ดั่งรักบันดาล 243

ภาพหนึ่งแวบเข้ามา ทันใดนั้นก็มีภาพของคนหนึ่งผ่านแวบเข้ามาในใจอวี้อี่มั่ว

หลี่เซิน!

มีแค่เขาแล้ว ที่เป็นไปได้มากที่สุด!

กล้าลงมือกับหร่วนซือซือที่บริษัทแบบนั้น แน่นอนว่าต้องเป็นคนในบริษัท!

อวี้อี่มั่วรีบหยิบมือถือขึ้นมาโทรหาหลัวยู่ " หร่วนซือซือหายตัวไป ตรวจสอบการเดินทางของเธอที แล้วก็มีหลี่เซินอีกคน ร้อยละเก้าสิบต้องเป็นฝีมือเขาแน่ๆ! สถานที่สำคัญปักมุดเป็นสถานที่โดยรอบของบริษัท จริงด้วย ลานจอดรถชั้นใต้ดินด้วย! "

เมื่อหลัวยู่ได้ยินน้ำเสียงที่เป็นกังวลของอวี้อี่มั่ว เขาก็รีบทำการตรวจสอบทันที

ไม่นาน เขาก็ตรวจสอบกล้องวงจรปิดตรงลานจอดรถสำเร็จ ได้ทั้งภาพเหตุการณ์และป้ายทะเบียนรถ

หลัวยู่คลิกนุ่นนั่นนี่บนคอมพิวเตอร์อย่างกระฉับกระเฉง และเขาก็ส่งวีดีโอสั้นๆให้กับอวี้อี่มั่วพร้อมกับพูดใส่หูฟังว่า " เป็นหลี่เซินจริงๆ เขาลงมือตรงลานจอดรถชั้นใต้ดิน เขาไม่ได้ปลอมตัวใดๆ เขาทุบศีรษะหร่วนซือซือให้สลบไปและลากตัวเธอขึ้นรถ ดูเหมือนว่าจุดประสงค์ของเขาจะเป็นพวกเรา เขาคงจับเธอเป็นตัวล่อ "

อวี้อี่มั่วบีบโทรศัพท์ในมือแน่น ในใจของเขารู้สึกโกรธขั้นสุดที่ไม่อธิบายออกมาเป็นคำพูดไม่ได้

หลัวยู่กดแป้นพิมพ์เพื่อล็อกทะเบียนรถของหลี่เซิน จากนั้นก็เริ่มแกะรอยตามเขา

" ผมได้เลขทะเบียนรถเขามาแล้ว และผมจะรู้การเคลื่อนไหวทั้งหมดของเขาได้ในเร็วๆนี้ จากนั้นเดี๋ยวผมจะส่งให้กับคุณ "

แววตาของอวี้อี่มั่วมีความรู้สึกบางอย่างผ่านแวบเข้ามา เขาขมวดคิ้ว และกำชับว่า " แจ้งให้คนของเราเอารถตามไปดักเขาไว้ด้วย "

เวลาแบบนี้ ถ้าให้เขาเดา เขารู้ได้เลยทันทีว่าในใจของหลี่เซินนั้นเขาเตรียมตัวเตรียมใจและเตรียมการมาอย่างดีแล้วถึงได้กล้าจับตัวเธอไปอย่างโจ่งแจ้งแบบนั้น เขายอมเอาชีวิตเข้าแลก เกมส์พึ่งจะเริ่มขึ้น คนอย่างเขานั้นบ้าคลั่งที่สุดแล้ว เขาเองก็จำเป็นต้องเตรียมตัวให้ดีเช่นกัน

ไม่นาน เสียงของหลัวยู่ก็ดังขึ้น " ภาพจากกล้องวงจรปิดจับภาพรถคันนี้ครั้งสุดท้ายได้ที่ถนนหลิวหยาง ซึ่งแถวนั้นเป็นเขตตะวันออก ค่อนข้างทุรกันดาน หลายสถานที่ไม่มีกล้องวงจรปิด "

