ดั่งรักบันดาล 24

วันนี้อวี้อี่มั่วสามารถรีบเข้ามาฉลองวันเกิดเป็นเพื่อนกับพ่อได้ เธอก็ประทับใจมากแล้ว ขณะนี้อวี้อี่มั่วก็ดื่มเหล้าเข้าไปเยอะแล้ว เธอกังวลว่าถ้าเขาไปงานเลี้ยงคนเดียวจะมีอะไรเกิดขึ้นกับเขา…

อวี้อี่มั่วชะงักไปทันที หันหน้ากลับไปมองเธอด้วยความลังเล“คุณจะไปด้วยกันกับผม?”

มือที่จับมุมเสื้อผู้ชายค่อยๆแน่นขึ้น หร่วนซือซือพยักหน้าอย่างจริงจัง“อืม ฉันอยากจะไปเป็นเพื่อนคุณ”

ประโยคที่เป็นห่วงเขา สุดท้ายก็พูดไม่ออกมา

มองดูสายตาที่เด็ดเดี่ยวของผู้หญิง อวี้อี่มั่วเลิกคิ้วขึ้น ถามกลับ“คุณรู้ไหม ผมต้องเข้าไปที่ไหน?”

ในสายตาเขา เธอเรียบง่ายและบริสุทธิ์เป็นกระดาษสีขาว แต่เขาต้องไปที่หมกมุ่นในชีวิตแสงสีและสุรานารียามราตรี

หร่วนซือซือกัดริมฝีปาก พูดอย่างมุ่งมั่น“ฉันอยากไปด้วยกันกับคุณ”

หลังจากที่จ้องมองเธออยู่หลายวินาที สุดท้ายอวี้อี่มั่วก็ยินยอม“ได้ งั้นก็ไปด้วยกัน”

ให้เธอได้รู้อีกด้านหนึ่งของเมืองนี้ ก็ไม่ได้เป็นเรื่องที่เลวร้าย

ได้ยินอวี้อี่มั่วยินยอม ในใจของหร่วนซือซือก็กระพริบด้วยความดีใจ

แต่ครึ่งชั่วโมงต่อมา เมื่อรถมาถึงที่หมาย เธอมองดูไฟกะพริบระยิบระยับด้านนอก คลับเฮาส์สุดหรูหรา ความตื่นเต้นที่มีในใจก่อนหน้านี้ก็หายสาบสูญไปหมดสิ้นทันที

เธอเรียนจบมหาวิทยาลัย ก็เข้ามาทำงานในบริษัท เป็นแค่พนักงานเสมียนตัวเล็กๆ ไม่เคยเห็นเบื้องหลังการพูดคุยร่วมมือทางด้านธุรกิจประเภทนี้มาก่อน ก็เป็นธรรมชาติที่ไม่เคยเข้ามาสถานที่แบบนี้

เธอกัดฟัน ฝืนลงจากลง เดินตามอวี้อี่มั่วไปที่หน้าประตูด้วยกัน

เพิ่งจะมาถึงประตู พนักงานก็เข้ามาต้อนรับ พูดอย่างเคารพ“คุณชายอวี้ เชิญตามผมเข้ามาเลยครับ”

ดูเหมือนว่า อวี้อี่มั่วจะเป็นลูกค้าประจำของที่นี่

เดินตามพนักงานเข้าไปในลิฟท์ เดินผ่านระเบียงทางเดิน สายตามองเห็นห้องรับรองที่จะถึง ทันใดนั้นอวี้อี่มั่วก็เดินช้าลง เอียงหน้าไปมองที่หร่วนซือซือเล็กน้อย“ถ้าหากว่าคุณไม่อยากจะไปแล้ว ก็พูดกับผมได้ตลอดเวลา ผมจะให้ตู้เยี่ยมารับคุณออกไป”

หร่วนซือซือพยักหน้า“อืม ฉันรู้แล้วค่ะ”

พนักงานผลักประตูให้เปิดออก เสียงดนตรีดังออกมาจากด้านใน หร่วนซือซือเดินเข้าไปพร้อมกับอวี้อี่มั่ว พบว่าข้างในใหญ่โตมาก มีคนจำนวนเยอะมากมารวมตัวกันอยู่ในห้องแล้ว ร้องเพลง ดื่มเหล้า เล่นสนุกเกอร์และเล่นเกม

อวี้อี่มั่วปรากฏตัวออกไป ก็ดึงดูสายตาของคนจำนวนเยอะทันที

“ประธานอวี้ ไม่เจอกันนาน!”

“ประธานอวี้มาแล้ว！”

หร่วนซือซืออยู่ด้านหลังอวี้อี่มั่ว เดินตามเขาไปที่โซฟาตรงกลาง มองคนแปลกหน้าบริเวณรอบๆ ด้วยความกลัวเล็กน้อย

ทันใดนั้น หลังมือก็อุ่นขึ้นมา มือของเธอถูกอวี้อี่มั่วกุมเอาไว้ ถูกเขาดึงมานั่งบนโซฟาด้านข้าง

“ว้าว พี่อวี้ ครั้งนี้ทำไมถึงพาผู้หญิงที่ใสสะอาดบริสทธิ์มาล่ะ! ช่วงนี้เปลี่ยนรสชาติแล้ว?จืดชืดขนาดนี้?”

