Chapter 654. Ending (7)
ไหล่ของคิมซูโฮสั่นเมื่อเขาหันกลับไป
จำนวนฮีโร่ที่น่าเหลือเชื่อกำลังยืนอยู่ที่นั่น
แกนช่องแคบใต้ดิน ผู้รังสรรค์ศักดิ์สิทธิ์ เดสซลิทมูน น้ำแข็งศักดิ์สิทธ์…. แชนายอนยืนเคียงข้างผู้บริหารของสมาคมต่างๆและสมาชิกวิหารแห่งความยุติธรรมด้วยรอยยิ้ม
“ เธอไม่…เหนื่อยบ้างหรอ”
คิมซูโฮก็ตกตะลึงนิดหน่อย แชนายอนจะยืนได้อย่างไรหลังจากใช้พลังเวทมนต์มากมาย เธอมีความแข็งแกร่งที่น่าตกตะลึงจริงๆ
“ ตอนนี้ไม่ใช่เวลาที่จะเหนื่อยนะ!”
****2****
แชนายอนส่ายหัวแล้วเอื้อมมือไปที่คิมซูโฮ
คิมซูโฮจับมือเธอแล้วลุกขึ้น ทั้งคู่ถอยออกไป
บาอัลกำลังจ้องมองพวกเขาด้วยตาที่ลึกล้ำ ที่ด้านหน้าของบาอัลนั้น แชนายอนก็ยกดาบขึ้น
“ มันเป็นรอบที่สอง หรือ รอบที่สามกันนะ?”
เมื่อได้ยินจุดประสงค์ที่ชัดเจน บาอัลยิ้มออกมาอย่างขมขื่น
มันรู้ว่าความพ่ายแพ้ของตัวเองได้ถูกตัดสินแล้ว
การยอมจำนนที่ขมขื่นเข้ามาเติมเต็มในจิตใจของเขา
การโดนยิงด้วยกระสุนสังหารพระเจ้า การเต้นของหัวใจของมันลดลงอย่างช้าๆ
มันรู้ว่าไม่มีเวลาเหลืออีกต่อไปแล้ว หัวใจของมันจะหยุดในไม่ช้า แต่บาอัลไม่รู้ว่า ‘จุดจบ’ ที่จะตามมาหลังจากนั้นจะเป็นความตายหรือการทำลาย
แต่สำหรับตอนนี้มันแค่รู้สึกเสียใจ
หากความพ่ายแพ้ของมันถูกตัดสินโดยโชคชะตา …
หากการเดินทางครั้งนี้ถูกสร้างขึ้นเพื่อมันจะไม่ชนะ …
หากการดำรงอยู่ของมันถูกสร้างขึ้นเพื่อให้พ่ายแพ้จริงๆ
“ ช่างน่าเสียดาย”
หลังจากนั้นมันก็อยากที่จะอาละวาดอีกเล็กน้อย … เพื่อต้อนมนุษย์ไปยังมุมหนึ่งโดยใช้วิธีการที่มีพลังมากกว่า
จากนั้นบางที มันอาจพบว่ามีความเป็นไปได้ที่จะชนะเพียงเล็กน้อย แล้วผลักมนุษย์ให้เข้าสู่ความสิ้นหวัง
“บาอัล.”
บาอัลได้ยินบางคนเรียกชื่อมัน หัวของมันหันกลับมา ที่นั่นมันเห็นเบลล์ซึ่งดูเหมือนตัวมันเอง เขามองมาที่บาอัลอย่างเวทนา
บาอัลอดไม่ได้ที่จะรู้สึกเศร้ากับสถานการณ์ของตัวเอง
ไม่เพียงแต่มันล้มเหลวในการบรรลุถึงความปรารถนาของตัวเองเท่านั้น แต่มันยังเป็นที่น่าเวทนาของมนุษย์ …
ไม่สิ มันปฏิเสธที่จะยอมแพ้
“ ก้มหัวลงเบลล์ การต่อสู้ของข้ายังไม่จบ “
บาอัลตะคอกใส่เพื่อนเก่าของมันและปลุกพลังปีศาจของตัวเอง
มันยังมีพลังงานเพียงพอที่จะทำให้มนุษย์สองสามคนตายไปกับมันได้ หากมันยอมแพ้โดยไม่ทำอะไรเลย นั่นจะไม่สามารถเรียกว่า ‘ปีศาจ’ได้อีกต่อไป
“บาอัล-!”
