มุมมองของสการ์เล็ต :
‘ฉันต้องแข็งแกร่งมากกว่านี้…’ (I need more power!!! ท่านกาวทมิฬเคยกล่าวเอาไว้)
สการ์เล็ตคิดขณะกำลังรอพ่อของเธอกลับมา ตอนนี้เธอได้กลับมายังอาณาจักรมังกรแล้ว สถานที่ที่มีเพียงผู้แข็งแกร่งเท่านั้นที่สามารถเดินเข้ามาได้ มันทำให้เธอประหลาดใจในตอนที่มาถึงที่นี่ครั้งแรก และตอนนี้สถานที่แห่งนี้ก็กลายเป็นบ้านของเธอแล้ว
อย่างไรก็ตามความคิดปัจจุบันของเธอไม่ได้เกี่ยวกับอาณาจักรเลย สมองของเธอถูกดึงดูดไปยังคนเพียงคนเดียว
“ออสติน…”
เธอพูดด้วยดวงตาที่เปลี่ยนเป็นความฝัน ความรู้สึกผิดพรั่งพรูเข้ามาในหัวใจเมื่อเธอตระหนักถึงความเจ็บปวดที่ออสติน ผู้ซึ่งเธอมอบหัวใจให้ต้องอดทน แม้ว่าเธอจะมีความภาคภูมิใจในความคิดที่ว่าคนรักของเธออาจเป็นผู้กล้ารุ่นต่อไป แต่เธอก็ไม่สามารถสลัดความเจ็บปวดที่เธอรู้สึกเมื่อนึกถึงอดีตของเขาได้
“เรามองแคบเกินไป”
เธอยอมรับว่าการที่ออสตินมีความสัมพันธ์ทางอารมณ์กับผู้หญิงคนอื่นทำให้เธอเต็มไปด้วยความหึงหวงและความเกลียดชังมากเกินไป ทำให้เธอต้องผลักไสชายที่เธอต่อสู้อย่างหนักเพื่อให้ได้อยู่ด้วยกันออกไป
เป็นเรื่องปกติที่ความรู้สึกเชิงบวกจะเกิดขึ้นระหว่างออสตินและมาร์ลีน เมื่อพิจารณาจากสิ่งที่พวกเขาผ่านมาด้วยกันและความเปราะบางในวัยเยาว์ของพวกเขา แต่ถึงแม้จะรู้เรื่องนี้ สการ์เล็ตก็ยังคงรู้สึกไม่พึงพอใจอยู่ดี
เธออยากเป็นแสงสว่างเพียงคนเดียวในสายตาของออสติน ผู้หญิงคนเดียวที่น่าหลงใหลเพียงพอสำหรับเขา เธออยากเป็นผู้หญิงที่เขาฝันและคิดถึง มันเป็นความคิดที่เห็นแก่ตัวและเธอก็รู้ดี แต่หัวใจมังกรของเธอปรารถนาเช่นนั้นและเธอก็ไม่เต็มใจที่จะละทิ้งความปรารถนาเหล่านี้ไป
“ชีวิตของผู้กล้าเต็มไปด้วยความยากลำบาก และหลายๆ คนก็ไปไม่ถึงจุดจบ”
เธอพูด โดยนึกถึงคำพูดที่เคยได้ยินจากมังกรตนอื่นๆ โดยเฉพาะอย่างยิ่งผู้ที่รอดชีวิตจากสงครามครั้งยิ่งใหญ่ ประสบการณ์และความเข้าใจทำให้พวกเขามองเห็นชั้นแห่งโชคชะตาได้ นอกจากนี้สการ์เล็ตยังได้รับความรู้ที่สืบทอดมาจากมังกรผู้ปลุกพลังเธอให้ตื่นขึ้นอีกด้วย มังกรที่เสียชีวิตระหว่างสงคราม ความรู้นี้ทำให้เธอเข้าใจว่าออสตินอาจมีภาระหน้าที่ต้องแบกรับอยู่บนไหล่ของเขา
ความจริงที่ว่าเธอไม่รู้ถึงความรับผิดชอบที่เขาต้องแบกรับนั้นทำให้สการ์เล็ตรู้สึกหนักใจมาก เธอยังคงจำแววตาสิ้นหวังที่เธอเห็นในตอนที่ออสตินอยู่ในห้องกับครอบครัวของเขาได้อยู่เลย
ภาพที่ได้เห็นนั้นทำให้ใจของเธอแทบแตกสลาย เธออยากจะรีบไปหาเขาและกอดเขาไว้ แต่ก็ทำไม่ได้ ออสตินเริ่มรักเธอและเธอก็รักเขาด้วย การขอแยกกันซักพักที่เขาร้องขอคือเพื่อปกป้องเธอจากการได้รับบาดเจ็บ สการ์เล็ตเข้าใจมัน เขากลัวว่าตัวเองจะมีชีวิตอยู่ได้ไม่นานพอหรือไม่สามารถร่วมเดินทางกับเธอได้
