(wnแปล)Shimotsuki-san wa mobu ga suki 77

ーในที่สุดผมก็เข้าใจเหตุผลที่ชิโมสึกิชิโฮะ’พิเศษ’แล้ว

เพราะเธอมีพ่อแม่ที่พิเศษ ทำให้ชิโฮะได้รับอิทธิพลมาอย่างมาก

……จะว่าไป ก็นึกได้ว่าเมื่อก่อนชิโฮะเคยพูดแบบนี้มาตลอด

‘ก็อย่างนั้นแหละ? ฉันน่ะต่อหน้าริวซากิคุงแล้วเป็นคนสุดแสนจะน่าเบื่อแท้ๆ คิดว่าแปลกๆนะที่เขายังมาชวนคุยด้วยแบบนั้น ไม่ได้สนิทด้วยสิ ไม่มีอะไรจะพูดด้วยแท้ๆ พูดหญิงแบบนี้มีอะไรดีกัน? หรือว่าหน้าตา? ถ้าแบบนั้นคงไม่ใช่ฉัน แต่ต้องเป็นป๊ะป๋ากับหม่าม้าแล้วล่ะที่มอบยีนส์นี้มาให้’

พอลองคิดดู นี่ก็คงจะเป็นคำตอบ

สเน่ห์ของชิโฮะนั้น ได้รับผลมาจากพ่อแม่อย่างมาก

ประหลาดใจมาตลอด

ชิโฮะเป็นคนน่ารักขนาดนี้แท้ๆ แต่เธอก็ไม่เคยโอ้อวดเลย ไมสิ เธอน่าจะรู้อยู่ว่าน่ารัก แต่คิดว่านั่นไม่ใช่ด้วยพลังของตัวเอง

เหมือนกับที่ เธอไม่เคยสนใจเลยด้วยซ้ำว่าเธอนั้นเป็นนางเอกคนพิเศษ

นั่นน่าจะเพราะเป็น’ของที่ได้รับมา’ล่ะมั้ง

มันไม่ใช่ของที่พยายามเพื่อได้มันมา คิดว่าเพราะเป็นของที่เธอได้มาตั้งแต่เกิด บางทีถึงจะโดนชมตรงส่วนนั้น เธอก็ไม่ได้ดีใจเลย

ถึงจะถูกริวซากิคิดว่า’น่ารัก’ขนาดไหน แต่นั้นก็เป็นเพราะพ่อแม่ ก็เหมือนกับว่าไม่ได้ชมตัวเองอยู่

เพราะความรักของพระเอกนั้น มันเหมือนกับว่ารักเพราะเป็นนางเอก เธอไม่ได้อยากเป็นแบบนั้น มันไม่ได้รู้สึกเหมือนว่าตัวเองถูกรัก

ถ้าแบบนี้ถูกต้องーการที่ชิโฮะเลือกผมนั้น ก็พอเข้าใจได้แล้ว

‘เพื่อน’ที่ชื่อว่านากายะมะโคทาโร่นั้น เป็นคนที่เธอหามาได้ด้วยมือตัวเอง

เธอเป็นเพื่อนกับผมโดยไม่เกี่ยวกับเสน่ห์ทางหน้าตา หรือเพราะเป็นนางเอก อะไรแบบนั้น

เพราะแบบนั้น ทำให้ผม’พิเศษ’ สำหรับชิโฮะ

(เพราะชิโฮะได้รับความรักมาอย่างล้นเหลือแบบนั้น ถึงได้โตมาเป็นคนดีแบบนั้นสินะ)

ผมรู้สึกได้รู้เรื่องของชิโฮะเพิ่มขึ้นอีกอย่างแล้ว

เสน่ห์นั้น ดึงดูดหัวใจผมได้มากขึ้นไปอีก

‘ชอบฉัน ให้มากขึ้นมากขึ้นกว่านี้อีกนะ?’

ก่อนหน้านี้ผมเคยจะสารภาพรัก แต่เธอไม่ชอบความรู้สึกที่ไม่หนักแน่น

ตั้งแต่นั้นมา ผมก็อยู่กับชิโฮะมาตลอด…..แต่ก็อย่างที่เธอคิด ผมชอบเธอมากขึ้นเรื่อยๆจริง

แต่เนื้อเรื่องก็ยังเป็นแบบเดิมมาอยู่ตลอด

ถ้าเป็นเลิฟคอมเมดี้ทั่วไป ผมกับพ่อแม่ชิโฮะคงได้มีปะทะกันーทั้งที่ๆควรเกิดอีเวนท์แบบนั้นขึ้น แต่สามีภรรยาชิโมสึกินั้นยอมรับผมอย่างอ่อนโยน

เพราะแบบนั้น ทำให้ไม่มีตรงไหนที่ผมต้องติดขัดเลย

เลิฟคอมเมดี้กับชิโมสึกิ นั้นดำเนินไปด้วยความสุข

“อ๊ะ โคทาโร่คุง! ขอโทษนะที่มาช้า? คือว่านะคือว่านะ วันนี้ฉันช่วยทำอาหารด้วยล่ะนะ? เพราะขอร้องหม่าม๊าได้เลยพยายาม กินให้เยอะๆด้วยนะ? หรือว่าอยากจะให้ป้อนให้? เหมือนกับที่หม่าม้าทำกับป๊ะป๋า อ้ามก็ได้นะ?”

……ดูสิ ขนาดตอนนี้เอง เธอก็ยังยิ้มแสนวิเศษให้ผมเลย

ตอนที่ผมกำลังคุยกับอิทสึกิซัง พอทางนั้นเตรียมการกันเสร็จแล้วชิโฮะก็มาหา

“อาระ? คุยกับป๊ะป๋าอยู่หรอ? อุฟุฟุ ป๊ะป๋าของฉันวิเศษใช่มั้ยล่ะ? อะ ได้คุยกับหม่าม้ารึยัง? หม่าม๊าน่ะขร้อายนิดหน่อย จะประหม่ากับคนที่เพิ่งเจอและก็ซุ่มซ่ามด้วย เพราะอย่างงั้น คอยดูด้วยนะ?”

……ไม่อะ ไม่รู้สึกว่ามากกว่าชิโฮะเลยซักนิด

ก็จริงว่าตอนที่เจอกันครั้งแรกก็ดูเป็นแบบนั้น แต่พอมาหาอิทสึกิซังแล้ว สีหน้าเธอก็ดูนุ่มนวลขึ้นมาเลย ซัทสึกิซังเป็นนางเอกแท้ๆด้วย ดังนั้น ก็ไม่แปลกที่เธอจะแสดงตัวตนแค่ต่อหน้าพระเอกเท่านั้น

“อย่างที่ชิโฮะพูด เข้าใจแล้วล่ะว่าทั้ง2คน เป็นคนที่วิเศษมาก”

ผมสารภาพออกไปตรงๆ ทำให้ชิโฮะและคนอื่นนั้นยื้มออกมา

เธอกระโดดโหยงด้วยใบหน้ายิ้มแย้มอย่างดีใจ

“อื้ม! เอะเฮะเฮะ~”

พอพ่อแม่ของเธอถูกชม ชิโฮะก็ดีใจเหมือนได้ชมตัวเอง

เธอน่ะน่ารักจริงๆนั่นแหละ…….