เพราะพิธานเองไม่รู้ว่าหญิงสาวออกไปพักที่ไหนแทน เขาจึงได้แต่แอบมาเฝ้าที่หน้าบ้านของเธอเพราะหวังว่าสักวันเธอจะกลับมา แต่มันกลับว่างเปล่า เพราะตอนนี้เวลาก็ล่วงเลยมาสี่อาทิตย์แล้วเธอก็ยังไม่เห็นจะกลับมาที่บ้านของตนเองเลย ไม่ได้การแล้วเขาจะต้องทำอะไรสักอย่าง ชายหนุ่มตัดสินใจให้เพื่อนสนิทอย่างวศินช่วยสืบให้หน่อยว่าหญิงสาวมีการเดินทางออกนอกประเทศหรือไม่ วศินเวลาประมาณสองวันก็ได้คำตอบว่าเธอไม่ได้มีการเดินทางออกนอกประเทศเลย
“ว่าไงไอ้เพื่อนรัก นั่งเป็นหมาหงอยเลยนะ”
“อ้าวมาแล้วหรอ นั่งๆ”
“ฉันไม่เคยเห็นแกเป็นอย่างนี้มาก่อนเลยนะ นี่พ่อกับแม่แกรู้เรื่องหรือยังเนี่ยว่าลูกชายโดนหักอก”
“ไม่ใช่หักอกเว้ยย แค่อาจจะมีเรื่องเข้าใจผิดนิดหน่อย”
“อะๆ เข้าใจผิดนิดหน่อยก็เข้าใจนิดหน่อย แล้วแกจะทำอย่างไงต่อละ”
“ฉันก็ไม่รู้เหมือนกันมันมืดแปดด้านแล้ว”
“แล้วคุณเกรซของแกเขาไม่มีเพื่อนสนิทเลยหรอ”
“เออ จริงด้วย ว่าแต่ใครว่ะ”
“อ้าวไอ้นี่ แกไม่รู้แล้วฉันจะรู้ไหม คนอะไรอยู่ด้วยกันมาก็นานไม่ค่อยจะรู้เรื่องส่วนตัวเลย”
“ก็ใครมันจะไปคิดว่าวันนึงมันจะเป็นแบบนี้ละ”
“เอางี้ไหม เดี๋ยวฉันหานักสืบเก่งๆให้”
“เอาสิ แค่ขอให้หาเกรซเจอก็พอ เท่าไรว่ามาฉันทุ่มไม่อั้นเลย”
“เยี่ยม ได้เรื่องอย่างไงแล้วจะรีบบอก แต่ว่าตอนนี้เราสั่งอะไรมากินก่อนสิหิวจะแย่”
“แล้วไม่ได้กินข้าวหรือไง”
“ไปฝึกมานะสิ ไม่มีเวลากินข้าว”
“เออๆ อยากสั่งไรก็สั่งเลยฉันเลี้ยงเอง”
“โอ้โห้ ขอบคุณคร๊าบบบ ต้องขอบคุณว่าที่เมียแกนะเนี่ยที่ทำให้ฉันได้กินข้าวฟรี ฮ่าๆ”
“อย่าพูดมาก รีบสั่งเลย”
“ได้เลยครับท่าน”
ระยะเวลาเดือนกว่าแล้วสินะที่เธอจากเขามา ในทุกๆวันเธอรู้สึกว่าเหมือนชีวิตมันขาดอะไรไปบางอย่าง นั่นก็เพราะปกติแล้วตื่นเช้ามาไปทำงาน เธอก็ต้องจัดแจงให้เขาทุกอย่าง เริ่มตั้งแต่กาแฟในตอนเช้า มื้ออาหารแต่ละมื้อ ไหนจะเรื่องการแต่งตัวหรือการเลือกซื้อของขวัญ เธออยู่กับเขาทุกช่วงเวลาจริงๆ หลังจากที่เธอส่งเมลล์ไปแล้วพี่แก้วก็ตอบกลับมาว่าบอสไม่อนุญาติและอยากให้เธอกลับไปหาเขา แต่เธอไม่กล้ากลับไปจริงๆ ชีวิตตอนนี้ของเธอเหมือนอยู่ในช่วงลาพักร้อน ไม่ต้องตื่นเช้ามาเจอความวุ่นวายและเร่งรีบไปทำงาน เธอไม่ต้องเจอสภาพรถติดเช้าเย็น ทั้งยังได้ทานอาหารบ้านๆที่แสนจะถูกใจ เมนูน้ำพริกผักต้มมันเยี่ยมที่สุด พืชผักก็สามารถหาได้จากริมรั้ว ปลอดสารพิษและประหยัดค่าใช้จ่าย เธอจะถือโอกาสนี้กลับมาฟื้นฟูที่ไร่สวนของเธอก็แล้วกัน
“อ้าวคุณเกรซทำอะไรครับนั่น”
“เกรซอยากทำแปลงปลูกดอกไม้ค่ะ”
“ให้ลุงช่วยเถอะครับ คุณเกรซดูหน้าซีดๆนะครับ งานใช้แรงงานแบบนี้ให้ลุงทำเถอะ”
“ขอบคุณนะคะ”
“เรียบร้อยแล้วครับ ไหวไหมครับนั่น หน้ายังไม่หายซีดเลยครับ”
“วันนี้เกรซคงต้องพักก่อน ฝากลุงจัดการด้วยนะคะ เมล็ดพันธุ์อยู่ในถุงนั้นนะคะ”
