The Novel’s Extra 401

บทที่ 401 ดอกบัวดำ (1)

 

ภายในโคลอสเซียมที่เต็มไปด้วยความตื่นเต้นและความบ้าคลั่ง

จินเซยอน จ้องมองชายตรงหน้าเธอ ใบหน้าของเขาถูกปกปิดอย่างสมบูรณ์ แต่ จินเซยอน คิดที่จะมองผ่านการปลอมตัวของเขาด้วยสายตาของเธอ

 

อย่างไรก็ตามแม้ดวงตาของเธอก็ไม่สามารถมองเห็นใบหน้าของเขาได้ หน้ากากของ ดอกบัวดำ เบี่ยงเบนสายตาของ นักธนูผู้ศักดิ์สิทธิ์ ได้อย่างง่ายดาย

 

– ผู้ชนะจะมีชีวิตรอดและผู้พ่ายแพ้จะต้องตาย! จงสนุกกับการต่อสู้ของมนุษย์กับความตาย!

 

เสียงปีศาจดังออกมาดัง ๆ

 

จินเซยอน หยิบ [ธนูของพระเจ้ามุนจงแห่งโครยอ] ไอเท็มที่เธอได้รับขณะปีนหอคอย เธอเล็งธนูไปที่ชายที่ยืนอยู่ตรงหน้าเธอ

 

ดอกบัวดำ.

เขาเป็นสมาชิกของ Chameleon Troupe ซึ่งมีส่วนเกี่ยวข้องกับการตายของพ่อแม่เธอ

 

ความแค้นที่ถูกกักเก็บในตัวเธอนั้นไม่สามารถลืมเลือนได้เลย

 

– สู้!

 

อย่างไรก็ตามต่อหน้าชีวิตของสหายของเธอความแค้นของเธอกลายเป็นเรื่องขี้ประติ๋ว

 

– จงต่อสู้ซะ!

 

จินเซยอน พยายามใจเย็น คู่ต่อสู้ของเธอเองก็ยกธนูขึ้นมา ไม่มีเวลาว่างที่จะพูดอะไรออกไป พลังเวทมนต์เปล่งประกายรอบธนูของเธอ

นักธนูผู้ศักดิ์สิทธิ์และดอกบัวดำ จับลูกธนูในมือ

 

นี้คือการเผชิญหน้ากันของนักแม่นปืนทั้ง 2 คนที่กำลังจะเกิดขึ้น

จินเซยอน กังวลว่าเธอและดอกบัวดำ จะไม่สามารถตอบสนองความคาดหวังของปีศาจได้

 

แม้ว่าผู้ชมจะเชียร์และเต็มไปด้วยความตื่นเต้นในการต่อสู้ระหว่างทั้ง

2 แต่ การต่อสู้กันของนักแม่นปืนนั้นไม่มีอะไรน่าตื่นเต้นเลยแม้แต่น้อย

เป็นเพราะการต่อสู้นั้นจะถูกกำหนดโดยลูกศรเดียวเสมอ

 

นักแม่นปืนไม่สามารถโจมตีได้หากพวกเขาหลบและหลบไม่ได้ถ้าหากพวกเขาจะโจมตี ดังนั้นนักแม่นปืนจึงต้องกำหนดผลลัพธ์ของการต่อสู้ภายในลูกศรเดียวซึ่งเป็นการใช้พลังเวทมนต์ทั้งหมดลงไป ไม่มีการต่อสู้สุดแฟนตาซีเหมือนในการ์ตูนอย่างแน่นอน

 

ในเสี้ยววินาทีนั้น ลูกธนู 2 ดอกของใครจะพังทลายและลูกธนูที่รอดตายจะบดขยี้ศัตรูด้วยพลังทั้งหมด

 

– กิ้ๆๆๆๆ

 

จินเซยอน ดึงสายธนู พลังเวทมนต์ของเธอกัดกินลูกธนูและบีบอัดลงไปในรูปแบบพลังทำลายล้างที่มากขึ้น ลูกศรเวทมนต์ที่ปรากฎนั้น

ก่อให้เกิดแรงกดดันอย่างรุนแรงจนทำให้เกิดระเบิดความตื่นเต้นและเสียงเชียร์ของผู้ชมในโคลอสเซียม

 

จากนั้นเมื่อเธอพร้อมที่จะยิงธนูของเธอที่เต็มไปด้วยพายุแห่งพลังเวทมนตร์ …

 

– อย่าคิดที่จะชนะ

 

เสียงดังก้องอยู่ในหัวของเธอ

 

“…?”

