บทที่ 421จุดจบของหอคอย (9)
นายอน พ่อของเธอกลัวว่าเธอจะค้นพบความลับของแชจินยุน นั่นเป็นเหตุผลที่เขาซ่อนศพของเขาจากเธอ
คิมจุงโฮ แสดงศพของ แชจินยุน ต่อ แชนายอน ศพถูกเก็บไว้ในโลงน้ำแข็งซึ่ง คิมจุงโฮ บอกว่าเป็นสิ่งมหัศจรรย์ที่ใช้ในการรักษาศพ ถึงแม้ว่าศพจะไม่ได้มีหัว แต่แชนายอนกก็บอกได้ว่าเป็ร แชจินยุน
เมื่อมองไปที่ศพของ แชจินยุน นั้น แชนายอน ก็จับหน้าอกเธอเอาไว้ เธอสั่นไหวจากส่วนลึกของหัวใจ
– จินยุน จมอยู่ในความชั่วร้ายครั้งใหญ่แล้ว แขนขวาของเขาพิสูจน์ได้
คิมจุงโฮ ชี้ไปที่แขนขวาของ แชจินยุน ซึ่งตอนนี้เป็นสีดำสนิท พลังปีศาจในแขนขวาของเขาไม่ได้ลดลงแม้หลังจากการตายของเขาและยังคงปล่อยพลังอันเป็นลางร้อายออกมาจากในโลงน้ำแข็ง
– …
แชนายอน พูดอะไรไม่ออกเลย แชจินยุน พี่ชายอันเป็นที่รักของเธอเป็นปีศาจใช่ไหม ใครจะเชื่อเรื่องไร้สาระเช่นนี้ เมื่อเผชิญกับความจริงที่ไม่สามารถทนทานได้แชนายอนก็เจ็บปวดอย่างมาก หัวของเธอเจ็บเหมือนมีคนทุบด้วยค้อน
คิมจุงโฮ รอเป็นเวลานานก่อนที่ที่จะสงบลง
– …ถ้าเช่นนั้นเกิดอะไรขึ้น
แชนายอน ร้องไห้ออกมานานและในที่สุดก็รวบรวมความกล้าที่จะถาม คิมจุงโฮ คิดหนัก เธอจะสามารถจัดการกับความจริงนี้ได้ไหมนะ?
– บอกฉันมา.
อย่างไรก็ตามเสียงของ แชนายอน มีความมุ่งมั่นอย่างแรงกล้า
เธอได้ผ่านภูเขาที่ยากลำบากเอาชนะมอนสเตอร์ที่ดุร้ายและท้าทาย
9 ดาวด้วยหัวใจเหล็กกล้ากว่าจะมาถึงสถานที่แห่งนี้ ทั้งหมดก็เพื่อความจริง
– …เข้าใจแล้ว
คิมจุงโฮ พยักหน้า เขารู้สึกว่าเขาไม่ควรซ่อนอะไรจากผู้หญิงที่ตอนนี้กลายเป็นผู้ใหญ่แล้ว
– …ฉันไม่รู้ว่าใครฆ่า จินยุน แต่คนนั้นจะต้องรู้ว่ามารอยู่ในร่างของ
จินยุน เพราะเขาเตรียมอาวุธที่เหมาะสมเพื่อฆ่ามารเอาไว้แล้ว
แชนายอน ฟัง คิมจุงโฮ ด้วยความงุนงง เสียงที่ชัดเจนของเขาดังขึ้นในหูของเธอ
– และ…จินยุนเองก็ยอมรับความตายของเขาด้วยเช่นกัน
แต่ แชนายอน ไม่สามารถยอมรับได้ เธอจ้องที่ คิมจุงโฮ และตะโกนออกมา
– คะ…..คุณรู้ได้ยังไง!