“ไม่เลยครับ เดี๋ยวลุงจัดการเอง คุณเกรซไปพักเถอะครับ”
“ขอบคุณค่ะคุณลุง”
หญิงสาวเดินกลับมายังบ้านไม้สองชั้นที่มีระเบียงรับลมบริเวณหน้าบ้าน เมื่อเข้ามาในตัวบ้านเธอค่อยรู้สึกดีหน่อย ลมเย็นๆพัดผ่านทำให้เธอรู้สึกสบายตัวขึ้นเป็นกอง เธอสงสัยเหมือนกันว่าเจอออกแดดนิดหน่อยลมก็แทบจับ ไม่เหมือนตอนเด็กๆที่เธอช่วยคุณพ่อคุณแม่ปลูกต้นไม้ตั้งหลายต้นยังทำไหว สงสัยเป็นเพราะไม่ค่อยได้ออกมาตากแดดแบบนั้นนานแล้ว ทำงาาแต่ในห้องแอร์ใช้แต่ทักษะการพูดคุยที่จะเสนอขายสินค้า ซึ่งมันก็ไม่ได้ยากอะไรเลย
“ติ้ง” เสียงแจ้งเตือนของโปรแกรมไลน์ดังขึ้นเธอจึงหยิบขึ้นมาเช็คดู ปรากฎว่าเป็นข้อความจากธนาคารแจ้งเตือนว่ามีเงินเข้า เมื่อเธอเช็คดูแล้วก็พบว่ามันคือเงินเดือนงานเลขาของตน ซึ่งตนได้ตัดสินใจลาออกแล้วแต่ทำไมยังได้เงินเดือนเหมือนเดิมอยู่ล่ะ ไม่รอช้าเธอรีบต่อโทรศัพท์กลับไปหาฝ่ายบุคคลทันที
“สวัสดีค่ะพี่แก้ว นี่เกรซเองนะคะ”
“น้องเกรซนี่เอง หายไปไหนเลยคะ ทุกคนที่บริษัทคืดถึงน้องเกรซนะคะ กลับมาทำงานที่นี่เถอะนะคะ บอสยังต้องการน้องเกรซนะคะ”
“อะ เอ่อ เกรซลาออกแล้วนะคะ ทำไมยังได้รับเงินเดือนอีกละคะ”
“ก็อย่างที่พี่อีเมลล์กลับไปว่าบอสไม่อนุญาติค่ะ”
“โถว่ เกรซจะบอกยังไงดีละคะเนี่ย”
“คุยกับใครครับเนี่ยดูตื่นเต้นจัง” เพียงแค่เสียงของชายหนุ่มแทรกเข้ามาในสายก็ทำเอาหัวใจของหญิงเต้นระรัว แม้จะแค่เดือนเดียวแต่มันก็ดูเหมือนนานเป็นปีๆ
“น้องเกรซค่ะบอส น้องเกรซโทรมา”
“เกรซหรอครับ เกรซๆ ได้ยินผมพูดไหม” ชายหนุ่มแย่งโทรศัพท์มาจากมือของแก้วตา ยังไม่ทันมีเสียงตอบรับสายก็ถูกตัดไป พอลองโทรกลับไปใหม่กลายเป็นสายว่างแต่ไม่มีคนรับ
“วางสายไปแล้วครับ”
“น้องเกรซเขาโทรมาถามเรื่องเงินเดือนน่ะค่ะว่าทำไมลาออกแล้วถึงยังได้รับอีก”
“ให้เขาไปเรื่อยๆนะครับ ถ้าเขาทนไม่ได้ก็คงมาหาผมเอง ผมขอตัวก่อน”
“ค่ะบอส”
“พี่แก้วค่ะ ตอนนี้บอสเราเหมือนคนอกหักเลยค่ะ”
“พี่ก็ว่าอย่างงั้นแหละ แต่ไม่รู้มาก่อนเลยนะว่าบอสกับน้องเกรซไปกิ๊กกั๊กกันตอนไหน”
“นั่นนะสิคะ คงต้องรอดูต่อไป”
“ใช่ ไปๆแยกย้ายไปทำงานกันเถอะ”
“ค่ะ”
เมื่อเธอกดวางสายไปเลยใจที่เต้นระรัวก็ยังไม่ยอมหยุด ทำไมเธอคิดถึงเขาได้ขนาดนี้นะ เพียงเพราะความสัมพันธ์คืนเดียวนั่นนะหรอที่จะเปลี่ยนความรู้สึกของคนเรากระทันหันขนาดนี้ แต่เธอก็ยอมรับตรงๆว่าคืนนั้นเธอมีความสุขมากไม่แพ้กับชายหนุ่มเลย
![เจ้าของร้านพิศวง [我真不是邪神走狗]](https://i2.wp.com/www.xn--q3cmiag1gmn.com/wp-content/uploads/2022/08/bmn54u2yvhx9x9it.jpeg?resize=151,215 "เจ้าของร้านพิศวง [我真不是邪神走狗]")
![เจ้าของร้านพิศวง [我真不是邪神走狗]](https://i2.wp.com/www.xn--q3cmiag1gmn.com/wp-content/uploads/2022/08/bmn54u2yvhx9x9it.jpeg?resize=60,85 "เจ้าของร้านพิศวง [我真不是邪神走狗]")
