ดั่งรักบันดาล 35

หร่วนซือซือพูดอย่างไม่ลังเล " ก็ใช่น่ะสิคะ "

พอเธอเห็นสีหน้าของตู้เยี่ย ถึงจะรู้ตัวว่ามีอะไรไม่ถูกต้อง หลังจากนั้นเธอก็พูดขึ้นอย่างลังเล " มีอะไรหรอ? ของขวัญพวกนี้…ไม่เหมาะสมหรอคะ? "

ตู้เยี่ยลังเลอยู่สักครู่เเละพูดขึ้นเสียงเบา " เกรงว่าคุณท่านจะไม่ใช้ของพวกนี้น่ะสิครับ…ทุกปีประธานอวี้จะสั่งพรมขนสัตว์มาจากออสเตรเลีย และเขาจะทำพรมหรือเสื้อผ้าตามความต้องการของคุณท่าน นอกจากนี้ยังมีเครื่องนวดกับอ่างเเช่เท้าด้วยเหมือนกัน ซึ่งประธานอวี้ก็เป็นคนซื้อมาทั้งหมดเเละปกติคุณท่านก็ไม่ค่อยได้ใช้ด้วยครับ…… "

พอได้ยินตู้เยี่ยพูดแบบนี้ หร่วนซือซือก็งงเป็นไก่ตาแตกทันที

เธอเสียเเรงเตรียมของมากมายขนาดนี้ เเต่ไม่คิดว่าจะไม่มีสักอันที่เหมาะกับคุณท่าน

หร่วนซือซือยืนอยู่ที่เดิม เธอรู้สึกอยากร้องไห้โดยไม่มีน้ำตาสักพัก

อวี้อี่มั่วเดินมาด้านหน้า พอเขาได้ยินตู้เยี่ยพูดแบบนี้ก็ขมวดคิ้วเล็กน้อย หลังจากนั้นเขาก็เอื้อมมือไปรับกล่องของขวัญที่อยู่ในมือหร่วนซือซือเพื่อส่งให้ตู้เยี่ย เเละพูดสั่งทันที " เอาเข้าไปด้านในให้หมด "

ตู้เยี่ยได้ฟังดังนั้น เขาก็ไม่กล้าพูดอะไรมากมาย เเละรีบทำตามที่อวี้อี่มั่วสั่งทันที หลังจากที่เขาเดินออกไปเเล้ว อวี้อี่มั่วถึงจะพูดขึ้นเบาๆ " อย่าฟังที่เขาพูดเหลวไหล บางทีคุณยายอาจจะชอบของที่คุณให้ก็ได้ "

หร่วนซือซือได้ยินดังนั้น เธอก็ก้มหน้าลงอย่างหดหู่ " ถ้ารู้แบบนี้ฉันน่าจะถามคุณก่อน ไม่คิดว่าสุดท้ายของที่ซื้อมาจะไม่ได้เป็นที่ต้องการของคุณยาย "

เธอเพิ่งพูดจบก็รู้สึกอุ่นที่ด้านหลัง อวี้อี่มั่วพาเธอเดินเข้าไปในคฤหาสน์ " อย่าคิดไปเรื่อย ชอบหรือไม่ชอบต้องรอฟังจากปากของคุณยายเองถึงจะรู้ "

หร่วนซือซือถูกเขาพาเดินไปด้านใน ไม่รู้ทำไมพอได้ฟังเขาพูดปลอบแบบนี้ เดิมทีความกังวลเเละความหดหู่ในใจก็หายไปในพริบตา

พอเดินเข้ามาในห้องรับเเขก คนรับใช้ในบ้านก็มาต้องรับทันที

" คุณชายกลับมาเเล้ว! "

อวี้อี่มั่วกวาดตามองไปรอบห้องรับเเขกเเละพบว่าไม่มีใคร " คุณยายอยู่ไหน? "

" คุณท่านอยู่ที่ห้องพระชั้นสองค่ะ เเละกำลังลงมาเเล้วค่ะ "

