ตอนที่ 76 ยึดถือผลประโยชน์เป็นเรื่องดี
ท้องฟ้ามืดสนิท แต่ตึกวิจัยยังคงสว่างไสว ลู่โจวเคาะประตูออฟฟิศศาสตราจารย์ถังแล้วเดินเข้าไป
อันที่จริงเขาพอรู้แล้วว่าทำไมศาสตราจารย์ถังถึงเรียกเขามา
ไม่กี่วินาทีก่อน เขาได้รับจดหมายยอมรับวิทยานิพนธ์จาก[Mathematics Chronicle] ที่จริงมันถูกส่งมาสองวันก่อนแล้ว แต่เขาไม่ได้รับ
อย่างไรก็ตามลู่โจวไม่อยากจะเชื่อเลยว่ามันจะถูกตีพิมพ์เร็วขนาดนี้ มันเหมือนกับว่าวารสาร[Mathematics Chronicle]เร่งรีบมากกว่าตัวเขาเสียอีก
เมื่อเห็นว่าวิทยานิพนธ์ของเขาได้รับความเคารพอย่างมาก ลู่โจวจึงอดรู้สึกปลาบปลื้มไม่ได้
เมื่อเขาเดินเข้าไป ศาสตราจารย์ถังก็วางปากกาลงแล้วมองนักศึกษาปริญญาโทที่กำลังทำงานอยู่ข้างๆ
“เสี่ยวหวัง ไปเอาน้ำมาให้รุ่นน้องของเธอหน่อย”
นักศึกษาปริญญาโทที่ชื่อเสี่ยวหวังดันกรอบแว่นแล้วลุกขึ้นยืน
ลู่โจวกล่าว “ไม่เป็นไรครับ ผมจะทำเอง”
“ไม่ ให้ผมทำเถอะ” เสี่ยวหวังกล่าวและวางถ้วยชาบนโต๊ะกาแฟก่อนจะเทน้ำลงในกาต้มน้ำไฟฟ้า เขากล่าวด้วยความเคารพ “ผมเสิร์ฟน้ำให้พี่ใหญ่เอง”
“ขอบคุณ…”
เขามองไปยังถ้วยชาโดยไม่รู้จะหัวเราะหรือร้องไห้ดี เขาได้แต่ยอมรับความหวังดีของเสี่ยวหวังโดยไม่มีทางเลือก
ลู่โจวนั่งบนโซฟามองไปยังวารสารข้างถ้วยชา มันเป็นวารสาร [Mathematics Chronicle]ฉบับภาษาอังกฤษเวอร์ชั่นล่าสุด ลู่โจวพลิกไปหน้าสามสิบแล้วจำวิทยานิพนธ์ที่เขาเขียนได้ทันที
[การอภิปรายเรื่องกฏการกระจายตัวของจำนวนเฉพาะของแมร์แซนและพิสูจน์ข้อคาดการณ์ของโจว]
“วิทยานิพนธ์นี้อยู่ใน Mathematics Chronicle เธอเป็นคนเขียนใช่ไหม?” ศาสตราจารย์ถังถามด้วยน้ำเสียงจริงจังขณะนั่งอยู่หลังโต๊ะทำงาน
“ครับ” ลู่โจวพยักหน้ากล่าวแล้วมองศาสตราจารย์ถังด้วยสีหน้าแปลกๆ
จะเป็นใครอื่นไปได้?
มีลู่โจวคนอื่นในมหาลัยจินหลิงหรือ?
นักศึกษาปริญญาโททั้งสองที่อยู่ในห้องสูดลมหายใจอย่างหนาวเหน็บแล้วมองลู่โจวด้วยความเคารพ
ไม่แปลกใจเลยที่เฒ่าถังชื่นชมชายคนนี้มาก!
เขาพิสูจน์ปัญหาคณิตศาสตร์ระดับโลก แต่เขาก็ยังเรียบเฉยขนาดนี้ได้
ถ้าพวกเขาพิสูจน์ปัญหาคณิตศาสตร์ระดับโลกและตีพิมพ์วิทยานิพนธ์ในวารสารหลัก พวกเขาคงกระโดดโลดเต้นด้วยความยินดีไปแล้ว พวกเขาจะได้รับทุนการศึกษาจากมหาลัยแล้วชวนเพื่อนๆไปกินข้าว
“…”
ลู่โจวสงบมากจนศาสตราจารย์ถังถึงขั้นไม่รู้จะพูดอะไร
พูดตามตรง ศาสตราจารย์ถังสับสนมากเมื่อได้อ่านวิทยานิพนธ์
ไม่ใช่เพราะตัววิทยานิพนธ์ แต่เป็นเพราะคนที่ตีพิมพ์มัน
เขาไม่เคยคิดเลยว่าลู่โจวจะศึกษาจำนวนเฉพาะของแมร์แซนจนคิดอะไรแบบนี้ออกมาได้ เขาอยากให้ลู่โจวพบกับความล้มเหลว แต่เขาคาดไม่ถึงเลย…
ใครจะไปคิดล่ะว่าเด็กคนนี้จะประสบความสำเร็จอย่างมากในสาขานี้?