ในขณะนั้น เสียงคำรามดังขึ้นปลุกเร้าจิตวิญญาณการต่อสู้ของมัน บาอัลหันไปทางที่เสียงนั้นจากมา ชินจองฮัคยืนอยู่บนเนินเขาไม่ไกลนัก
บาอัลจำเขาได้
เขาเป็นหลานชายของชินมยองจุล มนุษย์ที่ทำสัญญากับมันและอัญเชิญมันมายังโลกใบนี้
Koong-
เมื่อเห็นเขา หัวใจของบาอัลก็แผ่วเบา มันรู้สึกถึงจิตวิญญาณของชินมยองชุลจากหัวใจของชินจงฮัก
“… อ่า.”
การพบกับมนุษย์ที่อัญเชิญเขามาที่นี่ในเวลานี้ นี่เป็นความโชคร้ายของโชคชะตาใช่หรือไม่?
บาอัลค่อนข้างมีความสุขกับสิ่งนี้
ด้วยความยินดีอย่างแท้จริง บาอัลรวบรวมพลังปีศาจไว้ในมือของมัน
ชินจองจงเล็งหอกศักดิ์ที่คอของบาอัลและตะโกนเสียงดังก้อง
“ ฉันมาเพื่อตัดหัวของแก -!”
ทำไมเขาถึงเสียงดัง บาอัลไม่ชอบชินจองฮักที่ทำตัวเหมือนคนโง่ แต่มันยอมรับด้วยเสียงหัวเราะมากมายภายในจิตใจ
ไม่ว่าในกรณีใดๆ สนามรบที่แสนหวานและน่ากลัวก็อยู่ข้างหน้ามัน จุดจบของการเดินทางของมันอยู่ที่นั่น เพราะมันพนันด้วย “หัวใจ” เนื่องจากมันตระหนักได้ถึง ‘ต้นกำเนิด’ ของตัวเอง มันจึงรู้สึกว่างเปล่า
นี่คือการต่อสู้ที่ชีวิตของมันอยู่บนเส้นด้าย
ความพ่ายแพ้หมายถึงทั้งความตายและการทำลายล้าง
แต่แม้ว่ามันจะต้องพ่ายแพ้ แม้ว่าความพ่ายแพ้ของมันจะได้รับการตัดสินไว้แล้วก็ตาม
“ดี ข้าจะไปหาแกเอง”
เพื่อให้ได้สิ่งหนึ่ง สิ่งที่ทำให้มันไม่ต้องสัมผัสคำว่า ‘ความตายที่แท้จริง’ – บาอัลก้าวไปข้างหน้า
* * * *
[แกนของช่องแคบ โรงพยาบาลวีไอพี]
คิมซูโฮค่อยๆลืมตา แสงแดดจ้าทำให้ดวงตาพร่ามัว ตามด้วยสายลมอ่อนโยนที่สัมผัสผิวของเขา
หลังจากเพลิดเพลินกับธรรมชาติชั่วครู่หนึ่งแล้ว คิมซูโฮก็กระโดดขึ้นและสัมผัสที่ท้องของเขา
“เฮ้ออ”
เขาถอนหายใจออกจากปากของเขาด้วยความโล่งอก
ดูเหมือนว่าเขาจะไม่ตายและตื่นขึ้นมาในชีวิตหลังความตาย
“นายตื่นแล้ว?”
เสียงที่คุ้นเคยดังขึ้น คิมซูโฮเอียงศีรษะของเขาแล้วหันไปทางด้านข้าง
“ …ยูยอนฮา?”