เธอเห็นน้ำตาของเขาที่หลั่งไหลและความเจ็บปวดในตอนที่เขาขอห่างกันกับเธอ มันทำให้เธอเจ็บปวดมากยิ่งขึ้นเมื่อเธอนึกถึงปฏิกิริยาที่ตัวเองมีต่อเขาในช่วงหลายวันก่อนถึงช่วงเวลานั้น สการ์เล็ตกัดริมฝีปากของตัวเองทำให้เลือดไหลเป็นเส้นบางๆ มือของเธอกำแน่นขณะที่พลังในตัวเธอร้องคำรามพยายามจะระเบิดออกมา
‘ฉันจะไม่ปล่อยให้นายทิ้งฉันไว้หรอก’
เธอสาบานกับตัวเอง จิตใจของเธอแน่วแน่ในขณะจินตนาการถึงอนาคตที่เธอปรารถนา มันเป็นอนาคตที่เต็มไปด้วยชีวิตที่มีความสุขกับออสติน อนาคตของครอบครัวที่เธอปรารถนา
‘เราจะมีลูกกันซักสอง…ไม่สิ สี่คน…หรือมากกว่านั้นถ้าเขาต้องการ…’
สมองของสการ์เล็ตได้วาดภาพอนาคตของพวกเธอไว้แล้ว เธอมั่นใจ 100% ว่ามันจะต้องเกิดขึ้น และไม่มีอะไรจะขวางทางเธอได้
ขณะที่ความคิดเหล่านี้กลืนกินจิตใจของเธอ ภาพของมาร์ลีนก็ฉายขึ้นตรงหน้าเธอทำให้อารมณ์ของเธอบูดบึ้งไป แม้ว่าเธอจะรู้ว่าออสตินจะไม่ไล่ตามผู้หญิงคนอื่น แต่เธอก็ไม่แน่ใจว่ามาร์ลีนจะทำแบบนั้นเช่นกัน หลังจากได้สัมผัสกับความอบอุ่นของออสตินแล้ว สการ์เล็ตมั่นใจว่าไม่มีผู้หญิงคนใดที่จะต้านทานเขาได้
‘ฉันต้องแก้ไขปัญหานี้’
สการ์เล็ตคิดฟุ้งซ่านขณะพิจารณาทางเลือกต่างๆ ของเธอ ตามกฎของอาณาจักรมังกร เธอไม่สามารถฆ่ามาร์ลีนตรงๆ และหลีกเลี่ยงกับผลร้ายแรงที่ตามมาได้ อย่างไรก็ตามนั่นไม่ได้หมายความว่าเธอไม่สามารถจัดการกับมาร์ลีนด้วยวิธีอื่นได้
ภายในอาณาจักรมังกร มีสัตว์อสูรที่ทรงพลังที่อยู่ในระดับจักรพรรดิอยู่ ตามกฎหมายเมื่อสัตว์อสูรที่ทรงพลังเหล่านี้ก้าวข้ามระดับต้นกำเนิดและเข้าสู่ระดับจักรจักรพรรดิแล้ว พวกมันจำเป็นต้องเข้าสู่อาณาจักรมังกร มันเป็นกฎที่สัตว์อสูรบางตัวเลือกที่จะปฏิบัติตามและบางตัวไม่ปฏิบัติตาม และผลที่ตามมาคือลูกหลานของพวกมันหรือสัตว์อสูรระดับกำเนิดอันทรงพลังอื่นๆ ที่ภักดีต่อพวกมันมีอยู่ในโลกภายนอก
‘มันไม่ใช่ความผิดของฉันถ้าเธอตายเพราะสัตว์อสูรหรอกเนอะ?’
ความคิดอันมืดมนเบ่งบานในใจของสการ์เล็ตพร้อมกับดวงตาราวกับมังกรของเธอที่เปล่งประกาย
ขณะที่ความคิดเหล่านั้นเข้าครอบงำ ประตูห้องของเธอก็เปิดออก และพ่อของเธอก็เดินเข้ามา เมื่อเห็นเขาวัตถุประสงค์หลักที่เธอกลับมายังที่นี่ก็เข้ามาในใจ…การก้าวข้ามขีดจำกัดของเธอและก้าวไปสู่จุดสูงสุด เพื่อที่จะไม่มีโชคชะตาหรือสิ่งอื่นใดที่จะแยกเธอออกจากความรักของเธอได้
‘รอฉันก่อนนะออสติน อนาคตที่มีความสุขของเราจะต้องมาถึงอย่างแน่นอน…’
…..
