The Legendary Mechanic 390 อโรเชีย ภารกิจต่อเนื่องระดับA

นักรบดาราทมิฬมองเอ็มเบอร์ด้วยสายตาเชิงคำถาม

เอ็มเบอร์จ้องหานเซี่ยว เขาอยู่ในภาวะกลืนไม่เข้าคายไม่ออก เวลาที่พวกเขาใช้ไปเหนือความคาดหมาย พวกเขสคิดว่าพวกเขาสามารถจับหานเซี่ยวได้ในเวลาไม่นาน แต่ไม่คิดว่าเขาจะรับมือยากขนาดนี้ นอกจากนี้ พวกเขายังไม่มั่นใจว่าความสามารถฟื้นฟูของหานเซี่ยวแข็งแกร่งแค่ไหนและสามารถฟื้นฟูได้กี่ครั้ง

เอ็มเบอร์มั่นใจว่าหานเซี่ยวย่อมต้องมีขีดจำกัด ปัญหาคือ มันนานแค่ไหน?ความแข็งแกร่งของหานเซี่ยวเหนือกว่าช่างกลทั่วไป พวกเขาแทบไม่บาดเจ็บ แต่พลังงานและความทนทานพวกเขามีจำกัด ลมหายใจพวกเขาเร็วกว่าปกติ และหัวใจพวกเขาก็สูบฉีดเร็วขึ้น การโจมตีแบบไม่หยุดพักทำให้นักรบดาราทมิฬเหนื่อยล้าและไม่อาจแสดงประสิทธิภาพสูงสุดได้

ถอยหรือสู้ต่อ?เอ็มเบอร์ลังเล ครั้งนี้ เขาพลันเห็นหานเซี่ยวแหงนมองท้องฟ้าที่ถูกบดบังโดยคุกที่เขาสร้างขึ้น

ก่อนพวกเขาจะได้ตอบสนอง มันก็เกิดการระเบิดอย่างรุนแรง กำแพงถล่ม และรอยแตกก็ปรากฏ

บูม!

กำแพงเหนือหัวพวกเขาพลันระเบิดพร้อมมีแสงไฟส่องเข้ามา เครื่องบินหลายลำบินวนเหนือท้องฟ้า เล็งปืนเลเซอร์มายังคนของดาราทมิฬ

“วางอาวุธและยอมจำนนเดี๋ยวนี้!”เฮอลัสตะโกนผ่านลำดพง

ใบหน้าของนักรบดาราทมิฬเปลี่ยนไป

“บ้าจริง องครักษ์มาที่นี่ การซุ่มโจมตีเพิ่งผ่านไปไม่กี่นาที และเราก็ตรวจสอบแล้วว่าไม่มีหน่วยลาดตระเวนแถวนี้ พวกกลุ่มองครักษ์แค่ผ่านมางั้นหรอ?โชคดีเกินไปแล้ว!”
การซุ่มโจมตีผ่านไปไม่ถึงสิบนาที ด้วยความที่ความเร็วและปฏิกิริยาของพวกพิเศษแข็งแกร่งขึ้น จำนวนการกระทำที่พวกเขาสามารถทำได้ในแต่ละวินาทีจึงสูงขึ้นด้วย ในช่วงการต่อสู้ เวลานั้นจะรู้สึกช้าลงไปสิบเท่าหรือแม้กระทั่งร้อยเท่า ศัตรูระดับเดียวกันจะสามารถใช้ทุกรายละเอียดได้ในช่วงการปะทะ แต่ทว่า ในสายตาคนธรรมดา พวกเขาจะเห็นแค่เงาเท่านั้น

“มันไม่ใช่โชค คนบนเครื่องล้วนเป็นลูกน้องของแบล็คสตาร์ เขาต้องเรียกกำลังหนุนมา!”

“เขาทำมันผ่านอุปกรณ์รบกวนสัญญาณได้ยังไง?!”บางคนอุทาน

เอ็มเบอร์จ้องหานเซี่ยวและกล่าว”ฉันยอมรับว่าประเมินแกต่ำไป แบล็คสตาร์ ฉันจะจำชื่อแกไว้ ถอย!”

