บทที่ 583 10 วัน (2)
“พวกเราสามารถทำสิ่งนั้นได้มากเท่าที่คุณต้องการ แต่-“
“หยุดพูดด้วยคำพูดธรรมดาๆได้แล้ว? ฉันอายุมากกว่า 2000 ปีพวกเธอรู้ไหม”
เมเดีย ขมวดคิ้วอย่างขมขื่น เฮย์เนค ผงกหัวของเขาด้วยสีหน้าขุ่นเคือง
“…พวกเราสามารถจัดให้คุณได้ แต่คุณต้องยินดีที่จะช่วยพวกเราเพื่อตอบแทนได้ไหม?”
เฮย์เนค ไม่ได้โต้แย้งและใช้คำพูดที่สุภาพกับเธอ รอยยิ้มบานบนใบหน้าของ เมเดีย ในทันที
“เธอกำลังพูดสิ่งเดียวกับชายคนนั้นเลยนะ”
เฮย์เนค ขมวดคิ้วของเขา
“ชายคนนั้น?”
“อ๊ะ พวกเธอไม่จำเป็นต้องรู้ เขาบอบบางและมีค่ามากกว่าพวกเธอ
2 คนมาก”
“… .”
เมื่อได้ยินอย่างนี้แม้แต่แชจูชึลเองก็ขมวดคิ้วเล็กน้อย ทั้งเขาและ
เฮย์เนค ไม่สามารถนึกถึงผู้ชายคนใดก็ได้ที่เหมาะสมกับคำอธิบายนั้น
“ยังไงก็ตาม”
เมเดีย ยิ้มเยาะ
“ไม่ต้องห่วงเรื่องนั้น ฉันไม่อยากให้โลกที่ฉันจะอยู่ต้องสกปรก”
เธอหมุนไปรอบๆและเปลี่ยนชุดพิธีการของเธอ ชุดสวรรค์นี้เป็นตัวอย่างที่สมบูรณ์แบบที่สร้างขึ้นโดยผู้สืบเชื้อสายคนแรกโดย คิมฮาจิน
“ชื่อจริงของฉันคือ เมเดีย ในฐานะที่เป็น ครึ่งเทพโบราณและจอมเวท
ข้าจะเป็นกำลังให้พวกเจ้า”
ทันใดนั้นพลังเวทมนต์ที่ถูกระงับก็พุ่งออกมาขึ้นจากร่างของ เมเดีย พลังเวทมนต์ที่ไร้เทียมทานหมุนวนอยู่ในห้อง
“ ….”
“ ….”
ในช่วงเวลานั้นทั้ง แชจูชึล และ เฮย์เนค จ้องที่กันและกัน
เฮย์เนค พูดด้วยสายตาของเขาว่า ‘ดูเหมือนว่าสิ่งต่างๆจะเป็นไปด้วยดี’
แชจูชึล ตอบด้วยสายตาของเขาว่า ‘แน่นอน’
มันเป็นคำตอบที่เป็น แชจูชึล มากที่สุด
*************************************************************************
[การประชุมสันติภาพข้ามชาติ D-10]
เหลือเพียง 10 วันจะถึงการประชุมสันติภาพข้ามชาติ ผมมองออกไปนอกหน้าต่างสำนักงานผู้อำนวยการและถอนหายใจ นกบินไปในท้องฟ้าสีฟ้าใส ทุกอย่างดูสงบสุข
“… เห้อ.”
แต่จิตใจของผมอยู่ไกลจากความสงบสุข ผมฟื้นฟูความแข็งแรงของผมและได้อุปกรณ์ของผมคืนรวมถึงกระสุนสังหารเทพแต่ความกังวลของผมยังคงอยู่กับผม
ทั้ง บาอัล และสิ่งที่ จินซาฮยอค พูดอยู่ในหัวของผม
– ถ้านายมองดูจากภาพที่ใหญ่ขึ้นมันเป็นความผิดของอียอนจุนที่ทำให้คิมฮาจินไม่มีทางเลือกนอกจากต้องฆ่าแชจินยุน
ทำไมจินซาฮยอค พูดอย่างนั้น? มันแค่เป็นการยั่วยุผมและแชนายอนจริงๆเหรอ? หรือว่าเธอได้ยินอะไรบางอย่างจากเบลล์?
ผมรู้ความสัมพันธ์ของ อียองจุน กับบอส ต้องขอบคุณ ยูจินฮยอก แต่ยังมีอีกมากที่ผมไม่รู้เกี่ยวกับ อียองจุน
ตอนนี้ แชนายอน กำลังคิดอะไรอยู่? ในวันนั้นเธอพูดคุยกับจินซาฮยอค อะไรบ้าง?
ผมอยากรู้มากๆ แต่แชนายอน ตัดการสื่อสารกับผม
“มีบางอย่างในจิตใจของนายเหรอ”
ฮาริน ถามในขึ้นมา ผมหันหัวของผมและมองไปที่ ฮาริน ภายใต้ชื่อเท็จว่า ‘ยูริน’ เธอได้เข้าร่วมหน่วยสืบราชการลับเมื่อ 4 วันที่แล้วพูดอีกอย่างคือตอนนี้เธอเป็นลูกน้องของผม
“ไม่ มันไม่มีอะไรแล้วเธอล่ะ? เธอรู้สึกดีขึ้นหรือเปล่า?”