มุมมองของเซเลสทีเนีย :
‘ฉันควรจัดการกับเรื่องนี้ยังไงดี?’
เซเลสทีเนียคิด ใจของเธอยังคงวนเวียนอยู่กับข้อมูลที่ได้รับในตอนที่เธอแอบฟังการพูดคุยของออสตินกับครอบครัวของเขา ดวงตาที่สิ้นหวังและเจ็บปวดของเขาบดขยี้หัวใจของเธอ และการตระหนักว่าเธอมีบทบาทในการทำลายหัวใจของเขาทำให้เธอโกรธและเพิ่มความเกลียดชังตนเองเพิ่มมากขึ้น
‘ฉันไม่สามารถโฟกัสกับเรื่องนี้ต่อไปได้…’
เธอส่ายหัวเพื่อเคลียร์ความคิดและมุ่งความสนใจไปที่หัวข้อหลักคือเธอจะปกป้องออสตินและฟื้นฟูความรักที่ควรจะเป็นของเธอเพียงคนเดียวได้อย่างไร เธอล้มเหลวในการปกป้องเขามาหนึ่งครั้งแล้วและเธอปฏิเสธที่จะล้มเหลวอีกครั้ง
ดูเหมือนตอนนี้จะเป็นเวลาที่เหมาะสมที่สุดสำหรับการเคลื่อนไหวแล้ว ขณะนี้ออสตินกำลังพักความสัมพันธ์กับสการ์เล็ตอยู่ หัวใจของเขาแตกสลายจากการเปิดบาดแผลเก่าอีกครั้ง หากเซเลสทีเนียเล่นไพ่ได้ถูกต้อง ในที่สุดเธอก็อาจจะได้ไพ่ที่เหลือตามที่ต้องการในที่สุด
เธอลืมไปแล้วว่าครั้งสุดท้ายที่ได้นอนหลับอย่างสบายคือตอนไหน ภาพสิ่งที่เธอทำและใบหน้าของเขาที่ถามว่า ‘ทำไม?’ ยังคงตามหลอกหลอนเธออยู่เสมอ
เธอยังคิดถึงอ้อมกอดอันอบอุ่นของเขา ช่วงเวลาที่เธอสามารถอ่อนแอและหาการปลอบใจในอ้อมแขนของเขาในป่า เธอถนอมช่วงความทรงจำเหล่านั้นไว้และเล่นพวกมันซ้ำในความคิดของเธอ ทำให้พวกมันยังคงสดใหม่อยู่เสมอ
‘ชิ…ถ้าฉันสามารถจับเขาให้อยู่กับฉันตลอดไปได้หล่ะก็…’
ความคิดของเธอล่องลอยไปถึงแผนการหนึ่ง—นั่นคือการเอาตัวเขาไป กำจัดผู้หญิงทุกคนที่เคยแตะต้องชีวิตของเขาและในที่สุดก็จะได้ครอบครองเขาแต่เพียงผู้เดียว เธอพร้อมที่จะจ่าย “ราคา” เพื่อกระทำเช่นนั้น ท้ายที่สุดพระเจ้ามังกรแสดงความเอ็นดูต่อเธออย่างมาก และหากเธอขอ พระเจ้ามังกรก็คงจะลดบทลงโทษของเธอลงได้
แต่เธอทำไม่ได้ ไม่ใช่ในตอนที่หัวใจของเขาเต็มไปด้วยความวุ่นวาย เซเลสทีเนียรู้ว่าเวลานั้นสามารถรักษารอยแผลเป็นได้ ถ้าเริ่มต้นใหม่ก็คงไม่มีปัญหา แต่ด้วยความโกรธของออสตินในปัจจุบัน เธอมองไม่เห็นภาพที่เขาจะตกหลุมรักเธอได้เลย ปัจจุบันเธอเป็นหนี้เขามากเกินไปที่จะทำร้ายเขาอีกครั้ง
แต่ก่อนอื่นเธอต้องทำความเข้าใจก่อนว่าคนที่เธอรักเป็นผู้กล้าแบบไหน เธอจำเป็นต้องรู้ว่าโชคชะตาชีวิตแบบไหนที่ถูกกำหนดไว้สำหรับเขา ในฐานะคนที่ศึกษาและรู้ถึงประวัติศาสตร์ในอดีต เธอจึงเข้าใจว่าอดีตของบุคคลสามารถกำหนดอนาคตของพวกเขาได้ ด้วยคำสอนของเทพมังกร เซเลสทีเนียมีความเข้าใจชีวิตของผู้กล้าอย่างลึกซึ้งมาก เธอจะไม่ยอมให้ผู้ชายที่เธอติดหนี้มากขนาดนี้ ผู้ชายที่เธอรักอย่างสุดซึ้ง ตกหลุมพรางแบบเดียวกับผู้กล้าคนก่อนหน้าหรอก
‘อะไรทำให้พวกเขาใช้เวลานานขนาดนี้กันนะ?’
