The Novel’s Extra 636 Final Name (7)

Chapter 636 Final Name (7)

[ปราการของบาอัล]

อียอนจุนปรากฏตัวออกมาเหมือนภูติผี ผมยืนอยู่ข้างบอสและมองไปที่เขา เขายืนนิ่งห่างจากเราประมาณ 20 ก้าว

“ …ไม่นานมานี้” อียอนจุนกล่าวขึ้นด้วยรอยยิ้มขมขื่น

ผมเหลือบไปมองบอส แม้ว่าเธอจะพยายามสงบสติอารมณ์ แต่ผมก็เห็นว่าเธอมีอารมณ์ร่วมผสมปนเปอยู่ด้วย

“… .”

บอสจ้องมองไปที่อียอนจุนโดยไม่พูดอะไร แม้ว่าเธอจะรู้ความจริงเกี่ยวกับอียอนจุนแล้ว แต่เขาก็เป็นคนที่ทำลายชีวิตของเธอ เธอไม่สามารถพาตัวเองออกจากความเกลียดชังเขาอย่างสุดหัวใจได้
และผมรู้ว่าเธอมาจากไหน พวกเขาสองคนใช้เวลา 20 ปีในชีวิตด้วยกัน แน่นอนว่ามันเป็นเรื่องยากสำหรับเธอที่จะปฏิเสธสองทศวรรษนั้นในทันที

“บอส”

ผมวางมือบนไหล่ของบอส สายตาของเธอหันกลับมามองผม การแสดงออกของเธอยังคงเย็นชา เป็นเพราะเธอพยายามซ่อนความรู้สึกของตัวเองอยู่? หรืออาจเป็นเพราะเธอเองก็ไม่รู้ว่าตอนนี้เธอรู้สึกยังไงกันแน่

“ ฉันอยากจะพูดคุยกับคุณเกี่ยวกับบางสิ่งบางอย่าง” อียอนจุนพูดขึ้น

บอสหันกลับมามองอียอนจุน

“ ถ้าเราไม่สนใจสิ่งที่คุณจะพูด ~?” เจนถามขึ้น เมื่อมองเห็นใบหน้าของบอส

เจนเปลี่ยนรูปร่างแขนของเธอเป็นเคียว ตอนนี้แขนของเธอดูเหมือนเคียวของ ‘คุรุคุรุ’
นี่เป็นเทคนิคลับที่เจนได้พัฒนาขึ้นเพื่อเพิ่มความแข็งแกร่งทางร่างกายของเธอ เธอตั้งชื่อเทคนิคนี้ว่า [Monsterification] มันไม่ได้เป็นพลังที่ตื่นขึ้น แต่เป็นการเลียนแบบร่างของมนุษย์มอสเตอร์

“…หลบไป เธอไม่ใช่คนที่ฉันสนใจ” อียอนจุน ตอบตรงๆ

เจนพูดพร้อมหัวเราะเบา ๆ “ มันชัดเจน แต่ -”

“ และมันก็ไม่ใช่ บยอล เช่นกัน”

“… ?”

เจนขมวดคิ้ว เธอมองมาที่บอสก่อนแล้วถึงเลื่อนสายตามาที่ผม
ความรู้สึกแปลก ๆ ทำให้ผมประหลาดใจในขณะที่มองดูอียอนจุน

“…นาย”

อียอนจุนยกแขนขึ้นแล้วชี้มาที่ผม ในขณะนั้นผมตระหนักได้ถึงความรู้สึกแปลกๆของตัวเองนั้นเกิดจากการจ้องมองของ อียอนจุน
ในตอนแรกที่เขาเรียกชื่อบอสไม่ได้มีอะไรแต่เป็นเพียงความวอกแวกของเขา
ตั้งแต่แรกแล้ว ดวงตาของเขาจ้องมองมาที่ผมเท่านั้น

“ คิมฮาจิน ฉันอยากคุยกับนาย”

