The Novel’s Extra 394

บทที่ 394 เฟตที่ 3 (2)

 

“เฮ้ออออออออออออออ.”

 

หลังจากหายใจเข้าเพื่อตั้งสติ แชนายอน ก็ค่อยๆเปิดไฟล์

 

“..หืม?”

 

แต่ทันทีที่เธอตรวจสอบไฟล์ความมุ่งมั่นของเธอก็หายไป หน้าขาวๆเต็มไปด้วยตัวอักษรสีดำเล็กๆคำศัพท์ส่วนใหญ่เป็นศัพท์ที่ซับซ้อนซึ่งเธอไม่เคยได้ยินมาก่อน ตามที่เธอคาดไว้เธอเคยเห็นรายงานสรุปแบบนี้ในภาพยนตร์ต่างๆ

 

“… .”

 

เธอใช้เวลาสักครู่เพื่อฟื้นจากอาการมึนงงของเธอ จากนั้นเธอเริ่มพลิกไฟล์ขนาด 239 หน้าอย่างช้าๆ แน่นอนว่ามันคือการค้นหา ‘ภาพ’

หน้า 1 …หน้า 33 …หน้า 48 …หน้า 63 …หน้า 129 ……

สุดท้ายที่หน้า 169 เธอเจอภาพที่เธออยากจะเห็น มันเป็นรูปของศพของ แชจินยุน

 

“อ่า … .”

 

เมื่อเธอเห็นมันหัวใจของเธอก็เต้นรัว น้ำตาและคำสาบานเพิ่มขึ้นจากภายใน ศพของ แชจินยุน ไม่มีใบหน้าไม่มีอะไรอยู่เลยเหนือคอ ในตอนนั้นเองที่ แชนายอนรู้ว่าทำไมพ่อและปู่ถึงไม่ยอมแสดงศพของ แชจินยุน

แชนายอน กัดริมฝีปากของเธออย่างรุนแรง เธอรู้สึกโกรธแค้นจาก

ส่วนลึกในจิตใจของเธอ เธอกำกำปั้นของเธอจนเลือดไหล ทำไม? ทำไมต้องโหดร้าย…แบบนี้

 

“…ใช่มั้ย?”

 

อย่างไรก็ตาม แชนายอน รู้สึกว่ามีบางอย่างผิดปกติ เมื่อมองไปที่ภาพความรู้สึกแปลกๆก็อยู่ในจิตใจของเธอ

 

“นี้….”

 

มันไม่ใช่แค่ความรู้สึกแปลกๆ สัญชาติญาณของเธอกำลังบอกเธอ

ว่าศพนี้ไม่ใช่แค่ แชจินยุน นี้มันไม่ใช่แชจินยุน มันแตกต่างและไม่คุ้นเลยแม้แต่น้อย…

แชนายอนเริ่มตรวจสอบรูปภาพอย่างใกล้ชิดเพื่อยืนยันความสงสัยของเธอ

 

“เดี๋ยวก่อนนะ.”

 

ไม่นานเธอก็ค้นพบที่มาของความรู้สึกแปลกๆของเธอ หากศพนี้เป็นของ แชจินยุน จริงๆมันขาดอะไรบางอย่างที่ควรจะอยู่ที่นั่น

 

ประมาณ 15 ปีที่แล้ว แชจินยุน ได้รับบาดเจ็บในขณะที่ปกป้องเธอจากการโจมตีของมอนสเตอร์ ในขณะที่ แชนายอน ร้องไห้และขอโทษเขา แชจินยุน ก็ปลอบเธอและบอกว่าการบาดเจ็บของเขาจะทิ้งรอยแผลเป็นอันทรงเกียรติเอาไว้

 

อย่างไรก็ตามศพนี้ไม่มีแผลเป็น

 

มีอะไรบางอย่างผิดปกติ? หากข้อมูลไม่ถูกต้องแสดงว่า …

 

แชนายอน วางสาย เธอไม่สบายใจที่จะฟังใครสักคนในตอนนี้ หัวใจของเธอเต้นแรงและปวดหัวมากๆ

 

“นี้มัน….”

