The Novel’s Extra 560

บทที่ 560 เส้นทางใหม่ (1)

 

ตอนนี้ผมอยู่ในป้อมปราการ บางทีที่นี่น่าจะเป็นคุกแต่ประเด็นก็คือผมถูกขังไว้ที่นี่ ผมพยายามออกกำลังกายที่นี่ตลอดเวลา

 

[ความแข็งแรงของคุณเพิ่มขึ้น 0.1]

[พละกำลังของคุณเพิ่มขึ้น 0.1]

[ความแข็งแกร่งของคุณเพิ่มขึ้น 0.1]

 

อย่างที่มีการแจ้งเตือนข้างต้นแสดงให้เห็นว่าการออกกำลังกายค่อนข้างไปได้สวย ผมได้พลังมา 0.6 แต้มภายในเวลาเพียง 36 ชั่วโมง 

ผมสัมผัสได้เลยว่าพลังของผมเพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็วในโลกใบนี้

 

“…”

 

ผมมองดูเส้นเลือดที่ยื่นออกมาจากปลายแขนของผมในอัตรานี้ผมเชื่อว่าผมจะสามารถฟื้นความสามารถดั้งเดิมของผมได้ภายใน 2-3 เดือน

 

ปัง!

 

ทันใดนั้นประตูก็เปิดออก ผมเงยหน้าขึ้นและมองไปที่ประตู

 

แตะ แตะ 

 

ผมได้ยินเสียงฝีเท้าหนักๆเข้ามาใกล้ และได้ยินเสียงโลหะกระทบกับโลหะ คนในเสื้อคลุมยืนอยู่หน้ากรงขังของผม

 

“นายคือ นักแม่นปืน คิมฮาจิน หรือเปล่า”

 

เสียงที่ชัดเจนไหลเข้ามาในหูของผม มันเป็นเสียงที่ไพเราะและไม่มีทางลืมได้เมื่อเคยได้ยิน

 

“ฉันเอง” ผมตอบออกไป

 

ผู้หญิงที่สวมเสื้อคลุมยิ้มเบาๆ

 

“เป็นความจริงไหมที่นายบุกเข้าไปในห้องสมุดเพื่ออ่านหนังสือ?”

 

ผู้หญิงคนนั้นมองมาที่ผมและถามออกมาผมรู้ชื่อและสถานะของเธอ จากพรสวรรค์ การสังเกตและการอ่าน 

 

[ ผู้บัญชาการอัศวิน – ไอรัน]

 

“…ใช่.”

 

“นั่นหมายความว่า นายสามารถอ่านได้งั้นสินะ”

 

อัตราการไม่รู้หนังสือในโลกนี้สูงงั้นเหรอ ไอลีน ยิ้มกว้างเมื่อผมตอบว่าผมอ่านได้

 

“เยี่ยมมาก ดีใจที่ได้ยินแบบนั้น”

 

เธอหยิบแผ่นทองแดงและบัตรออกมาจากด้านในเสื้อคลุมของเธอ

 

“ฉันเข้าใจว่ามีเพียงผู้ที่มีความสามารถเท่านั้นที่สามารถเข้าร่วมหน่วยสืบราชการลับ ลอเรนซิโอ ค่าสถานะแสดงให้เห็นว่าทหารในหน่วยสืบราชการลับมักจะดีกว่าทหารในหน่วยอื่นๆ 1-2 เท่า” ไอรันกล่าวและโยนแผ่นทองแดงและบัตรเข้าไปในห้องขังของผม

 

“ฉันได้ยินมาว่านายถึงเข้าร่วมกองทัพเพียง 3 เดือนงั้นสินะ”

 

ผมตรวจสอบแผ่นทองแดง เขียนประโยคสั้นๆ

 

[1:30 น. 8 มีนาคม ใกล้ประตูตะวันออกของ ลอเรนซิโอ]

[ฉันต้องการนักแม่นปืนเพื่อนำทางผมผ่านเทือกเขา ลอตโต้]

[เขาต้องอ่านแผ่นทองแดงได้]

 

ผมคิดว่าประโยคสุดท้ายนั้นค่อนข้างแปลก แต่ผมก็ตัดสินใจไปที่อยู่ตามบัตรใบนี้ บัตรมีคำว่า [บัตรจัดหา] เขียนเป็นสีดำ

 

“นายอ่านแผ่นทองแดงได้ไหม”

 

“อะ…ขอโทษนะ? อ่าใช่ ฉันต้องไปที่นี่เวลา. 1:30 น. วันที่ 8 มีนาคมสินะ”

 

เมื่อผมอ่านสิ่งที่เขียนบนแผ่นทองแดง ไอรัน ยิ้มขึ้นมาทันที

 

“เอาล่ะ ตอนนี้ฟัง ฉันอยากจ้างนายในภารกิจลับ แน่นอนนายรู้ว่าในฐานะทหารระดับ F อาชีพของคุณในกองทัพสามารถจบลงได้ทุกเมื่อเพราะตอนนี้นายติดคุกแล้ว”