 

ดวงตาของจินเซยอนเบิกกว้าง

 

ทักษะการส่งความคิดของตัวเองไปยังจิตใจของคนอื่นนั่นคือ โทรจิต จากทักษะมากมายที่ฮีโร่ใช้กับพลังเวทมนต์การโทรจิตเป็นหนึ่งในสิ่งที่ยากที่สุด เนื่องจากส่วนใหญ่ไม่พยายามฝึกฝนกันตั้งแต่แรกหรือ

ทำให้ความสามารถนี้ไม่ได้สามารถใช้กันได้ทุกคน

 

อย่างไรก็ตามการการส่งโทรจิตนั้นไร้ที่ติ ไม่มีแม้แต่เสียงรบกวนที่

ขัดขวางข้อความของเขาและมันก็ดังขึ้นในตัวเธอเองอย่างราบรื่นและเงียบสงบ แม้ในฐานะฮีโร่ระดับปรมจารย์นี่เป็นครั้งแรกที่จินเซยอนได้สัมผัสกับโทรจิตที่ใสสะอาดขนาดนี้

 

– หากเธออยากช่วยเพื่อนของเธอ เธอวางธนูนั้นลงเถอะ

 

ข้อความของ ดอกบัวดำ ยังคงดังต่อไป

เขารู้อยู่แล้วว่าเพื่อนของเธออยู่ที่นี่

 

มือของจินเซยอนสั่นไปครู่หนึ่ง อย่างไรก็ตามเธอพุ่งความสนใจไปธนูอีกครั้ง

 

จะเชื่อหรือไม่เชื่อ นี่ไม่ใช่คำถามที่จินเซยอนถามกับตัวเอง เธอไม่อยากให้ชีวิตของเพื่อนต้องตกเป็นเดิมพันต่อรองของดอกบัวดำ

 

– เธอไม่อยากช่วยพวกเขาเหรอ

 

จินเซยอน พยายามใช้พลังเวทมนต์ของเธอเพื่อตัดการโทรจิตของดอกบัวดำ อย่างไรก็ตามเธอทำไม่ได้

‘เขาเป็นสัตว์ประหลาดหรือไง จินเซยอนหัวเราะและรู้สึกถึงความแตกต่างอย่างล้นหลามในพลังเวทมนต์อันยิ่งใหญ่

 

– ฉันจะพูดครั้งนี้เป็นครั้งสุดท้าย หากเธออยากช่วยเพื่อของเธอวางธนูนั้นซะ

 

คำพูดของดอกบัวดำดังขึ้นในจิตใจของเธอ ถึงกระนั้น จินเซยอน ก็ยังคงสร้างลูกธนูเวทมนต์ของเธอต่อไป แสงเปล่งประกายสุกใสจากคันธนูของเธอ

 

– นั่นคือลูกศรธาตุแสงงั้นเหรอ?

 

เสียงแห้งๆและไร้อารมณ์ดังขึ้น

 

– ตัวเลือกที่โง่เขลา

 

ด้วยการเยาะเย้ย ดอกบัวดำ ก็ปลดปล่อยพลังเวทมนต์ของเขาออกมาราวกับเขื่อนแตก

 

– คงจะดีกว่านี้ถ้าใช้การโจมตีที่ไร้พลังธาตุ

 

“หยุดพูดนะ-!”

 

ฉันจะไม่ปล่อยให้ตัวเองถูกคุกคามโดยแก! จินเซยอน ตะโกนและปล่อยลูกธนูของเธอออกไป

 

เพี้ยว…

 

ประกายไฟสีขาวแตกกระจายขณะที่ลูกศรของเธอลอยไปข้างหน้า

แสงทำให้โลกร้อนขึ้นมาในทันทีและละลายอากาศโดนรอบ

เมื่อแสงสีขาวเปล่งประกายจากลูกศรทำให้หัวใจของผู้ชมหลงใหล…

 

“เอ๊ะ…?”

 

จินเซยอน เริ่มเข้าใจความหมายของ ดอกบัวดำ

 

ไฟไม่สามารถชนะความมืด และไฟก็ไม่ได้ชนะน้ำและไม่มีน้ำค้างที่สามารถกลายเป็นน้ำแข็งได้ แบบนี้มันแค่กินพลังเวทมนต์มากเกินไปเท่านั้น

 

จินเซยอน เห็นกระแสน้ำปะทะกับลูกธนูของเธอ เธออดไม่ได้ที่จะหัวเราะ นี่คือความรู้สึกเหมือนหิ่งห้อยต่อหน้าดวงอาทิตย์งั้นเหรอ?

