Scholar’s Advanced Technological System 71

ตอนที่ 71 นายไม่สามารถจินตนาการถึงความสุขของนักศึกษาอัจฉริยะ

 

 

ลู่โจวใช้เวลาครึ่งวันในการจัดการเนื้อหาของต้นฉบับมาบน A4 ป้อนเข้าใส่คอมพิวเตอร์และทำวิทยานิพนธ์ เขาใช้เวลาสองวันครึ่งในการแปลมันเป็นภาษาอังกฤษ

 

โดยรวมแล้วเขาใช้เวลาไปสี่วัน ในที่สุดลู่โจวก็เปลี่ยนจากภาพร่างในหัวให้กลายเป็นวิทยานิพนธ์ เขากระทั่งแปลงวิทยานิพนธ์ให้กลายเป็นไฟล์ PDF

 

ถัดไปเป็นการส่งวิทยานิพนธ์

 

ลู่โจวมีตัวเลือกนับพันและตัวเลือกสุกท้ายของเขาก็คือวารสาร[Mathematics Chronicle]

 

มันเป็นวารสารที่ถูกตีพิมพ์ครั้งแรกโดยมหาวิทยาลัยพรินซ์ตันและถูกเปลี่ยนไปตีพิมพ์โดยมหาวิทยาลัยจอนส์ฮอปกินส์ในปี 1990 ส่วนใหญ่มันจะตีพิมพ์เกี่ยวกับคณิตศาสตร์เชิงทฤษฏี มันครอบคลุมหลายหัวข้ออย่างกว้างขวางและมีตำแหน่งสำคัญในแวดวงวิชาการ ปัจจัยกระทบค่อนข้างใหญ่เช่นกัน

 

อันที่จริงตอนแรกลู่โจวมีตัวเลือกที่ดีกว่านี้ ยกตัวอย่างเช่นวารสาร[วารสารทฤษฏีจำนวน]ซึ่งมุ่งเน้นในการตีพิมพ์เรื่องทฤษฏีจำนวนโดยเฉพาะและมีอิทธิพลในสาขาทฤษฏีจำนวนสูงกว่า อย่างไรก็ตามปัจจัยกระทบต่ำกว่าเล็กน้อยและมันยังมีค่าใช้จ่ายของการทำวิทยานิพนธ์ด้วยเช่นกัน

 

“คนอเมริกาขี้เหนียวมาก” ลู่โจวกล่าวและส่ายหน้า เขาอัพโหลดวิทยานิพนธ์บนเว็บไซต์[Mathematics Chronicle]ก่อนจะเข้าอีเมลล์

 

เขาไม่รู้ว่าระบบจะลัดคิวตรวจสอบวิทยานิพนธ์ของเขาได้ไหม แต่เขาหวังว่าภารกิจของเขาจะไม่ล่าช้าจนเกินไป

 

…..

 

ในที่สุดเงินรางวัลของการแข่งขันการสร้างแบบจำลองทางคณิตศาสตร์ก็มา จำนวนเงินทั้งหมดคือ 15,000 หยวน ซึ่งทางมหาลัยได้มอบ 10,000 หยวนให้ลู่โจวโดยตรงและอีก 5,000 หยวนเป็นของหวังเสี่ยวตง

 

ลู่โจวประหลาดใจที่ได้ยินว่าหลินอวี่เซียงไม่เอาเงินรางวัล

 

แม้ว่าหวังเสี่ยวตงอยากจะมอบเงินของตนให้เธอครึ่งนึง เธอก็ยิ้มแล้วปฏิเสธ

 

เขาไม่รู้ว่าผู้หญิงคนนี้กำลังคิดอะไร…

 

สิ่งแรกที่ลู่โจวทำหลังจากทีมสลายตัวก็คือการบล็อคเธอออกจากหน้าฟีดข่าว

 

เขาใช้เงินจำนวนมากกับปัญญาประดิษฐ์ ‘อาย’ เขายินดีที่ในที่สุดเขาก็ได้เงินกลับคืนมา

 

จากข้อตกลง เขาจะเลี้ยงข้าวรูมเมททั้งสาม

 

เจ้าสามตัวนี้ไม่มีเกรงใจเลย อย่างแรกที่พวกเขาขอคือเบียร์ครึ่งกล่อง ปลาย่างหนึ่งจานและกับแกล้มอีกห้าอย่าง

 

เมื่ออาหารมาถึงและสือช่างก็เปิดขวด จากนั้นเขาก็รินเบียร์ให้ทุกคน สุดท้ายเขาก็หยิบแก้วลู่โจวแล้วมองเขา

 

“โจว ตอนแรกนายยังห่วยอยู่เลย แต่ตอนนี้นายเป็นเทพแล้ว นายยังจำอาหารมื้อนี้ได้ มันหมายความว่านายยังไม่ลืมเรา ฉันขอดื่มให้นายก่อน”

