Scholar’s Advanced Technological System 359 รางวัลฮอฟแมน

หนึ่งสัปดาห์หลังบรรยายที่หอประชุมมหาวิทยาลัยฟรีดรีช-วิลเฮ็ล์ม

ลู่โจวแต่งกายด้วยชุดสุภาพยืนอยู่ตรงหน้าโพเดียม เขาปรับลมหายใจ แต่เขาก็ยังรู้สึกเหมือนหัวใจจะกระดอนออกมาจากหน้าอกอยู่ดี

พูดให้ถูกก็คือ โพเดียมมอบรางวัล

บนหน้าจอด้านหลังของเขา มีรายชื่อความสำเร็จการวิจัยทางเคมีของเขาอยู่

คลอส มัลเลน ประธานสมาคมเคมีเยอรมันก็เริ่มพูดด้วยน้ำเสียงสงบนิ่ง

“…จากฟิล์มพีดีเอ็มเอสดัดแปลงไปจนถึงคาร์บอนทรงกลมแบบกลวงที่ยับยั้งการแพร่กระจายของสารประกอบพอลิซัลไฟต์ ตั้งแต่วัสดุ HCS-1 ที่ไม่สมบูรณ์จนถึงวัสดุ HCS-2 ที่แก้ไขคอขวดของอุตสาหกรรมแบตเตอรี่ลิเธียมซัลเฟอร์ได้โดยสมบูรณ์ ไม่ต้องพูดถึงแบบจำลองเชิงทฤษฎีโครงสร้างพื้นผิวสัมผัสเคมีไฟฟ้าอีก”

“เขาใช้ความรู้ของตนเองทำสิ่งที่มีความหมายต่อโลกและอารยธรรมของเรา”

“นักวิชาการน้อยคนนักที่ประสบความสำเร็จแบบนี้ตั้งแต่อายุยังน้อย”

“ตอนนี้แบบจำลองเชิงทฤษฎีของโครงสร้างพื้นผิวสัมผัสเคมีไฟฟ้าสมบูรณ์แล้ว มันจะช่วยให้เราประสบความสำเร็จยิ่งใหญ่ขึ้น ฉันเชื่อว่าสิ่งนี้จะเป็นรากฐานทฤษฎีของเราในอนาคต”

ศาสตราจารย์คลอส มัลเลนหยุดไปชั่วครู่ก่อนจะประกาศการตัดสินใจของสมาคมเคมีเยอรมัน

“สมาคมเคมีเยอรมันตัดสินใจมอบรางวัลฮอฟแมนให้แก่ศาสตราจารย์ลู่โจวเพื่อขอบคุณผลงานของเขาที่มีต่อชุมชนเคมีเชิงทฤษฎี”

“ขอเสียงปรบมือให้ศาสตราจารย์ลู่โจวด้วยครับ”

เสียงปรบมือดังก้องทั่วทั้งงาน

ศาสตราจารย์อาร์ตัลนั่งอยู่ท่ามกลางฝูงชน เขายกนิ้วให้ลู่โจว

ที่นั่งข้างเขาคือฟาลติ้งส์ เขาเบื่อจนหาวออกมาอย่างอดไม่ได้

อย่างไรก็ตาม ชายชาวเยอรมันที่เย่อหยิ่งก็ยังปรบมือให้กับลู่โจว

แบบจำลองเชิงทฤษฎีมีความงดงามของคณิตศาสตร์อยู่บ้าง

นี่เป็นเหตุผลที่เขาปรบมือ

ฟาลติ้งส์ยอมรับอย่างไม่เต็มใจว่าส่วนคณิตศาสตร์ในทฤษฎีลึ้งซึ้งมาก

บนเวที

เหรียญและประกาศนียบัตรถูกมอบให้กับลู่โจว จากนั้นชายชราก็ยิ้มและยื่นมือออกมา

“ศาสตราจารย์ลู่โจว ยินดีด้วย”

