The Novel’s Extra 355

เหตุผลสำหรับการประชุม (3)

 

[8F Crevon]

 

จินซาฮยอค ไม่เพียง แต่ซ่อนตัวอยู่ในป่าทึบ แต่เธอยังขุดหลุมลงไปในพื้นเพื่อหลบหนีจากการโจมตีของคิมฮาจิน เธอไม่มีเวลาที่จะรู้สึกละอายใจ ในเวลาเพียงไม่กี่นาทีเธอขุดหลุมลึกกว่าอุโมงค์ใต้ดินส่วนใหญ่และเริ่มดูแลบาดแผลภายในรังที่แสนสบาย (?)

 

“…โอ้ยยยยยยยยยย!”

 

อาการบาดเจ็บที่ไหล่ของเธอรุนแรงมาก ลูกศรทะลุไหล่เธอในทันที

แต่ผิวหนังและกระดูกที่ถูกยิงทะลุนั้นร้ายแรงมาก แขนขวาของเธอคงจะหลุดไปแล้วถ้าการโจมตีลึกกว่านี้อีก 1 ซม.

 

ตู้มมมมมมมมมมมมมม…

 

ทันใดนั้นพลังเวทมนต์จำนวนมากก็ดังกึกก้องและปรากฏตัวต่อหน้า

จินซาฮยอค ผู้ซึ่งกำลังรีบปรุงยา

 

– โดนทำร้ายอีกแล้วเหรอ?

 

จินซาฮยอค เหลือบไปหาที่มาของเสียงแม้ว่าเสียงจะเป็นมนุษย์อย่างไม่ต้องสงสัยแต่สิ่งที่ยืนอยู่นั่นคือแมวตัวเล็กๆ

 

“…หุบปากไปเลยนะ เบลล์?”

 

น่าประหลาดใจที่ จินซาฮยอค เรียกแมวว่าเบลล์ แมวชื่อเบลล์สั่นหางไปเรื่อย ๆ

 

– เธอบอกว่าเธอไม่ชอบปาก ดังนั้นฉันเลยเปลี่ยนมันเป็นสิ่งที่น่ารักๆ

เธอไม่ชอบหรือ

 

แมวตัวนั้นเงี่ยหูและกำลังพยายามทำให้มันดูน่ารัก นี่เป็นส่วนหนึ่งจากพรสวรรค์ของเบลล์ เขาสามารถเปลี่ยนร่างของเขาได้ไม่เพียงเท่านั้น แค่ทั้งหมด แต่รวมถึงบางส่วนด้วย แมวเป็นผลมาจากการที่เขาเอาดวงตาและปากของเขามารวมกันและปรับรูปร่างของพวกมัน เขาเลือกที่จะเป็นแมวเพราะแมวเป็นสัตว์ชนิดเดียวที่จินซาฮยอคไม่ได้เกลียด

 

“…เธอไม่ได้บอกว่าไม่อยากมอง? ฉันแค่ไม่ได้อยู่ในอารมณ์ที่จะพูดอะไรตอนนี้”

 

ดวงตาของแมวเบิกกว้าง คำพูดของเธออ่อนโยนมากๆเมื่อพิจารณาจากไหล่ของเธอที่เพิ่งถูกยิง การกลายเป็นแมวได้ผลขนาดนี้จริงๆเหรอ?

 

– ถ้าเป็นก่อนหน้านี้เธอต้องเริ่มด้วยการด่าออกมาก่อนเป็นอย่างแรก จินซาฮยอค เธอเปลี่ยน! หรือฉันมันน่ารักเกินไป? เมี้ยววววว~?

 

จินซาฮยอค ถึงกับยืนนิ่งกับคำพูดที่งี่เง่าของเบลล์ เธอถอนหายใจด้วยความโกรธแค้น

 

– เธออยากให้ฉันล้างแค้นให้เธอหรือเปล่า?

 

คำถามสั้นๆนี้เพียงพอที่จะได้รับความสนใจจากจินซาฮยอคเธอนิ่งเงียบไปครู่หนึ่งแล้วมองไปที่แมวอย่างรวดเร็ว แมวนั่งไขว่ห้างบนพื้นและทำท่าทางหยิ่งยโส

 

– ถ้าเป็นวัดกันที่การโจมตีฉันคิดว่าฉันฆ่าเขาได้อย่างน้อย 1 ครั้ง

 

เบลล์ รอฟังคำตอบของ จินซาฮยอค อย่างระมัดระวัง แต่คำตอบสั้นๆ ของเธอนั้นเป็นไปตามที่เขาคาดคิดและคาดไม่ถึงในเวลาเดียวกัน

 

“…นายไม่ทำต้องหรอก”

 