ผู้ชายที่สวมใส่เสื้อเชิ้ตลายดอกยิ้มทักทายกับเขา เขาใช้แขนโอบเอวผู้หญิงที่สวมใส่ชุดเซ็กซี่โชว์เนื้อหนัง แต่ดวงตาก็อดไม่ได้ที่จะสังเกตบนตัวของหร่วนซือซืออย่างละเอียดตลอดเวลา

อวี้อี่มั่วเงยหน้าขึ้นมอง พูดเสียงเย็น“สวี่เฟิง เหล้าราคาแพงก็อุดปากนายไม่อยู่?”

ผู้ชายที่ชื่อสวี่เฟิงได้ฟัง ก็หัวเราะออกมา“พี่อวี้ ผมแค่ล้อเล่น พี่อย่าจริงจังเลย!พี่มาหาพี่เถิงใช่ไหม!เขาอยู่ในห้องรับรองพิเศษ สั่งให้ผมมาบอกพี่เป็นพิเศษ พี่เดินเขาไปได้แล้ว”

อวี้อี่มั่วได้ฟัง พยักหน้าเล็กน้อย“อืม”

จากนั้น เขาก็หันหน้าไปมองหร่วนซือซือ พูดเสียงนุ่มนวลลง“ผมไปหาคนบางคนพูดคุยเกี่ยวกับเรื่องธุรกิจ คุณรอผมอยู่ที่นี่ เสร็จแล้วพวกเราก็กลับกัน”

หร่วนซือซือพยักหน้าอย่างเชื่อฟัง“ได้ค่ะ”

เห็นเธอตอบรับ อวี้อี่มั่วจึงลุกขึ้นยืน ก้าวเท้าเดินตรงไปข้างในห้องรับรองพิเศษ

หร่วนซือซือจ้องมองแผ่นหลังของเขา อดไม่ได้ที่จะใจลอย แสงสีกระทบลงบนแผ่นหลังของเขา แต่เขากับพวกคนเลวพวกนี้ แตกต่างกับพวกเสือสิงห์กระทิงแรดนี้อย่างสิ้นเชิง

สูบบุหรี่ดื่มเหล้า ได้รับความเพลิดเพลินที่เหลวแหลก ทุกอย่างที่นี่ฟุ่มเฟือยและบ้าคลั่ง และเธอรู้ชัดเจนว่า เขาก็ยังมีบ้างเล็กน้อยที่ดื่มเหล้าสูบบุหรี่

“พี่เฟิง ครั้งนี้ประธานอวี้ทำไมถึงพาผู้หญิงเข้ามาด้วย?”

เสียงหวานหยาดเยิ้มทำให้หร่วนซือซือกลับมาสู่ความจริง เธอเงยหน้ามอง มองเห็นผู้หญิงที่อยู่ข้างกายสวี่เฟิงฟุบอยู่บนหัวไหล่กระซิบกับเขา เสียงไม่ดังไม่เบา เพียงพอสำหรับที่เธอจะได้ยิน

สวี่เฟิงหัวเราะอย่างไม่เกรงใจ“ใครจะไปรู้ล่ะ?นับเป็นครั้งแรกในประวัติศาสตร์ เพียงแต่สายตาของเขา…เหอะเหอะ！”

ได้ยินสองคนนี้ที่อยู่ด้านข้างกำลังพูดคุยเรื่องเธอต่อหน้าของตัวเองแบบนี้ หร่วนซือซือเลิกคิ้วขึ้น ฝืนสายตามองไปทางอื่น

ผ่านไปไม่นาน ผู้หญิงในชุดเดรสสั้นสีแดงเดินเข้ามา เข้าไปนั่งข้างๆสวี่เฟิง พูดคุยเบาๆกับเขาสองสามประโยค แล้วหมุนตัวกลับมา สายตาจ้องมองไปที่หร่วนซือซือไปมาอย่างไม่เป็นมิตร

ไม่นาน ในที่สุดผู้หญิงคนนั้นก็อดทนไม่ไหว ลุกขึ้นยืนอย่างโมโห ตรงไปนั่งลงข้างๆหร่วนซือซือ“เฮ้ ฉันชื่อซวงซวง เธอชื่ออะไร?”

