The Novel’s Extra 367

บทที่ 367 ชั้น 20 (3)

 

ยานอวกาศ A7102

 

ผมไม่แน่ใจว่าชื่ออย่างเป็นทางการของมันคืออะไร แต่ผมขึ้นยานอวกาศที่ชื่อดังกล่าวพร้อมกับเพื่อนของผม โฮเนอร์ถามผมว่าผมรู้วิธีขับเครื่องบินมาก่อนหรือไม่ ผมพยักหน้าด้วยความมั่นใจ ฉันไม่เคยเรียนรู้วิธีขับอะไรแบบนี้ แต่ผมมีทักษะที่ชื่อว่า [การขับขี่ Lv.6] – ระดับสูงสุดของทักษะคือ 10 มันทำให้ผมสามารถขับยานพาหนะได้ทุกประเภทอย่างง่ายดาย แต่ถ้าไม่มีมันผมก็สามารถเป็นหนึ่งเดียวกับเครื่องได้โดยการใช้ทักษะพิเศษของฉัน [อัลกอริทึม]

 

“หากคุณไม่คุ้นเคยกับการบิน ฉันจะให้คนติดตามคุณไป”

 

“ไม่ ฉันไม่เป็นไร … ตรวจสอบ.”

 

ผมกระซิบและตรวจสอบเปอร์เซ็นต์ [43] การเสริมความแข็งแกร่งสูงถึง 43% พรสวรรค์ของผมได้รับการฟื้นฟูเกือบหมดแล้ว เมื่อผมไปถึงชั้นที่ 20 ความสามารถของผมทั้งภายในและภายนอกหอคอยจะเชื่อมโยงกัน

 

[Lv.5 ใบไม้แห่งอิกดราซิว อวยพร ‘A7102 Lv.8’ อย่างอบอุ่น]

 

ผมใช้พรแห่ง [Lv.5 ใบไม้แห่งอิกดราซิว] กับยานอวกาศที่ปรับปรุงแล้ว นี่คือสิ่งที่เรียกว่า ‘การเสริมพลัง 2 ชั้น’

 

“โอ้…นี่มันคือ…?”

 

โฮเนอร์ดูสับสนและประหลาดใจที่มีการเปลี่ยนแปลงเกิดขึ้นอย่างกะทันหันบนยานอวกาศ

 

“ดูสิ? ฉันเก่งในทุกเรื่องที่เกี่ยวกับเครื่องจักรดังนั้นนายไม่ต้องกังวลไปนายมุ่งเน้นไปที่การช่วยมนุษยชาติหรืออะไรก็ตามที่นายอยากจะทำเถอะ”

 

“อา ฉันเข้าใจแล้ว.”

 

โฮเนอร์ รู้สึกโล่งใจเมื่อเห็นผมนั่งบนที่นั่งคนขับอย่างชำนาญ ผมมองไปรอบๆ พยายามคิดว่าผมควรทำอะไรต่อไปจากนั้นก็จับ ที่ควบคุมยานอวกาศ ในขณะเดียวกันเอเธอร์ก็ไหลออกมาจากตัวผม เอเธอร์ขยับเหมือนหนวดและพันตัวรอบผมพร้อมแผ่กระจายไปทั่วยานอวกาศเพื่อเชื่อมต่อร่างกายของผมเข้ากับเครื่องทันที

 

[เอเธอร์เชื่อมต่อกับยานอวกาศ]

[เปิดใช้งานอัลกอริทึม ประสิทธิเพิ่มขึ้น 40%]

[‘A7192 Lv.8 ‘ ตอนนี้จะเคลื่อนไหวตามที่คุณต้องการ]

 

ในเวลาเดียวกันดวงตาก็เบิกกว้าง ภาพที่ฉายบนจอประสาทตาของผมเปลี่ยนไป สิ่งที่อยู่ตรงหน้าผมคือความมืดไม่มีที่สิ้นสุดซึ่งถูกปกคลุมด้วยแสงสลัวๆ ผมตะโกนบอกยานอวกาศ

 

“พวกเราจะออกเดินทางเลยนะ”

 

ทั้ง 3 คนผู้ซึ่งมองยานอวกาศกำลังสั่นสะเทือน

 

“ฮะ-ฮาจิน นายแน่ใจนะว่านายขับเป็น~?”

 

“แน่นอน.”