พี่ พี่สัญญาว่าจะอยู่เคียงข้างฉันตลอดไปเขาสาบานว่าเขาจะไม่มีวันจากฉันไปไหน เขาจะมีชีวิตต่อไปหลังจากการตายของแม่…
– เขา….ทุกคนทำแบบนี้ได้ยังไง…
แชนายอน ถามขณะที่ร้องไห้
– …
คิมจุงโฮ ไม่ได้พูดอะไรเลย เขาเห็นอกเห็นใจกับ แชนายอน ในฐานะพ่อที่สูญเสียภรรยาและลูกสาวอันเป็นที่รักและในฐานะนักนิติเวชที่มีความภาคภูมิใจในงานของเขา คิมจุงโฮ ชี้ไปที่ไหล่ขวาของ แชนายอน
– มีคำพูดที่ว่าคนตายไม่พูด นั่นเป็นเท็จ ศพมีเรื่องราวเล่าออกมาได้มากกว่าที่เธอคิด
ดวงตาของ แชนายอน ก็ตกลงบนร่างของ แชจินยุน กล้ามเนื้อบริเวณไหล่ที่เชื่อมต่อกับแขนขวาของเขานั้นตายไปแล้ว
– หัวไหล่ของเขาหักและกล้ามเนื้อถูกทำลายอย่างทั่วถึง นี่คือการ
บาดเจ็บที่เกิดจากเจตจำนงของ แชจินยุน ความพยายามที่จะหยุดแขนขวาของเขาจากการเคลื่อนไหว
คิมจุงโฮ พูดต่อไปอย่างเคร่งขรึม
– ฉันสามารถจินตนาการได้เลยถึงพลังใจอันยิ่งใหญ่ที่ จินยุน มีอยู่ในตัว เขาไม่ยอมแพ้ต่อความชั่วร้ายและต่อต้านมันจนกว่าจะถึงจุดจบ…นั่นคือสิ่งที่เขาเป็น
… แชนายอน ล้มลงบนพื้นเธอยื่นมือออกไปที่ศพของ แชจินยุน ในขณะที่ร้องไห้ แต่โลงศพน้ำแข็งทำให้เธอไม่สามารถแตะต้องเขาได้ ความเย็นของน้ำแข็งทำให้เธอยิ่งร้องไห้ดังขึ้น
– นี่ยังแสดงให้เห็นว่าใครก็ตามที่ฆ่าจินยุนเองก็ลังเลอย่างมาก อย่างที่ผมพูดไปก่อนหน้านี้ผมไม่รู้ว่าใครเป็นคนฆ่าจินยุน แต่ถ้าเขาไม่ลังเล
จินยุนคงจะไม่ได้รับบาดเจ็บขนาดนี้
เห็นแบบนี้ คิมจุงโฮ จึงใส่แจ็คเก็ตทับตัวแชนายอน แม้ว่าเขาจะถูกบังคับให้ต้องซ่อนตัวอยู่ในภูเขานี้เพราะแชจูชึล แต่เขาไม่ได้เกลียดหลานสาวของแชจูชึลแน่นอน
– แชจินยุนและคนที่ฆ่าเขา ฉันว่าพวกเขาเองก็เจ็บปวดอย่างแน่นอน
แชนายอน ร้องไห้ขณะกอด แชจินยุน ไว้ในอ้อมแขนของเธอ น้ำตาของเธอหล่นลงบนโลงศพน้ำแข็ง ความเสียใจความแค้นและความโศกเศร้าทั้งหมดมารวมกันก่อตัวเป็นผลึกน้ำแข็ง
*************************************************************************
“…นายอน, นายอน! เธอสบายดีไหม?”
ยูยอนฮา รีบวิ่งไปที่ทางเข้าด้านหน้าของคฤหาสน์ แชนายอน ยืนอยู่ใต้สายฝนที่ตกลงมา ยูยอนฮา พยายามที่ปล่อยให้เธอเข้ามา
“เธอรู้แล้วใช่ไหม”
อย่างไรก็ตาม แชนายอน ไม่ขยับเธอถามขณะจ้องมองไปที่ ยูยอนฮา ผมเปียกๆและไม่เรียบร้อยของเธอ ปิดบังดวงตาของเธอ ยูยอนฮา ตกใจ แต่เธอก็ใจเย็นอย่างรวดเร็วและจับข้อมือของ แชนายอน เอาไว้
“ก่อนอื่น เข้ามาก่อนเถอะ”
“ไม่”
แชนายอน คว้าข้อมือของเธอเอาไว้
“บอกฉันมาก่อน ยอนฮา…เธอรู้อยู่แล้วใช่ไหม”
“….”