อวี้อี่มั่วขมวดคิ้ว สีหน้าเขาเคร่งขรึมจนน่ากลัว เขาชะงักไปสองวินาที จากนั้นก็สั่งตู้เยี่ย " ออกเดินทางก่อนเลย มุ่งหน้าไปยังเขตตะวันออก"

หลังจากนั้นเขาก็พูดกับหลัวยู่ทางด้านนั้นว่า " ในเมื่อเขาจับตัวหร่วนซือซือไปด้วย แน่นอนว่าเขาน่าจะมีจุดประสงบางอย่าง ถ้าไม่มีอะไรผิดพลาดฉันว่าอีกไม่ช้าเขาต้องโทรมาหาฉันแน่นอน ถ้าถึงเวลานั้นนายจะต้องล็อกสัญญาณโทรศัพท์เขาเพื่อเจาะหาสถานที่ จากนั้นให้ให้รถของคนของเราไปดักเขาไว้ แบบนี้น่าจะเรียบร้อยดี "

หลัวยู่ตอบรับทันทีว่า " รับทราบ "

หลังจากวางสาย รถคันสีดำแล่นออกไปอย่างรวดเร็ว มุ่งหน้าไปยังเขตตะวันออก อวี้อี่มั่วนั่งอยู่เบาะหลัง เขานั่งยืดตัวตรง ในมือก็จับโทรศัพท์ไว้แน่น

ในเวลานี้ เขารอให้หลี่เซินโทรเข้ามา

" กริ่ง——"

ในตอนนี้เอง โทรศัพท์ก็ดังขึ้น แววตาอวี้อี่มั่วเป็นประกาย เขาก้มลงมองบนจอโทรศัพท์

แต่ว่า คนที่โทรเข้ามาไม่ใช่หลี่เซิน！

มองดูชื่อบนหน้าจอ " หว่านเอ๋อ " สองคำนี้ อวี้อี่มั่วลังเลอยู่ชั่วครู่ก่อนที่จะกดตัดสาย

ในเวลานี้ เขาจะถือสายกับใครไม่ได้ ไม่อย่างนั้นถ้าหลี่เซินโทรเข้ามาเขาจะโทรไม่ติด

ไม่นาน โทรศัพท์ก็ดังขึ้นอีกครั้ง คนที่โทรมาก็ยังคงเป็นเย่หว่านเอ๋อ

อวี้อี่มั่วขมวดคิ้ว และกดตัดสายอีกครั้งหนึ่ง และส่งข้อความให้เย่หว่านเอ๋อว่า " มีธุระด่วน แล้วพี่จะโทรกลับในภายหลัง "

ข้อความพึ่งจะถูกส่งออกไปสองวินาที โทรศัพท์ก็ดังขึ้นอีกครั้ง อวี้อี่มั่วก้มดู พอเห็นเป็นเบอร์ที่ไม่รู้จัก เขาก็เคร่งขรึมขึ้นอย่างไม่มีเหตุผล

เขาเลื่อนเพื่อรับสาย ยกขึ้นแนบหูและพูดด้วยน้ำเสียงเยือกเย็น " ฮัลโหล "

" อวี้อี่มั่ว….." ปลายสายเป็นเสียงเย้ยหยันของผู้ชายคนหนึ่ง " แกรู้ไหมว่าฉันเป็นใคร? "

แววตาของอวี้อี่มั่วเต็มไปด้วยความโกรธ น้ำเสียงของเขายังเยือกเย็นเหมือนเดิม " มีอะไรก็พูด "

" ฉันหลี่เซิน คนที่แกพยายามตามตัวอยู่ในช่วงนี้ ฉันจะบอกแกให้นะ ผู้หญิงที่ช่วยชีวิตแกไว้เมื่อคราวที่แล้ว ตอนนี้เธออยู่ในมือฉัน! ถ้าแกไม่อยากให้เธอตาย ก็ออกมาเจราจากับฉันสะดีดี! "

