The Novel’s Extra 656. Decision (1)

บทที่ 656. Decision (1)

[วิหารของคณะคมีเลียน]

บอสรวมสมาชิกคณะคมีเลียนทุกคนไปยังสถานที่ศักดิ์สิทธิ์ของพวกเขา ถ้ำที่คิมฮาจินเคยดัดแปลงในอดีตยังอยู่ในสภาพดีเยี่ยม ต้องขอบคุณทาสก็อบลินที่ทำให้สถานที่นี้สะอาดสะอ้านและดูดีขึ้นกว่าเมื่อก่อนมาก

ที่นั่น บอสประกาศบางอย่าง แม้ว่าเนื้อหาของการประกาศจะร้ายแรง แต่ทุกคนก็รับรู้อย่างเบา ๆ ตามที่คาดไว้

บอสประกาศการยุติคณะคมีเลียน

“ …นายจะทำอะไรต่อจากนี้ ~?”

หลังจากพิธีแยกตัวสั้น ๆ เจนก็เดินเข้ามาหาซอคจุนกยองที่กำลังนั่งอยู่บนโซฟาและถาม ซอคจุนกยอง จ้องมองเธอก่อนที่จะยักไหล่

“ ฉันไม่รู้”

เมื่อพิจารณาถึงสาเหตุที่คณะคมีเลียนก่อตั้งขึ้นมันก็สมเหตุสมผลที่จะยุบคณะลงในตอนนี้ บอสได้สร้าง คณะคมีเลียนใหม่เพื่อล้างแค้นอียอนจุน แต่ตอนนี้ความจริงได้รับกาเปิดเผย…อ่า ทุกอย่างกลายเป็นเรื่องยุ่งยาก

“ บอสอยู่ไหน? แล้วเธอกำลังทำอะไรอยู่?”

เมื่อซอคจุนกยองถาม เจนยิ้มและส่ายหัว

“บอสหรอ ~? เธอไม่ใช่เจ้านายของเราอีกแล้ว ~ เธอเป็นผู้นำ ‘คลับ’ ของเราในตอนนี้ต่างหาก ~”

เจนฉายโฮโลแกรมด้วยสมาร์ตวอทช์ของเธอ

[โซเชียลคลับ – น่องสี]

[คลับลีดเดอร์ – อีบยอล]

[สมาชิกคลับ – 6]

“ ฉันจะส่งคำเชิญถึงนายด้วย ~”

“… .”

ซอคจุนกยองรู้สึกไม่พอใจทันที ถึงอย่างนั้นเขาก็เปิดสมาร์ตวอทช์และกดสมัครคลับ

เจนพูดต่อขณะที่เธอยิ้มอย่างร่าเริง

“ เมื่อวานนี้เธอฝังศพของอียอนจุนในเพนเดอร์​โมเนียม …และวันนี้เธอบอกว่าเธอต้องชดใช้บาปตลอดชีวิตที่เหลืออยู่ของเธอ”

“…ชดใช้บาปของเธอหรือ?”

“อ๋อ เห็นได้ชัดว่าเธอทำสัญญาบางอย่างกับฮาจิน”

“ ชดใช้ยังไง?”

“ ฉันไม่รู้ ~ แต่บอสมีทรัพย์สมบัติเพียงพอที่จะเลี้ยงประเทศ ~ เนื่องจากมีเด็กกำพร้ามากมายตอนนี้ มันจะเป็นอะไรที่เพอร์เฟ็คมาก ~”

“… .”

ซอคจุนกยองถอนหายใจอย่างเงียบ ๆ

ประหลาดใจกับบาปของบางคน

นั่นคือสิ่งที่พวกเขาสามารถทำได้หรือไม่? ความบาปของการฆ่าคนหลายพันคนไม่สามารถถูกล้างออกได้เพราะเพียงคนเดียวที่ช่วยคนอื่นเป็นล้านคน คนที่พวกเขาต้องแสวงหาการให้อภัยจากคนตายไปแล้ว และแม้ว่าพวกเขาจะกลับมามีชีวิตอีกครั้ง หนทางเดียวที่จะขอโทษได้คือการให้อภัยตัวของพวกเขาเอง

“ทำไม? นายต้องการทำมันด้วยหรอ ~?”

“ไม่”

ซอคจุนกยองตอบทันที มันเร็วมากจนเจนผงะเล็กน้อย

จากนั้นซอคจุนกยองยืนขึ้น Koong-! Koong-! อาจเป็นเพราะเขาเพิ่งกลับมาจากการฆ่าปีศาจที่ยังเหลืออยู่ ร่างกายที่ใหญ่และกล้ามเนื้อของเขาก็สร้างเสียงดังก้องเในขณะที่เคลื่อนไหว

“ ฉันอยากให้มีคนฆ่าฉันเพื่อล้างแค้นมากกว่าที่จะทำแบบนั้น ฉันแค่สงสัยว่าใครจะสามารถฆ่าฉันได้”

“…เฮ้อ”

เจนยิ้มเบา ๆ

ในความเป็นจริงเธอเห็นด้วยกับซอคจุนกยอง บอสน่าจะเป็นคนเดียวในคณะคมีเลียนที่คิดจะ “ชดใช้บาป” ทุกคนรู้ว่าพวกเขาฆ่าคนจำนวนมากและทำบาปมามากเกินไปที่จะหันหลังกลับในตอนนี้

“ ถ้าอย่างนั้น ทำไมเราไม่ไปทำงานของเราล่ะ ~”

“…งาน?”

