The Novel’s Extra 599 เรื่องราวของตัวละคร (6)

บทที่ 599 เรื่องราวของตัวละคร (6)

**

[อังกฤษ – อาณาจักรของอีเวนเดล]

– กองทัพของวาเลคก่อให้เกิดความโกลาหลไปทั่วยุโรป เยอรมนีตัดสินใจที่จะตอบโต้ในขณะที่อิตาลีได้เลือกที่จะตอบสนองอย่างแนบเนียนมากขึ้น….
– ถัดไปคือสเปน ‘กองทัพของแอสทารอท’ ปรากฏตัวขึ้นจากภายในกำแพงของแอสทารอท –
– เรามีข่าวด่วน ปัจจุบันปีศาจกำลังบุกรุกทางทะเล พลเมืองทุกคนที่อยู่ใกล้ชายฝั่งต้องอพยพออกไป

วาเลคและปีศาจร้ายตัวอื่นๆ กำลังอาละวาดทั่วโลก
อาแฮอินกำลังดูข่าวบน smartwatch ของเธอ เมื่อเธอได้ยินเสียงเข็มขัดรัดรอบเอว เธอก็หันศีรษะไปทางด้านข้าง

“เรียบร้อย ฉันเสร็จแล้วละ” อีเวนเดลเอ่ย และชูกำปั้นของเธอ

อาแฮอินสแกนหญิงสาวอย่างระมัดระวัง
หมวกที่คิมฮาจินให้เธอ มีเสื้อคลุมที่ช่วยเพิ่มความต้านทานและการปรับตัวของผู้สวมใส่ และเข็มขัดที่ใช้ในการป้องกันเวทมนต์เพื่อตอบสนองต่อการโจมตีของศัตรู ทุกอย่างสมบูรณ์แบบ

“ฉันเห็นว่าเธอแต่งตัว… แต่เธอแน่ใจหรือว่าเธอสามารถทำได้?” อาแฮอินถามอย่างระมัดระวัง

ตอนนี้พรสวรรค์ของอีเวนเดลกำลังเบ่งบาน แต่ในสายตาของอาจารย์ เธอยังเป็นเพียงเด็กที่ต้องการการปกป้อง

“ใช่! ฉันทำได้!”

แม้จะมีความกังวลของอาจารย์ อีเวนเดลก็พยักหน้าอย่างมั่นใจ
มีเหตุผลเพียงข้อเดียวที่อีเวนเดลทนต่อช่วงเวลาแห่งความเหงาในการสร้างอาณาจักรของเธอ – เพื่อปกป้อง
อีเวนเดลต้องการปกป้องราเชล ฮาจิน เพื่อนของเธอ รวมถึงผู้คนและสัตว์ทั่วโลก

“ฉันเข้าใจละ”

อาแฮอินพยักหน้าอย่างภาคภูมิใจ

“งั้นไปเตรียมตัวให้พร้อม”

“โอเค -!” อีเวนเดลตะโกน ในเวลาเดียวกัน อาแฮอินและอีเวนเดลต่างก็อัญเชิญสัตว์ร้ายออกมา ทั้งคู่จ้องมองไปที่สัตว์ประหลาดและปีศาจที่เริ่มปรากฏจากใต้ขอบฟ้า

คิมฮาจินและฮีโร่คนอื่นๆ ยังไม่ได้กลับมาจากประตูอสูร แต่ความจริงเช่นนี้ไม่สามารถหยุดยั้งพวกเขาได้ พวกเขาจะต้องชนะโดยปราศจากความช่วยเหลือจากวีรบุรุษ

“ไปเถอะ” อาแฮอินพึมพำและสัตว์ร้ายคาร์ดินัล และมังกรฟ้าก็ปรากฏตัวขึ้น

โฮกกกกกก…..!!

มังกรฟ้าเปิดเผยร่างอันมหึมาของเขาและวางอาแฮอินไว้บนหัว ในขณะเดียวกัน อีเวนเดลก็พบกับยูนิคอร์นที่เล็กกว่ามังกรฟ้ามาก

– ดูตรงนั้น! มันคือมังกรฟ้า!
– มียูนิคอร์นด้วย!
-ว้าว!

ผู้สื่อข่าว ทีมงาน กล้อง วีรบุรุษและพลเมืองที่รออยู่ใกล้กับอาณาจักรของอีเวนเดลต่างก็จ้องมองพวกเขาทั้งคู่
ที่ศูนย์กลางของความสนใจของผู้ชมที่กระตือรือร้นและมีความหวัง – อีเวนเดลตะโกนออกมา

“ไปปปปป—!”