เขาทิ้งระเบิดนิวเคลียร์ใส่ทั้งสาขาวิชาทฤษฏีจำนวน…
“…ความสำเร็จของเธอในสาขาทฤษฏีจำนวนเกินกว่าที่อาจารย์จินตนาการไว้ อาจารย์คิดว่าเธอมีพรสวรรค์เฉพาะสาขาฟังก์ชั่น แต่ดูเหมือนอาจารย์จะคิดผิด” ศาสตราจารย์ถังกล่าวและส่ายหน้า จากนั้นเขาก็กล่าวต่อ “อาจารย์เคยสอนนักศึกษาที่มีพรสวรรค์มามากมาย แต่เธอเป็นนักศึกษาที่มีพรสวรรค์ที่สุดที่อาจารย์เคยเจอ”
ไม่เพียงแต่ศาสตราจารย์ถังจะประทับใจเท่านั้น แต่เขายังสับสนอีกด้วย
โดยปกติแล้วพลังของคนๆนึงควรมีจำกัด มันไม่ใช่เรื่องดีที่นักวิชาการจะมุ่งเน้นไปหลายทางหลายเรื่อง แต่ดูเหมือนว่าขีดจำกัดนี้จะใช้ไม่ได้กับเด็กคนนี้
ดูเหมือนบนโลกนี้จะมีอัจฉริยะที่ทำลายสามัญสำนึกจริงๆ
ลู่โจวรู้สึกเขินกับคำชมจนเขาหัวเราะกลบเกลื่อนก่อนจะกล่าวด้วยท่าทีสุภาพ “ศาสตราจารย์ถังยกยอผมเกินจริงแล้ว ผมแค่ได้แรงบันดาลใจโดยบังเอิญ ผมไม่ได้เก่งอย่างที่ศาสตราจารย์พูด”
“หึ ก็ได้”
น้ำเสียงของศาสตราจารย์ถังฟังดูไม่เชื่อ และลู่โจวก็ไม่รู้จะพูดอะไรดี
คำว่า’หึ’ของศาสตราจารย์ถังหมายความว่าเขาดูความพยายามถ่อมตนของลู่โจวออกอย่างชัดเจน
เฒ่าถังฉลาดเกินไป!
เวลานั้นเองประตูออฟฟิศจู่ๆก็ถูกเปิด
มีสองคนเดินเข้ามา
คนแรกคือคณบดีหลู่ของคณิศาสตร์ประยุกต์ ส่วนอีกคนเป็นคนที่ลู่โจวไม่รู้จัก อย่างไรก็ตามด้วยสายตาที่จ้องมาทางลู่โจว เห็นได้ชัดว่าคนๆนี้มาหาเขา
คณบดีหลู่เดินเข้ามาและกำลังจะตะโกนเรียกศาสตราจารย์ถัง แต่เมื่อเขาเห็นลู่โจว เขาก็รีบเข้ามาถาม “เธอพิสูจน์ข้อคาดการณ์ของโจว?!”
ลู่โจวมองคณบดีหลู่ที่กระตือรือร้นแล้วพยักหน้า “ครับ…มีปัญหาเหรอครับ?”
คณบดีหลู่ไม่ได้พูดอะไร แต่ชายชราข้างเขายิ้มแล้วพูดก่อน “ไม่มีปัญหาอะไรเลย ฉันอ่านวิทยานิพนธ์ของเธอแล้ว กระบวนการพิสูจน์ค่อนข้างดี มันสมควรได้รับการยกย่องจากศาสตราจารย์เดอลีงย์”
ยกย่อง?
เดอลีงย์?
ใครกัน?
ลู่โจวงง
นักศึกษาปริญญาโททั้งสองมีสีหน้าตกใจ
เดอลีงย์?