" อืม " อวี้อี่มั่วพยักหน้าเล็กน้อย หลังจากนั้นเขาก็พาหร่วนซือซือเดินมานั่งที่โซฟาด้านข้าง

หร่วนซือซือนั่งอยู่บนโซฟา ตัวเธอขึงตึงไปทั้งตัว ทั้งสองมือกำเข้าหากันแน่นเเละรู้สึกตื่นตระหนักอย่างไม่เป็นตัวเอง

" อะเเฮ่ม! "

อยู่ๆตรงบันไดก็มีเสียงกระเเอมไอดังขึ้น ต่อมาก็มีเสียงคนตามมา " อี่มั่วกลับมาเเล้วหรอ? "

อวี้อี่มั่วรีบลุกขึ้นเเละเดินไปตรงบันไดทันที " คุณยาย "

เสียงมาก่อนตัว หร่วนซือซือไม่กล้าเฉยเมย จึงรีบตามเขาไปทันที

เห็นเพียงหญิงชรารูปโฉมงดงามที่มีสง่าท่านหนึ่งกำลังลงบันไดช้าๆโดยมีคนรับใช้คอยพยุงอยู่ แม้ว่าเธอจะอายุมาก แต่เธอก็ยังคงแต่งตัวดีและเรียบร้อย และกำลังถือสายประคำสีเขียวมรกตไว้ในมือขวา

พอเธอเดินลงมาถึงบันไดขั้นสุดท้าย อวี้อี่มั่วก็เดินเข้าไปรับเธอมาจากคนรับใช้ เขาพยุงเธอเเละพูดถามช้าๆ " คุณยาย อาการไอเป็นอย่างไรบ้างครับ? "

" ดีขึ้นเยอะเเล้วล่ะ " คุณยายพยักหน้า เธอเงยหน้าขึ้นมานิดหน่อยเเละเห็นหร่วนซือซือที่ยืนอยู่ไม่ไกลออกไป หลังจากนั้นตาของเธอก็เป็นประกายทันที " นี่คือ! "

อวี้อี่มั่วพูดขึ้นเสียงเบา " ซือซือ หลานสะใภ้ของคุณยายไงล่ะครับ "

หร่วนซือซือยิ้มให้คุณยายอย่างเขินอาย " สวัสดีค่ะคุณยาย "

" โอ้! รีบมาให้ยายดูหน่อย! "

พอหร่วนซือซือเดินมาด้านหน้า คุณยายก็เอื้อมมือมาจับมือเธอไว้เเละมองซ้ายมองขวาอย่างพินิจ หลังจากนั้นรอยยิ้มของคุณยายก็เจิดจ้าขึ้นเรื่อยๆ " ดี! ดีมาก! เหมือนในรูปเลย! เเม่เธอให้ฉันดูรูปเธอก่อนหน้านี้ ฉันก็ชอบทันที! ไม่คิดว่าตัวจริงจะสวยกว่าในรูปอีกนะเนี่ย! "

พอได้ยินคุณยายพูดชมแบบนี้ หร่วนซือซือก็แก้มแดงทันที หลังจากนั้นเธอก็พูดขึ้นเบาๆ " คุณยายชมเกินไปแล้วค่ะ "

ทันทีที่เห็นหร่วนซือซือกับคุณยายวางหลานชายของตัวเองไว้ข้างๆ คุณยายก็พาหร่วนซือซือมาที่หน้าโซฟาเเละเริ่มทำกิจวัตรประจำวันทันที

พอเห็นกล่องของขวัญที่อยู่ข้างโซฟา คุณยายก็พูดถาม " นี่คือ…… "