“ใช่ ยกเว้นแต่ว่าฉันยังไม่คุ้นเคยกับชื่อของฉัน”
ฮาริน หัวเราะออกมาเบาๆผมยิ้มอย่างขมขื่นและพยักหน้า
“การประชุมสันติภาพข้ามชาติในอีก 10 วันแต่ไม่ต้องกังวลมากเกินไป”
ฮาริน พยายามให้ผมใจเย็นเอาจริงๆการมีเธอช่วยบรรเทาผมได้จริงๆ เธอไม่ได้เป็นนักล่ามารครึ่งตัวเหมือนผม แต่เป็นของจริงที่สืบทอดสายเลือดของนักล่า เธอทำให้มั่นใจว่าจะมีอะไรต่อสู้กับ บาอัล
“อืม ฉันไม่เป็นไรเธอ ฮาริน – ไม่สิ ยูริน”
“…อืม แต่ฉันไม่เคยชินกับการที่นายเป็นหัวหน้าของฉัน นายเคยเป็นคนที่ปกป้องฉันมมาก่อน”
“เธอสามารถพูดคุยแบบสบายๆได้เลยถ้าเธอต้องการ”
“ไม่ ไม่ ไม่เป็นไร ฉันไม่ใช่ชนชั้นสูงอีกต่อไป ตอนนี้ฉันรู้สึกสะดวกสบายมากขึ้นแล้ว”
ฮาริน ยิ้มอย่างใจเย็นราวกับว่าเธอรู้สึกสงบใจได้แล้ว
ต๊อกๆ
และแล้วก็มีคนเคาะประตู
“หืม? เป็นเรเชลงั้นเหรอ?”
ผมเอียงหัวของผมอย่างอยากรู้อยากเห็นและเปิดประตู
“เรเชล … ?”
อีกด้านหนึ่งของประตูเป็นแขกที่ผมไม่ได้คาดคิด
“ฮ่าฮ่าฮ่า…ไม่ได้เจอกันนานเลยนะ ฮาจิน”
ผู้หญิงคนหนึ่งเกาหัวของเธอด้วยเสียงหัวเราะที่น่าอึดอัดใจ
“ใช่แล้วละ! ว้าว!”
และชายที่เต็มไปด้วยกล้ามเนื้อก็พยายามกอดผมด้วยรอยยิ้มกว้าง ๆ
เป็นยุนซึงอาและอียอนฮาน
“อะไรกัน…?”
ผมจ้องมองที่พวกเขาอย่างว่างเปล่า ยุนซึงอา อธิบาย
“พวกเราอยู่ในอาณาจักร โคร์วอน ซึ่งอยู่ภายใต้ สาธารณรัฐลีโอเรส
พวกเราได้ยินมาจากซูโฮว่าคุณมาที่นี่และมาหาคุณ”
“…อ่า เข้าใจแล้ว”
เมื่อผมพยักหน้าด้วยความงุนงง อียอนฮาน ก็ตบแขนของผมแล้วพูดเสียงดัง
“ใช่แล้วมีบางคนที่มากับเรา”
“หืม?”
“เฮ้ มานี่สิ!”
เมื่อได้ยินเสียงของอียอนฮาน ชายร่างใหญ่เดินออกมาจากด้านหลังกำแพง เมื่อฉันเห็นเขาผมก็อดไม่ได้ที่จะยิ้ม
“…ฉันไม่คาดคิดเลยว่าจะเจอนายที่นี่”
เขาเป็นคนที่ฉันมีความขัดแย้งเล็กน้อยเมื่อตอนที่ผมอยู่ใน Cube
จริงๆก็คือเขาถูกทุบตีอยู่ฝ่ายเดียวและผมก็ยอมแพ้
“คุ อะแฮ่ม…เฮ – เฮ้…ฉันรออยู่พักหนึ่งแล้ว”
เพราะผมไม่ได้เห็นเขามานานผมเลยค่อนข้างประทับใจ ชายผู้นี้เป็น
ลูกน้องคนสนิทของชินจงฮัก – คิมโฮรัค
“ใช่แล้ว”
ผมยิ้มและยื่นมือให้ผมออกไป คิมโฮรอก สะดุ้ง แต่เขายิ้มด้วยความละอายและจับมือผมเอาไว้
“ใช่…ฉันดีใจที่ได้เจอนาย”
“พวกเราไม่ได้เจอกันเลยตั้งแต่ Cube เลยใช่มั้ย”
“ชะ… ใช่.”
ผมจับมือกับ คิมโฮรอก ตามที่คาดไว้ นักสู้ระยะประชิดมือมือของเขาแข็งมากจริงๆ
“โอ้โห นายมีเพื่อนเยอะเลยนะ”
ฮาริน เข้าหาพวกเราด้วยรอยยิ้มที่สดใส
“ยินดีที่ได้เจอพวกคุณนะ ชื่อของฉันคือ ยูริน ฉันเป็นอันดับ 3 ของ
หน่วยสืบราชการลับแห่งนี้”
“อะ ขอโทษนะ? อ่า ใช่ สวัสดี ฉัน ยุนซึงอา”
“ยุนซึงอา! ช่างเป็นชื่อที่น่ารัก แล้วคุณล่ะ?”
“ฉันคืออียอนฮาน”
“อ้า ~ อียอนฮาน เอี่ยมเลย”
เธอเป็นคนที่ชอบเข้าสังคมอย่างแท้จริง ฮาริน ต้อนรับหน้าใหม่อย่างอบอุ่น
![เจ้าของร้านพิศวง [我真不是邪神走狗]](https://i2.wp.com/www.xn--q3cmiag1gmn.com/wp-content/uploads/2022/08/bmn54u2yvhx9x9it.jpeg?resize=60,85 "เจ้าของร้านพิศวง [我真不是邪神走狗]")