 

เมื่อมองไปที่รูปภาพในแฟ้มคดี แชนายอน ก็บ่นเบาๆ

 

“นี่ไม่ใช่ พี่ชาย”

 

ศพในภาพไม่ใช่ของ แชจินยุน เธอสามารถบอกได้เลยว่าโดยไม่ต้องมีศีรษะ มีคนทำแบบนี้ด้วยเหตุผลบางอย่าง…ได้เปลี่ยนศพ

 

*************************************************************************

 

[เอเชียกลาง Pandemonium]

 

นี่เป็นเขตปลอดกฎหมายไร้กฏระเบียบและข้อบังคับ มันเป็นถิ่นทุรกันดารซึ่งเป็นที่อยู่อาศัยของปีศาจที่เลิกเป็นมนุษย์ ในตอนนี้กลุ่ม Chameleon Troupe มาถึงสถานที่แห่งนี้อย่างสง่างาม นอกจาก ชอคจุนกยอง ที่กำลังยุ่งกับการสำรวจหอคอยสมาชิกทุกคนก็มาอยู่ที่นี่กันหมด

 

“… .”

 

บอสยืนต่อหน้าสมาชิกทุกคน อย่างไรก็ตามเธอไม่ได้พูดอะไร กลยุทธ์และการวางแผนเป็นงานของเจนและบทบาทของบอสเป็นเพียงการสร้างอารมณ์ร่วมเท่านั้น

 

“ยินดีที่ได้พบเจอพวกนายทุกคน”

 

บอสพูดและมองมาที่ผม ผมเห็นแหวนอยู่ที่นิ้วก้อยซ้ายของเธอ

 

“…อะแฮ่ม.”

 

เธอดูเหมือนจะรู้ว่าผมเองก็มองเธอขณะที่เธอซ่อนมือซ้ายของเธอไว้ด้านหลังเอว

 

“วันนี้พวกเราจะทำขั้นตอนแรกเพื่อให้บรรลุเป้าหมายของเรา….”

 

บอสเริ่มพูด

 

“…พวกเราจะแก้ไขความอัปยศอดสูที่พวกเราเผชิญอยู่เป็นเวลาหลายสิบปี Pandemonium ที่ถูกแย่งชิงไปจาก Chameleon Troupe และ

วันนี้พวกเราจะกลับมามองสิ่งที่ครั้งหนึ่งเคยเป็นของพวกเรา….”

 

มีหลายสิ่งที่ผมไม่รู้ แต่ดูเหมือนว่าบอสคนก่อนของ Chameleon Troupe มีบทบาทอย่างมากในการสร้าง Pandemonium ดูเหมือนว่าคนรับใช้ของซาตานจะขโมยการควบคุมที่นี่หลังจากการตายของเขา

 

“ทุกคน ขอบคุณที่เชื่อในตัวฉันและตามฉันมาจนตอนนี้”

 

บอสพูดจบแม้ว่าเธอจะไม่ได้พูดอะไรมากแต่มันก็มีเสน่ห์บางอย่างเกี่ยวกับตัวเธอที่ดึงดูดความสนใจของคนจำนวนมาก สมาชิกคนอื่นๆของ Chameleon Troupe มองไปที่บอสพร้อมกับใบหน้าที่แตะต้อง

 

“ตอนนี้ฉันจะพูดสั้นๆเกี่ยวกับแผน”

 

ไม่มีเวลาให้เสียเปล่า ทันทีที่บอสพูดจบ เจนก็ก้าวออกมาและพูดต่อ

 

“อย่างที่พวกนายรู้ผู้นำที่แท้จริงของ Pandemonium คือผู้รับใช้ของซาตาน หลังจากการเสียชีวิตของ บอสก่อน พวกเขาก็ยึดครองอำนาจที่ปกครอง Pandemonium เอาไว้”

 

เสียงของ เจน ดังขึ้นในหัวของพวกเรา

 

“แต่ท้ายที่สุดปีศาจก็คือปีศาจ พวกเขาไม่ชอบให้ใครนั่งบนหัว ดังนั้นฉันจึงเตรียมการบางอย่าง เหมือนที่ฉันพูดเสมอสงครามคือการวางแผน 90% ลงมือ 10% ปีศาจ ของ Pandemonium น่าจะฆ่ากันอย่างมีความสุขในตอนนี้”

