ดั่งรักบันดาล 321

ในตอนเย็นหร่วนซือซือกลับไปที่อพาร์ทเมนท์เล็กๆ และไม่มีความอยากอาหาร หลังจากทำโจ๊กข้าวฟ่างให้ตัวเองแล้ว เธอก็กลับไปที่ห้องนอน

เธอหยิบชุดที่จะใส่ในวันพรุ่งนี้ไว้ล่วงหน้า ซึ่งชุดที่มีพื้นผิวที่สมบูรณ์แบบแขวนอยู่ดูเหมือนภาพวาด

หร่วนซือซือนั่งบนเตียง มองไปที่ชุดด้วยความงุนงง มองอดีตของเธอและอวี้อี่มั่ว ในความคิดของเขา เหมือนภาพยนตร์

ในขณะนี้จู่ๆโทรศัพท์บนเตียงก็ดังขึ้น เธอค่อยๆหยิบมันขึ้นมาดู เห็นข้อความจากหมายเลขที่ไม่รู้จัก จึงกดดูมัน

“มาหาตัวแทนเพื่อพบฉันในวันพรุ่งนี้ คุณจะมาหาฉันจะพิจารณาเรื่องของการรับรอง”

เต็มไปด้วยน้ำเสียงสั่งการ และยังกล่าวถึงตัวแทนและการรับรองอีกด้วย ถ้าไม่ใช่เจียงฮ้วนเฉินล่ะ?

หร่วนซือซือหัวเราะเยาะอย่างเย็นชา เลิกโดยไม่ตอบกลับสักคำ

เจียงฮ้วนเฉินเล่นกับเธอครั้งหรือสองครั้ง และครั้งนี้เขาคิดริเริ่มที่จะโทรหาเธอ บางทีก็เพื่อทำให้เธอมีความสุข เขาพูดว่า “พิจารณาดู” นั่นหมายความว่าเขายังไม่ได้พิจารณา

ไม่สำคัญว่าเธอจะถูกหลอกสักครั้งกี่ครั้ง เธอจะไม่ยอมให้ตัวเองถูกดาราใหญ่คนนี้หลอกตลอดเวลา

นอกจากนี้เธอจะเข้าร่วมในพิธีหมั้นของอวี้อี่มั่วในวันพรุ่งนี้ เธอจะมีเวลาฟังเขา ส่งกลับไปกลับมาได้อย่างไร?

หลังจากมีความคิดในใจหร่วนซือซือก็หยุดคิดเรื่องนี้อีกต่อไป และพักผ่อนหลังจากจัดระเบียบเรียบร้อย

ในเช้าตรู่ของวันรุ่งขึ้น หร่วนซือซือลุกขึ้นยืดเอว และสัมผัสถึงความสวยงามของเช้าวันใหม่ที่บ้านหลังจากหายไปนาน

เธอเคยยุ่งมาก่อนทุกเช้าเธอไม่มีเวลาทำอาหารเช้าด้วยซ้ำเธอรีบออกจากอพาร์ทเมนท์เล็กๆ ไม่ว่าจะไปบริษัท หรือไปโรงพยาบาล วันนี้เธอจะเข้าร่วมพิธีหมั้นของอวี้อี่มั่ว มันหายากที่จะมีเวลาว่างในตอนเช้า

หลังจากรับประทานอาหารเช้า และดูเวลาแล้ว หร่วนซือซือก็จัดระเบียบในช่วงสั้นๆ หลังจากใส่ชุดเรียบร้อยแล้ว เขาก็กำลังจะเรียกรถไปยังสถานที่จัดงานหมั้น ซึ่งเป็นสถานที่จัดงานชื่อซินหนาน

แต่ใครจะรู้ ทันทีที่เธอกำลังจะออกไป เธอก็ได้รับข้อความจากอวี้อี่มั่วว่า “ช่วยฉันไปที่บริษัท เพื่อเอานาฬิกาและบุหรี่ของฉัน ทั้งหมดอยู่ในลิ้นชักแรกทางด้านซ้ายของโต๊ะทำงาน มาหาฉันในห้องแต่งตัว”

หร่วนซือซือไม่สามารถช่วยกระชับมือของเธอ ในขณะที่ถือโทรศัพท์นึกถึงฉากที่น่าอับอาย เมื่อเราพบเขาครั้งสุดท้ายในใจของเธอ แต่ผู้ชายที่ส่งข้อความถึงเขา ในตอนนี้กลับมีน้ำเสียงปกติและเย็นชาเหมือนเคย ดูเหมือนว่าคืนนั้นเขาดื่มมากเกินไปจริงๆ