เธอสงสัยหลังจากกลับมาสู่อาณาจักรมังกร เธอได้สั่งให้ผู้ใต้บังคับบัญชาของเธอรวบรวมข้อมูลทุกอย่างเกี่ยวกับออสตินและครอบครัวไลออนฮาร์ทแล้ว เธออยากรู้ว่าออสตินใช้ชีวิตแบบไหนตอนที่เธอไม่ได้อยู่กับเขา และเธอต้องการที่จะรู้ขอมูลของบรรพบุรุษทุกคนของตระกูลไลออนฮาร์ท
เธอปรารถนาที่จะได้รู้ว่าบรรพบุรุษคนใดที่ให้พรกับตระกูลนี้ เพื่อจะได้เข้าใจถึงความลึกซึ้งที่แท้จริงของเชื้อสายของออสติน จิตใจของเธอเต็มไปด้วยภาพของออสตินและช่วงเวลาที่พวกเธอใช้ร่วมกัน หัวใจของเธอเริ่มเต้นเร็วขึ้นพร้อมกับปรากฏสีแดงอันสวยงามประดับใบหน้าของเธอที่สามารถดึงดูดใจมนุษย์ทุกคนได้
‘ไม่ใช่ว่านี่คือโชคชะตางั้นเหรอ?’
เซเลสทีเนียครุ่นคิด
หลังจากที่เทพเจ้ามังกรได้ผนึกความทรงจำของเธอไว้ เธอไม่ควรจะค้นพบรักแท้ของเธอได้ แต่สิ่งต่างๆ กลับเปลี่ยนไปโดยสิ้นเชิงกว่าที่เธอเคยจินตนาการไว้ เธอได้พบกับออสตินอีกครั้งและตอนนี้พวกเธอก็กลายเป็นเพื่อนที่ดีต่อกัน มันเหมือนกับโชคชะตาที่ผลักดันให้พวกเธอใกล้ชิดกันมากขึ้น
‘ฮิฮิฮิ…ไม่ต้องห่วงนะที่รัก ฉันจะทำให้เหลือเพียงแค่เราสองคนเท่านั้น และเธอจะไม่มีทางรู้จักคนอื่นอีกเลย~’
จิตใจของเซเลสทีเนียกำลังถึงจุดแตกหัก แรงกดดันที่เธอรู้สึกเมื่อเห็นชายที่เธอรักมีความรักใคร่กับผู้หญิงคนอื่น ไม่ว่าจะเป็น “น้องสาว” ของเธอหรือไม่ก็ตาม มันเกินกว่าที่จะจินตนาการได้
‘อีกแค่นิดเดียว แล้วฉันจะไม่มีวันปล่อยเธอไป ฉันจะทำให้เธอเป็นผู้ชายที่มีความสุขที่สุดในทุกๆ ภพ~’
เซเลสทีเนียพึมพำด้วยดวงตาเหมือนมังกรของเธอที่หรี่ลงในขณะที่พลังของเธอเริ่มสั่นสะเทือน
หากโชคชะตาต้องการพรากคนรักของเธอไป คำตอบก็ง่ายๆ…
…เธอจะกลายเป็นผู้ที่แข็งแกร่งกว่าโชคชะตาเอง…
…และเธอก็มีพรสวรรค์ที่จะทำได้เช่นนั้นได้
-Donate-
True Money Wallet ID : mraxzy
ไทยพาณิชย์ : 4051572923 //ชาคริต\
![เจ้าของร้านพิศวง [我真不是邪神走狗]](https://i2.wp.com/www.xn--q3cmiag1gmn.com/wp-content/uploads/2022/08/bmn54u2yvhx9x9it.jpeg?resize=60,85 "เจ้าของร้านพิศวง [我真不是邪神走狗]")
