ข้อห้าม 18 เหมือนมีความรักก่อนวัยอันควร!

หลังจากผ่านไปหลายปีแล้ว ตอนที่พวกเขากลับมาคิดถึงเรื่องนี้ ภาพเหตุการณ์นี้ก็จะปรากฏขึ้นในสมองอีกครั้ง ถึงตอนนั้นพวกเขาจะจะรู้ว่าเรื่องราวธรรมดาๆที่เกิดขึ้นมันทำให้รู้อะไร

มันคือการเปลี่ยนแปลงที่งดงามและนิพพานของหัวใจ

ตอนที่จ้าวหมิงจูหันกลับมามองในห้องเรียน นักเรียนทุกคนต่างก็แกล้มก้มหน้าทำข้อสอบอย่างลุกลี้ลุกลน

แต่อารมณ์ที่ตื่นเต้นก็ยังไม่สามารถสงบได้

จ้าวหมิงจูอ้าป้าอยากจะพูดอะไร แต่เมื่อเธอจะพูดก็เหมือนมีอะไรมาอุดปากเอาไว้

“ทำข้อสอบดีดี” จ้าวหมิงจูพูดแบบนี้กับนักเรียน

ชุยเสี่ยวซินเอาปากกาใส่เข้าไปในกระเป๋าดินสอ หลังจากนั้นก็ถือข้อสอบเดินไปที่โพเดี้ยม

จ้าวหมิงจูมองชุยเสี่ยวซินด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยรอยยิ้ม เธอยิ้มและพูดว่า ” ตรวจทานแล้วยัง? อย่าสะเพร่านะ”

“ตรวจทานแล้วค่ะ” ชุยเสี่ยวซินตอบ หลังจากนั้นเธอก็หันหลังเดินออกจากห้องเรียนไป

ร่างกายของเธอบอบบาง ตอนที่แสงแดดสาดส่องลงบนผิวขาวๆของเธอราวกับว่าเป็นสีใส

“ชุยเสี่ยวซิน…………” จ้าวหมิงจูรีบตะโกนเรียก “เธอลืมเขียนชื่อ”

ชุยเสี่ยวซินไม่หันกลับมา เธอพูดว่า “คุณครูจ้าวคิดว่าข้อสอบนั้นใครเป็นคนทำ”…………….”

…………….

มันเป็นเวลาที่เหมาะสมและดวงอาทิตย์กำลังส่องแสง

หลี่มู่หยางและชุยเสี่ยวซินกำลังเดินอยู่ใต้ร่มไม้ในรั้วโรงเรียน เสียงของจั๊กจั่นดังขึ้น ราวกับว่าพวกมันกำลังบรรเลงให้กับพวกเขาสองคน

“เธอไม่ควรออกมา” หลี่มู่หยางพูด เขาทำลายความเงียบระว่างพวกเขาสองคน “การสอบเอ็นทรานซ์ใกล้เข้ามาแล้ว ทุกคนต่างก็เข้าสู่ระยะสุดท้ายของการวิ่ง…………”

“ดี ฉันจะอยู่เป็นเเพื่อนนาย” ชุยเสี่ยวซินพูด

“อะไร?”

“ฉันยอมรับ ความสามารถในการเรียนรู้ของนายน่าตกใจมาก แต่จะเรียนอย่างไร เรียนอะไร จำเป็นต้องมีคนคอยอยู่ข้างๆช่วยแนะนำนาย…….พื้นฐานของนายอ่อนเกินไป มันเป็นไปไม่ได้ที่จะได้รับความรู้พื้นฐานทั้งหมดกลับมา ฉันจึงต้องเป็นคนคอยบอกนายว่านายต้องเรียนรู้เนื้อหาอะไรบ้างในช่วงระยะเวลาหนึ่งเดือนนี้ และเนื้อหาอะไรที่วางไว้ก่อนได้ แบบนั้นล่ะก็ นายก็จะสามารถใช้เวลาที่มีจำกัดมาเรียนรู้สิ่งที่สำคัญที่สุดได้”

“ชุยเสี่ยวซิน……….”

“ไม่ต้องซาบซึ้งใจ” ชุยเสี่ยวซินพูด เท้าทั้งสองข้างของเธอเหยียบบนลายแสงที่ลอดผ่านใบไม้ลงมา รองเท้าผ้าใบสีขาวบริสุทธิ์ถูกแสงส่องเป็นจุดๆเหมือนดวงดาวมากมาย ” ที่ฉันทำแบบนี้เพราะฉันมีเหตุผล”

“อะไร?”

