ดั่งรักบันดาล 319

ในคืนนี้ หร่วนซือซือไม่ได้นอนหลับสบาย

ตั้งแต่กลับมาที่อพาร์ทเมนท์ เธอก็นอนพลิกตัวและไม่สามารถหลับไปได้จนกระทั่งถึงเวลาเช้าตรู่เธอก็เข้าสู่ห้วงนิทรา

เป็นเพราะนอนไม่ค่อยหลับ และนอนหลับไม่สนิท จนถึงรุ่งสาง ทำให้เธอมาทำงานสายอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้

เธอรีบไปที่บริษัท มาถึงที่ทำงานและมองไปที่เดสก์ท็อปที่ว่างเปล่าด้วยความประหลาดใจเล็กน้อย

เมื่อเห็นสิ่งนี้เสี่ยวหานที่อยู่ข้างๆเขาก็อธิบายว่า “ซือซือ คุณหลานบอกฉัน บอกว่าคุณมีงานอื่นที่ต้องทำและฉันจะจัดการสิ่งเหล่านี้ก่อน”

หลังจากได้ยินสิ่งนี้หร่วนซือซือก็จำสิ่งที่คุณหลานพูดกับเธอเมื่อวานนี้ได้

คุณหลานบอกว่าเขาสั่งเธอไว้แล้ว ให้เธอทำคำรับรองของเจียงฮ้วนเฉินให้เสร็จ

ดูเหมือนว่าการรับรองของเจียงฮ้วนเฉินยังคงมีความสำคัญ

หร่วนซือซือพยักหน้าไม่พูดอะไรมากวางของไว้ในมือและพิมพ์แผนการเดินทางของเจียงฮ้วนเฉินเพื่อเริ่มค้นคว้า

ครั้งสุดท้ายที่เจียงฮ้วนเฉินบอกว่าเขาจะพิจารณา แต่เธอยังไม่ได้รับข่าวสารใดๆ จากเขาจนถึงตอนนี้ ดูเหมือนว่าเธอยังคงต้องใช้ความคิดริเริ่มในการชักชวน

ตามข้อมูลที่ระบุไว้ในกำหนดการเดินทางวันนี้เจียงฮ้วนเฉินใช้เวลาเกือบทั้งวันกับทีมงาน เธอหยิบโทรศัพท์มือถือของเธอออกมาและสืบหาฐานแฟนๆของเจียงฮ้วนเฉิน หลังจากที่ทราบที่อยู่ของเขาแล้วเธอก็เก็บของและออกจากบริษัท

เนื่องจากเจียงฮ้วนเฉินปฏิเสธที่จะพบเธอ เธอจึงทำได้เพียงแค่ริเริ่มที่จะมองหาเขา

เมื่อเขามาถึงเมืองภาพยนตร์และโทรทัศน์ในเมืองเจียงโจว หร่วนซือซือเดินไปรอบ ๆ โดยมีทีมงานตัวเล็กๆที่ไม่รู้จักอยู่ข้างๆเขาและได้รับการ์ดงานก่อนที่จะมุ่งหน้าไปยังจุดหมายปลายทางซึ่งเป็นทีมงานกองถ่ายของรีพับลิกัน

เนื่องจากการ์ดงานระหว่างทีมงานเกือบจะเหมือนกัน หร่วนซือซือจึงใช้สายคาดด้านหน้าของการ์ดงานไว้ด้านใน ด้วยวิธีนี้ผู้คนจะไม่ถามมากขึ้นเมื่อเห็นการ์ดงานที่ห้อยอยู่ที่คอของเธอค่อนข้างพูดได้ว่ามันเป็นจำนวนมาก สะดวกยิ่งขึ้น.

แน่นอนว่าเมื่อหร่วนซือซือผยองและเดินเข้าไปในกลุ่มทีมงานของกองถ่ายรีพับลิกันไม่มีใครหยุดเธอได้เลย

หร่วนซือซือรู้สึกยินดีในใจของเธอ เงยหน้าขึ้นและค้นหาเป็นเวลาหนึ่งสัปดาห์เพื่อตามหาเจียงฮ้วนเฉินท่ามกลางฝูงชนและเครื่องจักร หลังจากค้นหาอยู่นานในที่สุดเธอก็เห็นร่างของเขา

เขานั่งอยู่บนเก้าอี้เอนนอนแบบพกพาเหนือขั้นบันไดโดยมีร่มเหนือศีรษะและผลไม้พร้อมเครื่องดื่มบนโต๊ะเล็กๆ ข้างๆเขาก็มีให้เลือกทั้งหมด ตรงกันข้ามนักแสดงกลุ่มที่กำลังนั่งอยู่อีกด้านหนึ่งซึ่งเป็นการพักผ่อนรับการดูแลแบบเดียวกับเขา