เสียงที่สั่นไหวของ แชนายอน ทำให้หัวใจของ ยูยอนฮา ปวดร้าวตอนนี้
ยูยอนฮา จ้องมองที่ แชนายอน ด้วยสายตาที่เฉื่อยชา แชนายอน ร้องไห้น้ำตาของเธอไหลลงมาพร้อมสายฝน
“…ใช่.”
ยูยอนฮา พยักหน้า เธออยากแกล้งทำเป็นไม่รู้ มีข้อแก้ตัวมากมายโผล่ขึ้นมาในหัวของเธอ แต่เธอก็ทิ้งมันไปทั้งหมด เธอไม่อยากทำผิดแบบเดียวกับที่เธอทำกับคิมฮาจิน เธออยากยอมรับความจริงเอาไว้ไม่ใช่มาแก้ตัวใดๆ
“ถ้าเธอรู้ทำไม…..ทำไมเธอไม่พูดอะไรเลยละ”
“… นายอน.”
ร่างกายของ แชนายอน ตัวเริ่มสั่นอย่างรุนแรง ยูยอนฮา สร้างร่มด้วย
พลังเวทมนต์ของเธอและหยุดฝนที่ตกลงมา แชนายอน ฝังใบหน้าของเธอไว้ในอกของ ยูยอนฮา
“ทำไมเธอไม่บอกฉัน ทำไม? ฉัน…ฉันรู้สึกเหมือนฉันกำลังจะตาย….”
“… นายอน.”
ยูยอนฮา ตบหลังของ แชนายอน เธอเองก็เสียใจไม่แพ้กัน
“ฉันขอโทษ…ฉันจะ…อธิบายทุกอย่าง….”
ตั้งแต่นายอนรวบรวมความกล้าเพื่อค้นหาความจริงมันถึงเวลาแล้วที่ฉันจะบอกเธอทุกอย่าง ความจริงที่ว่าคิมฮาจินเป็นผู้เหลือรอดจากอุบัติการณ์ควังโอและคนๆนั้นตายยังไง
“ก่อนอื่น…เข้ามาข้างในก่อน”
ยูยอนฮา พา แชนายอน เข้าไปในคฤหาสน์อย่างอ่อนโยน
*************************************************************************
…ในโลกที่ห่างไกลและที่แตกต่างจากโลก
ทวีป อคทรีน่า เป็นที่ตั้งของ 9 ประเทศ : 4 อาณาจักร 2 เขตและ 3 รัฐ
คิมซูโฮ เกิดที่ชานเมืองพัลซาร์ ประเทศที่ทรงอิทธิพลที่สุดในบรรดาพวกเขา ไม่สิบางทีเขาอาจเกิดในประเทศอื่น ต้นกำเนิดที่แท้จริงของเขา
ไม่เป็นที่รู้จักเพราะในขณะที่เขายังเป็นเด็กเขาถูกทอดทิ้งโดยพ่อแม่แท้ๆ
ผู้ปกครองที่ไม่มีชื่อและไร้รูปร่าง ทอดทิ้งลูกของพวกเขาในวิหารอันห่างไกลแห่งราชอาณาจักรพัลซาร์ในวิหารชนบทที่ยากจนแห่งนี้เด็กเติบโตขึ้นมาโดยมีสุขภาพแข็งแรงและมีความสุข
ภายใต้คำพูดที่ไพเราะและคำสอนที่น่ารักของนักบวชของวิหารเด็กคนนี้สามารถปลุก ดาบศักดิ์สิทธิ์ มาเป็นพรสวรรค์ของเขาได้
เมื่อเขาอายุ 4 ขวบเขาเรียนรู้การฟันดาบขั้นพื้นฐานเป็นที่รู้จักกันไปทั่วและเมื่อเขาอายุ 5 ขวบเขาก็เอาชนะ โจร 3 คนที่แอบเข้าไปในวิหารด้วยมือเดียว
นักบวชไม่ต้องการให้เด็กมีพรสวรรค์เช่นนี้เน่าอยู่ในวิหารชนบท
พวกเขารวบรวมเงินเพียงเล็กน้อยส่งเขาไปยังเมืองหลวงของอาณาจักร ด้วยความช่วยเหลือของพวกเขา เด็กสามารถกลายเป็นอัศวินฝึกหัดตั้งแต่อายุ 6 ขวบ
อย่างไรก็ตามเรื่องราวของเด็กก็จบลงที่นั่นเพราะชีวิตในทวีป อคทรีน่า สูญพันธุ์ไปเพียง 4 ปีต่อมา
“……อ่า.”