 

การจุดประกายไฟเรื่องข้อมูลที่รั่วไหล การกระจายข่าวลือ การชักชวนการทรยศ ฯลฯ …ด้วยพรสวรรค์การปลอมตัวเจนได้เตรียมการที่จำเป็นทั้งหมดเอาไว้แล้ว

 

“กลับไปที่ประเด็นหลัก เป้าหมายของพวกเราในวันนี้คือภูมิภาคตะวันออกของ Pandemonium”

 

Pandemonium ถูกแบ่งออกเป็น 4 ส่วนนั่นคือวิธีที่ผู้ปกครองของ Pandemonium ผู้รับใช้ของซาตานวาดแผนที่เอาไว้ นอกจากนี้พวกเขายังวางกลุ่มปีศาจที่สาบานตนว่ามีความภักดีต่อแต่ละภูมิภาคและกลุ่มปีศาจเหล่านี้ก็แยกดินแดนของพวกเขาออกเพื่อมอบให้กับผู้ที่สาบานตนว่าภักดี อิทธิพลของผู้รับใช้ของซาตานนั้นอ่อนแอเป็นพิเศษในถูมิภาคตะวันออก

 

“ไม่ถึง 1 วัน Pandemonium 1/4 จะเป็นของพวกเรา”

 

เจน ประกาศราวกับว่า Chameleon Troupe ชนะแล้วทั้งๆที่การต่อสู้ยังไม่เริ่มต้นด้วยซ้ำ กลยุทธ์ง่ายๆพวกนี้ทำให้เจนมั่นใจในการตัดสินใจทั้งหมดของเธอ

 

*************************************************************************

 

ทุกอย่างเป็นไปตามแผนของเจน

 

– พวกเราแจ้งกลุ่มปีศาจที่ตกลงร่วมมือกันกับพวกเรา อย่างแรกก็คือ

สมาคมจันทราทมิฬ ซึ่งมีอิทธิพลในภาคตะวันออก เจ้าของที่นั่งสีเงิน

สีเขียวขุ่นและสีกรีนจะเข้าร่วมเพื่อทำลาย ‘ประกาศแห่งความมืด’ ของฝ่ายตรงข้าม

 

สงครามเริ่มต้นด้วยความช่วยเหลือของ สมาคมจันทราทมิฬ ซึ่งผมเอง ก็มีส่วนช่วยด้วยมีความสัมพันธ์กับ ดูเหมือนว่าพวกเขาจะเสียเปรียบให้ Chameleon Troupe ตลอดหลายปีที่ผ่านมา

 

เจ้าของที่นั่งสีเงิน เกอิต้า

เจ้าของที่นั่งสีเขียวขุ่น เซนต์​ริน

เจ้าของที่นั่งสีเขียว จินหยาน

 

ทั้ง 3 คนเข้าร่วมกับ สมาคมจันทราทมิฬ เพื่อทำลายสังคมปีศาจ

 

– ในขณะที่แผนกำลังเคลื่อนไหวในภูมิภาคตะวันออก สีม่วง สีครามและสีฟ้า ควรสร้างฉากทางทิศตะวันตก พวกนายจะต้องดึงดูดความสนใจของพวกเขา

 

ที่นั่งสีม่วง โดรน

ที่นั่งของ สีคราม ยูคยองฮวาน

ที่นั่งฟ้า คาลิฟา

 

3 คนข้างต้นเริ่มการโจมตีครั้งใหญ่กับปีศาจซึ่งจ้างมาก่อนแล้วในผับซ่อง คาสิโนและแหล่งรายได้มหาศาลอื่นๆ ถูกทำลายและลูกน้องของข้ารับใช้ของซาตานถูกส่งไปปราบเรื่องนี้ โดรน, ยูคยองฮวาน และ

คาลิฟา ได้รับความสนใจจากระดับเบื้องบนของ Pandemonium อย่างสมบูรณ์แบบ

 

