ดั่งรักบันดาล 384

พี่ฉีเฝ้าดูหร่วนซือซือโดยไม่ได้พูดเป็นเวลานานและอดไม่ได้ที่จะถามว่า "มีอะไรเหรอ ทำไมคุณหน้าบึ้ง?"

หร่วนซือซือหายใจเข้าลึก ๆ และพูดอย่างสบาย ๆ ว่า "ฉันไม่คิดว่ามันจะไม่ราบรื่นขนาดนี้"

ทันทีที่เธอพูดจบพนักงานคนหนึ่งก็เดินมา "ซือซือ พี่ฉีหัวหน้าผู้อำนวยการต้องการให้คุณผ่านไป"

หลังจากได้ยินเสียง หัวใจของหร่วนซือซือก็แน่นขึ้นเขาเหลือบมองไปที่พี่ฉี จากนั้นพยักหน้าให้กับพนักงานที่อยู่ข้างๆเขา "เอาล่ะ ไปกันเถอะ"

ทันทีที่เขาเดินไปที่ด้านของผู้กำกับ หร่วนซือซือก็เห็นว่าเขากำลังพลิกหน้าจอโทรศัพท์มือถือของเขาและกำลังดูชุดตัวอย่างของเซนเซนและซาซา

หัวหน้าผู้อำนวยการเงยหน้าขึ้นมองพวกเขาแล้วพูดว่า "นั่งเถอะ นั่งลงทั้งหมด"

เมื่อเห็นทั้งสองนั่งลงเขาก็หยุดชั่วคราวแล้วพูดว่า "อันที่จริงไม่มีอะไรผิดปกติกับกลุ่มตัวอย่างนี้ ฉันได้แสดงตัวอย่างกลุ่มนี้ให้เจ้านายดูแล้ว ส่วนคุณอวี้รู้สึกว่าไม่เหมาะมากเกินไป ดังนั้นเราจึงต้องปรับเปลี่ยนกันอีกครั้ง "

เมื่อได้ยินเช่นนี้ หร่วนซือซือก็ขมวดคิ้วแน่นขึ้นโดยไม่รู้ตัวและไม่ได้พูด

แน่นอนว่ามีสาเหตุที่ทำให้รู้สึกไม่สบายใจในตอนนี้

พี่ฉีดูจริงจังและถามว่า "มีปัญหาอะไร?"

"สิ่งที่คุณอวี้พูดวันนั้นรู้สึกว่ามันไม่เหมือนเดิม"

จู่ๆผิวของพี่ฉีก็ทรุดลง“ รู้สึกยังไง? เขาอยากได้ความรู้สึกยังไง?”

ไม่ใช่เรื่องง่ายที่จะถ่ายทำตัวอย่างในช่วง 2 วันที่ผ่านมา บางครั้งเซนเซนและซาซา กำลังเผชิญกับดวงอาทิตย์ดวงโตและต้องอาศัยความร่วมมือจากสัตว์ป่าตัวอย่างเหล่านี้ เป็นผลลัพธ์ที่ยอดเยี่ยมจากความพยายามร่วมกันของทุกคนแล้ว รู้สึกไม่ถูกต้องแน่นอนว่านี่เป็นเรื่องที่น่ารำคาญ

ผู้จัดการทั่วไปยิ้มและกระซิบเบา ๆ ว่า "เราได้กล่าวถึงเรื่องนี้ในสัญญาด้วย หากฝ่าย A ต้องการหรือไม่พอใจฝ่ายB จำเป็นต้องร่วมมือกับการปรับเปลี่ยน"

พี่ฉีขมวดคิ้วและพูดอย่างอื่น หร่วนซือซือมองไปที่เขาทันทีส่ายหัวไปที่เขา จากนั้นหันไปหาหัวหน้าผู้กำกับและพูดเบา ๆ ว่า "ฉันอยากรู้ว่า ต้องการความรู้สึกยังไง?

ผู้กำกับทั่วไปพูดทีละคำว่า "การผสมผสานระหว่างความดุร้ายและความไร้เดียงสา ความกลมกลืนระหว่างตัวละครและสัตว์เป็นสิ่งสำคัญที่สุด"

หร่วนซือซือหยุดชั่วคราวและพูดว่า "แผนการถ่ายทำต้องได้รับการแก้ไข ลองถ่ายอีกสักสองสามรอบ แล้วให้คุณอวี้ดูเอฟเฟกต์"

"เอาล่ะ เริ่มงานกันเถอะ"

ตลอดทั้งวันแผนการถ่ายทำมีการเปลี่ยนแปลงหลายครั้งและในที่สุดก็มีการถ่ายภาพสองชุดที่แตกต่างกันซึ่งหัวหน้าผู้กำกับส่งไปยังอวี้อี่มั่ว

