(wnแปล)Shimotsuki-san wa mobu ga suki 29

เปลี่ยนที่นั่งในห้องของเรานั้นเป็นเรื่องปกติ

แต่ละโต๊ะจะติดเลขเอาไว้ และก็เอาตัวเลขเหล่านั้นมาทำฉลาก

 

แต่ว่า ถ้าหากจับฉลากกันตามปกติ ชิโมสึกิจะถูกโชคชะตาไม่สามารถให้แยกกับริวซากิได้ ความสัมพันธ์เพื่อนสมัยเด็กของพวกเธอติดกันอย่างเหนียวแน่น

 

เพื่อนที่จะตัดมันออก ครั้งนี้เธอจึงตัดสินใจใช้วิธี’ทุจริต’

เธอน่าจะตัดสินใจใช้โอกาสนี้ให้เป็นประโยชน์ ในเมื่อได้รับไหว้วานให้ทำฉลาก

 

เมื่อวาน เธอพูดแบบนี้ออกมา

 

‘จะแปะฉลากเอาไว้สี่มุมด้านบนนะ อุฟุฟุ แบบนี้แผนการรับมือกับริวซากิคุงน่าจะเพอร์เฟคละนะ!’

 

เกี่ยวกับเนื้อหาการทุจริตก็ประมาณนี้แหละ

ห้องเรียนถูกแบ่งออกเป็นสี่ส่วน สมมติว่าถ้าริวซากิได้ที่นั่งด้านหลังฝั่งซ้าย ตอนนั้น ผมก็ถูกขอให้หยิบฉลากจากมุมซ้ายด้านหน้าขิงกล่อง

 

ดูเหมือนว่าจะมีฉลากติดอยู่ด้านละ2อัน ฉลากในกล่องซ้ายด้านหลังก็จะตรงกับที่นั่งฝั่งซ้ายด้านหลัง……เชื่อมกันประมาณนี้

 

‘ถ้าหากจับฉลากแล้วล่ะก็ ดึงตรงมุมอื่นออกให้ด้วยนะ? มันดึงออกได้ไม่ยากหรอกเพราะแค่ติดกาวเอาไว้นิดหน่อย และก็น่าจะไม่ความแตกด้วย’

 

…..ก็นะ เพราะก็คงไม่มีใครที่ไหนคิดว่าจะทุจริตกับการเปลี่ยนที่นั่งหรอก เพราะงั้นคงไม่น่าความแตกได้

สมมติว่าถึงจะโดนจับได้ ก็คงไม่ได้กลายเป็นปัญหาใหญ่ อย่างมาก อาจารย์โฮมรูมอย่างอาจารย์ซุซุกิคงแค่จะอึ้งจนทำอะไรไม่ถูก

 

มีแค่ชิโมสึกินี่แหละที่ยอมลงทุนขนาดนี้กับการเปลี่ยนที่นั่ง

แต่ว่า หากไม่ทำแบบนี้ ก็คงตัดความสัมพันธ์อันเหนียวแน่นของเพื่อนสมัยเด็กออกไม่ได้ เช่นนั้นมันน่ากลัวจริงๆ

 

ระหว่างที่กำลังคิดแบบนั้น โฮมรูมเช้าก็เริ่มขึ้น

 

“ค่ーา อรุณสวัสดิ์จ้าทุกคน…..โอ๊ตตะ ชิโมสึกิ ชิโฮะซัง เกือบสายแล้วสินะ~ ที่จริงก็ไม่ทันแล้วแหละนะ แต่ว่าแค่ไม่กี่วินาทีด้วยสิให้ผ่านแล้วกะน~”

 

ชิโมสึกิมาถึงเกือบจะเวลาเดียวกับอาจารย์ เธอมีกล่องที่เหมือนจะใส่ฉลากเอาไว้ในมือ

 

แปลกจริงๆที่วันนี้มาเกือบสายแบบนี้

 

“………”

 

