(wnแปล)Shimotsuki-san wa mobu ga suki 18

ตอนที่ 18

เรื่องราวของริวซากิ เรียวมะ ขณะที่คิดเรื่องไร้สาระไปเรื่อย ก็ถึงเวลาเลิกเรียนโดยไม่รู้ตัว

 

ถึงเนื้อหาระหว่างเรียนแทบจะไม่เข้าหัวเลยก็เถอะ แต่ก็ไม่ได้คิดอะไรมากเพราะมันก็เหมือนปกติ เรื่องเรียนนั้นถ้ายัดลงไปในคืนก่อนสอบก็ช่วยได้บ้าง ขอบคุณสิ่งนั้น ทำให้ผมได้คะแนนต่ำกว่าค่าเฉลี่ยเล็กน้อย ซึ่งก็เป็นผลลัพธ์ที่สมกับเป็นตัวประกอบ เพราะอย่างงั้นจึงไม่สามารถเปลี่ยนตัวเองได้

 

เอาล่ะ เลิกเรียนแล้ว

เมื่อวาน ที่ได้เป็นเพื่อนกับชิโมสึกิก็หลังเลิกเรียนเหมือนกัน….แต่ถึงจะเป็นเพื่อน ก็ไม่ได้หมายความว่าเลิกเรียนแล้วจำเป็นต้องอยู่ด้วยกัน

 

อีกอย่าง ตอนนี้มีสายตาของริวซากิอยู่

หลังอาหารกลางวัน ผมพูดไปแบบนั้นแล้วดูเหมือนจะสบายใจชั่วคราวก็ตาม แต่หมอนั่นก็ไม่ประมาทและส่งสายตาเช็คความเคลื่อนไหวของผม

 

โชคดี ที่คนขี้อายอย่างชิโมสึไม่ชวนคุยด้วย ทำให้บางทีความน่าสงสัยคงกระจ่างแล้วก็ตาม….แต่ถ้าตัวติดกับเธอมากไป อาจจะสร้างความลำบากให้ชิโมสึกิก็ได้

 

ผมคิดแบบนั้นแล้ว ผมก็ตัดสินใจกลับบ้านเลย

ที่จริงก็อยากทักทายชิโมสึกิซักคำอยู่หรอก แต่เพราะริวซากิกำลังจู๋จี๋กับฮาเร็มและดูเหมือนจะไม่ออกจากห้องเรียนด้วย เลยเดินออกมาเงียบๆอย่างช่วยไม่ได้

 

ความสัมพันธ์ของเพื่อน ประมาณนี้น่าจะกำลังดีแล้วมั้ง

ถ้าประมาทล่ะก็ชิโมสึกิจะเข้ามาใกล้ทันที แต่ถึงอย่างงั้นเธอก็ไม่ใช่ตัวตนที่ผมจะแตะต้องได้ เพื่อไม่ให้เหลิงมากเกินไป ต้องทำตัวเงียบๆให้สมกับตัวประกอบ

 

ระหว่างทางกลับบ้านก็ย้ำกับตัวเอง

ป้ายรถบัสที่ใกล้ที่สุดนั่งรถบัสจากที่นั้นใช้เวลาประมาณ20นาที ก็มาถึงบริเวณใกล้ๆบ้าน ลงจากรถบัส และเดินอีกไม่กี่นาที จากนั้นในที่สุดก็มาถึงบ้าน จึงค้นกระเป๋าเพื่อหยิบกุญแจบ้าน….ในเวลานั้นเอง

 

“ใครเอ่ยー? คำไบ้คือเพื่อนของเธอที่เป็นผู้หญิงนะ? อุฟุฟุ รู้หรือยัง? อยากได้คำไบ้เพิ่ม? ช่วยไม่ได้นะ ของที่ฉันชอบก็คืออาหารที่หม่าม้าทำ อืม ถ้าไบ้ประมาณนี้คงจะรู้แล้วสินะ?”

 

จากด้านหลัง ได้ถูกมือเล็กๆปิดตาไว้

อยู่ดีๆก็มืดสนิทแว๊บแรกก็มึนๆอยู่ แต่พอได้ยินเสียงก็รู้ทันทีว่าใครจึงได้สบายใจ

 

“อะไรกัน ชิโมสึกิหรอ…..ห่ะ ชิโมสึกิ!?”

