(wnแปล)Shimotsuki-san wa mobu ga suki 104

แม่งเอ้ย

 

เห็นแล้ว เห็นไปซะแล้ว ไม่อยากเห็นแท้ๆ แต่ก็เห็นไปซะแล้ว

 

(ชิโฮะ แค่ผ้าม่าน ก็ปิดให้มันดีๆหน่อยเซ่)

 

ทั้งที่ปกติมักจะปิดไว้แท้ๆ ถึงอยากจะเห็นใบหน้าเธอ แต่ก็ไม่เคยได้เห็นเลย…..มีแค่วันนี้ ที่มันเปิดออกเพียงเล็กน้อย

 

จากส่วนที่เปิดออกเล็กน้อยนั่น ทำให้มองเห็นภายในห้องของชิโฮะเล็กน้อย

ตรงนั้นมีคนที่ชั้นเกลียดมากอยู่ ยิ่งกว่านั้นหมอนั่น……กำลังลูบหัวชิโฮะอยู่ด้วย

 

(ทำไมตรงนั้นถึงไม่ใช่ชั้น……? ทำไมตรงนั้นถึงเป็นนากายามะ? ไม่เข้าใจเลย…..ในฐานะมนุษย์ชั้นมันแย่กว่าขนาดนั้นเลยเหรอ???)

 

ไม่ไหวแล้ว หยุดหงุดหงิดไม่ได้เลย แต่ว่า ก็ละสายตาจากห้องชิโฮะไม่ได้

ทั้งสองคนกำลังคุยอะไรกัน? เห้ย นากายะมะ…..แกพูดอะไรลงไปถึงทำให้ชิโฮะติดแกได้แบบนั้น?

 

อยากรู้ ไม่อยากจะสนใจแท้ๆ แต่ก็ต้องสนใจอย่างเลี่ยงไม่ได้

เพราะแบบนั้น ทำให้เผลอชำเลืองมองเข้าไป พอมองเข้าไปแล้วーภาพวินาทีที่ชิโฮะกำลังล้มทับกดนากายะมะก็ปรากฎสู่สายตา

 

“ーーーー”

 

ไม่รู้จะพูดอะไรแล้ว

ทั้งพูดไม่ออกและรู้สึกเหมือนร่างกายมันจะล้มลง

 

(เพื่อนสมัยเด็ก มันชั้นแท้ๆนะ……)

 

ทั้งที่บ้านเราก็อยู่ใกล้กันแท้ๆ….ห้องเอง ก็ใกล้กันขนาดที่ถ้าอยากจะไปหาตอนไหนก็ไปได้ทุกเมื่อแท้ๆ

 

(ทำไมถึงไม่ใช่ชั้นเล่า…..)

 

แผลใจจากรักแรกยังไม่ได้ถูกรักษาเลย

ชั้นยังคงคอยเฝ้ามองหาชิโฮะอยู่เสมอ

 

อยากให้เธอยอมรับ

อยากจะเอาคืนนากายะมะที่มาแย่งชิโฮะไป

 

ถ้าไม่อย่างงั้น……ชั้นคง ยืนต่อไปไม่ไหวแล้วล่ะ

หรือว่าจะล้มลงไปทั้งแบบนี้เลยดีนะ คงจะไม่มีทางรักใครได้อีกเหมือนกับหมาขี้แพ้ที่โดนแย่งเพื่อนสมัยเด็กไปสินะ……ไม่คิดเลยว่าแค่โดนผู้หญิงคนเดียวปฏิเสธมันจะหนักขนาดนี้

 

เจ็บใจ โครตจะเจ็บใจเลย

ทว่า ตอนที่กำลังไม่รู้ว่าควรจะทำอะไรดี…….ตอนที่ตัดสินใจจะยอมแพ้ทุกอย่างนั้นーทันใดนั้นเอง

 

“เรียวมะ♪ กับข้าวเสร็จแล้วน้า! วันนี้เป็นพิซซ่ากับโคล่าล่ะ! ถึงจะทำอาหารไม่ได้ก็เถอะนะ แต่ถ้ามีตังก็ทำได้ทุกอย่างล่ะ!”

 

แมรี่เข้ามาในห้อง

จะว่าเธอก็บอกมาว่า’จะทำอาหารให้นะไปนั่งรอในห้องเลย’สินะ…..เพราะเอาแต่มองห้องชิโฮะ ทำให้ลืมไปสนิทเลย

 

“เรียวมะ เป็นอะไรหรอ? สีหน้าแย่มากเลย?”

 

“….ไม่ได้เป็นอะไรทั้งนั้น”

 

“หรอ? ถ้างั้นก็เอาเป็นงั้นแล้วกันเนอะ!”

 

แมรี่ยิ้มออกมา

เธอตบไหล่ของผมพร้อมกับยิ้มอย่างร่าเริงเหมือนกับทุกครั้ง

 

“เรียวมะ? ไม่ว่าจะมีอะไรฉันก๋อยู่ข้างนายเสมอนะ? ถ้ามีเรื่องไม่สบายใจล่ะก็จะอยู่ข้างกายนายเอง เพราะอย่างงั้น อย่าฝืนมากเกินไปเลยนะ?”

 

บางทีแมรี่คงจะมองเห็นสิ่งที่เปลี่ยนไปในตัวของชั้นนะ

แต่ว่า เธอก็ไม่พูดถึงมันและยอมอยู่ข้างกาย เธอเข้ามาปลอบใจโดยไม่แตะต้องเรื่องไม่จำเป็น

 

เพราะอย่างนั้นจึงทำให้ชั้นไม่รู้สึกหมดกำลังแล้ว

ถึงแม้จะไม่มีเพื่อนสมัยเด็กอยู่อีกแล้วก็ตาม……กลับกัน มีแมรี่อยู่แทนเธอ เธอน่ารักพอๆกับชิโฮะด้วย ผู้หญิงที่ทำอะไรได้มากกว่าชิโฮะและมีฐานะดี กำลังคิดเรื่องของชั้นอยู่

 

เรื่องนั้นบางทีーไม่แน่มันอาจจะเป็นเรื่องที่สุขสมกว่านากายามะก็เป็นได้นะ

 

“ขอบคุณนะ เพราะแมรี่ทำให้ดีขึ้นแล้วล่ะ”

 

 

ถึงจะไม่ค่อยอ่อนไหวต่อเรื่องความรักก็เถอะ

แต่ว่า ความรู้สึกของแมรี่……แม้แต่ชั้นเองก็เข้าใจดี

 

รู้ว่าเธอนั้นน่าจะกำลังชอบชั้นอยู่

ถ้าอย่างนั้น แค่นั้นก็พอแล้ว

 

ถึงจะไม่ใช่ชิโฮะ แต่แค่มีแมรี่อยู่ข้างกัน ก็เพียงพอแล้ว

ถ้าเช่นนั้น……ชั้นเองก็คงได้เวลาเตรียมตัวเตรียมใจแล้วสิ

 

(ดีล่ะ……พอจบงานโรงเรียน จะสารภาพรัก)

 

ให้แมรี่เป็นแฟนชั้น

เพียงเท่านั้นในที่สุด……ก็คงจะไม่รู้สึกด้อยไปกว่านากายะมะแล้ว

 

อดทนรอให้ถึงวันนั้นไม่ไหวแล้ว…….

Favorite