The Novel’s Extra 612 การประชุม (1)

บทที่ 612 การประชุม (1)

[ปราสาทของบาอัล – ห้องจัดเลี้ยง]

อัศวินแห่งความตายที่ฟื้นขึ้นมาโดยปีศาจไม่มีความรู้สึกในดวงตาของพวกเขา อย่างไรก็ตามมือของพวกเขาจับดาบอย่างแน่นหนา หลังจากสูญเสียสติและเจตจำนงไปแล้วร่างกายที่เหลือเพียงสัญชาตญาณต่างจ้องมองไปที่จินซาฮยอค

พวกเขาคืออัศวินแห่ง พัลซาร์ คนรับใช้ของ จินซาฮยอค เมื่อเธอคิดถึงอนาคตที่สดใส จินซาฮยอค ก็ย้ำฟันของเธอ เธอสับสนมากกว่าโกรธ

“-!!!”

ในขณะนั้น แชนายอน เหวี่ยงดาบพร้อมกู่ร้อง พลังเวทมนต์ที่ยอดเยี่ยมของเธอทำลายเพดานห้องโถงจัดเลี้ยง

“ซันนี่ เออร์นี่ เวอรี่…”

เรเชลเรียกพลังธาตุของเธอทั้ง ธาตุลม, ธาตุดินและธาตุน้ำให้ลอยขึ้นและเผยให้เห็นตัวตนแห่งพลัง ดินมุ่งเน้นไปที่การป้องกันและสร้าง
บาเรียให้พวกพ้อง น้ำเปลี่ยนเป็นหมอกเย็นๆและแช่แข็งอัศวินแห่งความตาย บางส่วน

วิ้งงงงงงงงงง-

ลมของดาบสีขาวพัดผ่านสนามรบราวกับดอกซากุระที่ร่วงหล่น นี่เป็นผลงานของดาบดอกไม้ของยุนซึงอา ด้วยการเคลื่อนไหวที่สง่างาม
ยุนซึงอา ได้แสดงทักษะดาบของเธอออกมา อัศวินแห่งความตาย
ไม่สามารถตามทันการโจมตีของยุนซึงอาได้เลยแม้แต่น้อย หัวของอัศวินหล่นไปที่พื้นทีละคน!

แน่นอนว่ามันไม่เพียงพอที่จะหยุดอัศวินแห่งความตายไปแล้ว อันที่จริงคนที่ถูกตัดหัว พวกมันกลับพุ่งเข้าใสยุนซึงอา แม้ว่าดาบดอกไม้ของเธอจะตัดแขนและขาของพวกมัน แต่อัศวินแห่งความตายก็เข้ามาเรื่อยๆจนมาถึงตัวยุนซึงอา แต่ก่อนที่ดาบของจะแทงโดน ลมแรงๆก็พัดผ่านเธอ

“…พายุจงเผาผลาญ!”

พายุแห่งวาจาสิทธิผลักเหล่าอัศวินแห่งความตายขึ้นบนท้องฟ้า หลังจากนั้นแสงสีทองก็พุ่งออกมาตัดร่างของพวกมัน

เปรี้ยงงงงงงงง!

แสงสีทองไหลหลั่งลงมาจากท้องฟ้า แสงดาบของ คิมซูโฮ กำจัดเหล่าอัศวินแห่งความตายไปหลายสิบคนในทันที เขามองกลับไปที่ยุนซึงอาและพึมพำ

“…ลุยต่อกันเลย”

ยุนซึงอายิ้มอย่างสดใสที่เห็นเขาให้กำลัง เธอตื่นขึ้นมาจากอาการมึนงงของเธอและกลับเข้าไปต่อสู้ดังเดิม

เปรี้ยงงงงงงงงง! เปรี้ยงงงงงงงงง! เปรี้ยงงงงงงงงง!

การต่อสู้ยังคงดำเนินต่อไปทำลายห้องโถงจัดเลี้ยง การตกแต่งภายในที่หรูหรากลายเป็นความยุ่งเหยิงเนื่องจากเหล่าอัศวินแห่งความตายหลายร้อยคนต่อสู้อย่างไม่หยุดหย่อน

จินซาฮยอค มองดูอัศวินของเธอจากระเบียง เธอเห็นพวกเขาถูกตัดหัวมือของพวกเขาถูกตัดขาดและดาบของพวกเขาก็ถูกทำลาย

“บัดซบ,บัดซบ,บัดซบ….”