ยูยอนฮายิ้มเบา ๆ ขณะผงกหัวของเธอ
“ดี นายยังจำฉันได้ คงจะไม่น่าแปลกใจถ้านายจะสูญเสียความทรงจำของตัวเองด้วยอาการบาดเจ็บที่นายได้รับ”
คิมซูโฮจ้องมองที่เธออย่างงงงันก่อนที่จะยกตัวส่วนบนของเขาขึ้น พื้นที่รอบ ๆ ช่องท้องของเขาเจ็บปวด แต่มันก็ไม่สามารถทนไม่ได้ที่เขาจะลุกขึ้น
“ เธอไม่ต้องกังวลเกี่ยวกับฉัน เกิดอะไรขึ้นกับบาอัล?”
คิมซูโฮถามเรื่องนี้ก่อน ความทรงจำสุดท้ายของเขากลับมา เขากำลังตัดการโจมตีพลังงานปีศาจของบาอัล หลังจากนั้น เนื่องจากความเหนื่อยล้าสะสมหอกพลังงานปีศาจทะลุท้องของเขา นั่นมัน
เป็นจุดที่ความทรงจำของเขาจบลงที่นั่น
“ใครจะรู้?”
ยูยอนฮาหลีกเลี่ยงคำถามอย่างไม่ตั้งใจ
คิมซูโฮรู้สึกหงุดหงิด ข้อเท็จจริงที่ว่ายูยอนฮาอยู่ที่นี่ น่าจะหมายความว่าสถานการณ์ได้รับการดูแลในระดับหนึ่ง
…ไม่สามารถระงับความอยากรู้ของเขาไว้ได้ เขาคว้ารีโมททีวีที่อยู่ใกล้เตียงแล้วเปิดข่าว
– ด้วยการทำลายล้างของบาอัล ตอนนี้โลกอยู่ในทางแยกที่สำคัญ
บรรทัดนี้ทำให้เขารู้สึกไม่สบายใจในทันที
คิมซูโฮถอนหายใจด้วยความโล่งอกและถามยูยอนฮา
“ บาอัล…ตายแล้วหรอ?”
“อืม … เขาหายไป. พร้อมกับเบลล์”
แต่คำตอบของยูยอนฮานั้นค่อนข้างคลุมเครือ
คิมซูโฮขมวดคิ้วและถามกลับ
“…เขาหายไป?”
“ใช่ ไม่มีใครรู้ว่าเขาไปไหน ดูเหมือนว่าเขาจะตายไปแล้ว แต่เราไม่มีทางยืนยันได้ ทันใดนั้นเบลล์ก็วิ่งออกไปในตอนสุดท้ายของการต่อสู้และหายไปพร้อมกับบาอัล”
เบลล์และบาอัล คิมซูโฮไม่รู้ว่าฝาแฝดทั้งสองคนนี้เกี่ยวข้องกันอย่างไร แต่ดูเหมือนยูยอนฮาจะรู้ทุกสิ่ง
ยูยอนฮาอธิบายต่อด้วยรอยยิ้ม
“ ฉันได้ยินจาก รุ่นพี่แกรนด์เมจิกเชี่ยนชิมูริน”
“อะไร? บอกฉันสิ!”
– ในทางกลับกัน ออร์เดนกลับไปที่วลาดิวอสต๊ค พลเมืองของวลาดิวอสต็อกยินดีต้อนรับเทพผู้พิทักษ์ด้วยการอ้าแขนกว้าง….
“ นั่นอะไรน่ะ? อ-ออร์เดน?”
สิ่งที่คิมซูโฮไม่รู้ก็ถูกรายงานทางทีวี คิมซูโฮเรียกร้องให้ยูยอนฮาอธิบาย แต่เธอเพียงยักไหล่เท่านั้น
“ ทำไมถามฉัน นายไม่ได้เป็นคนที่ปล่อยให้ออร์เดนไปไม่ใช่หรอ?”
“… .”