อวี้อี่มั่วบีบโทรศัพท์ในมือแน่นขึ้นอย่างไม่รู้ตัว " แกจะทำอะไร? "

" ฉันจะทำอะไรได้? เอาเงินมาแลกฉันถึงจะปล่อยเธอไป ถ้าไม่ใช่เพราะผู้หญิงคนนี้ ฉันคงได้เงินสามล้านตั้งนานแล้ว! แต่ว่าตอนนี้ฉันทำงานไม่สำเร็จ ไม่เพียงแค่ไม่ได้รับเงินอย่างเดียวนะ อีกทั้งยังโดนแกจับตามองอีก ฉันทำงานที่อวี้กรุ๊ปเป็นระยะกว่าหนึ่งปี แน่นอนว่าฉันรู้ดีว่าฉันไม่ใช่คู่ต่อสู้ของแก "

หลี่เซินแสยะยิ้ม และพูดความต้องการของตัวเองออกไป " ฉันไม่ได้มีข้อเรียกร้องอะไรมากมาย ก็แค่เตรียมเงินให้ฉันสามล้าน และปล่อยฉันไป ฉันรับรองว่าฉันจะไม่ทำอะไรผู้หญิงคนนี้แม้แต่ปลายขน! "

หลังจากนั้นทันทีที่เขาพูดจบ เขาก็พูดขึ้นด้วยน้ำเสียงที่เข้มขึ้นว่า " แต่ถ้าแกไม่ตกลง ผลจะเป็นยังไง แกก็คงรู้ดี! "

อวี้อี่มั่วข่มความโกรธเอาไว้ น้ำเสียงยังคงเคร่งขรึมอย่างเดิม " จะเจรจากันยังไง? "

" เงินสดสามล้าน พรุ่งนี้เช้าแปดโมง ให้นำเงินมาวางไว้ที่ถังขยะใบแรกทางด้านตะวันออกของถนนหลิวหยาง

พูดจบทางนั้นก็วางสายทันที

สีหน้าอวี้อี่มั่วบึ้งตึง เขากำโทรศัพท์ในมือแน่นขึ้น

หลี่เซินต้องการให้รออีกหนึ่งคืนแล้วค่อยนัดเจอกันพรุ่งนี้เช้า แล้วเขาจะวางใจให้หร่วนซือซืออยู่ในมือเขาตั้งคืนหนึ่งได้ยังไงกัน?

ไม่นาน โทรศัพท์เขาก็ดังขึ้น เป็นตำแหน่งที่ตั้งที่หลัวยู่ส่งมาให้เขา

สายตาอวี้อี่มั่วจริงจัง เขารีบพูดชื่อสถานที่ออกมา เพื่อให้ตู้เยี่ยมุ่งตรงไปที่นั่น

ในขณะเดียวกัน หลี่เซินขับรถผ่านเขตทุรกันดาร รถแกว่งไปแกว่งไป มุ่งตรงไปข้างหน้าอย่างไม่มีจุดหมาย

ในวินาที ภายในใจของหร่วนซือซือนอกจากจะหวาดกลัวแล้วก็เต็มไปด้วยความสิ้นหวัง

เธอไม่อยากจะคิดเลยว่าหลังจากที่ศาสตราจารย์หร่วนรู้ว่าเธอโดนจับตัวมาจะเกิดอะไรขึ้นบ้าง!

เธอร้องไห้อย่างไร้เสียงและน้ำตาก็ค่อยๆไหลอาบแก้ม ปากของเธอก็มีผ้ายัดอยู่ เธอรู้สึกเจ็บคอจนแทบจะทนไม่ไหวแล้ว

รถขับไปตามถนนเรื่อยๆ ทันใดนั้นก็มีทางแยก เขาแยกไปยังถนนเส้นหนึ่ง ที่นั่นมีอาคารสองชั้นที่สภาพทรุดโทรมอยู่ติดๆกันหลายหลัง

