The Novel’s Extra 537

บทที่ 537 พื้นที่ไร้กฎหมาย (1)

 

เลือดปกคลุมทั่วร่างกายของเธอพร้อมกับเนื้อหนึบๆและหัวกะโหลกแข็ง ของเหลวในกะโหลกกระเด็นเข้าตาเธอและสมองก็ลอยเข้าไปในปากของเธอเหตุการณ์เมื่อ 2-3 ชั่วโมงที่ผ่านมากำลังเล่นอีกครั้งในหัวของ

ยูยอนฮา

 

เพี้ยววววว!

 

ลูกศรพุ่งเข้าไปในรถก่อนใครจะรู้ว่าเกิดอะไรขึ้น หัวของคนขับระเบิดเหมือนลูกโป้ง กลิ่นเหม็นที่น่าสะอิดสะเอียนเนื้อเหนียวเลือดและเนื้อ…เธอรู้สึกรังเกียจทุกอย่าง แม้เธอจะอ้วกออกมาจนหมดท้องของเธอแต่เธอก็ไมได้ดีขึ้นเลย ความตายติดกับตัวเธอเหมือนปลิงจนเธอไม่สามารถป้องกันมันได้เลย

 

“…!”

 

หลังจากพลิกจากฝันร้าย ยูยอนฮา ก็ลืมตาในความมืดเธอรู้สึกคลื่นไส้

ยูยอนฮา ลุกเดินโซเซเธอแทบจะยืนไม่นิ่งๆ

 

“…..อ่า.”

 

ยูยอนฮา เอนตัวพิงกำแพงและล้มลงกับพื้นจากความเหนื่อยล้าสิ่งที่เกิดขึ้นในวันนี้ทำให้เธอเจ็บปวด ความตายนั้นน่ากลัวกว่าที่เธอคิดไว้โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อมันอยู่ใกล้ๆเธอ เธอคิดว่าเธอไม่เคยสนใจเรื่องนี้มาก่อน เธอเชื่อว่าเธอแข็งแกร่ง แต่มันก็ยัง…

 

‘เป็นเพราะเราขาดการต่อสู้ที่แท้จริงนานเกินไปเหรอหรือเป็นเพราะฉันยังเด็กเกินไป?’

 

ยูยอนฮา กัดฟันของเธอและโทษตัวเอง เธอจำได้ว่า ลิโครส เธอเลือกเขาเป็นตัวแทนของ บุษพาร่วงโรย ชาวเม็กซิกันผู้กล้าหาญซึ่งอาสาเป็นสายลับเขาเป็นทั้งสามีและเป็นพ่อที่ดี แต่วันนี้เขาหายตัวไปอย่างไร้ร่องรอย ยูยอนฮา เป็นคนที่เผาร่างของเขา

 

“…ฉันขอโทษ.”

 

ความเห็นแก่ตัวของเธอเป็นสาเหตุของการตายของเขา ยูยอนฮา ฝังลึกอยู่ในความเศร้าโศกและสาบานที่จะจดจำเขาตลอดไปเธอพร้อมที่จะช่วยเหลือครอบครัวของเขา

 

เธอเช็ดน้ำตาแล้วมองไปรอบ ๆ

คิมฮาจิน หายไปแต่เธอจำได้ว่าเขาอยู่ข้างๆเธอตอนที่เธอหลับ

 

“เขาไปไหนแล้ว…?”

 

ความกลัวเข้าโจมตี ยูยอนฮา และเธอจับ Smart Watch ของเธอโดยสัญชาตญาณ

 

[ตู๊ดดดดดดด – หมายเลขที่ท่านเรียกไม่สามารถติดต่อได้ในขณะนี้ -]

 

แต่ Smart Watch ของเธอก็ไม่ทำงาน เธอไม่มีทางเลือกอื่น ยูยอนฮา เดินไปที่ปากถ้ำ เธอไม่อยากอยู่คนเดียวข้างในนี้

 

“…เฮ้อออ.”

 

ยูยอนฮาออกจากถ้ำอย่างระมัดระวังจากนั้นก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอกคิมฮาจินนั่งอยู่ตรงทางเข้าถ้ำเขาคงมายืนเฝ้าแต่สุดท้ายก็หลับไป

ยูยอนฮา ยิ้มและเธอก็มองคิมฮาจิน

 

“… .”

 

เมื่อเห็นเขาหลับทำให้เธอจำความฝันอันน่ากลัวได้อีกครั้ง คิมฮาจิน

ถือธนูและลูกศรของดอกบัวดำ

 

เธอพึมพำอย่างน่าสงสาร “นายมันบ้า….”