 

“มันก็แค่เลี้ยงข้าว พวกนายก็เคยเลี้ยงข้าวฉัน ทำไมนายถึงมาประจบฉันแบบนี้ล่ะ” ลู่โจวกล่าว เขายิ้มและเชียร์สือช่างและลู่โจวให้ยกหมดแก้ว

 

หวงกวงหมิงก็ชูแก้วเช่นกัน “โจว ฉันขอดื่มให้นายเหมือนกัน ไม่มีเหตุผล ฉันแค่อยากมีความสุข”

 

“สุภาพเกินไป สุภาพเกินไป” ลู่โจวกล่าวแล้วยกมือขึ้นเชียร์หวงกวงหมิง

 

หลิวรุ่ยก็ยกแก้วขึ้นเช่นกัน “ขอแสดงความยินดีด้วย…”

 

“ขอบใจ!” ลู่โจวกล่าว

 

โดยไม่คำนึงถึงความหมายที่ซับซ้อนที่ซ่อนอยู่เบื้องหลังคำว่า’ขอแสดงความยินดี’ของหลิวรุ่ย ทุกคนต่างก็เป็นรูมเมทและสหายกัน

 

ลู่โจวก็เชียร์ให้หลิวรุ่ยยกดื่มหมดแก้ว

 

เมื่อเบียร์เหลือน้อยและอาหารเกือบหมดแล้ว สือช่างก็ถอนหายใจด้วยท้องที่เต็มไปด้วยแอลกอฮอร์

 

“โจว”

 

“ว่าไง?”

 

“ช่วงนี้ฉันกำลังคิดถึงปัญหานึง”

 

“ถามมาได้เลย”

 

“เป็นนักศึกษาอัจฉริยะมันเป็นยังไง?” สือช่างถามและถอนหายใจ เขาจ้องมองขวดเบียร์แล้วกล่าว “สอบได้คะแนนสูง การันตีการเข้าเรียนปริญญาโท ทุนการศึกษา…”

 

บางทีมันอาจเป็นเพราะสือช่างอ่านหนังสือบางอย่างในห้องสมุดหรืออาจเป็นเพราะแอลกอฮอล์ แต่สือช่างกำลังคิดถึงปรัชญาของชีวิต หวงกวงหมิงพูดเสมอว่าเขาจะพาสือช่างไปรับการศึกษาทางจิตวิทยา แต่เขาก็ไม่ไป

 

ไม่ว่ายังไงคำถามของสือช่างก็ตรงเข้าประเด็น

 

เจ้าสองตัวที่อยู่ข้างๆก็แสร้งทำเป็นกิน แต่หูของพวกเขากำลังฟัง โดยเฉพาะหลิวรุ่ย เขากระทั่งหยุดขยับตะเกียบเพราะเขารอฟังประสบการณ์ของอัจฉริยะ

 

ลู่โจวสั่นแก้วเปล่าแล้วเรอ

 

เขาหน้าแดงเล็กน้อยเพราะแอลกอฮอล์ เขากระแอมแล้วพูดช้าๆ “…นายคิดว่าการเป็นอัจฉริยะสนุกไหม?”

 

“…ฉันเข้าใจ จริงๆแล้วนายไม่มีความสุขใช่ไหม? เหนื่อยใช่ไหม?” สือช่างกล่าวและถอนหายใจ

 

“ไม่” ลู่โจวกล่าวและส่ายหน้า เขากล่าวต่อ “ฉันหมายความว่า…การเป็นอัจฉริยะนั้นยอดเยี่ยม นายจินตนาการถึงความสุขของการเป็นอัจฉริยะไม่ได้ด้วยซ้ำ”

 

สือช่าง “???”

 

หวงกวงหมิง “???”

 

หลิวรุ่ย “???”

 

…..

 

เมื่อพวกเขากลับไปหอพัก มันก็ทุ่มนึงแล้ว

 

หลิวรุ่ยถูกแบกกลับมาอีกครั้งแล้วล้มหมดสติอยู่บนพรม สือช่างคอแข็งไม่เบา แม้ว่าเขาจะดื่มไปหกเจ็ดขวด เมื่อหัวหน้าห้องเรียกเขาไปเล่นบาส เขาก็ไป

 

เจ้าหมอนี่มันทำไร ดื่มไปมากขนาดนี้เขาจะเล่นบาสได้ไง?

 

บาสเมา?

 

คราวนี้เป็นหวงกวงหมิงที่แบกหลิวรุ่ยเข้าห้องน้ำ ลู่โจวปีนขึ้นไปบนเตียง เปิดโน๊ตบุ๊คแล้วเข้าเว็บไซต์[Mathematics Chronicle]

 

สถานะของวิทยานิพนธ์เขากลายเป็น[ระหว่างการตรวจสอบ]โดยไม่แปลกใจเลย

 

ดูเหมือนเขาจะคาดเดาได้ถูกต้อง

 

ไม่เพียงภารกิจธรรมดาเท่านั้น แม้แต่ภารกิจรางวัลก็เช่นกัน ระบบจะช่วยให้เขาประหยัดเวลา ส่วนระบบทำได้ยังไงนั้น…ลู่โจวตัดสินใจที่จะไม่สนใจคำถามนี้

 

มันจะทำให้เขาปวดหัวไปก็เท่านั้น!