เพียงเมื่อเขาพูดจบ คุกก็พังตัวลงและเปลี่ยนเป็นฝุ่นดำปกคลุมไปทั่ว ขวางเครื่องตรวจจับสัญญาณและวิสัยทัศน์

เวลานั้นเอง เอ็มเบอร์ก็หยิบแท่งโลหะออกมา เขาจับปลายทั้งสองด่านและบิด เปิดใช้งานอุปกรณ์ จุดแสงสีฟ้าปรากฏตรงกลาง แสงมันครอบคลุมสามเมตร นักรบดาราทมิฬรีบเดินเข้าไปบริเวณที่ครอบคลุมด้วยแสง จากนั้นเอ็มเบอร์ก็บิดแท่งโลหะอีกครั้ง จุดแสงหดตัวและกระพริบวูบ ผู้คนและฝุ่นในนั้นพลันหายไปอย่างไร้ร่องรอย

เมื่อฝุ่นกระจาย หานเซี่ยวก็ปาดคราบบนหน้าและเดินไปยังจุดที่เอ็มเบอร์และคนอื่นหายไป เขาก้มตัวลงและปาดฝุ่นบนพื้น ทำให้เห็นรอยวงกลมบนพื้น

“เทเลพอร์ตระยะใกล้ แทบไม่มีร่องรอย…เราไม่อาจไล่ตามได้”หานเซี่ยวส่ายหัว เทียบกับคนอื่น เทคโนโลยีของดาราทมิฬถือว่าล้ำหน้ามาก อย่างน้อยก็ล้ำหน้าเขาอยู่

เครื่องบินวนไปรอบๆและไม่พบอะไร พวกเขาลงจอดและหานเซี่ยวก็ให้รางวัลภารกิจกับพวกเขา

กำลังหนุนทำให้เอ็มเบอร์ถอยและทำให้แผนของดาราทมิฬล้มเหลว แต่ทว่า หานเซี่ยวไม่อาจยินดีได้ ความล้มเหลวของเอ็มเบอร์ย่อมทำให้ดาราทมิฬสนใจเขากว่าดิม เขาได้แสดงความสามารถไปเยอะ ดังนั้นเขาจึงไม่อาจทำตัวต่ำได้อีกต่อไป

ด้วยการโจมตีครั้งแรก มันมีโอกาสที่จะมีอีกครั้ง หานเซี่ยวไม่มีพลังพอจะเผชิญหน้ากับองค์กรใหญ่เช่นนั้น และอาชีพเขาในฐานะทหารรับจ้างก็จะได้รับผลไปด้วย

เมื่อมองย้อนกลับไป มันเป็นเพราะงานที่พวกเขาถูกจ้างถึงทำให้พวกเขาเจอแผนของดาราทมิฬ ตราบเท่าที่พวกเขาช่วยเผ่าเงิน ไม่ว่าเขาจะมีลูกปัดหรือไม่ เขาย่อมดึงดูดความสนใจของดาราทมิฬอยู่วันยังค่ำเขาไม่รู้ว่าดาราทมิฬมีส่วนร่วมในเรื่องนี้แต่ต้น ยังไงก็ตาม ไม่มีทางย้อนเวลากลับได้ อย่างน้อยเขาก็รู้เป้าหมายของดาราทมิฬและมีของสำคัญ ลูกปัดข้อความลับในมือ ไม่เพียงแต่จะทำให้เอ็มเบอร์ถอนตัวได้สำเร็จ เขายังปกปิดความจริงที่ว่าเขามีลูกปัดได้อีกด้วย เขายังไม่ถูกเปิดโปง

มันดีกว่าที่จะไม่มอบลูกปัดให้ดาราทมิฬ มันเสี่ยงเกินไป วิธีการของดาราทมิฬนั้นโหดเหี้ยมมาก ดังนั้นการเปิดเผยย่อมอันตรายกว่า

เฮอลัสเดินมาและถามอย่างกังวล”นายไม่เป็นไรนะ?”

“ไม่เจ็บมาก พวกนายมาได้ทันเวลา”หานเซี่ยวโบกมือเขา

มันคือผู้เล่นที่ริเริ่มขอกำลังเสริม เฮอลัสสงสัยตอนแรก และตอนนี้ก็ยืนยันได้ว่าหานเซี่ยวและลูกน้องเขามีการส่งกระแสจิตกันได้

“ศัตรูเป็นใคร?ทำไมพวกมันถึงซุ่มโจมตีนาย?”