เมื่อดูเวลาแล้วหร่วนซือซือไม่กล้าที่จะรอช้าอีกต่อไป สวมเสื้อโค้ทและออกไปทันที

เธอสวมกระโปรงยาวและรองเท้าส้นสูง และมีเสื้อกันลมบางๆ สวมทับด้านนอกเพียงเพื่อเผยให้เห็นลำคอที่ขาวและเรียว แม้แต่ขาที่เรียวขึ้นเธอมีอารมณ์ที่สง่างามและได้รับผลตอบแทนเป็นจำนวนมากทันทีที่เธอออกไป

หร่วนซือซือเดินไปที่ประตูของหมู่บ้านอย่างรวดเร็ว รถแท็กซี่ออนไลน์ที่เธอเรียกมาได้หยุดอยู่ที่ประตูแล้ว รอเธอขึ้นรถและขอให้เจ้านายของเธอหันกลับมาและตรงไปที่อวี้กรุ๊ป

วันเสาร์มีคนไม่มากนักในบริษัท หร่วนซือซือเดินตรงไปที่ห้องทำงานของประธานบริษัท หลังจากเข้าไปในสำนักงาน เธอพบลิ้นชักแรกที่ด้านซ้ายของโต๊ะ และเปิดมันออกมาแน่นอนว่าเธอเห็นแบรนด์เนม นาฬิกา และกล่องบุหรี่หนังเป็นภาษาต่างประเทศ เธอหยิบมันขึ้นมาใส่กระเป๋าทันที กำลังจะปิดลิ้นชักเมื่อจู่ๆก็เห็นรูปถ่าย

ในภาพเธอนอนอยู่บนโซฟาในคฤหาสน์ของคุณอวี้ นอนหลับสนิทปกคลุมด้วยผ้าห่มหนานุ่มเผยให้เห็นใบหน้าด้านข้างที่เงียบสงบ

ถ่ายเมื่อไหร่? ทำไมเธอถึงไม่มีความประทับใจเลย?

เมื่อมองไปที่พื้นหลังและสภาพแวดล้อมของภาพถ่ายจะเห็นได้ชัดว่าหลังจากที่เธอ และอวี้อี่มั่วได้รับใบรับรองแล้ว เธอก็อาศัยอยู่ใคฤหาสน์ของอวี้ แต่เธอไม่รู้สึกประทับใจเลยที่ได้ถ่ายภาพดังกล่าว

จากนั้นมีความเป็นไปได้เพียงอย่างเดียวซึ่งถ่ายทำโดยอวี้อี่มั่ว

อารมณ์ที่ซับซ้อนเกินจะบรรยายเกิดขึ้นในใจของหร่วนซือซือชั่วขณะหนึ่ง เขาไม่รู้ว่าควรจะดีใจหรือเสียใจ ราวกับว่าประกายไฟในใจของเขาถูกจุดขึ้นสว่างและร้อนแรง

อวี้อี่มั่วน่าจะมีความรู้สึกกับเธอใช่มั้ย?

ทันใดนั้นความคิดดังกล่าวก็ผุดขึ้นมาในใจของเขา แต่หร่วนซือซือปฏิเสธในวินาทีถัดมา

ถ้าเขามีความรู้สึกตัวเองเขาจะหมั้นกับเย่หว่านเอ๋อได้อย่างไร?

หร่วนซือซือหัวเราะเยาะเย้ยกัดฟันเอื้อมมือไปปิดลิ้นชักและระงับความตื่นเต้นแล้วเดินออกจากห้องทำงาน

เธอต้องไม่มีภาพลวงตาเกี่ยวกับเขารู้ไหม หลังจากวันนี้ อวี้อี่มั่วเป็นคู่หมั้นของคนอื่น และไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกับเธอ

ระหว่างทางไปสถานที่จัดงาน ซินหนานโดยรถยนต์ หร่วนซือซือปรับอารมณ์ และสงบลงเล็กน้อย หลังจากมาถึงสถานที่จัดงาน เธอแสดงคำเชิญให้บริกรที่ประตู และได้รับการปล่อยตัว

มันยังไม่สายเกินไปที่เธอจะมาแขกบางคนในสถานที่มาถึงแล้วทุกคนหัวเราะกันสนุกสนาน บางกลุ่มรวมตัวกันเป็นเพื่อพูดคุย

หร่วนซือซือกวาดสายตาไปรอบๆ มองไปที่ห้องโถงที่ตกแต่งอย่างวิจิตรของสถานที่และสูดลมหายใจ

เธอต้องใช้ความพยายามอย่างมากในการหาห้องแต่งตัวที่อยู่ข้างๆเธอในสถานที่ขนาดใหญ่เช่นนี้

เธอเดินไปด้านข้างเรียกบริกรพร้อมถาด และถามว่า “ฉันอยากรู้ว่าห้องแต่งตัวอยู่ที่ไหน?”