 

เมื่อเขาเข้าอีเมลล์ เขาก็เห็นว่าหนังสือมอบอำนาจถูกส่งมาแล้ว

 

ลู่โจวกรอกหนังสือมอบอำนาจก่อนจะอัพโหลดลงบนเว็บไซต์

 

ถัดไปเป็นกระบวนการตรวจสอบที่ยาวนาน เขาต้องรอบรรณาธิการทางวิชาการจะว่างแล้วตรวจสอบกระบวนการพิสูจน์ของเขา มันไม่เหมือนกับวิทยานิพนธ์ก่อนหน้านี้ วิทยานิพนธ์นี้เกี่ยวข้องกับการพิสูจน์ข้อคาดการณ์ที่สำคัญ ดังนั้นมันจึงใช้เวลาตรวจสอบนาน

 

บรรณาธิการทางวิชาการทำการตรวจสอบอย่างระมัดระวังเป็นพิเศษและจะไม่พลาดข้อผิดพลาดใดๆทั้งสิ้น มันเป็นเพราะเมื่อการพิสูจน์ทฤษฏีที่ผิดพลาดถูกตีพิมพ์ มันจะไม่ใช่แค่เรื่องเล่นๆ แต่มันจะสร้างความเสียหายต่อชื่อเสียงทางวิชาการของวารสารอย่างร้ายแรง

 

แน่นอนวิทยานิพนธ์ของเขาอาจถูกส่งไปยังผู้เชี่ยวชาญทางคณิตศาสตร์และผู้เชี่ยวชาญคนนั้นก็อาจตรวจสอบเสร็จในหนึ่งวัน อย่างไรก็ตามความเป็นไปได้นั้นต่ำมาก

 

ลู่โจวกลับหอพักแล้วเปิดโน๊ตบุ๊ค เขาพูดคุยกับบอทปัญญาอ่อนประดิษฐ์เสี่ยวไอก่อนจะไปตรวจสอบรายงานบัคของแอพแคมปัสเทรนด์

 

เมื่อลู่โจวเห็นจำนวนผู้ใช้ที่ซบเซา เขาก็ไม่ได้ทำอะไร

 

เขาเมินข้อความที่ขอให้ช่วยแก้วิทยานิพนธ์ และก็เป็นเช่นเคยไม่มีรายงานข้อผิดพลาดหรือบัค

 

เยี่ยม

 

ฉันยังไม่จำเป็นต้องอัพเดท

 

ลู่โจวปิดเว็บไซต์ผู้พัฒนาแล้วเข้าเว็บไซต์สำนักบริหารวิชาการ เขากำลังดูตารางเรียน แต่แล้วก็มีการแจ้งเตือนที่ทำให้เขาเกิดความสนใจ

 

“พรุ่งนี้เก้าโมงจะมีการบรรยายข้อความคาดการณ์จำนวนเฉพาะคู่แฝด…”

 

ลู่โจวเห็นคำว่าจำนวนเฉพาะคู่แฝดแล้วพลันนึกถึงความคิดที่แว้บเข้ามาตอนที่เขากำลังเขียนวิทยานิพนธ์ข้อคาดการณ์ของโจว

 

เขายุ่งมากกับการส่งวิทยานิพนธ์จนลืมเรื่องที่เขาค้นพบโดยบังเอิญไปโดยสิ้นเชิง

 

ตอนนี้เขาคิดถึงมันแล้วค่อนข้างสนใจ

 

‘…พรุ่งนี้เช้าฉันไม่มีเรียน บางทีฉันควรไปฟังการบรรยายนี้ ฉันจะได้รับหน่วยกิตพิเศษด้วย’ ลู่โจวคิด เพื่อลงทะเบียน เขาจึงป้อนหมายเลขนักศึกษาและพาสเวิร์ด

 

‘ผู้บรรยายคือเริ่นฉางหมิง…ฉันคิดว่าฉันเคยเห็นชื่อนี้นะ?’ ลู่โจวคิดและจ้องมองมันเป็นเวลานาน แต่เขาก็จำไม่ได้

 

ในหนังสือคณิตศาสตร์เหรอ?

 

หรือฉันอ่านเจอบนโลกออนไลน์?

 

ใครจะสน มันไม่สำคัญ

 

ลู่โจวส่ายหน้าแล้วพาดผ้าขนหนูบนไหล่ก่อนจะหยิบตระกร้าซักผ้าแล้วไปห้องน้ำ

Favorite