Scholar’s Advanced Technological System 380 มีเงิน ทำอะไรก็ได้

ตอนที่ 380 มีเงิน ทำอะไรก็ได้

ห้องแล็บเงียบไปสักพัก

ศาสตราจารย์เลเซอร์สันลูบจมูก “ขอโทษนะ เมื่อกี้คุณพูดว่าไงนะ? ฉันได้ยินไม่ชัด”

ลู่โจว “ฉันบอกว่าฉันแก้ปัญหาเรื่องเงินทุนได้”

ศาสตราจารย์เลเซอร์สันมองลู่โจวเหมือนเป็นมนุษย์ต่างดาวก่อนจะพูดขึ้นมาอย่างไม่อยากจะเชื่อ

“คุณมั่นใจเหรอ?”

ศาสตราจารย์เลเซอร์สันไม่ได้เป็นคนเดียวที่ไม่อยากเชื่อ เหล่าวิศวกรที่กำลังยืนอยู่เคียงข้างเขาก็ไม่อยากจะเชื่อในสิ่งที่ได้ยินเช่นกัน

ลู่โจว “ฉันมั่นใจ”

ศาสตราจารย์เลเซอร์สันยิ้มและส่ายหน้า “เงินรางวัลที่คุณได้มาไม่พอหรอก ต่อให้คุณชนะทั้งเหรียญฟิลด์สทั้งรางวัลโนเบล รวมถึงขายเหรียญไปด้วย เงินของคุณก็ยังไม่พอ”

แม้ว่าในอดีตจะมีคนเคยขายเหรียญรางวัลโนเบลจริง แต่ลู่โจวย่อมไม่มีทางทำแบบนั้น…

อย่างน้อยตอนนี้เขาก็ไม่ได้ขาดเงิน

ลู่โจวถอนหายใจ เขาไม่ได้พยายามอธิบาย กลับกันเขาเอ่ยถามแทน “ต้องใช้เงินเท่าไหร่?”

ศาสตราจารย์เลเซอร์สันย่อมไม่คิดว่าลู่โจวจะหาเงินทุนได้ เขาจึงกล่าวด้วยน้ำเสียงติดตลก “ถ้าคุณหามาได้สิบล้าน ฉันรับประกันเลยว่าโปรเจกต์ของเราจะไม่ขาดเงินทุน”

ลู่โจวไม่ได้ตอบอะไร กลับกันเขาเดินไปนอกห้องแล็บแล้วโทรหาผู้จัดการ ไวท์ เชอร์รีแดน

เชอร์รีแดนรับสาย เขาอาจอยู่ที่ออฟฟิศ

“ครับ?”

ลู่โจวกล่าว “ฉันเอง”

จากเบอร์โทร เชอร์รีแดนย่อมรู้อยู่แล้วว่าใครโทรมา

เขากล่าวด้วยน้ำเสียงเคารพ “มีอะไรอยากให้ช่วยไหมครับ?”

ลู่โจวกล่าว “ตรวจสอบให้หน่อย บัญชีธุรกิจของสตาร์สกายเทคโนโลยีมีเงินเท่าไหร่”

เชอร์รีแดนกล่าว “…ถ้าจะเอาจำนวนที่แน่นอน ผมต้องไปปรึกษากับผู้จัดการฝ่ายการเงิน จากนั้นผมจะส่งรายงานการเงินไปที่เมลล์คุณ”

บริษัทแม่ของสตาร์สกายเทคโนโลยีถูกจดทะเบียนอยู่ที่หมู่เกาะเคย์แมน ส่วนบริษัทสาขาในฟิลาเดลเฟียเป็นอิสระจากบริษัทแม่

เชอร์รีแดนหลักๆรับผิดชอบด้านจัดการสิทธิบัตร ดังนั้นเขาจึงต้องติดต่อกับพนักงานการเงินของบริษัทแม่เพื่อเอาเอกสารการเงิน

อย่างไรก็ตามลู่โจวไม่ได้อยากรู้จำนวนที่แน่นอน เขาแค่ต้องการจำนวนคร่าวๆ

“มีสักสิบล้านไหม?”

