กบฏหัวใจ 21 มีเสน่ห์ราวกับสาวๆ

ตอนที่ 21 มีเสน่ห์ราวกับสาวๆ

เช้าวันรุ่งขึ้นตานอวี๋เวยตื่นแต่เช้าเพื่อเตรียมอาหารเช้า เธอนวดแป้งทําหมั่นโถวด้วยตัวเอง โจ๊กขาวต้มจนเหนียวข้นและหอมกรุ่น กินคู่กับกับแกล้มที่เป็นอาหารท้องถิ่น อาหารเช้ามื้อนี้อร่อยกว่าอาหารในเมืองใหญ่เหล่านั้นมาก

จิ่งซือทอดถอนใจกับสภาพอากาศที่อากาศดีมากๆ หลังจากทานอาหารเช้าเสร็จก็ขึ้นไปเปลี่ยนกระโปรงบนห้อง

จิ่งซือสวมหมวกกันแดดสีแฟลกซ์สวยงาม ใบหน้าเล็กๆของเธองดงามและสวยงาม เธอมักจะยิ้มสดใสตลอดเวลา ทําให้ผู้คนรู้สึกว่าตนเองเป็นคนที่มีความเชื่อมั่นในตัวเองและมีความกล้าหาญ เป็นผู้หญิงที่ครบไปหมด ทําให้ตานอวี๋เวยอิจฉามาก

เธออิจฉานิสัยของจิ่งซือมาโดยตลอด หากอยากได้อะไรก็ตามล่า กระตือรือร้น มั่นใจและกล้าหาญ ส่วนตนเองกับเธอช่างต่างกันเหมือนคนละขั้ว มีเรื่องอะไรก็จะเก็บฝังไว้ในใจเสมอ ต่อให้รักใครสักคนก็จะเงียบไว้

” มองจิ่งซือขนาดนั้นทำไม ” เหอจิ่นเหยียนเดินเข้ามา ดวงตาเจิดจ้าในสายตามีเพียงเธอเท่านั้น พูดเสียงเบาว่า ” คุณสวยกว่าจิ่งซือตั้งเยอะ ทั้งสวยทั้งมีเสน่ห์ ไม่เช่นนั้นผมจะหลงเสน่ห์คุณได้ขนาดนี้หรือ ”

เอ้อ?

ตานอวี๋เวยคาดไม่ถึงว่าเหอจิ่นเหยียนจะยั่วยวนเช่นนี้ ทันใดนั้นใบหน้าก็เปลี่ยนเป็นสีแดง เธอกัดริมฝีปากล่างแน่น ไม่ทันสังเกตว่าผู้ชายที่อยู่ไกลออกไปจะเห็นการกระทําเล็กๆน้อยๆของเธอแววตาก็มืดสลัว สีหน้าก็มืดครึ้มลงทันที

ไม่สามารถต้านทานคําขอของเหอจิ่นเหยียนได้ แล้วตานอวี๋เวยก็ขึ้นไปชั้นบนเปลี่ยนกระโปรงยาว กระโปรงยาวเอวสูงสีฟ้าอ่อน เผยเรือนร่างที่สมบูรณ์แบบของเธอ ผิวพรรณขาวเนียน แก้มแดงก่ำ มีเสน่ห์ราวกับเด็กสาวอายุสิบแปดสิบเก้าปี

” ว้าว เวยเวย เธอสวยจังเลย! ” จิ่งซือกระโจนเข้าใส่ตานอวี๋เวย พูดอย่างอิจฉาว่า ” คิดไม่ถึงว่าเวยเวยที่แต่งตัวอย่างพิถีพิถันจะสวยกว่าฉัน ฮึ่มฮึ่ม แต่โชคดีที่อาเฉิงชอบฉันเท่านั้น! ”