“ก็แค่หวังว่า ครั้งหน้าตอนที่ฉันชวนนายไปดูหนัง หวังว่านายจะไม่ปฏิเสธอย่างโหดร้ายอีก” ชุยเสี่ยวซินยิ้มมุมปาก และพูดออกมาอย่างสวยงามและมีเสน่ห์

“……………………..”

หลี่เหยียนพ่อของหลี่มู่หยางไปทำเรื่องขอลาเรียนให้กับหลี่มู่หยางที่โรงเรียน ไม่รู้ว่ามันเกิดอะไรขึ้น แต่ทางโรงเรียนอนุมัติเร็วมาก

หลี่มู่หยางติวหนังสืออยู่ที่บ้าน ทุกวันชุยเสี่ยวซินจะมาติวหนังสือตัวต่อตัวให้หลี่มู่หยางที่บ้านของเขา

หลี่ซือเหนียนดีใจมาก ทุกวันหลังเลิกเรียนเธอก็จะหาผลไม้ไม่ก็ขนมมันฝรั่งอบกรอบมานั่งกินอยู่ข้างๆ

เธอไม่พอใจกับการที่หลี่มู่หยางให้ความสำคัญกับผู้หญิงมากกว่าน้องสาวของตัวเอง เพราะก่อนหน้านี้เธอพยายามจะช่วยติวหนังสือให้หลี่มู่หยาง ต้องการจะช่วยดึงให้คะแนนผลการเรียนของพี่ชายสูงขึ้น แต่ทุกครั้งที่เธอพูดจนคอแห้งก็จะได้ยินเสียงกรนของหลี่มู่หยาง

เรื่องที่เธอทำไม่ได้ แต่ชุยเสี่ยวซินกลับทำได้ นี่ทำให้เธอรู้สึกสงสัยในเสน่ห์ของตัวเอง ทำให้หลายๆครั้งเธอจะพยายามกวาดสายตามองใบหน้าและรูปร่างของตัวเองในกระจกห้องน้ำ………หน้าอกของเธอก็ไม่ได้เล็กนี่นา

ทุกครั้งที่หลัวฉีแม่ของหลี่มู่หยางกลับมาจากร้านขนมปัง เธอก็จะเอาเค้กต่างๆมาฝากชุยเสี่ยวซิน เมื่อเห็นว่าชุยเสี่ยวซินชอบกินแบบไหน ครั้งต่อไปเธอก็จะเอาแบบนั้นมาเยอะขึ้น

ตอนที่หลัวฉีกำลังทำอาหารอยู่ในครัว หลี่เหยียนผู้เป็นสามีก็เดินเข้ามา

“กลับมาแล้วหรอ?” หลัวฉีกล่าวทักทายสามี ในขณะเดียวกันก็มองออกไปนอกหน้าต่างดูเด็กทั้งสองคนที่กำลังติวหนังสือกันอยู่ สายตามีรอยยิ้มที่อ่อนโยนอยู่

“ใช่” หลี่เหยียนหันไปมองข้างนอกและพูดว่า ” เด็กผู้หญิงคนนั้นมาอีกแล้ว? นี่คงไม่ได้มีความรักก่อนวัยอันควรกันใช่มั้ย?”

“ถ้ามีความรักกันจริงๆก็ดีสิ” หลัวฉีสูดลมหายใจและพูดว่า ” เป็นเด็กผู้หญิงที่ดีมากๆเลย ไม่ต้องพูดถึงว่าหน้าตาสวยขนาดไหน ที่สำคัญคือบุคลิกดี เรียนดี นิสัยดี อีกทั้งได้รับการปลูกฝังที่ดี ทุกวันเธอจะมาช่วยมู่หยาง แต่เธอไม่เคยอยู่กินข้าวที่บ้านเราเลยซักครั้ง……….ผู้หญิงแบบนี้ถ้าไม่จองไว้ก่อนล่วงหน้า กลัวว่าต่อไปจะไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกับมู่หยางแล้วมั้ง?”

“แต่เรื่องแบบนี้ก็ไม่ใช่เรื่องที่พวกเราจะตัดสินใจกันเองได้ เพราะมู่หยางคือ……” หลี่เหยียนพูดออกมา

“หุบปาก” หลัวฉีจ้องสามีของตัวเองด้วยสายตาดุร้าย เหมือนหมาป่าที่หวงลูก ” ก่อนหน้านี้หลี่มู่หยางเป็นลูกชายของฉัน ต่อไปก็ยังเป็นลูกชายของฉัน ก่อนหน้านี้พวกเขาไม่เอา ต่อไปนี้ใครหน้าไหนก็อย่าคิดจะมาแย่งเขาไปจากฉันอีก”