จอมใจจอมทัพ 28 ตกหลุมรัก

ยามนั้นหัวใจของข้าแตกออกเป็นเสี่ยง ๆ คนที่ข้ารักและวางใจทั้งคู่กลับหยามหน้าทรยศหักหลังข้าได้ ข้าหมดสิ้นซึ่งศรัทธาในทุกสิ่ง ละทิ้งทุกอย่างแล้วควบม้าออกจากที่นั่นอย่างไร้จุดหมาย ค่ำไหนนอนนั่น ใช้ชีวิตล่องลอยไปเรื่อย ๆ แต่ข้าพบว่าการอยู่เฉย ๆ ไม่มีอะไรทำนั้นมันยิ่งทำให้ข้าเจ็บปวด ข้ายังไม่ลืมสิ่งเลวร้ายที่คนพวกนั้นกระทำต่อข้า ข้าก็เลยตัดสินใจเป็นทหารรับจ้าง ไม่สังกัดกับผู้ใดไปเรื่อย ๆ ” เขาหยุดเล่าและทอดสายตาไปเบื้องหน้านิ่ง ๆ แต่นางสามารถรับรู้ถึงกระแสความเจ็บปวดรวดร้าวนั้นได้อย่างดี มือน้อยข้างหนึ่งเอื้อมไปกุมมือใหญ่ของเขาเอาไว้แล้วบีบเบา ๆ เพื่อให้กำลังใจ

“ ข้าดำเนินชีวิตด้วยการรบราฆ่าฟัน พยายามจะชำระแค้นคราวนั้นลงไปในอีกร้อยพันชีวิต คิดว่าโลหิตศัตรูที่หลั่งลงบนผืนแผ่นดินจะช่วยชะล้างความปวดร้าวในใจได้ บางครั้งมันช่วยบรรเทา หากบางคราวแววตาของศัตรูที่ทั้งอ้อนวอนขอชีวิตและสาปแช่งให้ข้าตายตกไปตามพวกเขามันหลอนหลอก ข้าจึงหาทางปลดปล่อยสิ่งเหล่านี้ออกไป และหนทางนั้นก็คือผู้หญิงและกามราคะ

ข้าไม่ใช่คนดี แต่ข้าก็ไม่ได้ชั่วช้า ข้าไม่เคยขืนใจหญิงใดหากนางไม่เต็มใจ สิ่งที่ข้าได้คือลืมสงครามและความเจ็บปวด สิ่งที่พวกนางได้คือความสุขสมจากกามราคะ มีสิ่งใดที่ไม่ยุติธรรมเช่นนั้นหรือ ” เขาตวัดสายตามาหานางในประโยคสุดท้าย แม้ว่าจะเป็นคำถาม แต่สายตาคมกล้าฉายแววรวดร้าวชัดเจนจนนางรับรู้ได้

“ เจ้าแตกต่าง พิเศษจากหญิงอื่น ดื้อรั้นอวดดี มิเคยมีหญิงใดผลักไสและวิ่งหนีข้าทั้งยังด่าสารพัด มันทำให้ข้าประทับใจ ” คำตอบของเขาทำให้นางหัวเราะพรืดออกมา

“ ท่านคงวิกลจริตไปแล้วกระมัง ประทับใจผู้หญิงที่ทำร้ายและด่าทอเนี่ยนะ ”

“ ใช่ ข้ามันบ้า แต่ถึงจะบ้า ก็มีคนคนหนึ่งตกหลุมรักคนบ้าอย่างข้าก็แล้วกัน ”