รางวัลฮอฟแมนถูกก่อตั้งโดยสมาคมเคมีเยอรมันในปี 1902 กฎก็คือนักวิชาการทุกคนที่มีผลงานที่โดดเด่นในสาขาเคมีจะได้รับเหรียญนี้โดยไม่คำนึงถึงเชื้อชาติ

เงินรางวัลไม่มากนัก มันมีแค่หนึ่งหมื่นยูโรเท่านั้น

ลู่โจวเป็นนักวิชาการจีนคนแรกที่ได้รับเกียรตินี้ เขาอายุน้อยที่สุดอีกด้วย

ด้วยปัจจัยทั้งสองนี้ ความหมายเบื้องหลังเกียรตินี้จึงมีความสำคัญยิ่งกว่าเดิม

หลังรับเหรียญรางวัลกับประกาศนียบัตร ลู่โจวก็จับมือกับศาสตราจารย์มัลเลนและแสดงสีหน้าขอบคุณ

“ขอบคุณครับ”

ศาสตราจารย์มัลเลนยิ้ม “ไม่เป็นไร คุณสมควรได้รับเกียรตินี้แล้ว”

พิธีมอบรางวัลก็จบลง

อย่างไรก็ตามสมาคมเคมีเยอรมันยังไม่เสร็จสิ้นการเฉลิมฉลอง

มันเป็นธรรมเนียมในชุมชนวิชาการ หลังมอบรางวัลต้องมีงานเลี้ยงเต้นรำ

ตอนกลางคืน ณ โรงแรมเวสตินแกรนด์เบอร์ลิน สมาคมเคมีเยอรมันได้จัดงานเลี้ยงให้กับลู่โจว สมาชิกทั้งหมดของสมาคมต่างก็ได้รับเชิญ

นอกจากการฉลองรางวัลฮอฟแมน เจตนาของงานเลี้ยงนี้ก็เพื่อให้นักวิชาการสร้างเส้นสายและได้พูดคุยกันเช่นกัน

ในฐานะผู้ชนะรางวัลฮอฟแมน ลู่โจวย่อมเป็นศูนย์กลางความสนใจอย่างไม่ต้องสงสัย

หลายคนมาแสดงความยินดีกับเขา

ศาสตราจารย์มัลเลนพูดกับลู่โจว “…ประเทศจีนเป็นประเทศที่สวยงาม ฉันเคยไปที่นั่นมาหลายครั้ง ฉันไปมหาวิทยาลัยเซียงไฮ้เจียงตงบ่อยที่สุด เพราะห้องสมุดที่นั่นทำให้ฉันประทับใจมาก มันมีผู้คนเข้าออกตั้งแต่เปิดห้องสมุดจนถึงปิดห้องสมุด ความเห็นของฉัน ประเทศที่รักวิชาการและความรู้ย่อมสมควรได้รับการเคารพ”

นักวิชาการที่โดดเด่นทุกคนย่อมมีหลายตัวตน นอกจากประธานสมาคมเคมีเยอรมัน ศาสตราจารย์มัลเลนยังเป็นคณบดีสถาบันวิทยาศาสตร์เยอรมันและผู้อำนวยการสถาบันวิจัยพอลิเมอร์มักซ์พลังค์ด้วยเช่นกัน แถมเขายังเป็นศาสตราจารย์กิตติมศักดิ์ของมหาวิทยาลัยเซียงไฮ้เจียงตงอีกด้วย

เขาพูดอย่างจริงใจ

ลู่โจวยิ้ม “ผมดีใจที่ได้ยินแบบนั้น ถ้าคุณต้องการ คุณมาเยี่ยมเยือนมหาวิทยาลัยจินหลิงได้เสมอ ผมสัญญาว่ามันเป็นสถานที่สวยงาม”

“ฮ่าๆ คุณต้องพาฉันไปดูแล้วแหละ”