บริกรตอบอย่างสุภาพว่า “ห้องแต่งตัวอยู่ตรงทางเดินด้านขวา และด้านในสุดคือห้องแต่งตัวของคุณอวี้ ถ้ามีธุระในวันนี้คุณสามารถพบได้ที่นั่น”

หร่วนซือซือขอบคุณเขาซ้ำแล้วซ้ำเล่า และเดินไปหา ออกจากประตูถัดจากห้องโถงผ่านทางเดิน และเห็นว่ามีห้องอยู่แถวนั้น

หร่วนซือซือเดินผ่านไปทันใดนั้น ก็นึกถึงบางสิ่งบางอย่างและรีบหยิบนาฬิกา และซองบุหรี่ออกจากกระเป๋าและถือไว้ในมือ

หากเธอพบว่ามันเป็นเช่นนี้โดยตรง หากเธอได้พบกับเย่หว่านเอ๋อเธออาจจะเข้าใจผิดอีกครั้ง ดังนั้นจึงเป็นการดีกว่าที่จะเปิดเผยตรงไปตรงมา และถือของไว้ในมือของเธอโดยตรง

เดินไปที่ประตูห้องที่สุดทางเดิน หร่วนซือซือหายใจเข้าลึกๆ ยกมือขึ้นเคาะแผงประตู

เธอรอสองวินาที แต่ไม่มีใครตอบกลับมา เธอเคาะอีกครั้งแล้วพูดว่า “คุณอวี้ คุณอยู่ข้างในหรือเปล่า?”

ยังไม่มีเสียงใดๆในห้องหร่วนซือซือลังเลไม่รู้จะทำอย่างไร หลังจากหยุดชั่วขณะ เธอรวบรวมความกล้าที่จะจับลูกบิดประตู และกดมันประตูถูกปลดล็อค และผลักให้เปิดออก

หร่วนซือซือมองเข้าไปข้างในอย่างระมัดระวัง และเห็นแถวไม้แขวนเสื้อและโต๊ะเครื่องแป้งสองตัววางอยู่ ตรงข้ามกันนอกเหนือจากนั้นก็ไม่เห็นใคร

ทันใดนั้นเธอก็เห็นโทรศัพท์มือถือบนโต๊ะหนึ่งเคสโทรศัพท์มือถือฝ้าสีดำที่คุ้นเคยนั่นคืออวี้อี่มั่ว!

เธอก้าวไปวางนาฬิกาและกล่องบุหรี่ไว้ข้างๆแล้วส่งข้อความไปหาอวี้อี่มั่ว “คุณอวี้ฉันไม่เห็นคุณ ฉันวางของไว้บนโต๊ะ”

อวี้อี่มั่วอาจไม่อยู่ ดังนั้นเขาควรเข้าใจเมื่อเขากลับมา และอ่านข้อความ

หลังจากส่งข้อความไปแล้ว เธอก็วางโทรศัพท์ลง และหันหลังกลับเพื่อออกไป แต่ทันทีที่เธอหันกลับมาเธอก็เห็นร่างสูงยืนอยู่ที่ประตู และจ้องมองมาที่เธออย่างไม่วางตา

หร่วนซือซือสะดุ้งตกใจและก้าวถอยหลังไปสองก้าวโดยไม่รู้ตัวเขาเหยียบชายกระโปรงและสะดุดใต้เท้าของเขา และเขาก็ล้มลงไปด้านข้าง

ขณะที่อวี้อี่มั่วกำลังจะพูด เขาก็เห็นร่างของหร่วนซือซือคดและเดินไปข้างหน้า ทันทียื่นมือไปจับแขนของเธอและดึงเธอไป

หร่วนซือซือถูกดึงกลับอย่างรุนแรงด้วยแรงดึงนี้และตกลงไปในอ้อมแขนของชายคนนั้นโดยไม่คาดคิด

เอวถูกจับด้วยแขนอันทรงพลังของอวี้อี่มั่วและเธอก็สามารถหยุดนิ่งได้ และเมื่อเธอตอบสนองและเงยหน้าขึ้นเธอก็พบกับใบหน้าหล่อเหลาไร้ที่ติของชายคนนั้น

เขามองลงไปที่เธอแล้วเม้มริมฝีปากด้วยรอยยิ้ม “รอไม่ไหวที่จะกอดฉันอย่างจงใจ?”