 

แต่ทว่า ที่สบายใจก็ชั่วพริบตาเดียวเหมือนกัน

ทันใดนั้น ผมก็รู้ทันทีว่า สถานการณ์นี้ไม่ปกติ

 

“ถูกต้อーง ฉันคือชิโมสึกิ ชิโฮะ อายุ16ปี เป็นผู้หญิง อุฟุฟุ ได้ทำ ‘ใครเอ่ยー’ แบบนี้เป็นความฝันเลยล่ะ เป็นสิ่งที่อยู่ในท็อป100ของ ‘ลิสต์สิ่งที่อยากทำเมื่อมีเพื่อน’ของฉันเลยนะ ดีใจจังที่ฉันเป็นจริง”

 

ไอ้ท็อป100นี่ ถ้าคิดในฐานะอันดับแล้วจะมองว่าเป็นอันดับต้นๆได้ไหมนะ

หรือว่าบางที ไอ้’ลิสต์สิ่งที่อยากทำเมื่อมีเพื่อน’มีเขียนเอาไว้เยอะมากเลย…..เรื่องนั้นก็กังวลอยู่หรอก แต่ก่อนอื่นมีเรื่องที่จำเป็นต้องถามตอนนี้ก่อน

 

“ทำไมถึงอยู่ที่นี่…..?”

 

ที่นี่ แน่นอนว่าไม่ใช่โรงเรียน

ถ้ามาด้วยรถบัส20นาที ถ้าเดินก็ใช้เวลาประมาณ1ชั่วโมง บ้านของผมนั่นเอง

ชิโมสึกิตัวละครที่ถูกเซ็ทให้ พบกันได้แค่ที่โรงเรียน ผมไม่รู้เหตุผลว่าทำไมถึงอยู่ที่นี่

 

ทำไมถึงอยู่ที่นี่กัน

พอลองถามเหตุผลไป จู่ๆแสงในตัวตาเธอก็หายไป

 

ดวงตาสีดำที่ตรงกันข้ามกับผมสีขาวนั้น สีทุกสีเหมือนจะถูกดูดเข้าไปและถูกแทนที่ด้วยความมืดที่ก่อตัวขึ้น

 

“เอ๊ะ? ก็นากายะมะคุงน่ะเป็นเพื่อนกันแล้วแท้ๆ แต่ไม่พูด’ลาก่อนนะ’และกลับไง…..หลังเลิกเรียนก็มีอะไรอยากจะทำตั้งมากมายแท้ๆ เพราะกลับบ้านคนเดียวโดยพละการเลยตามมาไง? อุตส่าห์ตื่นเต้นว่าจะรู้สึกตัวตอนไหนแท้ๆ แต่ไม่รู้สึกตัวเลยจนกระทั่งส่งเสียงแบบนั้น นากายะมะคุงรู้ตัวแล้วจริงๆหรือยังนะว่าเป็นเพื่อนกับฉัน? โหดร้าย เพื่อการเอาคืน จะขอทำตัวตามสบายที่บ้านของนากายะมะคุงนะ แล้วก็ไม่อนุญาตให้ปฏิเสธด้วย”

 

…..จนถึงวันก่อน ผมคิดว่าเธอเป็นเหมือนตุ๊กตาไร้อารมณ์แท้ๆ

แต่ว่าเธอนั้นกับพูดเก่ง และแสดงอารมณ์เก่งด้วย

 

ชิโมสึกิ…..ขอโทษนะ ขออภัยที่ต้องคิดแบบนี้กับเพื่อนนะแต่…….รุนแรง ไปนิดหน่อยนะ

สาวเงียบอย่างเธอนั้น เหมือนจะมีด้านยันเดเระอยู่นิดหน่อยด้วย…..

(wnแปล)Shimotsuki-san wa mobu ga suki

(wnแปล)Shimotsuki-san wa mobu ga suki

Score 10
Status: Completed

ผมนั้น ก่อนที่จะขึ้นชั้นมัธยมปลาย ไม่เคยคิดเลยว่าตนเองเป็นตัวประกอบ ไม่สิ ผมคิดว่าตัวเองคือสิ่งมีชีวิตที่ถูกเรียกว่า'ตัวเอก'ด้วยซ้ำ

 

แต่ทว่า ตั้งแต่ที่ขึ้นชั้นมัธยมปลายและได้พบกับหมอนั่น ผมก็รู้ตัวทันทีว่าผมเป็นเพียงแค่ตัวประกอบ

Recommended Series

Options

not work with dark mode
Reset