คิมซูโฮลืมตามองจากในความคิดถึง ดูเหมือนว่าเขาจะหลับไปหลังจากส่งคิมฮาจินกลับไป ไม่นานหลังจากนั้นเขาก็ฝันถึงบ้านเกิดของเขา
วัยเด็กที่มีความสุขที่เขาใช้ในวิหารและพระราชวังที่ยิ่งใหญ่ที่เขาเห็นต่อหน้าต่อตา
“เฮ้ออออออออออ….”
เสียงถอนหายใจออกจากปากของเขา วันนี้เขาได้พูดคุยกับคิมฮาจินเกี่ยวกับอดีตของเขา โลกที่เขาเคยอาศัยอยู่ความหายนะที่เรียกว่า
‘การเปลี่ยนแปลงอาณาจักรปีศาจ’ ซึ่งสืบเชื้อสายในโลกของเขาความตายที่เขาเผชิญเมื่อตอนเขาอายุเพียง 11 ปีและตื่นขึ้นมาเป็น ‘คิมซูโฮ’ ในดาวที่เรียกว่า โลก
คิมฮาจินเชื่อว่าเรื่องแบบนี้เรียกได้ว่า แฟนตาซี
“ฉันไม่ควรบอกเขา…”
คิมซูโฮรู้สึกสดชื่นแต่ก็รู้สึกเสียใจ เขาไม่เคยคิดที่จะใช้ชีวิตโดยไม่บอกใครเกี่ยวกับเรื่องนี้ แต่เขาอยากที่จะเป็นลูกชายที่ดีสำหรับพ่อแม่ในปัจจุบันของเขา คิมซูโฮ คนก่อนเสียชีวิตตั้งแต่อายุยังน้อยและวิญญาณของ คิมซูโฮ ในปัจจุบันก็ได้เข้าครอบครองร่างของเขา แน่นอนว่าพ่อแม่ของเขาไม่รู้เรื่องนี้ แต่ คิมซูโฮ รู้สึกขอบคุณสำหรับความรักที่เขาได้รับจากพวกเขา
คิมซูโฮกำกำปั้นและเงยหน้าขึ้นมองเพดาน ‘การเปลี่ยนแปลงอาณาจักรปีศาจ’ โศกนาฏกรรมที่เกิดจากภัยพิบัตินี้ปรากฏตัวบนเพดานสีขาว
การเปลี่ยนแปลงอาณาจักรปีศาจเริ่มต้นขึ้นในภาคกลางของทวีป
ทำให้แผ่นดินเสียหายฆ่าปศุสัตว์และทำให้น้ำสกปรกเพื่อป้องกันไม่ให้มนุษย์มีชีวิตรอด’ปีศาจ’ไม่จำเป็นต้องลงมือด้วยซ้ำ 5 ใน 9 ประเทศนั้นเกิดเหตุทุรกันดาร อาหารไม่มีเหลือและอีก 4 ประเทศที่เหลือทำสงครามกันเพื่อขโมยอาหาร
มันเป็นสงครามที่โหดร้ายและยาวนานที่สุดในประวัติศาสตร์ของทวีปทำให้เร่งการล่มสลายของทวีปขึ้นอย่างน้อย 50 ปี
“…นายตื่นแล้วเหรอ”
ในขณะนั้นเองเสียงเย็นชาก็ปลุกเขาขึ้นมา คิมซูโฮหันกลับมาและเห็นแม่มดหันหน้ามาหาเขา คิมซูโฮถามเธอ
“ราชาปีศาจอยู่ที่นี่งั้นเหรอ”
แม่มดพยักหน้าอย่างเงียบๆ คิมซูโฮลุกขึ้นมาและเติมพลังเวทมนต์ลงไป ในอุปกรณ์ที่คิมฮาจินสร้างขึ้นมาเพื่อเขา อุปกรณ์พวกนี้มีพลังเวทมนต์ติดอยู่กับร่างกายของเขา แม้แต่แม่มดก็ตกใจกับอุปกรณ์การต่อสู้ที่ประดับประดา คิมซูโฮ
“ตามฉันมา”
“ใช่.”
