ดั่งรักบันดาล 335

เย่หว่านเอ๋อยืนนิ่งอยู่ที่เดิม มองรถไกลออกไปเรื่อยๆ เธอยังอึ้งไม่หาย

เธอเตรียมใจมาในระดับหนึ่งอยู่แล้ว ว่าอวี้อี่มั่วจะปฏิเสธ แต่ไม่นึกเลยว่าเขาจะพูดออกมาแบบนี้

อย่าทำเรื่องที่น่าผิดหวังแบบนี้อีก……

หรือว่า เขารู้เรื่องทั้งหมดแล้ว กับสิ่งที่เธอทำลงไป?

ความคิดนี้เหมือนกับสายฟ้าผ่าลงข้างหูของเธอ จนร่างกายของเธอสั่นสะท้านไปหมด

แต่เธอก็สงบลงอย่างรวดเร็ว และคิดต่อว่า

ถ้าอวี้อี่มั่วรู้เรื่องที่เธอเป็นคนทำให้ข้อตกลงของบริษัทอวี้กรุ๊ปรั่วไหล เขาคงไม่แสดงสีหน้าแค่นี้หรอก เพราะฉะนั้น สีหน้าของเขาแบบนี้ แสดงว่าเขายังไม่รู้เรื่องที่เธอเป็นคนทำแน่นอน แต่อาจจะสงสัยในตัวเธอมากขึ้น…

ดูแล้ว หลังจากวันนี้ ไม่ว่าเธอจะทำอะไรต้องระมัดระวังขึ้นแล้ว

เย่หว่านเอ๋อกำมือแน่น หน้าของเธอซีดลง จู่ๆก็นึกอะไรขึ้นมาได้ เธอรีบหยิบมือถือขึ้นมาโทรออกทันที

เพียงครู่เดียว ก็มีเสียงของฮั่วชวนรับสาย : "ฮัลโหล คุณหนู มีอะไรหรือเปล่าครับ?"

เย่หว่านเอ๋อสูดลมหายใจเข้า พูดขึ้นด้วยเสียงต่ำว่า : "เรื่องที่ให้นายไปจัดการ ต้องเก็บให้สะอาดอย่าให้หลงเหลือหลักฐานแม้แต่นิดเดียว อวี้อี่มั่วเหมือนจะเริ่มสงสัยฉันแล้ว"

คู่สายนิ่งไปชั่วครู่ ฮั่วชวนรีบพูดต่อว่า : "คุณหนู งั้นเรื่องหร่วนซือซือจะเอาไว้ทีหลังก่อนรึเปล่าครับ?"

เย่หว่านเอ๋อนัยน์ตาลุกโชน เธอตอบกลับอย่างรวดเร็วโดยไม่ลังเลแม้แต่นิดเดียว : "ไม่ต้อง ทำตามแผนที่สั่งไว้ก็พอ!"

เธอรอแทบไม่ไหว ที่จะเห็นลูกในท้องของหร่วนซือซือหายไป แม้แต่วินาทีเดียวก็ไม่อยากรอ

อีกอย่าง เธออยากจะเห็นหร่วนซือซือได้รับผลตอบสนองกับตา!

อีกฝั่งหนึ่ง หร่วนซือซือที่ยังไม่รู้ถึงอันตรายที่จะเกิดขึ้น

หลังจากที่เจียงฮ่วนเฉินรับปากจะเรียนรู้เกี่ยวกับสินค้าตัวนี้ของRedeurกับนายหน้าแล้ว ทางฝั่งเธอก็ไม่ได้รับข่าวคราวอะไรต่อ เธอว่างงานอยู่ที่แผนกสองวันเต็ม นี่ก็เข้าสู่วันที่สามแล้วที่เธอว่างงาน ในที่สุดเธอก็ได้รับข้อความจากเจียงฮ่วนเฉิน

"วันนี้ผู้ช่วยของฉันลา เธอมาช่วยงานที่กองถ่ายหน่อย"

เมื่อรับข้อความนี้แล้ว หร่วนซือซือแทบอยากจะเป็นบ้า เจียงฮ่วนเฉินกล้าใช้ให้เธอไปเป็นผู้ช่วยฟรีเชียวเหรอ เรียกเมื่อไหร่มาเมื่อนั้น และก็ไม่ต้องจ่ายตังค์

