The Novel’s Extra 539

บทที่ 539 เรื่องราวที่เชื่อมโยงกัน (1)

จินเซยอน มองออกไปนอกหน้าต่างรถ ทุ่งหญ้าของเอเชียกลางดูแตกต่างจากที่เธอเห็นในหนังสือเรียนหญ้าสูงถึงเข่าต้นไม้ตั้งสูงขึ้นไปถึงท้องฟ้าและยังมีหมู่บ้านที่ก่อตั้งโดยกลุ่มปีศาจเล็กๆ

 

“…รู้สึกเหมือนฉันอยู่ในโลกแห่งจินตนาการ” จินเซยอนพูดพึมพำด้วยความงุนงง

 

จินเซชานเองก็ลองมองออกไปนอกรถม้าด้วย แต่เนื่องจากสายตาของเขาไม่มีมนุษยธรรมเท่ากับคนอื่น เขาจึงไม่สามารถมองเห็นทิวทัศน์ได้แบบเดียวกับ จินเซยอน ดังนั้นเขาจึงหันกลับมามอง ยูยอนฮา

 

“….”

 

ยูยอนฮา กำลังจ้องมองของที่เธอถืออยู่ในอ้อมแขนของเธอ เธอดูเหมือนจะคิดอย่างลึกซึ้ง จินเซชาน เป็นห่วงเธอ แต่ไม่สามารถพูดอะไรออกมาได้ ในความคิดของเขา บทบาทเดียวของเขาก็คือเลขานุการของเธอที่ทำได้เพียงเฝ้าดูเธอจากข้างสนาม

 

“คุณโอเคไหม” จินเซยอนถามว่าเขาต้องการอะไร จินเซยอนยิ้มไปที่

จินเซชานก่อนจะย้ายไปนั่งถัดจากยูยอนฮา

 

ยูยอนฮาจ้องมองที่จินเซยอนจากนั้นก็พูดพร้อมพยักหน้า “ฉันสบายดี”

 

“อย่าให้กระเป๋านั้นใกล้กับร่างกายของคุณมากเกินไป มันจะมีผลเสีย ถ้าคุณต้องการมันไม่สายเกินไปที่จะเรียกพ่อค้าปีศาจ”

 

เมื่อได้ยินเรื่องนี้ ยูยอนฮา ก็ยิ้มอย่างขมขื่น ทุกคนได้พิจารณาแล้วว่าการเรียกพ่อค้าปีศาจเป็นเรื่องที่ดีเพราะพวกเขาจะทำทุกอย่างเพื่อ DP ที่เหมาะสม

 

“…ไม่พ่อค้าปีศาจเป็นปีศาจ พวกเขาเองก็ต้องการสิ่งนี้เช่นกัน”

 

แต่ยูยอนฮาไม่เชื่อใจพวกเขา ไม่มีการรับประกันว่าพ่อค้าปีศาจจะไม่ต้องการสิ่งที่ปีศาจอื่นๆอยากได้

 

ยูยอนฮา ถอนหายใจเข้าลึกๆแล้วมอง [Dimensional Entropy]

 

“มันสำคัญมากเหรอ” จินเซยอนถาม

 

ยูยอนฮา พยักหน้าและตอบกลับอย่างไม่ลังเล“ใช่ ฉันรู้จากทักษะที่ฉันได้รับจากหอคอยแห่งความปรารถนา [ทักษะ – ทำลายกฎ Lv.9]

ซึ่งเพิ่มความเร็วและความแข็งแกร่งของความคิดของฉันและ

[ทักษะพิเศษ – สายตาประเมินผล Lv.9] ซึ่งทำให้ฉันประเมินไอเท็มได้ภายใต้ขอบเขตการมองเห็นของฉัน”

 

การวิเคราะห์ [Dimensional Entropy] ยังคงเกิดขึ้นในหัวของ ยูยอนฮา มันเป็นแร่ที่ดีที่สุดในโลก

 

“ไอเท็มนี้สามารถช่วยชีวิตผู้คนนับไม่ถ้วน”

 

“….” จินเซยอน มองเธอแล้วยิ้มออกมา “ฉันก็หวังเช่นนั้นเหมือนกัน”

 

ยูยอนฮา ยิ้มกลับมาอย่างอ่อนแรง

 

“อืม….” คิมฮาจินซึ่งกำลังเฝ้าดูทั้ง 2 จากบริเวณใกล้เคียงไม่เข้าใจความสัมพันธ์ระหว่างพวกเธอ เท่าที่เขาทราบก็ไม่ควรมีการเชื่อมต่อระหว่างทั้ง2 คน เมื่อไหร่ที่พวกเธอพัฒนาความสัมพันธ์แบบพี่น้องขึ้น?