เมื่อเชอร์รีแดนได้ยินจำนวนนี้ เขาก็ลังเลสักครู่

“สิบล้านมีแน่นอน…”

เจ้านาย…

ประเมินความสามารถของเราต่ำเหลือเกิน

แค่รายได้ใบอนุญาตสิทธิบัตรวัสดุ HCS-2 อย่างเดียวก็เกินสิบล้านแล้ว

รายได้จากใบอนุญาตสิทธิบัตรพีดีเอ็มเอสดัดแปลงก็ไม่มีใครแตะต้องเลย และยูมิคอร์ก็ได้จ่ายเงินรายไตรมาสเข้าบัญชีแล้ว

เงินเพียงก้อนเดียวที่ถูกใช้ไปก็ตอนที่ลู่โจวใช้เงินร้อยล้านเหรียญกับห้องแล็บที่ประเทศจีน

สิบล้านเหรียญสำหรับสตาร์สกายเทคโนโลยี มันไม่เท่าไหร่เลย

เมื่อลู่โจวได้ยินเชอร์รีแดนตอบ เขาก็พยักหน้า

“เดี๋ยวฉันจะส่งเลขบัญชีให้ โอนเข้าบัญชีนั้นให้หน่อยสิบล้าน”

โครงสร้างองค์กรของสตาร์สกายเทคโนโลยีเรียบง่ายมาก เพราะลู่โจวเป็นผู้ถือหุ้นคนเดียว เขามีอำนาจเบ็ดเสร็จ และไม่มีคณะกรรมการมาตั้งคำถาม

เชอร์รีแดนไม่ได้ถามว่าลู่โจวจะทำอะไร กลับกันเขาตอบด้วยน้ำเสียงเชิงเคารพ “ครับบอส”

ลู่โจวไม่ค่อยได้พูดเรื่องทรัพย์สินกับคนนอก เพราะพูดตามตรงการหาเงินมันง่ายเกินไป มันแทบรู้สึกไม่สมจริง

นอกจากไม่กี่คนที่ติดตามเขาอย่างใกล้ชิด แทบไม่มีใครรู้เรื่องบริษัทสตาร์สกายเทคโนโลยีที่หมู่เกาะเคย์แมน พวกเขาไม่รู้เลยว่าใบอนุญาตสิทธิบัตร PDMS ดัดแปลงและใบอนุญาตใช้วัสดุ HCS-2 ทำเงินได้เป็นร้อยล้านเหรียญแล้ว

ต่อให้เอาเงินก้อนนี้เก็บไว้ในธนาคารเฉยๆ แค่ดอกเบี้ยอย่างเดียวก็มหาศาลแล้ว

ลู่โจวไม่สนใจเรือยอร์ชหรือเครื่องบินส่วนตัว รายจ่ายเพียงอย่างเดียวก็คือการทดลอง

เมื่อเงินสิบล้านเข้าบัญชีโปรเจกต์ He3 ผู้ตรวจสอบบัญชีโปรเจกต์ก็รีบเข้ามาห้องแล็บแล้วมอบข้อมูลโอนเงินให้ศาสตราจารย์เลเซอร์สัน…

ทั้งห้องแล็บตกสู่ความเงียบ

ลู่โจวมองศาสตราจารย์เลเซอร์สัน เขากระแอมเบาๆก่อนจะถาม “สิบล้านพอจริงๆ ใช่ไหม?”

ลู่โจวคิดว่าเงินก้อนนี้เทียบไม่ได้เลยกับงบของเครื่องเร่งอนุภาค

อย่างไรก็ตามเขาไม่รู้เลยว่าทุนวิจัยรายปีของ PPPL มีเพียงสี่สิบล้านเหรียญเท่านั้น

จำนวนที่อัดฉีดเข้าโปรเจกต์ He3 มีเพียงหนึ่งในสี่ของงบประมาณของ PPPL…

ศาสตราจารย์เลเซอร์สันกลืนน้ำลายพลางพยักหน้าไปพลาง

“พอแล้ว…”

ลู่โจวสังเกตเห็นว่านักวิจัยในห้องแล็บกำลังมองมา เขาจึงกระแอมเบาๆ

“เริ่มทำงานกันเถอะ เราเหลือเวลาไม่มากแล้ว”

นักวิจัยและวิศวกรในห้องแล็บเหลือบมองกันไปมาก่อนจะกลับไปทำงาน

ศาสตราจารย์เลเซอร์สันดูแผ่นกระดาษตรงหน้าแล้วหันไปมองลู่โจว “ปัญหาเงินทุนถูกแก้แล้ว?”

