึงอวี้อี่มั่ว แต่ก็ไม่ได้ถูกปฏิเสธ

ในวันรุ่งขึ้น หัวหน้าผู้กำกับได้แจ้งให้ หร่วนซือซือทราบว่า ภาพยนตร์ตัวอย่างจบลงแล้ว จากนั้นการถ่ายทำ จะเริ่มขึ้นอย่างเป็นทางการ

หร่วนซือซือยืนอยู่ในพื้นที่ถ่ายทำ ดูเด็กน้อยทั้งสองกำลังรับมือกับการถ่ายทำอย่างสง่างามโดยไม่รู้ตัวความโล่งใจเล็กน้อยปรากฏขึ้นในใจของเธอ

เธอไม่เคยคาดหวังว่าพวกเขาจะทำเงินให้เธอได้มากแค่ไหน เธอแค่ต้องการให้พวกเขามีประสบการณ์มากขึ้นและเติบโตได้เร็วขึ้น

การถ่ายทำดำเนินไปด้วยดีเป็นเวลาสามวันติดต่อกัน นอกจากนี้ หร่วนซือซือยังประหลาดใจที่ อวี้อี่มั่วไม่เคยปรากฏตัวในฉากการถ่ายทำเลยตลอดสามวันนี้

นี่เป็นสิ่งที่ทำให้เธอมีความสุขมากที่สุด

แต่ใครจะรู้ว่าบ่ายวันนั้น จู่ๆคนที่ทำให้เธอประหลาดใจก็ปรากฏตัวขึ้นในพื้นที่ถ่ายทำ

เพิ่งจะเป็นเวลา2โมง อากาศก็ยังร้อนมาก เซนเซนและซาซา เพิ่งถ่ายกลุ่มพวกเขากำลังพักผ่อนและคลายร้อน ทันใดนั้นมีรถมาอย่างช้าๆและหยุดอยู่ที่บริเวณถ่ายทำ

ไม่นานประตูหน้าก็เปิดออก ชายคนหนึ่งที่มีลักษณะเหมือนบอดี้การ์ด ก็ก้าวออกจากรถเดินไปด้านหลัง เปิดประตูและกางร่ม

ครู่หนึ่ง ทุกคนก็จ้องมองไปที่นั่น

ผู้หญิงในชุดครุยสีดำเดินลงมาใบหน้าของเธอถูกปิดกั้น แต่เธอสามารถมองเห็นร่างที่สง่างามของเธออย่างคลุมเครือ

ท่านี้เหมือนดาราหญิง

"เขาเป็นใคร?!"

เจ้าหน้าที่ที่กำลังพักผ่อนอยู่ในกองถ่ายที่นี่ต่างกระซิบกระซาบ

“จะเป็นใครไปได้ล่ะ ไม่ใช่เมียของหัวหน้าใหญ่ของเรา!”

ประโยคนี้ดังเข้าหูของหร่วนซือซือ เธอขยับตัวสักพักและอดไม่ได้ที่จะเงยหน้าขึ้นมองไปยังทิศทางนั้น

แน่นอนว่าร่มยกขึ้นเล็กน้อย เผยให้เห็นใบหน้าของหญิงสาวที่ไม่ใช่เย่หว่านเอ๋อด้วยสีหน้าหยิ่งผยองเช่นนั้น?

หร่วนซือซือ สแกนเป็นเวลาหนึ่ง เดินตรงไปยังหัวหน้าผู้กำกับ ยิ้มและพูดว่า "ผู้กำกับกาว ไม่เจอกันนานแล้ว"

ทันทีที่ผู้กำกับเห็นเธอ เขายืนขึ้นและทักทายเธอดวงตาของเขาเต็มไปด้วยรอยยิ้ม "คุณนายอวี้ ทำไมคุณมาที่นี่?!

เมื่อได้ยินชื่อนี้หัวใจของหร่วนซือซือก็หดตัวลงสองครั้งอย่างไม่สามารถควบคุมได้

"ฉันมาที่นี่เพื่อตามหาอวี้อี่มั่ว ฉันได้ยินมาว่าเขาสนใจโฆษณานี้มากในช่วงนี้ ฉันจึงมาดู

เย่หว่านเอ๋อ กล่าวพร้อมยกคางขึ้นและมองไปรอบ ๆ "เขาไม่อยู่ที่นี่หรอ?"