เมื่อเลิกงาน หร่วนซือซือก็กลับบ้านในคืนนั้น เพียงแค่เกลี้ยกล่อมเด็กน้อยทั้งสองคนไปที่เตียง ใครจะรู้ว่าทันทีที่เขาหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมาเขาก็เห็นข้อความจากหัวหน้าผู้กำกับว่า "มีข่าวมาจากคุณอวี้ บอกว่า ความรู้สึกยังผิดอยู่ ยังต้องถ่ายต่อไป”

เมื่อเห็นคำเหล่านี้ หร่วนซือซือก็ลุกเป็นไฟในทันที

ตั้งแต่ต้นจนถึงปัจจุบันทั้งสามชุดถูกปฏิเสธโดยอวี้อี่มั่วอย่างเงียบ ๆ เพียงแค่ตอบเธอด้วยคำตอบที่คลุมเครือเช่น "ฉันไม่ถนัด" ก็น่าหงุดหงิดจริงๆ

จากมุมมองนี้อาจไม่ใช่ว่าตัวอย่างที่พวกเขาหยิบมานั้นไม่ดี แต่อวี้อี่มั่วจงใจเลือกพบข้อบกพร่อง!

เมื่อเธอคิดเช่นนี้ หร่วนซือซือก็ยิ่งโกรธ เธอกัดฟันหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาและส่งข้อความถึงอวี้อี่มั่วโดยตรงว่า "คุณไม่พอใจอะไรกับฉัน? ทำไมคุณไม่พูดด้วยตัวเองล่ะ? ทำแบบนี้น่าสนใจหรอ?"

หลังจากส่งคำพูดไม่กี่คำเธอก็โยนโทรศัพท์ทิ้งและไม่อยากมองมันอีก

วันรุ่งขึ้นที่เสาสามเสากลางแดด หร่วนซือซือขอให้ เซนเซนและซาซา ลุกขึ้น หลังจากที่พวกเขาทานอาหารเช้าเรียบร้อยแล้ว เธอกำลังจะพาพวกเขาไปที่สวนซาฟารีเพื่อถ่ายทำต่อในวันนี้

แม้ว่าอวี้อี่มั่วจะปฏิเสธตัวอย่างเงียบ ๆ หลายครั้ง แต่เธอก็ยังขาดงานที่ควรทำไม่ได้

เพื่ออำนวยความสะดวกในการเดินทาง เธอจงใจขับรถเข็นขายของชำที่ขับโดยศาสตราจารย์กร่วรประจำครอบครัวของเธอ ทันทีที่รถขับออกจากลานเล็ก ๆ เธอก็เห็นรถมายบัคสีดำจอดอยู่ไม่ไกล

ด้วยรถหรูที่มีรายละเอียดสูง เธอจำได้ว่าเป็นใครหลังจากมองเพียงแวบเดียว

เธอหายใจเข้าลึก ๆ และต้องการเพิ่มแก๊สโดยตรงและออกไป แต่ทันใดนั้นรถก็กระพริบสองครั้งที่เธอจากนั้นประตูก็ถูกผลักเปิดออก อวี้อี่มั่วก้าวขายาว ๆ และออกจากรถ

เซนเซนและซาซากำลังนอนอยู่ที่หน้าต่างมองออกไปเมื่อพวกเขาเห็นอวี้อี่มั่ว ซาซา ก็ร้องเรียกทันทีว่า "ลุงสุดหล่อ!"

เซนเซนก็ตื่นเต้นเล็กน้อย“ แม่ทำไม ลุงหล่ออยู่ที่นี่”

ใบหน้าของหร่วนซือซือเต็มไปด้วยเส้นสีดำและความไม่พอใจเล็กน้อยฉายในใจของเขาเมื่อดู อวี้อี่มั่วกวักมือเรียกซาซา รู้สึกไม่มีความสุขมากยิ่งขึ้น

เขาเป็นคนที่จงใจทำให้เด็กอายและตอนนี้เขาเองที่แสร้งทำเป็นคนดี!

เธอเป็นคนโหดร้ายและไม่ได้ตั้งใจที่จะชะลอความเร็ว เธอต้องการขับตรงจากถนนข้างๆเธอ ใครจะรู้ว่าจู่ๆ อวี้อี่มั่วก็เดินไปตรงกลางถนน

เมื่อเห็นว่ารถกำลังจะขับเข้าหาเขา เขาก็ไม่ได้ตกใจ แต่อย่างใดและเขาก็ไม่ได้หลบ

หัวใจของหร่วนซือซือแน่นขึ้นและเหยียบเบรกทันที

รถเซอย่างแรงและเด็กน้อยสองคนที่อยู่แถวหลังก็กรีดร้องด้วยความตกใจ

หร่วนซือซือเงยหน้าขึ้นความโกรธของเขารุนแรงขึ้น

เธอไม่รู้จริงๆว่าตอนนี้ อวี้อี่มั่วต้องการทำอะไร!