เจนยิ้มอย่างมีเลศนัย

เมื่อซอคจุนกยองหรี่ดวงตาของเขาให้แคบลง เจนก็หยิบซองจดหมายหนา ๆ ออกมา

“ นั่นอะไรน่ะ?”

“ อืม…เหตุการณ์บอสต้องการทำให้มันถูกต้อง ~?”

ซอคจุนกยองคว้าซองจดหมายขึ้นมาดู หน้าแรกของเอกสารภายในซองจดหมายมีคำว่า [ข้อมูลที่เกี่ยวข้องกับอุบัติการณ์ควังโอ] พิมพ์ด้วยตัวอักษรขนาดใหญ่ ซอคจุนกยองจ้องมองเจนโดยไม่ได้อ่านเอกสาร

“ เธอรู้ ว่าฉันจะไม่อ่าน อธิบายมา”

“ อืม ~ มันง่ายมาก ~ นายรู้ว่ามีหัวหน้าสมาคมสามคนใช่มั้ยล่ะ?”

ซอคจุนกยองพยักหน้า แม้ว่า ‘อียุกโฮ’ จะเป็นหัวหน้าอย่างเป็นทางการของสมาคมฮีโร่ แต่ก็มี ‘คิมซุกโฮ’ และ ‘ยูจางวอน’ ทำงานอยู่ในเงามืด คิมซุกโฮเป็นอดีตประธานาธิบดีของเกาหลี และยูจางวอนเป็นตัววีเซิลที่มีเขี้ยวลากดินซึ่งเป็นฮีโร่ระดับมาสเตอร์จนกระทั่งเขาเกษียณ

“ เราจะฆ่าพวกเขาทั้งหมด”

“ …ทั้งสามคนเหรอ?”

ซอคจุนกยองเบิกตากว้างและถาม

แต่ราวกับว่ามันยังเร็วเกินไปที่จะประหลาดใจ เจนตบมือเธอและพูดต่อ

“ ใช่แล้ว และแชแจจุลและยูจินวอนด้วย”

“อะไร-?! แชจูชึลและยูจินวอง— !!”

“ ใช่แล้ว ทำไม ~ นายกลัวเหรอ ~?”

เจนเลียริมฝีปากของเธอและยั่วยุซอคจุนกยอง

ซอคจุนกยองจ้องมองดวงตาของเจนครู่หนึ่งก่อนจะยิ้มตามที่คาดไว้ จากนั้นเขาก็ระเบิดเสียงหัวเราะดังลั่น

“ฮ่าๆๆๆ-! เจน ฉันไม่รู้ว่าเธอช่างซ่าได้ขนาดนี้ -!”

ซอคจุนกยองรู้สึกว่ากล้ามเนื้อของเขาร้อนขึ้นด้วยความตื่นเต้น เขาไม่ได้สนใจคิมซูโฮและยี่ยุกโฮมากนัก แต่แชจูชุลและยูจินวอน เขาเห็นว่าพวกนั้นเป็นคู่ต่อสู้ที่สมบูรณ์แบบสำหรับคนที่มีทักษะอย่างเขา

“ เราจะเริ่มเมื่อไหร่ แผนคืออะไร!?”

“ เราไม่จำเป็นต้องทำอะไร คิมซุกโฮกำลังมองหาเรา ในที่สุดเขาจะมาหาเราเอง”

“ฮ่าๆ เขาตามหาพวกเราเหรอ? จริงๆรึ-!?”

นี่ยิ่งน่าประหลาดใจมากขึ้น ใครจะคิดว่าเหยื่อกำลังค้นหานักล่า?

“อ๋อ เราเคยเป็นสุนัขล่าสัตว์ของเขามานานแล้ว เขาต้องการที่จะฝังอดีตที่ผ่านมา ~”

ช่างเป็นคนแก่ที่โง่เง่า เจนบ่นเมื่อเธอส่ายหัว

ซอคจุนกยองถามพร้อมกับยิ้มกว้างบนใบหน้าของเขา

“ แล้วใครล่ะ ที่เข้าร่วมบ้าง?”

“ ดรูน,ไคตะ, จินโยฮาน, คาลิฟา และเซนต์​ริน อาราชิต้องการที่จะมุ่งเน้นไปที่การวิจัยของเขาและยูคยองฮวานกล่าวว่าเขาจะเกษียณแล้วใช้ชีวิตอย่างสงบสุขกับคนรักของเขา”

“ ถ้าอย่างนั้น… ฮึ่ม”

ซอคจุนกยองไอแห้งๆและมองไปที่เจน ดูเหมือนเขาจะมีบางสิ่งที่จะพูด

“ หายไป…2-3 คน”

“ใช่.”

“ ดังนั้น น่าจะดีกว่าที่จเราะพาใครบางคนไปด้วย”

“หืม? ใคร? ฉันคิดว่าเรามีมากเกินพอแล้วนะ ~”

“อืมมม … เห็นไหม ฉันรู้เรื่องบางเรื่องเกี่ยวกับอุบัติการณ์ควังโอ….”

ในขณะนั้นการสนทนาก็หยุดลง

ความรู้สึกแปลก ๆแปรผันผ่านหัวซอคจุนกยองและเจน แต่พวกเขาไม่สามารถบอกได้ว่ามันคืออะไร ซอคจุนกยองพยายามจะพูดต่อไป แต่ในไม่ช้าเขาก็หยุดและรู้สึกว่ามีบางอย่างผิดปกติ

****2****