 

ผมฟังเธออย่างถี่ถ้วนเนื่องจากผมไม่รู้อะไรเกี่ยวกับสถานการณ์ที่ผมเป็นอยู่

 

“อย่างไรก็ตามนายสามารถกลับมามีชีวิตอีกครั้งจากภารกิจนี้ฉันจะรับประกันตำแหน่งในกองทัพไม่ใช่แค่เป็นทหารธรรมดา แต่เป็นทหารชั้นสัญญาบัตร…โอ้แล้วนายจะได้รับการปล่อยตัวทันทีหากนายยอมรับ

ข้อเสนอของฉัน”

 

ปรากฎว่าเธอมาขอความช่วยเหลือจากผม

 

“อืม … .”

 

ผมสงสัยว่าฉันควรจะยอมรับข้อเสนอของเธอดีไหมนะ

 

[ภารกิจใหม่]

[สรุป – ไอรัน เลือกคุณเป็นผู้คุ้มกันของฮาริน]

[ความยาก – สูง]

[เป้าหมาย – คุ้มกัน ‘ฮาริน’ ให้เดินทางไปสู่ ดินแดนลีโอ อย่างปลอดภัย]

[รางวัล – อุปกรณ์ 1 ชิ้นที่สูญหายไปของคุณ.]

 

“ฉันจะทำมัน.”

 

ผมพยักหน้าทันที

 

“ดี. คุณจะเปลี่ยนเป็นเสื้อผ้าธรรมดาและออกเดินทางพรุ่งนี้ แน่นอนคุณสามารถไปรับอุปกรณ์ทั้งหมดที่คุณต้องการจากคลังอาวุธได้ด้วยการ์ดใบนั้น “

 

ไอรัน ยิ้มและหันกลับมา การเคลื่อนไหวของเธอมีความสง่างามมาก

ขณะที่เธอเดินออกไป ยามก็เดินมาหาผมและเปิดประตูห้องขัง

 

“นายกำลังได้รับการปล่อยตัวนักแม่นปืน ระดับ F คิมฮาจิน คุณจะต้องกรอกแบบฟอร์มสั้นๆก่อนออกเดินทาง”

*************************************************************************

 

ปังงงงงงงงงงงงงง!

 

ประตูป้อมปราการปิดลง ไอรัน ถอนหายใจขณะที่เธอมองประตูเหล็กปิดลง เช่นเคยมันหนักและใหญ่เกินไปสำหรับรสนิยมของเธอ 

พลังเวทมนต์อย่างง่ายก็เพียงพอแล้วที่จะแก้ปัญหาแต่ใครก็ตามที่สร้างมันขึ้นมาก็ไม่ได้ใส่ใจอะไรเรื่องนั้นเลย

 

“…ทำไมคุณถึงมาอยู่ที่นี่”

 

ทันใดนั้นเสียงที่น่ารำคาญก็ดึงดูดความสนใจของ ไอรัน ไอรัน เปลี่ยนไปจ้องมองที่เสียงนั้นมาจากไหนที่นั่น ‘ดราแวน’ ผู้ใต้บังคับบัญชาของเธอกำลังรอเธออยู่

 

“ดราแวน.”

 

“ผู้บัญชาการคุณจะทำอะไรอีก”

 

“ …นั่นคือวิธีที่จะพูดกับหัวหน้าของนายงั้นเหรอ”

 

ไอรัน ใส่สีหน้าเคร่งขรึม แต่ ดราแวน ยังคงติดตัวอยู่ตอนนี้ร้ายแรงยิ่งกว่าเดิมเขาปิดกั้นทางของ ไอรัน ทิ้งไว้โดยไม่มีทางเลือกอื่น ไอรัน พูดพร้อมกับถอนหายใจ “เพื่อนเก่าของฉันขอฉันยืมนักแม่นปืนให้เธอน่ะ”

 

“เพื่อนเก่า…?”

 

“ใช่” ไอรัน ยิ้มอย่างขมขื่นและพูดต่อ “ฉันแน่ใจว่านายก็รู้จักเธอเช่นกัน”

 

“… ?!”

 

ดราแวน ตกใจมีเพียงคนเดียวที่เขาคิดได้ก็คือน้องสาวของชายที่ถูกประหารชีวิตเพราะมีข่าวลือเท็จเกี่ยวกับเจ้าชาย

 

ดราแวน อุทานอย่างน่าตกใจ “ท่านผู้บัญชาการ!”

 

“…จุ๊ๆ.”

