ดั่งรักบันดาล 195

"ซือซือ คุณหาอะไรกินรองท้องก่อนดีไหมครับ?"

เสียงที่ดังมาจากข้างๆเรียกสติเธอกลับ เธอหันไปมองยังต้นทางเสียง เป็นหลี่หยวนเอง เธอส่ายหน้าเบาๆ : "ฉันรู้สึกไม่ค่อยหิวค่ะ"

ถึงแม้จะตื่นตั้งแต่เช้า วิ่งทำงานหัวหมุนไปครึ่งวัน แต่ไม่รู้เป็นเพราะตื่นเต้นรึเปล่า จึงไม่รู้สึกหิวเลยสักนิด

หลี่หยวนตบไหล่เธอเบาๆ : "ซือซือ ถ้าร่างกายมาพังเพราะงาน มันไม่คุ้มเลยนะ รู้ใช่ไหม?"

หร่วนซือซือลังเลไปชั่วครู่หนึ่ง รีบยิ้มกลับให้เขา พยักหน้าพร้อมกับพูดขึ้นว่า : "ค่ะ งั้นฉันไปหาอะไรทานก่อน มีอะไรอย่าลืมรีบเรียกฉันนะคะ"

"ไม่มีปัญหา ไปเถอะ ทางด้านหลังงานมีรถตู้อาหารที่เตรียมอาหารไว้สำหรับพนักงานอยู่ครับ"

หร่วนซือซือเงยหน้าขึ้น มองไกลออกไปเห็นรถตู้อยู่สองคัน พยักหน้ารับรู้ แล้วรีบเดินตรงไปยังที่นั่น

พอไปใกล้ๆ ก็มีพนักงานทักทายเธอ : "พี่ซือซือ จะทานขนมปังหรือปาท่องโก๋ดีคะ?"

หร่วนซือซือยิ้มแล้วตอบกลับ : "ขนมปังดีกว่า"

พูดจบก็เสิร์ฟขนมปังสองชิ้นพร้อมน้ำเต้าหู้ร้อนให้เธอ หร่วนซือซือรับมาพร้อมกล่าวขอบคุณ พลางหยิบมือถือขึ้นมาดู ก็เห็นข้อความของซ่งเย้อันที่ส่งมาให้เธอ

"ซือซือ ผมจะบ้าตายแล้ว จะเจอคุณได้ตอนไหนบ้างเนี่ย!"

"การซ้อมเป็นอะไรที่น่าเบื่อมาก อยากกินปูหม้อดินมาก!"

“……”

เห็นข้อความหลายๆข้อความของซ่งเย้อันแล้ว หร่วนซือซือก็รู้ยันสีหน้าของคนส่งข้อความ เธอยิ้มเบาๆ กัดขนมปังพลางตอบข้อความกลับ : "รอจบงานวันนี้ ไปทานข้าวด้วยกันไหม?"

พึ่งส่งข้อความไป ซ่งเย้อันก็ตอบกลับมาทันที : "ไปสิ ไปๆ! จะดื่มเบียร์ด้วย!"

หร่วนซือซือหัวเราะเบาๆ ยกมือขึ้นมาตอบกลับข้อความ ทั้งคู่ตอบกลับกันไปมา คุยกันอยู่สักพัก หร่วนซือซือรู้สึกอารมณ์ดีขึ้นมาอย่างบอกไม่ถูก ความกังวล แรงกดดัน และความกระวนกระวายใจดูเหมือนจะเบาลงเยอะเลย

ขนมปังและน้ำเต้าหู้หมดพอดี หร่วนซือซือเช็ดมือ ส่งข้อความให้ซ่งเย้อัน : "แค่นี้ก่อน ฉันจะไปทำงานต่อ…"

ตัวหนังสือยังพิมพ์ไม่ทันเสร็จ ทางฝั่งเวทีก็มีเสียงโหวกเหวกโวยวายดังขึ้น และมีพนักงานคนหนึ่งวิ่งหน้าตื่นมาทางเธอ พูดเสียงดังว่า : "พี่ซือซือ แย่แล้ว! ซูหลิงล้มอยู่บนเวที!"

หร่วนซือซือผงะ เธอยังยืนงุนงง ก็โดนพนักงานคนนั้นดึงมือไปยังที่เกิดเหตุ ไปยังไม่ทันถึง ก็เห็นบอดี้การ์ดชุดดำกลุ่มหนึ่งพยุงซูหลิงไปยังรถพี่เลี้ยงของเธอแล้ว

ทุกอย่างโกลาหลวุ่นวายไปหมด แม้แต่ผู้ชมที่อยู่ด้านล่างเวทีก็พากันวิ่งอย่างวุ่นวาย หร่วนซือซือรู้สึกสถานการณ์ไม่ค่อยดี รีบเรียกพนักงานรักษาความปลอดภัยมาควบคุมสถานการณ์