เสียงน่ารักของเธอเต็มไปด้วยความมุ่งมั่น

!!!

สัตว์วิญญาณของอีเวนเดลเริ่มพุ่งตามคำสั่งของเจ้านายไปยัง ‘คนร้าย’ ที่อีกด้านหนึ่งของมหาสมุทร
รอยเท้าของสัตว์วิญญาณแต่ละตัวในไม่ช้าก็รวมเข้าเป็นหนึ่งเดียวและกลายเป็นเสียงคำรามยักษ์ที่สั่นสะเทือนโลก

**

[ประตูอาณาจักรปีศาจ – สาธารณรัฐแห่งลีโอเรสหลังจากการสืบเชื้อสายของบาอัล]

“…!”

ผมลืมตาขึ้น หลังของผมสัมผัสกับบางสิ่งบางอย่างที่อ่อนนุ่มและเพดานที่ดูไม่คุ้นเคย

อึก-

ผมกลืนอย่างหนักและเริ่มคิด
ผมรู้แน่นอนว่าผมไม่ได้ฟื้นฟู ซึ่งผมจะรู้ถ้าผมทำ
คำอธิบายที่เป็นไปได้มากที่สุดคือ บอสที่เคยฟังบทสนทนาของเราช่วยผมไว้ ความจริงที่ว่าผมยังมีชีวิตอยู่นั่นหมายความว่าบอสเอาชนะอียอนจุนและ….

“ตื่นแล้วหรอ?”

“อ๊ากกก!”

ผมหันไปทางเสียงด้วยความประหลาดใจ ผมคิดว่าหัวใจของผมอาจระเบิด แต่ในไม่ช้าก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอก
มันคือเจน เธอนั่งอยู่ข้างเตียงในรูปลักษณ์ดั้งเดิมของเธอ ซึ่งผมไม่เคยเห็นมาก่อน

“ใช่ ฉันตื่นแล้ว ไม่เจอกันนานเลยนะเจน”

“ใช่ มันผ่านมาซักพักแล้วละ ~ ฉันคิดถึงนายนะ นายรู้สึกยังไงบ้าง?”

“ก็ดีนะ ที่สำคัญกว่านั้นคือ บอสอยู่ที่ไหน?”

เมื่อผมถามเชนเกี่ยวกับบอส เธอก็ยิ้มอย่างขมขื่นและดึงม่านแล้วชี้ไปที่ด้านนอกหน้าต่าง
ผมพูดไม่ออก
ทิวทัศน์ด้านนอกหน้าต่างเป็นเหมือนนรก

“…นั่นอะไร?”

ลานลีโอเรส ที่ซึ่งการประชุมสันติภาพข้ามชาติควรจัดขึ้นนั้นล้อมรอบด้วยสิ่งกีดขวางขนาดใหญ่ ขณะที่มีพายุมืดโหมกระหน่ำทุกหนทุกแห่งและการ์กอยล์

“อย่างที่นายเห็น มันยุ่งเหยิงมาก ฉันพยายามหนีไปกับนาย แต่คิมซูโฮ แชนายอน หยุนซึงอาและบอส…พวกเขาทั้งหมดติดอยู่ที่นั่น”

“ …บาอัลสืบเชื้อสายมาหรอ?”

“ใช่”

เจนพยักหน้าอย่างไม่ตั้งใจ

“มันเกิดขึ้นเร็วกว่าที่เราคาดไว้มาก เบลล์ตายและบาอัลสืบเชื้อสายมา”

“…”

“อ้อ แล้วฉันก็ได้ยินเกี่ยวกับคุณยอนจุน ฉันไม่รู้ แต่ขอบคุณที่พาฉันมานะ ฉันเกือบจะถูกชักชวนจากคุณยอนจุนไปด้วยเหมือนกัน ~”

เจนยิ้ม
ฉันจ้องที่เจนอย่างงงงวยก่อนหันมามองสิ่งกีดขวางที่บาอัลตั้งขึ้น

“บอสอยู่ที่นั้นหรอ?”

“ใช่ เธอกำลังรอนายอยู่ อาจจะน้า ~?”