เพราะขี้อายเลยส่งเสียงออกมาไม่ได้ แต่เธอก็ยังก้มหัวขอโทษ ด้วยสีหน้าไร้อารมณ์แบบนั้นมองแว๊บแรกคงคิดว่าเธอใจเย็น แต่ผมรู้ว่า ที่จริงที่เธอประมาณจนสีหน้าเธอแข็งทื่อแบบนั้น

 

พอได้สนิทสนมกับเธอ ก็ได้เข้าใจอะไรๆมากมาย

ชิโมสึกิไม่ใช่ทั้งไร้ความน่าประทับใจหรือเป็นคนไม่เข้าสังคม เธอเป็นแค่ยัยบ๊องที่ขี้อายและไม่ได้เรื่องเรื่องความสัมพันธ์ของมนุษย์

 

“ค่า ถ้าอย่างงั้นจะเริ่มเปลี่ยนที่นั่งเลยนะ~ ชิโมสึกิซัง ทำฉลากแล้วใช่ไหม?”

“……..ค่ะ”

 

พออาจารย์ซุซุกิส่งเสียงเรียก ขิโมสึกิก็ยื่นกล่องที่เธอถือให้

 

“อืม ขอบคุณนะ ถ้าอย่างงั้นจะจับกันตามเลขที่ตัวเองนะ~”

 

อาจารย์ซุซุกิเริ่มการเปลี่ยนที่นั่งโดยไม่รู้ว่ามีการทุจริต เลขที่ของพวกเราไม่ถูกแบ่งตามตัวอักษรแต่ถูกแบ่งตามที่อยู่ ดังนั้นผมจึงจะได้จับหลังริวซากิ

 

“ชิโฮะ เป็นอะไร? มาสายแบบนั้น เกิดอะไรขึ้นรึป่าว?”

“………..ป่าวนิ”

 

ริวซากิก็ยังคงเกาะแกะชิโมสึกิเหมือนเดิม กลับกัน  ชิโมสึกิดูจะรำคาญ เธอจ้องกระดานดำโดยไม่แท้แต่จะหันมอง

 

“ถ้ามีอะไรล่ะก็พูดมาได้เลย? เพราะเป็นเพื่อนสมัยเด็กกัน ไม่ต้องเกรงใจล่ะ? วันนี้ถึงจะเปลี่ยนที่นั่งก็เถอะ พวกเราก็คงได้อยู่ติดกันอยู่ดีสินะ…..น่าประหลาดใจดีนะ”

“………..”

 

ถึงริวซากิจะยิ้มอยู่อย่างสดชื่น แต่ชิโมสึกิก็ทำหน้าไม่รับรู้

เธอดูไม่ชอบจริงๆ…..แต่นั่นจะถึงแค่วันนี้เท่านั้น เธอคงจะอดทนอยู่

 

และผมเอง ก็ตั้งตาคอยดูใบหน้าของริวซากิตอนที่ไม่สามารถอยู่ข้างชิโมสึกิได้

 

“ค่า ริวซากิซังมาจับฉลากได้เลยค่ーา”

“อา เข้าใจแล้ว ไปละนะ ซุซุกิจัง”

“โม่ว ใช้จังเรียกอาจารย์ไม่ได้นะจ๊ะ~”

 

ริวซากิจับฉลาก พอตั้งใจมองว่าได้ที่ตรงไหน ที่นั่งกลางสุดของห้องเป็นที่นั่งของหมอนั่น

 

พลังของโชคชะตาช่างน่ากลัว

ถึงทุจริตไปแล้วจะไม่ได้นั่งติดกันก็ตาม แต่ถ้าเป็นกลางสุดแล้วล่ะก็มันใกล้สุดกับทักสี่ฝั่งเลย

 

(แล้วในกรณีนั้น ต้องทำไงดีล่ะ?)

 

ชิโมสึกิเป็นคนทำฉลาก ดังนั้นเธอจึงได้จับคนสุดท้าย นี่อาจจะเป็นวิธีการป้องกันการทุจริต…..เพราะงั้น ช่างเถอะให้ผมเลือกก็พอสินะ

 

ไหนๆก็แล้ว เลือกที่นั่งด้านหลังฝั่งขวาดีกว่านะ

เป็นที่นั่งเดิมของผม ถ้าเป็นตรงนี้ล่ะก็แสงอาทิตย์น่าจะไม่ส่องมาโดนเธอด้วย

 

“ถ้างั้น นากาคาวะ……ไม่ใช่สิ นากายะมะ……ซัง?”