 

“…ทั้ง 2 คนสนิทกันได้ยังไง” คิมฮาจินถามเพราะไม่สามารถระงับความอยากรู้ของเขาได้

 

ยูยอนฮา และ จินเซยอน จ้องมองที่ คิมฮาจิน แต่ทั้งคู่ก็ยืนพิงรถม้าโดยไม่พูดอะไรเลย

 

“อะไรกันน่ะ…” คิมฮาจินหัวเราะและขมวดคิ้ว

 

ยูยอนฮา พบมุมนี้ของเขาน่ารักดี “ฉันจะบอกนายทีหลัง.”

 

“…ชิ.” คิมฮาจินพยักหน้าอย่างไม่มีความสุขจากนั้นในวินาทีต่อมาดวงตาของเขาก็เบิกกว้าง ทันใดนั้นเขาก็เริ่มตรวจสอบรอบๆด้วยสายตาของเขา

 

[นายอยู่ที่ไหน? ฉันกำลังจะไปทดสอบประตูแห่งความรุ่งโรจน์]

 

แชนายอน ทำให้เขาสับสน คิมฮาจินยิ้มแล้วส่ายหัว

 

[ฉันไม่สามารถบอกเธอได้]

 

[อะไรนะ? ทำไมไม่ได้ล่ะ? แต่…จริงๆแบบนี้ก็อาจจะเป็นการดีที่สุด]

 

[หา?]

 

แชนายอน ยอมแพ้อย่างรวดเร็วจนน่าประหลาดใจ คิมฮาจิน สับสน

 

[ฉันไม่คิดว่าฉันจะสามารถพูดได้ถ้านายอยู่ตรงหน้าฉัน ฉันยังไม่พร้อม…นายรู้ไหมว่าฉันหมายถึงอะไร?]

 

‘หึ.’ คิมฮาจินยิ้มเบาๆ

 

[อา ฉันเดาว่ามันค่อนข้างน่าอึดอัดใจ ดังนั้น?]

 

[ใช่แล้ว … ฉันคิดว่าพวกเราต้องค่อยๆคุยกัน 2 ครั้งต่อวัน เพื่อที่พวกเราจะได้คุ้นเคยกับการพูดคุยกัน พวกเราไปเล่นเกมกันก็ได้นะ นายรู้ไหมว่ามี Gladiator of the Century ภาคใหม่แล้ว?]

 

[หา]

 

[ดาวน์โหลดได้เลยนะ. มันเป็นที่นิยมในหมู่ฮีโร่เพราะมันช่วยในการฝึกซ้อมได้ด้วยพวกมันช่วยเพิ่มทักษะมากมายดังนั้นมันจึงเป็นที่นิยมสุดๆ ทัวร์นาเมนต์มีผู้ชมมากกว่า 900,000 คนเป็นประจำเลยละ….]

 

อย่างที่ แชนายอน บอกเธอเริ่มพูดคุยเกี่ยวกับข่าวล่าสุด คิมฮาจินฟังเธอด้วยรอยยิ้มบนใบหน้าขณะที่จินเซยอนและยูยอนฮามองเขาราวกับเขาเป็นบ้า

 

[อ๊ะ เดี๋ยวก่อนฉันเป็นคู่หูกับจินซาฮยอคด้วยละ]

 

[อะไร? จินซาฮยอค?]