ในใจมีเป็นร้อยเหตุผลที่ไม่อยากไป แต่พอนึกถึงงานที่อาจทำงานสำเร็จ เธอกัดฟันแน่น แล้วออกจากบริษัททันที

ใครจะไปนึกว่าพอไปถึงแล้วก็ทั้งวันเลย พอดีกับที่กองละครจะถ่ายหนังช่วงกลางคืน แต่กองถ่ายเกิดเหตุขัดข้องขึ้น ฉากกลางคืนจึงถ่ายจนไปถึงห้าทุ่ม

"เลิกกอง"

ในที่สุดผู้กำกับก็ประกาศเลิกกอง

เจียงฮ่วนเฉินที่ใส่ชุดถ่ายละครอยู่ก็ออกจากฉาก เห็นหร่วนซือซือที่ง่วงนอนจนสัปหงกไปมา

เจียงฮ่วนเฉินเห็นแล้วก็ยิ้มขึ้น เขาเดินไปข้างๆเธอ ยื่นมือออกมาดีดหน้าผากเธอแรงๆไปทีหนึ่ง

เสียงดัง"ตั๊ก!" หร่วนซือซือรู้สึกเจ็บที่หัว จึงตื่นขึ้น เธอลืมตาตาโต ใครจะไปนึกว่าจะเป็นใบหน้าอันหล่อเหลาของจังชิงเจวี้ยน

เจียงฮ่วนเฉินแต่งหน้าแล้ว ผิวดีขึ้นเป็นกอง รองพื้นที่ทาค่อนข้างหนา แต่ไม่ได้เกิดคราบหรือเกิดผิวที่ไม่สม่ำเสมอเลย เธออึ้งไปเล็กน้อย ลืมความเจ็บที่หัวไปชั่วครู่ ไม่รู้ว่าตัวเองตื่นแล้วหรือกำลังฝันอยู่

"ไม่ตื่นเหรอ?" เจียงฮ่วนเฉินหัวเราะเบาๆในลำคอ ยื่นมือไปที่หน้าผากของเธออีกครั้ง : "งั้นอีกทีไหม……"

"ไม่ต้องค่ะ!"

หร่วนซือซือตื่นทันที ยกมือมาปัดแขนของเขาออก เธอขมวดคิ้ว

"โอเค เลิกกอง เห็นแก่วันนี้ที่เธอตั้งใจทำงาน เดี๋ยวฉันจะเลี้ยงปิ้งย่างกับเบียร์แล้วกัน"

"ฉันไม่ไปค่ะ" หร่วนซือซือที่ตื่นแล้วก็ลุกยืนขึ้น : "ถ้ารู้สึกขอบคุณฉันจริงๆก็ช่วยฉันเซ็นใบรับรองค่ะ"

เจียงฮ่วนเฉินหัวเราะพร้อมกับกะพริบตาให้เธอ : "โอเค ฉันจะลองพิจารณาดู"

ได้ยินคำนี้แล้ว หร่วนซือซือแทบอยากจะทุบคนตรงหน้า ได้ยินเขาพูดแบบนี้เป็นครั้งที่ร้อย พูดว่าเก็บไปพิจารณาดู สุดท้ายแล้วก็ไม่มีผลสรุปเหมือนเดิม

หร่วนซือซือที่รู้สึกฉุนจัดขึ้นมา แต่เจียงฮ่วนเฉินที่ยืนอยู่ข้างๆก็ยังเป็นทองไม่รู้ร้อน

เธอสุดลมหายใจเข้า หันหน้าไปทางเขา : "เจียงฮ่วนเฉิน ครั้งนี้จะเป็นครั้งสุดท้าย ถ้าร่วมงานกับคุณไม่ได้ คุณก็ปฏิเสธเลยดีกว่า ไม่ต้องแกล้งฉันอยู่แบบนี้"

พูดจบ ไม่รอให้เจียงฮ่วนเฉินตอบอะไร เธอก็ก้มลงหยิบของๆตัวเอง แล้วก็เดินออกไปเลย

เจียงฮ่วนเฉินหัวเราะแล้ววิ่งตามมา : "โกรธเหรอ?"

หร่วนซือซือเงียบไม่ตอบอะไร รีบเดินให้เร็วขึ้นกว่าเดิม

"นี่เธอคิดจะไปคนเดียวเหรอ?"

หร่วนซือซือก็ยังเงียบต่อ

"ดึกขนาดนี้แล้ว อีกอย่างอยู่ไกลจากเมืองมาก จะเรียกรถได้เหรอ?"