“พวกมันคือพวกเถื่อนที่โจมตีตลาดทาส ฉันจำพลังของหนึ่งในนั้นได้ พวกมันอาจมาเพื่อล้างแค้น”หานเซี่ยวกล่าว เขาเดินไปหาอโรเชีย จากนั้นก็พยุงเธอขึ้น

อโรเชียส่ายหัว บ่งบอกว่าเธอไม่ได้บาดเจ็บ

หานเซี่ยวคิด”มีปฏิกิริยาพลังงานสูงมากภายในร่างเธอ แต่เธอไม่รู้วิธีใช้มัน”

เขาเห็นอโรเชียยิงก่อนหน้าและเห็นว่าเอ็มเบอร์สะกดเธอได้ในพริบตา เธอไม่ได้ช่วยอะไรเลย หากอโรเชียสามารถสู้ได้ เขาคงไม่ต้องสู้ลำพัง

หานเซี่ยวไม่ได้เป็นคนไร้ความรับผิดชอบ มันเป็นไปไม่ได้ที่เขาจะละทิ้งเธอเมื่อภารกิจเสร็จ ในเมื่อเขาพาตัวเธอมาแล้ว เธอก็ต้องเข้าร่วมกลุ่มทหารรับจ้าง เขาไม่ต้องการคนที่เป็นภาระ และอโรเชียก็มีศักยภาพมาก เธอคุ้มค่าที่จะบ่มเพาะ หากเธอกลายเป็นพวกพิเศษ อย่างน้อยเธอก็จะไม่เป็นภาระ และอาจมีประโยชน์

“มีพลังงานในร่างฉัน?”อโรเชียยก้มมองและกดบนหัวใจเธอ”จริงงั้นหรอ?”

“เธอต้องมีพรสวรรค์มาก ฉันสามารถสอนเธอได้เพื่อให้ศักยภาพเธอไม่สูญเปล่า”หานเซี่ยวกล่าว

“นายอยากให้ฉันเรียนรู้เพื่อเป็นพวกพิเศษงั้นหรอ?”

หานเซี่ยวยักไหล่”ฉันไม่รู้ว่าเธอเป็นใคร แต่เมื่อเธอเสียความทรงจำ เธอก็ต้องเรียนรู้ใหม่ เธออาจเคยเป็นพวกพิเศษที่แข็งแกร่งมาก่อน เธออาจพัฒนาได้ด้วยความเร็วน่าเหลือเชื่อ”

“มีสิ่งหนึ่งที่ฉันไม่เคยพูด”อโรเชียกล่าวช้าๆ”เห็นได้ชัว่าฉันเป็นอวกาศอัศจรรย์บางอย่าง(เรื่องที่คนไม่อาจระบุได้จะเรียกว่าอวกาศอัศจรรย์) นายไม่อาจพาฉันออกไปได้อยู่ดี”

หานเซี่ยวตกตะลึง

“พวกเขาบอกว่าฉันจะไม่มีทางตาย ฉันจะคืนชีพหลังตายและกลับไปยังที่เริ่มเสียยความทรงจำก่อนฉันตาย ฉันจำได้ว่าฉันใช้ชีวิตนี้มาสามปีแล้ว และฉันก็ถูกขายไปห้าครั้ง แต่ละครั้ง หลังผ่านไปหกวัน ฉันจะกลับไปยังคุก ไม่ว่าจะไกลแค่ไหน มันก็จะหายไปในชั่วพริบตา ไม่มีใครสามารถนำฉันออกไปได้”

ความทรงจำเก่าแก่สุดของอโรเชียคือตอนเธอลืมตาในคุก ต้นกำเนิดและตัวตนเธอล้วนลึกลับ ทุกสิ่งก่อนหน้าล้วนว่างเปล่า แต่ทว่า ครั้งนี้ ชีวิตเธอกินเวลามาสามปีและเธอก็มีความทรงจำน้อยมาก เธอตระหนักว่าเธอพิเศษมานานแล้ว แต่รูปแบบชีวิตเธอก็พิเศษมาก เธอไม่มีความต้องการทางกายหรือวิญญาณ เธอไม่ต้องกินและเธอแทบไม่อยากรู้อะไร มันเหมือนกับว่าไม่มีอะไรสำคัญต่อเธอ

แม้ความรู้เธอเกี่ยวกับโลกนี้จะเป็นกระดาษเปล่า แต่เธอก็ไม่เหมือนเด็กไร้เดียงสา ตรงกันข้าม เธอมีความคิด

ฮอร์ไรด์ไม่ได้ซื่อสัตย์ หานเซี่ยวไม่รู้ถึงความลับของอโรเชีย ตอนนี้เขาตระหนักว่าฮอร์ไรด์คิดขายเธอเพราะรู้ว่าเธอจะกลับมา และก็ใช้มันเพื่อหลอกลวง

“เธอไม่อาจควบคุมพลังนี้ได้เลยงั้นหรอ?”หานเซี่ยวกล่าวอย่างประหลาดใจ

อโรเชียส่ายหัว”ไม่”

เมื่อได้ยินแบบนี้ หานเซี่ยวก็ยิ่งสนใจ อโรเชียมีความตระหนักแต่ก็ติดในคุกโดยพลังลึกลับ และนี่ก็ไม่ใช่ทางเลือกของเธอ หากนี่คืออวกาศอัศจรรย์ งั้นก็มีคำถามข้อหนึ่ง อโรเชียคืออวกาศอัศจรรย์งั้นหรอ?