เบลล์ ยิ้มในตอนนี้เขาคิดว่าเธออยากให้เขาไปแก้แค้นคิมฮาจินแม้ว่ามันจะหมายถึงการที่เธอต้องยอมขอความช่วยเหลือจากคนอื่นก็ตาม

 

“ฉันจะเป็นคนที่ฆ่าเขาเอง”

 

แต่จิตวิญญาณกนักสู้ของเธอยังไม่ตาย

 

– …ดี ฉันเข้าใจแล้ว. ดูแลแผลที่ไหล่ของคุณ

 

เมื่อถึงตอนนั้นเบลล์ร่างแมวก็หายไปในอากาศและจินซาฮยอคตอนนี้ได้แต่ถอนหายใจด้วยเสียงเล็กน้อย ท่ามกลางความเงียบสงบของป่าเธอนึกสะท้อนถึงเหตุการณ์ในวันนี้ แม้ว่าแขนของเธอเกือบจะขาดไปด้วยการยิงเพียงครั้งเดียว แต่เธอก็ยังไม่ตาย ในวันนี้เธอเห็นแล้วว่าเธอยังมีโอกาสชนะ ความแตกต่างแค่นี้ เธอคิดว่าด้วยความสามารถของเธอมันไม่ยากที่เธอจะตามทัน

 

จินซาฮยอค ถือยาไว้ในมือซ้ายของเธอแล้วเปิดออกด้วยปากของเธอ

 

ป๊อก

 

– ยานั้นเปิดออกพร้อมกับเสียงที่สดชื่นและเธอเทมันลงบนแผลบนไหล่ของเธอ

 

ซ่าาาาาาาาาา…ฟองเพิ่มขึ้นจากที่น้ำยาและผิวหนังสัมผัสกัน

ความเจ็บปวดนั้นรุนแรงเกินกว่าการยิงครั้งแรกและดวงตาแดงก่ำของ จินซาฮยอค พองตัวจนเกือบถึงจุดระเบิด ท่ามกลางความเจ็บปวดที่รุนแรงเธอจำใบหน้าของเขาได้

 

ฉันต้องการฆ่าเขา

 

ฉันจะฆ่าเขาเอง

 

ด้วย 2 มือของฉัน ฉันจะ…จินซาฮยอค ทนความเจ็บปวดจนน้ำตาไหลลงมาบนใบหน้าของเธอ เธอกัดฟันและตัวสั่น แต่ก็ไม่ส่งเสียงกรี๊ดร้อง

 

‘ราชาจะต้องสงบและเก็บความรู้สึกจากภายใน’

 

เพราะนั่นคือสิ่งที่ มาเกียเวลลี พูดเอาไว้

 

*************************************************************************

 

[ปาร์ตี้ ‘คิมแชเปย์’ ได้เอาชนะภัยพิบัติ ‘เมดูซ่า’!]

 

ในขณะเดียวกันสมาชิกปาร์ตี้ของคิมซูโฮก็นอนเหยียดยาวอยู่บนพื้น

 

“แฮ่กกกก…แฮ่กกกกกก…. “

 

“ไอหยาาาา….”

 

หนั้นเสียงครวญครางหรือเสียงหายใจ? เสียงที่แยกไม่ออกดังก้องกังวานผ่านสนามรบ หลังจากการต่อสู้อย่างสิ้นหวังกว่า 3 ชั่วโมง

พวกเขาก็ได้รับชัยชนะ พวกเขาชนะเพราะพวกเขาใช้ข้อดีของพวกเขาสุดกับจุดอ่อน ของ เมดูซ่าขณะต้องรับมือกับ ‘ดวงตาเวทมนต์แห่งความหวาดกลัว’ ที่ต้องรับมือด้วยความระมัดระวังเป็นอย่างยิ่ง

ความหวาดกลัวเท่ากับความตายอันเป็นนิรันดร์ เมดูซ่าผู้ชั่วร้ายรู้ว่า

ผู้เล่นสามารถฟื้นคืนชีพได้ดังนั้นเธอจึงเก็บผู้เล่นที่กลายเป็นหินไว้ในท้องของเธอ

 

อย่างไรก็ตาม พรสวรรค์ดาบศักดิ์สิทธิ์ สามารถตัดสิ่งที่ไม่สามารถตัดได้ คิมซูโฮ ตัดพลังจากสายตาเวทมนตร์ทิ้ง ทำใหดวงตาไร้ความสามารถชั่วคราว เมดูซ่าจึงเป็นแค่มอนสเตอร์ที่ทรงพลังกว่าปกติเล็กน้อยเท่านั้น

 

“…ยังไงก็ตามนั่นคือดอกบัวดำใช่มั้ย”

 

ทันใดนั้นยียอนฮานก็ถามออกมา แน่นอนว่าชัยชนะก็คือชัยชนะและความสุขก็คือความสุข แต่พวกเขาทุกคนต่างก็เก็บคำถามเดียวกันไว้ในใจ ข้อได้เปรียบที่พวกเขามีในการต่อสู้นั้นพึ่งเสียไประหว่างการต่อสู้