– เป็นเพียงเรื่องก่อนที่พวกเขาจะพบสิ่งที่พวกเรากำลังทำอยู่ คนรับใช้ของซาตานเป็นผู้มีอำนาจสูงสุดของสถานที่แห่งนี้ พวกเขาควรจะรู้ว่าพวกเราอยู่หลังภาคตะวันออก นั่นคือช่วงเวลาที่บอสและสีดำจะออกมา

 

บอสและผมถูกมอบหมายให้กำจัดปีศาจ ผมยิงลูกศรของปีศาจลงไปทางภาคตะวันออกด้วยลูกศรของผม [ธนูของเทมูจิน] และ

[Lv.11 ลูกศรของอเธน่า] ตอบโต้ปีศาจได้อย่างสมบูรณ์แบบ ทันทีที่

ลูกศรแตะแม้แต่เส้นผมเส้นเดียวของร่างกายเปลวไฟสีขาวก็จะกลืนกินพวกเขาจนกว่าพวกเขาจะกลายเป็นฝุ่นผง

 

– พวกเราน่าจะสามารถจัดการทั้งหมดได้ภายในครึ่งวัน ไม่สิพวกเราต้องทำให้เสร็จในตอนนี้ ปีศาจทางทิศตะวันออกมีความขุ่นเคืองมากมายต่อซาตาน พวกเขาคิดว่าภูมิภาคตะวันตกเป็นตัวเกะกะ

 

เจนตั้งเวลาไว้ครึ่งวันและเหมือนเธอจะอยากให้การต่อสู้สิ้นสุดลงให้เร็วที่สุด

 

– บทบาทของสีดำเป็นสิ่งสำคัญที่สุดในการบรรลุเป้าหมายนี้ เหล่า

ผู้บริหารระดับปีศาจกลัวมากที่สุด หากยิงลูกศรออกมาอยากที่ใครจะรอด

 

เช่นเดียวกับที่เธอพูดปีศาจระดับผู้บริหารกลัวลูกศรของผมเกินกว่าจะปรากฏตัวในที่โล่ง ด้วยเหตุนี้ปีศาจธรรมดาของภูมิภาคตะวันออกจึงเข้าร่วมกับพวกเราเพื่อก่อกบฏอย่างมีความสุข แน่นอนว่า

สมาคมจันทราทมิฬ นั้นเป็นคนที่นำพวกเขา

 

– หากทุกอย่างเป็นไปตามแผนพวกเราก็ไม่ต้องทำอะไรมาก พวกเราจะชนะการต่อสู้ก่อนที่มันจะเริ่มซะอีก คนรับใช้ของซาตานไม่มีทางเลือกนอกจากต้องยอมแพ้ในภูมิภาคตะวันออกไม่ว่าพวกเขาจะแข็งแกร่งแค่ไหนก็ตาม

 

เวลาผ่านไปและดวงอาทิตย์พึ่งขึ้น การต่อสู้ที่เริ่มขึ้นในตอนเช้ากำลังใกล้เข้ามาแล้ว

 

“ทำได้ดีมาก.”

 

ภายใต้ดวงอาทิตย์ตกอันอ่อนโยนบอสมองมาที่ผมและพูดด้วยความขมขื่นที่ดูเหมือนจะทำให้เธอไม่พอใจ

 

“คุณก็เช่นกันบอส”

 

ผมก็รู้สึกสะเทือนใจเช่นกัน

 

[Chameleon Troupe ยึดครองส่วนหนึ่งของ Pandemonium]

ผมรู้สึกเหมือนเมื่อวานที่ผมเขียนประโยคนี้ลงในนิยายของผม ตอนนี้ผมมีส่วนร่วมในการต่อสู้แห่งประวัติศาสตร์ครั้งนี้ด้วยตัวเอง แน่นอนว่าแผนนี้เสร็จสมบูรณ์อย่างแน่นอน…

 

ทันใดนั้น…

 

“… ?”

 

ทันใดนั้นโลกก็ชะลอตัวลง ‘Bullet Time’ เปิดใช้งานด้วยตัวเอง

ความรู้สึกเพียงเสี้ยววินาที ความรู้สึกของผมตอนนี้สามารถจับการเคลื่อนไหวของสายลมได้ด้วยการรับรู้ที่เพิ่มมากขึ้นของผม ผมสามารถเห็นบางสิ่งที่คลานออกมาจากพื้นดิน

 

แว้กกกกกกกกกกก-!