คิมซูโฮเดินตามแม่มดเข้าไปในห้องโถง ในขณะที่เดินผ่านเส้นทางที่ยาวนาน เขาก็เริ่มถามคำถามที่เขามีในใจ
“…ฉันมีคำถามที่ฉันอยากถาม”
“ว่ามา”
แม่มดตอบทันที
“เธอเคยได้ยินเรื่องการเปลี่ยนแปลงอาณาจักรปีศาจไหม”
“มันเป็นปรากฏการณ์ที่อาณาเขตมนุษย์เปลี่ยนไปเป็นอาณาจักรปีศาจ การเปลี่ยนแปลงอาณาจักรปีศาจของราชาจะไปยังชั้น 16 หากไม่มี
ผู้ท้าทายรายใดที่สมควร เขาก็วางแผนที่จะขยายขอบเขตนี้ต่อไป”
“…ถ้างั้น ฉันเดาว่าฉันจะชนะอย่างแน่นอน”
แม่มดไม่ตอบคำพูดที่กล้าหาญของ คิมซูโฮ แต่อย่างใด
“อะแฮ่ม มีคำถามอื่นอีกที่ผมอยากถาม”
“…เอาเลย”
แม่มดหรี่ตาของเธอแคบลง คิมซูโฮเดินไปข้างหน้าพร้อมกับถาม
“การเปลี่ยนแปลงอาณาจักรปีศาจ…จะเกิดขึ้นบนโลกไหม?”
“ใช่.”
แม่มดตอบเงียบๆ เธอพูดราวกับว่ามันเป็นเรื่องที่ธรรมดาที่สุด คิมซูโฮกัดฟันของเขาแน่น คำตอบของแม่มดคือสิ่งที่เขาไม่อยากได้ยินที่สุดในหอคอยสุดท้าย หอคอยและดันเจี้ยนก็เป็นผู้ล่อลวงเข้ามาเพื่อที่จะทำให้เกิดการเปลี่ยนแปลงอาณาจักรปีศาจ มันก็เหมือนกันกับบ้านเกิดของเขา อคทรีน่า คิมซูโฮพยักหน้าอย่างใจเย็น
“ฉันเข้าใจ.”
“….”
แม่มดมองไปที่คิมซูโฮและถามออกมา
“นายวางแผนจะหยุดมันใช่ไหม”
เมื่อถูกถามคำถามที่มีคำตอบที่ชัดเจนคิมซูโฮก็หัวเราะออกมา คำตอบนั้นตายตัว
“แน่นอน.”
คำตอบนี้ไม่ได้มาจากความรู้สึกที่เย่อหยิ่งในหน้าที่ที่มี มันไม่เหมือนว่า มีเพียงเขาเท่านั้นที่สามารถหยุดยั้งจุดจบของโลกได้ เขาแค่ต้องการปกป้องผู้คนที่มีค่าต่อเขา โลกที่เขาเติบโตขึ้นมาและคนที่เขารัก เขาแค่หวังว่าโลกสีฟ้าที่งดงามนี้จะไม่เหมือนบ้านเกิดของเขา เขาจะเสี่ยงชีวิตเพื่อปกป้องมัน
“… .”
แม่มดไม่ตอบอะไร เธอหยุดเดินหลังจากนั้นไม่นาน พวกเขามาถึงหน้าประตูใหญ่
คิมซูโฮยืนอยู่ข้างหลังแม่มด แม่มดหันกลับมามองจ้องที่ผู้กล้า ผู้กล้าเองก็จ้องมองที่แม่มดด้วยเช่นกัน
“…เข้าไปเถอะค่ะ ฉันจะคอยดูว่าคุณจะอยู่ได้นานแค่ไหน”
“โอเค คุณรอได้เลย”
คิมซูโฮยิ้มอย่างสดใส แม่มดมองที่เขาเป็นเวลานานก่อนที่จะพยักหน้า
…สำหรับบันทึกในเนื้อเรื่องเดิมที่คิมฮาจินเขียนแม่มดนั้นหลงรักคิมซูโฮ
**********************************2**************************************
![เจ้าของร้านพิศวง [我真不是邪神走狗]](https://i2.wp.com/www.xn--q3cmiag1gmn.com/wp-content/uploads/2022/08/bmn54u2yvhx9x9it.jpeg?resize=60,85 "เจ้าของร้านพิศวง [我真不是邪神走狗]")