บอสไม่สามารถทำให้ความรู้สึกของเธอสงบได้อีกต่อไป ใบหน้าของเธอบิดเบี้ยวด้วยความโกรธและเธอเหยียดเงาของเธอเข้าหาอียอนจุนทันที

Whish-

เสียงโหยหวนเจาะทะลุอากาศ อียอนจุนไม่ได้หลบ เขาปล่อยให้เงาของเธอแทรกซึมตามร่างกายของตัวเองและพูดต่อไป

“มันสำคัญมาก”

“…แก”

ในที่สุดบอสก็หมดความอดทนและก้าวไปข้างหน้า

“ แกไม่มีอะไรจะพูดกับฉัน…?” บอสถามด้วยเสียงสั่น

ระดับเสียงของเธอไม่สอดคล้องกันและคำพูดของเธอก็จางหายไปก่อนที่จะถึงจุดสิ้นสุดของประโยค
อียอนจุนจ้องที่บอสซักครู่แล้วส่ายหัว ตอนนั้นใบหน้าที่บิดเบี้ยวของบอสแข็งทื่อ ตอนนี้เธอดูเย็นชาและไม่แยแส

“ คิมฮาจิน” อียอนจุนเรียกชื่อผมขึ้นอีกครั้ง

“ ฉันไม่รู้สึกอยากคุยกับคุณจริงๆ” ผมส่ายหัวผมไม่แน่ใจกับสิ่งที่เขาพยายามทำ แต่ผมไม่ได้วางแผนที่จะปล่อยให้สิ่งต่าง ๆ ไปตามทางของเขา …
อย่างไรก็ตาม
เมื่ออียอนจุน พูดต่อในสิ่งที่เขาพูดไว้ต่อไป….

“ ถ้าฉันบอกว่ามันเกี่ยวกับนวนิยายของนายล่ะ”

สมองของผมแข็งทื่อและหยุดหายใจ ผมรู้สึกราวกับว่าหัวใจของตัวเองหยุดเต้นไปชั่วขณะ

Whish-!
เสียงที่คุ้นเคยดังขึ้น เงาของบอสมาถึง อียอนจุน อีกครั้ง คราวนี้เงาทะลุพื้นที่ใกล้กับไหปลาร้าของอียอนจุน

“บอส”.

ผมหยุดบอสและก้าวไปข้างหน้า ผมไม่แน่ใจว่า อียอนจุนรู้เกี่ยวกับนวนิยายมากแค่ไหน แต่ผมรู้ว่าผมต้องปิดปากของเขา

“….ฮาจิน”

บอสยึดข้อมือผมไว้ ดวงตาของเธอเต็มไปด้วยความโกรธและความเศร้าโศก ความไม่แยแสของ อียอนจุน ทำให้เธอโกรธยิ่งกว่าการถูกหักหลัง

“…ผมรู้”

ผมมองบอสในดวงตา

“ ผมรู้ว่าคุณกำลังพยายามจะพูดอะไร แต่ผมขอแค่สักครู่หนึ่งเท่านั้น”

ผมแกะมือของบอสที่จับรอบข้อมือของผมอย่างเบามือ ในไม่ช้าลมหายใจหนักของเธอก็สงบลงและเธอก็สวมหน้ากากแห่งความไม่แยแสอีกครั้ง

“ขอบคุณ ใช้เวลาไม่นานเท่านั้น” ผมพูดกับบอสและเริ่มเดินไปหาอียอนจุน เจนเดินหลบทางของผมออกมา

“…”

อียอนจุนมองมาที่ผมด้วยสายตาที่ว่างเปล่า ดวงตาของเขาว่างเปล่าอย่างสมบูรณ์ บางทีอาจมีหลายวันที่ดวงตาที่น่ากลัวเหล่านั้นประกายไปด้วยความไร้เดียงสา; อาจจะไม่มีอะไรในนั้น แม้แต่เริ่มต้นด้วยก็ตามที
เมื่อผมเดินเข้ามาใกล้ อียอนจุน ก็เริ่มพูดอีกครั้ง

“ เราต้องการพื้นที่ส่วนตัวคุณไม่คิดงั้นเหรอ?”