 

อาจารย์ซุซุกิเรียกชื่อผม บางที ถึงจะเป็นอาจารย์โฮมรูมแต่ก็จำผมที่อยู่ในเงาไม่ได้ เพราะชินกับการที่อาตารย์ไม่จดจำอยู่แล้ว ผมจึงไม่คิดอะไร

 

เดินไปด้านหน้าและเอามือล้วงลงไปในกล่อง

หยิบฉลากจากฝั่งขวาด้านหลัง และแกะฝั่งที่เหลือออก

 

(แย่แล้ว……ใช้เวลาเยอะกว่าที่คิดอีก)

 

คงจะถูกคิดว่าค้นอะไรเสียงดังสินะ

แต่ อาจารย์ซุซุกินั้นยิ้มอย่างร่าเริง โชคดีที่ไม่ถูกเธอคิดว่าทุจริต

 

“อาระอาระ? ค้นอย่างเอาเป็นเอาตายแบบนั้น คงจะตั้งตารอกับการเปลี่ยนที่นั่งสินะ~?”

 

…..ถึงจะถูกเข้าใจผิดก็เถอะ อืมช่างมันเถอะ

 

“ครับ ประมาณนั้นครับ”

 

ตอบกลับไป และชูฉลากให้อาจารย์ดู

แน่นอนว่า ที่นั่งคือด้านหลังฝั่งขวาสุดของห้องเรียน………ซะเมื่อไร อยู่ถัดมาจากนั้นตัวนึง ถ้างั้น ถ้าเป็นไปตามแผนชิโมสึกิคงจะต้องนั่งที่เก่าของผมสินะ

 

“………หืม?”

 

เพียงแต่ริวซากิได้แต่ทำหน้าสงสัย ถึงจะจับไปแล้วก็เถอะ

เอาเถอะ หวังว่าความจะยังไม่แตกละกัน

 

“ค่า ถ้างั้นคนสุดท้าย เชิญชิโมสึกิซังเลย~”

 

จากนั้นชิโมสึกิก็จับฉลาก

ถึงจะเป็นคนสุดท้าย แต่เพราะมีคนขาดเรียนอยู่ด้วยทำให้มีที่ว่างอยู่3ตัว ที่นั่ง1ตัวอยู่ข้างริวซากิ ถ้ามีอะไรผิดพลาดเธอคงโดนไอ้ความสัมพันธ์นั่นลากไปอยู่ด้วยกันอีกครั้ง……ครั้งนี้ ด้วยพลังของการทุจริตทำให้เหมือนจะเอาชนะมันมาได้

 

“ค่า ฝั่งขวาด้านหลังสินะ~ ถ้าอย่างจับให้คนที่ขาดเรียน……และก็ จบเท่านี้สินะ?”

 

ชิโมสึกิมาข้างๆผม

 

“ห่ะ!?”

 

คนที่ตกใจออกมามากที่สุดคือริวซากิ

เอนตัวไปข้างหน้าและเบิกตาจ้องกระดานดำ

 

“อะ เอาจริงดิ…….!”

 

พอเห็นอาการช็อคแบบนั้นแล้ว ทำเอาอยากจะยิ้มออกมาเลย

อา…….ไม่ไหวละ รู้ว่าตัวเองน่ารังเกียจมากขึ้น แต่ว่านะ ความรู้สึกดำมืดที่อยู่ในใจ ทำให้ไม่ยิ้มไม่ได้เลย

 

นายคิดว่าทุกอย่างมันจะเป็นไปตามที่นายต้องการเลยรึไง?

เพราะว่า นางเอกน่ะดูจะเกลียดพระเอกมากกว่าที่นายคิดเอาไว้อีกล่ะนะ……..

Favorite