จินซาฮยอค ด่าออกมาไม่หยุด เธอรู้ว่าพวกเขาไม่ใช่อัศวินที่แท้จริงของ พัลซาร์ บาอัลต้องเล่นกลกับเธอหลังจากอ่านความทรงจำของเบลล์
เธอพยายามทำใจให้สงบเพื่อเอาชนะรสนิยมที่ไม่พึงประสงค์นี้

แต่เธอทำไม่ได้

“…อาาาาาาาาาาาาาาาาาาาา.”

จินซาฮยอค ส่งเสียงร้องสั้นๆเด็กเล็กที่เธอเห็นในระยะไกลทำให้ใจของเธอแตกสลาย

“อะไร….”

ตรงมุมสนามรบที่มืดเด็กจาก พัลซาร์ ซ่อนตัวอยู่ที่ม่าน จินซาฮยอค จำได้เด็กชายที่น่าสงสาร เขาเป็นคนที่เธอสั่งให้ถูกจองจำและถูกทิ้งให้ตาย เด็กผู้ชายที่ตายในห้องขังกำลังจ้องมองเธอ

พูฮาเรน เด็กผู้ชายที่กลายเป็นอสูร

หน้าอกของเธอสั่นไหว จินซาฮยอค ไม่สามารถสบตากับเขาได้ บางสิ่งบางอย่างเปียกโชกจากด้านล่างของหัวใจของเธอ ใบหน้าของเด็กชายผุดขึ้นมาใต้เปลือกตาของเธอ จินซาฮยอค ก้มลงคุกเข่า

สายน้ำแห่งพลังเวทข้างในตัวเธอแตกสลายเหมือนทรายที่ตกลงมาในนาฬิกาทราย

ทำไมฉันถึงติดอยู่ที่นี่? มันเย็น. ฉันหิว. ฉันต้องรออีกนานเท่าไหร่ โซ่นั้นเย็นชา ความเจ็บปวดไม่หายไปซะที ฉันอยากออกไปจากที่นี่ ให้ฉันออก…ให้ฉันออกไป….

จินซาฮยอค ปิดหูของเธอ แต่เธอยังคงได้ยินเสียง เธอกำหน้าอกด้วยความเจ็บปวด แต่ความเจ็บปวดไม่หายไปไหน

จินซาฮยอค หายใจอย่างหนักและจำได้ว่า อคทรีน่า เป็นโลกที่เต็มไปด้วยความเศร้าความเหงาและเสียใจ…. อาณาจักรของเธอ…. เด็กชายที่เธอฆ่าเพื่อมารับตำแหน่งกษัตริย์ผู้กลับมาทำลายราชอาณาจักรของเธอเหมือนปีศาจ

เธอลืม พูฮาเรน ไม่ได้ เธอรู้สึกคลื่นไส้และปวดศีรษะ ราวกับว่าแขนขาของเธอกำลังผุพังไปอดีตของเธอกำลังกัดกินเธอ …

– …จินซาฮยอค! จินซาฮยอค! รีบออกไป!

ในขณะนั้นมีเสียงตื่นขึ้นมา จินซาฮยอค ลืมดวงตาของเธอด้วยความประหลาดใจ

“อะ-อะไรกัน?”

– ในที่สุดเธอก็ได้ยินฉัน

เสียงถอนหายใจดังขึ้น จินซาฮยอค สังเกตเห็นอย่างรวดเร็วว่าเป็นเสียงของคิมฮาจิน

– เธอกำลังทำอะไรถึงมานั่งยองๆที่นี่? เธอสบายดีหรือเปล่า?

“…อะไรนะ? นายเห็นฉันได้ยังไง นายอยู่ที่ไหน?”

– ฉันอยู่นอกปราสาท แต่ฉันเห็นว่าเกิดอะไรขึ้นจากข้างในด้วยดวงตาที่ของฉัน ฉันส่งกำลังเสริมไปแล้วนะกำลังจะมาเร็ว ๆ นี้

ปัง!
อย่างที่เขาบอกว่าประตูห้องโถงจัดเลี้ยงเปิดออกมา

“ผู้บัญชาการอัศวิน! พวกเราอยู่ที่นี่!”