หร่วนซือซือถอนหายใจด้วยความรู้สึกในใจและเดินไปรอบๆฝูงชนที่อยู่ด้านในค่อยๆเข้าหาเจียงฮ้วนเฉินจากวงนอก

คุณชฮวงตัวแทนไม่ได้อยู่ข้างๆเขา มีเพียงผู้ช่วยที่นั่งอยู่ข้างๆเจียงฮ้วนเฉินก้มศีรษะลงและโทรศัพท์มือถือของเขาก็อยู่ด้านข้างราวกับว่าเขากำลังเล่นเกม

ทีมงานตัวน้อยจิบน้ำแล้วยืนขึ้นและพูดว่า “พี่ฮ้วนเฉิน ฉันจะไปห้องน้ำ”

เจียงฮ้วนเฉินกำลังจดจ่ออยู่กับการเล่นเกมและตอบอย่างสบายๆว่า “โอเค”

ทันทีที่ทีมงานตัวน้อยจากไปหร่วนซือซือก็เดินไปรอบๆจากด้านหลังและเข้าไปใกล้เจียงฮ้วนเฉินอย่างเงียบๆ เขาบังเอิญโดนเฮดช็อตในเกม เขารู้สึกรำคาญและสาปแช่งเล็กน้อย เขาเหลือบมองร่างที่อยู่ข้างๆเขาและพูดอย่างไม่อดทน “เอาทิชชู่เปียกมาให้ฉันหน่อย”

หร่วนซือซือถึงกับผงะและรู้ทันทีว่าเขาปฏิบัติต่อเธอในฐานะผู้ช่วยทีมงาน เธอพบผ้าเช็ดทำความสะอาดจากกล่องข้างๆเขาและยื่นให้เขา

เจียงฮ้วนเฉินยื่นมือออกไปโดยไม่หันกลับไปมองและหยิบผ้าเช็ดทำความสะอาดขึ้นมา ทันใดนั้นเขาก็นึกขึ้นได้บางอย่างและหันหน้ากลับมาเมื่อเขาเห็นหร่วนซือซือเขาก็ผงะและขมวดคิ้ว “ทำไมเป็นคุณ?”

หร่วนซือซือหัวเราะเบาๆริมฝีปากของเธอ “ฉันมาเยี่ยม”

“เยี่ยม?” เจียงฮ้วนเฉินนั่งตัวตรงราวกับหมดความอดทนเพราะเกมที่เขาแพ้ “คุณมาด้วยมือเปล่า?”

หร่วนซือซือยิ้มอย่างเชื่องช้าเมื่อได้ยินคำพูดและกระซิบเบาๆ “คุณเจียงคุณยังไม่ชัดเจนเกี่ยวกับความตั้งใจของฉันหรือไม่ ข้อเสนอของredeurโปรดคิดใหม่อีกครั้ง”

เจียงฮ้วนเฉินหยิบผ้าเช็ดทำความสะอาดออกมาเช็ดมือแล้วเย้ยหยัน “แค่อยากให้ฉันรับรองกับคุณ?”

หร่วนซือซือถือโอกาสถามว่า “แล้วคุณต้องการอะไร?”

ดวงตาของหร่วนซือซือสว่างขึ้น เขาหยุดชั่วคราวเป็นเวลาสองวินาทีหันหน้าไปมองเธองอมุมริมฝีปากของเขาและพูดว่า “ฉันอยากดื่มกาแฟ คุณไปซื้อมัน”

ดาวดวงนี้คู่ควรกับการเป็นดารา เจียงฮ้วนเฉินเอียงศีรษะและยิ้มต่อหน้าเธอทำให้เธอสะดุ้งโดยไม่รู้ตัว

ต้องบอกเลยว่าหน้าตาของเขางามและไร้ที่ติจริงๆ

เธอทำปฏิกิริยากับการมองและพยักหน้าและพูดว่า “โอเค ฉันจะซื้อให้คุณ”

ตราบใดที่เขาสามารถสัญญาว่าจะรับรองกับredeue กาแฟสักถ้วยก็ไม่มีปัญหาอะไร

เมื่อได้ยินเช่นนี้เจียงฮ้วนเฉินก็ขมวดคิ้วและยิ้มและพูดว่า “ฉันต้องการดื่มฟองนมกาแฟฮวนหรานในเขตตะวันออก”

เดิมทีหร่วนซือซือต้องการคำตอบ แต่แล้วฉันก็คิดว่า ร้านกาแฟชื่อ “ฮวนหราน” เปิดโดยเจียงฮ้วนเฉินไม่ใช่หรือ? ตราบใดที่เขามีคำพูดการส่งถ้วยกาแฟให้กับทีมงานจะไม่มีปัญหาอย่างแน่นอน

เธอมองไปที่เจียงฮ้วนเฉินเขายังคงยิ้มดวงตาของเขาเหมือนดวงดาวไม่ที่เป็นเป็นอันตราย

หร่วนซือซือตั้งใจสนองความต้องการของเขาและพูดว่า “โอเค ฉันจะซื้อให้คุณ”

เจียงฮ้วนเฉินยกคางขึ้นเล็กน้อยและดูหยิ่งยโส “โอเค งั้นฉันจะรอให้คุณกลับมา”

ในขณะนี้คุณชฮวงเข้ามาและเห็นหร่วนซือซือใบหน้าของเธอก็จมลง “คุณมาทำอะไรที่นี่?”