เพราะเมื่อฮาร์ปีหลายร้อยตัวมาถึงพวกเขาก็ควรจะล่าถอยหรือเรียกกำลังเสริม แต่ในขณะนั้นเองลูกศรจำนวนหนึ่งก็บินมาจากระยะไกล โผล่ออกมาจากไหนทำลายเหล่าฮาร์ปีจนหมด แม้ว่าลูกศรสีดำจะแยกย้ายกันไปอย่างรวดเร็ว แต่ฉากแห่งการทำลายล้างครั้งใหญ่นั้นได้ถูกตราตรึงไว้ในจิตใจของพวกเขาอย่างชัดเจน

 

“อา……..นั่นคือลูกศรของ ดอกบัวดำ แน่นอน”

 

คิมซูโฮ เก็บ มิสเทลทีน ไว้แล้วลุกขึ้นมา เขามองที่มาของลูกศรแต่ไม่มีใครอยู่ที่ปลายหน้าผาที่อยู่ไกลออกไป คิมซูโฮนึกถึงชายผู้ที่ช่วยพวกเขาจากที่นั่นเมื่อไม่นานมานี้ เขาช่วยพวกเราจากสวนสนุกงั้นเหรอ?

หรืออย่างที่คนอื่นพูดกัน จริงๆแล้วเขาเป็นคนดีที่กล้าหาญคนหนึ่งงั้นเหรอ?

 

คิมซูโฮ จ้องมองที่หน้าผาเป็นเวลานานด้วยความสับสน

 

“…ไม่ว่าฉันจะคิดยังไง ฉันก็ไม่ชอบชื่อกลุ่มบ้าๆนี้”

 

ทันใดนั้น แชนายอน ก็จ้องที่หน้าจอระบบพร้อมหรี่ตา ชื่อกลุ่มคือ

‘คิมแชเปย์’ [คิม] ซูโฮ [แช] นายอน [แฟร์] มุน พี่ชายและน้องสาว

[ยี] ยอนฮาน ชื่อนั้นประกอบด้วยพยางค์แรกของชื่อแต่ละคน มันควรจะเป็น ‘คิมแชแฟร์ยี’ แต่ ยียอนฮาน คิดว่ามันน่าตลกเกินไปและเขาบอกว่าไม่จำเป็นต้องมีชื่อเขาก็ได้เลยเปลี่ยนเป็น คิมแชเปย์

 

“แต่มันตลกดี มันก็เหมือนกับ บริษัท แดฮยอง ของเธอนั้นละ”

 

แชนายอน กัดฟันของเธอเพราะคำพูดของ ยียอนฮาน

 

“แต่นั่นมันก็ใช่ แต่เจ้าระบบบ้านี้มันต้องล้อฉันเล่นแน่ๆ”

 

นี่คือสิ่งที่ระบบของ แชนายอน แสดงขึ้นมา

 

[‘คิมแชเปย์’ ได้เอาชนะ ‘เมดูซ่า’ แล้ว]

 

[ผลงานของ ‘Nayunjajangman’ หรือ ชินายอน คือ 14%]

 

แชนายอน กลับไม่ใช่ แชนายอน แต่เป็น ชินายอน

 

“เธออยากตายหรือไง?”

 

ภัยคุกคามของเธอทำให้ระบบเยาะเย้ยเธอมากขึ้น

 

[ผลงานของ คิม ชินายอน คือ 14%]

 

“…ก็ได้ๆ”

 

‘อย่าต่อสู้กับสิ่งที่มองไม่เห็น’ แชนายอน ถอนหายใจและนอนลงบนพื้น

แต่คนอื่นเดาะลิ้นของเธอด้วยความประหลาดใจ ตามที่คาดไว้จากเพราะ พลังเวทมนต์ราวกับปีศาจของเธอทำให้เธอยังคงมีพลังเวทมนต์เหลืออยู่แม้หลังจากปลดปล่อยพลังเวทมนตร์จำนวนมหาศาลออกมา

 

“…อากาศดีมาก”

 

แชนายอน นอนเหยียดยาวบนพื้นแล้วมองขึ้นไปบนท้องฟ้า ทันใดนั้นความคิดของเธอก็ทำให้ดวงตาเธอเบิกกว้าง

 

“เดี๋ยวก่อนคนที่ฆ่าฮาร์ปีคือดอกบัวดำไม่ใช่เหรอ!”

 

“หา เธอรู้ตัวสายไปแล้วมั่ง”

 

“…หา?”

 

“พวกเราก็พูดมาตลอดว่านะว่าเขาเป็นดอกบัวดำ”

 

“…จริงๆเหรอ?”