 

เขาต้องแบกรับอะไรเอาไว้? ยูยอนฮา ไม่สามารถแม้แต่จะจินตนาการถึงความเจ็บปวดและแรงกดดันที่เขาต้องแบกรับ แม้ว่าคิมฮาจินจะไม่ยอมแสดงให้ใครเห็นแต่เธอก็มั่นใจว่าเขาไปเป็นสมาชิกของ Chameleon Troupe เพื่อแก้แค้นอีกฝ่ายคิมฮาจินเดินเข้าไปในปากของมอนสเตอร์เพื่อให้ได้รับความไว้วางใจและทำให้ดีที่สุดแม้ว่าเขาจะต้องมือสกปรกขนาดไหนก็ตาม

 

“คนที่ต่อสู้กับมอนสเตอร์และต้องระวังไม่ใช่เขาแต่เป็นมอนสเตอร์”

 

‘ถ้าคุณจ้องมองลึกลงไปในเหวลึกเหวมันก็จะจ้องมองกลับมาที่คุณ….’

ยูยอนฮา จำคำพูดที่โด่งดังของ ฟรีดริช นีทเชอ ได้ มันทำให้ใจเธอหนัก

ยูยอนฮา เหยียดแขนของเธอและปัดผมของ คิมฮาจิน เขาดูเหมือนเด็กที่กำลังหลับไหลซึ่งทำให้เขาดูน่าสงสารยิ่งขึ้น

 

‘คนเดียวทำอะไรได้ไม่มากหรอกนะ นายสามารถขอความช่วยเหลือจากเพื่อนของนายได้แล้วทำไมนายไม่ลอง ‘

 

“ ….” ยูยอนฮา นั่งถัดจากคิมฮาจินอย่างเงียบๆ เป็นเพราะความร้อนจากเสื้อผ้าของ คิมฮาจิน หรือเปล่า? พื้นและอากาศรอบตัวเขาอบอุ่น

 

“…เฮ้อออออออ~”

 

ความอบอุ่นทำให้เธอรู้สึกง่วงนอนอีกครั้ง คราวนี้เธอคิดบวกเธอคงไม่มีฝันร้าย

 

“อืม …หาววววว… .”

 

ยูยอนฮา นอนหลับอย่างช้าๆเธองอพิงไหล่ของคิมฮาจิน ไหล่ที่มั่นคงของเขาคือหมอนที่ทำหน้าเป็นประตูสู่ความฝันที่น่ารื่นรมย์

 

… 5 นาทีต่อมา

 

ดวงจันทร์ส่องเข้าไปในถ้ำที่เต็มไปด้วยความเงียบและสายลม ภายใต้แสงจันทร์สลัว คิมฮาจิน ก็ตื่นตัวเขาจ้องมองไปที่ยูยอนฮาผู้พิงไหล่ของเขา

 

“ทำไมเธอมักจะเข้าใจผิดอยู่บ่อยๆนะ” คิมฮาจินบ่น แต่ก็ปฏิเสธไม่ได้ว่าใบหน้าที่หลับไหลของเธอนั้นน่ารักดีทีเดียว

เขาคลุมตัว ยูยอนฮา ด้วยผ้าห่มที่ทำจาก เอเธอร์ ห่อด้วยความอบอุ่น

ยูยอนฮา จมลงในการนอนหลับลึก เมื่อออกจากฝันร้ายเธอก็ยิ้ม

*************************************************************************

วันใหม่เริ่มขึ้นแล้วพระอาทิตย์ยามเช้าก็ลุกขึ้น ซันนูรี่ นำ จินเซยอน และ จินเซชาน กลับมา เมื่อพิจารณาจากการปรากฏตัวของพวกเขา

ผมสามารถจินตนาการถึงความยากลำบากที่พวกเขาประสบตั้งแต่

เราแยกทางเมื่อวานนี้ พวกเราเฉลิมฉลองการรวมตัวใหม่ของพวกเราด้วยการกอดแบบง่ายๆ

 

“พวกเราถูกยิงธนูโดยนักธนูพวกเราพยายามหลบหนีแต่รถของพวกเราก็ถูกทำลายและพวกเราถูกไล่ล่าโดยปีศาจ”

 

“…คุณก็ด้วย?”

 

ผมได้เรียนรู้ข้อเท็จจริงใหม่ ผมไม่ใช่คนเดียวที่ถูกโจมตีโดย เลราจ เธอโจมตีผมและ จินเซยอน ในเวลาเดียวกัน เธอน่าประทับใจมากจริงๆ

 

อย่างไรก็ตาม.