ลู่โจว “แก้แล้ว”

“ไม่น่าเชื่อ! คุณเอามาจากไหน…?” ศาสตราจารย์เลเซอร์สันไม่รู้จะแสดงความประหลาดใจของตัวเองยังไง

ลู่โจวรู้อยู่แล้วว่าอีกฝ่ายจะถามอะไร เขาจึงกล่าวอย่างคลุมเครือ “อันที่จริง ฉันพึ่งวิจัยเคมีมาไม่นานมานี้แล้วได้เงินจากสิทธิบัตรมาบ้าง”

ลู่โจวชี้ไปที่แมคบุ๊คบนโต๊ะทำงานแล้วกล่าว “ยกตัวอย่าง วัสดุแบตเตอรี่อิเล็กโทรดข้างในนี้ฉันอาจเป็นคนคิดค้นขึ้นมาก็ได้”

แววตาของศาสตราจารย์เลเซอร์สันเบิกกว้าง “แต่มันเป็นเงินสิบล้านเลยนะ…คุณบ้าไปแล้ว?”

ลู่โจวยิ้ม “ไม่เป็นไร ฉันมีเงินมากพอ”

ศาสตราจารย์เลเซอร์สัน “…”

วิศวกร “…”

นักวิจัย “…”

ทุนนิยมที่ชั่วร้าย!

สีหน้าที่น่ารังเกียจ!

แต่ทำไมฉันถึง…

อิจฉา!

ปัญหาเดียวของทีมโปรเจกต์ He3 คือพลังงานไม่เพียงพอต่ออนุภาคฮีเลียม3 เรื่องนี้แก้ไขได้ด้วยการเพิ่มความเข้มของสนามแม่เหล็กจากปืนอะตอม

ความเข้มของสนามแม่เหล็กสามารถเพิ่มขึ้นด้วยเงิน

ใช่แล้ว การวิจัยทางวิทยาศาสตร์ก็แบบนี้แหละ ทุกอย่างแก้ได้ด้วยเงิน ถ้าลู่โจวลงทุนเงินพันล้าน เขาสามารถบอกให้สเปซเอกซ์ส่งจรวดไปรวบรวมฮีเลียม3 จากดวงจันทร์

แน่นอนลู่โจวมีเงินไม่ถึงพันล้าน…

พูดง่ายๆก็คือ ด้วยเงินสิบล้านเหรียญ ทีมโปรเจกต์ He3 สามารถซื้อส่วนประกอบเพิ่มความเร็วจากห้องแล็บแห่งชาติบรูกเฮเวนหรือจาก CERN ได้โดยตรง จากนั้นวิศวกรมากประสบการณ์ของพีพีพีเอลก็สามารถปรับเปลี่ยนชิ้นส่วนได้

สิ่งนี้ทำให้เสียเงินจำนวนมาก

แต่ลู่โจวคิดว่ามันคุ้มค่า…

………………………………….

Scholar’s Advanced Technological System

Scholar’s Advanced Technological System

Score 10
Status: Completed

ตอนที่ 1 – 801 อ่านนิยาย

( อ่านต่อข้างล่าง )


หลังจากทุกข์ทรมาณจากลมแดดขณะทำงานภายใต้ความร้อนที่ร้อนระอุของฤดูร้อน ลู่โจวนักศึกษามหาวิทยาลัยที่ยากจนแต่ขยันขันแข็งได้กลายเป็นเจ้าของระบบเทคโนโลยีขั้นสูง ด้วยความโกงที่ระบบมอบให้ ชีวิตในรั้วมหาลัยของเขาจึงเปลี่ยนไปในข้ามคืน

ปริญญาโท? ง่ายดายยิ่ง

ปริญญาเอก? นั่นไม่ใช่ปัญหา

จากที่ไม่มีใครรู้จัก เขาได้กลายเป็นดาราดังแห่งวงการวิทยาศาสตร์อย่างรวดเร็ว ด้วยภารกิจที่ระบบมอบให้ เขากำลังเดินอยู่บนเส้นทางผู้ชนะรางวัลโนเบล

“ระบบ แต้มแลกเป็นเงินได้ไหม?”

“ไม่ได้”

“เชี่ย งั้นนายทำไรได้!?”

“ระบบจะทำให้ท่านกลายเป็นสุดยอดนักวิชาการ กลายเป็นผู้ปกครองเหนือมวลมนุษย์ ท่านจะเอาเงินไปทำอะไร?”


Options

not work with dark mode
Reset