 

“เฮ้ เฮ้ แล้ว นายรู้ใช่ไหมว่าคนที่เพิ่งกลับไป เขาเป็นใคร”

 

ผมตอบคำถามของ ชอคจุนกยอง สั้นๆ

 

“เขาชื่อ โฮเนอร์”

 

“จริงเหรอ เราขอให้เขาขับแทนให้ไม่ได้หรือไง?”

 

“ไม่ได้”

 

ผมปฏิเสธในทันทีและสตาร์ทเครื่องยนต์

 

บรื่นนนนนนนนนนนนนนนนนนนนน…

 

ยานอวกาศถูกเปิดตัวทันทีจากโรงเก็บเครื่องบิน เชื้อเพลิงระเบิดออกมาจากส่วนล่างของยานและพลังงานจากการปะทุรุนแรงมาก กระนั้นภายในเรือก็เงียบสงบ ปัจจุบันมีการเสริมกำลัง 3 ชั้นกับยานอวกาศนี้

พรสวรรค์ของผม :ระบบการเสริมความแข็งแกร่งแบบสุ่ม,

ทักษะของผม : อัลกอริทึม

รายการของผม : ใบไม้แห่งอิกดราซิว

ไม่ต้องสงสัยเลยว่ามันแข็งแกร่งกว่าเรือประจัญบานส่วนใหญ่

 

“…ว้าว. มองออกไปข้างนอกสิ~”

 

เมื่อยานเข้าสู่วงโคจรหลักทั้ง 3 คนก็ใจเย็นลง พวกเขามองออกไปนอกหน้าต่างของยานอวกาศ ดวงดาวที่กว้างใหญ่เต็มสายตาของทุกคน

 

“โอ้…ที่เป็นวงกลมตรงนั้นคือชั้น 16 ใช่ไหม น่าสนใจมาก”

 

“ถูกต้อง ดินแดนนี้มีรูปร่างแตกต่างจากโลกอย่างสิ้นเชิง”

 

“ว้าวววว~ สวยจัง ~”

 

ชอคจุนกยอง, จินโยฮาน และ เจน ยืนข้างกันและแสดงความชื่นชม

ทันใดนั้นผมก็ถาม

 

“จริงสิ เจน เรื่องต่างๆใน Prestige เป็นยังไงบ้าง”

 

“Prestige ~?”

 

เสียงเดาะลิ้นและเสียงเท้าของเจนบนกระเบื้องของยานอวกาศดังก้องเจน นั่งถัดจากผมในที่นั่งผู้โดยสารและพูดออกมาว่า

 

“ก็ปกติทั้งเมืองนะ เหมือนเมืองใหญ่ของโลกเลยละ~”

 

“อ๊ะ จริงเหรอ?”

 

“ใช่ มีผับ ร้านอาหาร อาคาร ห้างสรรพสินค้าและอื่นๆ ฉันได้ยินมาว่ามีผู้เล่นคนหนึ่งกำลังเลี้ยงปศุสัตว์อยู่ที่นั่น พวกเขาทำแบบนั้นตอนที่มีการต่อสู้~”

 

ถ้ามันเป็นเรื่องจริงมันก็มากเกินพอ ความก้าวหน้าที่ท่วมท้นนี้มันดีกว่าในเนื้อเรื่องเดิมมาก ถ้านี่เป็นเนื้อเรื่องเดิมตอนนี้ทุกอย่างนอกเหนือจากย่านที่อยู่อาศัยจะต้องถูกทำลายและ Prestige จะกลายเป็นดินแดนแห่งความตาย

 

– ศัตรูได้ปรากฏตัวขึ้น

 

ทันใดนั้นเสียงเครื่องกลของยานอวกาศก็แจ้งเตือนออกมา สิ่งที่ดูเล็กเหมือนแมลงวันกำลังบินมาทางพวกเรา พวกมันไม่ใช่ยานอวกาศแต่เป็น ‘ก็อบลิน’ มอนสเตอร์ที่ถูกควบคุมโดยปีศาจ

 

“ฮะ? นั่นมันอะไรน่ะ?”