หรือเธอจะเคยเป็นรูปแบบชีวิตอิสระและไม่ได้เป็นส่วนหนึ่งของความอัศจรรย์ และมันก็บังเอิญที่ว่าเธอกลายมาเป็นอวกาศอัศจรรย์?ซึ่งหมายความว่าความจำเสื่อมของอโรเชีย รูปแบบชีวิตพิเศษเธอ ความคิดที่ไร้ซึ่งความปราถนา..ทั้งหมดนี้เกิดจากอวกาศอัศจรรย์ งั้นมันเป็นประเภทไหน?มันเกี่ยวกับรูปแบบภายภาพ หรือพลังงานไร้รูปร่าง?

น่าเศร้า ต่อให้มีคำตอบ อโรเชียก็ไม่รู้ ความจริงอาจอยู่ในความทรงจำที่ขาดหายไป สิ่งที่หานเซี่ยวให้ความสำคัญสุดคืออโรเชียไม่อาจพาตัวไปได้

“ไม่มีวิธีแก้เลยงั้นหรอ?”

“ฉันไม่รู้”อโรเชียส่ายหัว”อีกสามชั่วโมงก็จะครบหกวัน”

ข้อกำหนดภารกิจคือช่วยเธอจากตลาดทาสและอยู่กับเธอหกวัน มีเพียงหานเซี่ยวถึงรู้ความยากมัน แต่ทว่า เนื่องจากมันเป็นภารกิจ มันก็ต้องมีวิธีทำให้สำเร็จ

ควรมีเบาะแสในคุกนั่น

หานเซี่ยวสั่งให้คนอื่นออกลาดตระเวนและหาศัตรู แม้เขาจะไม่หวังอะไร เขาก็เรียกชุดจักรกลสำรองและสวมใส่มัน พาอโรเชียไปตลาดทาส

ในเวลานี้ คนของดาราทมิฬปรากฏอีกฝั่งของเกาะมังกรด้วยใบหน้าแดงก่ำ

การซุ่มโจมตีถูกเร่ง พวกเขาไม่ได้อะไรจากแบล็คสตาร์เลย พวกเขาคิดว่าด้วยพลังและเทคโนโลยีพวกเขาจะทำให้พวกเขาได้เปรียบ ซึ่งทำให้พวกเขาประมาทศัตรู

ความอวดดีคือเหตุผลที่พวกเขาล้มเหลว

เอ็มเบอร์โกรธ นี่คือครั้งแรกที่เขาล้มเหลวเมื่อเจอเป้าหมายซึ่งอ่อนแอกว่าเขา เขากังวลถึงความล้มเหลวนี้มาก มันทิ้งรอยด่างไว้ในหัวใจเขา ซึ่งทำให้เขาไม่มีความสุข

เอ็มเบอร์เปิดอุปกรณ์สื่อสารเพื่อรายงานผลลัพธ์ เขาระงับความทุกข์ไว้และรายงานกระบวนการความล้มเหลว เบื้องบนแปลกใจมาก พวกเขาแปลกใจและผิดหวังต่อความอวดดีของเอ็มเบอร์อีกครั้ง

สถิติเขาสมบูรณ์แบบเสมอ และนี่คือรอยเปื้อนเดียว

“ซาโรตะได้จับอาญชากรที่เกี่ยวข้องทั้งหมดแล้ว และไม่มีเบาะแสเลย ทหารรับจ้างคือกลุ่มเดียว มีโอกาส80%ที่ลูกปัดจะอยู่ในมือทหารรับจ้างเหล่านี้”

“ผมควรหาโอกาสจัดการแบล็คสตาร์ต่อไหมครับ?”
“นายล้มเหลวไปแล้ว อย่าเสี่ยงอีก ถอยออกมา”เบื้องบนถอนหายใจ

เส้นเลือดดำปูดขึ้นบนหลังมือเอ็มเบอร์

“ครับ ท่าน..”