ศาสตราจารย์มัลเลนยิ้ม “สถานที่ที่ฝึกฝนนักวิชาการที่มีความสามารถอย่างคุณได้คู่ควรแก่การไปเยี่ยมชม”

ลู่โจวชนแก้วกับมัลเลน “แน่นอน

แม้เขาจะไม่มั่นใจว่าศาสตราจารย์มัลเลนจะได้แรงบันดาลใจจากโมเดลการศึกษาของมหาวิทยาลัยจินหลิงไหม แต่การได้แลกเปลี่ยนกับมหาวิทยาลัยต่างประเทศเป็นโอกาสอันดีเสมอ

ในฐานะศิษย์เก่าที่หล่อเหลา ลู่โจวรู้สึกว่าเขาควรทำอะไรให้มหาวิทยาลัยจินหลิง

…

ลู่โจวดื่มเหล้าไปค่อนข้างมาก แม้ว่าเขาจะคอแข็งพอควร แต่เขาก็ดื่มไม่ไหวแล้ว

ลู่โจวขึ้นแท็กซี่กลับโรงแรมพีกนิทซ์ สิ่งแรกที่เขาทำหลังกลับมาโรงแรมคือไปอาบน้ำ

เมื่อเขาชำระกลิ่นแอลกอฮอล์ออกจากตัว เขาก็รู้สึกสบายตัวขึ้นมาก

ลู่โจวโยนเสื้อผ้าไว้ในตะกร้าแล้วล้มตัวนอน เขามองเพดานอันว่างเปล่าและเล่นกับเหรียญรางวัลในมือ

จู่ๆ เขาก็รู้สึกเหงา เขาจึงหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาพูด

“เสี่ยวไอ ฉันมึนนิดหน่อย ฉันจะนอนแล้ว แต่ฉันรู้สึกเหมือนลืมอะไรไปสักอย่าง แกรู้ไหมว่ามันคืออะไร?”

เสี่้ยวไอคิดเล็กน้อย

มีตัวหนังสือบรรทัดหนึ่งปรากฏบนหน้าจอ

เสี่ยวไอ [นายท่าน ฉันรู้ นายท่านลืมแบ่งปันความสุขให้แฟนๆ!]

ลู่โจว “…?”

อะไรนะ?

ขอคิดก่อน…

ฉันลืมไปจริงๆ

ลู่โจวยิ้มด้วยสีหน้ามึนเมา

เอ่อ…

มันน่าอายมาก

แม้ว่ารางวัลฮอฟแมนจะไม่เป็นที่นิยมเท่ารางวัลคราฟอร์ด และสมาคมเคมีเยอรมันไม่แข็งแกร่งเท่าสมาคมเคมีอเมริกา แต่รางวัลฮอฟแมนก็ยังเป็นที่นิยมในชุมชนเคมี

ท้ายที่สุดแล้ว รางวัลนี้ก็ไม่ได้มอบทุกปี

เนื่องจากความหายากของเหรียญ มันจึงมีอิทธิพลมากกว่ารางวัลเคมีอดัมส์เสียอีก

พอลองมาคิดๆ ดู เขาควรแบ่งปันความสุขให้กับแฟนคลับจริงๆ

ลู่โจวถ่ายรูปเหรียญรางวัลฮอฟแมนและประกาศนียบัตรก่อนจะเขียนแคปชั่นลงไป

[พึ่งได้โบนัสรางวัลมาหนึ่งหมื่นยูโร ครั้งก่อนผมเลือกมอบโทรศัพท์หัวเหว่ยให้ผู้ชนะสิบคน ครั้งนี้ผมจะเลือกไอโฟนให้ผู้ชนะสิบคน]

ลู่โจวกด ‘ส่ง ‘ก่อนจะโยนโทรศัพท์ไว้บนโต๊ะข้างเตียงแล้วผล็อยหลับไป

………………………………..