 

พลังเวทมนต์มีคุณสมบัติเบาบาง ลูกศรของ ดอกบัวดำ ฉมวกสีขาวที่เขายิงออกมาดับลูกศรของเธออย่างง่ายดาย

 

“…เฮ้อออออ.”

 

ลูกธนูส่องสว่างของเธอร่วงลงและลูกศรของ ดอกบัวดำ ยังคงลอยไปหา จินเซยอน เห็นความพ่ายแพ้ของเธออย่างชัดเจน

 

แต่ไม่ช้าก็เกิดการระเบิดครั้งใหญ่

 

แสงไฟของดอกบัวดำระเบิดต่อหน้าจินเซยอน เธอล้มลงไปที่พื้นดิน อย่างไรก็ตามเธอไม่รู้สึกเจ็บปวด ราวกับว่าร่างกายของเธออยู่ภายใต้การดมยาสลบ นี่เป็นเพราะการโจมตีด้วยคุณสมบัติธาตุของเขางั้นเหรอ?

 

– ไม่ต้องห่วง เธอจะไม่ตาย …

 

เมื่อจิตสำนึกของเธอเริ่มจางหายเสียงของดอกบัวดำก็ขึ้นอีกครั้ง

 

– เธอจะหลับไปแค่ครู่เดียวเท่านั้น

 

ต๊อกแต๊ก เสียงฝีเท้าของเขาดังก้องอยู่ในหัวของเธอ

 

“มันห่างไกลจากความตายที่แท้จริง”

 

คราวนี้เขาพูดออกมาโดยไม่ใช้ โทรจิต

 

“หลับให้สบายเถอะ”

 

นั้นเป็นคำพูดสุดท้ายจากนั้นจิตสำนึกของจินเซยอนก็ถูกตัดออกไป

 

*************************************************************************

 

“….เฮ้อออออออออ”

 

หลังจากยืนยันว่าดวงตาของจินเซยอนปิดสนิทผมก็ถอนหายใจ เนื่องจากผมใช้ รอยสัก 4 ครั้งในคราวเดียวและใช้คุณสมบัติที่ซับซ้อนเช่น ‘การเคลื่อนไหวที่ถูกระงับ’ ร่างกายของผมจึงเจ็บปวดไปหมด

 

“เราชนะสินะ”

 

ผมพิสูจน์ทฤษฎีของผม แม้แต่ลูกธนูของ จินเซยอน ก็ไม่สามารถเอาชนะ ลูกศรแสงจันทร์ของอเธน่า ได้เนื่องจากเธอเลือกการต่อสู้ที่มีคุณสมบัติธาตุแสงผลลัพธ์จึงออกมาอย่างชัดเจน

 

“เป็นการต่อสู้ที่ยอดเยี่ยมมากเจ้ามนุษย์”

 

ยามเดินมาหาผมและตบหลังของผมขณะที่เขาชม

 

“ขอแสดงความยินดีกับชัยชนะครั้งแรกของเจ้า มีอะไรที่เจ้าต้องการไหม”

 

ผมจ้องมองไปที่ดวงตาปีศาจ นัยน์ตาของเขาโค้งเป็นรอยยิ้ม ผมชี้ไปที่ร่างของจินเซยอน

 

“…ศพนี้”

 

“หืม?”

 

“เอาส่งศพนี้มาให้ฉัน”

 

“…ศพ?”

 

ผมพยักหน้า. คำใบ้ของความสงสัยปรากฏขึ้นบนใบหน้าของผู้คุม

เขามองไปมาระหว่างผมกับจินเซยอนในขณะที่แผ่พลังงานปีศาจออกมา

 

ฉึก

 

– ดาบปีศาจสีดำแทงทะลุท้องของจินเซยอน

 

“… .”

 

อย่างไรก็ตามเธอไม่ตอบสนองใดๆดีที่ผมพาเธอเข้าสู่สถานะไร้การเคลื่อนไหวด้วยพลังเวทมนต์ของรอยสักไปก่อนแล้ว

 

เจ้าหน้าที่เรือนจำพูดออกมา “ข้าไม่สามารถให้ศพเจ้าได้ ศพทั้งหมดจะถูกนำไปที่ห้องเก็บศพ “

 

“ถ้างั้นให้ฉันอุ้มเธอที่นั่นเอง”

 

“หืม…ก็ได้”

 

เจ้าหน้าที่เรือนจำไม่ได้ว่าอะไร ผมอุ้ม จินเซยอน ขึ้นมาแล้ววางเธอไว้บนไหล่ของผม

 

แป๊ะๆ!