ท่ามกลางความโกลาหล หลี่หยวนวิ่งตรงมาหาเธอ : "ซือซือ เมื่อกี้ซูหลิงขาพลิกบนเวที ข้อเท้าบวมมาก ตอนนี้ต้องรีบส่งเธอไปโรงพยาบาล ผมจะตามไปดู ส่วนทางนี้ต้องพึ่งเธอคนเดียวแล้วนะ"

ในสถานการณ์ฉุกละหุกแบบนี้ เธอไม่มีเวลาให้คิดไตร่ตรองอะไรมากมาย จึงรีบพยักหน้า ตอบกลับหลี่หยวน : "คุณรีบไปเถอะค่ะ ไปดูว่าเธอเป็นยังไงบ้างแล้ว? ฉันจะรีบควบคุมสถานการณ์ทางนี้เองค่ะ"

"โอเค"

หลี่หยวนรับคำ รีบตรงไปยังรถพี่เลี้ยง หร่วนซือซือหันหน้ากลับมา เห็นผู้คนที่วุ่นวายไปกันหมด รีบวิ่งไปหาพิธีกร ให้บนเวทีดำเนินรายการต่อ เวลาเดียวกันก็เรียกหาพนักงานรักษาความปลอดภัย ส่วนหนึ่งเฝ้าอยู่ที่พื้นที่โชว์สินค้าตัวใหม่ อีกส่วนให้เข้าไปรักษาความสงบเรียบร้อยตรงจุดเกิดเหตุ

หลังจากที่รถพี่เลี้ยงออกไปแล้ว ราวสิบนาที เหตุการณ์เริ่มกลับเข้าสู่ความสงบ

พิธีกรได้กล่าวคำขอโทษและแสดงความเสียใจต่อศิลปินซูหลิง และได้ดำเนินรายการต่อเนื่อง

ในที่สุดก็จัดการกับความโกลาหลได้ หร่วนซือซือกดนวดเบาๆที่ขมับของเธอ

ว่าแล้วเชียว ตาข้างซ้ายกระตุกไม่หยุด รู้สึกแปลกๆตั้งแต่เมื่อเช้า แล้วก็เกิดเรื่องขึ้นจนได้

ต่อจากนั้นก็เป็นการแนะนำเกี่ยวกับสินค้า หลังจากที่แนะนำตัวสินค้าเสร็จแล้ว ก็เชิญผู้ที่มีความสนใจไปเรียนรู้และสัมผัสตัวสินค้าจริงที่โซนโชว์สินค้า

กิจกรรมดำเนินอย่างต่อเนื่อง หร่วนซือซือมองงานที่เริ่มครึกครื้นขึ้นมาอีกครั้ง แอบถอนหายใจเบาๆ

ถ้าอุบัติเหตุของซูหลิงไม่ส่งผลกระทบกับงานมาก ก็น่าจะไม่มีปัญหาอะไรแล้ว แต่ถ้าเกิดส่งผลกระทบมากล่ะก็ งานเปิดตัวสินค้าใหม่ครั้งนี้คงไม่เป็นไปตามที่คาดหวังไว้

แต่ความสงบยังไม่ทันถึงไหน ไม่ถึงครึ่งชั่วโมง โซนแสดงสินค้าตัวใหม่ก็เกิดเสียงโหวกเหวกขึ้น ครู่เดียว ผู้คนก็เริ่มพากันมุงเยอะขึ้น

หร่วนซือซือรู้สึกถึงความผิดปกติ รีบรุดหน้าไปดู แหวกวงล้อมผู้คนเข้าไปดู ยังไม่ทันถึงด้านใน ก็ได้ยินเสียง : "ใครเชื่อก็โง่เต็มทีแล้ว? สินค้าบริษัทนี้ยังทดสอบความปลอดภัยไม่ผ่านเลย มาโปรโหมดว่าเป็นบ้านแห่งความปลอดภัยอัจฉริยะ ผีถึงจะเชื่อ! ทุกคนดู มือของลูกชายผมได้ก็แผลมาจากสินค้าบริษัทนี้แหละ"

หร่วนซือซือรีบแหวกผู้คนเข้าไปจนถึงด้านในสุด เงยหน้าขึ้นมาก็เจอเข้ากับชายฉกรรจ์คนหนึ่งที่กำลังยกรูปถ่ายให้กับผู้คนที่มุงอยู่รอบๆดู

"มือของลูกผมได้รับบาดเจ็บ ติดต่อไปยังบริษัทเรื่องก็เงียบ ไม่สนใจ! สินค้าไม่ได้มาตรฐาน ไม่รับผิดชอบอะไร ตอนนี้ยังจะมาให้ทดลองสัมผัสสินค้าจริงก่อนสั่งซื้อ หลอกเด็กอนุบาลเหรอ!"