 

[ใช่ เธออยู่ที่นี่]

 

“นายทำอะไรอยู่น่ะ?” ทันทีที่แชนายอนบอกแบบนั้น ยูยอนฮาก็เข้ามาแทรก

 

“…!” แต่จู่ๆสีหน้าของคิมฮาจินแข็งทื่อ มันไม่ใช่แค่เขาเท่านั้น

จินเซยอน ก็เหมือนกัน ด้วยการรับรู้ที่เหนือธรรมชาติของพวกเขาทั้ง

2 คน ทำให้พวกเขารู้สึก ‘ถึง’ ของใครบางคนที่เป็นศัตรูมีคนนอกเฝ้าดูพวกเขาจากระยะไกล

 

“….”

 

“….”

 

คิมฮาจินและจินเซยอน แลกเปลี่ยนสายตาเงียบๆในไม่ช้าโทรจิตของ

จินเซยอน ก็ดังขึ้นในหัวของ คิมฮาจิน

 

– พวกเราควรเตรียมตัวก่อน ฉันไม่รู้ว่าอีกฝ่ายคือใคร แต่ฉันก็รู้สึกว่าเป็นศัตรู พวกเราควรทำตัวเป็นปกติไว้ก่อน

 

คิมฮาจินพยักหน้า

 

จินเซยอนยิ้มแย้มแจ่มใสและพูดว่า “อย่างไรก็ตามทุกคนต่างก็เลี้ยง

ตัวละครที่ได้รับการสนับสนุนด้วย DP ใช่มั้ยละ”

 

ระบบ DP นั้นมอบให้กับทุกคนที่ตามล่ามอนสเตอร์ผู้ที่มีรายได้มากกว่า 50,000 DP สามารถเล่นสิ่งที่เรียกว่า ‘มินิเกม’ และการสนับสนุนคนใน ลาลิออส กำลังได้รับความนิยมมากขึ้นเรื่อย ๆ

 

“แน่นอนคุณจะประหลาดใจถ้ารู้ว่าฉันเป็นสปอนเซอร์ใคร” ยูยอนฮากล่าวอย่างภาคภูมิใจ

 

“โอ้ จริงเหรอ? แสดงให้ฉันดูหน่อยสิ”

 

ยูยอนฮา แสดงข้อมูลของคนที่เธอเป็นสปอนเซอร์ให้ เขาเป็นอัศวินระดับสูงที่ชื่อว่า กิมิทอส

 

“ว้าว กิมิทอสผู้บ้าคลั่ง! เขาเป็นของคุณเหรอผู้คนใน ลาลิออส ต่างก็ยกย่องเขา”

 

“… ลาลิออส อะไรนะ?” คิมฮาจินถามด้วยความประหลาดใจ แม้ว่าเขาจะไม่ทราบแต่มีโลกออนไลน์ที่พัฒนาขึ้นสำหรัสปอนเซอร์กลุ่มลาลิออส นี้มีสมาชิกมากกว่า 200,000 คน

 

“มีโพสต์ทุกครั้งที่ กิมิทอส ซื้อชุดเกราะหรืออาวุธใหม่ๆ เขาซื้อชุดเกราะมังกรเปลวไฟสีดำเมื่อเร็วๆนี้ไม่ใช่เหรอ?”

 

“…อืมฉันไม่อยากจะคุยโวแล้วเธอล่ะ?” ยูยอนฮา ยักไหล่และเปลี่ยนหัวข้อ

 

“ฉันกำลังช่วยนักธนู ดูนี่สิ.”

 

ใน ลาลิออส จินเซยอน เป็นสปอนเซอร์นักธนูระดับกลางชื่อ เลกิโอะ

ยูยอนฮา และ จินเซชาน มองเขาด้วยแววตาประเมินทันที

 

“คันธนูนั้นดูเหมือนว่าทำด้วยแร่ เอมิทอส อ้อ เกราะของเขาทำจากหนังที่มีคุณภาพด้วย…”

 

ขณะที่ทั้ง 3 พูดคุยกันคิมฮาจินก็ตรวจดู ลิเทรน ของเขา

 

「 ลิเทรน กลายเป็นอัศวินระดับปรมจารย์ที่อายุน้อยที่สุดได้รับตำแหน่งเป็น อัศวินแห่งแสง แม้หลังจากขึ้นตำแหน่งผู้บัญชาการอัศวินเธอก็ยังไม่หยุดฝึกฝนตอนนี้ ‘ลัทธิ Extra’ ในปัจจุบันมีผู้เข้าร่วมมากกว่า 1000 คนต่อวัน ข้ารับใช้ภายใต้เธอคืออัศวินฝึกหัดหลายสิบคนที่ถูกดึงดูดโดยความสามารถพิเศษของเธอ ฉายาอัศวินแห่งแสงนั้นถูกตั้งให้ในภายหลัง ฉายาอัศวินถือว่าเป็นสิ่งสำคัญในราชอาณาจักรทำให้