 

พวกเราเริ่มการประชุมกลยุทธ์ เป้าหมายของพวกเราคือการกลับมาอย่างปลอดภัย พวกเรารู้ว่าพวกเราไม่สามารถพึ่งพาสมาคมในการเรียกกำลังเสริม โชคดีที่พวกเรามีวิธีการขนส่งนั้นคือ ‘ซันนูรี่’ ของผม

 

สรุปการประชุมกันเรียบร้อย

 

อย่างไรก็ตาม ซันนูรี่ ไม่ชอบที่จะอยู่กับ [Dimensional Entropy] ดังนั้นผมจึงตัดต้นไม้และหินลับคมให้เป็นรถม้า โชคดีที่ ซันนูรี่ ไม่สนใจรถม้า

 

“กระโดดเข้าไปข้างใน”

 

ผมพาคนอื่นไปที่รถม้าที่ผมทำ ผมใช้เวลาเพียง 3 ชั่วโมงในการสร้าง แต่มันมีความแข็งแรงและกว้างขวางพอสำหรับ 4 คนต้องขอบคุณ

[ความคล่องแคล่วจอวคนแคระหนุ่ม]

 

“ที่นี่มีบรรยากาศสบายๆจนน่าประหลาดใจเลยจริงๆ”

 

“ฉันเห็นด้วย.”

 

ยูยอนฮา และ จินเซยอน อุทานด้วยความประหลาดใจ แต่ผมยังมีอีกมากที่จะโชว์ ผมวางมือลงบนแคร่และเปิดใช้งาน

[ระบบเสริมความแข่งแกร่งแบบสุ่ม] หมายเลข 60 ปรากฏบนรถม้าลากไม่ช้ารถม้าก็ใหญ่ขึ้นเบาขึ้นและดีขึ้นในแง่ของการออกแบบ แนวคิดของ ‘รถม้าลาก’ ที่ได้รับการปรับปรุงให้ดีขึ้น 60% ด้านในของมันมีขนาดใหญ่พอที่จะนอนได้ 4 คน

 

“4 ธาตุ.”

 

สุดท้ายผมเปิดใช้งาน [4 ธาตุ]

 

“พลางตัว”

 

ผมพึมพำออกมาทันใดนั้นรอยสักก็ซึมซาบเข้ากับรถม้าและผสมกับสภาพแวดล้อม

 

“ไปกันเถอะ.”

 

ผมปีนเข้าไปในรถม้า ทั้ง 3 คนจ้องที่ฉันด้วยความหวาดกลัวก่อนที่จะปีนเข้าไป หลังจากผู้โดยสารทุกคนเข้ามา ซันนูรี่ ก็เริ่มเคลื่อนไหว

ผมจ้องมองไปข้างนอกเตรียมพร้อมสำหรับการซุ่มโจมตีที่เป็นไปได้

 

“ …ฉันดีใจที่ฉันเลือกให้นายเป็นผู้คุ้มกันของฉัน”

 

ผมเพียงแค่ยิ้มให้กับคำชมของ ยูยอนฮา ผมยังรู้สึกถึงความอึดอัดใจรอบตัวเธอเนื่องจากความเข้าใจผิดของเธอเมื่อวันก่อน

 

ซันนูรีวิ่งข้ามทุ่งหญ้าของเอเชียกลาง เธอวิ่งด้วยความเร็วประมาณ

400 กิโลเมตรต่อชั่วโมงและมุมมองด้านนอกหน้าต่างรถก็เปลี่ยนไปอย่างรวดเร็ว จุดหมายของพวกเราคือเกาะพยองกันในเกาหลี ด้วยความเร็วปัจจุบันพวกเราควรจะถึงในอีก 2 วัน

 

…ทันใดนั้นผมก็นึกถึงเสียงที่เย็นชาและสวยงาม

 

– ชื่อของฉัน…….

 

นั่นคือสิ่งที่ เลราจ พูดพึมพำในขณะที่เธอจ้องมองมาที่ผม ผมดูข้อมูลที่ได้จาก [รอดพ้นจากความตาย]

 

===

[เลราจ] [พลังงานปัจจุบัน 9.3 / ศักยภาพ 9.85]

– มารอันดับที่ 14

– ตำแหน่ง เป็นกลาง

– มีความสนใจในตัวคุณ

– นักธนูชอบตัวในตัวคุณ

– เธอรักเกมกระดาน เช่น หมากรุก….

===

 

พวกมันเป็นเรื่องที่ผมแต่งและบางอย่างก็ไม่ใช่ ผมอ่านอย่างระมัดระวัง

และแล้ว…..

 

[ขอโทษๆ ฉันปิด Smart Watch ในตอนที่ฝึกซ้อม ฉันเพิ่งเห็นข้อความของนาย]

 

ทันใดนั้นผมก็ได้รับข้อความจาก แชนายอน

*************************************2***********************************

Favorite