หร่วนซือซือมองไปยังรูปถ่ายในมือของเขา เป็นมือของเด็กจริง เป็นแผลลึกหลายแผล หร่วนซือซือเห็นแล้วยังแอบกลัว

แต่แค่รูปใบเดียว ไม่สามารถบ่งบอกว่าแผลเกิดขึ้นจากสินค้าบริษัทเรานี่นา! ผู้ชายคนนั้นจู่ๆก็ออกมาพูดเรื่องนี้เวลานี้ ต้องการมาสร้างเรื่องอย่างแน่นอน

หร่วนซือซือกัดฟันแน่น รวบรวมความกล้าเดินไปข้างหน้าของผู้ชายคนนั้น : "คุณคะ ฉันเป็นผู้วางแผนงานแสดงสินค้ารอบนี้เองค่ะ มีปัญหาเรื่องอะไรหรือเปล่าคะ?"

เขาได้ยินคำพูดนี้แล้ว ก็กวาดตามองเธอ พูดเสียงเย็นชาว่า : "คนจัดการเรื่องนี้เหรอ?"

หร่วนซือซือสูดลมหายใจเข้า พูดด้วยน้ำเสียงนอบน้อม : "มีเรื่องอะไร คุณบอกฉันมาได้เลยค่ะ"

ผู้ชายคนนั้นก็ยกมือขึ้นชี้ไปที่แท่นโชว์สินค้าตัวใหม่ แล้วพูดขึ้นว่า : "นี่คือสินค้าตัวใหม่รุ่นที่สามที่พวกเธอนำเสนอใช่รึเปล่า?"

หร่วนซือซือพยักหน้า : "ใช่ค่ะ"

"บ้านเราเคยซื้อรุ่นที่สองของพวกเธอไป ยังใช้ได้ไม่นาน มือของเด็กก็โดนบาดเป็นแผลลึกหลายแผล ติดต่อไปที่บริษัทก็ไม่ยอมรับผิดชอบ เธอว่าฉันควรจะมาพูดอะไรที่สักหน่อยไหม?"

ผู้ชายคนนั้นจ้องไปยังหร่วนซือซือ แล้วชูรูปถ่ายในมือให้ผู้คนรอบๆดูอีกครั้ง พูดเสียงดังขึ้น : "จะบอกให้ ใครซื้อสินค้าจากบริษัทนี้ไปก็คือพวกโง่ ! นี่มันบ้านอัจฉริยะตรงไหน? นี่มันคือสิ่งประดิษฐ์แห่งความตายชัดๆ"

เมื่อพูดออกไป เสียงผู้คนที่มุงก็เริ่มเจี๊ยวจ๊าวดังให้แซ่ด ต่างพากันกระซิบนินทาไปต่างๆนานา

เมื่อหร่วนซือซือเห็นสถานการณ์แล้ว จึงรีบพูดขึ้นว่า : "คุณคะ คุณสามารถพิสูจน์ได้ไหมว่ามือของลูกชายคุณโดนสินค้าเราบาดมือจริงๆ! สินค้าของทางเราได้รับการตรวจเช็กความปลอดภัยทุกระดับ เป็นไปไม่ได้ว่าจะเกิดเรื่องแบบนี้ขึ้นแน่นอนค่ะ"

"จะมาพล่ามอะไรอีกล่ะ!" ผู้ชายคนนั้นจ้องไปยังเธอ : "ฉันจะให้ดูใบรับรองแพทย์ที่ทางโรงพยาบาลออกให้! แล้วก็ประวัติการซื้อสินค้ารุ่นที่สองของพวกเธอ!"

ผู้ชายคนนั้นรีบเอาเอกสารออกจากกระเป๋าหลายใบ ยกสูงให้ทุกคนที่ล้อมรอบอยู่ดู คนที่อยู่ด้านหน้าที่ได้เห็นก่อน ก็พากันพยักหน้า

เมื่อเป็นแบบนี้ คนที่อยู่ด้านหลังๆที่ยังไม่ทันได้เห็นข้อความด้านในก็พากันใจเสีย พากันวิจารณ์ไปต่างๆนานา

พอได้ยินคำครหาต่างๆที่วิจารณ์กัน หร่วนซือซือก็รู้สึกแน่นอยู่ในอก ความรู้สึกแย่ต่างๆนานาแล่นไปยังหัวใจของเธอ

ถ้าเรื่องแบบนี้ถูกพูดส่งต่อกันออกไป ไม่ว่าเรื่องนี้จะเป็นเรื่องจริงหรือไม่ สินค้าใหม่ตัวนี้เท่ากับเสียไปแล้ว ถ้าเป็นแบบนี้ ก็คงเกิดผลกระทบกับการปล่อยตัวสินค้าเต็มๆ และคงเสียหายหนักมาก!

หร่วนซือซือกำมือแน่น จ้องมองผู้ชายที่บ้าคลั่งตรงหน้าคนนั้น สูดลมหายใจลึก : "โทษนะคะ มือของลูกชายคุณโดนอะไรบาดนะคะ?"