รอยยิ้มของตานอวี๋เวยแข็งทื่อและจงใจหลีกเลี่ยงสายตาที่มืดมนของเขา

พื้นที่ขนาดเท่ากับสนามบาสเก็ตบอลสองสนามรวมกันปลูกต้นพีช บนต้นมีผลมากมาย ลูกพีชลูกใหญ่ สีขาวอมแดง ทําให้จิ่งซืออยากได้มาก หยิบตะกร้าใบหนึ่งก็พาลู่เจ๋อเฉิงไปเก็บลูกพีช

ตานอวี๋เวยกับเหอจิ่นเหยียนอยู่กลุ่มเดียวกัน เธอถือกรรไกร พอเห็นลูกพีชผลใหญ่ก็ตัดใส่ตะกร้า พอเอื้อมไม่ถึงก็ให้เหอจิ่นเหยียนช่วย เหอจิ่นเหยียนค่อนข้างตลก มักจะทําให้ตานอวี๋เวยขบขันอยู่เสมอ เข้ากันได้ดีกับบรรยากาศ

” เขย่งเท้าขึ้นใช้กรรไกรตัด

ลูกพีชผลใหญ่ที่เพิ่งเห็นลงมา เพิ่งหันกลับมาจะโยนใส่ตะกร้า แต่กลับพบว่าเหอจิ่นเหยียนไม่ได้อยู่ด้านหลัง

” จิ่นเหยียน? ” ตานอวี๋เวยตะโกนแล้วแหวกใบไม้ออกแล้วเดินไป ” คุณไปไหนแล้ว ”

สุดท้ายตานอวี๋เวยก็กลับไปที่เดิมก็ไม่เจอเหอจิ่นเหยียน คิดว่าเขาไปเก็บลูกพีชที่อื่นแล้ว กําลังจะอ้าปากร้องเรียกอีกที ปากก็ถูกปิดไว้อย่างเย็นชา เธอตกใจหนักจนมึนงง

เมื่อตานอวี๋เวยได้สติกลับคืนมา เธอถูกกดลงบนต้นพีช แล้วลู่เจ๋อเฉิงก็ดึงแขนเธอไว้ด้วยใบหน้ามืดครึ้ม ท่าทางที่ถามทําให้ตานอวี๋เวยรู้สึกผิดเล็กน้อย กัดริมฝีปากไม่กล้าพูดอะไร

ลู่เจ๋อเฉิงใช้นิ้วโป้งกดริมฝีปากเธอ น้ำเสียงแฝงไปด้วยความโกรธ ” ตานอวี๋เวย เธอชอบกัดริมฝีปากมากขนาดนั้นเลยเหรอ? ”

ตานอวี๋เวยเบิกตากว้างมองเขา

หมายความว่าไง เธอกัดปากตัวเองก็ไม่ได้เหรอ?

ลู่เจ๋อเฉิงเพิ่งพูดจบก็ค่อยๆก้มหน้าลง เอามือออกไปขณะเดียวกันก็จูบลงบนริมฝีปากของตานอวี๋เวย แล้วใช้ท่าทางแกร่งกล้าบุกเข้าไป ไม่ให้โอกาสตานอวี๋เวยต่อต้านเลยสักนิด

” อื้อ ” ตานอวี๋เวยบิดข้อมือคิดจะผลักเขาออกไป แต่สุดท้ายก็ทําให้ลู่เจ๋อเฉิงโกรธและจูบอย่างดุเดือดมากขึ้น

ตานอวี๋เวยตกใจ แววตาเยือกเย็นของลู่เจ๋อเฉิง

เมื่อได้ยินเสียงฝีเท้าใกล้เข้ามาเรื่อยๆ ตานอวี๋เวยก็แทบจะทรุด เธอกลัว กลัวว่าจิ่งซือจะเห็นฉากที่เลวร้ายเช่นนี้ จึงใช้สายตาอ้อนวอนผู้ชายคนนี้ แต่ชายหนุ่มกลับไม่ขยับเขยื้อน แล้วจูบริมฝีปากเธอทันที

 

กบฏหัวใจ

กบฏหัวใจ

Score 10

Options

not work with dark mode
Reset