 

“พวกเขาอาจคิดว่าพวกเรากำลังทำงานกับคนทรยศ ไท…”

 

“ไม่เป็นไร. นั่นเป็นเหตุผลที่ฉันมาที่นี่โดยเฉพาะ”

 

ฮารินลูกสาวคนโตของตระกูลลีออน เพราะคำพยากรณ์ว่าพี่ชายจะกบฏ ‘สักวันหนึ่งเจ้าชายจะกลายเป็นปีศาจและทำลายโลก’ ครอบครัวทั้งหมดของเธอถูกฆ่าตายและเธอเป็นผู้รอดชีวิตเพียงคนเดียว

 

“เธอต้องการนักแม่นปืนเพื่อช่วยชีวิตเธอ เขาไม่ใช่ ระดับ D ฉันส่งนายทหารระดับ F ไปให้เธอไม่มีใครสังเกตว่าเขาไปไหนหรอก”

 

ไอรัน ได้ทดสอบนักแม่นปืนอันดับ F ที่ชื่อ คิมฮาจิน แล้ว

แผ่นทองแดงที่ ไอรัน แสดงต่อ คิมฮาจิน มีเพียงผู้ที่มีสายตาดีเท่านั้นที่สามารถอ่านจดหมายที่สลักอยู่ มันเป็นไอเท็มคาถาที่ออกแบบมาโดยเฉพาะเพื่อจุดประสงค์นั้น

 

“การให้เธอยืมทหารไม่ได้เปลี่ยนสถานการณ์ของเธอ แต่มันอาจเปลี่ยนพวกเรา”

 

“ดราแวน.”

 

ไอรัน ขัดจังหวะ ดราแวน ทันที

 

“มันเป็นสิ่งที่ฉันตัดสินใจแล้วและนายไม่มีสิทธิ์หยุดฉัน และฉันก็รู้ว่านายเป็นหนี้ลีออนด้วย”

 

“… .”

 

ดราแวน เงียบลง มันเป็นอย่างที่ผู้บัญชาการพูด ดยุคแห่งลีอองเป็น

ผู้สนับสนุนที่กระตือรือร้นของอัศวินแห่งอรุณ เขาให้การสนับสนุนคนที่มีความสามารถโดยไม่คำนึงถึงสถานะของตนและให้การสนับสนุนทางการเงินเพื่อให้ผู้รับผลประโยชน์สามารถมุ่งเน้นไปที่การฝึกฝนทักษะดาบของพวกเขา

ไอรัน เป็นหนึ่งในผู้รับผลประโยชน์ของ ลีออนแม้ว่าเธอกับฮารินจะแยกจากกันเพราะสิ่งที่เกิดขึ้นในอดีตแต่เธอก็ยังไม่ลืมการสนับสนุนทั้งหมดที่เธอได้รับจากครอบครัวของเธอ

 

“…ลีออน.”

 

ดราแวน ขุนนางท้องถิ่นและผู้ได้รับผลประโยชน์อีกคนหนึ่งของ ลีออน ก็ยอมแพ้

 

“แต่ผู้บัญชาการมันก็ถ้าทหารคนนั้นตายในระหว่างการปฏิบัติภารกิจ แต่ถ้ามีโอกาสเขาที่กลับมาแบบมีชีวิตรอดผมจะฆ่าเขาเอง พวกเราต้องทำให้พวกเราปลอดภัยมากที่สุด”

 

“… .”

 

ไอรัน ไม่ได้พูดอะไร เธอส่งผู้ใต้บังคับบัญชาของเธอไปอย่างเงียบๆและ ดราแวน ก็ติดตามเธอมาอย่างช้าๆ

*************************************************************************

[ภารกิจใหม่]

[สรุป – ไอรัน เลือกคุณเป็นผู้คุ้มกันของฮาริน]

[ความยาก – สูง]

[เป้าหมาย – คุ้มกัน ‘ฮาริน’ ให้เดินทางไปสู่ ดินแดนลีโอ อย่างปลอดภัย]

[รางวัล – อุปกรณ์ 1 ชิ้นที่สูญหายไปของคุณ.]

 

ผมพิจารณารายละเอียดของภารกิจที่สำคัญนี้และเปลี่ยนเป็นเสื้อผ้าใหม่ทันทีที่ผมออกจากป้อมปราการ ผมเริ่มรู้สึกคันอีกครั้งทันทีที่ฉันสวมมัน

 

จุดหมายต่อไปของผมคือคลังอาวุธ ทหารยามที่พยายามจะหยุดผมในตอนแรกเงียบลงทันทีที่ผมแสดงบัตรให้พวกเขาดูอย่างที่ไอรันบอกให้ผมทำจากนั้นพวกเขาก็มอบอาวุธที่จำเป็นให้ผม

 

“เกราะอ่อน กระเป๋าเป้สะพายหลังล่าสัตว์ค้อนเหล็กหน้าไม้กลอนทองสัมฤทธิ์ 40 อัน คุณพร้อมหรือยัง?”

 

“ครับ ท่าน.”

 

ผมเลือกอุปกรณ์ที่ดีที่สุดจากคลังแสง แน่นอนว่าพวกมันทั้งหมดเป็นของที่ดีที่สุด แต่ผมอาจทำให้พวกมันมีประโยชน์มากขึ้นกว่าเดิมอีกระดับ

 

[ระบบการเสริมความแข็งแกร่งแบบสุ่ม]

 

“โชคดี.”

 

“ขอบคุณ.”

————————————2——————————

Favorite