Virtual World – Peerless White Emperor 411

“ไม่ใช่ว่าตอนนี้นายก็มีอันหนึ่งแล้วงั้นหรอ…” SpyingBlade ยิ้ม

“เฮ้อ แต่ค่าสถานะของผมก็ยังไม่พอที่จะสวมใส่ได้อยู่ดี…” ฟางชิยักไหล่

ท้ายที่สุด ดาบยาวระดับ Dark Gold ก็ตกไปอยู่ในมือของ NalanMoon ThornyRose รู้สึกเสียใจ อย่างไรก็ตาม NalanPureSoul จ่ายเงินเพื่อที่จะซื้อดาบเล่มนี้ และสัญญาว่าจะไม่แย่งชิงดาบระดับ Dark Gold เล่มต่อไป

ไม่นานต่อมา พวกเขาก็แบ่งอุปกรณ์ระดับ Distributing กันเรียบร้อย ดาบระดับ Gold ตกไปอยู่กับ ThornyRose ในขณะที่เย่ฉางหยิบถุงมือเหล็กให้กับหลินหลี่ ตอนนี้สิ่งที่เหลืออยู่ก็คือหนังสือสกิลทั้ง 2 เล่ม เย่เทียนจึงลุกขึ้นยืนและพูดออกมาว่า “หนังสือสกิลจะตกไปเป็นของ ทีม Happy Firmaments ซึ่งมีสิทธิในการแจกจ่ายไอเทม แต่เราจะจ่ายชดเชยให้ 200 เหรียญทอง ซึ่งพวกพี่ทั้งสองกลุ่มต้องไปแบ่งกันเอาเอง ส่วนตราสร้างกิลด์นั้น มันก็เป็นของเราด้วยเช่นกัน … ในก่อนหน้านี้เรามีข้อตกลงกันว่า เราจะให้ไอเทมให้เพียงแค่ 1 ชิ้นเท่านั้น…”

‘ตราสร้างกิลด์…’ NalanPureSoul ขมวดคิ้ว นี่เป็นสิ่งที่เขาต้องการ มันดร๊อปออกมาจริงๆ!! เขามองไปที่เย่ฉาง และพูดออกมาอย่างจริงจัง “ระบุราคามาได้เลย…”

เย่ฉางยกนิ้วมือขึ้นมาสองนิ้ว “2000 เหรียญทอง สามารถจ่ายเป็นเงินจริงครึ่งหนึ่งและเหรียญทองอีกครึ่งหนึ่งได้ ถ้าเงินนายไม่พอ นายสามารถติดเงินเราเอาไว้ก่อนได้ เย่เทียนจะเป็นคนที่คิดดอกเบี้ยให้กับนายเอง…”

“ตกลง…” NalanPureSoul พูดออกมาโดยไม่มีความลังเล ถึงแม้ว่าราคา 2000 เหรียญทองจะดูแพง แต่ตราบใดที่เขาสามารถสร้างกิลด์อย่างเป็นทางการขึ้นมาได้ มันก็คุ้มค่าเป็นอย่างมาก! หนี้ 1000 เหรียญทองอาจจะต้องใช้เวลาสักหน่อยในการหามาคืน … สกุลเงินภายในเกมตอนนี้ขาดตลาดเป็นอย่างมาก แม้แต่ตลาดมืดก็ยังมีไม่เพียงพอต่อการซื้อขายได้เลย

ThornyRose มองไปที่เย่ฉาง ‘ชั่วร้ายมาก! นี่เป็นตราสร้างกิลด์อันที่ 3 แล้ว แต่ NalanPureSoul ยังไม่รู้ว่าที่ฉันก็มีอยู่ 1 อัน ฉันต้องรีบกลับไป และสร้างกิลด์อย่างเป็นทางการ ฉันต้องรีบก่อนที่พวกเขาจะสร้างกิลด์’ เธอรีบนำคนของเธอกลับไปโดยไม่หันมามอง พวกเธอหายตัวไปราวกับควัน “นำเงินค่าหนังสือสกิลไปหักหนี้ของฉันก็แล้วกัน เอาล่ะ… ในเมื่อการแบ่งไอเทมจบลงแล้ว ดังนั้นฉันขอตัวก่อนแล้วกัน ฉันมีเรื่องที่สำคัญต้องไปจัดการ! บ๊ายบาย!”