ผู้กำกับใหญ่ยิ้มอย่างเชื่องช้าและพูดเบา ๆ "ประธานอวี้ไม่ได้มาที่นี่หลายวันแล้ว เขามาแค่ช่วงถ่ายทำแรกๆ"

"ใช่หรอ?"

เย่หว่านเอ๋อกล่าวว่าดวงตาของเธอมืดลงเล็กน้อย

แต่ในไม่ช้าผิวของเธอก็กลับมาเป็นปกติพร้อมกับรอยยิ้มที่อ่อนโยนบนใบหน้าของเธอ เธอมองไปที่หัวหน้าผู้จัดการและพูดว่า "ดูเหมือนว่าฉันจะมาไม่ทัน"

"โอ้ ใช่แล้ว" ขณะที่เธอพูดดูเหมือนว่าเธอจะคิดอะไรบางอย่างขึ้นมาได้ ทันใดหันไปมองบอดี้การ์ดที่อยู่ข้างหลังเธอยกคางขึ้นเพื่อส่งสัญญาณให้เขาแล้วมองไปที่ผู้กำกับใหญ่ "ผู้กำกับกาว ฉันรู้ว่า พนักงานกำลังทำงานอย่างเต็มที่ ฉันซื้อชานมเย็นและน้ำผลไม้เย็น ๆ มาแบ่งปันให้กับทุกคน "

เมื่อผู้กำกับกาวได้ยินเช่นนี้ รอยยิ้มบนใบหน้าของเขาก็ทำให้ลึกลงไปมาก "คุณนายอวี้ คุณสุภาพมาก!"

"ใช่ พวกคุณทำงานหนักมากแน่นอน ฉันต้องเห็นใจ"

พวกเขากำลังคุยกันที่นี่ บอดี้การ์ดที่เย่หว่านเอ๋อ พามาได้เดินไปที่ข้างรถ เปิดท้ายรถหยิบชานมออกมาจำนวนมากและแจกจ่ายให้กับทุกคน

ครู่หนึ่งใบหน้าของทุกคนก็ดูมีความสุขและพวกเขากล่าวขอบคุณเย่หว่านเอ๋อ ทีละคน

ในขณะนี้ เย่หว่านเอ๋อ ยืนขึ้นอย่างกะทันหันหยิบชานมน้ำแข็งสี่ถ้วยจากด้านข้างและเดินไปที่หร่วนซือซือ

เธอทำตัวดีและมีน้ำใจพร้อมรอยยิ้มอ่อนโยนบนใบหน้าไม่มีใครคิดว่าเธอหน้าด้านเลย

แต่ด้วยเหตุผลบางอย่างหัวใจของหร่วนซือซือก็จมลงอย่างกะทันหัน

เธอยื่นมือออกไปโดยไม่รู้ตัว จับเซนเซนและซาซาจากด้านข้างเข้ามาในอ้อมแขนของเธอ มองดูเธอด้วยความระมัดระวัง

เย่หว่านเอ๋อ เดินมาหาเธอและทักทายเธอด้วยรอยยิ้ม "ซือซือ เราพบกันอีกแล้วนะ"

หร่วนซือซือยิ้มให้เธออย่างสุภาพและพูดเบา ๆ ว่า "ใช่"

เย่หว่านเอ๋อก้มศีรษะลงมองไปที่ เซนเซนและซาซา ในอ้อมแขนของเธอ แล้วพูดด้วยรอยยิ้ม “นี่ลูกของคุณกับประธานซ่งเหรอ? น่ารักเหลือเกิน”

ขณะที่เธอพูดเธอหยิบชานมน้ำแข็งสองถ้วยออกมาจากกระเป๋าที่เธอถือ เขย่าไปที่พวกเขาและกระซิบว่า "มา คุณป้า มีชานมอยู่ คุณอยากดื่มไหม?"

เซนเซนพิงหร่วนซือซือ และมองไปที่เย่หว่านเอ๋อขมวดคิ้วโดยไม่พูดอะไร

"คุณไม่อยากดื่มจริงๆหรอ นี่มันอร่อยนะ!"