หร่วนซือซือมองตามสายตาของคุณยายไปก็เห็นกองของขวัญนั้น เธอจึงพูดอธิบายอย่างจนปัญญา " คุณยายคะ เดิมทีนี่เป็นของขวัญที่หนูนำมาให้คุณยาย เเต่พอมาถึงทางเข้าหนูถึงรู้ว่าในบ้านมีของพวกนี้อยู่เเล้ว เเละไม่ได้ขาดเหลืออะไรด้วย เป็นหนูที่ขาดการพิจารณาเองค่ะ…… "

พอได้ยินเธอพูดแบบนั้น คุณยายก็ตีมือของเธอเบาๆเเละพูดขึ้น " ที่ไหนกันล่ะ! ฉันอยากเห็นว่าเธอเลือกของขวัญอะไรให้ฉันต่างหากล่ะ รีบเอามาให้ฉันดูเร็วเข้า! "

หร่วนซือซือได้ยินดังนั้น เธอก็รู้สึกดีใจทันที หลังจากนั้นก็รีบหยิบเครื่องนวดเครื่องนั้นขึ้นมา " เครื่องนวดแบล็คเทคตัวนี้ยอดขายออนไลน์เป็นอันดับหนึ่ง มีฟังก์ชั่นที่ทรงพลัง เเถมยังพกพาสะดวก…… "

เมื่ออวี้อี่มั่วที่ยืนอยู่ข้างๆเห็นคุณยายกับหร่วนซือซือกำลังพากันศึกษาการทำงานของผลิตภัณฑ์ต่างๆอย่างตั้งใจเหมือนเด็กๆ เขาก็ยิ้มออกมาอย่างไม่รู้ตัว

ตู้เยี่ยมองอยู่ข้างๆเป็นเวลานาน เขาก็อดไม่ได้ที่จะสบถออกมา " ประธานอวี้ครับ ก่อนหน้านี้ที่คุณซื้อเครื่องนวดระดับสูงต่างๆให้คุณท่าน ก็ไม่เห็นคุณท่านจะสนใจแบบนี้เลยนะครับ หรือว่าที่คุณหญิงซื้อครั้งนี้จะเป็นแบล็คเทคอะไรนั่นจริงๆ "

อวี้อี่มั่วได้ยินดังนั้น รอยยิ้มบนใบหน้าของเขาก็เย็นยะเยือกทันที เขากวาดสายตามองตู้เยี่ย เเต่ไม่ได้พูดอะไร และทำเพียงเดินเข้าไปหาคุณยายกับหร่วนซือซือ

พอคุณยายเห็นเขาก็โบกมือเรียกเขาทันที " อี่มั่ว รีบมาดูเครื่องนวดที่หร่วนซือซือซื้อให้ฉันสิ สนุกมากเลย! "

อวี้อี่มั่วเดินเข้าไปหาอย่างให้ความร่วมมือ พอเห็นรอยยิ้มที่เจิดจ้าของคุณยาย เขาก็รู้สึกอารมณ์ดีขึ้นมาเยอะเลย เขาไม่คิดว่าหร่วนซือซือจะสามารถเข้ากับคุณยายได้ดีแบบนี้

คนรับใช้ยกชามาเสิร์ฟ คุณยายจับมือหร่วนซือซือ หลังจากนั้นก็มองเธอซ้ายขวาเเละพูดขึ้นอย่างมีความสุข " ซือซือ หนูเป็นผู้หญิงที่ดี เป็นบุญของตระกูลอวี้จริงๆที่ได้หนูมาเเต่งงานกับอี่มั่วของเรา! "

พอได้ยินคุณยายพูดแบบนี้ หร่วนซือซือก็รู้สึกดีใจ " คุณยาย ขอบคุณนะคะที่ยอมรับหนู "

" โถ่ ซือซือ หลานของฉันน่ะ เห็นตอนนี้เขาเคร่งขรึมเเละใจเย็นแบบนี้ เเต่เธอไม่รู้ว่าตอนเด็กๆเขาน่ะเป็นลิงดื้อตัวนึงเลยนะ! "