 

สิ่งสกปรกและก้อนกรวดพุ่งสูงขึ้นเมื่อมอนสเตอร์ออกมาจากพื้นดิน

 

– คุรุรุรุ, คุรุรุรุ

 

มันเป็นแมลง 2 เท้า

 

คุรุรุรุ, คุรุรุรุ

 

ผมไม่รู้ว่าทำไมมันถึงปรากฏตอนนี้ แต่สิ่งมีชีวิตนี้คำรามออกมาและพุ่งใส่บอส มันทิ้งภาพร่างไว้ข้างหลังและเปลี่ยนเป็นลำแสง

 

ตู้มมมมมมมมม…

 

ในขณะที่สิ่งมีชีวิตกำลังพุ่งไปหาบอส เธอยังคงจ้องมองที่ผมและผมก็ไม่สามารถตอบสนองได้ทัน แมลงสูง 2 เมตรพุ่งเร็วกว่าขีปนาวุธทำให้ผมคิดว่าผมฝันอยู่ เพียงพริบตา คุรุคุรุ ก็มาถึงหน้าบอส จากนั้นมันก็ยกขาหน้าที่เหมือนเคียวขึ้นมา

 

กี้…

 

เสียงที่เยือกเย็นของเนื้อหนังกำลังถูกตัดออกไป เคียวของคูรุคูรุแทงหัวใจของบอส

 

แม้แต่ในโลกที่ช้าลงคุรุคุรุก็เคลื่อนไหวเร็วมากจนบอสไม่สามารถ

ตอบสนองได้ทันเวลา ไม่มันเป็นไปไม่ได้ที่จะตอบโต้มันได้ตั้งแต่แรก

คมมีดนี้ถูกออกแบบมาเพื่อไม่ให้หลีกเลี่ยงได้ตั้งแต่แรกแล้ว!!!

 

แม้ก่อนที่มันจะสายเกินไปหน้าต่าง smartwatch ก็โผล่ขึ้นมาต่อหน้าต่อตาผม

 

[คุรุคุรุ – มอนสเตอร์รูปร่างมนุษย์ที่สามารถเข้าถึงความเร็วแสงได้เป็นความเวลา 3 วินาทีโดยดึงพลังงานของมันออกมาจนถึงขีดจำกัด ]

[ตั้งค่าการเปลี่ยนแปลง – เนื่องจากถือว่าเป็นนักฆ่าระดับสูงของการโจมตีระยะกลางความแข็งแกร่งของมันจึงถูกดัดแปลงเป็น 9.2 / 10]

[การเปลี่ยนแปลงเนื้อเรื่อง – คุรุคุรุ ได้รับการเพิ่มระดับถึงระดับที่สามารถทำข้อตกลงกับมนุษย์และปีศาจได้แล้ว]

 

ผมจ้องที่การเปลี่ยนแปลงของเนื้อเรื่องและใช้การย้อนเวลาไปก่อนที่ร่างกายของบอสจะแยกออกจากกัน

 

…เวลาที่ผ่านไปเหมือนความเร็วแสงที่ย้อนกลับ

 

บอสยังไม่ตาย คุรุคุรุยังคงอยู่ใต้ดินและแสงแดดก็ยังส่องสว่างอย่างอบอุ่น ผมกลับมาก่อนที่จะเกิดเรื่องเมื่อกี้ 3 นาที ผมมองไปที่ด้านข้าง

ทันที

 

“… บอส”

 

“หืม?”

 

โชคดีที่บอสยังอยู่ข้างๆผม อย่างไรก็ตามจิตใจของผมเต้นรั่วอย่างเกรี้ยวกราดและลมหายใจของผมก็ไม่ยอมสงบลง

 

“เกิดอะไรขึ้น…?”

 

ผมจับข้อมือของบอส

 

“อะ-อะไร? คะ-คิมฮาจิน? นายจับมือฉันทำไม-”

 

บอสบ่นพึมพำ ผมต้องหนีจากสถานที่นี้ให้เร็วที่สุด

Favorite