เย่หว่านเอ๋อกล่าวพร้อมกับยื่นมือไปที่มือของเซนเซน

ในขณะนั้นหัวใจของหร่วนซือซือแน่นขึ้นและเธอก็รู้สึกประหม่าโดยไม่รู้ตัว

ใครจะรู้วินาทีต่อมาเซนเซนก้าวถอยหลังและหลีกเลี่ยงมือของเธอโดยตรง

มือของ เย่หว่านเอ๋อเหมือนลอยอยู่ในอากาศ ร่องรอยแห่งความอับอายก็ผ่านไปอย่างรวดเร็วบนใบหน้าของเธอ เธอยิ้มให้หร่วนซือซือหันไปหาซาซาข้างๆเธอ แล้วถามด้วยรอยยิ้ม "คุณอยากดื่มไหม?"

ซาซาส่ายหัว "ฉันไม่อยากดื่ม"

เย่หว่านเอ๋อ ไม่คาดคิดว่าจะเสียเปรียบเช่นนี้ แม้ว่าในใจเธอจะขาดอากาศหายใจ แต่เธอก็ยังแสร้งทำเป็นนิ่งและสงบบนพื้นผิว เธอวางชานมไว้ในมือข้างๆมองไปที่ หร่วนซือซือ และ กล่าวว่า "ลูกของคุคทั้งสองคน ล้วนมีความคิดเป็นของตังเอง"

หร่วนซือซือโค้งริมฝีปากของเธอเมื่อเธอได้ยินคำพูดโดยไม่ต้องพูดอะไร

เธอรู้ดีว่า เย่หว่านเอ๋อ มาที่นี่ไม่ใช่แค่ส่งชานมสองสามถ้วย

เธอมองลงไปที่เซนเซนและซาซาที่อยู่ข้างๆเธอ เมื่อเธอกำลังจะปล่อยให้พวกเขาไปเล่นข้างๆ ใครจะรู้ว่าเซนเซนก็เงยหน้าขึ้นมามองหร่วนซือซือแล้วถามอย่างห้าวว่า "แม่ ฉันจะพาน้องสาวไปดูลิง ได้ไหม?"

“ได้ แต่คุณต้องดูแลน้องสาวด้วย รู้ไหม?”

เซนเซนพยักหน้าอย่างแรง “ได้!”

หร่วนซือซือยิ้มและลูบหัวเด็กน้อยทั้งสองดูพวกเขาวิ่งหนีจับมือกันความตึงเครียดในใจของเธอก็คลายลงอย่างมาก

เด็กน้อยทั้งสองเหลือเพียงแค่เท้าหน้า จากนั้นเธอก็เงยหน้าขึ้นมองไปที่เย่หว่านเอ๋อ ที่อยู่ข้างๆเธอ แล้วถามว่า "คุณเย่ คุณมาหาฉัน มีอย่างอื่นอีกไหม?"

เย่หว่านเอ๋อ นั่งข้างๆเธอและยิ้มเมื่อได้ยินคำว่า "แน่นอน ฉันยังชอบที่จะคุยกับคนฉลาด"

ขณะที่เธอพูดเธอเงยหน้าขึ้นมองด้านข้างและพูดอย่างใจเย็นว่า "ฉันไม่คิดว่าคุณจะถ่ายโฆษณาที่นี่"

หร่วนซือซือยิ้ม “ฉันไม่ได้คิดว่านี่จะเป็นโครงการภายใต้ตระกูลอวี้”

เย่หว่านเอ๋อได้ยินคำนั้นร่องรอยของการเยาะเย้ยฉายไปทั่วใบหน้าของเธอเธอยกมือขวาขึ้นมองแหวนที่สวยงามและบอบบางระหว่างนิ้วของเธอและกระซิบเบา ๆ ว่า "คุณแค่ถ่ายโฆษณานี้ ฉันจะไม่พูดอะไรก็ได้ นอกจากหร่วนซือซือ ฉันได้ยินมาว่าคุณกับพี่มั้ว ใกล้ชิดกันมากในช่วงนี้… "

ขณะที่เธอพูด เธอเงยหน้าขึ้นและมีอาการหนาวสั่นเล็กน้อยปรากฏขึ้นใต้ตาของเธอ "ถ้าก่อนหน้านี้ ลืมไปเถอะ แต่ตอนนี้เราต่างก็มีครอบครัวกันแล้ว ถ้าคุณจะทำแบบนี้ มันจะไม่เหมาะสมนะ?"