ลิเทรน มีอิทธิพลเป็นหนึ่งในผู้ที่แข็งแกร่งที่สุดในอาณาจักร แต่ว่า

ลิเทรน ยังคงกังวลเกี่ยวกับสิ่งหนึ่งเมื่อเร็วๆนี้สานุศิษย์ของเธอและ

ผู้ติดตามพระวิหารกำลังสงสัยเรื่อง คุณ Extra พวกเขารู้ว่าเวลาผ่านไป 1 ปีแล้วนับตั้งแต่เขาได้สนับสนุน ลิเทรน เป็นครั้งสุดท้าย…」

 

ลิเทรน เติบโตขึ้นอย่างมากตั้งแต่ครั้งสุดท้ายที่ คิมฮาจิน เห็นเธอ เขาได้รับมากกว่า 200,000 DP จากเธอซึ่งมากกว่า 1 ใน 3 ที่เขาส่งไปให้

ลิเทรน ซะอีก

 

“คุณให้การสนับสนุนใครงั้นเหรอ คิมฮาจิน? โชว์ให้พวกเราเห็นเลยนะ” จินเซยอน ถามออกมา

 

คิมฮาจินลังเลสักครู่ “…ก็เธอคนนี้ไง”

 

เขาแสดงข้อมูลของ ลิเทรน อย่างสบายๆแต่คนอื่นๆกรามค้างไปในทันที

 

“เดี๋ยวก่อน ลิเทรน …เธอโด่งดังมากในโลก…แล้ว กิมิทอส….”

 

ไม่ช้าเสียงอิจฉาของ ยูยอนฮา ก็ดังขึ้น

 

*************************************************************************

 

ในอีกด้านหนึ่ง เลราจ กำลังเฝ้าดูพวกเขาจากระยะไกล แม้จะมองไกลจากระดับแต่ความสามารถพิเศษของเธอนั้นทำให้ไม่มีปัญหาในการติดตามการเคลื่อนไหวของพวกเขา เธอจ้องมองชายที่ชื่อคิมฮาจินอย่างระมัดระวัง เขารู้จักชื่อของเธอและเขาก็ไม่ได้พูดพึมพำออกมาอีกเลราจ มีความสามารถในการมองว่าใครกำลังพูดอะไรตามเสียงของพวกเขา

 

“คุณจะทำอะไรคุณดัชเชส”

 

ในขณะนั้นผู้ติดตามของเธอ คอร์เต้ ถามเธอ เลราจ ตอบกลับอย่างเรียบง่าย

 

– เบื่อ.

– การอยู่ที่นี่เพียงอย่างเดียวนั้นน่าเบื่อ

– คุณไม่ได้ติดต่อกับมารตนอื่นๆเหรอ?

 

“คือ มาร 3 ตนได้รับร่างอวตารแล้ว มาร อันดับ 3 วาสซาโก,

มาร อันดับ 29 แอสทารอธ และมาร อันดับ 62 วาลัค”

 

เมื่อได้ยินเรื่องนี้ เลราจ ก็ขมวดคิ้วทันที

 

– ตาแกยังไม่รอดจากคำสาปของเขางั้นเหรอ

 

ตาแก่ที่เธอหมายถึงคือ เบลล์ ไม่สิ บาอัล

 

คอร์เต้ ยิ้มและส่ายหัว “ไม่ ท่าน กษัตริย์บาอัลหนีพ้นจาคำสาปแล้ว ประตูแห่งอาณาจักรอสูรจะเปิดขึ้นเร็วๆนี้ดังนั้นเชื้อสายของเขาคงอยู่ได้อีกไม่นาน”

 

– มันจะใช้เวลานานเท่าไหร่?