“……”

หร่วนซือซือหยุดเดิน เพิ่งนึกขึ้นได้ว่าตัวเองจะกลับยังไง

เจียงฮ่วนเฉินยิ้มตาหยี : "โกรธอะไรกันเล่า? ฉันก็แค่อยากรู้ว่าบริษัทของเธออยากจะร่วมงานกับเรามากแค่ไหนเท่านั้นเอง ถ้าหากฉันไม่คิดจะร่วมงานด้วยแต่แรก ก็คงไม่ยื้อให้เธอเสียเวลาขนาดนี้หรอก"

หร่วนซือซือได้ยินแบบนี้แล้ว ความขุ่นเคืองก็ทุเลาลง

เขาพูดแบบนี้ ก็พอมีเหตุผลอยู่

"งั้นคุณคิดจะให้ทั้งสองฝ่ายมาคุยเรื่องใบรับรองกันตอนไหน?"

เจียงฮ่วนเฉินจามไปหนึ่งที : "ช่วงนี้ตารางงานเต็ม อย่างน้อยๆก็เต็มจนถึงอาทิตย์หน้าเลยมั้ง"

หร่วนซือซือลังเลเล็กน้อย

ราวกับว่าเขามองความคิดของเธอออก จึงพูดขึ้นอย่างใจเย็นว่า : "ถ้าเธอไม่เชื่อ ก็ไปดูตารางงานของฉันได้!"

"ไม่ดูตารางงานก็ได้ แต่ในเมื่อรับปากฉันไปแล้ว ก็ต้องรักษาคำพูดด้วย"

"รับด้วยเกล้า!"

เจียงฮ่วนเฉินยืนตรง เขายิ้มพร้อมกับทำความเคารพให้เธอ

หร่วนซือซือที่เห็นแล้ว ก็อดขำไม่ได้

ในเมื่อเจียงฮ่วนเฉินยอมถอยไปหนึ่งเก้า งั้นเธอก็ไม่มีเหตุผลอะไรที่จะโมโหต่อ

หร่วนซือซือกลับถึงคอนโด ก็ปาไปเที่ยงคืนกว่า เธออาบน้ำล้างตัว แล้วไปพักผ่อน เหนื่อยจนแค่หัวถึงหมอนก็หลับไปเลย

เธอหลับยาวจนถึงเช้าอีกวัน ตื่นมาตอนเช้า เมื่อเห็นนาฬิกาบนผนัง เธอดีดตัวลุกขึ้นจากเตียงอย่างรวดเร็ว

แปดโมงครึ่งแล้ว เธอเพิ่งจะเตรียมตัวออกจากคอนโด สายแน่ๆ!

หร่วนซือซือไม่ทันกินข้าวเช้า เธอล้างหน้าเปลี่ยนชุดแล้วออกจากคอนโดตรงไปที่บริษัทเลย

ขณะที่เธอกำลังเร่งรีบไปที่บริษัทอยู่นั้น เย่หว่านเอ๋อจอดรถรออยู่ทางก่อนถึงบริษัทราวสองชั่วโมงได้

วันที่เธอและฮั่วชวนนัดกันก็คือวันนี้ ตอนแรกคิดว่าเธอจะมาก่อนเวลาเข้างาน แต่นึกไม่ถึงว่าสายแล้วก็ยังไม่เห็นแม้แต่เงาของเธอ

เย่หว่านเอ๋อสูดลมหายใจเข้า : "สรุปจะมาไหมเนี่ย?"

ฮั่วชวนที่นั่งอยู่ฝั่งคนขับนิ่งสงบ เขาพูดขึ้นเสียงเบาว่า : "คุณหนู วันนี้อวี้กรุ๊ปมีประชุมใหญ่ หร่วนซือซือเองก็ไม่ได้ลา ยังไงเธอต้องมาแน่นอน อาจจะสายหน่อยครับ"

เย่หว่านเอ๋อได้ยินแล้ว ทันใดนั้น : "โน่น ที่โน่นมีเงาใช่หรือเปล่า?"

ฮั่วชวนหัวเราะเบาๆ ขึ้นอย่างมีเลศนัยว่า : "วางใจเถอะครับ ผมวางแผนมาเป็นอย่างดี"

ขอแค่ให้หร่วนซือซือมาวันนี้ ไม่ว่าเธอจะหนียังไงก็ไม่มีทางหนีรอดแน่!