NalanPureSoul เห็น ThornyRose รีบเดินจากไป ในขณะที่เขากำลังคว้าจับไปที่ตราสร้างกิลด์ ‘ไม่ว่าจะมีเรื่องที่สำคัญมากขนาดไหน เธอก็ควรที่จะต้องกล่าวคำอำลาที่เหมาะสมสิ และแถมยังมีซากปรักหักพังที่เราสามารถสำรวจเพิ่มเติมได้อีก สถานที่แห่งนั้นอาจจะมีรางวัลพิเศษซ่อนอยู่ก็เป็นได้ เดี๋ยวก่อนนะ! หรือว่าอาจจะเป็น!’ เขาตะโกนออกมาด้วยน้ำเสียงที่น่ารัก “แย่แล้ว! พวกเธออาจจะมีตราสร้างกิลด์อยู่กับตัว! รีบตามไปเร็วเข้า! พี่สาว นำกลุ่มคนบางคนไปจัดการสกัดกั้นพวกเธอเอาไว้ก่อน เร็วเข้า! ส่วนคนที่เหลือรีบกลับไปที่เมืองแบล็กร็อคด้วยความเร็วเต็มพิกัด!!”

เย่ฉางมองดูกองกำลังทั้งสองหายตัวไปในป่าอย่างรวดเร็ว และพึมพำออกมา “พวกเขาไม่แม้แต่จะขอร้องให้เรานำพวกเขาไปสำรวจสร้างปรักหักพังด้วยเลย … ถึงแม้ว่าฉันจะไม่ได้วางแผนที่จะนำพวกเขาไปสำรวจด้วยก็ตาม…”

“ทั้งหมดนี่น่าจะเกี่ยวข้องกับเรื่องสร้างกิลด์ของพวกเขา…” เย่เทียนยักไหล่

“เพื่อน พวกเราก็อยู่กิลด์เดียวกับ ThornyRose นะ…” จางเจิ้งเฉียงหลั่งเหงื่อออกมา

เย่ฉางกระพริบตาและครุ่นคิดไม่ถึงวินาที “แล้ว?”

SpyingBlade, ฟางชิ และหวัง พวกเขาทั้งสามได้แต่ยิ้มออกมาอย่างขมขื่น ไม่ต้องสงสัยเลยว่าทำไมพี่สาวโรสถึงได้จงเกลียดจงชังหัวหน้าทีมมากขนาดนี้ หัวหน้าทีมไม่เคยปฏิบัติกับ Thorns and Roses ในฐานะกิลด์เลย ทั้งสามคนสงสัยบางอย่าง หรืออาจจะเป็นเพราะเย่ฉางเพิ่งเคยเล่นเกมเป็นครั้งแรก เขาเลยไม่เข้าใจเรื่องราวเกี่ยวกับกิลด์และสโมสรต่างๆเลย SpyingBlade และฟางชิที่รู้ว่า เย่ฉางเป็นหนึ่งในผู้นำของ 10 บทบัญญัติ ทั้งสองคนถึงกับพูดไม่ออก นอกจากนี้เขายังต้องได้รับการปฏิบัติตามข้อบัญญัติแบบเดียวกัน ถึงแม้ว่าเขาจะเป็นหนึ่งในผู้นำ แต่การกระทำของเขามักจะข้ามเส้นอยู่เสมอ ยกตัวอย่างเช่น Sky Burial ถูกสังหารโดย Hunting Flame เนื่องจากเขาได้รับการอนุมัติจากเย่ฉาง นี่เป็นสิ่งที่ไม่ควรเกิดขึ้น ไม่ว่า Sky Burial จะดีหรือไม่ก็ตาม แต่เขาก็ยังคงเป็นหนึ่งในผู้นำของบทบัญญัติ 10 ประการอยู่ดี ถึงแม้ว่าเขาจะได้รับการเลื่อนตำแหน่งแค่เพียงสองปีก็ตาม พวกเขายังได้เรียนรู้จาก Cold Moon และ Ardent Wind อีกว่า ผูนำหมายเลข 1 ไม่ได้ติดตามเรื่องนี้ และปล่อยให้ Hunting Flame มาเข้าร่วมการประชุมกับ Cold Moon เหมือนก่อนหน้านี้พร้อมกับรอยยิ้มที่ลึกลับ และใบหน้าที่เฉยเมยของเขา เราสามารถจินตนาการได้เลยว่า ตำแหน่งผู้นำทีมพิเศษของ 10 บทบัญญัติเป็นอย่างไร พวกเขายังรู้สึกได้อีกว่า ผู้นำหมายเลข 2 ยังมีอำนาจต่ำกว่าเย่ฉางอยู่เล็กน้อย

ฟางชิรับหนังสือสกิลที่เย่ฉางมอบให้กับเขา จากนั้นเขาก็เห็นเพื่อนร่วมทีมกำลังค้นศพปีศาจเงานับพันตัวกันอย่างขยันขันแข็ง ราวกับผึ้งงานตัวน้อย SpyingBlade ได้เข้าไปค้นศพปีศาจเงาที่แห้งเหี่ยว และโชคดีที่เขาได้รับอุปกรณ์ระดับ Masterwork มา เขามองดูเย่ฉางที่กำลังค้นศพปีศาจเงาที่อยู่ด้านข้างของเขา และค้นไปยังศพปีศาจเงาอีกศพหนึ่ง แต่เขาก็ยังคงได้รับเพียงวัตถุดิบที่ได้จากการใช้ทักษะเก็บเกี่ยวมาเท่านั้น “หัวหน้าทีม นายควรหยุดพักสักหน่อยนะ มอนสเตอร์ตัวน้อยเหล่านี้อาจจะทำให้หัตถ์พระเจ้าของนายสูญเสียพลังงานโดยเปล่าประโยชน์ไปเปล่าๆ…”