 

“ไม่ต้องห่วงแค่เจ้าพวกนี้”

 

นี่เป็นเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเป็นครั้งคราว…ผมเปิดอาวุธที่ซ่อนอยู่ของเรือออกมา ผมไม่รู้ว่ามันเป็นปืนใหญ่เลเซอร์หรือปืนกล แต่ไม่ว่าจะเป็นอะไรก็ตามมันทำลอยอีกฝ่ายได้ภายในไม่กี่นัด

 

“โอ้ ว้าววววววววว พวกมันหายไปแล้ว~”

 

“อืม.”

 

อย่างที่คาดไว้แม้แต่ยานพาหนะพื้นฐานก็สามารถแข็งแกร่งได้หลังจากเสริมความแข็งแกร่ง

 

หลังจากนั้นพวกเราก็พูดคุยกันและชื่นชมมุมมองอันยุติธรรมของหอคอยขณะที่พวกเรามุ่งหน้าไปยังชั้นที่ 16 อย่างช้าๆ

[Genkelope Zone] ดาวเคราะห์รูปร่างกลมเหมือนแผ่นดิสก์แตกต่างจากโลกในแง่ที่มันแบนไปทั่วและดินของมันเป็นสีส้ม ผมคิดว่า

ดาวอังคารกจะแบนเหมือนมันหรือเปล่านะ

 

ชู…

 

ยานอวกาศเคลื่อนตัวไปอย่างรวดเร็วและตกลงบนมุมที่ห่างไกลของ Genkelope

 

[ชั้น 16 – โคโลนี่ดินแดนปีศาจ Genkelope]

[‘ทีม Chameleon Troupe’ ได้เข้าสู่ชั้นที่ 16 เป็นครั้งแรก]

[รางวัลสำหรับการเข้าครั้งแรกคือ ‘หนังสือทักษะพิเศษ –

Lv.2 บรรยากาศวังวน]

 

ประตูของยานอวกาศเปิดออกแล้วพวกเราก็ลงจากยานพร้อมกันที่ Genkelope

 

“… .”

 

พวกเราเงียบไปครู่หนึ่งและ จ้องมองไปข้างหน้าอย่างว่างเปล่าเพราะ มันเต็มไปด้วยทิวทัศน์ที่บีบบังคับ ชอคจุนกยอง เป็นคนที่ทำลายความเงียบลง

 

“เอาละนี่เป็นหนึ่งในทิวทัศน์ของที่นี่สินะ”

 

อย่างที่เขาพูดทิวทัศน์บนชั้น 16 นั้นน่ากลัว เพราะในหอคอยมันไม่ใช่แค่อาคารมันมากกว่านั้นนักมันเหมือนสิ่งมีชีวิตที่เต้นเป็นจังหวะและต้นไม้ที่อยู่ตรงหน้าพวกเราก็มีดวงตาที่ดูน่าขยะแขยงฝังอยู่ในลำตัว

 

“เอ่อ น่าขนลุกมากเลยนะ”

 

เจนตัวสั่นเทาเมื่อเห็นภาพประหลาดตรงหน้า

 

“นายคงไม่ได้หมายความว่าพวกเราต้องล้างบางทุกอย่างที่นี่~?

ใช่มั้ย ฮาจิน~?”

 

“ใช่ พวกเราต้องใช้เวลาอย่างน้อย 5 ปีในการล้างบางสถานที่แห่งนี้ให้เสร็จสมบูรณ์”

 

ชั้น 16 นั้นต่างจาก [ชั้น 5 ดินแดนปีศาจ] อย่างน้อยปีศาจก็ดูเหมือนมนุษย์ แต่ที่นี่พวกเราต้องต่อสู้กับมอนสเตอร์ ชอคจุนกยอง ถามอย่างหงุดหงิด

 

“…แล้วพวกเราต้องทำอะไรเพื่อขึ้นข้างบน”

 

“ต้องลองถามระบบดูก่อน”

 

พวกเราจะไปถึงชั้น 17 ได้ยังไง

 

ผมถามระบบก่อน

นี่คือสิ่งที่ได้มาเป็นคำตอบ

 

[อสูรแต่ละตัวบนชั้นที่ 16 มี ‘แผ่นแผนที่แบบสุ่ม’ ติดตัวไปด้วย เอาชนะพวกเขาเพื่อรวบรวมชิ้นส่วนเหล่านั้นและนำชิ้นส่วนมารวมกันเพื่อสร้างแผนที่ซึ่งจะแสดงตำแหน่งของอุโมงค์ที่นำไปสู่ชั้น 17]

 

*************************************2***********************************

Favorite