 

“นานสุด 3 เดือนและเร็วสุดไม่เกิน 1 วัน”

 

3 เดือน มันยาวเกินไปสำหรับ เลราจ หากเธอเบื่อมากๆเธออาจเดินไปรอบๆโลกก็ได้ คอร์เต้ ต้องการหลีกเลี่ยงความเสี่ยงของเธอให้มากที่สุด

การทำเช่นนี้ คอร์เต้ จึงต้องนำอุปกรณ์อิเล็กทรอนิกส์ที่เขานำมาไว้ล่วงหน้าออกมา

 

– นั่นอะไรน่ะ?

 

“มันเรียกว่าเกมคอนโซล มนุษย์ชอบเล่นเพื่อความบันเทิงของตัวเอง ด้วยสิ่งนี้คุณจะไม่มีวันเบื่อ”

 

– …เป็นอย่างนั้นเหรอ?

 

เลราจ แสดงความสนใจ มันเป็นสัญญาณที่ดี คอร์เต้ คุกเข่าลงและเสนอเกมคอนโซลเสมือนจริงให้ เลราจ

 

– ฉันจะใช้มันได้ยังไง

 

“คุณเพียงแค่ต้องสวมหมวกแล้วเปิดเกมโดยการขยับนิ้วของคุณ”

 

– ….

 

เลราจ ทำตามที่ คอร์เต้ แนะนำ วิสัยทัศน์ของเธอเปลี่ยนเป็นสีดำชั่วครู่หนึ่งจากนั้นก็มีหน้าจอสีน้ำเงินโผล่ขึ้นมาด้านหน้าเธอ ในเวลาเดียวกันความรู้สึกแปลกๆก็ส่งเธอไปยังอีกโลกที่ห้อมล้อมเธอเอาไว้

 

[ฉันจะอธิบายวิธีใช้คอนโซลนี้ โปรดทำตามที่ฉันบอก]

 

ก่อนที่เธอจะคุ้นเคยกับความรู้สึกนี้ก็มีข้อความโผล่ขึ้นมาด้านหน้าเธอและ เลราจ ก็ขมวดคิ้วของเธอ

 

– คุณจะบอกฉันว่าจะทำยังไงงั้นเหรอ

 

[ลองเลื่อนนิ้วของคุณ]

 

– ฉันไม่ต้องการทำแบบนั้น แนะนำตัวเองก่อน

 

[ลองเลื่อนนิ้วของคุณ]

 

– ยโสโอหัง!

 

เลราจ ขยับนิ้วมือของเธอเธออยากฆ่าเจ้าคนหยาบคายที่กำลังคุยกับเธอ แต่เมื่อเธอขยับนิ้วมือโลกก็เปลี่ยนไป ห้องสีฟ้าของเธอกลายเป็น

ทุ่งหญ้าอันกว้างใหญ่

 

เลราจ เบิกตาของเธอด้วยความประหลาดใจ

 

[นี่คือรายชื่อ เกมยอดนิยม คลิกไปสิ่งที่คุณต้องการเล่น]

[1. Gladiator of the Century]

[2. Reolesk]

[3. Grand Theft Auto]

…

 

เลราจ จ้องที่ข้อความก่อนที่จะคลิกที่ ‘Gladiator of the Century’

 

[คุณเป็นเจ้าของเกมอยู่แล้ว เข้าถึง ‘Gladiator of the Century’ … ]

[ยินดีต้อนรับสู่โลกแห่ง Gladiator of the Century]

[โปรดตั้ง ID ของคุณ]

[ID ของคุณจะเป็นชื่อของคุณใน Gladiator of the Century]

 

– เธอใจดีไม่เหมือนคนก่อนหน้านี้

 

เลราจ พยักหน้าอย่างพึงพอใจก่อนที่จะจด ID ของเธอ

 

[เลราจจี้]

 

เลราจจี้ เป็นการสะกดผิดล้วนๆ แต่ เลราจ ไม่ได้สงสัยแม้แต่น้อย

 

[ยินดีต้อนรับ เลราจจี้]

 

– อะไรนะ? เลราจจี้? แก…ชื่อเธอกลายเป็น เลราจจี้ ทำให้ เลราจ แสดงความโกรธของเธอออกมาเพราะที่เครื่องเกมนี้เรียกชื่อเธอผิดๆ

*************************************************************************

Favorite