ในขณะนั้นเอง ก็มีรถสวนทางมาดักหน้ารถเขาอยู่สองคันโดยไม่มีทีท่าว่าจะลดความเร็ว หลี่เซินขมวดคิ้ว และค่อยๆชะลอความเร็ว

ในขณะนั้นเอง ก็มีเสียงดังโครมครามขึ้น หลังจากนั้นรถก็เสียงดารทรงตัว และเสียงล้อรถเสียงสีกับพื้นก็ดังตามมา

ในชั่ววินาที หลี่เซินเหมือนรู้สึกได้ถึงบางอย่าง เขากำลังจะเหยียบคันเร่งเพื่อเร่งความเร็ว แต่หลังจากนั้นก็มีเสียงยางหน้ารถเสียดสีเข้ากับบางอย่าง!

" แม่งเอ๊ย! "

หลี่เซินมองกระจกหลัง รถทั้งสองคันล้อมรถเขาไว้ และข้างหน้าก็มีรถอีกสองคันขวางทางเขาไว้!

ไม่คาดคิด ว่าอวี้อี่มั่วจะตอบสนองไวขนาดนี้! อีกทั้งยังส่งคนมามากมายขนาดนี้เพื่อผู้หญิงคนนี้เพียงคนเดียว!

หร่วนซือซือรู้สึกได้ถึงความผิดปกติ เธอนั่งอ้าปากตาค้างอยู่ตรงเบาะหลัง และรู้สึกกังวลเล็กน้อย

ในตอนนี้ หลี่เซินโกรธจนหน้าแดงไปหมด เขาหยิบมีดที่เตรียมไว้ที่วางอยู่ข้างเบาะคนขับขึ้นมา เขากระโดดจาดแถวหน้าข้ามมายังแถวหลัง จากนั้นก็คว้าตัวหร่วนซือซือมา

หลี่เซินใช้มีดจ่อไปที่คอของหร่วนซือซือ แล้วขู่เธออย่างน่ากลัวว่า " ลงรถ! ถ้าเธอกล้าตุกติก!ฉันก็จะฆ่าเธอทิ้งทันที! "

หร่วนซือซือมองมีดที่คมกริบที่เขาเตรียมไว้แต่แรกอยู่แล้ว ก็ตัวสั่น เธอกัดฟันลงรถตามที่เขาบอก

หลี่เซินล็อกคอเธอจากด้านหลัง ยืนพิงที่รถอย่างระมัดระวังตัว กวาดสายตามองไปยังรถทั้งสองคันและตะโกนขึ้นว่า " ถ้าพวกแกล้าเข้ามา ฉันจะฆ่าเธอทิ้ง! "

ในตอนนี้ เขาสูญสิ้นสติสัมปชัญญะไปแล้ว

ตั้งแต่เขาตกเป็นเครื่องมือของคนอื่น เขาก็ไม่มีอะไรจะเสียไปมากกว่านี้แล้ว

บนรถ อวี้อี่มั่วมองดูหญิงสาวที่ถูกหลี่เซินจับเป็นตัวประกัน แววตาเขาเศร้ามาก เมื่อเห็นใบหน้าที่ซีดเซียว และน้ำตาบนแก้มเธอ เขาก็ปวดใจขึ้นมาอย่างยากที่จะอธิบาย

ในขณะนั้นเอง ก็มีเสียงดังขึ้นในหูฟังเขา " นายใหญ่ ลงมือได้เลยไหมครับ? "

อวี้อี่มั่วกดฟันและสั่งอย่างเย็นชา " ลงมือได้ "

ในตอนนี้ ด้านหลังมุมเอียงสี่สิบห้าองศาที่หลี่เซินยืนอยู่มีรถสีดำคันหนึ่งจอดอยู่ มีเงาดำๆวงหนึ่งเล็งอยู่ตรงบริเวณลำคอของเขาอยู่แล้ว

เสียงดัง " ปั๊ง " ยาสลบถูกยิงเข้าที่บริเวณลำคอของเขา หลังจากนั้น เขาก็ตัวอ่อนและล้มลงกับพื้น