ไวเคานต์ กษัตริย์เบลเยี่ยม! คนที่พิสูจน์ข้อคาดการณ์ของเวลล์!
ศาสตราจารย์ถังกระแอมแล้วกล่าว “เสี่ยวหวัง เอาน้ำมาเสิร์ฟให้ศาสตราจารย์หน่อย”
เสี่ยวหวังลุกขึ้นยืนเงียบๆแล้วเดินไปที่โต๊ะที่วางชุดน้ำชา
ชายชราแปลกหน้ากล่าว “เฒ่าถัง ไม่จำเป็นต้องสุภาพ ฉันแค่มาแปปเดียว เดี๋ยวฉันก็ไปแล้ว”
“นีคือหัวหน้าคณบดีของสาขาเรา คณบดีฉิน” คณบดีหลู่อธิบายเมื่อเห็นสีหน้ามึนงงของลู่โจว
ลู่โจวลุกขึ้นยืนแล้วกล่าว “คณบดี สวัสดีครับ”
“สวัสดีๆ ไม่จำเป็นต้องสุภาพ นั่งลงเถอะ” คณบดีฉินกล่าว เมื่อเขามองลู่โจว เขาก็พยักหน้ายอมรับก่อนจะกล่าว “เธอนี่เองลู่โจว ฉันรอพบเธอมานานแล้ว แต่ฉันร่วมประชุมทางวิชาการอยู่ที่นอร์เวย์ ฉันเลยไม่มีโอกาส ฉันพึ่งจะกลับมาอาทิตย์ที่แล้ว”
“ตอนที่ฉันอยู่นอร์เวย์ ฉันได้คุยกับมิสเตอร์นิวแมนเกี่ยวกับวิทยานิพนธ์ฟังก์ชั่นเชิงเส้นที่เธอส่งไปเมื่อไม่กี่เดือนก่อน และเขาก็ประเมิณเธอไว้อย่างสูง เขาบอกว่าเธอจะประสบความสำเร็จอย่างยิ่งใหญ่ในห้าปี ฉันไม่คิดเลยว่าวันที่พูดถึงนั้นจะมาถึงเร็วขนาดนี้ ฉันพึ่งกลับมาจากนอร์เวย์ เธอก็ได้เขียนวิทยานิพนธ์ที่น่าตกใจในสาขาต่างๆที่แตกต่างจากฟังก์ชั่นแล้ว”
คณบดีฉินพูดจบแล้วถอนหายใจ จากนั้นเขาก็ยิ้มแล้วกล่าว “คนแก่อย่างเราเริ่มไร้ประโยชน์ขึ้นเรื่อยๆ เราต้องพึ่งพาคนหนุ่มสาวอย่างเธอเพื่อพิสูจน์ข้อคาดการณ์ทางคณิตศาสตร์เหล่านี้”
“คณบดีหลู่ ท่านเมตตาเกินไปแล้ว” ลู่โจวกล่าว เขากระแอมแก้เขินแล้วกล่าว “มันไม่ได้น่าตกใจขนาดนั้น…”
คณบดีฉินมองลู่โจว เขายิ้มแล้วกล่าว “โอ้ รอจนถึงพรุ่งนี้ เธอจะรู้ว่าฉันพูดเรื่องอะไร”
คำว่า’โอ้’คำนี้หมายความว่ายังไง?
ลู่โจวสับสน
เมื่อคณบดีฉินเห็นลู่โจวไม่พูด เขาก็กล่าว “มันสายแล้ว ฉันยังมีเรื่องต้องคุยกับศาสตราจารย์ถัง เธอไปเถอะ”
ลู่โจวอยากไปแล้วเหมือนกัน เนื่องจากเขาทำภารกิจเสร็จแล้ว เขาก็อยากไปรับรางวัลในมิติของระบบ
ดังนั้นเขาจึงยิ้มแล้วกล่าว “งั้นผมขอตัวก่อนนะครับ…เอ่อ คณบดีฉินครับ มีทุนการศึกษาสำหรับการแก้ปัญหาคณิตศาสตร์ระดับโลกแบบนี้ไหมครับ?”
ศาสตราจารย์ถังหัวเราะแล้วกล่าว “เจ้าหนูนี่ เธอสนใจแต่เรื่องเงิน คุณค่าของปัญหาระดับโลกวัดด้วยเงินได้ด้วยเหรอ?”