หร่วนซือซือหันไปมองอวี้อี่มั่วข้างๆ เธออดไม่ได้ที่จะหัวเราะออกมา " จริงหรอคะคุณยาย? "

" ก็ใช่น่ะสิ! " คุณยายยิ้มไม่หุบ " ตอนเด็กเขาร้ายจะตาย มีครั้งนึงเขาทะเลาะกับเพื่อนข้างบ้าน เเละโดนชกกลับมา เขาไม่ยอม จึงปีนขึ้นไปบนต้นไม้เพื่อแทงแตน เเละโยนไปที่ลานบ้านของบ้านข้างๆ! เธอดูว่าเขาร้ายไม่ร้าย! "

หร่วนซือซือหัวเราะจนแทบน้ำหูน้ำตาไหล เธอดูไม่ออกเลยว่าตอนเด็กๆอวี้อี่มั่วจะซนได้ถึงขนาดนั้น เเถมยังเเตกต่างกับตอนนี้โดยสิ้นเชิง

พอได้ฟังคุณยายเล่าเรื่องในวัยเด็ก อวี้อี่มั่วก็ยกยิ้มอย่างไม่รู้ตัว ตั้งเเต่โตมาเขาก็ห่างเหินจากชีวิตที่ไร้ความกังวลมามากพอสมควร เเละครั้งนี้กลับทำให้เขารู้สึกถึงความสุขที่หายไปนาน

เขาเงยหน้าขึ้นเเละเห็นหร่วนซือซือซึ่งนั่งอยู่ในแนวทแยงมุมตรงข้ามกับเขาที่กำลังหัวเราะ ดวงตาของเธอหรี่ลงเป็นเสี้ยวเล็กๆ และรอยยิ้มของเธอเผยให้เห็นฟันที่เหมือนเปลือกหอย เธอดูเป็นมิตรและน่ารัก จนทำให้ไม่อยากละสายตาไปไหน

หลังจากที่เล่าเรื่องสนุกในวัยเด็กของอวี้อี่มั่วเสร็จ คุณยายก็ยังจับมือหร่วนซือซือไม่ปล่อย " ใช่เเล้ว ซือซือ เธอตามฉันมา ฉันมีของสิ่งหนึ่งจะให้เธอ "

พอเห็นคุณยายจริงจังอย่างกะทันหัน หร่วนซือซือก็ตื่นตระหนกเล็กน้อย เธอหันไปมองอวี้อี่มั่ว อวี้อี่มั่วพยักหน้าให้เธอ เธอถึงจะเดินตามคุณยายขึ้นไปที่ชั้นสอง

การตกแต่งของคฤหาสน์เป็นแบบโบราณ แม้เเต่บันไดที่ชั้นสองก็เป็นราวจับที่เเกะสลักมาจากไม้มะฮอกกานีทั้งหมด หร่วนซือซือเดินขึ้นมาบนชั้นสองกับคุณยาย พอเข้ามาในห้องก็พบว่าด้านในก็ตกแต่งในสไตล์ย้อนยุคเช่นกัน

" ซือซือ นี่เป็นการพบกันครั้งเเรกของเรา ฉันเป็นยายก็ควรที่จะให้ของพบกันกับเธอ "

พอคุณยายพูดจบ เธอก็เปิดลิ้นชักที่ตู้บนหัวเตียง หลังจากนั้นก็หยิบถุงผ้าสีแดงออกมา เธอค่อยๆเปิดผ้าเช็ดหน้าออก เเละสร้อยข้อมือสีเงินอันหนึ่งก็ปรากฏออกมา

คุณยายส่งสร้อยข้อมือมาให้เธอ " ซือซือ นี่ถือว่าเป็นของพบกัน เธอรับไว้สิ "

หร่วนซือซือตะลึงไปทันที เธอทำอะไรไม่ถูกนิดหน่อย คล้ายกับว่าสร้อยข้อมืออันนี้เป็นของที่คุณยายทะนุถนอมมาก เธอจะรับไว้ได้ยังไง?