คิมซูโฮสะดุ้งแล้วปิดปาก อันที่จริงเขาไม่ได้ยืนยันว่าออร์เดนเสียชีวิตหรือไม่ เขาโกหกเรื่องนี้เมื่อสมาคมฮีโร่ถามเขา
เป็นเพราะเขานึกถึงจินซาฮยอคและตัวเขาเองเมื่อเขามองดูออร์เดนและคุรุคุรุ ไม่เหมือนกับเขาในอดีตที่พยายามจะฆ่ามาสเตอร์ของตัวเอง คุรุคุรุพยายามช่วยออร์เดนแม้ในขณะที่ต้องเสียสละชีวิตของมันเอง
นั่นเป็นสาเหตุที่เขาไม่สามารถพาตัวเองไปฉีกออร์เดนเป็นชิ้่นๆด้วยดาบของเขาได้
ถึงอย่างนั้น เขายังจำได้ว่ายืนยันว่าการหายใจของออร์เดนหยุดลงไปแล้ว….
“ทุกอย่างโอเค ออร์เดนเป็นพันธมิตรของเรา”
ทันใดนั้น ยูยอนฮาเปิดเผยข้อมูลผู้ติดต่อจากสมาร์ทว็อชของเธอ ชื่อ [ออร์เดน] ปรากฏขึ้นในนั้น
“ฮะ…? นี่มันอะไรกัน?”
“ เป็นไง? ฉันพนันได้เลยว่าฉันเป็นคนแรกที่ได้เบอร์ของออร์เดน”
“ฮะ … .”
เมื่อเห็นว่าความภาคภูมิใจของยูยอนฮา คิมซูโฮก็ไม่แน่ใจว่าจะต้องโต้ตอบอย่างไร
“ ยังไงก็ตาม นายต้องการที่จะออกไปไหม? นายอน, ซึงอา ออนนี่ และทุกคนอยู่ในล็อบบี้”
แชนายอนและยุนซึงอา เมื่อเขาได้ยินชื่อทั้งสองรอยยิ้มก็แผ่ไปทั่วใบหน้า
จากนั้นเมื่อเขาจำชื่อหนึ่งได้ การแสดงออกของเขาก็แข็งทื่อ
“ …แล้วฮาจินล่ะ?”
“ โอ้ นายไม่ต้องกังวลเกี่ยวกับเขาเลย”
“ เขามาที่นี่ด้วยเหรอ?”
“ ไม่ เขาอยู่ในที่ปลอดภัยกว่านั้ร”
ยูยอนฮาพูดด้วยรอยยิ้มอันจืดเจื่อน
คิมฮาจินไม่ได้อยู่ในโรงพยาบาลนี้ แต่เนื่องจากเขาอยู่กับคณะคมีเลียน เขาจึงอยู่ในสถานที่ที่ปลอดภัยกว่ามาก ท้ายที่สุดแล้วคนที่เรียกว่า ‘บอส’ ดูเหมือนจะชอบคิมฮาจินมากกว่าใคร ๆ
****3****
“….”
คิมซูโฮตกอยู่ในความคิด เขาครุ่นคิดถึงความทรงจำที่บาอัลทิ้งไว้ในตัวเขา
ถ้าฮาจินเป็น “ผู้สร้างโลกนี้จริงๆ” แล้วเขาจะปฏิบัติต่อฮาจินอย่างไรต่อจากนี้ไป?
“คิมซูโฮ?”
คิมซูโฮเงยหัวขึ้น ยูยอนฮาจ้องมองเขาอย่างสงสัย
“คุณคิดอะไรอยู่?”
“…ฮะ? อ่า.”
นี่มันไม่ใช่เวลาที่จะต้องกังวล
เขาสามารถพูดคุยเกี่ยวกับเรื่องนี้ในภายหลังได้เมื่อเขาได้พบกับฮาจิน
![เจ้าของร้านพิศวง [我真不是邪神走狗]](https://i2.wp.com/www.xn--q3cmiag1gmn.com/wp-content/uploads/2022/08/bmn54u2yvhx9x9it.jpeg?resize=60,85 "เจ้าของร้านพิศวง [我真不是邪神走狗]")
