จอมใจจอมทัพ 57 ชุ่มแฉะไปด้วยน้ำใคร่

ตอนที่ 57 ชุ่มแฉะไปด้วยน้ำใคร่

พระชายามองเรือนกายของกำยำของพระสวามีด้วยแววตามันวับ ความสูงใหญ่ที่อัดแน่นไปด้วยมัดกล้าม สีผิวคร้ามเข้มด้วยแดดโลมเลียที่ประดับด้วยแผลเป็นนั้นยิ่งทำให้เขาดูสมชายชาตรี โดยเฉพาะอย่างยิ่งแท่งทวนยาวใหญ่ที่ปูดโปนไปด้วยเส้นเอ็นที่ส่วนหัวแดงก่ำถอกบานที่ยื่นยาวออกมาจากหน้าขากำยำนั้นมันยิ่งทำให้นางใจสั่นไหว

นางแลบลิ้นขึ้นมาเลียริมฝีปากที่แห้งผากก่อนจะโดนทาบทับด้วยริมฝีปากของผู้เป็นสวามีแล้วบดจูบรุนแรงกระหายหิว เม้มดูเลียไล้ไปทั่วกลีบปากอวบอิ่มอย่างหิวโหย ลิ้นสากชำแรกแทรกเข้าสู่ภายในเสาะหาความหวานและกระหวัดเกี่ยวรัดรึงอย่างร้อนเร่า

เขาดันแผ่นหลังเนียนของนางไปพิงต้นไม้ใหญ่ เรียวขาข้างหนึ่งถูกแขนของเขารั้งขึ้นให้แยกกว้าง กลีบเนื้อนางแยกแบะ รูร่องแดงก่ำที่เยิ้มฉ่ำด้วยน้ำคาวสวาทอ้ากว้างรอรับบางอย่างมาเติมเต็ม ชายหนุ่มจรดจ่อลำรักที่แข็งขึงเหลือเกินเข้าสู่ปากทางแล้วดันมันเข้าสู่โพรงนุ่มภายในสุดลำโคนในคราวเดียว

ตั้บ !

“ อ๊า ! ”

” แน่นเหลือเกินเมียจ๋า ” เขาถอนจูบมาครางกระหึ่มในลำคอ โพรงเนื้อนุ่มรัดแน่นหนึบจนแทบขยับไม่ได้ ทั้งที่เขาร่วมรักกับนางบ่อยเหลือเกินจนนับไม่ถ้วนแต่นางก็ยังคับแน่นจนเขาหลงใหลบ้าคลั่ง

ท่อนเนื้อยาวใหญ่ถูกโพรงสวาทดูดรัด เอวสอบขยับถอดถอนมันออกเกือบสุดแล้วดันเข้าไปสุด สองกลีบพูแบะอ้าทุกคราวที่ถูกอัดเข้าแรง ๆ เพราะความใหญ่ของมัน

” ดีจังเลยเพคะ ” เสียงหวานครางครวญ นางก็ถวิลหาเขาไม่แพ้กันและโยกรับทุกจังหวะที่เขาอัดเข้าหา และเมื่อชายาตอบรับอย่างสาแก่ใจอารมณ์ก็ยิ่งพลุ่งพล่าน เขาอัดกระแทกเข้าใส่รุนแรงหนักแน่นไม่ให้นางได้หายใจหายคอ

“ เสด็จพี่ ข้าใจจะขาด เบาหน่อยสิเพคะ เดี๋ยวทหารนางกำนัลได้ยินเข้า ” นางบอกเสียงสั่นพร่า

“ ได้ยินก็ช่าง พี่เบาไม่ได้แล้ว ” เขาคำรามตอบพลางอัดกระแทกบั้นเด้าใส่นางถี่ยิบ เสียงเนื้อหนังมังสากระแทกกัน เสียงครางครวญดังระงมก่อนทั้งคู่จะเสร็จสมอย่างเร่าร้อน

“ เสด็จพี่เร่าร้อนเป็นยิ่งนัก ” นางว่าขณะที่ซุกซบบนลำคอแกร่ง ทั่วกายกำยำกล้ามเป็นมัดนั้นมีเหงื่อชุ่มโชกทว่ามันกลับปลุกปั่นให้แรงกำหนัดยิ่งโถมทับ นางไล้มือไปทั่วเรือนกายของเขาอย่างหลงใหลแล้วเป็นฝ่ายเหนี่ยวขารอบเอวสอบ สองมือโอบรอบลำคอของเขาเอาไว้

“ ผู้ใดกันแน่ที่เร่าร้อน ” เขาว่ายิ้ม ๆ เมื่อนางเริ่มเป็นฝ่ายขย่มลำเอ็นที่มันแข็งขึงขึ้นมาอย่างรวดเร็ว สองมือใหญ่ช้อนสะโพกของนางเอาไว้

“ ข้าชอบเวลาที่เรือนกายของท่านชุ่มเหงื่อ ”

“ พี่ก็ชอบเวลาที่รูน้อย ๆ ของเจ้าชุ่มแฉะไปด้วยน้ำใคร่ ” เขาว่าพลางเป็นฝ่ายกระแทกบั้นเด้าเข้าใส่นางจากทางเบื้องล่าง

“ อ๊ะ ลึกเหลือเกินเพคะ ” นางว่าพลางเด้งสะโพกให้กลีบโหนกโยกขึ้นลงลำเอ็นใหญ่ สองถันเต้ากระเพื่อมขึ้นลง เขาอ้าอมโลมเลียแล้วดูดกินอย่างหื่นกระหาย

เสียงจังหวะรักเริ่มดังสะท้านอุทยาน บ่าวไพร่นางกำนัลที่อยู่บริเวณรีบหลบเพื่อปล่อยให้นายเหนือหัวได้ร่ำรักกันอย่างเต็มที่

“ ข้าไม่ไหวแล้ว จะเสร็จแล้วเพคะเสด็จพี่ ” นางครวญคร่ำ เขาเป็นฝ่ายจับสะโพกนางเอาไว้แล้วกระแทกอัดเข้าใส่รูรักนางเสียถี่ยิบ ก่อนจะส่งทั้งคู่ให้สู่ปลายทางอีกครั้ง

หากมันหาได้เป็นคราสุดท้ายไม่ ความหิวโหยกระหายใคร่ผสานกับความรักเหลือเกินของทั้งคู่ทำให้มิอาจหยุดให้ร่ำรักอย่างเร่าร้อนได้

“ เสด็จพี่เพคะ ให้ข้าพักก่อนได้หรือไม่ ” นางเว้าวอนเมื่อเสร็จสมอย่างเร่าร้อนถึงสองครั้งสองคราแล้ว เขายิ้มมุมปาก

“ คำวอนขอหยุดพักยามที่พี่กระหายหิวเคยสำเร็จหรือไม่เล่า ”

“ ไม่เคย ” นางตอบตามจริง

“ เจ้าก็รู้ดีนี่เมียรัก วันนี้เจ้าเตรียมใจให้พร้อมเถิด พี่จะเอาเจ้าจนหุบขาไม่ลงเลย จะทำให้รู้ว่าพี่รักเจ้ามากแค่ไหน ”

ก่อนเขาจะพร่ำพรอดเคี่ยวกรำร่ำรักจากนางอีกหลายครั้งหลายครา ซึ่งนางเองก็สอดประสานตอบรับรักอย่างร้อนแรงไม่แพ้

เพราะรักจนสุดคณานับ รักจนหมดหัวใจ…

Options

not work with dark mode
Reset