 

แป๊ะๆ แป๊ะๆน่าทึ่งมาก! มันเยี่ยมมากจริงๆ!

 

แม้ว่าการต่อสู้จะจบลงอย่างรวดเร็ว แต่ปีศาจดูเหมือนจะสนุกกับมันเป็นอย่างมาก

 

ผมเข้าใจว่าทำไมพวกเขาถึงตื่นเต้น พลังแห่งแสง 2 ดวงที่อันตรายถึงแก่ชีวิตได้ปะทะกัน ในมาตรฐานของมนุษย์มันเหมือนการทะเลาะกันของทะเลเลือด

 

– ข้าจะจำชื่อของเจ้าเอาไว้! แล้วเจอกัน!

 

– อุฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า! สนุกมาก สนุกจริงๆ!

 

ผมออกจากโคลอสเซียมตามเจ้าหน้าที่เรือนจำไปและก็มาถึงโรงเก็บศพใต้ดิน

 

“ฮุฮุฮู…”

 

เจ้าหน้าที่เรือนจำมองมาที่ผมและยิ้มอย่างมีความสุข

 

“ฉันจะให้เจ้ายืมซากศพนั้น 1 วันก็แล้วกัน”

 

“…อะไรนะ?”

 

ผมรู้สึกเหมือนผมเข้าใจว่าว่าผู้คุมเรือนจำคิดอะไรอยู่ การกระทำที่ยอมรับไม่ได้ต่อมนุษย์นั้นเป็นเหมือนเรื่องธรรมดาของปีศาจ

 

“นายไปได้แล้ว”

 

“เอาล่ะข้าจะออกไปแล้ว ใช้เวลาของเจ้าให้คุ้มค่าเถอะ”

 

ผมขมวดคิ้วอย่างรังเกียจเมื่อผมปล่อยยามนั้นไป ดูเหมือนว่าเขาจะคิดว่าเขามีน้ำใจขณะที่เขาปิดประตูทางออก ผมต้องขอบคุณเขาสำหรับเรื่องนี้

 

“… .”

 

หลังจากชำเลืองมองผ่านประตูและตรวจสอบว่าเขาไปแล้วผมก็รีบเอายาออกมาให้ จินเซยอน ที่มีเลือดไหลออกมาจากท้องของเธอ ผมรินยาบนบาดแผลของเธอ

 

ซ่าาาาาาาา ไอน้ำสีขาวปิดบาดแผลของเธอทันที

 

และแล้ว

 

“…ร้อนๆๆๆๆๆ!”

 

ความร้อนที่เหลือทนทนได้กระจายจากข้อมือของผม ผมเหลือบมองอย่างรวดเร็วและเห็นว่า Smart Watch ของผมติดไฟ

 

“อะ-อะไรกัน!?”

 

ผมพยายามดับไฟ แต่หลังจากนั้นไม่นานความเจ็บปวดก็กระทบแขนของผม มันเป็นความเจ็บปวดที่ไม่อาจเข้าใจเหมือนเหล็กในแทงร่างกายของคุณอย่างต่อเนื่อง

 

“บ้าจริง….”

 

ผมคุ้นเคยกับความเจ็บปวดนี้ ไม่นานชุดข้อความก็โผล่ขึ้นมาในดวงตาของผม

 

[มีการเพิ่มลายของ รอยสัก]

[มันจะง่ายต่อการใช้ รอยสัก อย่างหลากหลาย]

[ตอนนี้คุณสามารถใช้ ‘การแทรกแซงเนื้อเรื่อง’ และ ‘การอ่านเนื้อเรื่อง’ ได้โดยไม่ต้องใช้สื่อกลาง]

[คุณสามารถ … ]

 

พวกมันเป็นข่าวดี แต่ปัญหาก็คือกับเวลาและสถานที่

 

“อ้ากกกกกกกกกกกกกกก!”

 

ความเจ็บปวดพุ่งไปที่แขนของผมวิ่งไปถึงสมอง เสียงร้องไห้ที่ไม่คาดคิดออกมาจากปากของผมและผมก็ทนความเจ็บปวดไม่ได้อีกต่อไป

 

ผมทรุดตัวลงและจับแขนของผมแน่น

 

*********************************2***************************************

Favorite