“…อะไร?”

ทันใดนั้น ความมืดอยู่ใต้ฝ่าเท้าของผมก็พุ่งขึ้นและกลืนเราทั้งคู่หายไป ความมืดก่อตัวขึ้นในช่องว่างของอากาศที่แตกต่างกันและผมก็ได้เผชิญหน้ากับอียอนจุนเพียงแค่สองคนเท่านั้น
มันเป็นปราการภายใต้ปราการอีกหนึ่งชั้น

**

[ปราการของบาอัล]

“อืมม? คิมซูโฮ? และ…ผู้บัญชาการอัศวินชินจาฮยอค คุณก็ด้วยเหรอ?”

โทเมอร์มองสลับไปมาระหว่างคิมซูโฮและจินซาฮยอค คิมซูโฮจดจำใบหน้าของจินซาฮยอค ในขณะที่ โทเมอร์ดูมีความสุขที่ได้เห็นจินซาฮยอค จินซาฮยอคดูค่อนข้างอึดอัดและเกาหลังคอของเธออย่างเกรงๆ

“ …. เอ๊ะ ขอโทษด้วย ฮ่าฮ่า ฉันตั้งใจจะพูดว่า ‘ผู้บัญชาการอัศวินในอดีตชินจาฮยอคน่ะ”

เมื่อจินซาฮยอคไม่ได้ตอบอะไรกลับโทเมอร์ก็แก้ไขความผิดพลาดของเธอ จินซาฮยอคปล่อยอาการไอแห้ง ๆ และหลบสายตาของโทเมอร์

“อืม? “ ผู้บัญชาการอัศวินในอดีต”

คิมซูโฮเลื่อนสายตาของเขาไปที่จินซาฮยอค อดีตผู้บัญชาการอัศวิน? นั่นหมายความว่าจินซาฮยอคเคยเป็นผู้บัญชาการอัศวินของ เครย์วอน ใช่ไหม?

“อ่า”

จินซาฮยอคถอนหายใจและบอกใบ้ให้คิมซูโฮไม่ต้องถามอะไรออกมา

“ อืม…ยังไงก็ตาม”

ไม่ว่าสิ่งใดก็ตามที่สำคัญ ตอนนี้ไม่ใช่เวลาที่เหมาะสมที่จะดื่มด่ำกับอดีตของจินซาฮยอค

“ ไว้ค่อยคุยกันทีหลัง เพราะ -”

แต่มันกลับกลายเป็นว่าพวกเขามีแขกมาอีกหนึ่งคน Chwaaaaa-! ลมหมุนวนขัดคำของ คิมซูโฮ และในไม่ช้าผู้หญิงคนหนึ่งที่มีผมสีบลอนด์ยาวปรากฏขึ้น
เธอเป็นราเชล

“ว้าว เรเชลคุณมาที่นี่ด้วยเหรอ?”

แชนายอนซึ่งจ้องมองที่จินซาฮยอคตลอดเวลาตอนนี้ได้เบิกตาของเธอกว้างขึ้นด้วยความประหลาดใจต่อการปรากฏตัวของแขกรับเชิญที่ไม่คาดคิด

“โอ้ ราเชล! ไม่ได้เจอกันนานเลยนะ!”

โทเมอร์ซึ่งคุ้นเคยกับราเชลที่คิวบ์และทำงานร่วมกับเธอในเครฟอนยินดีต้อนรับนักองค์ประกอบด้วยการอ้าแขนทั้งสองข้างออกกว้าง

“ …ใช่ มันเป็นเรื่องดีที่ได้พบคุณอีกครั้ง ลมแรงนะ? ได้โปรดช่วยพวกเขาด้วยค่ะ”

เรเชลทักทายโทเมอร์ด้วยท่าทางที่ค่อนข้างเคร่งขรึมและอวยพรลูกเรือด้วย ‘พลังวิญญาณแห่งการอวยพร’
…จากนั้น
—–!