ผู้หญิงที่อยู่ตรงหน้าเป็นฝ่ายถาม หร่วนซือซือพูดตอบกลับอย่างมีมารยาท“หร่วนซือซือ”

ซวงซวงได้ฟัง ก็พยักหน้า ในมือที่ถือแก้วไวน์แดงก็กวัดแกว่งเบาๆในขณะเดียวกันก็สังเกตหร่วนซือซืออย่างละเอียด หลังจากนั้นไม่นานในที่สุดก็พูดอีกครั้ง“ได้ยินว่าพี่อวี้พาเธอมา？”

หร่วนซือซือพูดเย็นชา“อืม”

สีหน้าของซวงซวงมืดครึ้มลง เหมือนกับควบคุมความโกรธเอาไว้ เปิดปากพูดเสียงสูง“เธอกับเขาเกี่ยวข้องอะไรกัน?”

มองดูผู้หญิงท่าทางจะเข้ามาเล่นงานเธอ หร่วนซือซือก็สีหน้ามืดครึ้มลงเหมือนกัน เธอลังเลอยู่ชั่วครู่หนึ่ง ถามกลับอย่างนุ่มนวล“เธอคิดว่าพวกเราเกี่ยวข้องอะไรกันล่ะ？”

ซวงซวงได้ยิน สีหน้าก็ยิ่งดูไม่ดีมากกว่าเดิม เธอควบคุมความโกรธเอาไว้ นานมากก็ไม่พูดจา สุดท้ายก็ฝืนยิ้มแข็งๆออกมา“งั้นก็เอาแบบนี้ พวกเรามาดื่มกันหนึ่งแก้ว”

พูดพลาง เธอก็หยิบแก้มขึ้นมา รินเหล้าให้หร่วนซือซือ ส่งไปด้านหน้าเธอ

หร่วนซือซือก้มหน้ามองเหล้าวิสกี้ในแก้ว ยิ้มส่งไปให้ซวงซวง พูดปฏิเสธ“ขอโทษด้วย ฉันดื่มเหล้าไม่เป็น”

“ดื่มเหล้าไม่เป็น?”ซวงซวงยิ้มและพูดอย่างเวอร์“คาดไม่ถึงว่าพี่อวี้จะพาผู้หญิงที่พูดว่าตัวเองดื่มเหล้าไม่เป็น？นี้ไม่ได้ทำให้เขาขายหน้าเหรอ!”

เสียงของเธอไม่ดังและไม่เบา เพียงพอที่ทำให้คนที่อยู่บริเวณรอบๆสามารถได้ยิน เวลานี้ คนที่อยู่ด้านข้างมองมาทางเดียวมาที่พวกเขา สายตาที่มองไปที่หร่วนซือซือยังเป็นการซักถามและสงสัย

ซวงซวงมองไปที่หร่วนซือซือ ยิ้มและกวัดแกว่งแก้วเหล้าที่อยู่ในมือ“พูดไปแล้ว ที่นี่เป็นเพื่อนของพี่อวี้ทั้งหมด เธอมาไม่ดื่มเหล้าสักแก้ว ไม่ไว้หน้ากันเกินไปหรือเปล่า?”

หร่วนซือซือได้ฟัง ขมวดคิ้วขึ้น เผชิญหน้ากับสายตาที่แตกต่างกันของผู้คนรอบๆ เธอเริ่มประหม่าโดยไม่รู้ตัว

เธอไม่ต้องการก่อปัญหาให้กับอวี้อี่มั่ว แต่เธอรู้ชัดเจนดี ซวงซวงคนนี้ไม่ปล่อยเธอง่ายๆอย่างแน่นอน

สูดหายใจเข้าลึกๆ หร่วนซือซือยื่นมือออกไป รับแก้วเหล้าที่อยู่ในมือของเธอ ดื่มรวดเดียวหมด

ของเหลวที่เย็นและเผ็ดไหลลงคอสู่กระเพาะอาหาร ท่วมตัวของเธอสั่นสะท้านไปด้วยความตื่นเต้น

อดทนต่อความรู้สึกไม่สบาย เธอวางแก้วลงมองไปที่ซวงซวงและยิ้ม“นี่ฉันไว้หน้าเธอแล้ว”

ซวงซวงเหมือนกับว่าคิดไม่ถึงว่าหร่วนซือซือจะสามารถดื่มลงไปจริงๆ เธอขมวดคิ้วขึ้น จากนั้นก็ยิ้มอย่างขอไปที มองคนที่อยู่ด้านข้าง

เดิมทีผู้หญิงหลายคนที่อยู่ด้านข้างที่กำลังมองอย่างสนุกครึกครื้นได้ร้บสายตาของซวงซวงที่แสดงเจตนาออกมา พวกเขาทั้งหมดเหมือนกับถูกสั่งมาล่วงหน้า เข้ามาพูดคุยกับหร่วนซือซือและดื่มเหล้ากับเธอ

หร่วนซือซือมองแก้วเหล้าเต็มแก้วแต่ละแก้วที่ส่งมาอยู่ตรงหน้าเธอ ก็กำหมัดแน่นอย่างไม่รู้ตัว

ดูเหมือนว่าพวกเขาจงใจอยากจะแกล้งเธอ และท่าทางแบบนี้ ดูเหมือนว่าเธอจะหนีไม่พ้น