ลู่โจวพยักหน้า เขาอยากตอบว่า ได้ครับ แต่เขาก็ห้ามตัวเองไว้
คณบดีหลู่กับคณบดีฉินหัวเราะ
“มีทุนการศึกษา มหาลัยของเราสนับสนุนการวิจัยทางวิทยาศาสตร์ที่โดดเด่นแบบนี้อย่างยิ่ง!” คณบดีฉินกล่าว “แต่จำนวนทุนการศึกษาที่แน่นอน มหาลัยจะต้องประชุมอีกที ตอนนี้ฉันให้สัญญาอะไรไม่ได้ แต่เราจะไม่ปฏิบัติต่อเธอแย่ๆแน่นอน!”
ลู่โจวมีความสุขมาก “ขอบคุณครับคณบดี!”
คณบดีฉินโบกมือแล้วกล่าว “ด้วยความยินดี”
ลู่โจวออกไปจากออฟฟิศแล้วปิดประตู
คณบดีฉินยิ้มแล้วกล่าว “เด็กคนนี้ค่อนข้างมีพรสวรรค์”
ศาสตราจารย์ถังถอนหายใจแล้วกล่าว “ใช่ แต่เขาแค่ยึดถือผลประโยชน์เกินไปหน่อย”
“ยึดถือผลประโยชน์เป็นเรื่องดี”
“ดียังไง? ฉันว่าให้มุ่งเน้นการวิจัยก่อนดีกว่า” ศาสตราจารย์ถังกล่าว เขาส่ายหน้าแล้วกล่าวต่อ “พรสวรรค์ในด้านคณิตศาสตร์ของเขาสูงที่สุดเท่าที่ฉันเคยเห็น ถ้าเขามุ่งเน้นแค่การวิจัย อนาคตของเขาจะไม่มีขอบเขต”
“โอ้? ฉันคิดว่าการยึดถือผลประโยชน์กับความกระตือรือร้นนั้นไปด้วยกันได้” คณบดีฉินกล่าวด้วยรอยยิ้ม เขากล่าวต่อ “ปัญหาที่แท้จริงคือคนหัวดื้อ”
ศาสตราจารย์ถังส่ายหน้าและไม่ได้ตอบอะไร
เขาเคยเห็นอัจฉริยะมามากมายที่สูญเสียพรสวรรค์โดยสูญเปล่า
การเรียนรู้ไม่ใช่การเต้นหรือร้องเพลง ถ้าเราอยากประสบความสำเร็จ เราก็ต้องทนความโดดเดี่ยวได้ เราต้องเรียนรู้ที่จะปกป้องตัวเองจากสิ่งรบกวน นี่อาจไม่ยุติธรรมกับเหล่าคนที่มีส่วนร่วมในการพัฒนาวิทยาศาสตร์ของมวลมนุษยชาติอย่างแท้จริง แต่เนื่องจากเราเลือกเส้นทางค้นหาความจริงนี้ เราก็ต้องทน
(ผู้แปล : วิทยาศาสตร์คือการค้นหาความจริง)
บางทีมุมมองของศาสตราจารย์อาจแตกต่างออกไป
คณบดีฉินหวังว่าลู่โจวจะประสบความสำเร็จในมหาลัยจินหลิง เขาหวังว่าลู่โจวจะทำเครื่องหมายการพิสูจน์ข้อคาดการณ์ของโจวด้วยสัญลักษณ์ของมหาลัยจินหลิงเพื่อที่ทางมหาลัยจะได้มีชื่อเสียงโด่งดังในแวดวงวิชาการของจีนหรือแม้แต่ในระดับโลก
อย่างไรก็ตามไม่ว่ามันจะเป็นมหาลัยจินหลิง พรินซ์ตันหรือที่แห่งอื่น
ศาสตราจารย์ถังก็หวังแค่ว่าเด็กคนนี้จะพัฒนาตัวเองในสาขาคณิตศาสตร์ต่อไป
![เจ้าของร้านพิศวง [我真不是邪神走狗]](https://i2.wp.com/www.xn--q3cmiag1gmn.com/wp-content/uploads/2022/08/bmn54u2yvhx9x9it.jpeg?resize=151,215 "เจ้าของร้านพิศวง [我真不是邪神走狗]")
![เจ้าของร้านพิศวง [我真不是邪神走狗]](https://i2.wp.com/www.xn--q3cmiag1gmn.com/wp-content/uploads/2022/08/bmn54u2yvhx9x9it.jpeg?resize=60,85 "เจ้าของร้านพิศวง [我真不是邪神走狗]")