“ลูกศิษย์ SpyingBlade พูดถูกต้องแล้ว ฉันเลินเล่อเกินไป หัตถ์พระเจ้าของฉันมีไว้สำหรับค้นศพบอสเพียงเท่านั้น มอนสเตอร์ตัวน้อยเหล่านี้ไม่สามารถรับพลังงานแห่งโชคของหัตถ์พระเจ้าได้ โดยเฉพาะอย่างยิ่ง เมื่อพวกมันทั้งหมดรีบออกจากบ้านโดยไม่นำอุปกรณ์ติดตัวมาด้วยแม้แต่ชิ้นเดียว …” เย่ฉางลูบคางและพยักหน้าอย่างช้าๆ หลังจากที่เก็บเกี่ยวซากศพจากแมวดำ Rabbis ไปแล้ว เขาจึงนั่งลงและตรวจสอบส่วนผสมต่างๆในกระเป๋าของเขา ในเวลาเช่นนี้ เขาทำได้เพียงใช้ทักษะเก็บเกี่ยวกับซากศพทั้งหมด ที่ทุกคนไปค้นศพกันมาแล้วอย่างบ้าคลั่ง

อูนา และ FrozenCloud ทั้งคู่ยกนิ้วโป้งให้กับ SpyingBlade เพื่อขอบคุณเขาสำหรับการปกป้องซากศพปีศาจเงานับไม่ถ้วน…

รภเข็นที่อัพเกรดของหลินหลี่ในตอนนี้เต็มไปด้วยชิ้นส่วนของปีศาจเงา แต่รถเข็นของเขาก็ยัดชิ้นส่วนทั้งหมดได้เพียงครึ่งเดียวเท่านั้น เย่ฉางไม่ได้คิดมากอะไร เขาให้หลินหลี่และเย่เทียนกลับเมืองไปก่อน เพื่อเอาชิ้นส่วนทั้งหมดไปเก็บที่คลังสินค้า จากนั้นค่อยกลับมาหาเขาอีกที หลังจากเดินทางไปมาถึง 2 ครั้ง พวกเขาได้ทำความสะอาดดินแดนที่แห้งแล้งตรงนี้จนหมดจด สินค้าทั้งหมดถูกใส่เข้าไปในคลังสินค้าของพวกเขาที่เมืองแบล็กร็อค ในที่สุดแล้ว พวกเขามองกลับไปยังดินแดนที่แห้งแล้งเพื่อดูว่า หลังจากที่พวกเขาค้นศพที่ตรงนั้นกันหมดแล้ว สถานที่ตรงนั้นกลายเป็นที่โล่งเตียนอย่างสมบูรณ์ การลดทอนของดีบัฟก็ลดลงเช่นด้วยเดียวกัน ตอนนี้อัตราการโดนหักลดไป 25% และอัตราการฟื้นฟูเหลือ 50% ไม่มีใครแน่ใจว่าพวกเขาควรที่จะทำลาย หรือปล่อยระบบนิเวศนี้ไว้หรือไม่ อย่างไรก็ตาม ในดินแดนแห่งนี้พื้นที่ตรงนี้ดูสะอาดสะอ้านเป็นอย่างมาก พวกเขาทั้งหมดจึงยิ้มออกมาอย่างขมขื่น…

“พวกเราไปหาอะไรกินและพักผ่อนกันสักหน่อยก่อนดีกว่า จากนั้นพวกเราก็ค่อยออกไปสำรวจกันต่อ เราได้กำไรจากการค้าไปเป็นจำนวนมาก และยังได้รับวัตถุดิบล้ำค่ามากมายมหาศาล ดังนั้นคืนนี้เราจะพอกันแค่นี้ และออกไปเลี้ยงฉลองที่ตลาดกลางคืนกัน!” เย่ฉางพูดออกมาอย่างหาญกล้า

“เฮ้ เราแค่ออกไปกินอาหารที่ตลาดกลางคืนนี่นะ ถึงกับเรียกว่าเลี้ยงฉลองเลยหรือ? ถึงแม้ว่ารสชาติมันจะอร่อยก็ตาม! เดี๋ยวก่อนนะ วัตถุดิบล้ำค่า?…” SpyingBlade นึกขึ้นได้ถึงบางสิ่งบางอย่าง และถามออกมาด้วยความสงสัย “ขี้เถ้าเหล่านี้มีค่ามาก?”