ด้วยเหตุนี้เธอจึงโบกมือให้กับที่นั่น

หัวใจของหร่วนซือซือแน่น เจียงฮ้วนเฉินพูดก่อนที่เขาจะมีเวลาพูด “คุณชฮวงไม่เป็นไร ฉันขอให้เธอมา”

คุณชฮวงสะดุ้ง “ฮ้วนเฉิง นี่คือทีมงานและคุณไม่สามารถทนต่อความชั่วร้ายของคุณได้”

เจียงฮ้วนเฉินยิ้มและพยักหน้า “ฉันรู้ ฉันรู้ ฉันแค่ขอให้เธอซื้อกาแฟให้ฉัน”

ในขณะที่เขาพูดดวงตาเรียวของเขาเหมือนสุนัขจิ้งจอกมองไปที่หร่วนซือซือและดูเหมือนจะพูดด้วยสายตาของเขาว่า “ไปเถอะ”

หร่วนซือซือหายใจเข้าลึกๆเหลือบมองเวลาและเดินออกไปอย่างรวดเร็ว

ร้านกาแฟที่เปิดโดยเจียงฮ้วนเฉินอยู่ทางตะวันออกห่างจากเมืองแห่งภาพยนตร์และโทรทัศน์ไปบ้าง ต้องใช้เวลามากในการกลับมา แต่ตราบใดที่เขาสามารถพูดคุยเกี่ยวกับการรับรองได้เธอก็จะคุ้มค่ากับการเดินทาง

เธอวิ่งไปที่ร้านกาแฟและสั่งฟองนมกาแฟที่เจียงฮ้วนเฉินต้องการ นอกจากนี้เธอยังซื้ออีกสองสามถ้วยเพราะกลัวว่าจะหกหล่นบนถนนและมันก็ไม่ค่อยดีนักที่จะซื้อเพียงแก้วเดียวเมื่อเธอกลับไป

เธอรีบขึ้นรถไฟใต้ดินและรีบไปหาทีมงานเธอมองไปรอบๆแต่ไม่เห็นเจียงฮ้วนเฉิน

หร่วนซือซือรู้สึกกังวลเล็กน้อยและไม่สามารถดูแลอะไรได้มากนัก เขาคว้าคนๆ หนึ่งขึ้นมาและถามว่า “คุณเจียงอยู่ที่ไหน? ฉันไปซื้อกาแฟมาให้ ทำไมเขาหายไป”

ชายคนนั้นเหลือบมองเธอและพูดเบาๆ ว่า “ตอนนี้เขาออกไปแล้ว หลังจากถ่ายครั้งสุดท้าย และไม่มีส่วนใดเหลืออยู่เลย”

หร่วนซือซือกัดฟันและรู้สึกโกรธในใจ กล้าที่จะรักเจียงฮ้วนเฉินละขอให้เธอวิ่งไปมาเพื่อซื้อกาแฟเพื่อเล่นกับเธอ!

เมื่อเห็นใบหน้าของหร่วนซือซือหน้าแดงชายคนนั้นก็ชี้เธอไปในทิศทางที่ดี “พวกเขาเพิ่งเดินไปตรงทางออกตรงนั้นภายในไม่กี่นาที คุณไปดูว่าคุณจะตามทันหรือไม่”

“ขอบคุณ!”

หร่วนซือซือไม่ได้พูดอะไรและก้าวไปอีกด้านหนึ่งอย่างรวดเร็ว เธอวิ่งเหยาะๆไปจนถึงทางออกและเห็นร่างของเจียงฮ้วนเฉิน เขาเปลี่ยนเครื่องแต่งกายและมีหมวกอยู่บนหัวและกำลังคุยกับผู้หญิง

เมื่อพิจารณาจากการแต่งตัวผู้หญิงคนนี้ก็อายุไล่เลี่ยกับเขาแถมยังสวมหมวกและแว่นกันแดดอีกด้วยทั้งสองคนคุยกันอย่างดุเดือดดูตื่นเต้นเล็กน้อย

หร่วนซือซือขยับและรีบเดินไป

โดยไม่คาดคิด ทันทีที่เขาเข้ามาใกล้เจียงฮ้วนเฉินก็หันศีรษะไป เมื่อเขาเห็นเธอก็มีความโกรธเล็กน้อยในดวงตาของเขา