การเสริมกำลังมาถึงอย่างที่คิมฮาจินกล่าว อัศวินหลายสิบคนนำโดย ไอรัน,ฮาริน, ฮีโร่จากโลกอย่าง โยเฮย์ และ ยีจินยูน และ ยียอนฮา และ นิโคลัส จาก วิหารแห่งความยุติธรรม….พวกเขาเป็นพันธมิตรที่เข้ามาในบาเรียของ บาอัล ผ่านช่องว่างที่คิมฮาจินเปิด

“ …ดูเหมือนว่าพรรคพวกจะเริ่มมาถึงแล้วสินะ”

นิโคลัส จาก วิหารแห่งความยุติธรรม ยกมีดของเธอขึ้น เธอยิ้มพร้อมมีดจนเป็นเสน่ห์ที่น่าเย้ายวนใจ ต่อมาอียองฮาก็ปรากฏตัวพร้อมกับเจ้าหน้าที่คนอื่นๆ

“พวกเราอยู่ที่นี่แล้วประธาน ไม่สายเกินไปใช่มั้ย”

เมื่อมองไปที่ยียองฮา ไอลีนก็ยิ้มเยาะ

“ไม่นะนายมาทัน นอกจากนี้ยังมีอะไรเกิดขึ้นกับนายหรือเปล่า?”

“ก็มีของขวัญจาก คุณยอนฮา มันเพิ่มคุณสมบัติการไล่ผีเข้าออกไปในไฟของฉัน”

อียองฮา ฝังพลังเวทมนต์ไว้ในไม้เท้า กองไฟที่ลุกโพลงยิงขึ้นไปบนฟ้า แต่จินซาฮยอค ไม่ได้สนใจอะไรเลย

“นายเฝ้าดูนานแค่ไหนแล้ว?”

จินซาฮยอค ถาม คิมฮาจิน

– ประมาณ 3 นาทีในฉันเดานะ?

“นาย…ได้ยินอะไรไหม”

– ได้ยินงั้นเหรอ

ดูเหมือนว่าคิมฮาจินจะไม่รู้จักบทสนทนาที่เธอมีกับยียอนจุง เธอหยุดคิดสักครู่ ยียอนจุน กล่าวว่าโลกนี้เป็นนิยายที่คิมฮาจินแต่งขึ้นมา แต่เธอไม่มีเวลาที่จะยืนยันว่ามันเป็นเรื่องจริงหรือไม่ ในขณะนั้นคิมฮาจิน พูดขึ้นมาอีกครั้ง

– อย่างไรก็ตามฉันคิดว่าฉันสามารถทำได้

“ทำอะไร?”

จินซาฮยอค ผสมผสานพลังเวทมนต์ในจิตใจของเธอขณะตอบ มันเป็นกระบวนการพิเศษที่จะเอาชนะความเจ็บปวดของเธอ

– ทำลายปราสาท

“…จริงๆเหรอ?”

-ใช่ แล้วฉันจะทำมันตอนนี้เลย

“ตอนนี้?”

จินซาฮยอค ขมวดคิ้วของเธอ

– ดีมาก กษัตริย์ของผม จัดการเจ้า บาอัล ให้ได้ละ

“…ชิ ทำสิ่งที่นายอยากทำไปเถอะ”

จินซาฮยอค ลุกขึ้นโดยไม่พูดอะไรมาก คำสั่งที่น่ากลัวของ คิมฮาจิน ปรากฏเกิดขึ้นในจิตใจ แต่เธอชอบสั่งคนอื่นมากกว่าถูกสั่ง

“อืม … .”

เธอยืนสูงและมองไปที่ระยะทาง พูฮาเรน ยังคงอยู่ที่นั่น แต่คราวนี้เธอไม่ได้หันไปมอง

“ฮ่าๆๆๆ … .”

จินซาฮยอค จู่ ๆ ก็ปล่อยหัวเราะ เธอรู้ว่าเธอไม่รู้สึกอะไรเลยเมื่อมองดู
พูฮาเรน เธอรู้แล้วถึงพลังที่แท้จริงของผู้มีพลัง [การจัดการความเป็นจริง] ของเธอกำลังมันสามารถจัดการ ‘ภายใน’ ได้ดีกว่าด้านนอกซะอีก

“ฉันพนันได้เลยว่านายไม่รู้เรื่องนี้ นายนี้อ่อนจริงๆ”

ด้วยการใช้พลังนี้จินซาฮยอคกำจัดความรู้สึกที่ซับซ้อนและมืดมิดของเธอที่มีต่อพูฮาเรนออกไป ตอนนี้เธอยังยิ้มได้ในขณะที่มองเขา

“รอก่อนเถอะ บาอัล ฉันจะไปหาแกเดียวนี้ละ”

จินซาฮยอค เงยหน้าขึ้นมองเพดานและไขว้แขนอย่างเย่อหยิ่ง ข้างหลังเธอมีพลังเวทมนต์ที่น่ากลัวปรากฏ พลังเวทมนต์ดำแดงของเธอเปลี่ยนเป็นหอกจำนวนนับไม่ถ้วน

*********************************2***************************************