“น่าจะใช่ สกิลการระบุตัวตนของฉันบอกว่าขี้เถ้าเหล่านี้มีความหลากหลายในการใช้งาน ยิ่งปีศาจเงามีสีที่เข้มขึ้นมากเท่าไหร่ ขี้เถ้าจะยิ่งมีค่าเพิ่มมากขึ้น หนึ่งในการใช้ที่หลากหลายในนั้น คือใช้เป็นวัตถุดิบในศิลปะการทำอาหารที่พิเศษสุดของฉัน…” เย่ฉางยิ้ม ทุกคนพยักหน้ากันอย่างพร้อมเพรียงเมื่อได้ยินครึ่งแรกของประโยค ‘ไม่เลว’ นั่นคือสิ่งที่พวกเขาคิด มันดูมีคุณค่ายิ่งกว่าคริสตัลเวทมนตร์เสียอีก อย่างไรก็ตาม เมื่อพวกเขาได้ยินประโยคครึ่งหลัง พวกเขาทั้งหมดกลายเป็นแข็งค้าง ‘ฮ่าฮ่า ฉันคงบ้าไปแล้วที่ไปเออออกับคำพูดของผู้ชายคนนี้…’

…

ตลาดกลางคืน

กงซุนเฉียน (CompassionateStar) มาหาคนรักของเธอที่เพิ่งคืนดีกัน ถึงแม้ว่าเธอจะได้กล่าวคำขอบคุณกับเย่ฉางทั้งน้ำตาไปแล้วก็ตาม แต่เธอก็ยังเต็มไปด้วยความเคารพ และชื่นชมต่อเขามากยิ่งขึ้น เย่ฉางเพียงแค่โบกมือไปมา “ไม่เป็นไรหรอก ฉันมีเงื่อนไขหนะ ตอนนี้เธอก็หยุดเรียกฉันว่าผู้มีพระคุณได้แล้ว ถึงแม้ว่าฉันจะไม่สามารถบอกเธอได้ว่าพวกเขาเป็นยังไงกันบ้าง แต่ที่แน่ๆคือมันมีความเสี่ยงอันตรายเป็นอย่างมาก เธอไม่เป็นห่วงเขางั้นหรอ?”

กงซุนเฉียนพิงไหล่ของ SpyingBlade “ฉันไม่ห่วงเลย เพราะเขาเป็นคนที่ชนะใจฉันได้ยังไงล่ะ…”

เย่ฉางถึงกับโง่งมไปเลยทีเดียว เขาอดที่จะเผยอปากขึ้นมาเล็กน้อยไม่ได้ ‘เธอเป็นผู้หญิงที่ดีจริงๆ’ … เขามองไปที่ SpyingBlade และพูดออกมาอย่างจริงจัง “อย่าทำให้เธอเสียใจอีกครั้งล่ะ…”

“ฉันรู้แล้ว…” SpyingBlade ค่อยๆโน้มตัวไปกอดกงซุนเฉียน และยิ้มออกมาอย่างนุ่มนวล

ไม่นานมานี้ ตลาดกลางคืนตรงบริเวณรอบๆร้านของเถ้าแก่หวังเริ่มมีชีวิตชีวามากยิ่งขึ้น เพราะเถ้าแก่หลี่จากร้านราเม็งก็เข้ามาร่วมวงด้วย ทั้งสองคนได้ลงมือทำอาหารงานเลี้ยงตะวันออก, ตะวันตก, อาหารญี่ปุ่นสำหรับทุกคน จนทำให้ผู้คนที่เดินผ่านไปมาน้ำลายไหล เมื่อพวกเขาเห็นกลุ่มคนทั้งสามคนที่นั่งอยู่ที่โต๊ะ คนแรกมีผมสีขาวที่โดดเด่น คนที่สองมีร่างกายกำยำที่ราวกับหมี และคนสุดท้ายที่มีหน้าตาไร้เดียงสา พวกเขาทั้งหมดจึงเดินเข้าไปทักทาย อย่างไรก็ตาม พวกเขาทั้งหมดเข้าไปทักทายด้วยความเคารพโดยที่ไม่รบกวนพวกสามพี่น้อง เมื่อคิดย้อนกลับไปยังฉากของสภานักศึกษาที่ได้รับความสูญเสีญเป็นอย่างมาก และทนทุกข์ทรมานกับรูดอกเบญจมาศที่ถูกทิ่มแทง ทำให้พวกเขาพร้อมใจกันปกปิดก้นของตนเอง ที่เขตตะวันออกนี้ สมาชิกทีม T-105 ได้กลายเป็นตำนานที่มีชีวิตอยู่กันไปแล้ว…