เธอหายใจเข้าลึก ๆ กัดฟันแล้วหันหน้าไปบอกเซนเซนและซาซาที่อยู่แถวหลังทันที "อย่าลงไป รอฉันที่รถ"

ด้วยเหตุนี้เธอจึงปลดเข็มขัดนิรภัยผลักประตูและลงจากรถ

ยืนอยู่ตรงหน้า อวี้อี่มั่วดูเหมือนจะคาดหวังให้เธอลงมา เมื่อเห็นท่าทางโกรธของผู้หญิงคนนั้น เขาก็เลิกคิ้วและพูดอย่างเงียบ ๆ ว่า "ใครทำให้คุณขุ่นเคืองในตอนเช้า?"

ประโยคหนึ่งทำให้หร่วนซือซือยิ่งโกรธมากขึ้น "คุณพูดว่าอะไร อวี้อี่มั่ว คุณเรียกร้องความสนใจแบบนี้? คุณทำเพื่อภาพยนตร์ตัวอย่างใช่หรือไม่?"

เมื่อได้ยินเช่นนี้ อวี้อี่มั่ว ได้แต่ยิ้มเบา ๆ

มันเป็นเรื่องจริงที่เขาเห็นแก่ตัวเกี่ยวกับภาพยนตร์ตัวอย่าง แต่เขาก็ต้องการที่จะติดตามคุณภาพที่สูงขึ้นด้วยเพียงแค่ผลักดันเธอเท่านั้น เธอก็สามารถแสดงระดับที่แท้จริงของเธอได้

เมื่อเห็นชายคนนั้นมองเธอด้วยรอยยิ้มโดยไม่พูดอะไร หร่วนซือซือก็ยิ่งอายมากขึ้น เธอกัดฟันและดวงตาของเธอก็มั่นคงและมืดมน "อี่มั่ว คุณต้องการทำอะไร?!"

เมื่อได้ยินเช่นนี้การแสดงออกของอวี้อี่มั่วก็ลดลงเล็กน้อย หลังจากความจริงจังเล็กน้อย เขาก็พูดว่า "ฉันต้องการความจริง"

หร่วนซือซือขมวดคิ้ว "ความจริงอะไร?"

ทันทีที่เธอพูดจบชายตรงข้ามก็ก้าวไปข้างหน้าและเดินเข้ามาหาเธอโดยตรง

เขาสูงและเมื่อเขาลดศีรษะลงเงาทั้งหมดก็ปกคลุมร่างเล็ก ๆ ของหร่วนซือซือ

มองไม่เห็นร่างกายของหร่วนซือซือที่ค่อนข้างอ่อนแอ

คิ้วของอวี้อี่มั่วขยับเล็กน้อย ดวงตาของเธอลึก "ฉันอยากรู้ว่าความสัมพันธ์ระหว่างคุณกับซ่งเย้อันเป็นอย่างไร?"

หร่วนซือซือสูดลมหายใจเย็น ๆ และแสร้งทำเป็นตอบกลับอย่างใจเย็น "คุณยังถามอยู่อีก เราก็เป็นสามีภรรยากัน"

เมื่อได้ยินเช่นนี้ อวี้อี่มั่วก็หัวเราะเยาะ "จริงเหรอ?"

ชายคนนั้นเอนตัวนอนพิงสองนาที “เป็นสามีภรรยากัน ทำไมเราต้องนอนแยกห้องกันละ?”

ประโยคนี้ราวกับฟ้าผ่าและฟ้าร้อง "รูด" สมองของหร่วนซือซือว่างเปล่า เธออ้าปากค้างและพูดไม่ออก

สองวินาทีต่อมาเธอเงยหน้าขึ้นมีความตื่นตระหนกเล็กน้อยปรากฏขึ้นบนใบหน้าของเธอ "คุณ … พูดเรื่องไร้สาระอะไร?"

ดวงตาของอวี้อี่มั่วเย็นชาเล็กน้อย เขาก็พูดทีละคำว่า "สิ่งที่ซาซาบอกฉันเป็นการส่วนตัว ก็เป็นเรื่องไร้สาระเช่นกัน"

หร่วนซือซือเป็นใบ้ เมื่อเขาได้ยินคำพูดไม่สามารถพูดได้

ในสหรัฐอเมริกา เธอและซ่งเย้อันได้นอนแยกกัน แต่เธอไม่คาดคิดว่า ซาซาจะบอกเรื่องเหล่านี้กับอวี้อี่มั่ว!