 

แชนายอน เกาแก้มของเธออย่างเชื่องช้า ทั้งหมดนี้เป็นเพราะระบบสำหรับการต่อสู้กับเธอ

 

“แต่ทำไมดอกบัวดำ…ถึงได้”

 

…ช่วยพวกเราด้วย?

 

แชนายอน พึมพำในขณะที่เธอเปิดช่องข้อความ

คนเดียวที่เธอแลกเปลี่ยนข้อความด้วยเมื่อเร็วๆนี้คือ ‘Extra7’ เขาเคยเป็นอาจารย์ของเธอ แต่ตอนนี้เขาเป็นคนที่เต็มไปด้วยความลึกลับ

เธอส่งข้อความถึงเขาเรื่อยๆ เพราะเธอเชื่อว่าเขามีเรื่องเกี่ยวข้องกับ

คิมฮาจิน….เธอดึงบทสนทนาขึ้นมาและตรวจดูข้อความสุดท้าย

 

「 พี่คะ เราจะเจอกันได้ไหม? ฉันมีภารกิจที่อันตรายสัปดาห์หน้า」

 

「ฉันไม่ได้ล้อเล่นนะ ฉันอาจตายได้เลย ㅋㅋㅋ มันเป็นภารกิจที่อันตรายสุดๆ 」

 

「ฉันเลยอยากบอกพี่ฮยองก่อนออกเดินทาง」

 

ไม่มีคำตอบจาก Extra7 เธอเลียริมฝีปากด้วยความผิดหวังแต่จู่ๆก็มีระบบแจ้งเตือนอื่นโผล่ขึ้นมา

 

[รางวัลสำหรับการเอาชนะเมดูซ่า]

[ได้รับ 2 ตัวเลือกที่มีประสิทธิภาพดี]

[ตัวเลือกที่มีประสิทธิภาพดี – เปลี่ยนไอเท็ม Lv. 6 หรือต่ำกว่าที่

คุณต้องการเพิ่ทประสิทธิภาพของมันหรือไม่]

 

“ว้าววว?! นี่มันอะไรกัน!?”

 

ยียอนฮาน ตะโกนอย่างดีใจ

 

“ตัวเลือกที่มีประสิทธิภาพ? เฮ้ ซูโฮ! นี่มันไม่ผิดอะไรใช่ไหม?”

 

“…นายพูดถูก Lv.6…พวกเราควรเอาอะไรออกไปข้างนอกเหมือนกัน”

 

คิมซูโฮ ยิ้มด้วยความพึงพอใจและ แชนายอน ก็ยิ้มแย้มแจ่มใสเมื่อเธอมองดูไอเท็มของเธอ ตัวเลือกมีประสิทธิภาพ มันคือตั๋วที่สามารถทำให้ไอเท็ม ‘มีประสิทธิภาพที่ดีขึ้น’ ซึ่งหมายความว่ามันสามารถนำออกไปนอกหอคอยได้ เธอยังคิดเกี่ยวกับสิ่งที่ เธอจะเอานำออกไปข้างนอกไม่ออก แน่นอนว่ามันจะเป็น [Lv.6 Jack Churchill’s Claymore] ที่เธอถืออยู่ในตอนนี้ …เธอคิดว่านาจะดีที่สุดแล้วแต่มีอยู่สิ่งหนึ่งเธอคิดขึ้นมาได

 

「 Lv.5 จดหมายเชิญไปที่ห้องรัก」

 

จดหมายเชิญไปที่ห้องรัก ถ้าฉันใช้ตั๋วกับไอเท็ม Lv.5 นี้….

ขณะที่เธอกำลังคิดการแจ้งเตือนของระบบอื่นก็โผล่ขึ้นมา

 

[กลับไปที่พระราชวังแล้วรับรางวัลของ Crevon]

 

[100,000 TP จะถูกแบ่งตามค่าผลงาน]

 

[อาวุธที่ คิมชินายอน เช่า ‘Lv.6 Jack Churchill’s Claymore’

จะถูกมอบให้กับ คิมชินายอน อย่างถาวร]

 

“เธออย่างมาล้อฉันเล่นนะ ถ้าเธอพูดว่า คิมชินายิน อีกครั้งละก็….”

 

“เห้ย! ทำไรน่ะ?!”

 

ยียอนฮาน ตะโกนเรียก แชนายอน ซึ่งกำลังโวยวายอยู่กลับระบบ

แชนายอน หันกลับมาด้วยความประหลาดใจและเห็นว่าทุกคนพร้อมที่จะกลับ

 

“ไปรับรางวัลกันเถอะ!”

 

“… โอเค.”

 

แชนายอน จ้องมองไปในอากาศและเดินไปหาคนอื่น ๆ

 

*************************************2***********************************

Favorite