จากนั้นผมก็หันไปมองที่มุมห้อง อาวุธของผมอยู่ที่นั่น Aether, ชุดดอกบัวดำ, ธนูเตมูจิน และสุดยอดสิ่งประดิษฐ์ [ธนูขับไล่ผีดูดเลือดโบราณของ ลีโอริคัส]

“ฉันซ่อมพวกเขาทั้งหมด ฉันใช้ลูกแก้วฟื้นฟูหรืออะไรก็ตามที่ถูกเรียกว่า แก้ไข นะน่ะ ~”

“…ขอบคุณน่ะ”

ผมลุกขึ้นจากเตียงและพยายามเข้าใกล้อาวุธของผม

“แน่นอนว่ายังไงก็ตาม นายมีรูปร่างที่ดีเลยน่าฮาจินนนน ~”

แต่แล้วเจนก็พูดอะไรแปลกๆ ต่อมาในที่สุดผมก็ตระหนักถึงสาเหตุของความไม่ลงรอยนั้น
ผมกำลังเปลือยอยู่…

“…อ่า”

โชคดีท Aether สังเกตเห็นความสับสนของผม มันจึงบินมาที่ผมและติดกับร่างกายของผม Aether เปลี่ยนเป็นผ้าผืนหนึ่งและครอบคลุมบริเวณที่สำคัญของผมเอาไว (?)

“แค่กๆ”

ผมไอแห้งๆออกมา และติดอาวุธด้วยตัวเอง
ก่อนอื่น ผมใส่ชุดดอกบัวดำ จากนั้นก็ใส่ Desert Eagle ลงในซองหนัง ในที่สุดผมหันไปหาคันธนูทั้งสอง

[ธนูเตมูจิน ได้รับพรจากฮอรัส]
[ธนูขับไล่ผีดูดเลือดโบราณของลีโอริคัส]

ผมยังไม่ได้สังเคราะห์อาวุธทั้งสอง

“สังเคราะห์”

ตอนนี้ดูเหมือนจะเป็นช่วงเวลาที่ดี

[คุณเปิดใช้งานการสังเคราะห์ Lv.10 แล้ว]
[รวมไอเท็มระดับสุดยอดกับไอเท็มระดับสุดยอด….]
[อัตราความสำเร็จต่ำมาก….]

ถ้านี่เป็นเกม สิ่งที่ผมทำตอนนี้จะเท่ากับการรวมรายการที่หายากสองประเภทเข้าด้วยกัน ดังนั้นจึงไม่น่าแปลกใจที่อัตราความสำเร็จต่ำมาก โชคของผมมีสิ่งกีดขวางอยู่เสมอ ซึ่งดูเหมือนเป็นไปไม่ได้

[โชคของคุณได้รับการกระตุ้น!]
[โชคจำนวนมหาศาลได้เพิ่มอัตราความสำเร็จ!]
[‘ความคล่องแคล่วของ คนแคระหนุ่ม ก็ตอบสนองเช่นกัน!]

ทองคำลูกปาปกคลุมระบบและเป็นส่งผล….

[ความสามารถของคุณประสบความสำเร็จในการสังเคราะห์ ‘ธนูดอกบัวสีดำ’ จาก ‘ธนูเตมูจินโดยฮอรัส’ และ ‘ธนูไล่ผี’ จากลีโอริคัส]
[ด้วย ‘ความชำนาญของคนแคระหนุ่ม’ คุณได้สร้างอาวุธระดับโลก คุณได้รับ SP!]

คันธนูคู่หนึ่งเกาะติดกันและกลายเป็นสิ่งประดิษฐ์ที่ทรงพลังยิ่งกว่าเดิม ชื่อของมันเรียบง่าย: ‘ธนูดอกบัวดำ’ ในฐานะที่เป็นสิ่งประดิษฐ์ที่เกิดจากทักษะและพรสวรรค์ของผม ธนูนี้เป็นหนึ่งในประเภทที่แท้จริง

“…”

ผมพิจารณาข้อมูลของธนู

“ว้าว ~ นั่นอะไรน่ะ ~? มันดูดีจริงๆ ~”

เจนอุทานอย่างชื่นชมก่อนที่ผมจะอ่านข้อมูลรายการเสร็จ
ผมพยักหน้าด้วยรอยยิ้มเล็ก ๆ

“เธอพูดถูก มันดีมาก”

“…แล้วนายพร้อมหรือยัง?”

ผมหายใจเข้าลึกๆ
จากนั้นผมก็พยักหน้า

“อื้ม”

ซึ่งอาจเป็นสงครามครั้งสุดท้าย ผมไม่มีเหตุผลใดๆ ที่จะเก็บ SP, พลังเวทย์มนตร์ของรอยสัก, กระสุนสังหารเทพเจ้าหรือสิ่งอื่นใด ผมสาบานที่จะเดิมพันทั้งหมดที่ผมมี

….

“เราไปจบทุกอย่างกันเถอะ”

 

Favorite